ความคิดเห็นที่ 1 ผังกาพย์ขับไม้ห่อโคลง จากคุณ : ญามี่ เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 54 15:12:09

ความคิดเห็นที่ 2 *กาพย์ขับไม้ห่อโคลง* เมื่อฟ้าคลี่พรม...ดอกฝนประสม...หล่นฟองละออง เย็นลมโบกโบย...พาม่านพลิ้วโดย...วาดเคลิ้มคะนอง ดอกแดดเผลอล่อง...นิทราท่ามจ้อง...มนต์มืดขังหาว วอมแสงน้อยนิด...ฦๅคิดประสิทธิ์...ทาทาบฟ้าฟาก นภาวังเวงจับ...เหงา,หงอยกำกับ...เมฆยิ้มเย้ย,ถาก ขณะลมเร่งกระชาก...ดอกฝนกราว,กราก...ลวงหล้าหลับไหล หลับสนิทเกินคิดใช้......................กระชุ่มกระชวย พลันพับพันธอำนวย.....................นึกคร้าน ไฟชรา ฤ ขวัญขวย.......................ขยับยาก จึงปล่อยฝนเหิมจ้าน......................จับจ้องครองสบาย และประจักษ์หล้าร่าย.....................เรียงเงียบ ดังค่ำเคลื่อนมาเทียบ.....................ทั่วแล้ว วังเวงหว่านระเบียบ........................บทเบื่อ จำรับคงมิแคล้ว.............................ครุ่นคล้ายพ่ายเหงา สวัสดีวันเหงาๆตามฝนมาค่ะ ............................. ข้างบน มี่โพสอันยังไม่ได้แก้คืน เนื่องจากถกคุยกันเรื่องคำตาย ตรงท้ายวรรค ทีนี้พอคุยกันจบ มี่รีบลืมแก้กลับมาที่อันเดิม เลยโพสอันผิด มาลง ขออภัย ณ ที่นี้ และดีใจที่ป้ากุ๊ก ครูเก่งอีกคนที่ทักมาค่ะ 555 ขอบคุณมากค่ะป้ากุ๊ก ที่ถูกต้องอันนี้ค่ะ ระหว่างเขียนไปคุยไปทางเอม พี่เขาเขียนมาว่าต้องแบบนั้น เพราะกว่า มี่เลยทำแค่บทหลังให้ดูว่า กาพย์เราก็ไม่นิยมลงคำตาย ตอนท้าย แม้เสียงคำจะดี ที่เขียนคืออันนี้ค่ะ *กาพย์ขับไม้ห่อโคลง* เมื่อฟ้าคลี่พรม...ดอกฝนประสม...หล่นฟองละออง เย็นลมโบกโบย...พาม่านพลิ้วโดย...วาดเคลิ้มคะนอง ดอกแดดเผลอล่อง...นิทราท่ามจ้อง...มนต์มืดขังหาว วอมแสงน้อยนิด...ฦๅคิดประสิทธิ์...ทาทาบฟ้ายาว นภาวังเวงจับ...เหงา,หงอยกำกับ...เมฆยิ้มเย้ย,ระนาว ขณะลมเร่งสาว...ดอกฝนร่วงกราว...ลวงหล้าหลับไหล หลับสนิทเกินคิดใช้......................กระชุ่มกระชวย พลันพับพันธอำนวย.....................นึกคร้าน ไฟชรา ฤ ขวัญขวย.......................ขยับยาก จึงปล่อยฝนเหิมจ้าน......................จับจ้องครองสบาย และประจักษ์หล้าร่าย.....................เรียงเงียบ ดังค่ำเคลื่อนมาเทียบ.....................ทั่วแล้ว วังเวงหว่านระเบียบ........................บทเบื่อ จำรับคงมิแคล้ว.............................ครุ่นคล้ายพ่ายเหงา แก้ไขเมื่อ 19 มี.ค. 54 01:10:56 แก้ไขเมื่อ 18 มี.ค. 54 21:59:48 จากคุณ : ญามี่ เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 54 15:15:00

ความคิดเห็นที่ 3 แวะมาทักทายค่ะ พยายามอยู่เหมือนกัน แต่บางครั้งสมองมันก็ตันๆนะคะ หุๆ เลยขอเป็นกำลังใจให้ และคอยชมท่านยอดฝีมือคนอื่นๆดีกว่า อิๆ จากคุณ : มนต้นไม้ (Setakan) เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 54 15:50:35

ความคิดเห็นที่ 4 บทนี้จากที่นี่ค่ะ http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E10355266/E10355266.html#34 กาพย์สุรางคนางค์๓๖ งามนักความหลัง...ทั่ววัดมีพลัง...ดุจดลพิสมัย ร้อยใจตามเพลิน..เชยชมลานเนิน...ให้สิ้นสงสัย ซ่านซาบในหทัย...งามเกินปราศรัย...กับภาพวัดสวย จากคุณ : ญามี่ เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 54 15:56:47

ความคิดเห็นที่ 5 ขอบคุณๆมี่ สำหรับกาพย์สุรางคนางค์๓๖ มากๆเลยค่ะ เข้ากับบรยากาศที่ซู๊ดดด( เว่อร์ไปป่ะเนี่ยเราหุๆ) จากคุณ : มนต้นไม้ (Setakan) เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 54 16:12:14

