ความคิดเห็นที่ 1 ผังกาพย์ขับไม้ห่อโคลง จากคุณ : ญามี่ เขียนเมื่อ : 22 มี.ค. 54 13:36:56

ความคิดเห็นที่ 2 มนต์เพลงบรรเทาเศร้าแลปลอบใจ จากคุณ : ญามี่ เขียนเมื่อ : 22 มี.ค. 54 13:38:00

ความคิดเห็นที่ 3 ภาพแรก เห็นแล้วน้ำตาคลอเลยคุณมี่ ยิ่งมากอ่านกาพย์ นี่ทำเอาน้ำตาทะลักเลยอ่ะ การพลัดพราก เป็นสิ่งที่โหดร้ายที่สุดเลยอ่ะ เป็นกำลังใจให้สู้ๆต่อไปนะคะ ชาวญี่ปุ่นทั้งหลาย ไฟโตะ จากคุณ : มนต้นไม้ (Setakan) เขียนเมื่อ : 22 มี.ค. 54 14:07:53

ความคิดเห็นที่ 4 *กาพย์ขับไม้ห่อโคลง* แทรกซึมความเศร้า...ค่อยค่อยกลืนเหงา...คลับคล้ายหลงทาง ตาโพลงยามดึก...ผะผ่าวชวนนึก...มองเห็นร้าวลาง เปลี่ยวพิงแอบพลาง...วอนครวญอ้างว้าง...อย่าปล่อยแสงวอม ทุกถ้อยภาษา...แวะเวียนส่งมา...ตรงหลักเติมตรอม คลั่งไคล้ห่มไห้...ระบำเพลิงไฟ...ไร้ซึ่งกลิ่นหอม จองจับออมชอม...ยอมเศร้าผ่อนมอม...ดังทักยินดี ประจักษ์ทุกข์คล้ายถี่.............ถามถึง หนามเงียบคืบมาตรึง............ตื่นคว้า ขมขุมขยับมาขึง....................ขอบอุ่น หนาวเหน็บจนชาช้า.............ชะล้างเศร้าหาย เบลอปวดตรวจร้อยร่าย.........เรียงรับ เกินอิ่มเมาในนับ...................หน่วยร้าว หมดแรงยากหวนหับ............หักโศก ยังรกเกลื่อนรอยก้าว.............ก่อซ้อนสุมหลอน สวัสดีวันเหงาๆค่ะ ไม่รู้ว่าเศร้าเหงาอากาศชื้นๆฝนชุ่มๆทั้งวัน หรือหนาวเศร้ากับข่าวอันตราย จากการพลิกตัวของโลกหนอ.. จากคุณ : ญามี่ เขียนเมื่อ : 22 มี.ค. 54 14:42:12

ความคิดเห็นที่ 5 # 3 คุณ : มนต้นไม้ (Setakan)   จริงค่ะ ดูข่าวยิ่งสั่นมากๆค่ะ อิอิ ตอนนี้ก็ว่า "เวียดนามมี่หิมะแล้ว" แล้ววันไหนจะมาไทยบ้างนะชักสงสัยสิ *กิํฟมี่หมดแล้วต้องรอเดือนใหม่แล้วนะคะ ขอบคุณที่แวะมาอ่านค่ะ* จากคุณ : ญามี่ เขียนเมื่อ : 22 มี.ค. 54 14:50:28

ความคิดเห็นที่ 6 เหมือนหลงในเหงา...ตอนลมปลิวเบา...บอกเงียบวังเวง ใจช่างบอบไหว....ชอบคิดครวญไป...หารู้ครื้นเครง คอยแต่ทำเก่ง...บนช้ำบรรเลง...ใช่ความนัยจริง คอยนับเงาจำ...เหมือนชอบรอคร่ำ....แท้นั้นปวดยิ่ง อ่อนไหวโบยหมาย...ให้ซึ้งความวาย...ยังแค่นจะนิ่ง หวังคนให้พิง...ได้อุ่นไออิง...แท้หลอนใจตน เหงาและเศร้าด้วยค่ะ พี่ญามี่ จากคุณ : ฝากซึ้งใส่ฝัน เขียนเมื่อ : 22 มี.ค. 54 16:10:49

ความคิดเห็นที่ 7 มองหมอกหงอยเหงา....จิตด่วนไปเฝ้า....กับช้ำระทม หมายระคางใจ....เทียวไปเวียนใกล้...หาชอบคิดชม เพียงใจขมขม...เหมือนใกล้อารมณ์...ก่อนนี้เคยมี วังเวงมาก่อ...พาใจติดต่อ....โศกซึมฤดี ลมเริ่มพัดแล้ว....อารมณ์แตกแนว...ไปเกาะรอรี ตรงฟ้าเปลี่ยนสี...ใกล้ค่ำทุกที...หลับลงไหมเรา มาซ้อมมือก่อนครับ เดี๋ยวดึกๆมาใหม่นะ จากคุณ : เมืองมานะ เขียนเมื่อ : 22 มี.ค. 54 16:32:41

ความคิดเห็นที่ 8 มี่ 4ทุ่มคืนนี้ถ้าไม่พบเราที่m ก็อย่าลืมเปิดเมล์นะ จะให้ดูเรื่องที่เราแต่งไปครึ่งทางแล้ว ต้องต่อไปทางไหน อิอิ หลงทางสิ จากคุณ : รสรวยริน เขียนเมื่อ : 22 มี.ค. 54 16:49:25

ความคิดเห็นที่ 9 ๐๐ กาพย์ขับไม้ห่อโคลง ๐๐ *ตอนเศร้าเข้าสิง* เหงาเศร้าเร้ารบ...ขมขื่นกลืนกลบ...อ้างว้างเดียวดาย มีเพียงเสียงลม...โชยพัดลูบชม...เย็นเยือกหนาวกาย แสงจันทร์แพรวพราย...กระจ่างดาวราย...ราตรีสีนวล เรียงร้อยภาษา...ออดอ้อนพรรณนา...ฝากผ่านลมหวน หนาวกายอุ่นซับ...เหงาใจเอนหลับ...ฝันเนาเย้ายวน ห้วงจิตแปรปรวน...หลีกร่ำคร่ำครวญ...หลับฝันหวานตรึง ราตรีสาน สอดซึ้ง.............................แทรกซึม ประหนึ่ง ดังถูกลืม.............................หลีกเร้น เมฆเทา หม่นอึมครึม..........................ขาวขุ่น บอกผ่าน วันเหงาเน้น.........................นิ่มน้องนัยนา รำพึงฝาก ผ่านฟ้า..............................ฝนพรำ ฝากส่ง เถาว์ลำนำ.............................แนบน้อง กระซิบแผ่ว เรียงคำ...........................เขียนขีด ผนึกปิด  ผูกใจคล้อง..........................ขับเคลิ้มคลอเคียง   ๚๛ มาส่งการบ้าน  อาจารย์น้อยขอรับ แก้ไขเมื่อ 22 มี.ค. 54 22:01:51 จากคุณ : เปลวอัคคี เขียนเมื่อ : 22 มี.ค. 54 21:59:39

ความคิดเห็นที่ 10 ยามกาลล่วงเลย...หัวใจมักเผย...กับคำห่วงหา วิเวกวังเวง...ท่ามใจกลัวเกรง...กับหยดน้ำตา เห็นทั้งซ้ายขวา....คือเงาเหว่ว้า...เอกเขนกคอย เรื่องราวผ่านขม...ให้เหม่อรอยตรม...ที่ไม่แล้วคล้อย จดจำวันวาน...คลั่งไคล้รอยผลาญ...ซ้ำเติมช้ำบ่อย ยังเผลอใจลอย...ให้ซุกโศกสร้อย...นานนับพันวัน เมื่อครั้งแปรค่านั้น..............ใจรอน ดังมีดแทงทรวงหลอน.......เจ็บเน้น หากใจหนึ่งยังวอน..............เขากลับ รู้ยากหลบไกลเร้น...............หวั่นต้องใจสลาย ความอาวรณ์ล้วนก่าย...........แชเชือน รากเจ็บจึงตามเตือน..............ต่อรู้ เลิกแล้วเลิกเล่าเบือน.............ไปกลับ เหมือนเศษเสี้ยนตำกู้..............ไม่พ้นชีวี พอฝ้ายเรียงความโคลงเองถึงรู้ยากมาก ไม่เหมือนพี่ญามี่เรียงให้ เหมือนง่ายจริงๆสิ เขียนได้แต่กาพย์ทุกที พอลองโคลงเหมือนมันมัดเข้าหากันทุกทีสิน่า เฮ้อ จากคุณ : ฝากซึ้งใส่ฝัน เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 54 00:16:04

ความคิดเห็นที่ 11 ขับไล่เศร้าสาย.....ไม่เคยห่างหาย........ยังลวงหลงควัน แม้นฟ้าอำไพ.....ลมพัดเวียนไหล.....กลับแพ้ทุกข์ครัน เหมือนเป็นของขวัญ....หรือเป็นรางวัล.....จากมารเศร้ามี จากคุณ : เกรียงไกรกวีฝัน เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 54 12:39:54

