โศกนาฎกรรมประจำ(ครอบ)ครัว
|
 |
เขาหมดสติไป เมื่อสองวันก่อน
ยังคงไว้เพียงลมหายใจอันแผ่วเบาและเนื้อกายที่อุ่นร้อนเท่านั้น
ที่แสดงสัญญาณชีวิตอันรวยรินของเขาให้ทุกคนรู้
เขาตายเสียแล้ว แม่และน้องสาวของเขาสะอื้นไห้...
เพียงไม่นานแม่ของเขาได้ชำแหละร่างของเขาออกเป็นส่วนๆ
มือ เท้า แขน ขา อก ก้น ซี่โครง ไหล่ สะโพก หัว คอ เครื่องใน
หล่อนจัดการแบ่งสรรปันส่วนชิ้นเนื้อทั้งหมด แล้วแจกแบ่ง
นี่คืออาหารสำหรับหล่อนและลูกสาว ที่จะช่วยประทังความหิว
ในช่วงเวลาที่เหลือของชีวิตหล่อนและลูก
จากเนื้อกายของลูกชายสุดที่รัก กลายเป็นอาหารอันโอชะ
นั้นคือเรื่องราวที่วนเวียน เกิดขึ้นมาซ้ำแล้วซ้ำเล่า
กับครอบครัวนี้มาโดยตลอด
เรียกได้ว่าเป็นโศกนาฏกรรมประจำครอบครัวก็ไม่ผิดนัก
ตั้งแต่รุ่นปู่ ย่า ตา ยาย ครอบครัวนี้ไม่เคยทำมาหากิน
ทุกคนมีชีวิตเพียงตื่นมา แล้วนั่งรวมตัวกันอยู่เฉยๆ
แม้ท้องจะหิวจะไม่ใส่ใจ ทุกคนได้แต่ปล่อยให้มันเป็นไปตามยถา
จนย่า หญิงชราทนสภาวะทุกขภาพเช่นว่านั้นไม่ไหว จึงสิ้นใจไป
สมาชิกในครอบครัวที่เหลือจึงเอาเนื้อกายของย่ามากัดกินประทังชีพ
เมื่อหิวก็กิน เมื่อกินก็อิ่ม แต่ความอิ่มไม่เป็นนิรันดร์
เพียงไม่นานชิ้นเนื้อของหญิงชราก็ถูกกัดแทะจะเกลี้ยง
สุดท้าย ทุกคนก็ต้องกลับมานั่งทนหิวกันไปเช่นเดิม
เวลาผ่านไปพร้อมกับการจากไปของ ปู่ ตา ยาย ลุง ป้า น้า อา
จนครอบครัวใหญ่ เหลือแค่สามแม่ลูก
หล่อน ลูกชาย ลูกสาว...
ซึ่งตอนนี้ลูกชายของหล่อนก็ได้กลายเป็นร่างไร้ชีวิต
เหลือเพียงเศษเนื้อไว้เป็นของขวัญชิ้นสุดท้าย
ที่ได้มอบให้แม่และน้องสาวสุดที่รัก
หล่อนและเธอ อิ่มเอมอยู่กับซากตัวของเขาอยู่ราวสองสัปดาห์
ของขวัญชิ้นสุดท้ายก็หมดลง และทั้งคู่ก็กลับสู่สภาวะทุกขภาพเช่นเดิม
แม้จะทนทุกข์ท้องหิวมาแล้วเป็นระยะเวลานาน
และแม้จะพบกับความสูญเสีย ต้องเผชิญเรื่องราวน่าเศร้าซ้ำไปซ้ำมา
แต่เธอทั้งสองต่างก็ไม่ทำอะไร วันๆ เพียงแต่นั่งจ้องตาซึ่งกันและกัน
เฝ้ารอวันสุดท้ายของชีวิตมาเยือน โดยไม่คิดที่จะเรียนรู้
หรือหาหนทางแก้ปัญหาแต่อย่างใด
| จากคุณ |
:
Maddenknight   
|
| เขียนเมื่อ |
:
23 ก.พ. 54 11:39:56
|
|
|
| 
