ความคิดเห็นที่ 1  .......................................                                        อีกด้านหนึ่งก่อนหน้านั้นไม่ถึงห้านาที...                    “   ระบบปิดกั้นมิติพร้อมทำงานแล้วขอรับ ”                    คินซากดเครื่องสื่อสารส่งเฮโลแกรมรายงานมาจากหอควบคุมใหญ่ของยาน นอกจากอิซัสที่หายสาบสูญไปในกาลมิติแล้ว เขาก็เป็นนายทหารคนสนิทอีกคนที่เป็นเสมือนมือขวาของจาริโอเธอรัส                    ราชวัลลภหนุ่มผมสั้นเพียงพยักหน้าคมขรึมต่อคนในจอแสงเบื้องหน้าเป็นเชิงรับทราบ ก่อนจะหันไปถามทางลูเปอร์เซียสกับฟิเกอรัสซึ่งเคลื่อนกายเข้ามาสมทบตรงนั้น                    “  เป็นไงบ้าง ? ”                    “  หมุดเสากรงแสงทั้งสองร้อยอัน ถูกปักไว้โดยรอบบริเวณนั้นเรียบร้อยแล้ว ”                    นายแพทย์หนุ่มราชวัลลภซึ่งเปลี่ยนที่ทำงานจากห้องพยาบาลมาออกภาคสนามแทนเป็นคนตอบ                    ลูกเรือของซาปิธัสเสียชีวิตไปหลายคนแล้ว การเคลื่อนไหวเข้าใกล้เจ้าผู้ครองพลังสีน้ำเงินเป็นเรื่องที่เสี่ยงอย่างมหันต์ ดังนั้นงานนี้พวกเขาระดับหัวหน้าผู้บัญชาการหน่วยพิเศษจึงต้องลงมือทำเสียเอง เพราะมีเพียงผู้มีฝีมือและสำเร็จคอธระดับพวกเขาเท่านั้นที่สามารถทำงานนี้ได้อย่างปลอดภัย                    มิใช่ตนเองปลอดภัย หากแต่ปลอดภัยต่อความเสี่ยงที่จะล้มเหลวต่างหาก                    จริงอยู่ที่ไม่มีพลังใดสามารถสยบพลังสีน้ำเงินได้ แต่ก็หาใช่ว่าจะไม่มีทางใดที่จะสยบเอซาลอสได้                    แผนการรับมือเจ้าผู้ครองพลังสีน้ำเงินหาใช่เพิ่งถูกคิดขึ้นในเวลาเพียงแต่ไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้ หากแต่มันถูกได้วางแผนถูกเตรียมการและมีการฝึกซ้อมปฏิบัติกันมาเป็นเวลานานแล้ว  ดังนั้นเมื่อแผนถูกเรียกใช้ ทุกคนจึงรู้หน้าที่ของตนเองในทันทีโดยไม่ต้องสั่ง ว่าตนต้องทำอย่างไร                    ยามนั้นมากัสเข้ามาสมทบอีกคน กล่าวรายงาน                    “  ทุกอย่างพร้อมพ่ะย่ะค่ะ คนอยู่ตรงนั้นตลอดเวลา ยังไม่มีความเคลื่อนไหวอะไร ”                    ระหว่างนั้นเจ้าหญิงไอบิรินซึ่งทรงยืนห่างจากพวกเขาเหล่านั้นออกมากว่าสิบก้าว อดกระซิบถามพระเชษฐาเบาๆอย่างสงสัยไม่ได้                    “  เจ้าพี่.. พวกเขาทำอะไรกันเหรอ ? ”                    “  คงปฏิบัติแผนรับมือเจ้าผู้ครองพลังสีน้ำเงิน ”                    “  แล้วไม่ต้องถวายอารักขาพาเจ้าพี่อาซิคาลอสหลบไปที่อื่นแล้วหรือ ? ”                    เจ้าชายราโอมินได้แต่ทรงฝืนยิ้ม ถึงตอนนี้พระองค์ถึงได้เข้าพระทัยว่า ทำไมสี่ราชวัลลภพวกนั้นถึงไม่ได้กันเจ้าชายอาซิคาลอสให้ทรงหลบไปประทับในที่ปลอดภัยก่อน