ความคิดเห็นที่ 12 ปุยเมฆมากมาย....ส่งฝันส่งหมาย..........ถึงสิ่งในใจ มองเห็นสีขาว.......มักด่างครั้งคราว........บ้างมัวบ้างไกล ฤ ฟ้าเพียรไล่........คอยแซมขาวใส..........ไล่พิสุทธิ์จาง วาดฟ้าเติมสี........ซ่อนรุ้งสายมณี...........ขับไล่เศร้าคราง ร่างรสเขียนจินต์.......วาดคุ้งวรรณศิลป์.....กั้นเขตขัดขวาง เผื่อเพ้อเหม่อพราง....กลับเว้นใจร้าง.......จ่อจองเศร้านอง จากคุณ : แก้วกลมกลม เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 54 13:06:39

ความคิดเห็นที่ 13 เหงาแตกช่ออ่อน.....ค่อยค่อยแบ่งตอน.....เข้าชอนหัวใจ เกสรเพียรประสม.........ค่อยค่อยสร้างปม......ฝากทรวงเผาใน แผ่แหล่งหมองไหม้......ล่อลวงหลงใหล.......ดิ้นด่าวดับวาย เศร้าเริ่มฟักตัว...........โศกโศกทำรั้ว........เสกมนต์รำบาย ห่อกุมด้วยตรม.........ก่อนโบยโบกบ่ม....ด้วยน้ำตาปราย ก่อนสุดสมหมาย.....ตัวอ่อนวุ่นวาย....กัดกินใจเรา จากคุณ : ขวดแก้วสีฟ้า เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 54 13:34:25

ความคิดเห็นที่ 14 เศร้าใจบ้านเรา....ความหวังแค่เงา........ใช่ได้สดใส คนเก่งมากมาย....บ่ เคยสมหมาย.........ต้องซ้ำช้ำใจ อยู่ท่ามเพลิงไฟ....รอวันโชยไหม้........มาขังจิตจม ระบายฟอนฟอน.....ระคายตอนตอน...รวยรินระบม อำพรางวายวุ่น.......กระจายหนาวหนุน....ให้สนิทสนม กับเถาระทม...........ออมชอมขุ่นขม........ยามทับแทรกทรวง จากคุณ : ขอฝากแค่ฝัน เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 54 14:00:12

ความคิดเห็นที่ 15 มองฟ้าหน้าฝน  เงียบเหงาชอบกล  ชวนอยากหลับนอน ยิ่งฟ้ามืดมืด   ใจยิ่งเฉยชืด   ยากแท้เกินสอน แดดหลบบางตอน  ขวัญเลยพลอยอ่อน  สุดแจ้งบอกความ เหตุใดใจเหงา   ชอบหลงทนเศร้า  ไม่รู้ช่วงยาม ไม่รู้แทนค่า  ไม่รู้เวลา  ของฟ้าสีคราม รู้แค่คำถาม  แลสร้างนิยาม  เหมือนใจตุนเหงา จากคุณ : ขุนพลน้อยโค่วจง เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 54 14:34:40

ความคิดเห็นที่ 16 สิ่งเปลี่ยนยังเปลี่ยน...ฝึกฝนเล่าเรียน...ไม่มีสิ้นสุด เวียนว่ายวายวน.....วางวรรคหลักล้น....พินิจร่วงหลุด ทุกย่างทุกหยด...ต่างมีบททด...บนแปรเปลี่ยนไหว ในเหงามีสุข....ในซึ้งยังทุกข์....สลับไปมาได้ เหตุมีทางมา....ทางไปคุ้มค่า....ยังรอคว้าใฝ่ ขอแค่ปรับใจ...ตามความเปลี่ยนไหว..โศกเศร้าย่อมจาง จากคุณ : คืนฝันปีศาจน้อย เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 54 15:08:06

ความคิดเห็นที่ 17 *กาพย์ขับไม้ห่อโคลง* *ตอนเศร้าเข้าสิง* เมื่อลมหนาวลา...เรียนรู้วิชา...จากกลุ่มนิทาน ฟังเสียงนกกา...ผลีผลามตามหา...ท่ามความสำราญ อีกฝ่ายคล้ายพาน...หลงหลอนเหลือบธาร...แห่งงามเวทย์มนต์ หลงไปในหล่ม..วาววอมชักชม...พรายหาวผลักวน ลองลิ้มหมื่นรส...เคลิ้มหลับบนบท...รัญจวนโดยดล เมียงเหม่อกาลกล...ไปในไพรสณฑ์...ยังนึกว่ารัง เหลียวพบแพ้ขื่นครั้ง.........เคลิ้มเคลีย รับมากมนต์อ่อนเพลีย.......พ่ายห้อม จมเจ็บจ่อมสึก,เสีย.............เสพสุข เกณฑ์กล่อมอัชฌาอ้อม......อุ่นไข้เมินหอม หันยากแท้สุดพร้อม............เพลินหน งามฉาบชื่นฉ่ำกมล.............มุ่งแกล้ง หลงหลืบหล่มติดผล...........เผาผ่าว เศร้าโศกจารจรดแจ้ง...........จากนี้ทาสขม สวัสดีบ่ายๆที่แดดขี้อายไม่ค่อยโผล่มาค่ะพี่,เพื่อนทุกคน จากคุณ : ญามี่ เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 54 16:34:35

ความคิดเห็นที่ 18 ๐๐ กาพย์ขับไม้ห่อโคลง ๐๐ *ตอนหวานเข้าสิง* ฝนปนน้ำค้าง...โปรยเกล็ดพรมพร่าง...เคลือบคลุมดอกใบ หมอกบางต่างคลอ...โชยชุ่มพะนอ...กรายกรุ่นนวลใส คิดถึงคนไกล...แม้นใจเคียงใกล้...ยังเพ้อเฝ้าคอย บอกลม~หมอก~ไอ...ส่งผ่านพฤกษ์ไพร...กระซิบล่องลอย หวงห่วงตราตรึง...ฝากความคิดถึง...แนบฝนโปรยปรอย หากเศร้าเหงาหงอย...ปลอบใจดวงน้อย...ยังรัก.......มิเลือน ฝากฝนพรำ เอ่ยเอื้อน...........................แอบอิง ฝากหมอก พลอดพักพิง........................แผ่วพริ้ม ฝากลม บอกความจริง...........................เจิดจรัส ฝากกรุ่นไอ ฉาบยิ้ม..............................หยอดเย้าเยาวมาลย์ ฝากคิดถึง ซึ้งซ่าน................................แซมมา ฝากส่งถึง กัลยา...................................หยดแย้ม ฝากห้วงจิต เสน่หา................................หวงห่วง ฝากรัก...ฝากเติมแต้ม...........................ต่อตื้นตันใจ   ๚๛ มาส่งการบ้านอีกครา  ขอรับ มดเต็มโต๊ะเลยอ่ะ  น้องมี่ ทำไงดี จากคุณ : เปลวอัคคี เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 54 21:41:09

ความคิดเห็นที่ 19 พี่เปลวอยู่ไหน?? อยู่ป่าว! มาใกล้ๆมี่หน่อย จะกัดสักคำ เอ้ยไม่ใช่555 จะปรึกษาอะไรหน่อยสิ พักนี้มันเหงาๆเศร้าๆไม่หยุด แม้ว่าบางคน พยายาม “หล่อหลุมน้ำตาล”แล้วก็ตาม อิอิ เมื่อคืนมี่คุยmกับพวกพี่เขา ได้ความคิดมาเล่นสนุกกัน โดยยกให้พี่เป็น “พระเอกฝ่ายหวาน” มี่เป็นฝ่ายนางมาร เอ้ยไม่ใช่555 “ฝ่ายกินมดหวาน” พี่รับมะ? รับก็เริ่มเล่นได้ แต่ทู้นี้เลย มี่ประเดิมก่อนเลยนะ ใครเล่นฝ่ายพี่ ก็เขียนกลอน,โคลง.กาพย์,กลบท, หรือกลอนเปล่าก็ได้ *ไม่เอาแค่คำพูดหวานทักมากมาย555 เพราะคนฝ่ายมี่เป็น “โรคแพ้พูดมากสิ” เขียนกลอนแนว “หวาน” ด้วยคำว่า *มด* ถ้าฝ่ายเศร้าก็เขียนว่า *ตัวกินมด* พี่ร่วมมือไหม? ทู้หน้าก็ขึ้นทู้ว่า *มดและตัวกินมด๑* เล่นไหม? แก้เบื่อความเงียบไง555 มี่ประเดิมเลยนะ จากคุณ : ญามี่ เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 54 11:19:26

