ความคิดเห็นที่ 1 และดูเหมือนว่าสวรรค์ยังคงเข้าข้างเธอบ้าง เมื่อหลังจากนั้นอีกสองวัน บุคคลที่แสนชิงชังก็โทรศัพท์เข้ามือถือของเธอจริงอย่างที่พิมพ์กมลคาดเดาไว้ “โทรมาทำไม” แม้เพื่อนจะบอกให้เธอใช้มารยาร้อยเล่มเกวียน แต่พอได้ยินเสียงเขา เธอก็ไม่สามารถข่มอารมณ์โกรธแค้นได้เลย “ก็แค่โทรมาเตือนความจำเท่านั้น..วันมะรืนผมจะไปหาพ่อของคุณตามที่เราตกลงกันไว้” เมธิกากัดฟันกรอด อยากตะโกนกลับไปด้วยประโยคที่ว่า .. ‘ใครตกลงกับแก’ แต่ก็ต้องเก็บไว้ในอก ก่อนสูดลมหายใจลึกเพื่อควบคุมอารมณ์ไม่ให้พุ่งพล่าน “ฉันต้องการข้อแลกเปลี่ยน” “หือ..ข้อแลกเปลี่ยนงั้นเรอะ” “ใช่ ก่อนที่เราจะหมั้นกัน ฉันขอคลิปที่คุณอัดไว้ทั้งหมด ทั้งตัวจริงและที่ก็อปปี้ด้วย” “ทำไม..รึไม่เชื่อใจกัน” “ใช่ เพราะสิ่งที่คุณทำมันเลวร้ายเกินกว่าที่ฉันจะเชื่อถือได้..และฉันก็ไม่เข้าใจ ว่าทำไมคุณยังมายุ่งกับฉันอีก ในเมื่อคุณก็ได้สิ่งที่ต้องการไปแล้ว” น้ำเสียงในตอนท้ายสั่นเครือจนคนฟังจับกระแสเสียงนั้นได้ และเขาเงียบไปชั่วอึดใจก่อนจะพูดขึ้นอีกครั้ง “..เอาเป็นว่า ผมจะให้ในสิ่งที่คุณต้องการ” “จริงๆนะ..ทั้งหมดเลยนะ” หัวใจคนที่รอคอยคำตอบพองโตคับอก เมื่อแผนการเริ่มต้นได้ด้วยดี “..จะมาเอาเองหรือจะให้ผมส่งไปให้” “ฉันจะไปเอาเอง แล้วคุณต้องเป็นคนเอามาให้ฉันด้วยตัวเองด้วย..เผื่อคุณเล่นตุกติก” อชิระแค่นหัวเราะ “ตามใจ..แต่ตอนนี้ผมยังไม่ว่าง ต้องหลังหกโมงไปแล้ว..คุณมาหาที่คอนโดฯก็แล้วกัน” “ฉันจะไม่ไปเหยียบที่นั่นเด็ดขาด” ชายหนุ่มถอนใจเฮือก “งั้นก็คิดไปก็แล้วกันว่าจะให้ไปเจอที่ไหน..คิดได้แล้วค่อยโทรมาบอก” พูดจบก็ปิดเครื่อง..เมธิกาได้แต่บ่นงึมงำกับโทรศัพท์มือถือของตน ก่อนจะรีบแจ้งความคืบหน้าของแผนการกับพิมพ์กมลทันที “ดีๆ งั้นแกนัดสถานที่มันได้เลยนะ..อ๊ะ เดี๋ยวฉันเลือกให้เองดีกว่า” ว่าแล้วหญิงสาวก็เลือกสถานที่ให้เพื่อน ซึ่งตั้งอยู่ในเขตพื้นที่กำลังก่อสร้าง “เฮ้ย ทำไมไปที่นั่นล่ะ มันจะดีเหรอ” “เออน่า แกเชื่อฉันสิ..ไป๊ รีบโทรกลับไปบอกมันเลย แล้วที่เหลือฉันจัดการเอง” แม้เมธิกาจะไม่เข้าใจในคำสั่งเพื่อนนัก แต่ก็ยอมทำตาม หลังจากพิมพ์กมลวางสายจากเพื่อนรักแล้ว เธอก็ไปชะเง้อมองหาทหารคนสนิท ที่รับใช้บิดามานานหลายปี ซึ่งร่างสูงใหญ่กำลังขะมักเขม้นกับการตัดกิ่งไม้ เธอจึงตะโกนเรียกแบบเสียงกระซิบ เพราะกลัวบิดาที่นั่งอยู่ใกล้ๆบริเวณนั้นจะได้ยิน “ลุงมี..