ความคิดเห็นที่ 1 (2) “วันนี้ มันวันอะไรกันนักหนาวะ...” ผมพึมพำกับตัวเองในใจ อุตส่าห์ลางานหนีออกนอกพื้นที่มาได้ แต่แทนที่จะได้นั่งดื่มเบียร์สบาย ๆ ในบรรยากาศดี ๆ และอากาศเย็น ๆ ห่างหายไปนาน กลับต้องมาเจอเหตุการณ์ที่ทำให้ผมต้องเสียเงินค่าเบียร์ทั้งที่ไม่ได้กินสักหยด ต้องรีบพาคนที่กินเบียร์เกือบค่อนเทาเวอร์ออกไปจากลานเบียร์ แล้วก็ยังต้องคอยดูแลเจ้าหล่อนที่กำลังสะอื้นฮัก ๆ ไม่หยุดอยู่ในรถอีก แม่... อย่างกับนางเอกค่ายหนังบางค่ายหลุดออกมาจากจอ เมาหัวทิ่มไม่พอ ยังรั่วได้อีก   ไม่น่าหาเรื่องใส่ตัวเลย รู้อย่างนี้ทำเป็นไม่รู้จักแล้วปล่อยไว้แบบนี้ก็ดีหรอก... ถึงจะมีแวบหนึ่งที่คิดอย่างนั้น และอยากถอนใจสักล้านครั้ง แต่ผมก็ทิ้งเพื่อนสนิทที่รู้จักกันมาตั้งแต่อยู่ปี 1 อย่างเธอไปไม่ลงอยู่ดี แค่เห็นเธอนั่งกรอกเบียร์ใส่ปาก แล้วเติมใหม่ แล้วกรอกเข้าไปอีกไม่หยุดอยู่ผิดวิสัยเธอคนเดิมที่ผมรู้จักและเคยทำงานสโมสรนักศึกษามาด้วยกันแทบเป็นคนละคน ก็ผิดสังเกตมากพอแล้ว แถมเธอทำหน้าเหมือนคนจะร้องไห้ มิหนำซ้ำยังอยู่คนเดียวอีก ยังไม่นับที่เธอขับรถเหยียบร้อยยี่สิบแล้วเอากล้องมือถือถ่ายส่งลงเครือข่ายสังคมออนไลน์ได้อีก ซึ่งนาทีแรกที่เห็นภาพนั้น ผมแทบสำลักข้าวกล่องที่เอามากินอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ที่นั่งทำงานอยู่ ไม่เชื่อสายตาตัวเองว่า นี่เป็นฝีมือเธอด้วยซ้ำ ผมรู้ว่าเธอเป็นคนมั่นใจ ตรงไปตรงมา และช่างย้อน ช่างเถียงอยู่บ้างกับคนที่สนิทกัน แต่ผมก็ไม่เคยคิดเลยว่า เธอจะเมาแล้ว ‘รั่ว’ มิหนำซ้ำยังรั้นหัวชนฝา แถมยังยั่วโทสะคนได้ถึงขนาดนี้ คนอื่นอาจจะโกรธเธอในความน่าหมั่นไส้ แต่ผมยอมรับว่าตัวเองก็โมโหเธออยู่ หากด้วยเหตุผลที่ต่างออกไป คือ เคืองที่เธอไม่ดูแลตัวเอง แล้วทำให้คนอื่นต้องเป็นห่วง โกรธไม่โกรธ... ผมก็ถึงขั้นลงไม้ลงมือกับเธอไปแล้ว และรอยมือผมที่จับข้อมือของเธอกดลงกับโต๊ะ  ระหว่างแย่งแก้วเบียร์มาจากเธอ ก็ยังปรากฏอยู่จาง ๆ บนข้อมือของคนที่นั่งอยู่บนเบาะข้างคนขับ นี่ก็เป็นอีกเหตุผลที่ผมจะปล่อยให้เธออยู่คนเดียวไม่ได้ นอกจากเหตุผลเรื่องความปลอดภัยในชีวิต ทรัพย์สิน และสวัสดิภาพของเธอ ผมเหลือบตามองเจ้าของรถที่ผมยึดกุญแจมาขับแทน... ดูเหมือนเธอจะสงบลงเยอะแล้ว แต่ก็ยังสูดจมูก กับยกมือขึ้นเป็นน้ำตาอยู่เป็นระยะ “จะร้องไห้ก็ร้องให้พอ” ผมควานเอากระดาษทิชชูจากกล่องแผ่นสุดท้ายส่งให้ “พอแล้วก็เลิกร้อง” เธอเอื้อมมือมากระตุกเอาทิชชูจากมือผมไป แล้วสั่งน้ำมูกพรืด “ถ้าฉันไม่หยุดแล้ว แกจะทำไม” “ถ้าแกไม่หยุด ฉันจะแวะเซเว่นซื้อทิชชูกล่องเพิ่มให้แกอีกสักครึ่งโหล” ผมประชด “ถ้าแกอยากกินเบียร์ให้บวมน้ำตาย ฉันก็จะซื้อให้ ไม่ห้ามแล้ว”   “ไอ้บ้า” ถึงจะถูกด่า แต่ผมก็อดยิ้มขันไม่ได้ เบาใจขึ้นที่เห็นสัญญาณว่า เธอกลับเป็นคนเดิมที่ผมคุ้นเคยอีกครั้ง “คงไม่บ้าเท่าแกตอนนี้หรอก” ผมว่า “ตกลงแกจะไม่กลับบ้านจริง ๆ เหรอ” “ไม่” เธอยืนยันเสียงแข็ง แต่ไม่นานนักก็หันหน้าหนีไปมองออกนอกกระจกรถซึ่งผมกำลังขับผ่านสวนสาธารณะใจกลางเมือง “ฉันไม่ได้บอกที่บ้านไว้ว่าจะกลับมาที่นี่... วันนี้...” น้ำเสียงในประโยคหลังของเธอสลดลงอย่างเห็นได้ชัด อาการของเธอทำให้ผมตัดสินใจชะลอรถ แล้วเลี้ยวเข้าจอดข้างทาง ตรงหน้าประตูทางเข้าสวนสาธารณะซึ่งปิดไปนานแล้ว และเอื้อมมือไปจับไหล่ของเธอ “แกมีปัญหากับที่บ้านใช่ไหม” คำถามของผมคงจะตรงและเดาใจเธอแม่นเกินไป ด้วยเธอหันขวับมาทางผมทันที และมองหน้าผมด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความสับสน และหากผมมองไม่ผิด แววตาของเธอมีความโดดเดี่ยวแฝงอยู่ภายในนั้น...   “ก็ได้... ถ้าแกยังไม่อยากกลับ ก็ยังไม่ต้องกลับ” คนตรงหน้าทำให้ความตั้งใจจะบังคับให้เธอกลับบ้านของผมมีน้ำหนักน้อยลงเมื่อเทียบกับความรู้สึกของเธอ “แต่เราต้องคุยกันให้รู้เรื่องว่า มันเกิดอะไรขึ้นกับแกกันแน่ แกถึงได้กลายเป็นแบบนี้” “แกจะสนใจทำไม” สำเนียงของเธอบอกให้ผมรู้ว่าเธอกำลังน้อยใจและฝังใจจำกับสิ่งที่พูดกับเธอระหว่างที่ผมพยายามห้ามไม่ให้เธอดื่มมากไปกว่านั้น ถ้าไม่สนใจ คงไม่ถามแกหรอกมั้ง... ผมเกือบพลั้งปากประชดออกไปตามนิสัย แต่ดีที่ฮุบคำเหล่านี้เอาไว้ทัน เธอเจอปัญหามามากพอแล้ว และปัญหาของเธอ คงสาหัสกว่าปัญหาอกหักที่ทำให้เธอต้องเอาผมมาเป็นภาระในตอนนั้นมากนัก “มันคนละเรื่องกันนะ แก” ผมว่า “แกเลิกงอนก่อนได้ไหม แล้วมาคุยกันดี ๆ ว่า มันเกิดอะไรขึ้น ถ้าฉันช่วยแกได้ ฉันจะช่วย ฉันไม่ทิ้งแกไปไหนหรอก เชื่อสิ” เธอนิ่งไปชั่วครู่ สีหน้าของเธอทำให้ผมนึกหวั่นใจว่าเธอจะร้องไห้ออกมาอีก “แกสัญญานะว่า แกจะไม่ทิ้งฉัน” ผมพยักหน้า “อือ สัญญา...” อย่างน้อยก็ตอนนี้ที่รับปากละนะ... (3) “ฉันลาออกจากงานบริษัทนั้นมาได้เกือบปีแล้ว แก” เธอเล่า หลังเราเดินข้ามฝั่งถนนมายังสนามหญ้าฟากที่ติดกับคูเมือง “พ่อไม่เห็นด้วย พ่อบอกให้ทำงานนี้ไปก่อน แต่ฉันก็ดื้อพอที่จะขัดใจพ่อ...” ครั้งล่าสุดที่เราคุยกันในงานเลี้ยงรวมรุ่นในกรุงเทพฯ เธอบอกว่า เธอทำงานเป็นผู้จัดการฝ่ายขายของบริษัทอุตสาหกรรมแห่งหนึ่ง หน้าที่การงานของเธอดูไปได้สวยจนผมไม่คิดว่า เธอจะตัดสินใจทำอย่างที่พูด “ฉันไม่ได้มีปัญหากับใครอย่างที่แกคิดหรอก” “แล้วเป็นผู้จัดการดี ๆ ไม่ชอบ ลาออกมาหาอะไร” เธอขยับมุมปากยิ้ม “หาอิสระน่ะสิ แก” “หือ?” ผมเลิกคิ้ว หยุดมือที่ควานหาของในกระเป๋าแจ็คเก็ตไปอย่างอัตโนมัติ ทั้งที่มีม้านั่งปูนที่เทศบาลทำไว้ให้แต่เธอก็ไม่นั่ง หากทรุดตัวลงนั่งเหยียดขาบนพื้นหญ้าแทน “แกจะสมน้ำหน้าฉันก็ได้...” เธอ แล้วเงยหน้าขึ้นมามองผม “เป็นลูกสาวคนเดียว อยู่บ้านกับพ่อกับแม่สบาย ๆ ไม่ชอบ ต้องตะเกียกตะกายออกไปลำบากอยู่คนเดียวข้างนอก เพราะไม่อยากพึ่งใคร พอได้งานดี เงินดีก็ไม่ชอบ คิดว่าตัวเองปีกกล้าขาแข็งก็ลาออกมาเป็นฟรีแลนซ์ คิดเอง ทำเองไม่ต้องให้ใครสั่ง มาเป็นนายหน้าให้กับแหล่งวัตถุดิบกับโรงงานที่เขาผลิตป้อนเอง อาศัยความไว้ใจกันมาแต่ก่อน ตอนแรกทุกอย่างมันก็ดูดี ดูง่ายไปหมด จนกระทั่งบางคนมันโผล่หางออกมาตอนเราตายใจ ฉันเองก็โง่ด้วยละที่เชื่อใจคนมากไป...” “แกไม่โง่หรอก แค่เป็นคนดีเกินไป” ผมหย่อนตัวลงนั่งข้างเธอ ปัดเศษหญ้าเปียกน้ำค้างออกจากมือ เธอเลิกคิ้วเหมือนไม่อยากเชื่อหูตัวเอง “แกพูดดี ๆ กับเขาเป็นด้วยเหรอ” “พูดเป็นเมื่อช้าไปว่ะ ไม่งั้นคงไม่กินแห้วมาถึงป่านนี้หรอก” ผมบอก “อย่าสนใจเรื่องของฉันเลย เข้าเรื่องของแกได้แล้ว” “แกน่าจะอยากพูดว่า อย่าเสือกเรื่องของแกมากกว่านะ” เธอว่าขัน ๆ ดูผ่อนคลายกว่าเดิมมาก แต่ยังมีร่องรอยของความอึดอัดอยู่ในท่าที “แต่ยังไงฉันก็ว่าฉันโง่อยู่ดี...” “เล่ามาก่อน ฉันจะคิดเองว่าแกโง่หรือเปล่า ถ้าฉันเห็นว่าแกโง่จริงจะซ้ำเติมให้หายโง่เลย ไม่ต้องห่วง” (จบตอนที่ 1) ----------------------------------------------------------------- . จากคุณ : ปิยะรักษ์ เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 54 22:12:19