ที่แท้ก็เป็นเพราะทั้งหมดมีแผนเตรียมรับมือไว้พร้อมอยู่แล้วนั่นเอง อย่าว่าแต่ต่อให้ไม่มีแผนการใดมารองรับ แต่ด้วยพระอุปนิสัยของเจ้าชายรัชทายาทแห่งเมลาเนียลพระองค์ ก็ดูจะทรงเป็นแม่ทัพที่นำทหารออกรบเองเสียมากกว่าที่จะอยู่บัญชาการทัพในแนวหลัง                    ขืนกราบทูลให้ทรงหลบหนีเห็นทีคนกราบทูลนั่นแหล่ะที่จะชะตาขาดเป็นอันดับแรก                    เนื่องเพราะสองพี่น้องประทับอยู่ห่างไกลออกมา จึงไม่อาจทรงได้ยินว่าพวกเขาสนทนาอะไรกัน หากแต่เห็นเมื่อเจ้าชายอาซิคาลอสทรงยกพระหัตถ์ขวาขึ้นเป็นสัญญาณ จาริโอเธอรัสก็กดปุ่มบนกล่องอุปกรณ์ในมือ ยามนั้นเองลำแสงสีทองขนาดข้อนิ้วสองร้อยเส้น ก็พุ่งขึ้นจากพื้นบริเวณที่พวกเขาปักหมุดกลมรูปร่างทรงกระบอกไว้ โอบโค้งเข้าหากันก่อตัวเป็นกรงรูปโดมสีทอง คล้ายฝาชีขนาดใหญ่ครอบบริเวณที่เจ้าผู้ครองพลังสีน้ำเงินซ่อนพระวรกายอยู่                    “  โห.. กรงแสง ! ”                    เจ้าหญิงน้อยแห่งเอลลาโกทรงอุทานอย่างตื่นพระเนตร พระองค์จำได้แล้วว่าเคยเห็นกรงแสงแบบนี้จากที่ไหน ตอนนั้นมันใช้กักลูเปอร์เซียสไว้ขณะถูกคอธดำของเจ้าปีศาจอะโกรอนเข้าครอบงำ แต่กรงแสงในคราวนั้นไม่ได้ยิ่งใหญ่อลังการดูแข็งแกร่งเทียบเท่ากับในตอนนี้เลย                    คาดว่าหลังความล้มเหลวจากการใช้งานกับลูเปอร์เซียสในครั้งนั้น กรงแสงจึงถูกจาริโอเธอรัสปรับปรุงพัฒนาให้มีศักยภาพดียิ่งขึ้น แข็งแกร่งยิ่งขึ้นกว่าเดิม                    เพียงแต่คนในกรงคราวนี้ไม่ใช่ลูเปอร์เซียส หากแต่เป็นเทพอสูรแห่งโปกาดอนเอซาลอส เจ้าผู้ครองพลังสีน้ำเงิน ไม่รู้ว่ากรงนั่น จะสามารถสกัดเจ้าจอมมารผู้นั้นไว้ได้หรือไม่ ?                                        .......................................................                                         “ ไอซา คุณดู..อะไรนั่น ? ”                    หลิงหลิงชี้นิ้วไปทางซี่แสงจำนวนมากมายที่ถูกยิงขึ้นจากพื้นพุ่งเข้ามาโอบครอบพวกเธอไว้อย่างตื่นเต้น   พระพักตร์คมสันงามสง่าซึ่งปกปิดด้วยหน้ากากสีเงินตั้งแต่พระนาสิกขึ้นไปเงยขึ้นมองตาม ดวงเนตรสีน้ำเงินยังคงฉายแววสงบนิ่งดุจพื้นฟ้ารัตติกาล ไร้วี่แววสะทกสะท้านใดแม้แต่น้อย                    “ หึ.. คิดใช้กรงแสงกักพวกเราไว้หรือ ? ”                    “ กรงแสง ? ”                    เด็กสาวจากดาวโลกทวนคำเบาๆ แล้วก็นึกขึ้นมาได้                    “  นึกออกแล้ว.. รึว่านี่คือกรงแสงโอริคอส แบบที่เอธาเชียเคยใช้กักฉันไว้ตอนนั้นใช่มั้ยคะ ? ”                    ดูเหมือนในครั้งนั้นไอซาได้ขอยืมดาบเทพสุริยันจากซัน ฟันตัดซี่กรงลำแสงเหล่านั้นจนขาดช่วยเธอออกมา  