ลุงมี” ใบหน้าคร้ามแดดของชายสูงวัยหันมองตามเสียงเรียก แล้วก็เห็นคุณหนูของเขาคลานคุกเข่าโผล่มาแค่ครึ่งตัวจากหลังพุ่มไทรประดับ พร้อมกวักมือเรียกยิกๆ “เร็วๆ” จ่าบุญมีหันมองผู้เป็นนายที่ยังนั่งหันหลังให้ ก่อนจะค่อยๆย่างเท้าเข้าไปหาหญิงสาว ยอบตัวนั่งหลังพุ่มไม้ด้วยอีกคน “มีอะไรหรือครับ” “ฉันอยากให้ลุงหาคนให้ฉันสักห้าคน เอาฝีมือเจ๋งๆเลยนะ” คนฟังขมวดคิ้วมุ่น “คุณหนูจะเอาไปทำไมครับ” “..ก็..จะเอาไปสั่งสอนใครบางคนหน่อย” แค่ได้ฟังดังนั้น ทาสรับใช้ที่ซื่อสัตย์ถึงกับของขึ้น “ใครมันบังอาจรังแกคุณหนู บอกมาเลย เดี๋ยวลุงจะไปจัดการให้เอง” หญิงสาวรีบจุ๊ปาก “เบาๆ เดี๋ยวพ่อได้ยิน” “อ่า..ครับๆ” “ไม่ใช่ฉันหรอก แต่มีเรื่องกับเพื่อนของฉันน่ะ..แต่เรื่องอะไรก็ช่างมันเถอะ ฉันแค่อยากให้ไอ้หมอนั่นมันชดใช้บ้างเท่านั้นเอง..เอาเบาะๆแค่หยอดน้ำข้าวต้มสักสอง สามวันก็พอ..ลุงพอจะหาให้ฉันตอนนี้เลยได้มั้ย” “ถ้าแค่นี้ก็พอหาให้ได้ครับ..แหม ผมนึกว่าใครมันมารังแกคุณหนู..ไม่งั้นผมเอามันตายแน่” พิมพ์กมลยิ้มแหย..ถ้าทำถึงขั้นนั้น ก็มีหวังได้เดินขบวนเข้าคุกกันเป็นทิวแถวแน่ “งั้นลุงให้พวกนั้นไปที่นี่เลยนะ” พร้อมยื่นกระดาษที่เธอวาดแผนที่คร่าวๆให้ “ลุงพอจะรู้จักไหม” บุญมีมองเพียงชั่วครู่ก็พยักหน้า “ดีจ้ะ..แล้วฉันจะให้ค่าแรงกับพวกนั้นเอง..ขอบใจนะลุง” “ไม่เป็นไรครับ เรื่องจิ๊บๆ” หญิงสาวยิ้มอย่างพอใจก่อนจะรีบคลานจากไป พร้อมความสะใจบังเกิดขึ้น เมื่อคิดถึงสภาพของอีกฝ่ายที่ถูกรุมสกรัมจนต้องหยอดน้ำข้าวต้ม..ซึ่งในตอนแรก เธอคิดจะเรียกตำรวจมาจับตัวมันไปเข้าคุกเสียมากกว่า แต่เกรงว่าจะเป็นข่าวให้เพื่อนรักอับอาย จึงเลือกใช้วิธีนี้แทน และก็คิดว่าสาสมกับความชั่วที่มันทำแล้ว เมธิกานั่งหน้าแหยอยู่หลังพวงมาลัยรถยนต์ขณะคอยอชิระ เมื่อรู้ว่าเพื่อนรักที่นั่งข้างกายวางแผนอะไรไว้ “ทำแบบนี้มันจะดีเหรอ น้ำหวาน” “ดีสิ รึแกไม่แค้นมันล่ะ” “ฉันทั้งแค้นยิ่งกว่าแค้นอีก..