ความคิดเห็นที่ 2 ขอใช้พื้นที่สำหรับคุยกันเล็กน้อย ขอบคุณสำหรับการติดตามค่ะ ถ้ามีคำแนะนำอะไร หรืออยากแวะมาคุยกันก็ยินดีเสมอเช่นเคย ^^ เรื่องนี้มี 4 ตอนจบ จะพยายามเอามาลงให้ได้ทุกสัปดาห์นะคะ โดยสภาพตอนนี้แล้ว งานท่วมหัวอยู่ อาจจะควานหาตัวยากสักหน่อย แต่ก็อยากแวะมาบอกว่า คนเขียนยังมีสภาพบุคคลอยู่ ยังไม่ได้เป็นบุคคลสาบสูญแต่อย่างใด ^^" แล้วก็มีของแถมนิดหน่อย เก็บตกจากเรื่อง 'ข้อมูลส่วนบุคคล' ที่เคยถกกันในถนนฯ ในทางเทคนิค ด้าน IT นั้น log file,  IP address ชื่อที่อยู่ หมายเลขโทรศัพท์ และข้อมูลที่อยู่ในเครื่องคอมพิวเตอร์ถือว่าเป็น 'ข้อมูลส่วนบุคคล' นะคะ ซึ่งแม้แต่พนักงานสอบสวนเองก็เรียกไม่ได้ เพราะถือว่าผิดกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา สิ่งที่พนักงานสอบสวนจะขอให้เจ้าหน้าที่กระทรวง ICT ที่ได้รับแต่งตั้งเป็นพนักงานเจ้าหน้าที่ ตาม พ.ร.บ. การกระทำความผิดเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ พ.ศ. 2550 ได้ ถ้าพิจารณาตามหนังสือหารือของสำนักงานตำรวจแห่งชาติไปยังสำนักงานกฤษฎีกา และสำนักงานกฤษฎีกามีบันทึกข้อความตอบข้อหารือกลับมาในประเด็นที่สามว่า พนักงานสอบสวนจะสามารถเรียกได้เฉพาะข้อมูลระยะเวลาในการ log in, log out หมายเลขโทรศัพท์ที่เชื่อมต่อเพื่อหาตัวผู้กระทำความผิด และต้องไม่ใช่ข้อมูลส่วนบุคคล ในส่วนข้อมูลส่วนบุคคลที่ละเอียดกว่านั้น อาจจะเรียกได้ในการสอบสวนคดีพิเศษ ถ้าสนใจรายละเอียดเพิ่มเติมก็ลองสืบค้นจาก "หนังสือ ที่ ตช 0031.212/2408 ลงวันที่10 เมษายน 2549 ถึงสำนักงานคณะกรรมการกฤษฎีกา" ได้ค่ะ ขอบคุณอีกครั้งสำหรับการติดตามค่ะ :) แก้ไขเมื่อ 23 ก.พ. 54 23:58:21 จากคุณ : ปิยะรักษ์ เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 54 22:43:21