ความคิดเห็นที่ 6 อิอิ ฝ้ายเล่นได้แค่กาพย์ค่ะ ขอเล่นตามคม.ที่4นะคะพี่ กาพย์สุรางคนางค์๓๖ ดอกฝนร่ำไร....ความเงียบกุมใจ.....ให้เหงาแอบมอง ใจเลยร่ายเพลง.....ทำนองบรรเลง....คลอพร้อมละออง คีตาเหินล่อง....ท่ามฟ้าคะนอง.....ส่งซึ้งหลอกเหงา จากคุณ : ฝากซึ้งใส่ฝัน เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 54 16:13:13

ความคิดเห็นที่ 7 โทษค่ะลืมถาม แล้วดึงรูปไปโพสบล็อกพี่ ภาพติดไหมคะ พี่ญามี่? จากคุณ : ฝากซึ้งใส่ฝัน เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 54 16:15:21

ความคิดเห็นที่ 8 กาพย์สุรางคนางค์๓๖ ฟ้ามืดทีไร..........งงง่วงลวงไว.........ให้นึกถึงหมอน ยิ่งฝนครวญเพลง......ตายิ่งข่มเหง.......เร่งรัดเข้านอน ยากขัดรอยอ้อน.........เดินตามทุกตอน........แล้วหลับท่ามฝน จากคุณ : คืนฝันปีศาจน้อย เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 54 16:31:41

ความคิดเห็นที่ 9 เพราะมากค่ะคุณมี่ และยากเกินจะร่วมแต่งด้วยได้ เลยขอรออ่านอย่างเดียวนะคะ ภาพสวยจังเลยค่ะ ชอบ อิ อิ จากคุณ : นารีจำศีล เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 54 18:46:26

ความคิดเห็นที่ 10 ซึ้งฝันมั่นมุ่ง......เป็นแรงพยุง........ทอรุ้งรับหวัง อุ่นไอในนึก....พารักตรองตรึก........พินิจลองรั้ง ไม่กลัวพลาดพลั้ง.....พร้อมมองหน้าหลัง.....ก่อนเริ่มเดินทาง #6.7 น้องฝากซึ้งใส่ฝัน แบบนี้ละชอบเล่นแล้วชิมะ อิอิ ไม่เสียแรงตามพี่มาเล่นแล้วใช่ไหมจ๊ะ ส่วนเรื่องภาพอย่าดึงลิงค์ไปเลย พี่เคยลองมันหลุดบ่อยจ๊ะ ฝากเว็บฝากรูปดีกว่า  ไม่ชอบก็ไปเอาที่พี่ญามี่เขาแจก หมวดสรรค์ฝากหลากสวย หรือหมวดภาพขนาดเล็กนั่นสิ พี่ไปเอาที่นั่นมาใช้บ่อยเหมือนกันนะ จากคุณ : สุดสาครท่องสมุทร เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 54 18:51:42

ความคิดเห็นที่ 11 เกาะเกี่ยวหรรษา....ลอบเหลียวชายตา......ถึงซึ้งฝันฝัน จุดหมายปลายทาง....สอนละอ้างว้าง.....ที่พรางหลอกขวัญ ฝากเพ้อผ่านจันทร์....เป็นฐานสำคัญ.....สำหรับร่ายกลอน จากคุณ : วาดฝันมธุรพจน์ เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 54 19:08:55

ความคิดเห็นที่ 12 เหมือนเหงาวางพจน์....ข้างกระไดวงกต.....เพื่อสร้างทางหลง นภาก็แกล้ง........ผลักลมแรงแรง......กั้นใจประสงค์ ยามใจผ่านพง....จึ่งได้มึนงง....กับหวังลบเหงา จุดหมายปลายทาง....รกเรื้อจนร้าง....ยากกั้นมนต์เมา ปล่อยสายคิดถึง.....ลอยเหลิงตามตรึง....พาชื่นมัดเฉา แล้วกลบผองเผา....หมดคราบตามเฝ้า....จึงสราญในฝัน จากคุณ : โลกของหนึ่งคน เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 54 19:40:33

ความคิดเห็นที่ 13 วาดวรรคกวีไหว.....สู่ลำนำใจ.....ณ แห่งห้วงหาว พรางประกายตา.....ด้วยแสงดารา.....ที่สาดแพรวพราว ใช้แสงดวงดาว.....มาสอนลืมผ่าว....และสรรใหม่หวัง สวัสดีค่ะ จากคุณ : รสรวยริน เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 54 20:06:56

ความคิดเห็นที่ 14 สายฟ้าปลาบแปลบ....พาใจเข้าแอบ....ในทรวงเหน็บหนาว ทุกคราหน้าฝน....เคยมีใครคน.....มาคอยส่งข่าว ด้วยห่วงทุกคราว....ก่อนจรจากยาว.....ให้คิดถึงกัน ยังจำทุกคำ......ในหวานกวีร่ำ......ที่เธอเฝ้าสรร ส่งเหินจากฟ้า.....ผ่านโสตรู้ค่า....ใครกันมีมั่น ที่สร้างผูกพัน....ให้เป็นรางวัล...รักฉันกับเธอ จากคุณ : เมืองมานะ เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 54 20:43:42

ความคิดเห็นที่ 15 บทเพลงขับขาน....ท่ามฝนสำราญ.....ช่างสร้างหงอยเหงา นาทีดุจช้า....เกินช่วงเวลา......ที่ไร้ฝนเฝ้า อุราเต้นเร่า.........คล้ายหลอนรอยเศร้า....ที่พร่ำรำพัน เสียงกระซิบไกล....พาเริ่มหวั่นไหว....ดุจใครคร่ำฝัน สัมผัสว่างว่าง....ที่ใครช่างวาง.....ดั่งแกล้งกีดกัน ให้ห่างตะวัน.....ทนทุกข์หนนั้น....จำไปชั่วกาล จากคุณ : พระรามหัดท่องเน็ท เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 54 21:04:07