เพียงแต่ไม่อยากให้มันมีอะไรรุนแรงไปน่ะ” “ไม่เอาถึงตายหรอกน่า ฉันก็กลัวติดคุกเหมือนกันนะ” “เออๆ..เอาไงก็เอากัน” เมธิกาจำต้องตกกระไดพลอยโจนไปด้วย แต่ลึกๆแล้ว..ตนเองก็อยากเอาคืนเหมือนกัน และรอคอยไม่นาน..รถสปอร์ตคันหรูสีขาวก็แล่นมาจอด ศราเปิดประตูฝั่งคนขับออกมามองไปรอบๆสถานที่ค่อนข้างมืดและเงียบ ตามด้วยร่างของอชิระที่ออกมาจากฝั่งคนนั่ง “..ที่นี่..ไม่น่าไว้ใจเลยนะเฮีย” อชิระยิ้มเย็น “นายจะกลัวอะไร..” ผู้อ่อนวัยกว่ายักไหล่ “ไม่ได้กลัว..แค่ปลอดภัยไว้ก่อน” และก้าวขาพร้อมพี่ชายที่เดินไปอย่างเชื่องช้าหารถยนต์ตรงหน้า ซึ่งผู้ที่นั่งหลังพวงมาลัยและผู้โดยสารก็เปิดประตูออกมายืนข้างตัวรถพร้อมกัน..ศราเลิกคิ้วสูงกับหญิงสาวอีกคนที่จ้องตอบมาด้วยสายตาเอาเรื่อง..แม้จะเห็นในรูปมาบ้างแล้วในฐานะเพื่อนสนิทของเป้าหมาย แต่พอมาเห็นตัวจริงเข้า..เขาให้คะแนนความสวยไปเก้าเต็มสิบเลย “ของ ของฉันล่ะ” เมธิการีบเอ่ยทวง เมื่อเขาเดินเข้ามาใกล้เกินไปแล้ว อชิระยื่นซองเอกสารที่ถือในมือส่งให้ หญิงสาวรีบคว้าหมับมาเปิดดู ซึ่งภายในมีทั้งซีดีและรูปถ่ายอีกหลายใบซึ่งแต่ละรูปล้วนทำให้ใบหน้าเธอร้อนผ่าว..แม้แต่พิมพ์กมลที่ยื่นหน้ามาดูและเห็นเพียงแวบเดียวก็ถึงกับหน้าแดงเร่อไปเหมือนกัน เมธิการีบยัดของในมือคืนใส่ซองดั่งว่าตรวจดูพอแล้ว อชิระจึงเอ่ยแย้ง “ไม่ดูอีกอย่างด้วยเรอะ” หญิงสาวยิ่งหน้าแดงก่ำ เหลือบสายตามองเพื่อน ก่อนตวาดใส่เขา “คุณเบี้ยวฉันรึไง” “เปล่า..แค่กลัวคุณไม่เชื่อเท่านั้น” หญิงสาวทำเสียง ฮึ! ในลำคอก่อนเรียกเพื่อนขึ้นรถ และขับจากไปโดยไม่มีการล่ำลาอีกฝ่าย ศรากอดอกมองตาม “ว้า..เย็นชาชะมัด” “นั่นเขาเรียกว่า ไร้มารยาท” อชิระต่อให้ขณะหันกลับหมายจะขึ้นรถ แต่ก็ต้องชะงัก เมื่อร่างของชายฉกรรจ์ทั้งห้าที่แอบซุ่มรออยู่ก่อนแล้วเริ่มขยับเดินออกมาจากมุมมืด พร้อมแสยะยิ้มมุ่งร้าย “นั่นไง..งานเข้าจนได้” ศราส่ายหัวพลางปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตออกสองเม็ดและพับแขนเสื้อขึ้นอย่างเตรียมพร้อม“เข้ามา เดี๋ยวป๋าจัดหนักให้” ทันทีที่ชายฉกรรจ์ทั้งห้ากรูเข้าใส่..ชายหนุ่มกระโดดถีบสวนเป็นการเปิดฉากการตะลุมบอน โดยเขารับศึกหนักถึงสามคน ส่วนที่เหลือพุ่งตรงไปที่อชิระ..และไม่นานนัก เสียงการต่อสู้เริ่มทุเลาเบาบาง หลงเหลือเพียงเสียงครวญครางระงม ต่อค่ะ จากคุณ : ระรินใจ เขียนเมื่อ : 20 มี.ค. 54 23:02:48

