PANTIP.COM : W10326760 การแสดง FANG LAO @วิกหัวหิน ศิลปะผ่านเส้นเสียงและสายดนตรี [ความเรียง]

ความคิดเห็นที่ 1

พอเข้าไปนั่งได้สักครู่ บรรดาเจ้าหน้าที่น้องๆในชุดยูนิฟอร์มก็เริ่มมาเข้าแถวซ้อมจริงรับเสด็จกันอีกที หลังจากที่ซ้อมกันข้างนอกไปแล้ว มนต้นไม้ก็เลยถือโอกาสสำรวจวิกหัวหินไปในตัว

ลักษณะการจัดวางของเก้าอี้นี่จะแปลกนิดหนึ่ง คือจะมีแต่หมายเลขบอกว่าตรงไหนเลขที่อะไร แต่จะไม่ได้แยกเก้าอี้นั่งออกจากกัน คือมันจะติดกันไปหมด เรียกว่าคนดูนี่ต้องใกล้ชิดกันแบบเผาขนเลยทีเดียว หุๆ

จำนวนแถวถ้าจำไม่ผิดก็จะเริ่ม ที่ A และไปหยุดอยู่ที่ I หรือ J เท่านั้นค่ะ เป็นขั้นบันไดลงไป เก้าอี้หุ้มเบาะหนังเทียมสีขาวขลิบแดง นั่งกำลังสบายค่ะ ไม่เบียดกันมาก ด้านขวามือจะแยกเป็นเก้าอีกประมาณสี่คนนั่งติดกัน ตรงกลางนี่จะยาวหน่อย นั่งได้เป็นสิบยี่สิบคนเลยทีเดียว

ส่วนซ้ายมือ ก็จะเหมือนกับด้านขวา ด้านหลังของมนต้นไม้ ถัดขึ้นไปอีกสองแถวเป็นจุดควบคุมเครื่องเสียงและ sound Effect ประกอบการแสดง มีฝรั่งตัวเท่ายักษ์ กับหนุ่มหน้าตาเข้มอีกคนคอยดูแลอยู่

ส่วนด้านล่างเป็นลานเวทีกว้างพอประมาณยกพื้นสูงขึ้นมานิดเดียวเอง ไม่มีฉากประกอบอะไรมากนัก เน้นความเรียบง่าย แต่จะมากตรงที่ใช้แสงสีเป็นตัวเร่งเร้าปฏิกริยาของคนดูมากกว่านะคะ

พอนั่งเพลินได้ดูโน้นนี่ไปสักพัก คุณภัทราวดี ก็เข้ามาอธิบายว่าเดี๋ยวจะมีการรับเสด็จพระองค์เจ้าศรีรัศมิ์ และจะต้องทำอย่างไรบ้าง เธอก็เล่่าไปยิ้มไปด้วยความภูมิใจ นอกจากจะอธิบายเป็นภาษาไทยแล้วยังต้องพูดซ้ำเป็นภาษาอังกฤษด้วยค่ะ เพราะรอบนั้นรุ้สึกว่าท่านทูตฝรั่งเศลจะมาเข้าเฝ้ารับเสด็จและอยู่ชมการแสดงด้วย

อะไรมนต้นไม้จะเฮงขนาดนั้น ถึงว่าตอนเลือกที่นั่ง ถามน้องเขาว่าขอที่ล่างๆใกล้เวทีได้มั๊ย น้องเขาก็บอกว่า สามแถวแรกเอาไว้รับเสด็จและผู้ตามเสด็จ ส่วนแถวต่อมาเป็นของคณะทูต เอ่อ....ค่ะ ก็ตามนั้นเลยค่ะ เราเลยขอระเห็จมาอยู่ไกลๆเลยดีกว่า

การแสดงตามกำหนดการเริ่มที่ 19.30 น. แต่เขาให้เข้าตั้งแต่ทุ่มตรง ในใจมนต้นไม้คิดว่างานนี้สงสัยจะยาว แต่พอเอาเข้าจริง ถึงเวลาพระองค์ก็เสด็จมาตรงเวลานะคะ เห็นเขาว่าพระองค์พักอยู่ที่โรงแรมอินเตอร์คอน ห่างออกไปไม่ไกลเท่าไหร่

