ความคิดเห็นที่ 1 ไม่ช้านานนักผ่านไปอีกปีสองปี ก็เห็นตั๋นเปลี่ยนเป็นร้านฉายหนังวิดีโอ ซึ่งเป็นธุรกิจช่วงขาขึ้นสมัยหนึ่งของหาดใหญ่ ทีมีการนำเทปวิดีโอม้วนใหญ่ ๆ มาฉายให้ชมทาง เครื่องเล่นวิดีโอกับจอภาพยนตร์หรือโทรทัศน์ พร้อมกับขายเครื่องดื่มหรืออาหาร ถ้าจำไม่ผิดช่วงแรก ๆ เช่าหนังวิดีโอม้วนละสามสิบบาทต่อวัน ต่อมาการแข่งขันด้านตลาดมากขึ้นจนกระทั่ง เหลือม้วนละห้าบาทต่อวัน ตามประสาการค้าไทยที่ชอบแข่งขันกันตัดราคาขาย มากกว่าการเพิ่มมูลค่าการขายโดยคงราคาเดิม สุดท้ายก็ค่อย ๆ ทยอยเลิกกิจการไปหมด เช่นเดียวกันร้านวิดิโอของตั๋น ที่มีการเปิดมากขึ้นๆ จนต้องโรยราไป สมัยนั้นเครื่องเล่นวิดิโอเป็นอะไรที่ทันสมัยมาก และราคาค่อนข้างแพงแต่ประสิทธิภาพแล้วแต่ราคา การซื้อหาในหาดใหญ่หรือปาดังเบซาร์ ราคาก็ยังถูกกว่ากรุงเทพฯมาก เพราะภาษีศุลกากรที่มีการตั้งกำแพงภาษีไว้ จนกระทั่งมีการเปิดการค้าเสรีไม่นานมานี้ ที่สินค้าหนีภาษีพวกเครื่องใช้ไฟฟ้า ราคาต่างประเทศกับในประเทศไม่ต่างกันมากนัก และถ้าหิ้วเข้ามาก็เสี่ยงกับการไม่มีประกันการซ่อม ภายในกำหนดระยะเวลา หรือเวลามีปัญหาก็ยุ่งยาก ในการหอบหิ้วไปขอรับคำแนะนำแก้ไข จึงมีความนิยมซื้อกันในไทยมากขึ้นกว่าเดิม ขอเล่าจากความทรงจำครั้งหนึ่ง วันนั้นเห็นคนมุงกันวุ่นวายไปหมด และยื้อแย่งกันตรงถนนสายสาม เลยร่วมขบวนการไทยมุงด้วย เห็นร้านค้ากำลังขายม้วนเทปวิดิโอมาสเตอร์ หนังประเภทต่าง ๆ ทั้งไทยและเทศ ในราคาถูกมาก ๆ (ภาษาวัยรุ่น ถูกมั๊กมั๊ก) ม้วนละห้าบาทถึงสิบห้าบาท เห็นคนแย่งซื้อกันมาก แต่สุดท้ายเครื่องเล่นวิดิโอก็หายไปจากท้องตลาด และคนหันมาเล่นวิซีดี ดีวิดี แทนในปัจจุบัน ม้วนที่ซื้อไว้ก็กลายเป็นวัตถุโบราณ หรือขึ้นราเต็มม้วนต้องโยนทิ้งไปกลับกองขยะ หรือสายน้ำในวันนำท่วมหาดใหญ่ไปหลายบ้าน ขอบคุณภาพประกอบจาก Internet จากคุณ : ravio เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 54 00:23:41

ความคิดเห็นที่ 2 ภาพตัวอย่างม้วนเทปวิดีโอสมัยก่อน จากคุณ : ravio เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 54 00:26:20

