ความคิดเห็นที่ 1 12. เทวะแห่งปัญจยุทธ (ครึ่งแรก) เมื่อนั้นหากไม่มีกำลังของบาเยนทร์คอยรั้งตัวเอาไว้ มัสลินคาดว่าตนเองคงไม่เหลือกำลังพยุงร่างตนไว้เป็นแน่ เธอยึดแขนของนักรบแห่งภูระเอาไว้แน่นจนสั่นระริกขณะเอ่ยตอบจ้าววังสุริยันด้วยน้ำเสียงที่แฝงไว้ด้วยความหวาดกลัวโดยไม่ปิดบัง “ทะ...ท่านรังสีข้าไม่ได้ตั้งใจจะหลบหน้าท่านเพียงแต่ว่า...” หัสรังสีปรายตามองมาเธอก่อนจะเหลือบขึ้นมองบาเยนทร์ แววตานั้นดั่งคมดาบพุ่งเข้าปักที่กลางอกของเทพนักรบทำนองว่า นี่คือผู้หญิงของข้า...เจ้าเป็นใครกัน? หากการณ์นั้นเองทำให้บาเยนทร์ขยับตัวขึ้นมาบังร่างมัสลินเอาไว้ “ท่านจ้าวแดนตะวันออกในเมื่อผู้หญิงเขาไม่อยากพบหน้าท่าน จะบังคับได้เช่นไร?” แม้แต่ศนิกะยังพอมองออก ละเรื่องของอารมันไว้ชั่วคราว หัสรังสีหัวเราะกึกก้อง ท่าทางไม่เกรงกลัวใครหน้าไหนทั้งสิ้น “เทพนักรบแห่งทิศเหนือ!” เขาตวาด ใช้เพียงมือเดียวกวาดอาวุธไปรอบทิศ “ข้าได้ยินมานานนักว่าเผ่านักรบช่างเก่งฉกาจในเรื่องศาตราวุธยิ่งนัก แต่นึกไม่ถึงเรื่องเกี่ยวกับอิสตรี นับว่าพวกท่านยังห่างไกลเทพตระกูลอื่นอยู่หลายขุม แต่จะว่าพวกท่านก็มิได้ในเมื่อสตรีของพวกท่านนั้นแลหาความอ่อนโยนและความงามเฉกเช่นเทพีแห่งอรุณไม่ได้แม้แต่น้อย” “จ้าวแดนตะวันออกมันจะมากไปแล้วนะ!” บาเยนทร์ตวาด เส้นโมโหแทบพุ่งทะลุจุดเดือด ความจริงแล้วพี่ชายคนที่ห้าของบุษบรรณคนนี้ปกติเป็นคนอารมณ์เย็นที่สุดในจำนวนพี่น้องทั้งเจ็ด หากทว่าวันนี้ไม่เพียงแต่หัสรังสีแสดงกริยาไร้มารยาทกับมัสลิน ทั้งยังพูดดูแคลนเผ่าทิศเหนืออีกด้วย เส้นบางๆ ที่กำหนดไว้บางทีมันก็ลดระดับลงมาใกล้... บาเยนทร์ชักดาบที่สะพายหลังออกมา หากศนิกะไวกว่า...นักรบผู้เจนการรบรอคอยให้หัสรังสีเบนสายตาไปยังบาเยนทร์ เจ้าแห่งวัวป่าหากกลับมีนิสัยดุจจิ้งจอกเจ้าเล่ห์กลับขว้างขวานด้ามสั้นในมือไปยังจ้าวแดนตะวันออกในทันที ทันใดนั้นใครบางคนกระโดดลงมาจากระเบียงชั้นสองพร้อมกับอาวุธในมือ กริชของนักล่านกตวัดด้ามขวานของศนิกะกระเด็นไปในทางหนึ่ง จากนั้นเจ้าของอาวุธพลิกกลับกายรับดาบของจ้าวแดนตะวันออกที่กำลังจะฟันเข้าใส่พี่ชายของเธอด้วยความเร็ว ทว่าหัสรังสีเองเมื่อเห็นว่าอะไรเป็นอะไรเทพตะวันออกเองก็ไวพอที่จะพลิกข้อมือหันสันดาบรับกริชของบุษบรรณเอาไว้ หยุดการโจมตีลงในทันใด