ครั้งแรกที่ขับมาหาวิกหัวหิน ด้วยความที่ไม่รู้ เลยจอดถามตำรวจทางหลวง แหม...แจ๊คพอทจริงๆ คุณโปลิตบอกว่าจะมีขบวนเสด็จ พ่อดอกมะลิเลยเดาว่า งานนี้มีเสด็จมาชมการแสดงแน่ๆเลย เขาเลยปล่อยเราเอาไว้ แล้วเผ่นกลับรร.ไปพร้อมๆกับเจ้าสองตอ ปล่อยเราฉายเดี่ยวตลอดงานเลย หุๆ

การแสดงเริ่มขึ้น หลังจากที่คุณภัทราวดี ทูลถวายรายงานที่มาที่ไปของการแสดงในชุดนี้ บนเวทีมีเครื่องดนตรีอยู่สองชิ้น คือ ขิมและโปงลาง(คิดว่าน่าจะใช่ แต่ไม่ค่อยแน่ใจ เพราะพ่อดอกมะลิบอกว่าอาจจะเป็นระนาดรางใหญ่ ถ้าอย่างไรก็ลองดูรูปกันเอาเองนะคะ)

ส่วนคนเล่นน่าจะเป็นลูกครึ่งไทยฝรั่งเศส ซึ่งตอนแรกมนต้นไม้คิดว่าเป็นคุณ Olé Khamchanla แต่กลับไม่ใช่ ที่เห็นนั่งอยู่ และใส่เสื้อเชิ้ตสีแดงสดนั่นแหละคะ(แบบว่ามั่นมากๆ แถมเด่นอีกต่างหาก)

เริ่มจากนักดนตรีฉายเดี่ยวโดยการบรรเลงเพลงขิม เริ่มจากการตีจังหวะเบาๆ ให้นักแสดงทยอยออกมาทำท่าทางให้เข้ากับจังหวะขิมที่ตีลงไป นักแสดงแต่ละคนนี่แต่งกายเรียบง่ายมาก เหมือนคนเราๆทั่วๆไปเลยคะ เหมือนกับแต่งชุดอยู่บ้าน หรือออกไปทำงานมากกว่า ไม่เหมือนกับแต่งตัวมาแสดงให้ดูเลย

หลังจากที่นักแสดงค่อยๆทยอยกันออกมาทีละคนอย่างเชื่องช้า เข้ากับจังหวะขิม จนกระทั่งครบหมดทั้งห้าคนแล้ว โดยมีผู้ชายสี่ ผู้หญิงหนึ่งคน จากจังหวะที่ช้าๆก็ค่อยๆเปลี่ยนเป็นเร็วขึ้นๆ โดยนักแสดงทั้งห้ายังคงทำท่าทางเหยียดแข้ง กางแขนขาไปมาให้ลงตามจังหวะของดนตรี

ตอนแรกจะต่างคนต่างทำ พอดนตรีเร่งเร้าขึ้นเรื่อยๆจึงมีการปรับท่าทางมาเป็นแบบเดียวกัน งานนี้ไม่มีการบรรยาย ไม่การพากษ์พ้องใดๆ ใช้ดนตรีเป็นสื่อในการประกอบท่าทางเพียงอย่างเดียว ก่อนทุกอย่างจะจบลงพร้อมกับเสียงขิมที่หยุดลงพอดี

นักแสดงทุกคนทยอยออกจากเวทีไปเหลือเพียง ผุ้แสดงที่แต่งการเหมือนพนักงานบริษัทเพียงคนเดียว รูปร่างเล็กแต่ท่าทางคล่องแคล่ว ยืนหันหน้าออกเวที ก่อนจะย่อตัวลงในท่าพื้นฐานของการแสดงนาฏศิลป์โขน

เป็นท่าที่เห็นปุ๊บ เราสามารถรับรู้ได้ทันทีว่า ผู้แสดงคนนี้ต้องได้รับการฝึกฝนมาเป็นอย่างดี เพราะท่าทางที่กางขาออกจนเกือบจะขนานกับลำตัว ถ้าไม่ได้ฝึกมาตั้งแต่เด็กๆก็คงทำได้ไม่สวย ไม่ดีถึงขนาดนี่แน่