ความคิดเห็นที่ 2 พลั่ก !! ศรากระแทกเข่าใส่คู่ต่อสู้คนที่สามลงไปนอนกองรวมกับพรรคพวกที่ยังนอนโอดโอยลุกไม่ขึ้น และหันไปทางพี่ชาย ซึ่งขณะนี้จุดบุหรี่สูบไปได้ครึ่งมวนแล้ว ส่วนเจ้าสองคนนอนคลุกฝุ่นสภาพไม่ต่างไปจากเพื่อนๆเลย เขาจึงหันกลับมาลูบเส้นผมที่ยุ่งเหยิงให้เข้าที่ พร้อมเช็ดเหงื่อที่รินไหล และปัดฝุ่นตามเนื้อตัวก่อนโวยวายลั่น เมื่อเหลือบเห็นเสื้อตัวเก่งที่ใส่อยู่ขาดจนเป็นรูกว้าง..ชายหนุ่มรีบถอดเสื้อออกสำรวจความเสียหาย แสงไฟที่สาดมาจากเสาไฟข้างทางส่องสลัวกระทบแผ่นหลังกว้างเต็มไปด้วยริ้วรอยของการต่อสู้มาอย่างโชกโชนตั้งแต่เริ่มเข้าสู่วัยรุ่น จนกระทั่งได้รับหน้าที่คุมบ่อนคาสิโน ซึ่งศิลปะการต่อสู้ทุกรูปแบบนั้นได้รับการถ่ายทอดมาจาก อชิระโดยตรง “:-)เอ้ย!” และยอบตัวลงนั่งพูดกับเจ้าคนที่เพิ่งถูกอัดลงไป “จ่ายค่าเสื้อมาเลยนะเอ็ง..ตัวนี้กูอุตส่าห์กัดฟันซื้อตั้งสามพันเจ็ด” คนฟังถึงกับผงะ เงยใบหน้าที่แตกยับ ดวงตาปูดบวมจนแทบปิดพยายามขยับริมฝีปากเจ่อเปรอะเปื้อนด้วยคราบเลือดปริ่มไหลพูดอย่างยากเย็น “ผมไม่มีเงินถึงขนาดนั้นหรอกครับพี่” ศราตบหัวของคนพูดอย่างหัวเสีย “ปัดโธ่ ! ก็ไปรวบรวมมาให้กูซิวะ เร็วๆ” อีกฝ่ายรีบลุกขึ้นลนลานกระเสือกกระสนไปรวบรวมเงินจากเพื่อนๆมาให้เขาจนครบ อชิระปรายตามองน้องชายพลางสูดควันลึกเข้าปอดเป็นครั้งสุดท้ายก่อนทิ้งก้นบุหรี่ลงพื้น ใช้ปลายเท้าบดขยี้พร้อมพ่นควันสีเทาออกมาอย่างใจเย็น..แต่ประกายตาวาบวับ เมื่อนึกถึงหญิงสาวที่เพิ่งจากไป “ป่านนี้สองคนนั่นคงเละเป็นโจ๊กไปแล้วมั้ง” พิมพ์กมลเอ่ย เมื่อเมธิกาขับรถมาส่งถึงหน้าประตูบ้าน “นั่นสิ..ก็คนของแกน่ะตัวล่ำๆทั้งนั้นเลยนี่นา” “ฮึ !โดนแค่นี้ถือว่าเป็นโทษสถานเบาแล้วนะ” “จ้า..แม่โหด” เมธิกาแค่นเสียงใส่ พิมพ์กมลย่นจมูกให้ ก่อนหันเปิดประตูลงจากรถ “ขับรถกลับดีๆล่ะแก..บาย” “บาย..” เมธิกาโบกมือล่ำลาเพื่อนรัก ก่อนเคลื่อนตัวรถกลับบ้าน..แต่เพียงไม่กี่นาทีต่อมาโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น จาก อชิระ หญิงสาวเหยียดยิ้ม นึกอยากเห็นสภาพสะบักสะบอมของเขากับตาจริงๆ “ไง..