เพียงแต่ตอนนี้ซันหรือพี่มาซาอิอยู่บนโลกไม่รู้ว่าเขาจะรู้หรือยังหนอ ว่าเธอถูกพวกโปกาดอนจับตัวมาอยู่บนยานของพวกมันแล้ว                    ได้ยินเขาตอบเบาๆ                    “  มันก็คงคล้ายๆกัน ”                    “  อือ ?.. คล้ายกันเหรอ ?... งั้นก็แสดงว่าไม่ใช่อย่างเดียวกันน่ะสิ ”                    ท่าทางอันสงบเยือกเย็นของไอซาพลอยทำให้จิตใจของหลิงหลิงผ่อนคลายลงด้วย ในเมื่อเขาดูไม่กังวลก็แสดงว่าเจ้าซี่กรงนี่คงจะทำอะไรเขาไม่ได้ แล้วเธอจะต้องกังวลไปทำไม                    เจ้าชายเอซาลอสก้มลงเพ่งพระเนตรมองดวงตากระจ่างใสของสาวน้อยตรงหน้า ภายใต้เปลือกนอกอันนิ่งสงบ หามีใครรู้ไม่ว่าแท้จริงภายในพระทัยเวลานี้กำลังกลัดกลุ้มถึงเพียงไหน คอธสีน้ำเงินของพระองค์เริ่มจับได้ถึงบางสิ่งที่ผิดปกติ รวมถึงเหตุผลที่ทำให้ตลับคอสมิคของหลิงหลิงไม่ทำงาน เพียงแต่ที่ไม่บอกออกไปก็เพราะยังไม่อยากทำให้เธอตื่นตระหนกก็เท่านั้น                    ในสมองของผู้ครองพลังสีน้ำเงินกำลังเค้นขบคิดอย่างรวดเร็ว แผนการบางประการคงต้องมีการปรับเปลี่ยน  ถ้าหากตลับคอสมิคของเธอทำงานไม่ได้ ของพระองค์ก็คงด้วยเช่นกัน ดังนั้นการหลบหนีไปอย่างเงียบๆโดยใช้ประตูมิติเห็นทีคงมีอุปสรรคให้ใช้การไม่ได้เสียแล้ว                    เวลานี้สิ่งที่พระองค์กังวลที่สุดก็คือ การต้องใช้พลังแห่งคอธสีน้ำเงินต่อหน้าเธอ                    ไม่รู้ว่าหลิงหลิงจะรู้จักคอธนั่นแค่ไหน พระองค์ยังไม่อยากเปิดเผยตัวไอซาให้เธอรู้เลย หลิงหลิงจะผิดหวังหรือเปล่าหนอ หากรู้ว่าไอซาก็คือเอซาลอส ต่อให้สำหรับเธอแล้วจะไม่ได้โกรธแค้นเอซาลอสเหมือนอาเซนธาเรีย แต่อย่างไรก็ตาม พระองค์ก็ยังไม่อยากให้เธอรู้อยู่ดี                    พระองค์ยังอยากทรงเป็น ‘ไอซาของเธอ’ อย่างที่เป็นอยู่แบบนี้ต่อไปอีกนานๆ                    แต่หากหลีกเลี่ยงไม่ได้จริงๆ...ก็คงจำเป็นต้องสละฐานะของ ‘ไอซา’ เพื่อปกป้องชีวิตของเธอ                    “ หลิงหลิง”                    ในพระสุรเสียงเรียกหา พลางจับมือเธอมากุมไว้เบาๆราวจะขอไออุ่นจากมือข้างนั้นมาปลอบประโลมดวงพระหฤทัยที่เย็นเฉียบด้วยความ ‘กลัว’ ของพระองค์ในเวลานี้                    “  กลัวไหม ? ”                    “  ไม่ค่ะ...คุณไม่ต้องห่วงฉันหรอกนะ ”                    “  เธอเก่งมาก ! ”                    ใบหน้าซีดเซียวอิดโรย พลันฝืนแยกเขี้ยวยิ้มทำหน้าทะเล้นใส่เขา                    “  แน่นอนอยู่แล้ว... พี่มาซาอิก็ชมฉันแบบนี้อยู่บ่อยๆ ”                    “  พวกมันคิดใช้กรงนี่กักพวกเราไว้ไม่ให้ออกไป.. แต่ในขณะเดียวกัน พวกมันก็จะบุกเข้ามาถึงตัวพวกเราไม่ได้เหมือนกัน  ดังนั้นสงบเยือกเย็นไว้ หากมันไม่ลงมือก่อน เราก็จะรออยู่อย่างนี้ต่อไป..”                    “  รออยู่อย่างนี้.. หรือว่านี่เป็นแผนถ่วงเวลา ? ”                    เธอทวนคำอย่างงุนงง เห็นเขาพยักหน้า                    “  เธอฉลาดนี่ ”                    “ แล้ว..? พวกเรากำลังรออะไรหรือคะ ? ”                    รออะไรหรือ ?                    มุมโอษฐ์ขยับยกสูงราวกับยิ้มเยาะพระองค์เอง จะบอกเธอออกไปได้ยังไง  ว่ากำลังรอใช้ความคิดที่จะแก้ไขปัญหาต่อไปอย่างไรดี ฝ่ายตรงข้ามสกัดการเปิดใช้ประตูมิติเพื่อหลบหนีของพระองค์ แสดงว่าพอจะเดาทางของพระองค์ออกอยู่บ้าง เพียงแต่ไม่รู้พวกมันได้ทำการปิดกั้นมิติทั่วยานนี้หรือเปล่า ซึ่งหากเป็นเช่นนั้น ระบบควอนตันที่จะส่งยานวาร์ปออกไปก็คงทำไม่ได้เช่นกัน                    “  ไอซา.. คุณยังไม่ตอบเลย รออะไร ? ”                    หลิงหลิงเขย่ามือเขาเบาๆ ย้ำถามซ้ำ ไอซาของเธอจึงได้แต่ตอบด้วยเสียงอ่อนโยน                    “  ก็รอให้เธอพักเรียกเรี่ยวแรงกลับมาก่อนไง ประเดี๋ยวฉันจะลองใช้พลังของฉันช่วยกระตุ้นพลังของเธอดู เผื่อมันอาจทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นบ้าง...”                    ถ้าหากไม่สามารถส่งยานวาร์ปออกไปได้ ก็คงต้องใช้การขับยานออกไปเอง พระองค์จำเป็นต้องเรียกพลังออกมาให้เธอแข็งแรงกว่านี้ก่อน  ไม่ใช่เพื่อให้เธอมาแบ่งเบาภาระของพระองค์ หากแต่เพราะเพื่อความปลอดภัยของเธอเองต่างหาก                    เด็กสาวพอฟังก็พยักหน้า เข้าใจตามที่เธอกำลังคิด                    “ ก็ดีค่ะ..ถ้าฉันสามารถเปลี่ยนร่างเป็นอาเซนธาเรีย จะได้มีพลังเพิ่มขึ้น แล้วสามารถจัดการกับพวกมันได้ ไม่ต้องพึ่งพาคุณมากเกินไป..”                    .....................................   ... . จากคุณ : ธีตภากร เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 54 13:17:31

ความคิดเห็นที่ 2   .....................................                                        อีกด้านหนึ่ง...                    “  ทำไมตรงนั้นถึงได้เงียบ ไม่มีความเคลื่อนไหวอะไรเลย ? ”                    ฟิเกอรัสพึมพำออกมาอย่างสงสัย ลูเปอร์เซียสแค่นเสียงเบาๆอยู่ที่ริมฝีปาก                    “ หรือว่า..มันจะใช้ประตูมิติหลบหนีไปแล้ว ? ”                    “  เป็นไปไม่ได้..”                    