ความคิดเห็นที่ 1 ไพเราะมากเลยค่ะ ไม่ค่อยได้ทันอ่านโหมดนี้ของคุณเจียวต้ายเท่าไหร่ คมในฝักจริงๆ อิๆ จากคุณ : มนต้นไม้ (Setakan) เขียนเมื่อ : 10 มี.ค. 54 11:23:05

ความคิดเห็นที่ 2 ชอบมากกกกกกกกกค่ะ จากคุณ : จุลิจอมซน เขียนเมื่อ : 10 มี.ค. 54 11:59:06

ความคิดเห็นที่ 3 เพราะมากค่ะคุณเจียวต้าย จากคุณ : นารีจำศีล เขียนเมื่อ : 10 มี.ค. 54 14:55:47

ความคิดเห็นที่ 4 ลองแวะมาต่อโคลงกับคุณปู่บ้างค่ะ... ก่อนกรกรก่อนกอด               กินกลอย เมินหมางหมางเมินม่อย         หมายม้าง คำขานขานคำค่อย               คลอนแคลน ฤารักลอยแล้วลาร้าง             หล่นเรี่ย โรยรา เด็ดดอกดอกเด็ดด้น             ดมเดีย ไป่ปลิดปิดปลายเปีย             ป่นปี้ งามงดงดงามเงีย                 งอนแง่         ฟ้าฟั่นเฟือนผลักพี่                พลาดพบ พลอยพาล. + + + + ไม่ได้ใส่กลบทในโคลงมานาน ออกจะฝืดๆหน่อย แถมต้องแปลงร่างเป็นสาวเป็นนางรุ่นคุณปู่ด้วย ผิดพลาดประการใด ขออภัยนะคะ ^__^;; จากคุณ : รุริกะ เขียนเมื่อ : 10 มี.ค. 54 18:01:10

ความคิดเห็นที่ 5 อ่านแล้วผมเศร้านะครับ แปลกคน......... จากคุณ : GTW เขียนเมื่อ : 10 มี.ค. 54 18:36:58

ความคิดเห็นที่ 6 มอบให้คุณเจียวต้ายค่ะ ไม่ได้เขียนโคลงมานานมากแล้วค่ะ เจ็บจิตจิตร่ายร้อง                   เวียนวน จิตป่นไร้ทานทน                    ก่นเศร้า เจ็บรักไพล่ร้อนรน                  สุมรุ่ม รุมนา เจ็บเกลื่อนเกลื่อนคละเคล้า      ก่นกลั้วกลับกลาย จิตร้องเรียกร่ายร้อน                เร่รัก รักบั่นปันแปรพักตร์                กลั่นแกล้ง กลายกลับเกลื่อนก่นกัก           ไร้ซึ่ง เหลียวแล ป่วนปั่นปานเสแสร้ง               เร่าร้อน ลืมเลือน ปล. อ่านแล้วมันจะสยิวใจไปไหมคะ เหอๆ จากคุณ : มนต้นไม้ (Setakan) เขียนเมื่อ : 10 มี.ค. 54 19:17:20

ความคิดเห็นที่ 7 ผมหัดเขียนโคลงก่อนการเขียนกลอนอีกครับ คุณ มนต้นไม้ (Setakan) แต่ความยากที่จะเขียนให้ดีได้ จึงร้างราไป แล้วเขียนแต่กลอนครับ ขอบคุณ คุณ จุลิจอมซน ที่ชอบโคลงบทนี้ ที่มีอายุเลยครึ่งศตวรรษแล้วครับ ขอบคุณครับ คุณ นารีจำศีล สมัยนั้นไม่ได้แต่งครับ เขียนออกมาจากใจจริง ๆ เพราะไม่มีตำราโคลงกลบทด้วยครับ ขอบคุณที่ใช้ความพยายามครับ คุณ รุริกะ ถ้าเขียนบ่อย ๆ จะคล่องขึ้นครับ ผมจะลองเขียนตอบคุณเดี๋ยวนี้ ยังไม่สำเร็จเลยครับ ขอบคุณ คุณมนต้นไม้ครับ อ่านโคลงแล้วดูภาพไปด้วยจึงจะสยิวใจครับ จากคุณ : เจียวต้าย เขียนเมื่อ : 10 มี.ค. 54 19:23:40

ความคิดเห็นที่ 8 ผมยกย่องอาจารย์ G ให้เป็นนักเขียนยอดเยี่ยม เพราะความคิดที่กว้างขวาง และลึกซึ้งแบบนี้แหละครับ โคลงบทนี้ผมเขียนขึ้นมาจากจากความรู้สึกที่ลึกที่สุดของใจครับ เมื่อดู พ.ศ.ที่เขียนแล้ว คาดเดาได้ว่าผมเขียนในอารมณ์ที่เศร้าที่สุดครับ. จากคุณ : เจียวต้าย เขียนเมื่อ : 10 มี.ค. 54 19:25:02

ความคิดเห็นที่ 9 อ้าว...เพิ่งเห็นว่าคุณravio ให้กี๊ฟ ขอบคุณครับ. จากคุณ : เจียวต้าย เขียนเมื่อ : 10 มี.ค. 54 19:27:30

ความคิดเห็นที่ 10 โอ้โห...เล่นพยัญชนะได้สุดยอดมากครับ กวีน้อยๆ ด้อยฝีมืออย่างผมคงร่วมได้เพียงเท่านี้ ความเจ็บช้ำคือคำเอื้อนเตือนว่าพอ คำว่าพอนี่หนอคือให้พัก แต่เมื่อเจ็บจนชาสาหัสนัก ต่อให้พักสักเท่าใดคงไม่พอ ผมไม่เก่ง แต่ไม่อายที่จะฝึกครับ จากคุณ : Maddenknight เขียนเมื่อ : 10 มี.ค. 54 20:23:44

