นึกย้อนวัน ผ่านห้วง เมื่อช่วงหนึ่ง
ความซาบซึ้ง ตรึงทรวง เป็นบ่วงสร้อย
ที่ร้อยเกลียว เกี่ยวใจ ไม่ขาดลอย
มิตรภาพ เคลื่อนคล้อย ให้คอยจำ
จากวันโน้น จวบจน ถึงวันนี้
อยากถามด้วย วลี ที่เจ็บช้ำ
มีอยู่ไหม ร่องรอย ของถ้อยคำ
อยากฝังซ้ำ อีกหน จะทนรอ
ฤา..สูญสิ้น จากใจ ไปหมดแล้ว
ประหนึ่งแก้ว แตกไป ไร้รอยต่อ
ความงดงาม แววใส ไม่ดีพอ
ที่สานก่อ ภินท์พัง แม้ทางใจ
มิตรภาพ ตราปฟ้าดิน ไม่สิ้นสุด
กาลเวลา ยากฉุด ให้หยุดได้
จะรักษา ด้วยวิญญา ตลอดไป
ชั่วฟ้าดิน สลาย ใจผูกพัน
อยากถามอีก สักครั้ง ฟังอยู่ไหม
ช่วยตอบให้ รู้ความ ที่ถามนั่น
รอยจาลึก ตรึกใน ที่ให้กัน
ยังมีไหม สัมพันธ์...ดั่งวันเดิม
นึกย้อนวัน ผ่านห้วง เมื่อช่วงหนึ่ง
ยังคำนึง เยื่อใย ได้ริเริ่ม
จวบวันนี้ ยังมีเรา เฝ้าสานเติม
ยังคงเพิ่ม หรือดวงจินต์...สิ้นเยื่อใย..
"สุนันยา"
"มิตรภาพ"