จาริโอเธอรัสยังคงมีท่าทีสงบนิ่งใจเย็น กล่าวด้วยความมั่นใจอย่างยืดยาว                    “  ระบบปิดกั้นมิติกำลังถูกเปิดใช้งานทั่วทั้งยานลำนี้ ไม่มีที่ใดสามารถเปิดประตูมิติไปได้ ตอนนี้แม้แต่ระบบควอนตันก็ใช้งานไม่ได้ทั้งหมดชั่วคราว อย่าว่าแต่กรงแสงเชียกีร่ามีความพิเศษกว่ากรงแสงโอริคอสตรงที่ คอธภายใต้กรงแสงนี้จะถูกกดลงเหลือสิบเปอร์เซ็นต์  พลังจากผลึกพลังงาน จะถูกกดลงจนเหลือศูนย์ ต่อให้เจ้าจอมมารผู้นั้นจะมีตลับคอสมิค ก็ไม่สามารถใช้พลังจากผลึกคิวปัสตีเปิดประตูมิติได้...”                    แล้วนี่ย่อมเป็นเหตุผลที่ทำให้หลิงหลิงอ่อนเพลียถึงขนาดนั้น อีกทั้งยังไม่สามารถเรียกพลังจากผลึกคอสมิคสีแดงในตลับออกมาเปลี่ยนร่างเป็นอาเซนธาเรียได้                    หากแต่เรื่องราวเหล่านี้ พวกเขาทั้งหมดย่อมหารู้ไม่ ว่าสิ่งที่ทำลงไป มีผลต่อเธอผู้นั้นด้วยแค่ไหน                    มากัสหรี่ตาลงอย่างครุ่นคิด กำลังคำนวณในใจว่า พลังคอธที่ถูกกดลงเหลือสิบเปอร์เซ็นต์ของพลังสีน้ำเงินนั้น มันจะเหลือสักขนาดไหนหนอ  ก็พลันได้ยินลูเปอร์เซียสหันมาทวง                    “  เมื่อไหร่ จะดำเนินแผนขั้นสอง...”                    เจ้าชายอาซิคาลอสเพ่งพระเนตรทอดมองไปทางนั้นนิ่ง                    ศัตรูที่พระองค์เคียดแค้นมันที่สุดอยู่ตรงนั้น ห่างออกไปแค่ไม่ถึงยี่สิบก้าว                    มันผู้นั้นได้พรากเอาบุคคลที่ทรงรักที่สุดไปถึงสองคน  ไม่ว่าจะเป็นพระอนุชาอาซิเธโอซึ่งถูกพลังสีน้ำเงินระเบิดทำลายร่างจนจบชีวิตอย่างโดดเดี่ยวและอเนจอนาถอยู่บนดาวเมไรอัล ไม่มีแม้แต่เศษซากสังขารให้พากลับเมลาเนียลได้  แล้วต่อมาพระขนิษฐาผู้ที่ทรงรักและถนอมประดุจดวงพระหฤทัย..อาเซนธาเรีย..ก็ต้องจบชีวิตลงเพราะมันด้วยอีกคน                    ใครก็ได้บอกทีเถิด..สักครู่หลังจากทรงสยบเจ้ามารร้ายผู้นั้นได้ พระองค์สมควรฆ่ามันแบบไหนดี ถึงสามารถระบายความแค้นที่อัดสุมแน่นอยู่ในพระอุระเวลานี้ออกไปได้หมดสิ้น                    เวลานั้นฟิเกอรัสก็เคลื่อนกายเข้ามา ทูลถามย้ำอีกคน                    “ ฝ่าบาท กระสุนควันสลบเตรียมพร้อมแล้ว จะให้ลงมือเลยไหม ? ”                    เจ้าชายราโอมินเห็นพวกเขาเหมือนกำลังตระเตรียมการเคลื่อนไหวบางอย่าง จึงสั่งกำชับให้พระขนิษฐาอยู่แต่ตรงนั้นอย่าไปไหน ค่อยสาวพระบาทเข้าไปหาคนเหล่านั้นด้วยเผื่อว่าพระองค์อาจจะพอช่วยเหลืออะไรได้บ้าง ดังนั้นจึงทันแว่วยินคำถามของราชวัลลภหนุ่มนัยน์ตาสีอะเมธีสต์ผู้นั้น                    “ อะไร.. นี่พวกคุณจะใช้ควันสลบหรือ อย่าลืมสิว่า...หลิงหลิงก็อยู่กับมัน ! ”                    “  ควันสลบออกฤทธิ์ที่ระบบประสาทส่วนสั่งการ ทำให้สติเลอะเลือนจนถึงหมดสติ เด็กสาวคนนั้นสลบอยู่แล้ว ควันพวกนี้คงไม่ได้ทำให้เธอหมดสติไปมากกว่านั้นหรอก ”                    นายแพทย์หนุ่มประจำพระองค์อธิบายเสียงขรึม ปกติเขาไม่ใช่คนที่อารมณ์เสียหรือหมั่นไส้ใครง่ายๆ แต่ไม่ทราบเพราะเหตุใด ยิ่งมาเขาก็ยิ่งรู้สึกรำคาญเจ้าชายจากจักรวรรดิพันธมิตรผู้นี้  สีหน้าท่าทางของอีกฝ่ายดูจะกังวลสนใจเด็กสาวคนนั้นจนเกินเหตุ แล้วก็ดูเหมือนที่ห่วงนั้นจะเป็นตัวเจ้าของร่างพลังคนใหม่ หาใช่ทูลกระหม่อมน้อยของพวกเขาแต่อย่างใด                    “  แต่ว่า...”                    “ อย่ากังวลไปเลย กระหม่อมรับปากว่า ขอเพียงจับตัวผู้ครองพลังสีน้ำเงินสำเร็จ เด็กสาวชาวโลกคนนั้นจะถูกรีบส่งตัวไปทำการรักษาพยาบาลในทันที รับรองว่าเธอต้องปลอดภัย..”                    “  เธอถอยไปห่างๆดีกว่าราโอมิน หากผู้ครองพลังสีเหลืองไม่ประสงค์จะช่วยพวกเราจัดการกับเจ้ามารร้ายนั่น ก็ถอยออกไปเถอะ..”                    ในที่สุดเจ้าชายอาซิคาลอสก็เบือนพระพักตร์มาตรัสตัดบทด้วยสุรเสียงเย็นเรียบ ก่อนจะหันไปสั่ง                    “  จัดการแผนสองได้เลย ”                                                                                สีหน้าท่าทางของเด็กสาวตรงหน้าดูอ่อนล้าลงอย่างเห็นได้ชัด เจ้าชายแห่งโปกาดอนทรงมองเธออย่างกังวล หวนนึกถึงคำพูดที่เธอบอกว่า                     “  มันวูบวาบ รู้สึกเหมือนจะขาดใจอยู่ตลอด..”                      แล้วสะท้อนพระทัย                    เธอคงทรมานมากสินะ กับการที่ต้องพยายามฝืนต้านความรู้สึก เพื่อประคองสติของตนเองไว้                    ทั้งหมดคงเพราะไม่อยากให้ฉันกังวลใจเป็นห่วงใช่ไหม ?                    หลิงหลิง..บางทีฉันให้เธอหลับไปอย่างเดิมก็คงจะดี อย่างน้อยจะได้ไม่ต้องทรมานหรือมารับรู้กับบางสิ่งบางอย่างที่ฉันยังไม่อยากให้เธอรู้เลย                    ดังนั้นจึงผนึกสมาธิรวบรวมพลังคอธที่เหลือเพียงสิบเปอร์เซ็นต์ ขณะลังเลพระทัยว่าจะกระตุ้นคอธรักษาออกมาถ่ายทอดให้กับเธอหรือจะทำให้เธอสลบไปอีกครั้งดี พลันกระสุนยาสลบหลายสิบนัดก็ถูกยิงเข้ามาทางช่องซี่กรงแสง                    ในเสียงบึมดังเบาๆติดต่อกันถี่ๆ กระสุนพอตกกระทบพื้นก็ระเบิดตัวแตกกระจาย  ทำให้ใต้กรงแสงเชียกิร่าอบอวลไปด้วยควันสีขาวในชั่วอึดใจ                    ได้เสียงครางเบาๆพร้อมกับร่างแบบบางที่อ่อนระทวยฟุบเข้ามาในอ้อมแขน                    “ หลิงหลิง ! ”                    หากไร้ปฏิกิริยาขานรับใดใด โทสะของเจ้าผู้ครองพลังสีน้ำเงินถึงกับลุกโชน  เมื่อเธอผู้นี้หมดสติไม่รับรู้สิ่งใด ก็ไม่มีอะไรที่ทำให้พระองค์ต้องกังวลพระทัยอีกต่อไป                    กลั้นพระอัสสาสะ ผนึกคอธสีน้ำเงินทั้งหมดที่หลงเหลือซัดออกไปรอบข้าง ก่อเป็นพายุทอร์นาโดหมุนกวาดเอาควันสลบทั้งหลายพัดออกทางช่องซี่กรง ชั่วอึดใจเดียวก็โล่งสิ้น                    