ความคิดเห็นที่ 11  .... ตามมาสวัสดีกระทู้นี้ด้วยค่ะคุณลุง .... จากกระทู้ก่อนหนูขออนุญาตนัดคุณลุงไปดวลน้ำผักล่วงหน้าเลยนะคะ (แต่เมื่อไหร่ยังไม่ได้กำหนดวันนะคะ ^______^) เวลาผ่านไป ยิ่งทำให้รู้ว่าของดีจริง ยิ่งนานยิ่งมีคุณค่า นะคะ ^______^         จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 10 มี.ค. 54 21:17:39

ความคิดเห็นที่ 12 รักรอยลอยรักล้าง................แลเลือน เจ็บจิตชิดแชเชือน................กลั่นแกล้ง บำโบยบอกบ่ายเบือน............คลาคลาด สมสุขเสกสรรแสร้ง..............วุ่นว้าง วายวน แก้ไขเมื่อ 10 มี.ค. 54 23:05:07 จากคุณ : comicclubs เขียนเมื่อ : 10 มี.ค. 54 23:04:29

ความคิดเห็นที่ 13 เพราะมากค่ะ ขอบอกฝีมือยอดเยี่ยมมากเลยค่ะ จากคุณ : กิ่งฟ้า เขียนเมื่อ : 11 มี.ค. 54 02:30:17

ความคิดเห็นที่ 14 เหมือนผมเจ็บหัวไหล่เลยครับ คุณ Maddenknight อยากจะพัก แต่อดคิดเขียนพิมพ์ไม่ได้ ก็เลยไม่ได้พักครับ ผมก็รอมติจากอาจารย์จีอยู่นี่แหละครับ คุณ แพรวดาว เมื่อไรท่านจะว่างก็ไม่ทราบครับ ขอบคุณ คุณcomicclubs ที่ช่วยต่อเติมเสริมความครับ ขอบคุณครับ คุณกิ่งฟ้า ขณะที่เขียนนั้น อายุเพียง ๒๒ ปีเองครับ. จากคุณ : เจียวต้าย เขียนเมื่อ : 11 มี.ค. 54 06:29:39

ความคิดเห็นที่ 15  ... อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณลุง ... จานจีไม่ว่างไม่เป็นไรนะคะ เดี๋ยวถ้าหนูกลับไทยเมื่อไหร่หนูจะนัดกับสาวๆ แล้วเชิญคุณลุงด้วยดีมั้ยคะ? (ถามซักคำมั้ยว่า คุณลุงอยากเจอหรือเปล่า??? แห่ะๆๆ) สวัสดีวันสุขนะคะคุณลุง           . จากคุณ : แพรวดาว เขียนเมื่อ : 11 มี.ค. 54 06:48:05

ความคิดเห็นที่ 16 สวัสดีตอนสายๆ ค่ะคุณลุง.... ขออนุญาตต่อโคลงกับคุณลุงนะค่ะ ขออภัยด้วยหากสัมผัสยังไม่ได้... รักลอยลอยรักเจ้า         เฝ้าคอย ใจดวงน้อยโศกเศร้า      คอยเฝ้า ตามหาเงาชีวิต             หลุดลอย รักเจ้าที่รักลอย             เหลื่อมล้ำแลเหลียว ใจเจ็บเจ็บเจียนตาย       ห่วงเจ้า คอยเฝ้าเฝ้าห่วงหา        เหงาหงอย ใจคงคอยลอยเลื่อน      ปล่อยคว้าง ฤาเจ้าลืมรักร้าง            อ้างว้างเดียวดาย จากคุณ : จุลิจอมซน เขียนเมื่อ : 11 มี.ค. 54 10:38:29

ความคิดเห็นที่ 17 ขอบคุณคุณแพรวดาวครับ ที่จะชวนไปคุยกับสาว ๆ ขอบคุณ คุณ จุลิจอมซน  ที่เข้ามาแต่งเติมเสริมต่อกลอนครับ. จากคุณ : เจียวต้าย เขียนเมื่อ : 11 มี.ค. 54 19:42:46

ความคิดเห็นที่ 18 ^^ มาอ่านครับ ดีใจที่กลับมาพิมพ์ได้แล้วครับ (แสดงว่าหายแล้ว) จากคุณ : KTH (KTHc) เขียนเมื่อ : 11 มี.ค. 54 23:23:42

ความคิดเห็นที่ 19 อ่านแล้วเศร้าค่ะ จากคุณ : ลูกดอกอาบยาผิด เขียนเมื่อ : 11 มี.ค. 54 23:46:40

ความคิดเห็นที่ 20 ที่พิมพ์ได้ก็เพราะมันสั้นน่ะครับคุณ KTH (KTHc) ขอบคุณครับ คุณลูกดอกอาบยาผิด คนเขียนผ่านมาห้าสิบปีแล้วยังเศร้าเลยครับ. จากคุณ : เจียวต้าย เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 54 08:39:34

ความคิดเห็นที่ 21 โอย...........                ยอมแพ้ค่ะ จากคุณ : หนูออน (Oncidium.) เขียนเมื่อ : 13 มี.ค. 54 07:00:30

ความคิดเห็นที่ 22 เรื่องอะไรหรือครับ. จากคุณ : เจียวต้าย เขียนเมื่อ : 13 มี.ค. 54 08:09:50

ความคิดเห็นที่ 23 หนูชอบโคลงสี่ค่ะ แต่...ไม่เคยแต่งได้เลย   . จากคุณ : หนูออน (Oncidium.) เขียนเมื่อ : 13 มี.ค. 54 21:08:37