หลายวันมานี้เกิดเรื่องเกิดราวมากมายทั้งสถานะการณ์โลก สถานะการณ์บ้านเมือง และสถานะการณ์ในบ้านของฉันเองด้วย ฉันเคยคิดมาตลอดว่าครอบครัวฉันเป็นครอบที่อบอุ่นเอาเรื่องเชียวหล่ะ ฉันคิดว่าฉันโชคดีที่ได้มีครอบครัวอย่างที่ใครหลาย ๆ คนเคยฝัน มันไม่ใช่ครอบครัวที่ร่ำรวยเงินทอง แต่มันเป็นครอบครัวที่คละคลุ้งไปด้วยกลิ่นอายความรักระหว่าง พ่อ แม่ ลูก ต่างหาก สามีฉันไม่ทานเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ไม่ชอบเที่ยวกลางคืน เวลาไปไหนมาไหนมักจะหอบฉันไปด้วยเสมอ เราไปด้วยกันทุก ๆ ที่ (เจ้าตัวเล็กอยู่กับยาย) เค้าเป็นคนที่น่ารักมาก ๆ สำหรับฉัน เรามีความสุขกันแบบนี้มาเสมอตลอดระยะเวลา 5 ปี ที่เราใช้ชีวิตคู่ร่วมกัน เราเคยผ่านความทุกข์ที่สาหัสมาด้วยกันแต่เราก็ไม่เคยที่จะทะเลาะกันหรือทิ้งกันไปไหน เราให้กำลังใจกันและกันมาตลอดไม่ว่าอุปสรรคจะยิ่งใหญ่แค่ไหนเราก็จับมือกันฝ่าฟันมาตลอด
แต่แล้วสิ่งที่มาพร้อม ๆ กันข่าวญี่ปุ่นโดนสึนามิถล่มคือ ผู้ชายที่ฉันรักและไว้ใจเขาที่สุดเขาทำร้ายฉันด้วยการไปนอนกับผู้หญิงอื่น ซึ่งพฤติกรรมบ่งชี้มีมานานแล้ว เพียงแต่ฉันไม่แน่ใจและพยายามที่จะปฏิเสธมันมาตลอดนั่นเอง มันเป็นผลมาจากระบบการสื่อสารที่เรียกว่า Socieal network นั่นเอง Facebook มันเป็นช่องทางที่ทำให้สามีของฉันได้กลับไปติดต่อกับคนรักเก่า(ซึ่งเค้าบอกกับฉันว่าเค้ายังรักผู้หญิงคนนี้อยู่) เค้าแอบติดต่อกันอย่างลับ ๆ โดยไม่ให้ฉันรู้ วันนึงจู่ ๆ สามีฉันมาบอกฉันว่าจะไปกรุงเทพฯ เพื่อไปดูอะไหล่รถยนต์ซึ่งถ้าเป็นปกติของเค้าคือ ฉันต้องไปด้วยทุกครั้ง แต่ครั้งนี้เค้ากลับยืนยันว่าเค้าจะไปคนเดียว ซึ่งฉันก็จะได้ไม่ต้องไปลำบากกับเค้า(เหตุผลดีมาก) ให้ฉันขายของไป ซึ่งฉันก็เออออไปด้วยเพราะยังไม่ได้คิดว่าเค้าจะทำร้ายฉันขนาดนี้ แต่ฉันก็รู้สึกแปลกใจเล็กน้อยเพราะสามีของฉันเป็นคนที่กลัวผีมากและไม่สามารถนอนคนเดียวได้ เค้าทำให้ฉันแปลกใจตรงที่ว่าเค้าบอกว่าจะไปนอนบ้านที่กรุงเทพฯ (ซึ่งขนาดมีฉันอยู่ในบ้านด้วยเค้ายังกลัวเลย) แต่ฉันก็ไม่ได้พูดอะไรปล่อยเค้าไป แล้วสิ่งที่ฉันทำตามปกติก็คือ โทรสอบถามทุกระยะด้วยความเป็นห่วง ฉันไม่ได้เรียกว่าเป็นการโทรจิกหรือโทรตามแต่ฉันโทรหาด้วยความเป็นห่วงซึ่งมันก็เป็นแบบนี้มาตลอด และเค้าก็จะเป็นคนที่คอยโทรรายงานตลอดว่าอยู่ไหนทำอะไร แต่ครั้งนี้ไม่ใช่...
ต่อนะ...