ความคิดเห็นที่ 3 ตั๋นทำร้านฉายวิดิโอแต่อย่างเดียว รายได้เริ่มไม่เพียงพอ ก็เริ่มทำหน้าที่เป็นปาป้าซัง ร่วมกับภริยาเป็นมาม่าซังในบางครั้ง เพราะย่านนั้นอย่างที่บอกใกล้กับจันทร์นิเวศน์ ที่มีร้านคาราโอเกะในสมัยก่อนหลายเจ้า แต่ไม่ช้าไม่นานก็มีภาระจ่ายรายการ ให้กับบรรดาเจ้าหนี้ที่มีเครื่องแบบ หนักเข้าหนักเข้าก็เลิกกิจการไปเอง เพราะแบกรับภาระไม่ไหวหรือบริหารจัดการ ไม่เป็นแบบมืออาชีพ หรือการหาช่องทางผ่องถ่ายได้มากนัก ต่อมาเมื่อผ่านร้านเดิมของตั๋น ก็เห็นว่าปิดป้ายให้เช่า ไม่ช้านานก็เป็นร้านค้ารายใหม่ ไม่ใช่กิจการของตั๋นอีกแล้ว เมื่อสอบถามเพื่อนรุ่นเดียวกันกับตั๋น ก็มักจะได้คำบอกเล่าว่า เห็นได้ข่าวไปขายเสื้อผ้าเก่าบ้าง รองเท้ามือสองบ้าง ไปขายสัตว์น้ำ(กุ้ง หอย ปู ปลา) ส่งตามร้านอาหารบ้าง บางคนก็บอกว่าไปขายสมุนไพรสูบแล้วเคลิบเคลิ้ม แต่ที่ผมเคยเจอกับตนเองครั้งหนึ่งคือ เห็นตั๋นขายร้องเท้ามือสอง ที่ด้านหน้าที่ว่าการอำเภอหาดใหญ่ แต่บุคลิก ท่วงที และคำพูดในการขาย คล้าย ๆ กับคนไม่มีความสุข หรือไม่ค่อยชอบจะขายรองเท้ามือสองมากนัก จำได้ว่ามีช่วงหนึ่งหลังยุคประเทศไทยเจ๊ง จากการล้มละลายทางเศรษฐกิจเพราะพิษภัยจาก IMF รัฐบาลเลยมีนโยบายให้แต่ละจังหวัด หรืออำเภอ คิดหาวิธีการหรือมาตรการช่วยเหลือการค้ารายย่อย ที่ว่างลานจอดรถยนต์หน้าที่ว่าการอำเภอหาดใหญ่ ทุกวันศุกร์ช่วงเช้าจึงได้เปิดเป็นตลาดนัด ให้ชาวบ้านมาค้าขายสินค้าได้ ก็มีหลายเจ้ามาค้าขายจำนวนมาก แต่พอหลังเที่ยงก็ต้องเก็บกวาดร้านค้า ให้รถยนต์ส่วนราชการและคนมาติดต่อ สามารถเข้ามาจอดได้ตามปกติ ตลาดนัดวันศุกร์ที่ว่าการอำเภอหาดใหญ่ ต่อมาได้เลิกราไปหลังจาก มีการวางระเบิดหลายครั้งที่สามจังหวัดชายแดน ทำให้ต้องมีการรักษาความปลอดภัย และมีมาตรการคุมเข้มเพิ่มมากขึ้น เพื่อลดอัตราความเสี่ยงลง เลยมีนโยบายให้เลิกตลาดนัด หน้าที่ว่าการอำเภอหาดใหญ่ไปในที่สุด แก้ไขเมื่อ 05 มี.ค. 54 17:28:57 จากคุณ : ravio เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 54 00:29:16