ความคิดเห็นที่ 3 ว่ายตามมา จากคุณ : จริง เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 54 23:02:44

ความคิดเห็นที่ 4 มาอ่านค่ะ คิดว่าเคยผ่านตาแล้วบ้างบางตอนเข้ามาถนนใหม่ๆ แต่จำรายละเอียดไม่ได้แล้ว ถ้าพอมีเวลาเอามาลงต่อเรื่อยๆนะคะ อยากอ่านอีกครั้ง ปล. ขอบคุณสำหรับข้อมูลเพิ่มเติมข้างล่างค่ะ ได้ความรู้ดี (กิ๊ฟหมด ให้ใจไปแทนะนะคะ อยากให้ๆ) จากคุณ : มนต้นไม้ (Setakan) เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 54 09:46:15

ความคิดเห็นที่ 5 เรื่องสั้นสนุกดีครับ แค่ชื่อเรื่องก็น่าอ่านแล้ว ความขุ่นขมผสมหวาน ต่างเป็นสิ่งที่ผู้คนเสพติดกันทั้งนั้น ป.วิฯ อาญา น่าจะให้อำนาจ ตร. ในการรวบรวมพยานหลักฐานตรงนี้นะครับ เช่น การตาม IP หรือตรวจสอบ web server log มันเป็นการสืบสวนขั้นพื้นฐานมากๆ คงไม่ถึงขั้นกระทบสิทธิพื้นฐานหรือข้อมูลชั้นความลับแต่อย่างใด และจาก พรบ. คอมฯ "มาตรา 26 บัญญัติให้ผู้ให้บริการต้องเก็บข้อมูลจราจรคอมพิวเตอร์ไว้ ไม่ต่ำกว่า 90 วัน แต่ไม่เกิน 1 ปี โดยผู้ให้บริการจะมีภาระหน้าที่เก็บข้อมูล จราจรเท่าที่จำเป็นเพื่อให้ สามารถระบุตัวผู้ใช้บริการได้ หากผู้ให้บริการผู้ใดไม่ปฏิบัติ ต้องระวางโทษปรับไม่เกิน 5 แสนบาท" (เมื่อมีโทษทางอาญา ตำรวจมีอำนาจสืบสวนสอบสวนแน่นอนครับ) โดยวัตถุประสงค์ และเจตนารมณ์ของกฎหมายตัวนี้ คือต้องการให้มีการบันทึกข้อมูลที่เป็นประโยชน์ ต่อการแกะรอย ผู้กระทำ ผิดบนอินเตอร์เน็ต Logs File คือสิ่งเดี่ยวที่จะพิสูจน์การบุกรุก การโจมตี การขโมย ต่างๆได้ และจะเป็นสิ่งที่ผู้รักษากฎหมายจะใช้ในการสืบสวน และสอบสวนหาผู้กระทำความผิด มาลงโทษ ดังนั้นจึงถือเป็นหน้าที่ของผู้ ให้บริการเครือข่ายคอมพิวเตอร์จะต้องเก็บรักษา Logs File นั้นให้เป็นอย่าง ดี และหากไม่จัดเก็บ จะต้องมีโทษทางกฎหมาย จากคุณ : Maddenknight เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 54 10:08:11