ความคิดเห็นที่ 16 ลมร่ายรำบาย.....หัวใจเหงาคล้าย....หลุดจิตวิญญาณ์ ค้างท่วงทำนอง....แห่งเสียงใจจอง...กับวรรคสัญญา ที่ล้วนมากค่า...ชัดแจ้งลีลา....ว่าใจมีกัน เหงาเอยไยกรีด...ให้ฉมฉ่ำหลีก....อยู่พร่ำโศกศัลย์ วกเวียนสับสน...ตามฟ้าตามฝน...ดุจสิ้นสำคัญ กับฝันครานั้น...ถูกเมฆมากั้น...ให้หนาวสองเรา จากคุณ : ฝากซึ้งใส่ฝัน เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 54 21:21:36

ความคิดเห็นที่ 17 ซึ้งฝันมั่นมุ่ง......เป็นแรงพยุง........ทอรุ้งรับหวัง อุ่นไอในนึก....พารักตรองตรึก........พินิจลองรั้ง ไม่กลัวพลาดพลั้ง.....พร้อมมองหน้าหลัง.....ก่อนเริ่มเดินทาง #6.7 น้องฝากซึ้งใส่ฝัน แบบนี้ละชอบเล่นแล้วชิมะ อิอิ ไม่เสียแรงตามพี่มาเล่นแล้วใช่ไหมจ๊ะ ส่วนเรื่องภาพอย่าดึงลิงค์ไปเลย พี่เคยลองมันหลุดบ่อยจ๊ะ ฝากเว็บฝากรูปดีกว่า  ไม่ชอบก็ไปเอาที่พี่ญามี่เขาแจก หมวดสรรค์ฝากหลากสวย หรือหมวดภาพขนาดเล็กนั่นสิ พี่ไปเอาที่นั่นมาใช้บ่อยเหมือนกันนะ จากคุณ : สุดสาครท่องสมุทร   ฝ้ายทำได้แล้วค่ะ พี่คร ไม่เล่นที่เก่าแล้วก็ได้ อิอิ ที่นี่ พี่เก่งๆทั้งนั้นเลย ฝ้ายยังเรียงโคลงไม่ค่อยเก่ง เล่นแค่กาพย์ดีกว่า อิอิ จากคุณ : ฝากซึ้งใส่ฝัน เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 54 21:23:59

ความคิดเห็นที่ 18 ดึกๆ สวัสดิ์ ... ในวันอากาศชวนให้เหงา แวะมาทักทายกัน ครับ .............................. ๐ เหมือนจันทร์ดับแสง เหมือนดาวโรยแรง เหมือนฟ้าสิ้นใจ ค่ำคืนสีเทา    ค่ำคืนว่างเปล่า    ไม่เหลือสิ่งใด น้ำตารินไหล   ออกจากหัวใจ   เงียบเหงาเดียวดาย ๐ ดนตรีบรรเลง    แต่ไร้บทเพลง   ที่มีความหมาย บทหนึ่งยาวนาน  ตราบรัตติกาล    แห่งฝันสลาย บทจบสุดท้าย     ตัวเราคงคล้าย     ดั่งฟ้ามืดหม่น ๐ หนึ่งนาทีผ่านพ้น            เวลา ต้องผ่านฝันนิทรา              หมื่นล้าน กว่าจะพบจันทรา               ส่องสว่าง นำสู่ฝั่งฟ้าด้าน                  เจิดจ้าสดใส ๐ แม้นคืนนี้หม่นไหม้         ไฟผลาญ ทุกเรื่องราวร้าวราน            อ่อนล้า จงจำจดช่วงกาล                ห้วงหนึ่ง นั้นนา เพื่อฝ่าไปเอื้อมคว้า            สิ่งนั้นความฝัน      .............................................. จากคุณ : moonpeace เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 54 23:38:33

ความคิดเห็นที่ 19 แวะมาแจมแต่เปลือก งุงิ ฤาจักถึงกาล  ถึงคราวรูดม่าน  อวสานโลกา ผิดแปลกทั่วไป  ไม่ว่าที่ไหน  เจอกันถ้วนหน้า คงอีกไม่ช้า  มนุษย์จะสิ้นท่า  หายนะมาเยือน ล้วนเป็นผลกรรม   จากการกระทำ   ที่หาใครเหมือน มนุษย์ผู้ประเสริญ   ที่ว่าล้ำเลิศ   เป็นผู้เชือดเฉือน โลกพังเปรอะเปื้อน  ธรรมชาติบิดเบือน  มนุษย์เป็นคนทำ แก้ไขเมื่อ 19 มี.ค. 54 01:03:44 จากคุณ : ขุนพลน้อยโค่วจง เขียนเมื่อ : 19 มี.ค. 54 00:42:46

ความคิดเห็นที่ 20 ดึกดื่นด้านดำ...ดั่งแว่วยินคำ...เหว่ว้าไหวหา บางเสียงแผ่วครวญ...สะท้อนเวียนหวน...เหมือนใครเจรจา หวีดแว่วไปมา...ทำนองอ่อนล้า...ให้คิดหลับนอน จากคุณ : คืนฝันปีศาจน้อย เขียนเมื่อ : 19 มี.ค. 54 01:08:13