ความคิดเห็นที่ 20 *กาพย์ขับไม้ห่อโคลง* *ตอนเศร้าเข้าสิง * (ตัวกินมด) ร้อยคำลำเลียง...พจน์ผ่าวผ่านเคียง...เกลียวคลื่นหมื่นไมล์ ตาแล้งแลพราย...แคว้งคว้างคลอทราย...ต่างกุมเกยไฟ มุ่งหวังรุกไหล...เลาะสุมหลืบใน...กร่อนทรวงหน่วงหนาว พันธนาการหวาม...แต้มตรมติดตาม...ทะยานล้อมยึดยาว ให้สั่นหาว,หิน...บงการฟ้าดิน...เข่นไพร,ไล่วาว ยากป่ายดวงดาว...อาบเถ้าเหงาคราว...คิดมั่นเติมฝัน โปรยปวดหมวดสั่นกั้น...............กลหวาน โบยแทรกแส้ทรมาน................เมื่อครื้น คลี่ผนึกผ่าวระนาวสถาน.............ถมถิ่น เอมเอย คืนค่ำคลุมหลุมชื้น....................แช่ซ้ำแผลหนา ตรรกะเศร้าเร้าล่า.....................หลงสุข วาดแผ่วเจ็บเหน็บรุก.................ร่นพ้น ก่อแรงถ่วงลวงสนุก..................เหน็ดเหนื่อย เด็ดปีกหนีแหท้น......................ทุกข์ร้อยท่วมหนาม จากคุณ : ญามี่ เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 54 11:21:25

ความคิดเห็นที่ 21 * กาพย์สุรางคนางค์๓๖ * หลงรักบัญชา  ให้หวานซึมมา  เสกจันทร์วาดดาว ทำนองอ่อนหวาน  บรรเลงสำราญ  ระบายพจน์น้าว ตำนานแพรววาว  อยู่กับเคลิ้มคราว  มนต์รักชักโชย จากคุณ : เมืองมานะ เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 54 13:00:48

ความคิดเห็นที่ 22 เล่นด้วยค่ะ * ตัวกินมด * กาพย์สุรางคนางค์ ๓๖   อ้างว้างคล้ายคล้าย....หัวใจขาดหมาย....ร่ำไห้ตามลม มองฟ้าผ่านฟอง...มีเหงาละออง...สอดแกล้งกลั่นขม ลดหาญอารมณ์....เบี่ยงเบนลงตรม...สะอื้นกับคอย จากคุณ : แก้วกลมกลม เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 54 13:06:53

ความคิดเห็นที่ 23 * ตัวกินมด * กาพย์สุรางคนางค์ ๓๖   เมื่อลมสะบัด  เหมือนรักถูกพัด  หายจากทรงจำ เมื่อฝนหล่นไหล  หัวใจหายไป  ในห้วงลำนำ ความรักยามคลำ  ที่เหลือคือย้ำ  เรานั้นปราชัย หยาดไห้คราหยด  ดังร้อนราวกรด  ด่าวสิ้นหวั่นไหว บอกฟ้าดินแดน  เราเคืองเราแค้น  กับมนต์รักไหม้ ท่ามเพลิงลวงใกล้  หัวใจไม่ไหว  กับฝันเคยมี จากคุณ : เกรียงไกรกวีฝัน เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 54 13:32:45

ความคิดเห็นที่ 24 * กาพย์สุรางคนางค์๓๖ * *มด* ตื่นมาจูบฉัน   ความรักวาวฝัน  ที่สร้างละเมอ เถิดคลายปลดเหนื่อย   ในลำธารเอื่อย  ที่รักเสนอ พริ้มเพรายามเจอ  แม้นดูเขินเก้อ  ยังหอมยังหวง เถิดหนามความรัก   ฉันพร้อมสมัคร   ให้ทิ่มแทงลวง มาเถิดมากุม  มาล้อมพอกรุม  ให้กรุ่นเกินทรวง ยอมแล้วยอมตวง  กับร้าวใหญ่หลวง  ของรักหวานหวิว จากคุณ : รสรวยริน เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 54 13:44:22

ความคิดเห็นที่ 25 * กาพย์สุรางคนางค์๓๖ * *มด* เก็บเธอด้วยฝัน...คลั่งไคล้รำพัน...ดังฟ้าห่างดิน กระซิบกับหาว...หมื่นแสนความยาว...ด้วยลำนำถวิล นับดาวดีดดิ้น...ที่เหนื่อยขาดสิ้น...แสงพราวรำบาย ความหวงแสนลึก....สั่งหึงบันทึก....ทุกสิ่งทุกหมาย บ่ มีเส้นขวาง...บ่ มีตาราง....บงการมลาย ในฉ่ำมากมาย...พัดพลิ้วเต้นฉาย...เข้าครอบครองเธอ จากคุณ : ขอฝากแค่ฝัน เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 54 14:23:21

ความคิดเห็นที่ 26 * กาพย์สุรางคนางค์๓๖ * * ตัวกินมด * ร้อยรสบทเจ็บ   ตามตวงตามเก็บ  ดอกขื่นดอกขม พรรณาหมมหมอง  ร้อยทุกข์ครรลอง  ไว้จองเจ็บจม ลืมรอยคะนอง   ไม่ลืมรอยปอง   วันวานวาดเวียน จารจดเปิดเผย   กลับไม่คุ้นเคย  ในวอมที่เพียร ทาบส่องมาฉาย  ยังหลงงมงาย  แต่ไข้วานเขียน จิตดังไส้เทียน  เริ่มมัวเริ่มเปลี่ยน  ทั้งมีน้ำมัน จากคุณ : ขวดแก้วสีฟ้า เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 54 15:06:14

ความคิดเห็นที่ 27 * กาพย์สุรางคนางค์๓๖ * * มด * ดนตรีประโคม...หวานฝันประโลม...สร้างมนต์รักหวาม กับดักพิศวาส....พาใจมุ่งมาด...จะร้อยนัยความ สร้างซึ้งคำถาม...เรียงครื้นนิยาม..มธุรสลำนำ ฝันสีชมพู...สดสวยเริ่ดหรู...ส่งเทิดซึ้งซ้ำ ซาบซ่านกมล...ดื่มด่ำมาดล...ใจหอมนึกล้ำ ถึงรักเช้าค่ำ...หลงใหลประจำ...เนิ่นนานยังรอ จากคุณ : ขุนพลน้อยโค่วจง เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 54 17:34:35

ความคิดเห็นที่ 28 * กาพย์สุรางคนางค์๓๖ * * ตัวกินมด * สายลมหนาวกระซิบ   แว่วมาแต่ลิบ  ลิบเหมือนใครหา ครวญรำพันเพ้อ  เหมือนใจเพ้อเจ้อ  ผ่านกว้างนภา ด้วยความเหว่ว้า  แลใจโหยหา  ยามใครจากไกล ความฝันแสนหวง  กว่าสิ่งทั้งปวง   กว่าใจหม่นไหม้ หากหนามทิ่มแทง   พากายสิ้นแรง  จะต้องละใฝ่ อยู่กับร่ำไห้  หวั่นหวั่นใกล้ไกล  ดังทุกข์เวทนา จากคุณ : คืนฝันปีศาจน้อย เขียนเมื่อ : 24 มี.ค. 54 21:23:08

ความคิดเห็นที่ 29 ๐๐ กาพย์ขับไม้ห่อโคลง ๐๐ *ตอนหวานเข้าสิง* หลงไหลน้ำตาล...ต้องมนต์ความหวาน...วาดหวังตั้งใจ ลิ้มรสหยดหยาด...เกสรบุปผชาติ...กิ่งดอกไม้ใบ เคลิบเคลิ้มคลั่งไคล้...น้ำหวานสดใส...เติมแต้มแซมทรวง ประหนึ่งซึ้งซ่าน...เคียงขับกลอนกานท์...ฝากรักห่วงหวง สอดแทรกห้วงจิต...พร่ำเพียรเขียนขีด...ปล่อยล่องคืนล่วง ส่งใจหนึ่งดวง...ฝากลมทักท้วง...ถามไถ่นัยนา หลงมนต์ จนเหว่ว้า..........................วังเวง เผลอจิต คิดเออเอง.........................ออดอ้อน เคียงคลอ ขับขานเพลง....................เพียงแผ่ว หนาวผ่อน ถอนคลายร้อน.................หลีกเร้นเริงรมย์ ฝากรัก สอดซ้อนบ่ม........................บรรเทา ถนอมเก็บ เคียงความเหงา.................งดแง้ม เติมหวานผ่าน รักเรา.........................เรียงจรด เติมบท งดงามแย้ม..........................หยาดยิ้มยวนยี    ๚๛ มาส่งการบ้านอีกคืนนึง เอ่อ   ไม่เข้าใจที่น้องมี่พูดถึงเรื่องมดอะไรนั่นน่ะ เลยยังเขียนเกี่ยวกับมดไม่ออก  ขอรับ *** เพิ่มเติม *** มาบอกว่า  กิ๊ฟของเปลวอัคคีหมดแล้วขอรับ ขอโทษทุกๆคนด้วย  ที่ไม่ได้ให้ตอบแทนทุกๆคน ขึ้นเดือนใหม่นี้  จะรีบมามอบให้ทุกๆคนเลย ขอบคุณทุกท่าน ขอรับ แก้ไขเมื่อ 25 มี.ค. 54 02:01:30 แก้ไขเมื่อ 25 มี.ค. 54 01:18:18 จากคุณ : เปลวอัคคี เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 54 01:08:03