บาเยนทร์เองก็คล้ายเพิ่งรู้สึกตัวลดอาวุธของตนลงเช่นกัน ส่วนบุษบรรณเองก็ไม่ได้ตั้งใจจะมาราวี “ขออภัยที่ต้องมาขัดขวาง หากทว่าลานหน้าป้อมไม่ได้ใช้เพื่อการประลองยุทธ์ข้างถนนเช่นนี้!” หญิงสาวกล่าวด้วยเสียงของมือปราบบุษบามินตรา ไม่ใช่ในฐานะน้องสาวของบาเยนทร์หรือเทพนักรบที่ต้องฟังคำสั่งของเทวาทิศ “หากพวกท่านทั้งหมดต้องการให้เราจัดการประลอง เราจะจัดให้อย่างสมเกียรติที่โรงประลองประจำเผ่าเท่านั้น พวกเราเผ่าภูระไม่ว่าชายหรือหญิงยินดีน้อมรับคำแนะนำ” เธอประกาศด้วยน้ำเสียงเด็ดเดี่ยว ความเงียบปกคลุมสถานที่นั้นอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจ้าวแดนตะวันออกเยื่อนยิ้มออกมา เขาก้มศีรษะให้เธอนิดหนึ่งอย่างชื่นชมไม่ได้มีเค้าอหังการเช่นเดิม “ขออภัยหากข้าได้กล่าววาจาไม่สมควรและเสียมารยาทต่อสถานที่นี้” จากนั้นหัสรังสีจึงออกคำสั่งเพียงครั้งเดียว ทหารอารักขาจึงรับคำและเดินตัวตรงออกไปจากลาน ทิ้งไว้ก็แต่ผู้เป็นนายเท่านั้น “เจ้ากระโดดลงมาจากหอชั้นสองได้อย่างสบายเช่นนี้ เท้าคงไม่เป็นไรแล้วสินะ” ในทีแรกบุษบรรณคิดว่าคงไม่มีอะไรแล้ว แต่เมื่อได้ยินหัสรังสีเอ่ยคำถาม เธอขมวดคิ้ว...พูดบ้าอะไรกัน? เท้าข้าเป็นอะไร? แต่แล้วในอีกอึดใจหนึ่งต่อมา เธอก็นึกขึ้นได้ว่าเหตุใดฝ่ายตรงข้ามจึงถามเธอเช่นนั้น “อ้อ...” เธอลากเสียงยาว “สบายดีแล้วขอบคุณ” จากคุณ : run saya เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 54 21:57:17

ความคิดเห็นที่ 2 หัสรังสีหรี่ตาลง มองไปที่มัสลินที่ยังคงแอบอยู่ด้านหลังบาเยนทร์ครู่หนึ่งจึงตัดสินใจกล่าวด้วยน้ำเสียงสุภาพต่างจากเมื่อครู่อย่างเห็นได้ชัด “เช่นนั้นหากข้ากำชนะในวันนี้...หลังอาหารค่ำเจ้าคงให้เกียรติไปลอยดอกไม้ที่ทะเลสาบกับข้าได้” ยังไม่ทันที่บุษบรรณจะปฏิเสธ มีคนหนึ่งที่ไวกว่า “นี่มันเลยเวลาตะวันพ้นเหลี่ยมเขาแล้วท่านยังฝันอยู่อีกหรือ? จ้าวแดนตะวันออก...ท่านบุษบามินตราถูกกำหนดให้เป็นคู่หมั้นของข้าในเวลาไม่นานหลังจากนี้ เธอจะต้องไปกับข้าคนเดียวเท่านั้น” ศนิกะรีบโวยวาย บุษบรรณหันขวับไปทางศนิกะอย่างเตรียมพร้อมจะด่าได้ทุกเมื่อ “...