ความคิดเห็นที่ 21 *กาพย์สุรางคนางค์๓๖* หอมในทรงจำ...กับถ้อยลำนำ...ท่ามกวีนิพนธ์ คล้ายคล้ายระบาย...เมืองม่านพริ้งพราย...สวยสดทั่วถนน เที่ยวทอทุกข์ทน...ร่ายกลุ้มสับสน...ขณะผ่านสายกาล บางร่ายร้อยหนาว...ณ มืดไร้ดาว...ฟ้าไร้แสงสาร บางบทเกลื่อนหมอง...แคว้งคว้างทำนอง...ขื่นเพลงช่วยจาร ลิขิตหวามหวาน...รวยรินซ่านสราญ...เขียนดั่งได้สม สัมผัสจังหวะ...ลีลาในขณะ...อ่อนไหวจวนจม บางคืนละเมอ...กานท์ร่ายบนเหม่อ...ระบาดระบม เขียนดื่ม,ด่ำ,ดม...ฉ่ำ,รื่น,ขื่นขม...ทั้งที่ไร้หวาน อารมณ์ปนฝัน...ส่งนัยช่วยสรรค์...ครอบเคลิ้มพิมาน อักษรช่วยฝั่ง...ตะกายในหวัง...ทั้งไร้ถิ่นฐาน เขียนเพื่อขับขาน...ร่นร้อนรำคาญ...ในทรวงหลุดหาย จากคุณ : ญามี่ เขียนเมื่อ : 19 มี.ค. 54 01:12:47

ความคิดเห็นที่ 22 *กาพย์ขับไม้ห่อโคลง* หล้ายังหม่นมัว...ดอกฝนโรยรัว...บ่รู้รอยสุด ขาวหมอกรำบาย...แจ้งชัดหักหาย...บ่รู้ทางฉุด เหมือนโลกสะดุด...หมดสิ้นทางรุด...ร้างแล้วสดใส กังวลระทม...ตามพรายสายลม...กระจายอ่อนไหว อักษรแทนหนึ่ง...ขานซับโศกถึง...ละเมอเหม่อใน วุ่นรอแรงไข...บนขื่นฟองไฟ...มิดับม่านหมอง หวนซาบระทมขุ่นข้อง......ขานผอง ด้วยหลับหลอนทำนอง......เหนื่อยแก้ หยัด,ยืน,ครุ่น,คว้างสนอง...นึกช่วย เหงา,ป่วยมิลาแล้.................แหล่งซ้อนซ่อนขม ใจ ฤ ดุจไหม้ล่ม...................เลยสุด ล้างตราบรอยพิสุทธิ์.............ส่งเศร้า บ่ เหลือเยื่อผ่องผุด................ผวนผ่าน เหลือแค่ขมปนเถ้า................ถ่วงร้อนทรมาน *ขออภัย ที่เมื่อวาน มี่ตกสัมผัสระหว่างบทไป วันนี้แก้ตัวใหม่แล้วค่ะ ที่พลาด เพราะจะเปลี่ยน แนวการเขียนเป็นแบบ คำเป็น-คำตาย สลับบทกันค่ะ อิอิ* สวัสดีค่ะพี่,เพื่อนทุกคน จากคุณ : ญามี่ เขียนเมื่อ : 19 มี.ค. 54 10:54:29

ความคิดเห็นที่ 23 ในความเคลื่อนไหว   ล้วนแล้วหมองไหม้   เกินวาดปรารถนา หลอกเปลืองความห่วง   ถ่ายทอดเจ็บทรวง   บนกาลเวลา หัวใจอ่อนล้า  บ่รู้ราคา  รอยเศร้าของใจ จากคุณ : เกรียงไกรกวีฝัน เขียนเมื่อ : 19 มี.ค. 54 14:40:27

ความคิดเห็นที่ 24 รอยยิ้มดุจชรา   รอยไห้ผวนมา  ท่ามร้าวรำพึง ครรลองหมองเศร้า  ยาวเหยียดในเฝ้า  มิอาจคาดถึง ซึมซับคำนึง  ด้วยตรมมาตรึง  กับบอบช้ำใจ รอยเหนื่อยรอยเล่า  ไร้ทางบรรเทา  ลดความหวั่นไหว เหมือนเมามากมาย   ตรงช่วงสุดสาย  ยากเดินตรงไป แม้นมีแสงไฟ   ดุจดังมืดไหม้  ให้ร่ำร้องวอน จากคุณ : แก้วกลมกลม เขียนเมื่อ : 19 มี.ค. 54 15:02:02

ความคิดเห็นที่ 25 เบื่อบทตรมก่าย  ..มองโลกหมดหมาย   ..หัวใจเงียบเหงา ดังฟ้าสีดำ  ..ต้องจองเจ็บจำ  ..บนครวญครางเมา ทุกข์มากกว่าเก่า  ..ลำเลียงฝากเฝ้า  ..อยู่ข้างชีวี บอบช้ำภายใน  ..อยู่กับห้วงไหม้  ..ไร้รื่นวิถี รอยเพลินถูกพับ  ..เรื้อร้างสลับ  ..กับเพ้อวจี แลทุกราตรี  ..ดุจไฟมาจี้  ..ให้ทรวงแหลกราน บนเหงาที่คล้องผ่าน.......สายกาล คือเหล่ามารนิทาน..........ขาดซึ้ง คอยเมียงเบิ่งแต่สาน.......โศกเจ็บ บ่ รับรู้ ขุ่นขึ้ง..................ที่ล้อหลอกตา แม้อีกฝ่ายอ่อนล้า............เพียงไร ยังมุ่งแต่สุมไฟ................ก่อร้อน บ่ เคยปล่อยฟ้าใส............มาอวด ส่งแต่ปวดสะท้อน.............เจ็บเรื้อสาใจ จากคุณ : ขวดแก้วสีฟ้า เขียนเมื่อ : 19 มี.ค. 54 15:34:59