ความคิดเห็นที่ 30 *กาพย์ขับไม้ห่อโคลง* * เมื่อเศร้าเข้าสิง๓ * หอบหนาวห่มใจ ...หวังละลายไหม้ ...หมายกลบลบหมอง กลับได้ฝันเบา ...บางราวแสงเหงา ...ดุจดาวไกลมอง ลมลอยทำนอง ...ละสิ้นคะนอง ...บอกพ้อต่อนัย ป่าเขาลำเนา ...คล้ายรับมนต์เศร้า ...ครางคร่ำโศกหทัย วิเวกมาแวะ ...รางรอยฉ่ำแฉะ ...ด้วยฤทธิ์พิสมัย บ่ เคยสงสัย ... ไยรักอาลัย ...มนต์หงอยถ่ายเหงา ถนอมนัยตอกจิตเฝ้า.............ฝึกฝน ซึมซาบภาพกอบกล..............เกลื่อนเศร้า คืนวันไขว่คว้าผล..................ผันแผ่ว ผ่าวเอย หลงสลักตรึงตราเข้า.............ขื่นคุ้งมอมหมอง แลเรียบเรียงรสจ้อง...............จารเจ็บ หลงหล่นเหมือนกรายเก็บ........กร่ำเพ้อ อาณาจักรหลอนเหน็บ.............หนักเหนื่อย เกินเกริ่นรวบเยิ่นเย้อ..............หยุดยั้งทันถาม จากคุณ : ญามี่ เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 54 11:47:22

ความคิดเห็นที่ 31 * กาพย์สุรางคนางค์๓๖ * * มด * ร้อยรักมาลัย   หวังหอมซ่านฤทัย  อย่าได้ขาดสาย อุ่นอวลประสม  ฉ่ำเชิญอารมณ์  ฝากมนต์ตามสบาย ไม่เคยห่างหาย  ทุรนทุราย  แค่ต้องไกลกัน ซ่อนยิ้มลึกล้ำ  แค่นึกถึงคำ  ที่เคยผูกพัน ขอบคุณฟ้าดิน  ที่ส่งใจถวิล  ให้รู้สำคัญ ชื่นชมรางวัล  จากเคว้งคืนครัน  ด้วยรักภักดี แก้ไขเมื่อ 25 มี.ค. 54 15:02:55 จากคุณ : ฝากซึ้งใส่ฝัน เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 54 15:02:24

ความคิดเห็นที่ 32 * กาพย์สุรางคนางค์๓๖ * *ตัวกินมด* มืดแท้ยามหมอง...ต่อให้ไฟกอง...สูงเท่านภา ทุกอย่างดุจดำ...ไร้สีงามงำ....หลอกลวงชีวา อำพันหลากตา...ยังมองคล้ายว่า..นั่นนิลมาวาง อับจนหุ้มใส...มองฟ้าใกล้ไกล...ล้วนแต่เสียงคราง คีตาบรรเลง...กลับฟังเป็นเร่ง...ล้อมล่อขีดทาง กำหนดระหว่าง...ชีวันอ้างว้าง...ควรบั่นสิ้นไป จากคุณ : พระรามหัดท่องเน็ท เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 54 15:10:45

ความคิดเห็นที่ 33 * กาพย์สุรางคนางค์๓๖ * *มด* ควันคล้ายกรุ่นหอม...ลำเค็ญออมชอม...ยามรักฟักตัว ทุกส่วนของหล้า...ทอดทาศรัทธา...มอบเพลินพันพัว ครื้นเร่งร่ำรัว...ทุกอย่างหมดมัว...ล้วนฉายฉากงาม สอยดาวราวเกลื่อน...แค่ยิ้มร่วงเยือน...ไม่ต้องตั้งถาม ลำนำทุกบท...ต่างล้มจมจด...สมัครภักดิ์นิยาม อยู่บนคำนาม...อะร้าอร่าม...สีทองรักนัย จากคุณ : โลกของหนึ่งคน เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 54 15:16:21

ความคิดเห็นที่ 34 * กาพย์สุรางคนางค์๓๖ * *ตัวกินมด* เป็นประหนึ่งเศษซาก....ไร้สิ้นลำบาก....หากคิดทอดทิ้ง มองผ่านทั้งเห็น...จากกันทั้งเป็น...ไม่ห่วงกะรุ่งกะริ่ง ไม่เคยประวิง...ไม่เคยท้าชิง...หวังเพียงกวาดหาย ปรารถนาถูกยึด...ขาดสิ้นแรงฮึด...จะคิดขัดปลาย อยู่รวบร่ายเรียง..อยู่คัดจัดเบี่ยง...เยี่ยงง่วนเหงาง่าย รอวันไหม้หมาย...ให้สิ้นสุดสาย...จากโลกจากกาล จากคุณ : สุดสาครท่องสมุทร เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 54 15:23:01

ความคิดเห็นที่ 35 * กาพย์สุรางคนางค์๓๖ * *ตัวกินมด* เทวษท้นท่วมทาง...ณ ลำธารร้าง...สุมโศกเศร้าพัน มายาหมู่ไม้...ขนาบมาใกล้ใกล้...หวังซึมลืมสวรรค์ กายใจด้นกั้น...ด้วยชีพเดิมพัน...กลับพ่ายพลันเมียง วิเวกวาดวุ้ง...กอบขมกลิ่นฟุ้ง...หากไร้สุ้มเสียง ฝืนปรับดัดปรุง...หวังอยู่ในอุ้ง...มือหลัดพลัดเคียง ตกเป็นเฉกเยี่ยง...ทันท้วงทันเกี่ยง...มิเข้ารอยเริง จากคุณ : วาดฝันมธุรพจน์ เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 54 15:49:40

ความคิดเห็นที่ 36 * กาพย์สุรางคนางค์๓๖ * *มด* ฟ้าแลบแวบวาบ  วัฏฏะเรียนทราบ  หนึ่งกฏจักรวาล คืนวันต่างสมักร  ร่วมแรงคอยผลัก   ให้พ้นสะพาน แห่งแวดวงวาร  ที่ร่วมประสาน   ทอการขับแปร ดอกใบไร่ทุ่ง  ต่างรอฝนมุง  สมานล้างแผล บำรุงโรยรา  ตบแต่งหรรษา  ที่ต้นกระแส จัดย้ายจ่ายแล  กล่อมปลอบจำแก้  เพื่อรักดำรง จากคุณ : ขุนพลน้อยโค่วจง เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 54 15:56:03

ความคิดเห็นที่ 37 * กาพย์สุรางคนางค์๓๖ * *ตัวกินมด* คลี่สยายแพรรอน...ด้วยขมอักษร....ที่ร้อยเรียงรส จารจดไห้หา...ตามคำบัญชา...ลงด้วยแส้ขด อารมณ์ตามทด...อยู่บนกานท์บท...มากลายริ้วคม กรูกราวโปรยแปลบ...อยากลี้อยากแอบ...จากมนต์หม่นพรม กลับไล่ไม่จบ...ยังรอคอยครบ...ให้ช้ำในตรม ประสาประสม...คนพ่ายระทม...คอยจองระคาย จากคุณ : คืนฝันปีศาจน้อย เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 54 16:06:49

ความคิดเห็นที่ 38 * กาพย์สุรางคนางค์๓๖ * *มด* มีดอกห่วงใย...ผูกโบว์ส่งให้...กับคนปรารถนา ทุกวันรดน้ำ...ยังเห่ซ้ำซ้ำ...ถึงใครไกลตา ท่ามหมื่นบุปผา...ภมรอิจฉา...บ่ ได้ระคาย มาตราวัดตวง...มิอาจล้ำล่วง...มาตวงห่วงหมาย ดินฟ้าว่าใหญ่..ทะเลภูไพร...ยังทุรนทุราย มิอาจสืบสาย..ถึงห่วงมากมาย...ที่มอบให้เธอ จากคุณ : รสรวยริน เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 54 16:11:13

ความคิดเห็นที่ 39 * กาพย์สุรางคนางค์๓๖ * *มด* สะท้อนสะท้านสมานเสมือน...หัวใจกองเกลื่อน...ด้วยรักผลิใบ คอยรอในควัน...คอยหาในฝัน....บ่รู้หวั่นไหม้ รู้แค่หลงใหล...ติดตามห่วงใย...คอยทุกอณูกาล ยิ้มเพียงลำพัง...อยู่ล่ามโซ่หวัง...ยังชื่นสราญ บ่เคยเบื่อหมาย...บ่เคยขาดชาย..ณ ห้วงตำนาน เดินโดยนิทาน...ชวนดอมดมหวาน... ณ ลานรักรวง จากคุณ : ขวดแก้วสีฟ้า เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 54 16:16:05