ถ้าเช่นนั้นใครก็ตามสามารถชนะท่านได้ คนๆ นั้นน่าจะสมควรได้ลอยดอกไม้กับท่านบุษบามินตรา แล้วเจอกันในสนาม!” หัสรังสีท้า ส่วนศนิกะรับคำอย่างหนักแน่นพอกัน “ดะ! เดี๋ยวก่อน!” บุษบรรณไม่คิดว่าเรื่องจะกลับตาลปัตรเช่นนี้ แต่พอคิดจะอธิบายกลับมีเสียงเอะอะเกิดขึ้นจากลานด้านหลัง เมื่อหันไปเธอจึงเห็นพี่ชายถลาเข้าไปประคองมัสลินที่เพิ่งเป็นลมล้มพับอยู่กลางลานนั่นเอง หญิงสาวจึงทิ้งเรื่องของตนเองไว้ วิ่งไปหาพี่ชาย โดยมีมัสลินอยู่ในอ้อมแขน สีหน้าของเพื่อนสาวซีดจางอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน “ใครก็ได้ไปตามเทพเวชรักษ์เร็ว!” บุษบรรณร้อง แทบจะในทันทีหัสรังสีหันไปสั่งคนของเขา จากนั้นในเวลาไม่นานเทพเวชรักษ์ก็มาถึง ซึ่งเป็นอาจารย์ของมัสลินเองหลังจากตรวจอาการของลูกศิษย์ จึงแจ้งว่า มัสลินคงจะเหนื่อยจากการทดสอบที่ยาวนาน เมื่อวานก็ช่วยรักษาจนดึกดื่น นอนไปนิดเดียวก็ตื่นไปเก็บสมุนไพรแต่เช้ามืด “ถ้าเช่นนั้น หากเธอพักผ่อนแล้วคงจะดีขึ้น” หัสรังสีกล่าวด้วยความเป็นห่วง แววตา สีหน้า ท่าทางอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด เป็นครั้งแรกที่บุษบรรณค่อยลงความเห็นว่า เจ้าคลั่งพูดจาเข้าหูเป็นเหมือนกันนี่นา เทพเวชรักษ์พยักหน้ารับ บาเยนทร์รีบวิ่งหน้าตั้งไปเรียกรถม้าให้ บุษบรรณต้องรีบเตือนพี่ชายว่ามีการแข่งขัน มิฉะนั้นบาเยนทร์คงกระโจนขึ้นรถม้าไปด้วยแล้ว จากนั้นสถานการณ์ทั้งหมดดูเหมือนจะคลี่คลาย แม้ใจจริงแล้วจ้าววังสุริยันเองก็อยากจะตามไปดูอาการของหญิงสาวจนถึงหอเวชศาสตร์ด้วยความเป็นห่วงไม่แพ้บาเยนทร์ทว่าเมื่อคำนึงถึงฐานันดรของตนและเขาจึงยอมตัดใจนำเหล่าทหารเทพตะวันออกจากไปเพื่อเตรียมตัวไปแข่งขัน ส่วนศนิกะที่หายตัวไปในทันทีที่เห็นว่าเหตุการณ์เป็นไปดั่งที่เขาตั้งใจไว้ บุษบรรณบอกพี่ชายไปเตรียมตัว โดยสัญญาว่าจะรีบบอกข่าวอาการของมัสลินให้รู้เป็นคนแรก จนเมื่อไร้สิ่งที่ต้องคิดแก้ไขเฉพาะหน้า หญิงสาวจึงมีเวลาทบทวนเรื่องที่ยังค้างคาอยู่ในใจ จริงสิ...แล้วอารมันแห่งเวนไตย เจ้าบ้าหัวรังนกนั่นหนีหายไปแล้วอย่างที่ศนิกะกล่าวหาจริงหรือ? อ๊ะไม่ใช่สิ! มีเรื่องหลังจากนั้น ใครสามารถชนะท่านได้ คนๆ นั้นจะได้ลอยดอกไม้กับท่านมือปราบ หลังจากนั้นคนบนลานหอหน้า จึงได้ยินเสียงร้องตะโกนโหวกเหวกของหญิงสาวที่กำลังหัวเสียเป็นที่สุด ***** “ไม่พบท่านอารมันจริงๆ หรือ?” บังสูรย์เอ่ยถามทันทีที่เห็นบุษบรรณกลับมาจากโรงเลี้ยงปักษาวลาหก หญิงสาวส่ายศีรษะรู้สึกแปลกใจไม่แพ้พี่ชาย เธอรู้ว่าการได้รับสาส์นท้ารบจากจ้าวเทวาทิศเป็นเรื่องไม่ธรรมดา จริงอยู่แม้จะมีกฎกติกาควบคุมอย่างถูกต้องและรัดกุมแต่อย่างที่มัสลินเคยกล่าวไว้...