ความคิดเห็นที่ 26 เดียวดายทุกวัน..เหมือนใจไร้ฝัน..หลงในแรมทาง อยู่แบบชืดชา..มัวมืดแล้วตา..ทุกสิ่งรางจาง ด้วยจิตแคว้งคว้าง..หมดรอยหวังสร้าง..กับเริงใหม่มา อยู่อย่างเหงาเหงา..สิ้นคำบอกเล่า..กับชื่นภาษา มีเพียงฟ้าเทา..เคียงแดดซีดเก่า..ให้ทรวงกังขา ทุกวันเวลา..ผ่านไปช้าช้า..บนโลกสีดำ มีบ้างใจช้ำร่ำ............ขอทาง ทุกอย่างยังชืดจาง......มิรู้ จะสิ้นสุด ณ คราง.......เท่าไหร่ โลกจึ่งเปิดทางกู้........ก่อฟ้าสดใส นับวันความมืดใกล้........เวียนทบ แลเริ่มทยอยกลบ..........ฝั่งฟ้า พาหวังดิ่งเกือบจบ.........แล้วนั่น ใครนะจะพาล้า..............จากแล้จากไกล จากคุณ : ขอฝากแค่ฝัน เขียนเมื่อ : 19 มี.ค. 54 15:59:44

ความคิดเห็นที่ 27 เหมือนเหงาเกินไป..กับวันใหม่ใหม่..บนวิถีสุข ความรักก็จาง..ให้เริ่มแคว้งคว้าง..วนรอยทอทุกข์ อยู่แบบแปลบปลุก..ยากเดินยากลุก..มาชมแสงดาว จันทร์เหลือแค่เสี้ยว..กำลังเริ่มเลี้ยว..พาแสงวับวาว ไปจากท้องฟ้า..ให้เหงาเดินหน้า..ส่งช้ำหลายคราว นึกเจ็บร้าวร้าว..บนยอกเยี่ยมยาว..จำทรุดข้างทาง จากคุณ : ฝากซึ้งใส่ฝัน เขียนเมื่อ : 19 มี.ค. 54 16:42:48

ความคิดเห็นที่ 28 วาดเหงาข้างหวัง..แม้นกายลดพลัง..จะเดินต่อไป จะสู้ผองภัย..ไม่กลัวปราชัย..ไม่ท้อหวั่นไหว แม้ทางแสนไกล..ยังพร้อมท่องให้..ได้ไกล้ปลายทาง จากคุณ : พระรามหัดท่องเน็ท เขียนเมื่อ : 19 มี.ค. 54 16:53:19

ความคิดเห็นที่ 29 ฟังข่าวดีนำ  ใจชื่นในจำ  ภัยร้ายเริ่มรา ทุกอย่างเข้าที่  จากมานะพลี ของเหล่าผู้กล้า มอบแล้วชีวา  จะพร้อมรักษา ชีพของผู้คน ดั่งฟ้าหลังฝน  ลบวายสันสน  จากในกมล ให้เริงมาเยี่ยม กลบรอยทุกข์เหลี่ยม จากสิ้นทุกหน หวังถึงปลายผล  จะพ้นร้าวรน  ได้ชื่นเปรมปรีด์ จากคุณ : เมืองมานะ เขียนเมื่อ : 19 มี.ค. 54 17:11:33

ความคิดเห็นที่ 30 เหมือนฟ้าพลันสว่าง..ทุกทิศเปิดทาง..ให้รู้สดใส เหมือนฟ้าลอยสุข..มารวมมาปลุก..ให้รู้ทางใกล้ รู้หวานร่ำไร..รอให้หยิบไป..เพลิดเพลินพร้อมกัน เหมือนความโชคร้ายของญี่ปุ่น ค่อยๆรามือแล้วนะคะ อิอิ จากคุณ : รสรวยริน เขียนเมื่อ : 19 มี.ค. 54 17:26:49

ความคิดเห็นที่ 31 *กาพย์สุรางคนางค์๓๖* ในความรู้สึก  เหมือนเริ่มมีนึก  สนุกหรรษา เหมือนดังภัยพาล จะลอยทะยาน  ไปไกลจากหล้า แม้แต่หลับตา ยังฝันหวานว่า หยิบดาวมาเรียง เหมือนขมถูกลบ  รานร้าวไม่กระทบ  ได้ยินหวานเสียง หรีดหริ่งเรไร คลอเพลงสดใส ท่ามฝนมาเมียง ใจเราก็เคียง  จะจ้องคอยเพียง  คลอเพลงกับเริง ลืมสิ้นวันก่อน  เคยช้ำจากหลอน  จนขวัญกระเจิง ดุจเจ็บโบยเพลิน  ให้ด่าวตามเดิน  จนสิ้นชาญเชิง อยู่วาดวางเวิ้ง  และพกไฟเพลิง  ระทมเนิ่นนาน จากคุณ : โลกของหนึ่งคน เขียนเมื่อ : 19 มี.ค. 54 23:20:09

ความคิดเห็นที่ 32 เหมือนความหงอยเหงา  ได้เริ่มหยุดเฝ้า   หรือมันหลับใหล ความยินดีกระจาย  เหมือนใกล้จุดหมาย  วาบวับจับใจ ชนเริ่มหวังได้  กับฝันใหม่ใหม่  บนโลกดำรง จากคุณ : วาดฝันมธุรพจน์ เขียนเมื่อ : 19 มี.ค. 54 23:37:28

ความคิดเห็นที่ 33 เขียนเหงาหรรษา  อย่างสมอุรา  บ่มีขื่นขม เขียนเหงาแบบรัก  ทั้งพร้อมสมัคร อยู่เคียงคอยชม เขียนเหงาอารมณ์  บนใจสุขผสม ไร้ร้าวอาลัย จากคุณ : สุดสาครท่องสมุทร เขียนเมื่อ : 19 มี.ค. 54 23:49:56

ความคิดเห็นที่ 34 รุ่งแจ้งตะวันสวย ..เหมือนฟ้าอำนวย  ..แต่สิ่งดีงาม ระบำสายลม ..เหมือนล่องมาชม ..ติดใจถึงตาม ดอกไม้ไกวยาม ..คิดยึดสิ่งลาม  ..มาชวนเที่ยวไกล ภาพโพ้นทะเล  ..ส่งหวานเสน่ห์  ..ให้เร่งเข้าใกล้ จินตนาเดินทาง  ..เหมือนล่วงฝนพราง ..มารอรับใช้ อ่อนแอแห่งใจ  ..เริ่มปิดรอยไห้ ..เดินทางเที่ยวฝัน รอยรอนถูกลบกั้น   ......สะกัดเหงา คลี่ผนึกพราวบรรเทา  .....สาปร้าง ดวงตาไม่ทาบเนา  .....ในโศก ยังแล่นไขว่คว้าข้าง .....ทุ่งสร้างดาวไสว ยืนเกาะรั้วซึ้งใส่  .....หัวใจ มองผ่านออกไปใน  .....น่านน้ำ เคว้งคว้างเร่งหนไกล  .....ไปหลับ เกิดหนึ่งภาพสวยย้ำ  .....โลกหล้าน่าพิสมัย *ขอบคุณพี่ญามี่ ที่ช่วยเรียงความกาพย์ให้ฝ้ายใหม่นะคะ* จากคุณ : ฝากซึ้งใส่ฝัน เขียนเมื่อ : 20 มี.ค. 54 10:24:46

ความคิดเห็นที่ 35 เหลือเพียงความหลัง...แค่คราบในภวังค์.....ครั้งหนึ่งเคยมี เขาเคยเป็นหนึ่ง....สอนให้รำพึง.....ในฝันราตรี ก่อนมาพรากหนี.....ดังกวาดธุลี.....จากใจของเรา จึงต้องปิดห้อง.....ปิดกั้นความหมอง....มิให้พาลเผา กาลนั้นเวียนผ่าน....ความลับวันวาน....ก็ลากับเหงา เหลือเถ้ากับเรา.....เบิ่งมองฟ้าเศร้า....ก่อนยิ้มปลอบใจ เขาไปไกลทิ้งใฝ่.............ทิ้งปอง ทิ้งรักเคยคิดจอง.............ดับสิ้น ทิ้งกันเยี่ยงพรานผยอง.....ล่าเข่น ปล่อยซากใครนอนดิ้น.....เดือดร้อนช่างมัน กาลช่วยซ่อมจิตนั้น............กลับคืน บ่หยุดอารมณ์ขืน................อีกแล้ว กายแลจิตพร้อมยืน...............อีกหนึ่ง  หนเอย เจ็บนั่นคงมิแคล้ว.................ล่องคล้ายฝุ่นผง *ขอบคุณ พี่คนหนึ่งที่ช่วยในการประพันธ์จนเขียนสำเร็จครับ* จากคุณ : เมืองมานะ เขียนเมื่อ : 20 มี.ค. 54 11:19:03

ความคิดเห็นที่ 36 โลกดั่งตะเกียง  ...สว่างนั้นใช่เที่ยง  ...ยามสิ้นน้ำมัน วอมแสงก็แปร  ...ลมพัดก็แพ้  ...มนต์สว่างผวนผัน ยากมีเทียมทัน  ...ในแสงสว่างสรร  ...คือครรลองจริง เผาไหม้ไส้ดับ  ...โลกคงลาลับ  ...หมดสิ้นทุกสิ่ง มีทางถนอม  ...ประหยัด,ปรับ,ห้อม  ...จงรีบประวิง อย่ามัวทำนิ่ง  ...จนต้องทอดทิ้ง  ...โลกหล้าจากไกล จงเร่งพินิจไว้...................ให้ดี แม้นเปลี่ยนวันเดือนปี......จ่งพร้อม อย่าประมาทปฐพี...........ทุกเมื่อ ดังเร่งประหยัดล้อม........หยดน้ำมันเพลิง ใช้อย่างรู้ค่าเวิ้ง...............คุ้งหวาน ใช้อย่างรู้ค่าสาน..............สว่างให้ ตะเกียงจะส่องนาน..........เกินหมื่น ปีนา เร่งครุ่นคิดทางใช้...........ก่อนน้ำมันระเหย จากคุณ : เกรียงไกรกวีฝัน เขียนเมื่อ : 20 มี.ค. 54 16:11:57

ความคิดเห็นที่ 37 สายลมเปล่าเปลี่ยว...คอยแต่ท่องเที่ยว...ไม่รู้เวลา จะเช้าบ่ายสาย...ยังเวียนกระจาย...แม้แต่บนฟ้า ยังไปไขว่คว้า...เกาะขาดารา...เพื่อโปรยวังเวง ทุกวันท่องอ่าน...บนมนต์รำคาญ...หาใช่เพลินเพลง ทั้งยังขยันร้อย...บทโศกเรียงสร้อย...สร้างเหงาข่มเหง ดูจันทร์ยังเร่ง...แต่งกาพย์บรรเลง...ให้เชี่ยวชาญหงอย วันใดมิร่ายร้อย.............กวีเหงา ดูยากปลดบรรเทา........เหว่ว้า วันใดกล่อมพลางเกลา...เหงาศึก กลับตื่นจำบทล้า............แม่นย้ำแม่นผล หัวใจยากว่างค้น..........สาเหตุ ฤ เกิดการอาเพศ..........แวดล้อม ใจจึงจ่อมในเลศ..........นัยเหนื่อย ยากนึกลึกในห้อม.......ห่วงว้างทำไม จากคุณ : แก้วกลมกลม เขียนเมื่อ : 20 มี.ค. 54 17:04:21

