"ให้" พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถานได้ให้ความหมายของคำว่าให้ไว้ว่า (กริยา) มอบ , (คำช่วยกริยา) บอกความบังคับหรืออวยชัยให้พรเป็นต้น
การให้ เป็นกิจกรรมหนึ่งของมนุษย์ โดยผู้กระทำการให้ เรียกผู้ให้ ส่วนผู้ถูกให้ เรียกผู้รับ
การให้สามารถกระทำได้หลายลักษณะทั้งให้ความรัก ให้เงิน ให้เวลา ให้คุณ ให้ประโยชน์ ให้ใจ ให้เลือด ให้อวัยวะ ให้ของขวัญ ให้รางวัล ให้สิทธิ์ ให้โอกาส ให้อภัย ให้ความช่วยเหลือ ให้ความรู้ ให้การดูแล นั่นคือการให้ที่ดี เป็นรูปแบบการให้ที่ผู้รับพึงประสงค์
และมีการให้อีกมากที่ผู้รับไม่ค่อยอยากถูกให้เท่าไหร่เช่น ให้โทษ ให้คืนทรัพย์สิน ให้ออกจากพื้นที่ ให้รับประทานลูกตะกั่ว ให้ไปให้พ้น ให้ไปไกลๆหูไกลๆตา ให้ไปตายที่ไหนก็ไป
หรือถ้าอยากจะอุทานเป็นคำว่าให้ก็สามารถทำได้ เช่น ให้มันได้อย่างนี้ ให้ตายเถิดพระเจ้า
การให้นั้นถือเป็นกิจกรรมที่ได้รับความนิยมในระดับสูง ใครๆ ก็สอนให้เราให้ พ่อ แม่ ครูบาจารย์ พวกท่านต่างพยายามปลูกฝังนิสัยรักการให้กับเราตั้งแต่เด็กๆ แม้แต่พระยังบอกว่าการให้นั้นเป็นบุญกุศล
เมื่อครั้งตอนเล็กๆ ผมชอบเลี้ยงสัตว์ มีทั้งปลาสวยงาม นก หมา แมว กระต่าย ฯลฯ และผมก็ชอบให้อาหารพวกมัน ทุกครั้งก่อนจะออกจากบ้าน และกลับมาหลังจากเลิกเรียน ผมจะให้อาหารพวกมัน และใครจะมาบังอาจแย่งหน้าที่นี้ขอผมไม่ได้อย่างเด็ดขาด ผมจะโกรธเป็นฝืนเป็นไฟ
เมื่อผมตักไรแดงใส่โหลให้ปลากัด หว่านอาหารเม็ดในบ่อปลาหางนกยูง เทอาหารให้นก เอาอาหารใส่จานหมา โยนปลาในโต๊ะอาหารให้แมว ดายหญ้าหน้าบ้านมาให้กระต่าย เวลาเห็นพวกมันกินทุกครั้งผมจะมีความสุข ตัวผมนั้นก็พลอยสุขไปด้วย
เมื่อผมไปโรงเรียน ถ้าวันไหนมีโอกาสเลี้ยงขนมเพื่อน เอาการบ้านให้เพื่อนลอก หรือช่วยเพื่อนทำเวร ผมจะรู้สึกอิ่มอกอิ่มใจพึลึก
ตอนนั้น ผมคิดว่าคงจะเป็นสิ่งนี้ล่ะหนอ ที่เรียกว่าอานิสงส์ของการให้ มันช่างยิ่งใหญ่เสียจริงเชียว
ตามประสาของคนเลี้ยงปลากัด ต้องมีบ้างที่ผมจะลองเอามามันกัดกัน แม้จะถูกแม่คอยห้ามปราม แต่ทำไมล่ะ ผมเป็นคนเลี้ยงมันนี่ จะแอบให้มันกัดกันเล่นบ้างจะเป็นไร แน่นอนมันต้องกัดกันให้ผมดูด้วย เจ้าปลาหางนกยูงเช่นกัน ผมเพาะเลี้ยงมันมา ผมจะแบ่งขายใคร จะยกให้ใครบ้าง ผมย่อมมีสิทธิ์ มันคือปลาของผม ส่วนเจ้าหมา เจ้าแมว ถ้าผมเรียกมันให้มาหา มันต้องมา ไม่อย่างนั้นผมจะไม่สบอารมณ์เป็นแน่แท้ และมันก็มาหาผมทุกครั้ง แล้วหากผมจะเล่นกับพวกมันหนักมือไปบ้าง ใครจะทำไม
เช่นกัน เพื่อนที่โรงเรียนคนที่เราเคยเลี้ยงขนม เคยให้ลอกการบ้าน ถ้าผมจะขอความช่วยเหลือบ้างเล็กๆ น้อยๆ เพื่อนๆ เหล่านั้นจำเป็นอย่างยิ่งที่ต้องให้ความร่วมมือ
บางทีผมรู้สึกว่าการให้ที่ดูบริสุทธิ์สวยงามนั้น มันกลับมีอีกด้านหนึ่งที่ซ่อนเร้นอยู่อย่างแนบเนียน โดยเฉพาะการให้ที่เขาเรียกกันว่า "ให้โดยไม่หวังผลตอบแทน"
การให้แบบนี้แหล่ะที่สุดแสนจะอำมหิต มันเป็นการกระทำที่ส่งผลต่อสถานะภาพของผู้ให้และผู้รับโดยตรง อย่างทันทีทันใด
การให้แบบนี้แหล่ะยิ่งทำให้ผู้ให้เกิดความรู้สึกว่าตนเหนือกว่าผู้รับ
และเมื่อมีการดำรงสถานะที่เหนือกว่าเสียแล้ว อาจทำให้คิดว่าหากล่วงละเมิดผู้ที่ต่ำกว่าไปบ้าง คงไม่ใช่เรื่องร้ายแรงอันใดนัก
"พี่คนนี้นั้นมีแต่ให้ เจ้าใช่ไหมไม่เคยให้พี่ อยากได้อะไร หาให้ทันที ให้เจ้ามากอย่างนี้ ไม่ดีอีกหรือแม่คุณ" เพลงพี่มีแต่ให้ ซึ่งขับร้องโดยคุณธานินทร์ อินทรเทพ ช่างเป็นเพลงที่มีเนื้อหาน่ากลัวเหลือเกิน
หรือทั้งหมดทั้งปวงนี้เป็นเพราะผมพร่ำเพ้อเพี้ยน หรือนี่คือธรรมชาติของการให้
หรือเพราะผมไม่รู้จักการให้ที่แท้จริง?
จากคุณ |
:
Maddenknight
|
เขียนเมื่อ |
:
7 มี.ค. 54 21:53:21
|
|
|
|