ฉันพยายามที่จะโทรหาเค้าหลายครั้งด้วยความเป็นห่วง สาบานได้ว่าตอนนั้นเป็นห่วงจริง ๆ ไม่ได้มีความคิดอื่นใดมาแทรกเลยซักนิด โทรหาหลายครั้งหลายคราไม่ติดซักทีแถมไม่มีคนรับอีกต่างหาก แต่แล้วมันก็ติดจนได้สิ่งที่ฉันได้รับกลับมาจากการเป็นห่วงเป็นใยคือ โทรมาทำไมแบตจะหมดแล้ว ฉันรู้สึกเหมือนโดนหมัดลุ่น ๆ เข้าไปและก็วางสายอย่างงง ๆ ว่าฉันผิดอะไรความเป็นห่วงของฉันคือเรื่องน่ารำคาญใช่หรือไม่ ฉันถามตัวเองหลายครั้งซึ่งฉันก็ไม่ได้รับคำตอบเลยซักครั้ง ถึงวันที่ 3 ที่เค้าไปฉันติดต่อเค้าไม่ได้ตั้งแต่เช้า ส่ง SMS ก็ไม่ได้รับการตอบรับหัวใจของฉันร้อนรุ่มด้วยความเป็นห่วงเค้า คิดไปต่าง ๆ นา ๆ ว่าเค้าจะมีอันตรายอะไรหรือเปล่า และแล้วเค้าก็โทรกลับมาหาฉันตอนบ่ายตอนที่ได้รับโทรศัพท์จากเค้าฉันรู้สึกโล่งอก เค้าบอกฉันว่าแบตเค้าหมดมันชาร์จไม่เข้าแล้วฉันเป็นไงรู้มั้ย ถูกต้องนะคร๊าบ ฉันเชื่อเขาอย่างสนิทใจเราคุยกันอยู่ประมาณ 5 นาที แล้วฉันก็บอกเค้าถ้าถึงแล้วให้โทรมาแล้วกันเพราะฉันกลัวว่าหากฉันโทรไปแบตเค้าอาจจะหมดก็ได้ เวลาผ่านไปจน 18.00 น. ก็ยังไม่มีการเคลื่อนไหว ฉันเลยพยายามที่จะติดต่อกับเค้าอีกรอบแต่รอบนี้ไม่ต้องคอยนานเค้ารับ แต่เค้ากับตะคอกชั้นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนว่าเค้านอนอยู่จะโทรมาทำไมเดี๋ยวถึงแล้วก็โทรไปบอกเองนั่นแหล่ะ ฉันรู้สึกร้อนวูบไปทั้งตัวแล้วก็ค่อย ๆ วางโทรศัพท์ลงพร้อมกับน้ำตาที่ค่อย ๆ ซึมออกมาแบบไม่รู้ตัว ฉันเลิกที่จะติดต่อกับเค้าจนถึงเวลาประมาณ 20.00 น.เค้าโทรกลับมาหาฉันแล้วถามว่าบ้านญาติอยู่ที่ไหนเพราะเค้าติดต่อกันไม่ได้ฉันก็บอกไปและสัญญาณการติดต่อก็หายไปอีกครั้งจนกระทั่งเวลา 22.00 น.เค้าโทรกลับมาอีกครั้งบอกว่าตอนนี้อยู่ที่สถานีรถไฟแถวบ้านให้มารับหน่อย ฉันวานให้ลุงไปรับครั้งแรกที่เห็นหน้าฉันคิดว่าเค้าจะยิ้มเหมือนทุกครั้งแต่เค้ากลับทำหน้าบึ้งและทำอะไรต่อมิอะไรของเค้าไปโดยไม่ได้สนใจฉันซักนิด คนที่เดินทางมาเหนื่อย ๆ ฉันบอกเค้าว่ามาพักเถอะ เค้าปฏิเสธที่จะพักแต่เค้ายินดีที่นั่งเล่น net ต่อ ชั้นก็ไม่ว่าอะไรแต่ทำไมตัวฉันมันถึงร้อนวูบวาบไปหมดไม่สามารถนอนได้ จนถึงประมาณตี 3 ฉันลุกออกมาแล้วบอกเค้าว่าฉันนอนไม่หลับ แต่เค้ากลับปิดเครื่องและเข้านอนอย่างรวดเร็ว ฉันเข้านอนกับเค้าแต่ก็ไม่ได้หลับฉันนอนคอยอย่างเงียบ ๆ จนเค้าหลับสนิทฉันจึงไปเปิดมือถือของเค้าและสิ่งที่ฉันเห็นคือ รูปเค้ากับผู้หญิงคนอื่นนอนกอดวัน วันที่ในรูปคือวันนี้วันที่ฉันโทรหาเค้าแล้วเค้าบอกว่าแบตหมดฉันปวดไปทั้งหัวใจ
แก้ไขเมื่อ 19 มี.ค. 54 06:41:54
แก้ไขเมื่อ 18 มี.ค. 54 11:51:06
แก้ไขเมื่อ 18 มี.ค. 54 11:28:02
แก้ไขเมื่อ 18 มี.ค. 54 11:06:10
จากหัวใจของคนที่ได้ชื่อว่า "ภรรยา"