ความคิดเห็นที่ 38 ดึกดาวลอยล่อง....น้ำค้างเจิ่งนอง....ชื้นทั่วดอกใบ ในยามราตรี....พรรณไม้เสียดสี....เป็นเพลงกล่อมไพร หวีดหวิวเสียงไหว....สั่นรัวใกล้ไกล....พาลชวนหลับนอน หรีดหริ่งเรไร...ก็ร่ำเพรียกใหญ่....จังหวะหลายตอน กังวานครวญวุ่น....ใช่อ้อนกอดหนุน....ระอาอยากจร อีกใจกลับถอน...อารมณ์สะท้อน...จะนั่งรอฟัง จากคุณ : คืนฝันปีศาจน้อย เขียนเมื่อ : 20 มี.ค. 54 23:51:57

ความคิดเห็นที่ 39 ลมพัดหวิวหวิว...หัวใจดั่งปลิว...ไปไกลสุดไกล มองเมฆหม่นหม่น...จินตนาถูกค้น....ณ ฟ้ามืดไฟ มองดาวใสใส...ลอยลิ่บหายไป....เยือกซึมถึงหนาว จากหน้าต่างนั่น...ฉันเขียนรำพัน...แทนคำนึงน้าว เห็นรูปหัวใจ....ที่วาดน้อยใหญ่...บนกระจกขาว คล้ายตาของสาว...ก็ยิ่งคิดยาว...เมื่อไรเจอเธอ ความหวังบนใฝ่เพ้อ.................รำพัน เหงาสุดหยุดอนันต์................สิ่งเร้น ใจคอยส่งสะพานฝัน..............มาช่วย ให้เชื่อหวังยิ้มเต้น..................จะให้คว้าชม ดอกฝนหล่นก่อนห่ม...............ผ้านอน ล้มร่างลงกับหมอน..................นึกเพ้อ หากเราหลับแล้วจร.................พบหนึ่ง คนเอย จะกอดมิปล่อยเก้อ..................อีกครั้งคอยดู จากคุณ : ขุนพลน้อยโค่วจง เขียนเมื่อ : 21 มี.ค. 54 00:40:05

ความคิดเห็นที่ 40 มองดาวหมื่นล้าน...เริงร่าพิมาน...ในยามราตรี ใจคิดร้อยพจน์...สร้างกานท์ก่อบท...แพรวพรายวจี ให้เพลินฤดี...ดุจได้คว้ามณี...ในอ้อมกอดฝัน เหมือนใจเดินทาง...อุ่นอาบนาบสร้าง...เข้าโอบกอดพลัน ยิ่งเดินยิ่งอิ่ม....กับรสร้อยยิ้ม...บนอักษรสรร ซาบซึ้งหลากอนันต์...บนกาพย์รำพัน...คือสวรรค์ของใจ จากคุณ : รสรวยริน เขียนเมื่อ : 21 มี.ค. 54 09:50:50

ความคิดเห็นที่ 41 ช้าต้องเป็นงาน...อย่าเพิ่งรำคาญ...กับการฝึกฝน อย่าไร้ใจมั่น...กับการตามฝัน...ขอแค่อดทน เชื่อมั่นในกมล...ต้องได้เห็นผล...สำเร็จดังใจ ทุกอย่างมีขั้น...ทุกสิ่งยามสรร..ล้วนต้องพิศใช้ อย่ามัวลังเล...รีรอพรางเล่ห์...ว่าเข็นไม่ไป ขอจงมองไกล..เปิดใจเข้าไว้...รางวัลยังรอ จากคุณ : สุดสาครท่องสมุทร เขียนเมื่อ : 21 มี.ค. 54 10:23:12

ความคิดเห็นที่ 42 รำพึงครบครัน...กับสุขในฝัน...จึงท่องเที่ยวไกล เพราะไร้เดียงสา...เพียงเพลินอุรา...จึงล้ำหลงไพร เข้าลานหวั่นไหว...ของโลกกว้างใหญ่...เปี่ยมเล่ห์มายา ยามเมื่อหลงทาง...ในทรวงอ้างว้าง..เที่ยวเมียงไขว่คว้า ดุจหวังเส้นเบน...มาโอบใจเอน...จากโหยอ่อนล้า มาดูใจว่า..กลัวนั้นเต็มตา...ในค่าคราบคน จากคุณ : วาดฝันมธุรพจน์ เขียนเมื่อ : 21 มี.ค. 54 11:25:43

ความคิดเห็นที่ 43 ฉันหวังความจริง....จากโลกยามพิง....เมื่อไหร่สิ้นรอน หนาวเหน็บวิญญาณ....ยาวกว่าลำธาร....ให้ใจวุ่นหลอน บทตรมหลายตอน....ซ้ำซ้ำซ้อนซ้อน.....มิยอมหยุดหาย ฉันหวังความด่ำ....กลับหลงในถ้ำ....ไร้สิ้นประกาย ผะผ่าวเผาผ่าน....บนคลื่นเร่าราน.....กระสับกระส่าย แช่มชื่นมิชาย.....กระวนกระวาย....กับหล่มระทม จากคุณ : โลกของหนึ่งคน เขียนเมื่อ : 21 มี.ค. 54 11:55:27