จะโทรมาขอโทษกันรึไง” “จะให้ขอโทษเรื่องอะไรล่ะ..แม่คนเจ้าเล่ห์” “ฮึ ! โดนขนาดนั้นแล้วยังปากดีอีกนะ..ถ้าไม่อยากเจ็บตัวอีกล่ะก็ ไปให้พ้นๆจากชีวิตของฉันซะ” “เห็นทีจะไม่ได้หรอกนะสาวน้อย เพราะข้อตกลงของเรายังอยู่” “ไม่มีข้อตกลงอะไรทั้งนั้น แกไม่มีอะไรจะมาใช้ขู่ฉันได้อีกแล้ว” หญิงสาวตวาดแว๊ดอย่างเหลืออด..นี่เขายังไม่เข็ดอีกรึไง ถึงไม่ยอมเลิกตามจองล้างจองผลาญเธอเสียที และได้ยินเสียงอีกฝ่ายหัวเราะขลุกขลักในลำคอ ก่อนเสียงทุ้มจะเอ่ยด้วยโทนเสียงราบเรียบอย่างไม่อนาทรร้อนใจ “ไม่เคยได้ยินรึไงว่า..ไม่มีสัจจะในหมู่โจร” เมธิกาถึงกับเหยียบเบรกพรืด จนรถที่ตามมาข้างหลังพากันเบรกตามจนตัวโก่ง ก่อนบีบแตรพร้อมตะโกนด่ากันเสียงขรม..หญิงสาวได้แต่ยิ้มแหยอย่างขอลุแก่โทษ รีบหักพวงมาลัยพารถจอดเข้าข้างทาง และเปิดศึกน้ำลายกับคนในสายต่อ “เมื่อกี้แกหมายความว่าไง” “ขับรถน่ะควรจะมีสมาธิหน่อยนะสาวน้อย คนอื่นจะพลอยเดือดร้อนไปด้วย” “ไม่ต้องทำมาเป็นสั่งสอน..บอกมานะ ว่าเมื่อกี้มันหมายความว่าไง” “ก็หมายความตามที่พูด” “นี่แกเบี้ยวฉันเรอะ!..ก็เราตกลงกันแล้วไง..คนอย่างแกนี่เชื่อถืออะไรไม่ได้เลยจริงๆ” “เรื่องนี้ผมไม่เคยตกลงอะไรด้วย คุณแค่เข้าใจไปเอง..และขอเตือนเป็นครั้งสุดท้าย ว่าอย่าใช้ลูกไม้อะไรอีกเด็ดขาด..ต่อไปนี้ก็ทำตัวให้สงบเสงี่ยมเข้าไว้ แล้วจะไม่มีเรื่องเดือดร้อน” พูดจบก็ตัดสายไปดื้อๆ เมธิกาได้แต่กรี๊ดลั่นรถพร้อมทุบพวงมาลัยถี่รัวอย่างเจ็บใจ “ไอ้บ้า! ไอ้เลว! ไอ้เฒ่าตัณหากลับ!..ไอ้..ไอ้..กรี๊ดดด!!” แล้วก็มาสะบัดมือไปมาเมื่อรู้สึกเจ็บ พร้อมอาการเหนื่อยหอบ ก่อนจะซบหน้ากับพวงมาลัยอย่างทดท้อ เธอไม่สามารถหนีจากเขาได้จริงๆรึเนี่ย!? ในวันรุ่งขึ้น.. เมธิกาโทรศัพท์ไปเล่าให้พิมพ์กมลฟังแต่เช้า “อะไรนะ!? นี่มันยังตามมาขู่แกได้อีกเรอะ” “ก็เออน่ะสิ..ฉันยังสงสัยอยู่เลยว่า ตกลงแล้วคนของแกจัดการไอ้หมอนั่นจริงๆรึเปล่า มันถึงได้กล้ามาขู่ฉันอีกเนี่ย” “เฮ้ย ต้องทำสิ ก็พวกนั้นรับปากฉันเป็นมั่นเหมาะเลยนะ” “ไม่รู้ล่ะ..