ความคิดเห็นที่ 40 หอมกรุ่นกลิ่นฝัน...คุ้มค่าชีวัน...บนร้อยอักษรา สร้างพจน์วิถี...เขียนวันใจมี...นิยามเวลา ท่ามนาฬิกา...เดินทางช้าช้า....บอกเล่านิทาน ประทับรอยร่าย...รู้ถึงซึ้งหมาย... ณ สุขสถาน ผ่านแล้วจารเฝ้า...สัมผัสเต้นเร้า...แห่งหอมเบิกบาน หวังคลี่ผนึกผสาน...เปิดเป็นตำนาน...รวงรักร้อยกานท์ ขับเขียนบทกาพย์ผ่าน...........ความฝัน เขียนคัดประทับประชัน..........หว่างรุ้ง เขียนขานขับแดนสวรรค์.........อย่างเสก เขียนแจ่มจันทร์ติดวุ้ง.............แวดล้อมยอดเขา ส่งบทกวีที่เฝ้า......................เวียนเขียน หวังหนึ่งใครแวะเวียน.............พบเข้า เป็นบทซึ่งซึ้งเพียร.................สอนแต่ง บทร่ายยามยิ้มเย้า..................หนึ่งผู้เอาใจ จากคุณ : เกรียงไกรกวีฝัน เขียนเมื่อ : 25 มี.ค. 54 17:35:35

ความคิดเห็นที่ 41 เก็บซากรักร้าว..........ด้วยหลงครวญคราว.....รักชื่นกลายขม เพียรซ่อนท่อนทุกข์....แล้วลุกสนุก..........หวังไล่ระทม กลับต้องระบม.....อยู่กับโชนชม....ร้อยบทรสหนาว จากคุณ : ฝากซึ้งใส่ฝัน เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 54 13:03:04

ความคิดเห็นที่ 42 เก็บซากรักร้าว..........ด้วยหลงครวญคราว.....รักชื่นกลายขม เพียรซ่อนท่อนทุกข์....แล้วลุกสนุก..........หวังไล่ระทม กลับต้องระบม.....อยู่กับโชนชม....ร้อยบทรสหนาว จากคุณ : ฝากซึ้งใส่ฝัน   เก็บร้าวทำไม...หากใจยังไหว...อย่ามัวครวญหนาว ซ่อนเศร้ามากมาย...ใช่ได้ลืมหาย...เคยเศร้าทับหาว จงเดินไกลก้าว...บทเคยหนาวยาว..ก็พบรักเริง จากคุณ : เมืองมานะ เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 54 13:13:53

ความคิดเห็นที่ 43 เก็บซากรักร้าว..........ด้วยหลงครวญคราว.....รักชื่นกลายขม เพียรซ่อนท่อนทุกข์....แล้วลุกสนุก..........หวังไล่ระทม กลับต้องระบม.....อยู่กับโชนชม....ร้อยบทรสหนาว จากคุณ : ฝากซึ้งใส่ฝัน   เก็บร้าวทำไม...หากใจยังไหว...อย่ามัวครวญหนาว ซ่อนเศร้ามากมาย...ใช่ได้ลืมหาย...เคยเศร้าทับหาว จงเดินไกลก้าว...บทเคยหนาวยาว..ก็พบรักเริง จากคุณ : เมืองมานะ   เงาแห่งเหงาเลียบ...ปวดร้าวทาบเทียบ...ขื่นขมใจกระเจิง ท่องทุกข์เยิ่นเย้อ...ด้วยใจเพ้อเจ้อ...เพรียกฟ้าพร่ำเบิ่ง ทุกฉากหมดเชิง...อยู่ชิดไฟเพลิง...เพราะรักรานรอย จากคุณ : สุดสาครท่องสมุทร เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 54 13:50:03

ความคิดเห็นที่ 44 เก็บซากรักร้าว..........ด้วยหลงครวญคราว.....รักชื่นกลายขม เพียรซ่อนท่อนทุกข์....แล้วลุกสนุก..........หวังไล่ระทม กลับต้องระบม.....อยู่กับโชนชม....ร้อยบทรสหนาว จากคุณ : ฝากซึ้งใส่ฝัน   เก็บร้าวทำไม...หากใจยังไหว...อย่ามัวครวญหนาว ซ่อนเศร้ามากมาย...ใช่ได้ลืมหาย...เคยเศร้าทับหาว จงเดินไกลก้าว...บทเคยหนาวยาว..ก็พบรักเริง จากคุณ : เมืองมานะ   เงาแห่งเหงาเลียบ...ปวดร้าวทาบเทียบ...ขื่นขมใจกระเจิง ท่องทุกข์เยิ่นเย้อ...ด้วยใจเพ้อเจ้อ...เพรียกฟ้าพร่ำเบิ่ง ทุกฉากหมดเชิง...อยู่ชิดไฟเพลิง...เพราะรักรานรอย จากคุณ : สุดสาครท่องสมุทร   เงาแห่งรักชวน...ถักทอรัญจวน...ให้ชื่นคืนคอย เทียวไหวถามหวาน...ด้วยใจสราญ...ดุจลิ่วเลือนลอย ท่ามลมล้อมบ่อย..ให้คิดค่อยค่อย...ก่อนบอกรักไป จากคุณ : รสรวยริน เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 54 13:56:26

ความคิดเห็นที่ 45 ค่ำคราโศกศัลย์...ราวกล่อมอาสัญ...เปิดฉากรำบาย เขียนหมองมัดไหม้...ร่างร่ายใกล้ไกล...กระวนกระวาย ตรมตื่นใจหาย...เร่งรุมระคาย...วิญญาณเหม่อมอง จากคุณ : แก้วกลมกลม เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 54 14:32:34

ความคิดเห็นที่ 46 ค่ำคราโศกศัลย์...ราวกล่อมอาสัญ...เปิดฉากรำบาย เขียนหมองมัดไหม้...ร่างร่ายใกล้ไกล...กระวนกระวาย ตรมตื่นใจหาย...เร่งรุมระคาย...วิญญาณเหม่อมอง จากคุณ : แก้วกลมกลม   กรายใกล้มาปลอบ...ให้ห่างคำตอบ...โศกเศร้าเข้าปอง หวังเธอปลดข้อง...ด่ำกับทำนอง..ครื้นเครงคะนอง เสพสื่อสุขสนอง...อิ่มชื่นกานท์กรอง...แม้นโลกพลิกตัว จากคุณ : ขอฝากแค่ฝัน เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 54 14:39:11

ความคิดเห็นที่ 47 ค่ำคราโศกศัลย์...ราวกล่อมอาสัญ...เปิดฉากรำบาย เขียนหมองมัดไหม้...ร่างร่ายใกล้ไกล...กระวนกระวาย ตรมตื่นใจหาย...เร่งรุมระคาย...วิญญาณเหม่อมอง จากคุณ : แก้วกลมกลม   กรายใกล้มาปลอบ...ให้ห่างคำตอบ...โศกเศร้าเข้าปอง หวังเธอปลดข้อง...ด่ำกับทำนอง..ครื้นเครงคะนอง เสพสื่อสุขสนอง...อิ่มชื่นกานท์กรอง...แม้นโลกพลิกตัว จากคุณ : ขอฝากแค่ฝัน   มนต์รักยังหอม...ให้จำถนอม...ขานคล้องขับขั้ว คืนวันเต้นตรึก...บางวันควบดึก...หวังชิดใกล้ตัว ไม่หวั่นนึกมั่ว...กับหวังมัวมัว...แค่รักยังมี จากคุณ : ขุนพลน้อยโค่วจง เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 54 15:28:46

ความคิดเห็นที่ 48 ค่ำคราโศกศัลย์...ราวกล่อมอาสัญ...เปิดฉากรำบาย เขียนหมองมัดไหม้...ร่างร่ายใกล้ไกล...กระวนกระวาย ตรมตื่นใจหาย...เร่งรุมระคาย...วิญญาณเหม่อมอง จากคุณ : แก้วกลมกลม   กรายใกล้มาปลอบ...ให้ห่างคำตอบ...โศกเศร้าเข้าปอง หวังเธอปลดข้อง...ด่ำกับทำนอง..ครื้นเครงคะนอง เสพสื่อสุขสนอง...อิ่มชื่นกานท์กรอง...แม้นโลกพลิกตัว จากคุณ : ขอฝากแค่ฝัน หลับเอยหลับฝัน...ใต้แสงนวลจันทร์...อย่าไหวหวาดกลัว อบอุ่นใจกาย...หนาวร้อนผ่อนคลาย...ยั่วเย้าหยอกหัว ใจร่ำระรัว...ปลอบขวัญพันพัว...หลับฝันหวานเอม     ๚๛ ...... เปลวกวีฯ จากคุณ : เปลวอัคคี เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 54 15:30:59

ความคิดเห็นที่ 49 ชนกับคุณ ขุนพลน้อยโค่วจง   ขอรับ จากคุณ : เปลวอัคคี เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 54 15:32:23

ความคิดเห็นที่ 50 ค่ำคราโศกศัลย์...ราวกล่อมอาสัญ...เปิดฉากรำบาย เขียนหมองมัดไหม้...ร่างร่ายใกล้ไกล...กระวนกระวาย ตรมตื่นใจหาย...เร่งรุมระคาย...วิญญาณเหม่อมอง จากคุณ : แก้วกลมกลม   กรายใกล้มาปลอบ...ให้ห่างคำตอบ...โศกเศร้าเข้าปอง หวังเธอปลดข้อง...ด่ำกับทำนอง..ครื้นเครงคะนอง เสพสื่อสุขสนอง...อิ่มชื่นกานท์กรอง...แม้นโลกพลิกตัว จากคุณ : ขอฝากแค่ฝัน   มนต์รักยังหอม...ให้จำถนอม...ขานคล้องขับขั้ว คืนวันเต้นตรึก...บางวันควบดึก...หวังชิดใกล้ตัว ไม่หวั่นนึกมั่ว...กับหวังมัวมัว...แค่รักยังมี จากคุณ : ขุนพลน้อยโค่วจง   มนต์รักก่อห้อม...หัวใจใคร่ตรอม...ถึงกลัวเวที รักขมตอนดึก...จำต้องร่งผนึก...วางแผนคิดหนี ราวอเวจี...มาชวนท้าตี..จำลี้ด้วยรัก จากคุณ : โลกของหนึ่งคน เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 54 15:39:43

ความคิดเห็นที่ 51 อิอิ เดี๋ยวให้น้องมี่ต่อก็ได้ครับ คุณเปลว แก้ไขเมื่อ 26 มี.ค. 54 15:43:18 จากคุณ : ขุนพลน้อยโค่วจง เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 54 15:42:00

ความคิดเห็นที่ 52 ค่ำคราโศกศัลย์...ราวกล่อมอาสัญ...เปิดฉากรำบาย เขียนหมองมัดไหม้...ร่างร่ายใกล้ไกล...กระวนกระวาย ตรมตื่นใจหาย...เร่งรุมระคาย...วิญญาณเหม่อมอง จากคุณ : แก้วกลมกลม   กรายใกล้มาปลอบ...ให้ห่างคำตอบ...โศกเศร้าเข้าปอง หวังเธอปลดข้อง...ด่ำกับทำนอง..ครื้นเครงคะนอง เสพสื่อสุขสนอง...อิ่มชื่นกานท์กรอง...แม้นโลกพลิกตัว จากคุณ : ขอฝากแค่ฝัน หลับเอยหลับฝัน...ใต้แสงนวลจันทร์...อย่าไหวหวาดกลัว อบอุ่นใจกาย...หนาวร้อนผ่อนคลาย...ยั่วเย้าหยอกหัว ใจร่ำระรัว...ปลอบขวัญพันพัว...หลับฝันหวานเอม     ๚๛ ...... เปลวกวีฯ หนาวลึกนึกแล ...นัยครอบขอบแผล ...ครวญแส้เขษม หวดยับหับปวด ...รอตรมเดินตรวจ ...ด้วยยิ้มปรีด์เปรม แบกไว้หลายเล่ม ...ล้วนเติมขื่นเข้ม ...แม้นหลับยังผวา 555 จากคุณ : ญามี่ เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 54 16:00:00

ความคิดเห็นที่ 53 เส้นทางความรัก...หล่อด้วยซึ้งถัก...ตรึงตราตรึงใจ งดงามตามแต้ม...ข้างขึ้นข้างแรม...ยังเพลินหลงใหล น้ำค้างป่าไพร...ยังพร้อมตามไป...ฟัง,เฝ้าหวงหา จากคุณ : พระรามหัดท่องเน็ท เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 54 16:35:59

ความคิดเห็นที่ 54 เส้นทางความรัก...หล่อด้วยซึ้งถัก...ตรึงตราตรึงใจ งดงามตามแต้ม...ข้างขึ้นข้างแรม...ยังเพลินหลงใหล น้ำค้างป่าไพร...ยังพร้อมตามไป...ฟัง,เฝ้าหวงหา จากคุณ : พระรามหัดท่องเน็ท     เส้นทางตรมติด  คอยเร่งคอยผลิต  หยดหยาดน้ำตา คืนวันพร้อมส่ง  ด้วยความมั่นคง  ไร้สิ้นปัญหา ถึงขั้นบูชา  อ้างว้างเหว่ว้า  ดังเทพนิยาย จากคุณ : วาดฝันมธุรพจน์ เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 54 16:43:33

ความคิดเห็นที่ 55 หลับเอยหลับฝัน...ใต้แสงนวลจันทร์...อย่าไหวหวาดกลัว อบอุ่นใจกาย...หนาวร้อนผ่อนคลาย...ยั่วเย้าหยอกหัว ใจร่ำระรัว...ปลอบขวัญพันพัว...หลับฝันหวานเอม     ๚๛ ..... เปลวกวีฯ หนาวลึกนึกแล ...นัยครอบขอบแผล ...ครวญแส้เขษม หวดยับหับปวด ...รอตรมเดินตรวจ ...ด้วยยิ้มปรีด์เปรม แบกไว้หลายเล่ม ...ล้วนเติมขื่นเข้ม ...แม้นหลับยังผวา จากคุณ : ญามี่   ลูบไรผมผ่อง...กระซิบแนบน้อง...สองปรางค์ซ้ายขวา ฝนพรำย้ำสั่ง...เสียงแผ่วแว่วฟัง...ฝากแก้วกัลยา ฝันดีเถิดหนา...เศร้าเหงาร้างรา...หลับไหลผ่อนคลาย ..... เปลวกวีฯ จากคุณ : เปลวอัคคี เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 54 17:29:32

ความคิดเห็นที่ 56 หลับเอยหลับฝัน...ใต้แสงนวลจันทร์...อย่าไหวหวาดกลัว อบอุ่นใจกาย...หนาวร้อนผ่อนคลาย...ยั่วเย้าหยอกหัว ใจร่ำระรัว...ปลอบขวัญพันพัว...หลับฝันหวานเอม     ๚๛ ..... เปลวกวีฯ หนาวลึกนึกแล ...นัยครอบขอบแผล ...ครวญแส้เขษม หวดยับหับปวด ...รอตรมเดินตรวจ ...ด้วยยิ้มปรีด์เปรม แบกไว้หลายเล่ม ...ล้วนเติมขื่นเข้ม ...แม้นหลับยังผวา จากคุณ : ญามี่   ลูบไรผมผ่อง...กระซิบแนบน้อง...สองปรางค์ซ้ายขวา ฝนพรำย้ำสั่ง...เสียงแผ่วแว่วฟัง...ฝากแก้วกัลยา ฝันดีเถิดหนา...เศร้าเหงาร้างรา...หลับไหลผ่อนคลาย ..... เปลวกวีฯ ห้วงหลับดื่นพรั่น ...ศิลป์เศร้าแซมฝัน ...สัมผัสเลือนหมาย เงียบงำกระซิบ ... แว่วพรายย่องหยิบ ...ฝันดีวิ่งมลาย เมลืองผลัดฉาย ...เคลิ้มคืนฟูมฟาย ...บ่ เห็นทุ่งดาว 555 เอามดมาให้มี่กินอีกแล้วหรือคะ พี่เปลว จากคุณ : ญามี่ เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 54 19:39:23

ความคิดเห็นที่ 57 *กาพย์ขับไม้ห่อโคลง* * ตอน ขาวเข้าขุมขม * ในขาวพิสุทธิ์ ...ถูกแทนสมมุติ ...สิ่งเลิศเปิดฝัน อาจผูกตาราง ...ระบายเส้นขวาง ...แวดล้อมขมครัน กลบสื่อรำพัน ...มิให้ไห้หัน ...วางรวงสร้างศิลป์ พันจันทร์คล้องดาว ...ห่างไกลผ่าวหาว ...โบกโบยเคลิ้มพิณ มาแต่งแต้มวาด ...ให้หมายห่างคลาด ...เพลินพาดแดนดิน ฉ่ำชื่นย่ำยิน ...ท่องทั่วเทือกถิ่น ...สิ้นเศร้าพาลเผา ทว่าฝันหลุดคว้าเท่า ..................... ทิ้งหวัง กอบขุ่นใกล้เศร้า,ชัง.......................ช่อเย้ย ชันเชิดขู่จิตฝัง.................................ฝากเจ็บ ถึงไล่ดังกี่เพ้ย..................................เพียบไข้ยังหา คลื่นอักษรห้อมคร่า........................เคลือบเหงา ฟ้าเปล่งประกายเนา........................นัดฟุ้ง บ่ายเพียงมุ่งจัดเหมา.....................หมองหม่น มิใช่คล้อยหวานวุ้ง........................แวดฟ้าพร่างขาว หลับฝันดีค่ะ พี่,เพื่อนทุกคน จากคุณ : ญามี่ เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 54 19:48:17