ความคิดเห็นที่ 44 คืนค่ำเย็นเยียบ.......ใจเหงาเกินเปรียบ.....ดังสุมไฟเผา ในความส่วนลึก...ล้วนเกลื่อนรอยสึก....ความเงียบว่างเปล่า เพียรมาบอกเล่า.....เหว่ว้าตามเงา....ให้รู้มีขม ก่อนนี้เคยมี....ชื่นชมราตรี.......ร่าเริงประสม บางคราวแต่งกลอน...ต่อพจน์หลายตอน...รัญจวนอารมณ์ มีรับมีชม...คอยปลอบคอยข่ม....สอนใครบางคน ความสุขหนนั้น...ดุจดังขึ้นสวรรค์...หลงสิ้นในมนต์ ยามนี้ทรมาน...หัวใจขาดลาน....ไม่รู้แห่งหน ทำไมในกมล....ถึงยังพร่ำบ่น....ถึงสุขวันวาน จากคุณ : เมืองมานะ เขียนเมื่อ : 21 มี.ค. 54 12:30:36

ความคิดเห็นที่ 45 เห็นแดดจัดจ้า....ลมลิ่วลอยมา....เดียวดายพลันหาย ท้องฟ้าสีคราม....ปุยเมฆเลื่อนลาม....เกิดภาพลายลาย วิจิตรมากมาย.....ละเลื่อมร้อยสาย....อุระชื่นบาน ประหนึ่งความงาม....ถอดวางคำถาม....จากฟ้าพิมาน มาแบ่งลีลา......ให้ชนหรรษา.....สนุกสนาน ลืมความรำคาญ....จากขมขื่นขาน...เริ่มยิ้มอีกที จากคุณ : พระรามหัดท่องเน็ท เขียนเมื่อ : 21 มี.ค. 54 13:13:32

ความคิดเห็นที่ 46 ภาพหวานสดใส ...ร้อยผ่องเรืองไร ...มาสู่สายตา แพรวพรายร่วงราย...พาใจหมายหมาย...เอมอิ่มภาษา ทบทวนเวลา .. หัวใจรีบคว้า  ..กับหวานจำลอง กลัวสุขนั้นหาย ...มิเสมอมากราย ...คล้ายเตร่ลอยล่อง บ่รู้ใครรอ ...ด้วยจิตคร่ำคลอ..หาใช่คะนอง จึงต้องจับจอง ...คอยเรียกคอยร้อง ...หวงยามห่างไป *พอถึงช่วง โคลง ฝ้ายจะเขียนไม่ไปสิ อิอิ * จากคุณ : ฝากซึ้งใส่ฝัน เขียนเมื่อ : 21 มี.ค. 54 13:28:32

ความคิดเห็นที่ 47 แต้มมี่เดือนนี้หมดแล้วนะคะ พี่,เพื่อนทุกคน อีก10วันถึงมีแจกใหม่ค่ะ อิอิ จากคุณ : ญามี่ เขียนเมื่อ : 21 มี.ค. 54 15:46:23

ความคิดเห็นที่ 48 *กาพย์ขับไม้ห่อโคลง* เพรางายฟ้าแจ่ม .. ใบเริงดอกแง้ม .. เริ่มร่ายระบำ หอมชื่นซ่านแซม .. ซึมทรวงต่างแต้ม .. ส่งนัยหมื่นคำ คิดผูกลำนำ .. ประสมชมฉ่ำ .. คล้องเคลิ้มประพันธ์ ดื่มด่ำมนตรา .. มองผ่านฟองฟ้า .. ฮัมเพลงสรวลสรรค์ ละเลียดอักษร .. ท่ามลมเว้าวอน .. ด้วยยิ้มพราวฝัน สว่างแสงอำพัน .. ดุจเป็นของขวัญ .. จากฟ้าประทาน หมองเลือนคลายเศร้าผ่าน.........ผ่าวเผา อิ่มแดดหายจากเงา....................เงียบห้อม พรายลมเริ่มเบาเบา...................บัดกล่อม ใบดอกออกระบำพร้อม............เพิ่มร้อยรอยหอม พริบซึ้งเคลื่อนเข้าจ่อม..............จินต์หวาน ดื่มด่ำคำนึงปาน........................ปลูกกว้าง บ่ เลือนลับกาลผสาน................เผลอแวด ล้อมเอย หวังสุขนี้มิร้าง..........................ร่นแล้วยังสวย สวัสดีค่ะ หลายวันเข้ายากทั้งพันทิปและบล็อกแก็ง พี่,เพื่อน เป็นกันบ้างไหมคะ? จากคุณ : ญามี่ เขียนเมื่อ : 21 มี.ค. 54 15:48:39

ความคิดเห็นที่ 49 ขอบคุณ คุณ Setakan, ravio, ฝากซึ้งใส่ฝัน, คืนฝันปีศาจน้อย, ป.ปาแปง, สุดสาครท่องสมุทร, นารีจำศีล, หนึ่ง [ ๑ ], วาดฝันมธุรพจน์, โลกของหนึ่งคน, รสรวยริน, เมืองมานะ, พระรามหัดท่องเน็ท, ขุนพลน้อยโค่วจง, moonpeace ที่มาแจกกิ๊ฟมี่นะคะ แล้วขอบคุณ พี่,เพื่อน ทั้งเก่าใหม่ อิอิ ที่มาร่วมแจมด้วย ไปที่อันที่๒ได้แล้วค่ะ มี่เปิดแล้วค่ะ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10368850/W10368850.html#5 จากคุณ : ญามี่ เขียนเมื่อ : 22 มี.ค. 54 14:54:03