ความคิดเห็นที่ 6 แวะอ่านเรื่องสั้นก่อน ... แล้วค่อยรออ่านนิยายต่อค่ะ (พี่ปิยะรักษ์คะ นิยายที่ว่า ใช่เรื่องของเกด กับ ณต มั้ยคะ?) รอลุ้น ฉัน กับ เขา ในเรื่องต่อนะคะ ^_____^         . จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 54 10:11:50

ความคิดเห็นที่ 7 “เล่ามาก่อน ฉันจะคิดเองว่าแกโง่หรือเปล่า ถ้าฉันเห็นว่าแกโง่จริงจะซ้ำเติมให้หายโง่เลย ไม่ต้องห่วง” ^ ^ ^ ช่วยจริงใจให้น้อยกว่านี้หน่อยนะพ่อคุณ จากคุณ : rainfull เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 54 10:25:57

ความคิดเห็นที่ 8 หนังสือ ที่ ตช 0031.212/2408 คือในกรณีของผู้ครอบครองข้อมูลไม่ให้ความร่วมมือครับ ตำรวจจะไม่สามารถเข้าถึงข้อมูลได้เอง ต้องขอหมายศาลหรือร้องขอต่อศาลให้ศาลมีคำสั่ง และการเข้าถึงข้อมูลตรงนี้ กม.รธน. มาตรา ๓๗ ได้ให้อำนาจไว้ว่า การตรวจ การกัก หรือการเปิดเผยสิ่งสื่อสารที่บุคคลมีถึงกัน จะกระทำมิได้ *เว้นแต่ เพื่อโดยอาศัยอํานาจตามบทบัญญัติ แหงกฎหมายเฉพาะเพื่อรักษาความมั่นคงของรัฐ หรือเพื่อรักษาความสงบเรียบรอยหรือศีลธรรมอันดีของประชาชน คือสรุป อาชญกรคอมพิวเตอร์ ตำรวจสามารถเข้าถึงการกระทำผิดได้ มากกว่าแค่ข้อมูลการ login - logout แน่นอนครับ จากคุณ : Maddenknight เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 54 10:32:59

ความคิดเห็นที่ 9 ขอเดาตอนจบได้มั้ย ทั้งเขาและเธอ...สุดท้ายก็ค้นพบตัวเองว่าต่างก็เหมาะสมกันอย่างกับกิ่งทองใบหยก และระฆังวิวาห์ก็เริ่มดังขึ้นในไม่ช้า จากคุณ : เซโก้4 เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 54 12:50:31

ความคิดเห็นที่ 10 รออ่านอย่างเดียวครับ จากคุณ : ห้าสิบป่าย เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 54 13:46:54

ความคิดเห็นที่ 11 เบียร์ บุหรี่ กาแฟดำ ช็อคโกแล็ตขม หวาน ... ไปทะเลดีกว่า ดับหวาน ^^ (7 บรรทัดแน่ะ นับบรรทัดนี้ด้วย) จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 54 19:49:10

ความคิดเห็นที่ 12 กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ส้มเขียนเรื่องพระเอกจับกดนางเอก!! o_O'' (พระเอก)จับ(ข้อมือ)กด(กับโต๊ะเบียร์ของ)นางเอก =============================== เสนอหน้ามาตอบ คคห. 6 แทนเพื่อนค่ะว่า เรื่องนี้มิใช่เรื่องของเฮียณตกับเจ๊เกดค่ะ จากคุณ : waidhaya เขียนเมื่อ : 24 ก.พ. 54 22:18:20

ความคิดเห็นที่ 13 รอตอนต่อไปค่ะว่าฝ่ายหญิงมีปัญหาอะไร จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 54 03:43:48