ไม่เห็นมันจะได้ผลอะไรเลย” เมธิกาพึมพำด้วยความกลัดกลุ้ม “เดี๋ยวฉันจะไปถามพวกนั้นเอง หน็อย! ถ้าบังอาจมาหลอกกันล่ะก็จะเล่นงานให้หนักเลย” พูดจบก็ปิดโทรศัพท์ และเดินกวาดตามองหาบุญมีอย่างฉุนเฉียว ซึ่งชายสูงวัยก็กำลังเดินหน้าเครียดมองหาเธอเช่นกัน “คุณหนู..” “อ้อ! กำลังหาตัวอยู่พอดีเลย..ไหนลุงบอกว่าพวกนั้นจะทำตามที่ฉันสั่งยังไงล่ะ แต่นี่ไม่เห็นทำอะไรให้เลย” “ ก็เพราะว่าทำตามคำสั่งของคุณหนูยังไงล่ะครับ พวกมันถึงได้นอนหยอดน้ำข้าวต้มอยู่ที่บ้านน่ะ ” “อะไรนะ !? ทั้งห้าคนเลยเรอะ” “ทั้งหมดนั่นล่ะครับ โดนยำเละกลับมาเลย เห็นพวกมันบอกด้วยว่านอกจากเจ็บตัวแล้วยังต้องจ่ายค่าเสื้อที่ขาดให้อีกฝ่ายด้วย” “หา!?” พิมพ์กมลไม่อยากเชื่อกับสิ่งที่ได้ยิน “ทั้งๆที่อีกฝ่ายมีแค่สองคนเองนะ” “ครับ..แต่ฝีมือคงขั้นมหาเทพเชียวล่ะ เพราะไอ้ห้าคนเนี่ยมันก็ใช่ย่อยซะที่ไหนกันล่ะ..สงสัยเพื่อนของคุณหนูจะมีเรื่องผิดคนแล้วล่ะมั้งครับ” “เป็นไปไม่ได้น่า..” “แต่มันก็เป็นไปแล้วครับ..แล้วที่ผมมาเนี่ย..ก็อยากจะให้คุณหนูช่วยค่ายา ค่าทำขวัญให้พวกมันหน่อยน่ะครับ” หญิงสาวหน้าแหย แต่จำใจต้องควักกระเป๋าจ่ายไปเป็นหมื่นเลยทีเดียวสำหรับห้าคน ‘โอ้ย ! ทำไมมันถึงได้ซวยอย่างนี้เนี่ย’ .................................................................................................... จบตอนค่า โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะ จากคุณ : ระรินใจ เขียนเมื่อ : 20 มี.ค. 54 23:07:03

ความคิดเห็นที่ 3 มาเชียร์คู่รองค่า จากคุณ : ฟ้าใส (pajan) เขียนเมื่อ : 21 มี.ค. 54 03:09:49

ความคิดเห็นที่ 4 สงสัยว่าทำไมทั้งอชิระทั้งเมธิกาถึงไปตามที่นัดหมายกันง่ายๆ อย่างนั้นล่ะคะ สมมติว่าอชิระให้รูปถ่าย ซีดี อะไรพวกนั้นไปแล้วก็ไม่มีอะไรรับประกันว่าเมธิกาจะทำตามที่ตกลงกันไว้ในเมื่อไม่มีอะไรเหลือเป็นเครื่องต่อรองอีก ฝ่ายเมธิกาอาจเป็นได้ว่าด้วยความเป็นเด็ก ยังมองอะไรไม่กว้างพอ ถึงได้ทำตามที่เพื่อนแนะนำแบบนั้น ยอมไปรับของจากอชิระโดยไม่คิดว่าไม่มีอะไรรับประกันได้ว่าที่อชิระจะให้คือทั้งหมดที่มีจริงๆ เพราะที่นัดไปเจอกันนั่นไม่ได้มีการยื่นหมูยื่นแมวอะไรกันเลย อชิระคงไม่โง่พอจะยกทั้งหมดที่เป็นเครื่องต่อรองให้โดยไม่คิดว่าเมธิกาจะหักหลังไม่ทำตามข้อตกลงส่วนของตัว คือตอนนี้ค่อนไปทางงงน่ะค่ะ จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 21 มี.ค. 54 03:59:47