จากนั้นค่อยพาดร่างน้อยขึ้นแบกบนพระปฤษฏางค์ ตวัดแขนเรียวเล็กทั้งสองข้างของเธอโอบตวัดไว้รอบพระศอ พลางยืดพระวรกายขึ้นเต็มความสูง ก้าวพระบาทออกจากที่ซ่อนกายตรงนั้นด้วยท่วงท่าอันเหี้ยมหาญราวพยัคฆ์ร้ายที่กำลังติดกับดักของนายพรานแต่ยังคงอาละวาดสำแดงฤทธาไม่ยอมสยบให้ผู้ใดเข้าไปใกล้                    นายทหารเครื่องแบบสีดำร่างสูงใหญ่วัยฉกรรจ์สิบกว่าคน กระจายกำลังโอบล้อมเป็นวงกลมรอบกรงแสง ในมือจ่อปืนแสงเตรียมพร้อมยิง หากทว่าพลันเห็นแสงสีน้ำเงินพุ่งวาบออกทางช่องว่างระหว่างซี่กรง ซัดเอาคนเหล่านั้นผงะถอยหลัง บางคนถึงกับล้มกลิ้งไปกับพื้นหลายทอด                    นี่โชคดีแค่ไหนที่เป็นพลังซึ่งเหลือแค่สิบเปอร์เซ็นต์ อีกทั้งบางส่วนยังถูกกรงแสงเชียกิร่าสกัดไว้ ดังนั้นจึงเพียงแค่บาดเจ็บไปเท่านั้น หาไม่แล้ว..สิบกว่าร่างโดยรอบนี้คงถูกพลังสูงสุดแห่งเอกภพซัดร่างจนระเบิดแหลกเหลวเป็นแน่ !                    “ ไม่อยากเชื่อจริงๆว่ามันจะร้ายกาจขนาดนี้ ”                    เจ้าหญิงน้อยแห่งเอลลาโกถึงกับอ้าพระโอษฐ์หวออย่างตื่นเต้นอยู่หลังกำแพงห่างออกไป เพราะพระเชษฐาไม่ยอมให้ทรงเข้าไปใกล้กว่านี้ ทอดพระเนตรการต่อสู้นั้นอย่างตื่นตาตื่นใจ  พลางส่งพระทัยไปลุ้นช่วยพวกเจ้าพี่อาซิคาลอสให้จัดการกับเจ้ามารร้ายผู้นั้นให้ได้                    “ ต่อแผนสามเลยดีไหมพ่ะย่ะค่ะ  ?”                    มากัสขยับกายเข้าไปกระซิบทูลถามผู้มีอำนาจสูงสุดในการสั่งการเบาๆ                    เจ้าชายอาซิคาลอสผงกพระพักตร์พลางตรัสอย่างกังวล                    “ แต่เด็กสาวคนนั้น...อาจโดนลูกหลง ”                    ราชวัลลภผมยาวสีน้ำตาลแดงหรี่ตาขบคิดอย่างว่องไว ก่อนจะยิ้มมุมปากพลางสืบเท้าออกไปก้าวหนึ่งตะโกนดังๆ                    “  เฮอะ..คิดไม่ถึง..เทพอสูรแห่งโปกาดอน ผู้ครองพลังสีน้ำเงินอันเกรียงไกร ถึงกับเอาเด็กสาวมาเป็นเกราะโล่กำบัง ทำแบบนี้ไม่ขี้ขลาดเกินไปหน่อยรึไงวะ ? ”                    ดวงเนตรสีน้ำเงินยามเพ่งมองคนเบื้องหน้าฉายแววอำมหิตดุดัน แม้ฟังออกว่านี่เป็นวาจากระตุ้น แต่เมื่อหวนคิดว่าการแบกร่างหลิงหลิงไว้แบบนี้อาจทำให้เธอโดนลูกหลงมีอันตรายได้ ดังนั้นจึงตัดสินพระทัยพาเธอย้อนกลับเข้าไปหลังกำแพงหนาตรงที่เดิม  วางร่างเด็กสาวลงอย่างทนุถนอม                    หลิงหลิงเธอรออยู่ตรงนี้ ฉันสัญญาว่าอีกสักครู่ฉันจะพาเธอออกไปจากที่นี่ให้จงได้..                    