|
อหังการ์แห่งยอดหญ้า
พลิ้วลมไหวเอนราบนาบร่างอ่อน
พลิ้วลมผ่อนเพียงหวิวผ่านยอดภูผา
พลิ้วลมพัดสะบัดพร่างร่างโน้มมา
พลิ้วลมพาเพียงแผ่วราบกราบธรณี
เพียงยอดหญ้าบนภูผาที่สูงชัน
เพียงหนึ่งนั้นยังสูงกว่า ณ แดนนี้
เพียงเอนต่ำพร่ำซบนบความดี
เพียงหญ้าที่โอนอ่อนบนผาชัน
แม้ยอดภูสูงตระหง่านยังทานยาก
สูงกว่ามากคือยอดหญ้า ณ ภูนั้น
จากสูงสุดมีสูงกว่าช่างสามัญ
เมื่อไร้ฉันต้องสูงจึงสูงจริง
ร่างโอนอ่อนผ่อนราบกราบแผ่นดิน
ร่างหมดสิ้นตัวตนกร่างว่างทุกสิ่ง
ร่างเพียงราบพร้อมกราบลงไม่ประวิง
ร่างนั้นยิ่งสูงงามตามเวลา
ผงาดหญ้า ณ ภูผาให้ประจักษ์
ผงาดนักสิ้นผยองเพียงมองฟ้า
ผงาดน้อมยอมรับอยู่ตามธรรมา
ผงาดเพียงสิ้นข้าไร้ตัวตน
| จากคุณ |
:
Argent   
|
| เขียนเมื่อ |
:
1 มี.ค. 54 18:07:33
|
|
|
| 
อหังการ์แห่งยอดหญ้า