ความคิดเห็นที่ 14 สุดยอดดดด นาน ๆ จะเห็นชื่อนี้เป็นเจ้าของกระทู้ในหน้าถนนสักที สงสัยจังว่านางเอกดื่มเบียร์เข้าไปเท่าไหร่ถึงจะเมาได้ขนาดนั้นเนี่ย เพราะเบียร์มันแอลกอฮอลล์ต่ำมากกก ยากจะดื่มให้เมา ได้แต่ปวดฉี่อย่างเดียว 555+ “แกจะสมน้ำหน้าฉันก็ได้...” เธอ แล้วเงยหน้าขึ้นมามองผม<<<เธอ....อะไรอะคะ เีขียนตกรึเปล่า? สู้ ๆ นะคะคุณปิยะรักษ์ ตอนนี้คนอ่านมีสองเรื่องให้ทวงแล้ว เรื่องนี้กับเรื่องเกดณต (งานเ้ข้าแน่ ><) (แก้ไขคำสะกดผิดนิโหน่ย) แก้ไขเมื่อ 25 ก.พ. 54 20:23:55 จากคุณ : littlevalvie เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 54 20:21:09

ความคิดเห็นที่ 15 เรื่องนี้ ตามสำนวนการเขียน ...ถ้าไม่ดูล็อคอินก่อน คงไม่นึกว่าคนเขียนจะเป็นคุณปิยะรักษ์ :) ชอบเรื่องความรู้เกี่ยวกับ พรบ คอมพิวเตอร์มากๆ เลยค่ะ ว่างๆ จะหาอ่านเพิ่มตามลิ้งค์ ประดับความรู้บ้างค่ะ แค่เลขไอพี 4ชุดนี่มันบอกอะไรไมได้เลยจริงๆนะคะ เพราะเดี๋ยวนี้คนก็ใช้ไอพี ปลอมกันเยอะ เราก็คงไม่รู้อีกนั่นล่ะ ว่าคนไหนใช้ไอพีจริงหรือปลอม ใช่มั้ยคะ? จากคุณ : teansri เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 54 21:11:20

ความคิดเห็นที่ 16 หนมๆอยากได้รสขมช็อคโกแล็ตอ่ะ ให้ขมๆ ข้นๆ แต่หอมๆ ต้องรอตอนจบเลยเหรอ? คห. 14 อย่าประมาทเบียร์น้า โดยเฉพาะเบียร์สด วันก่อนหนมๆเจอตัวนึง แอลกกอฮอล์ 14% เท่าไวน์เลย แต่กินกันอย่างประมาท เพราะคิดว่าเบียร์ สรุปวันนั้น นับรวมได้ประมาณสามซอมบี้ กับสองพลขับ จากคุณ : หนมจีน เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 54 23:09:12 A:58.8.66.35 X: TicketID:063710

ความคิดเห็นที่ 17 ู^ ^ ยี่ห้ออะไรล่ะท่าน? (แบบว่าอยากลองของ) จากคุณ : waidhaya เขียนเมื่อ : 25 ก.พ. 54 23:23:11

ความคิดเห็นที่ 18 ยังดีนะคะที่มีพลขับ 55+ ไม่งั้นแย่เลย เห็นนางเอกดื่มเบียร์ เราก็จะคิดถึงเบียร์โดยทั่วไปน่ะค่ะ แอลกอฮอล์อยู่ที่ 2-4% หรือ 4.5-7% แล้วแต่ยี่ห้อและแหล่งผลิต อย่างไฮเนเก้นนี่ก็รู้สึกจะประมาณ 5% นะ แต่แอลกอฮอล์ 14% ที่คุณหนมจีนเจอนี่เป็นเบียร์แรงเหมือนกันนะคะ ถ้าดื่มกันเฉลี่ยคนละ 2 pints คงมึนนิด ๆ นะนี่ แต่ถ้าสามคนดื่มเป็น tower 5 ลิตรนี่ก็อาการหนักแน่ค่ะ 5555 พอดีแปลกใจนิดหน่อยที่นางเอกเลือกดื่มเบียร์ เพราะปกติเวลาคนตั้งใจจะมาดื่มให้เมาจะเลือกเหล้า เพราะเห็นผลทันตา ซดว็อตก้าซัก 7-8 ช็อตก็เริ่มมึนนิด ๆ แล้ว เบียร์หายากที่จะเจอแบบ 14% หรือถ้าเจอยังไงมันก็เมาช้ากว่าอยู่ดี พาลจะหงุดหงิดซะก่อน (ยิ่งถ้ามีเรื่องหงุดหงิดในใจอยู่แล้ว) แต่สันนิษฐานว่านางเอกอาจจะไม่เคยดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์อะไรมาก่อนเลยมั้งคะ ก็เลยเลือกเบียร์ เห็นว่ามันดื่มง่ายสุดไรประมาณนั้น ประกอบกับคออ่อน+อยากเมาอยู่แล้ว เลยรั่วง่ายขึ้น 55+ จากคุณ : littlevalvie เขียนเมื่อ : 26 ก.พ. 54 00:26:52