หากไม่มีทางใดรับประกันได้ว่าจะไม่เกิดเรื่องร้ายแรงใดๆ ขึ้น โดยเฉพาะคู่ต่อสู้เป็นถึง จากคุณ : run saya เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 54 22:02:46

ความคิดเห็นที่ 3 ผู้ครองหนึ่งในสี่ของเทพอาณาจักร แต่ถึงแม้จะเป็นเรื่องที่วิตกกังวลต่อสวัสดิภาพของตนเอง แต่การหนีโดยไม่รับคำท้าเป็นเรื่องที่น่าอดสูที่สุดของนักรบแห่งอุตราทิศ ดวลแพ้ยังมีเกียรติดีกว่าถูกตราหน้าว่าขลาดเขลา หลังจากที่เสร็จสิ้นเรื่องวุ่นวายบนลานกลางเมืองแล้ว บุษบรรณจึงรีบไปหาอารมันที่ปักษาคารโดยไม่ต้องรอให้พี่ชายสั่งการ ทั้งโรงนกว่างเปล่าเหมือนเดิม เธอเจอแต่ไอ้หนุ่มหน้าทะเล้นชาญก็ได้ความว่าอารมันออกไปตั้งแต่เช้าแล้ว ยังไม่ถึงอีกหรือขอรับ? ตะ..แต่ว่าข้าน้อยกำลังล้างคอกนกอยู่ อยากไปช่วยตามหาด้วยนะขอรับ หะ..หากไปตอนนี้ได้เหม็นทั้งบางแน่...ขะ...ข้าขออาบน้ำแล้วค่อย...บุษบรรณไม่รู้ว่าไอ้ตัวปากมากนั้นจะสาธยายอะไรออกมาอีกเพราะเธอจากมาเสียก่อนที่ฝ่ายตรงข้ามจะกล่าวครบถ้อยกระบวนความ เธอแวะสถานที่อีกสองสามแห่งเผื่อว่าจะพบตัวแทนจากเวนไตย แต่ก็ไม่พบผู้ที่ต้องการหาแต่อย่างใด หญิงสาวกระแทกตัวลงนั่งบนเก้าอี้อย่างไม่พอใจ บังสรูย์คล้ายกำลังจะอ้าปากถามเกี่ยวกับที่มากริชของบุษบรรณ แต่แล้วก็เปลี่ยนใจหากเอ่ยชวนไปที่ทุ่งพยุอัสดรเพราะใกล้ถึงเวลาแข่งแล้ว เมื่อทั้งสองเดินทางถึงสถานที่จัดการแข่งขันที่ทุ่งม้าวิ่ง สายตาของบุษบรรณพุ่งตรงหาบริเวณปะรำของเหล่าพิรเทพทันที เธอเห็นเขากระทิงของศนิกะลอยเด่นเตะตามาแต่ไกล จากนั้นก็เป็นพี่บาเยนทร์ และเจ้าคลั่ง วันนี้ไม่ได้สวมเกราะสีทอง...ดี...ไม่ต้องทนแสบตา เธอยังไม่เห็นอารมัน... “ได้ยินว่าตัวแทนเวนไตยหนีหายไปแล้วจริงหรือ...วา...แย่จริง” หนึ่งในกลุ่มผู้คนที่เริ่มทยอยมาที่ทุ่งหญ้าเอ่ยถามคนข้างๆ หากยังไม่ทันมีใครตอบ บุษบรรณหันขวับแล้วพูดสิ่งที่อยู่ในใจโดยไม่รู้ตัว “ถึงมองภายนอกอารมันจะเป็นเจ้าบ้าเผ่าเวนไตย ทว่าพวกท่านไม่รู้จักเขาอย่างแท้จริง ห้ามพูดใส่ความเองแบบนั้น!” คนฟังถึงกับสะดุ้งโหยง แต่ต่อมาหญิงสาวจึงได้สติ รีบกล่าวขออภัยและก้าวตามบังสูรย์ไปยังที่นั่งของกลุ่มตน บาลานกวักมือเรียกให้น้องสาวไปนั่งด้วย วันนี้เหล่าพี่น้องทั้งหมดไม่ได้สวมเกราะหนักหากเป็นชุดยาวประจำเผ่าบ้างสะพายอาวุธไขว้ไว้กลางหลัง บ้างห้อยไว้ข้างเข็มขัดตามแต่ความถนัดเฉพาะตัว “เมื่อเช้าได้ข่าวว่าปราบทั้งไอ้วัวบ้ากับจ้าวพระอาทิตย์เสียหงอเลยหรือ? ท่านมือปราบ?” บาลานเอ่ยทักน้องสาว บุษบรรณกลับส่งสายตาดุๆ ให้พี่ชายตนแทนคำตอบ แม้จะยังสงสัยเป็นกำลังว่าอารมันหนีการดวลจริงหรือไม่ แต่บังสูรย์ก็ต้องเอ่ยเปิดการแข่งขันวันที่สองและร่ายนานจนบาลานเผลองีบหลับ ก่อนจะสะดุ้งตื่นเพราะน้องสาวชักศอกสะกิด บาลานอ้าปากหาว พลางยกมือบิดขี้เกียจ แล้วพูดด้วยตาปรือว่าปลุกทำไมกัน ยังมาไม่ครบเลย...ทว่าสิ่งที่พี่ชายกล่าวทำให้ความกังวลของบุษบรรณเพิ่มขึ้นมา จากนั้นบังสูรย์จึงเอ่ยนามพิระเทพอีกครั้งแบบเดียวกับเมื่อวาน จนกระทั่งคนสุดท้าย... “ท่านอารมันแห่งเวนไตย” หากทว่าปะรำด้านเขาพญาครุฑยังคงเงียบ ไม่มีผู้ใดมาแสดงตัวแม้แต่ข้ารับใช้ บังสูรย์หันไปทางฝ่ายพิธีการก็ได้รับแต่ความเงียบงัน ผู้คนรอบสนามเริ่มส่งเสียงพึมพำ บุษบรรณนั่งกอดอกหน้าเครียด บังสูรย์เรียกซ้ำ หากก็ยังไม่ปรากฏร่างของนักรบจากเขาครุฑ หากตัวแทนนักรบไม่มาแสดงตนว่าต้องการต่อสู้หรือลงสนาม ก็ต้องถูกตัดสิทธิ...ในที่นี้มีเพียงเจ้าเผ่าคารูนที่แอบซ่อนยิ้มไว้ในหน้า เสียงพึมพำบังเกิดรอบสนาม บางคนส่ายหัวทำนองว่า อารมันคงจะตั้งใจถอนตัวไปแล้ว ว้า...อดดูจำอวดเลยเรา...แต่ก็มีไม่น้อยที่ไม่คิดว่านักรบจากเขาครุฑจะหายตัวไปเฉยๆ ต้องเกิดเรื่องใดขึ้นแน่...แต่แล้วก่อนที่เสียงวิพากษ์วิจารณ์จะดังหนาหูขึ้น หรือบังสูรย์กำลังจะคัดชื่ออารมันออกจากปัญจยุทธ ผู้คนที่นั่งอยู่ในปะรำทางทิศใต้กลับส่งเสียงร้องออกมาดังๆ จากนั้นต่างก็ชี้มือชี้ไม้มาทางทิศตรงข้าม ศนิกะเกือบล้มหัวทิ่ม... แก้ไขเมื่อ 12 มี.ค. 54 22:08:46 จากคุณ : run saya เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 54 22:06:08