ความคิดเห็นที่ 58 ทุกอย่างทุกสิ่ง....แปรเปลี่ยนอ้างอิง...ผ่านหายกลายเป็น ชีวิตมิตรภาพ...ดัง,เด่น,สูญ,คราบ...ล้วนให้ได้เห็น สุขชื่นลำเค็ญ....แม้นต่างประเด็น...ใช่ไร้เปลี่ยนไป ประกายปลายเทียน...ยังเคลื่อนเลือนเคียน...บนแสงสีใส มองผ่านผิวเผิน.....ดุจปลายไม่เมิน....คอยนิ่งร่ำไร ดูแล้วดูใหม่....เปลววับปรับไฟ...นั่นไงเปลี่ยนแนว ชีพเราใช่ผ่านแล้ว.............หยุดพลัน ยังอยู่ดูเสกสรร..................เปลี่ยนบ้าง อารมณ์จ่อมจมจันทร์........ยามเกิด อย่าเชิดว่าไร้ร้าง................ไม่ย้อนให้เห็น สุขเศร้ายามเย้าเข่น.............อีกหน ปรับจิตแปรกมล................ตรึกเน้น สุขบนทุกข์ฝึกฝน...............ดีแน่ ลอบช่วยเราวรรคเว้น.........ว่างไว้ยามเหงา จากคุณ : ขวดแก้วสีฟ้า เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 54 21:25:26

ความคิดเห็นที่ 59 โศกเศร้าเผยนัย....ขัดขวยหทัย....กับร้าวหม่นหมอง จำทนก้มหน้า...ยอมรับดินฟ้า...เดินตามครรลอง ไม่คิดขอร้อง.....ให้ใครคุ้มครอง...กับโศกโลกมอม จากคุณ : เกรียงไกรกวีฝัน เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 54 22:53:04

ความคิดเห็นที่ 60 ฟ้าที่ว่าไกล...คิดถึงไปไหว...ไม่เคยสงสัย ใจมีมุ่งหมาย...จากจินต์มาปราย...อาทรคนไกล ไม่เคยวรรคไว้...เพราะที่หัวใจ...จองตลอดแค่เธอ จากคุณ : คืนฝันปีศาจน้อย เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 54 23:05:31

ความคิดเห็นที่ 61 บทนี้ที่กระทู้พี่สุค่ะ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10382820/W10382820.html#18 ค่อยค่อยจารลิขิตประดิษฐ์ถ้อย เขียนบทร้อยจินตนาภาษาศิลป์ จารึกห้วงเขตโดยจิตโบยบิน ลึกเทือกถิ่นกาลกลอนอักษรมณี กระบวนพจน์วรรณศิลป์ประทินโฉม ฉมประโคมเห่สถานเพดานสี ริ้วรุ้งร่ายวับวอมคึกห้อมฤดี เสพสุขพลีระบำมนต์ฉ่ำเคลีย มธุรพจน์วัจน์เวียนท่ามเทียนหวาม วูบไหวตามรจเรขแต้มเสก,เงี่ย พลัดเหว่ว้ากำสรดเลิกทดเพลีย กรอง,กล่อม,เกลี่ยอารมณ์ประสมซับ ประจักษ์แจ้งผนึกถ้อยร่ายร้อยสรวง ศรัทธาหน่วงลายสือวาบสื่อจับ ครรลองเปลี่ยนวาทย์เวทย์คลายเขตลับ สอน,สอด,สลับเงียบงามเทียวตามกวี จากคุณ : ญามี่ เขียนเมื่อ : 27 มี.ค. 54 11:54:48

ความคิดเห็นที่ 62 * ตอน เหงาในสายหมอก * เหม่อหมอกม่านมัว ...หลืบลึกรางรัว ...พันฟ้าฝากฝัน คลี่คลุมขับขนาน ...ซึ่งเสพสุขสนาน ...ท่ามไห้หีบอนันต์ ร่ายครวญทวนทัณฑ์ ...ทอดทัพบ่ายบั่น ...เฉียบเหงาพลันเผย วัฏฏะตรมตาม ...สานโซ่เร้นล่าม ...หล่อหล่มเขยิบเคย แทรกซ้อนขอนขม ...เกลียวกลมประสม ...คล้ำควันระเหย ออกโชยโดยเปรย ...กับโศกยิ้มเย้ย ...ดุจเหงาเหิมผยอง หนุนเหงาจินต์เริ่มร้อง .................เรียกหา แรงช่วยชายช้าชา ......................ชุ่มไห้ เหงาหงอยแผ่เผาผา.....................ผลักกอด รอดม่านหมอกยากได้ ..................ด่ำด้วยม้วยไฉน พรายลมฉวยรัดใกล้ ....................กุมเกษม ซาบซ่านแปรป่วนเปรม .................ปรับเวิ้ง เหงาหนาวร่วมหนามเหิม ...............หวนใส่ จิตเอย จึงเร่าท่ามเหงาเลิ้ง........................และคล้ายเหม่อสนอง หลับฝันดีค่ะพี่,เพื่อนทุกคน.. เพื่อตื่นมาเริ่มงานวันใหม่ด้วยความสดชื่นนะคะ จากคุณ : ญามี่ เขียนเมื่อ : 27 มี.ค. 54 20:22:08

ความคิดเห็นที่ 63 คืนวันอาจเปลี่ยน...แต่ใจไม่เลียน...ยังคงรักมั่น น้ำมีขึ้นลง....แต่รักมั่นคง...ไม่เคยแปรผัน ดังนั้นความฝัน....จึงมีแค่วัน...ฉันนี้รักเธอ จากคุณ : เกรียงไกรกวีฝัน เขียนเมื่อ : 27 มี.ค. 54 20:39:42

ความคิดเห็นที่ 64 คืนวันอาจเปลี่ยน...แต่ใจไม่เลียน...ยังคงรักมั่น น้ำมีขึ้นลง....แต่รักมั่นคง...ไม่เคยแปรผัน ดังนั้นความฝัน....จึงมีแค่วัน...ฉันนี้รักเธอ จากคุณ : เกรียงไกรกวีฝัน คืนวันอาจเศร้า...ให้ใจรู้เหงา...บางคราวถึงละเมอ บทโศกบทซึ้ง....มักพารำพึง...หลายครั้งถึงเพ้อ หลายครายังเหม่อ...คิดรักกลับเก้อ...มีรักทำไม จากคุณ : แก้วกลมกลม เขียนเมื่อ : 27 มี.ค. 54 20:58:43

ความคิดเห็นที่ 65 คืนวันอาจเปลี่ยน...แต่ใจไม่เลียน...ยังคงรักมั่น น้ำมีขึ้นลง....แต่รักมั่นคง...ไม่เคยแปรผัน ดังนั้นความฝัน....จึงมีแค่วัน...ฉันนี้รักเธอ จากคุณ : เกรียงไกรกวีฝัน คืนวันอาจเศร้า...ให้ใจรู้เหงา...บางคราวถึงละเมอ บทโศกบทซึ้ง....มักพารำพึง...หลายครั้งถึงเพ้อ หลายครายังเหม่อ...คิดรักกลับเก้อ...มีรักทำไม จากคุณ : แก้วกลมกลม   เหมือนรักเป็นแพร...ลื่นนุ่มสุขแท้...เคลิ้มใจหวิวไหว อยากเขียนอยากร่าย...ส่งพจน์ความหมาย...ถึงใครของใจ บอกเรื่องหวามใกล้...ออดอ้อนมิไกล...ด้วยเพราะรักสอน จากคุณ : ขวดแก้วสีฟ้า เขียนเมื่อ : 27 มี.ค. 54 21:14:03

ความคิดเห็นที่ 66 คืนวันอาจเปลี่ยน...แต่ใจไม่เลียน...ยังคงรักมั่น น้ำมีขึ้นลง....แต่รักมั่นคง...ไม่เคยแปรผัน ดังนั้นความฝัน....จึงมีแค่วัน...ฉันนี้รักเธอ จากคุณ : เกรียงไกรกวีฝัน คืนวันอาจเศร้า...ให้ใจรู้เหงา...บางคราวถึงละเมอ บทโศกบทซึ้ง....มักพารำพึง...หลายครั้งถึงเพ้อ หลายครายังเหม่อ...คิดรักกลับเก้อ...มีรักทำไม จากคุณ : แก้วกลมกลม   เหมือนรักเป็นแพร...ลื่นนุ่มสุขแท้...เคลิ้มใจหวิวไหว อยากเขียนอยากร่าย...ส่งพจน์ความหมาย...ถึงใครของใจ บอกเรื่องหวามใกล้...ออดอ้อนมิไกล...ด้วยเพราะรักสอน จากคุณ : ขวดแก้วสีฟ้า รักดังพิษร้าย......แทรกซึมทำลาย...ให้ตายโรคหลอน ยิ่งคิดยิ่งตรวน...แช่ช้ำกระบวน....ให้ตายทุกตอน แค่คิดยังร้อน...บ่มีคำวอน...จะผ่อนมลาย จากคุณ : ขอฝากแค่ฝัน เขียนเมื่อ : 27 มี.ค. 54 21:28:23