ความคิดเห็นที่ 19 อ่า สันนิษฐานว่าเหตุเกิดในฤดูหนาว แบบว่าลานเบียร์มันเย้อออ (กระซิบคุณเทียนสี ส้มเคยเขียนงานลักษณะนี้มาอยู่บ้างค่ะ อาจจะไม่ถึงขั้นสำนวนเป็นเอกลักษณ์ แต่ว่าในการดำเนินเรื่อง มันก็กลิ่นอายส้มอยู่นะ) เพิ่มเติม คุณ littlevalvie คะ ถ้าเจ้าของความเห็นที่ 16 ตั้งนะ ยิ่งน่าตื่นตาตื่นใจกว่านี้อีก ฮิๆ แก้ไขเมื่อ 26 ก.พ. 54 00:59:01 จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 26 ก.พ. 54 00:56:54

ความคิดเห็นที่ 20 ขออนุญาตมาตอบบางความเห็นก่อนนะคะ กลัวตัวเองลืม คห. 5 และ 8 จากความเห็นของคุณ Maddenknight คิดว่า ตัวเองอาจจะอธิบายไม่ชัดเจน ต้องขอบคุณมากค่ะ ที่มาชี้แจง จริง ๆ ไม่อยากพูดอะไรที่เป็นวิชาการ แต่ขอนิดละกันเนาะ   ถ้าตามกฎหมายพิเศษและเรื่องว่าด้วยความมั่นคงของราชอาณาจักร ตำรวจและพนักงานเจ้าหน้าที่ย่อมเข้าถึงข้อมูลได้มากกว่า log in และ log out อยู่แล้ว ไม่ถือว่า ขัดรัฐธรรมนูญ ซึ่งเป็นข้อยกเว้นเรื่องสิทธิส่วนบุคคล หรือ right to privacy ได้ แต่อีกประเด็นที่มีข้อหารือในบันทึกข้อความ และเป็นปัญหาที่ถกเถียงกันอยู่ค่อนข้างมาก คือ การขอข้อมูลในกรณีความผิดอาญาในเรื่องที่ไม่กระทบต่อความมั่นคงของชาติ เช่น การหมิ่นประมาททางอินเทอร์เน็ต การนำภาพลามกอนาจรไปเผยแพร่ในเว็บบอร์ด เป็นต้น ในด้าน Information Security หรือการรักษาความปลอดภัยข้อมูลสารสนเทศนั้น ในทางเทคนิคและทางปฏิบัติ ในต่างประเทศเองก็ถือว่า log file เป็นข้อมูลส่วนบุคคลนะคะ เนื่องจากส่วนที่เป็น log file หรือ log files (ถ้ามีหลายอัน) ประกอบไปด้วยข้อมูลของผู้เข้าชม (visitors) และใช้เป็นแหล่งข้อมูลการจราจรในเครือข่าย หรือการส่งคำร้องขอเข้าดูข้อมูลเข้ามายังเซิร์ฟเวอร์ (traffic sources) ของคนคนนั้นด้วย มีเฉพาะ administrator หรือ admin ของ server หรือเว็บไซต์เท่านั้นที่สามารถดูได้ ในอีกแง่หนึ่ง IP address ก็จัดเป็นข้อมูลส่วนบุคคลด้วยเช่นกัน เพราะเป็นข้อมูลที่สามารถระบุแหล่งที่อยู่ของผู้ใช้ หรือ client ของเซิร์ฟเวอร์นั้น ๆ ได้ด้วย แม้ว่าบางกรณี คนหนึ่งคนอาจจะมีหลาย IP ได้ หรือคนหลายคนอาจมี IP เดียวกันได้ก็ตาม โดยหลักแล้ว ผู้ให้บริการมีข้อผูกพันต้องรักษาความลับของผู้ใช้บริการ ตามข้อตกลงในการใช้อยู่แล้ว เช่น ในพันทิปเองก็มีข้อตกลงในการปกปิด IP ของสมาชิก การเปิดเผย IP ของผู้ใช้บัตรผ่าน ก็เป็นเรื่องที่เข้าใจและปฏิบัติกันมาในเว็บบอร์ดนี้อยู่แล้ว และคนที่จะมี ‘อมยิ้ม’ได้ต้องใช้เลขที่บัตรประชาชนสมัคร เพื่อใช้ยืนยันตัวบุคคล   เนื่องจาก สมาชิกบัตรผ่านไม่มี username และ password สำหรับการเข้าใช้งาน