ความคิดเห็นที่ 4 เมื่อสอบถามเพื่อนรุ่นเดียวกับตั๋นจึงได้ความว่า เป็นการขายเพื่อบังหน้าส่วนหนึ่งของธุรกิจ เพราะจริง ๆ แล้วแกทำหน้าที่เป็นปั้วบอลในหาดใหญ่ โดยเริ่มจากการคนเดินโพยรายย่อย ๆ รายเล็ก ๆ จนมาเริ่มตั้งตัวเป็นปั้วบอล เริ่มมีรายรับจำนวนมากขึ้น ๆ จนเป็นที่เพ่งเล็งของส่วนราชการหรือเจ้าหน้าที่รัฐ ที่ไม่ทำหน้าที่ถูกต้องตามทำนองคลองธรรม จึงเป็นที่มาของรายจ่ายทั่วไป ที่มีการขอให้จ่ายเป็นค่าปิดหน้าปิดตาปิดหู ไม่รู้ไม่เห็นไม่ได้ยินได้ฟังอะไรทั้งสิ้น ทำให้แกต้องแปลงตัวว่ายากจนลง มีช่วงหนึ่งก็กำลังนั่งคุยกับเพื่อนรุ่นน้อง จู่ ๆ แกก็เอ่ยชื่อถึงตั๋นขึ้นมาให้ฟังว่า ทราบข่าวว่าแกหายไปจากหาดใหญ่ร่วมปี พอกลับมาก็โทรมกว่าเดิม แต่ก็ไปไหนมาไหนเหมือนเดิม เยี่ยมเยียนเพื่อนรุ่นเดียวกันกับแกบ้าง แต่สุดท้ายเพื่อนแกคนหนึ่งมาบอกว่า ตั๋นเสียชีวิตไปแล้วและเผาไปเรียบร้อยแล้ว เพราะโรคมะเร็งในตับ ผลจากการไปทำไม้ที่ลาว ซึ่งช่วงหนึ่งลาวมีการสร้างเขื่อนกั้นน้ำจำนวนมาก เพื่อนำมาทำพลังงานสะอาด(ไฟฟ้า) มาขายให้ประเทศไทยใช้สอย แต่ก็ทำลายระบบนิเวศน์วิทยา ชีวิตธรรมชาติของสัตว์ป่า ถิ่นฐานทำกินและวัฒนธรรมชาวบ้านเช่นกัน การสูญเสียและการได้มา จึงสรุปไม่ได้ว่าคุ้มค่าเชิงเศรษฐกิจหรือสังคมจริงหรือไม่ เป็นปัญหาที่ไม่มีคำตอบสำหรับการเขียนเรื่องนี้ เลยต้องมีการตัดไม้ทำลายป่าจำนวนมาก เพื่อชักลากไม้ออกมาให้มากที่สุด ก่อนภูเขาทั้งลูกกลายเป็นแอ่งน้ำ เหมือนกับเขื่อนใหญ่ ๆ ของประเทศไทย แกต้องไปคลุกคลีติดต่อกับนายหน้า ชาวบ้าน คนงาน คนชักลากไม้ เลยติดนิสัยกินเหล้าป่าดีกรีรุนแรง ซึ่งคนในเมืองอย่างไรก็ไม่มียีนส์ต้านทาน (เชื้อในร่างกายที่ทนต่อการกินเหล้าป่า) หรือเข้มแข็งเท่ากับคนพื้นเมืองตามความเชื่อ สุดท้ายเลยเริ่มด้วยอาการตับแข็งและมะเร็ง เหตุผลหนึ่งของตั๋นในการไปทำไม้ในลาว เพราะมีรายรับจากปั้วบอลจำนวนมาก ทั้งบ้าน รถยนต์ ที่ดิน และเงินสด เลยต้องการแปลงสภาพทรัพย์สินที่มีอยู่ ให้แจ้งว่ามีที่มา และมีที่ไป กะว่ามาจากการทำธุรกิจไม้ที่ลาว แต่ว่าสุดท้ายก็หมดเงินไปจำนวนมาก เพราะไม่ใช่ธุรกิจที่ถนัดจริง หรือมีความรู้ลึกรู้จริงแต่อย่างใด ก็คงเหมือนกับ  เหล้าขาว เพื่อนรุ่นพี่ผมที่ปาดังเบซาร์ ชอบเล่าสู่กันฟังตอนดื่มน้ำร่วมสาบานว่า ทำธุรกิจกับหู หรือกับกระดาษ รวยกันเร็ว รวยกันจัง ทุกคนแหละ แต่พอทำกันจริง ๆ ไม่ซวย หรือเจ๊งไปก่อน ก็อาจจะเสมอตัว  หรือรวยเหมือนกัน แต่ทว่าเหนื่อยยากลำบากนานวัน กว่าจะได้ร่ำรวยเหมือนฝัน เขียนขึ้นจากความทรงจำเก่า ๆ ก่อนที่จะค่อย ๆ เลือนหายไปเหมือนผลแพ้ชนะฟุตบอลในแต่ละแม็ท ภาพการทำปั้วบอลแบบโบราณรายหนึ่งของหาดใหญ่ เท่าที่ทราบรายนี้ได้เลิกกิจการไปแล้ว (ไม่ใช่ของตั๋นในท้องเรื่อง) แก้ไขเมื่อ 05 มี.ค. 54 01:49:22 จากคุณ : ravio เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 54 00:43:01

ความคิดเห็นที่ 5 ภาพถ่ายงูสามเหลี่ยมหรือภาคใต้เรียกว่า งูปล้องทอง ที่นิยมกินในหาดใหญ่สมัยนั้นจะเป็นภาพด้านล่าง ซึ่งมีสิสันสดใสและสวยงามกว่าภาพด้านบน จากคุณ : ravio เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 54 01:17:56