จากนั้นสาวพระบาทออกมาอีกครั้ง หันพระวรกายประจันหน้ากับฝ่ายตรงข้าม                    ถึงแม้พระองค์จะพยายามหลีกเลี่ยงถึงเพียงไหน แต่ภายใต้การบีบคั้นถึงที่สุดของอีกฝ่าย ดูท่าว่าจะอย่างไรวันนี้คงปฏิเสธการต่อสู้จนถึงขั้นแตกหักไม่ได้อีกต่อไปแล้ว                    เมื่อสักครู่ยังโชคดีที่กลั้นพระอัสสาสะไว้ได้ทัน เพียงแค่สูดควันเหล่านั้นเข้าไปเล็กน้อย แม้ไม่ถึงกับทำให้สิ้นพระสติ หากแต่ความร้ายกาจของควันสลบของฟิเกอรัสก็ทำให้ทรงรู้สึกอึดอัดแน่นพระอุระ เวลานี้ในพระเศียรเริ่มมึนงง ภาพเบื้องหน้าวูบวาบพร่าไหว                    ทั้งหมดบ่งบอกว่า..เวลาของพระองค์เหลือน้อย ขอเพียงคุมพระสติไม่อยู่ ก็อาจจะพลาดท่าเสียทีได้ทุกขณะจิต ดังนั้นจำต้องเผด็จศึกให้ได้อย่างรวดเร็ว แล้วพาหลิงหลิงหนีไปที่โรงเก็บยานในทันที                    เพียงแต่..จะทำลายกรงแสงนี้ออกไปได้อย่างไรดี ?                                        ..................................... [ตอนมันยาว..จึงขออนุญาตเอามาลงแค่ทีละครึ่งเดียวก่อนค่ะ ] .  คำขอบคุณ    ::~ ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านค่ะ    ::~ ขอบคุณสำหรับทุกกิ๊ฟที่ประทับไว้ให้  >> GTW, wor_lek, Setakan    ::~ ขอบคุณสำหรับทุกท่านที่เข้ามาคุยกัน >>มนต้นไม้ (Setakan) ,  scottie , สังข์ ศักดา (หัวใจนพพร) พร้อมกับขออนุญาตตอบคอมเม้นต์ไปเลยที่กระทู้นั้นๆนะคะ  (http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10288232/W10288232.html) . จากคุณ : ธีตภากร เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 54 13:21:38

ความคิดเห็นที่ 3 แอบแซว หลังจากที่ได้อ่าน อิๆ "ถึงแม้หลิงหลิงหลิง" ตกลง คนนี้ชื่อ สองหลิง  หรือสามหลิง กันแน่คะ่ แหะ เข้าใจว่าน่าจะแค่ สองหลิงนะคะ ฮี่ๆๆ ปล."ดูเหมือนข่มขู่สะกดพวกมันไว้"   น่าจะตกไปเป็น   ดูเหมือน...การข่มขู่สะกดพวกมันไว้ แก้ไขเมื่อ 03 มี.ค. 54 14:15:58 จากคุณ : มนต้นไม้ (Setakan) เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 54 14:13:48

ความคิดเห็นที่ 4 มาอ่านต่อค่ะ เรื่องนี้ต้องอ่านช้าๆ เพราะต้องทำความเข้าใจไปด้วย อ้อ สงสัยเหมือนคุณมนเหมือนกันค่ะ ตกลง หลิงหลิง หรือ หลิงหลิงหลิง คะ คือบางครั้งก็เห็น ๒ หลิง บางครั้ง ๓ หลิง จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 3 มี.ค. 54 23:57:50

ความคิดเห็นที่ 5 หนมๆมากรี๊ดไอซาเย >.< จากคุณ : หนมจีน เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 54 15:24:02 A:202.142.216.87 X: TicketID:063710

ความคิดเห็นที่ 6 ไม่เอาพี่กับน้องฟาดฟันกันน้า จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 54 21:02:18

ความคิดเห็นที่ 7 อ่านตอนต่อไปที่นี่ค่ะ ^^ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10312203/W10312203.html จากคุณ : ธีตภากร เขียนเมื่อ : 6 มี.ค. 54 22:29:59