ความคิดเห็นที่ 4 กลางทุ่งม้าวิ่ง เหนือขึ้นไปบนท้องฟ้า เห็นยอดเขาสูงของผาครุฑคล้ายหัวรูปนกอินทรีย์ทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้าอย่างแจ่มชัด หากบัดนี้มันปรากฏร่างของวิหคเทพจริงๆ และทั้งหมดกำลังมุ่งมายังทุ่งพยุอัสดรที่จัดการแข่งปัญจยุทธ ผู้คนที่อยู่ในสนามประลองต่างเพ่งมองเป็นจุดเดียวกัน ฝูงนกสดายุทั้งหมดนั้นมีราวสิบกว่าตัว แม้จะไม่สวยงามแซมขนทองเหมือนวิหคเทพในดินแดนภาคกลางหากแต่ละตัวล่ำสันแข็งแรงสมเป็นพญานกที่ถือกำเนิดตามธรรมชาติ พวกมันสวมเครื่องครอบศีรษะคล้ายปักษบาลที่นั่งอยู่บนหลังของมัน ผู้คนที่อยู่เบื้องล่างต่างส่งเสียงพึมพำเพราะส่วนใหญ่ไม่เคยเห็นสดายุสวมสัญลักษณ์ดังกล่าว ทั้งทุ่งพยุอัศดรมีเพียงบุษบรรณเท่านั้นว่ารู้ว่ากลุ่มผู้มาใหม่คือพวกไหน เมื่อนั้นตัวเธอเองยังเผลอยิ้มออกมาด้วยความยินดี สดายุเหล่านั้นเพียงแค่ลดระดับการบินลงมาต่ำหากไม่ได้บินลงมาถึงทุ่งหญ้า แรงลมที่เกิดจากวิหคเทพนับสิบตัวทำให้สิ่งของที่ไม่ได้ยึดติดอยู่กับพื้นอย่างแข็งแรงถูกพัดปลิวหรือกระทั่งคนตัวโตๆ ยังเกือบยั้งตัวไว้ไม่ได้ ผืนผ้าบนปะรำไหวพรึ่บ ต้นไม้ใบหญ้าเงนหงาย เศษฝุ่นทรายปลิวไปทั่วบริเวณ หัสรังสียืนต้านลมที่พัดแรงจนชายเสื้อโบกสะบัด เขาจ้องมองไปยังบุรุษผู้หนึ่งที่เพิ่งกระโจนลงมาจากหลังสดายุตาเดียว มันเป็นสดายุตัวเดียวที่ไม่ได้สวมเครื่องครอบหัวเหมือนตัวอื่นๆ คล้ายไม่มีความจำเป็น เมื่อสองเท้าของบุรุษผู้นั้นสัมผัสถึงผืนดิน คล้ายบังเกิดเสียงสะเทือนเลื่อนลั่นดั่งคล้ายพสุธาคำรามไปทั่วทุ่งม้าวิ่ง จากนั้นสดายุและปักษบาลทั้งหมดจึงบินข้ามศีรษะเหนือลานประลอง ผู้คนที่อยู่ใกล้บริเวณต่างพากันก้มหลบเป็นแนว บัดนี้จึงเหลือแต่ผู้ที่เพิ่งกระโดดจากหลังนกยืนอยู่กลางสนามอย่างมั่นคง ร่างสูงตรงของนักรบแห่งเวนไตยอยู่ในรูปลักษณ์เดิมด้วยหน้ากากพญานกหลากสี หากทว่าวันนี้กลับมีหลายสิ่งที่ทำให้อารมันดูแตกต่างออกไปอย่างเห็นได้ชัด เขาเดินเข้ามาด้วยอาการสงบ ไม่ได้แสดงลีลาตัวตลกอย่างที่คุ้นเคย ทำเอาผู้คนรอบสนามประลองยุทธ์ถึงกับนิ่งอึ้ง บังสูรย์ขมวดคิ้วมองสภาพเสื้อสีน้ำตาลตัวนอกที่ชายเสื้อและปลายแขนขาดรุ่งริ่งคล้ายกับโดนไฟเผาของชายหนุ่ม นอกจากนั้นอารมันก็ดูไม่มีส่วนใดบุบสลาย ศนิกะเสียอีกที่มองอีกฝ่ายด้วยสายตาแทบถลนออกมานอกเบ้า... แม้อารมันจะไม่กล่าวสิ่งใดออกมา แต่เมื่อชายหนุ่มที่ทำตัวทะเล้นเรียกเสียงหัวเราะมาตลอด หากบัดนี้เมื่อเจ้าตัวไม่ได้แสดงกริยาให้ตลก ใครไหนเลยจะกล้าหัวเราะ ความเปลี่ยนแปลงนี้ทำให้รอบสนามกว้างตกอยู่ในความเงียบงันราวกับต้องมนตร์สะกดที่มีอานุภาพลึกล้ำ เขาเดินรุดไปหยุดหน้าบังสูรย์และทำความเคารพโดยไม่มีเค้าแห่งความอหังการหรือเกินงามแต่อย่างใด ก่อนจะกล่าว “ขออภัยในความล่าช้าของข้า” อารมันกล่าวเสียงเรียบไม่ชายตามองเหล่าพิรเทพ ศนิกะยืนกระสับกระส่ายพลางขบเขี้ยวเคี้ยวฟันด้วยความแปลกประหลาดใจ ***** คุยกันท้ายบท: ตอนแรกกะจะลงในถึงครึ่งตอนแรกแต่มันคงยาวประมาณแปดหน้า, ขอตัดติ๊ดหนึ่งตรงนี้ค่ะ,  ต้องขออภัยล่วงหน้านะคะ หากอารมณ์ค้าง  ครึ่งหลังใครอยู่ใครไป ใครรอฉากแอ็คชั่นของปัญจยุทธ หรือฉาก (แอบ) หวานแบบพอประมาณ << เฮ้ย! เขียนผิดเรื่องหรือเปล่า? โปรดติตตามตอนยาวๆ ในครึ่งหลังค่ะ (โหย...มันหลอกล่อสุดๆ) จากคุณ : run saya เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 54 22:18:58

ความคิดเห็นที่ 5 ศนิกะนี่เจ้าเล่ห์จริงๆ ตอนแรกนึกว่าหัสรังสีชวนมัสลินไปลอยกระทงซะอีก รามิตยังไม่มาก็ไม่เป็นไร เอาวาฬามาด้วยจิ พ่อคนนี้เขาก็มีแฟนคลับนะจะบอกให้ จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 12 มี.ค. 54 22:40:49

ความคิดเห็นที่ 6 อ่านแล้วครับ จากคุณ : ตานุ่นภารโรง (y4uc) เขียนเมื่อ : 13 มี.ค. 54 07:18:35

ความคิดเห็นที่ 7 อารมัน - มาในมาดใหม่...หายเพี้ยน แต่เข้ม หัสรังสี - มาหลายลีลา แต่สรุปแล้วบังทำให้ไม่ชอบหน้าอยู่ดี บุษบรรณ - น่ารัก เข้ม ตลอดเรื่อง มัสสิน - ก็น่ารักอีกคน ศนิกะ- ออกอาการขาดๆเกินๆ  แต่อ่านแล้วขำดี สั้นอีกแล้วตอนนี้^^ จากคุณ : Psycho man เขียนเมื่อ : 13 มี.ค. 54 07:47:39

ความคิดเห็นที่ 8 เผ่าเทพนี่เขาลอยกระทงกันตอนไหนก็ได้ ไม่ต้องรอวันเพ็ญเดือนสิบสอง เหอๆ จากคุณ : ลูนาติก เขียนเมื่อ : 13 มี.ค. 54 13:10:52

ความคิดเห็นที่ 9 ศนิกะ โอเวอร์แอคติ้ง เกือบล้มหัวทิ่ม บ้างล่ะ ตาถลน บ้างล่ะ ไม่มี๊ไม่มีรักษากิริยาให้แนบเนียน ดูเหมือนไจแอ้นเข้าไปทุกที ตาหัส แหม ชวนสาวนี้ลอยดอกไม้ ห่วงสาวนั้นไม่สบาย ไม่ว่าจะมีแผนอะไร ก็ภาพลักษณ์ไม่ดีย่ะ อารมัน นกเผาไฟ ไหม้ขอบๆ จะเข้มขึ้น? พริกไทยดำหรือ? จากคุณ : ซาลาสซา เขียนเมื่อ : 13 มี.ค. 54 17:35:15