การเปิดเผย IP address ก็เป็นสิ่งที่ตกลงกันไว้แล้วว่า ทางเว็บจะเปิดเผย IP ของบัตรผ่าน เพื่อประโยชน์ในการยืนยันตัวบุคคล เพราะบัตรผ่านไม่ต้องใช้เลขบัตรประชาชนนั่นเอง จะเห็นได้ว่า ข้อมูลเหล่านี้ อย่างน้อยที่สุดก็คือเลขที่บัตรประชาชน ถือเป็นข้อมูลส่วนตัว อยู่ดี ๆ เราก็จะไม่เอาไปให้ใคร นอกจากคนที่เราเชื่อถือว่า จะเก็บข้อมูลของเราเป็นความลับ ต่างจากข้อมูลระยะเวลาในการ log in, log out หมายเลขโทรศัพท์ที่เชื่อมต่อ ชื่อจริง หรือที่อยู่ที่สมาชิกให้เอาไว้ตอนสมัคร เป็นข้อมูลที่หาได้ทั่วไป และเปิดเผยได้อยู่แล้ว ไม่เกี่ยวข้องกับบุคคลที่สามที่อาจมีปรากฏอยู่ใน log files ของผู้ต้องสงสัยหรือผู้ต้องหา นักวิชาการด้านกฎหมายเทคโนโลยีสารสนเทศที่มีส่วนในการร่าง พ.ร.บ. คอมพิวเตอร์ฯ คือ อ. ภิญโญ ก็ได้อ้างถึงหนังสือ ที่ ตช 0031.212/2408 ว่าขอให้เปิดเผยได้เฉพาะชื่อ ที่อยู่ หมายเลขโทรศัพท์ที่ใช้เชื่อมต่อ และระยะเวลาที่มีการ log in และ log out เท่านั้น และเขียนได้อย่างชัดเจนในคำอธิบายพระราชบัญญัติคอมพิวเตอร์ 2550 ด้วย   ส่วนการที่ ISP หรือผู้ให้บริการมีหน้าที่ต้องเก็บ log files เป็นอีกเรื่อง อีกมาตราค่ะ  คห. 15 คุณเทียนสี เลข IP ยังมีประโยชน์ในเรื่องของการยืนยันตัวบุคคล (authentication) ซึ่งเป็นส่วนสำคัญส่วนหนึ่งในการรักษาความปลอดภัยระบบสารสนเทศทางคอมพิวเตอร์ เพียงแต่ว่ามันมีข้อที่จะต้องพิจารณาอยู่อีกหลายประการอย่างที่คุณเทียนสีบอกนั่นละค่ะ นอกจากการตั้งให้ใช้ IP ปลอมได้แล้ว การใช้โปรแกรมซ่อน IP ก็มีด้วย หรือแม้แต่ในกรณีที่ไม่ตั้งใจจะปลอม IP อะไร IP ก็อาจจะเปลี่ยนได้โดยระบบของมันเอง เช่นกรณี random IP ในระบบ adsl ที่เมื่อ restart หรือ renet ก็จะได้ IP ใหม่ที่ระบบสุ่มให้ หรืออาจมีกรณีหลายคน IP เดียวได้ด้วยเช่นกัน คือ กรณีที่ใช้เน็ตที่มี ISP เดียวกัน หรือการใช้เบราเซอร์พร้อม ๆ กันทีละหลาย ๆ เบราเซอร์ก็เป็นอีกสาเหตุหนึ่งด้วย  คห. 17 สงวนท่าทีหน่อยเดี๋ยวเขารู้หมดว่า สาว ๆ วงการนี้เป็นยังไง ฮาา  คห. 18 คุณ littlevalvie คะ บางยี่ห้อ อย่าว่าแต่ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ เลย แค่ขวดเดียวก็คว่ำผู้ชายตัวโต ๆ มาแล้ว คห. 19 เหรอคะ มันนานจนจำไม่ได้อะ ^^" (โห นอกจากเขียนตั้งเจ็ดบรรทัดแล้ว ยังมีพาดพุงทีละหลายคนนะเนี่ย) ไป ๆ มา ๆ กระทู้นี้ดูไม่หวาน ไม่ขมสักเท่าไหร่แล้วแฮะ... ออกไปทางเค็ม ๆ นิด ๆ เลยละ จากคุณ : ปิยะรักษ์ เขียนเมื่อ : 26 ก.พ. 54 01:49:47

ความคิดเห็นที่ 21 ให้คห. 16 ตั้งทู้ HBD คห.19 สิ ตื่นตาตื่นใจสุดๆ จากคุณ : จริง เขียนเมื่อ : 26 ก.พ. 54 22:27:15