ความคิดเห็นที่ 6 ตั๋นนี่ก็หากินทุกทางเลยนะคะ พูดถึงวิดีโอเทปแบบ VHS ก็คิดถึงอีกแบบคือ Beta max สงสัยเด็กๆ สมัยนี้คงไม่เคยเห็นเพราะ Beta max อยู่ได้ไม่นาน แค่ไม่กี่ปีเท่านั้นเอง จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 54 05:03:22

ความคิดเห็นที่ 7 จำวีดีโอได้ สมัยก่อนค่าเช่าแพงจริงๆ จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 54 12:35:58

ความคิดเห็นที่ 8 ใช้ชีวิตสมบุกสมบันมาก อ่านเรื่องนี้แล้วคิดว่าหาดใหญ่เปลี่ยนไปมากจริงๆ หรือไม่เคยไปสถานที่ในเรื่องก็ไม่ทราบนะคะ เด็กหาดใหญ่เกือบแท้แต่ไม่คุ้นเลย จากคุณ : pormare เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 54 12:47:50

ความคิดเห็นที่ 9 สวัสดีค่ะ อ่านเรื่องคนทำ เงินร้อน เห็นผลของกรรมชัดเลยนะคะ เมื่อก่อน เคยจำได้ช่วงนึง หาดใหญ่บูมมาก แขกพวกเสี่ยมาเลย์มาเที่ยวผู้หญิงเยอะ มีร้านขายดีงูเป็นยาโด๊ป สมัยเด็กเคยได้ยินอยู่บ้างเหมือนกันค่ะ ร้านอยู่แถวจันทร์นิเวศน์นี่เอง งูเห่าเป็นที่นิยมนี่ หายากเหมือนกันนะคะ ทำไมเขาไม่นิยมดีงูกะปะ ก็ไม่รุนะคะ ถ้าเป็นงั้นนี่ ชาวสวนยาง คงยิ้มได้เลย ป่ายางนี่เยอะอยู่.. แวะมาเก็บเรื่องราววันเก่า เข้าประดับความทรงจำด้วยเลยค่ะ ขอบคุณนะคะ :) จากคุณ : เลื้อย เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 54 11:40:21

ความคิดเห็นที่ 10 ถ้าจำไม่ผิด รู้สึกว่าจะมีขายงูกะปะเหมือนกัน แต่นาน ๆ ครั้งจะไ้ด้งูกะปะสักตัวหนึ่ง เพราะอย่างว่า ชาวสวนยางมักจะกลัวงูประเภทนี้ และมักจะตีให้ตายมากกว่าจับเป็น (เพราะจับไม่เป็นส่วนหนึ่งด้วย) กอปรกับความเชื่อว่าแผลที่ถูกงูกะปะกัด แม้จะไม่ตายเพราะฉีดวัคซีน ก็มักจะเปื่อยและต้องตัดทิ้งในที่สุด ยังไม่พบเจอกับตนเอง แต่เป็นคำบอกเล่าที่พอจะเชื่อถือได้ เพราะจำได้วัดสมัยก่อนหลายวัด จะมียาแก้/รักษาแผลที่งูกะปะกัดครับ จากคุณ : ravio เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 54 22:42:17

ความคิดเห็นที่ 11 สวัสดีค่ะ หนูเข้าใจว่า พวกร้านขายงูอย่างนี้ จับเป็นไว้โชว์ แต่จับตายก็ได้ แสดงว่า สงสัยเขาคงกรีดเอาเลือดสดๆ มาใช้เลย สงสารงูเหมือนกันล่ะค่ะ นั่นแลคะ แต่ก่อน ตอนไปเดินสวนยาง พ่อก็ชอบบอกให้ระวังงูกะปะ ชุมในสวนยาง ว่าอย่างชาวสวนยาง ไปกรีดยางหัวรุ่ง เขาต้องระวัง มากเหมือนกัน เจอแล้วก็ตีตายเพ นึกถึงช่วงเวลาที่หาดใหญ่ขายดีงู ก็ให้เสียดายความบูมของเมืองกรุงภาคใต้วันวานนะคะ จากคุณ : เลื้อย เขียนเมื่อ : 9 มี.ค. 54 12:34:39

ความคิดเห็นที่ 12 . แก้ไขเมื่อ 05 พ.ค. 54 09:24:54 แก้ไขเมื่อ 05 พ.ค. 54 09:24:56 จากคุณ : dicky5 เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 54 09:15:55

ความคิดเห็นที่ 13 . แก้ไขเมื่อ 05 พ.ค. 54 09:31:55 แก้ไขเมื่อ 05 พ.ค. 54 09:31:55 จากคุณ : dicky5 เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 54 09:25:33