ความคิดเห็นที่ 10 แวะมาคุยค่ะ คุณ Scottie: ศนิกะไม่ร้ายกาจอย่างนั้นหรอกค่ะ คนที่ทำให้อารมันโมโหจนเปลี่ยนใจมาแข่งปัญจยุทธแบบจริงจังได้สักทีเป็นคนอื่นค่ะ แต่ขำลอยกระทง, เออ...จริงด้วย, ส่วนวาฬาน่าจะพักอีกยาวขนาดปล่อยให้ไปรับจ๊อบเรื่องอื่นได้ระหว่างรอคิวเลยค่ะ ปล. ภาคนี้เรายังไม่ได้ปล่อยตัวร้ายประจำภาคออกมาสักตัวเลย (เฮ้ยยยย จริงอะ?) << เชื่อหรือไม่? คุณ y4uc: อ๊ะ ขอบคุณค่ะ คุณ Psycho man: สำหรับอารมัน - เขาเรียกว่าเก็กตลกหลุดค่ะ (ยังไงหว่า? เก็กตลก ก็...ตรงข้ามกับเก็กหล่อไงคะ) คุณ ลูนาติก: ใช่ค่ะ ไม่ต้องรอ ลอยได้เลย (^ ^") โหย...แต่ละคน... คุณ ชาลาสชา: ศนิกะเป็นตัวประกอบอดทน ผกก.สั่งอย่างไรต้องทำตามค่ะ อูย...นอกเรื่อง...สำหรับศนิกะยังเป็นเพียงตัวร้ายสมัครเล่น จึงไม่ค่อยมีลับลมคมใน ตัวร้ายมืออาชีพ ต้องตอนต่อไปและต่อๆ ไปค่ะ เทียบกับศนิกะแบบไม่ติดฝุ่น ตาหัสภาพลักษณ์ไม่ดีเสียละ แต่อันสุดท้ายขำก๊ากเลย นกทอดกรอบมีพริกไทยดำอีกต่างหาก ของแพงนะคะ, เอ๊...อะไรกัน คนเขาอุตส่าห์ไม่เล่นตลกแล้วนะ ยังโดนจนได้ (^ ^) จากคุณ : run saya เขียนเมื่อ : 13 มี.ค. 54 21:04:02

ความคิดเห็นที่ 11 นั่งอ่านอยู่ ตอนแรกคิดว่า เฮ้ย...อารมัน(มัน ระ อา)เปลี่ยนคนแสดงอ๊ะป่าว เกิดเหตุนอกการแข่งอีกแล้ว ดูเหมือนจะงานยุ่งจริงๆ แล้วพอรามิตกลับมา บทจะสู้พี่แกไหวไหมนี่ (แล้วเฮียวิษ กับ ไทรา ของผมล่ะ) จากคุณ : zoi เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 54 08:11:00

ความคิดเห็นที่ 12 แหะๆ แวะมาอ่านคะ ปล. ง่ะ ใครขายใครคะคุณรัน มีแต่พี่ชายแหละ คิดจะขายเค้า เง้อ... (แอบฟ้องรามิต ดีกว่า ช่วยด้วยค้า) จากคุณ : Setakan เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 54 09:52:07

ความคิดเห็นที่ 13 เจ้ยย จากนั้นบังสูรย์จึงเอ่ยนามพิร"ะ"เทพอีกครั้งแบบเดียวกับเมื่อวาน จากคุณ : POLLUX^.^ เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 54 12:18:47

ความคิดเห็นที่ 14 วันนี้กลับบ้านไว เลยมีเวลาเข้ามาคุยนะคะ, คุณ zoi: ฮื้อ...จู่ๆ เปลี่ยนคนแสดงได้อย่างไรคะ อารมันกำลังอยู่ในช่วงทำแต้มเลยยังเปลี่ยนออกไม่ได้ค่ะ, ส่วนรามิตจะสู้พลังดูดซีนอีตานี่ได้หรือไม่? นั่นน่ะสิคะ? สู้ได้ไหมเสียรังวัดไปให้ตั้งเยอะ เป็นคำถามที่ต้องอ่านต่อไปถึงจะได้คำตอบค่ะ คุณ Setakan: อูย...รามิตมันยังเอาตัวไม่รอดเลยค่ะตอนนี้ คุณ POLLUX^.^: เย้ย...เอาอีกแล้วฉัน... จากคุณ : run saya เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 54 21:20:57