ความคิดเห็นที่ 5 ไม่น่าเชื่อครับ ว่าเมธิกาและพิมพ์กมล - ซึ่งเรียนระดับมหาวิทยาแล้วใช่ไหมครับ? - จะคิดไม่ออกถึงช่องโหว่แผนการตนเอง เพราะถึงอย่างไรก็ไม่มีวันพิสูจน์ได้ว่าอชิระจะไม่ได้ทำสำเนาไฟล์ทั้งรูปและคลิปไว้ ยิ่งยุคนี้สมัยนี้ ถึงอย่างไรก็ไม่มีทางตรวจสอบได้ และเห็นด้วยกับคุณกุลธิดาครับว่ามันทำให้เรื่องดูอ่อนยวบไปเสียหน่อย และมีบางจุดที่แอบคลุมเครือกับตัวละครด้วยครับ เช่นว่า ไม่น่าเชื่อว่าเด็กผู้หญิงอย่างเมธิกาซึ่งโตมากับครอบครัวที่ออกไปในทางกระด้าง ๆ และเปิดเผยแบบนี้ จะไม่กล้าพูดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวเองให้พี่ชายฟัง (เพราะเข้าใจว่าถูกข่มขืนมานี่นา ไม่ได้ทำอะไรผิดเลย) แต่กลับยอมให้ตัวเองตกเป็นเบี้ยล่างถึงเพียงนี้ โอเคกับพ่ออาจจะยังมีช่องว่างของวัยที่ทำให้ไม่กล้า แต่กับพี่ชายไม่น่าใช่ ทำไมถึงไม่บอกพี่ชายไปตรง ๆ เพื่อจะให้พี่ชายช่วยจัดการ ฯลฯ แต่จุดนี้ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรครับ เป็นแค่ความเห็นส่วนตัวครับ ^ ^ จากคุณ : Waasuthep เขียนเมื่อ : 21 มี.ค. 54 05:35:47

ความคิดเห็นที่ 6 คุณฟ้าใส (pajan) === เอ้า ไม่เชียร์คู่เอกเหรอ..คู่นี้ออกจะกุ๊กกิ๊กน่ารักนะตัวเอง คุณกุลธิดา (kdunagin) === แหะๆเข้ามากระมิดกระเมี้ยนแถลงข้อข้องใจอย่างอายๆว่า ตัวเองนิสัยเสียที่ชอบเขียนอะไรกระชับฉับไวเกินไป และไม่คิดว่าจุดนี้จะกลายเป็นช่อง โหว่ถึงขนาดทำให้อารมณ์คนอ่านสะดุดได้ เพราะจริงๆแล้ว  อชิระก็ไม่เชื่อถือเมธิกาและ ไม่คิดจะให้ของไปจริงๆ เพียงแต่อยากรู้ว่าเมธิกาจะมีลูกเล่นอะไรหรือเปล่าเท่านั้นเอง เลยรับปากไปง่ายๆค่ะ และก็เป็นจริงๆอย่างที่คาด คือ เมธิกาเบี้ยว ^^" ขอบคุณมากนะคะ (จะรีบกลับไปขยายความในต้นฉบับเลย) คุณWaasuthep === ความจริงทั้งเมธิกาและพิมพ์กลมก็ไม่เชื่อหรอกนะคะ ว่า อชิระจะให้ต้นฉบับจริงๆ แต่อาศัยเสี่ยงดวงเท่านั้นค่ะ และตรงจุดเรื่องความสัมพันระหว่างเมธิกากับพี่ชายก็ไม่ได้ดีไปกว่าพ่อหรอกค่ะ และจะ เห็นได้ ในบทที่๖ (แต่ถ้าถึงบทนั้นแล้วยังไม่เคลียร์ ก็ขอรบกวนชี้เป้ากันอีกสักรอบนะคะ) ขอบคุณสำหรับความเห็นส่วนตัว แต่มีประโยชน์มากๆสำหรับคนเขียนค่า ^____^ คุณลูนาติก === ขอบคุณสำหรับกิ๊บทั้งบทนี้และบทที่แล้วด้วยนะคะ คุณหมอ จากคุณ : ระรินใจ เขียนเมื่อ : 21 มี.ค. 54 15:01:38