ต่อจากนั้นผู้แสดงจะพูดท่ามาตราฐาน(อันนี้มนต้นไม้เดาเอาเองเพราะไม่เคยรู้ว่าเวลาที่เขาหันเรียนโขนนั้น เขาทำกันอย่างไรนะคะ) ประกอบกับท่าทางที่แสดงออกมา เข้าใจว่าเขาอาจจะเล่นเป็นตัวหนุมาน หรือไม่ก็พวกสาวกลิง เพราะท่าที่ยกมือขึ้นเกาข้างหู และท่ายกขาสลับไปมา มันคุ้นๆว่าเคยผ่านตามานั่นเอง

หลังจากนั้นการแสดงจะสื่อออกมาประมาณว่า แต่ละชาติแต่ละกาลเวลานั้นจะมีความเป็นเอกลักษณ์ของตัวเองอยู่ คือ หนึ่งในสี่นั้นจะท้าทายพ่อหนุมาน(ตัวแสดงที่ทำท่าทางว่าเป็นตัวแทนของโขน)ให้ออกมาราวีกัน โดยผ่านการเต้นท์แบบ Hip-Hop สมัยใหม่ มีผลัดกันเต้นผลัดกันรุกรับ เหมือนในหนังฝรั่งที่เราเคยเห็นมา

ทั้งนี้ทั้งนั้นทุกท่วงท่าจะแสดงออกมาโดยใช้ท่าทางและดนตรีเป็นสื่อ คนเล่นดนตรียังเป็นคนคลุมโทนการแสดงเอาไว้ทั้งหมด จนถึงช่วงที่นักแสดงทั้งหมดออกมาผลัดกันแสดงศิลปะท่าทางของตนเอง

ผู้หญิงหนึ่งเดียวในนั้นก็ออกมาร่ายรำผสมผสานกับบัลเล่ย์ และท่าเต้นแบบปัจจุบัน ส่วนพ่อหนุมานก็ไม่พ้นที่จะทำท่าเป็นสาวกลิง ออกมากระโดดกระเด้งไปมา เรียกเสียงฮือฮาจากพระสหายได้ครืนใหญ่ และเรียกความครื้นเครงจากคนดูคนอื่นๆได้เช่นกัน

ต่อจากนั้นก็เห็นจะเป็นความสามารถพิเศษของหนึ่งในผู้แสดง ที่เต้นท่าปั่นหัว และเอาหัวยันพื้นเท้าชี้ขึ้นฟ้า อันนี้ต้องยกนิ้วให้ว่าเก่งจริง ถ้าไม่ได้ฝึกมาอาจมีคอหักกันบ้าง เมื่อต่างฝ่ายต่างโชว์ความสามารถจนจบ ที่เหลือก็เป็นการแสดงเดี่ยวของศิลปิน ที่ตีเครื่องดนตรีที่มนต้นไม้เข้าใจเอาเองว่าเป็นโปงลาง ถ้าจะถามว่าเขาเล่นดนตรีได้ไพเราะไหม ก็คงตอบแบไม่เต็มปากว่า พอไหวอยู่ค่ะ แต่ถ้าถามแบบจริงๆจังๆต้องบอกว่า ลำซิ่งบ้านเรา บางวงเด็ดกว่าเยอะเลย หุๆ

ปล. ลงรูปรวมๆใด้ดูกันนะคะ จะได้ไม่เปลืองเนื้อที่

ในรูปเป็นพนักงานต้นรับค่ะ

ส่วนคนที่ใส่ชุดขาวยืนหันหลังให้คือคุณภัทราวดี กำลังซักซ้อมน้องๆในการรับเสด็จ

ในถาดเป็นพวงมาลัยรับเสด็จพร้อมของที่ระลึกที่ทางวิกหัวหิน จัดเตรียมเอาไว้ให้ค่ะ

ผู้เข้าชมในรอบนั้นร้อยละเก้าสิบเป็นฝรั่งค่ะ เห็นที่นั่งหัวดำๆ มีอยู่ไม่ถึงสิบคน หุๆ

แก้ไขเมื่อ 10 มี.ค. 54 16:45:42
แก้ไขเมื่อ 10 มี.ค. 54 16:19:21

จากคุณ : มนต้นไม้ (Setakan)

เขียนเมื่อ : 10 มี.ค. 54 16:16:07