ความคิดเห็นที่ 67 ภิรมย์รักหมาย  พาใจกล่อมกลาย  ริดลืมรอยราน มั่นคงเพียงหนึ่ง ด้วยสมัครคิดถึง ฟ้าฝนเป็นพยาน   หวังรักเสริมฐาน  แทรกรากยึดนาน  เริงรื่นหยัดยาว พันสวาทด้วย   รัญจวนอำนวย  เล่าเรื่องเกริ่นกล่าว หวิววาบมาไหว  ด้วยละมุนละไม  เกินนับครั้งคราว ร้อยแค่ระนาว  ที่เหลือยังพราว  ฝากฟ้าฝากดิน ความรักสมัครยุดสิ้น                ทางเบน ร้อยมั่นหวังกะเกณฑ์                กลุ่มแพร้ว จิตจองแจ่มใสเอน                   เข้ายึด บ่เหลือบรานร้าวแล้ว                ด่วนดิ้นลับตา หวังเหินเคียงขับหล้า                  หมดเหงา ปลอบเปลี่ยนจิตเจ้าเนา               หนักเน้น แต่เสมอสุขกล่อมเกลา               ขวัญชื่น ลืมนึกถึงรานเร้น                       หลอกให้ใจเหงา จากคุณ : ขุนพลน้อยโค่วจง เขียนเมื่อ : 28 มี.ค. 54 10:12:09

ความคิดเห็นที่ 68 ตราบลมหายใจ....ยังรู้ร้อนไหม้...ทุกวันเวลา สายลมจะแกร่ง...ดอกฝนจะแรง...ก็ไม่คณนา เหงาโบกเหว่ว้า..พร้อมรับบัญชา...แต่ใช่กลัวเกรง มนต์รอนเจ้าเอ๋ย...มนต์ตรมรำเพย...มานะความเคร่ง เราพร้อมดาฟัน...แม้นช้ำมหันต์...จะยืนครื้นเร่ง มาเถิดบรรเลง...พันด้วยพิณเพลง..พร้อมแล้วรับรอง ประจักษ์แจ้งเข่นคล้อง..................ไหม้เข็ญ ใจหยัดตรึกตรองเย็น.....................ก่อนแล้ เรื่องทุกข์มากยังเข็น......................ได้ง่าย อย่าเพิ่งทุกข์ท้อแท้........................หวั่นฟ้าฟาดดิน เรื่องรานแลพร้อยบิ่น.....................รุมตาม อย่าหยุดสร้างคำถาม......................แต่เศร้า จงเดินฝ่าดงหนาม.........................ดีกว่า หลังดอกฝนยิ้มเย้า.......................สุขชะแง้มารอ แก้ไขเมื่อ 28 มี.ค. 54 11:39:31 จากคุณ : คืนฝันปีศาจน้อย เขียนเมื่อ : 28 มี.ค. 54 11:34:14

ความคิดเห็นที่ 69 ร่ายเขียนเรียนกาพย์....เพราะจิตพร้อมกราบ...ในมนต์อักษร อีกโคลงประสม...ช่วยลัดช่วยบ่ม...ช่วยคุมทางหลอน ทุกวรรคทุกตอน...ดังดูละคร...ออกบทบอกความ ฝึกเขียนสองทาง...มีเพื่อนช่วยพราง..บ่อหลุมลึกหนาม ความกลัวกว่าครึ่ง...ค่อยค่อยตะลึง...ก่อนคลายเดินตาม ให้ร่าเริงวาม...เข้าแนบวางงาม...ที่ใจอ่อนแอ ไม่ทันถึงร้อยแต่....................รู้งาน เขียนคัดแต่งมานาน..............เพิ่งซึ้ง กลดีช่วยทำลาน....................คราฝึก นอนนั่งนึกเคลิ้มขึ้ง..............แต่งได้ทันใจ แขวนความนัยทิ้งใฝ่............ฝากเหงา เรี่ยราดอย่าดูเบา...................เยาะเย้ย ทุกหนแห่งเต็มเทา...............ใช่ผิด กวีเสกอย่าร้องเฮ้ย................บ่ฮู้บ่สน   อิอิ  พอได้ไหมพี่ญามี่ แบบนี้ฝ้ายเอากลอนเปล่า แปลงง่ายค่ะ เขียนไม่ยากเลยเพิ่งรู้วิธีค่ะ ขอบคุณที่ช่วยแนะทางเขียนฉันทลักษณ์ เข้ามาบวกงานประพันธ์ค่ะ จากคุณ : ฝากซึ้งใส่ฝัน เขียนเมื่อ : 28 มี.ค. 54 12:22:39

ความคิดเห็นที่ 70 นกเล็กเท่าใด...ยังรู้หวั่นไหว...ยังรู้รักหวาน ดอกไม้ต่างสี...กรุ่นหอมที่มี...หาพารำคาญ หากทุกข์ยามพาน..พาใจขาดบาน..ประตูปิดทัน จึ่งมีอารมณ์...วิปริตชมขม.......ว่าดั่งสวรรค์ มองมืดว่างาม...มองขื่นว่าหวาม...เพราะปวดเสกปั้น ผลักผวนเปลี่ยนสรร...หลากสิ่งอนันต์...จึ่งให้ระคาย ยามทุกข์มุ่งเข้าก่าย..................ชีวา สิ้นสุดหอมบูชา......................แต่ร้าว บางวันอยู่เยือกมา...................พลางอวด แต่ละผ่าวยากก้าว...................เกาะรั้งสุขสรวล อยู่กับโลกช้ำส่วน.....................แผ่เหนือ ใจจ่อมราวจุนเจือ.....................ปวดร้อน แท้จริงเริ่มตายเบือ...................กว่าบอก โศกด่วนมาสะท้อน.................เยาะเย้ยเลียนสหาย จากคุณ : พระรามหัดท่องเน็ท เขียนเมื่อ : 28 มี.ค. 54 13:41:32

ความคิดเห็นที่ 71 * ตอน ซอใส่เสียงเศร้า ... * ซึ้งซอส่อเศร้า ...ทำนองหมุนเมา ...เข้าจองจับทรวง ถอยร่นคึกคัก ...ชาญฉลาดถูกกัก ...ณ หลักหักสรวง หงอยเหงาเลียบทวง ...ถึงเหนือหาวหวง ...ยังไห้แคว้งคราง ซอสายร่ายหวิว ...ก่อพรายเพลินพลิ้ว ...ย่างเย้ยวาดขวาง ทูตเพลงเอนคลอน ...แว่วหวาดพาดวอน ...หมื่นเสียงเมียงทาง ตามซอเศร้าวาง ...เพียงพอพลัดพราง ...ล้านรื่นตื่นตะลึง หทัยสุขดุจแสร้งครึ่ง ..........คลายระงับ โปรยปล่อยขมรองรับ..........เรี่ยไข้ กายใจเพียบเต็มศัพท์ ..........โศกเสก เลือนลุกร่ำไรใกล้ ................กลุ่มเศร้าออเฉย ซอซึ้งเสียงคล้ายเอ่ย...............อวลปวด เงาโซ่ตามมาหวด ...................หับห้วง ทุกวรรคแยกตามหมวด ...........หมองจัด เลือกลบมักถูกท้วง..................ทุกข์รั้งคืนหา ขอให้หลับด้วยสุข..ฝันแต่สิ่งที่ใจปรารถนาค่ะ พี่,เพื่อนทุกคน จากคุณ : ญามี่ เขียนเมื่อ : 28 มี.ค. 54 23:48:39

ความคิดเห็นที่ 72 หนูมี่และผองเพื่อนคะ พี่นาถมัวแต่ไม่สบาย วันนี้มาให้กำลังใจน้องๆ ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักน้อง "รสรวยริน"...ท่าจะหอมจัง น้อง "เมืองมานะ" ...ท่าจะขยันมาก น้อง "ฝากซึ้งใส่ฝัน"...คงหลับฝันดีทุกวัน ค่ะ ขอบคุณในน้ำใจของน้องๆ ทุกคนนะคะ สบายดี แล้วจะมาใหม่ค่ะ ขอให้ทุกคนแข็งแรง สมองแจ่มใส เขียนงานได้ยอดเยี่ยมเร็วไวไม่มีติดขัดนะคะ จากคุณ : พี่นาถ (sirivinit) เขียนเมื่อ : 1 เม.ย. 54 17:38:42

ความคิดเห็นที่ 73 ขอขอบคุณ คุณ Setakan, เกรียงไกรกวีฝัน, แก้วกลมกลม, ขวดแก้วสีฟ้า, ขอฝากแค่ฝัน, ขุนพลน้อยโค่วจง, คืนฝันปีศาจน้อย, ฝากซึ้งใส่ฝัน, พระรามหัดท่องเน็ท, เมืองมานะ, หนึ่ง [ ๑ ], รสรวยริน, โลกของหนึ่งคน, วาดฝันมธุรพจน์, สุดสาครท่องสมุทร, ravio, moonpeace, พลอยแข, sirivinit ที่มาแจกกิ๊ฟให้มี่ และพี่,เพื่อนที่มาร่วมแจมทุกคนนะคะ ไปเล่นต่อกันได้ที่นี่ค่ะ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10394985/W10394985.html จากคุณ : ญามี่ เขียนเมื่อ : 1 เม.ย. 54 21:37:23