ความคิดเห็นที่ 7 มาลงชื่ออ่านค่ะ  เรื่องนี้จะมีฉากหวานระหว่างเฮีย กะหนูเมป่าวค่ะ จากคุณ : เคโระทิ้งกระดอง เขียนเมื่อ : 22 มี.ค. 54 11:42:26

ความคิดเห็นที่ 8 มีแค่พอกล้อมแกล้มเท่านั้นค่าคุณเคโระทิ้งกระดอง เพราะเฮียแกออกจะซื่อกับเรื่องแบบนี้ อิอิ จากคุณ : ระรินใจ เขียนเมื่อ : 22 มี.ค. 54 16:46:04

ความคิดเห็นที่ 9 ความสัมพันธ์ในครอบครัวของเมธิกา เลยเป็นช่องให้อชิระแทรกเข้ามาได้ เด็กคิดน้อยกว่าผู้ใหญ่อยู่แล้ว แต่งานนี้ ยิ่งเมธิกาทำแบบนี้ อชิระจะยิ่งหมดความเห็นไปไปเลยรึเปล่า แต่ก็น่าจะเข้าใจเมธิกานะคะ ถ้าเนื้อแท้ไม่ได้ร้ายมาก จากคุณ : goldensun เขียนเมื่อ : 22 มี.ค. 54 19:44:30

ความคิดเห็นที่ 10 มาตามเก็บค่า จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 54 00:43:10

ความคิดเห็นที่ 11 คุณgoldensun === ความเห็นใจสำหรับอชิระตอนนี้คงยังไม่มีหรอกค่ะ และอีกอย่าง ก็ยังไม่รู้จักนิสัยใจคอของเมธิกามากนัก รู้เพียงแค่ว่า เธอเป็นลูกของพ่อค้ายาเท่านั้น คงต้องใช้เวลาศึกษานิสัยกันอีกสักระยะ คุณscottie === ฮิ้ว..ในที่สุดก็เข้ามาแล้ว (นึกว่าจะไม่เห็นซะอีก) ^^" จากคุณ : ระรินใจ เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 54 11:26:10

ความคิดเห็นที่ 12 มารายงานตัวก่อนค่า ^^ ช่วงนี้ งานชุก เบลอจัด ไปทำงานผิดห้องมาแล้ว ฮาา จากคุณ : ปิยะรักษ์ เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 54 13:47:25

ความคิดเห็นที่ 13 มาอ่านค่ะ จากคุณ : Tyra เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 54 15:40:17

ความคิดเห็นที่ 14 คุณปิยะรักษ์ === โอ๊ะโอ!งานชุกแบบนี้ต้องโด๊ปเยอะๆนะคร้า.. ^^ คุณTyra === รับทราบค่า จากคุณ : ระรินใจ เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 54 13:43:46

ความคิดเห็นที่ 15 ขำศราอ่ะมีการทวงค่าเสื้อด้วย จากคุณ : mimny เขียนเมื่อ : 28 มี.ค. 54 01:55:26