ความคิดเห็นที่ 1 เสียงกีตาร์แหลมแสบแก้วหู ผู้คนเรือนหมื่นที่ดีดดิ้นกันอย่างเมามันราวกับไส้เดือนถูกน้ำร้อนลวกท่ามกลางความมืดมิดและแสงเลเซอร์หลากสีสันชวนเวียนหัว ไม่ได้รู้สึกรู้สาหรือให้ความสนใจกับหญิงสาวร่างเล็กที่พยายามตะโกนร้องขอทางเพื่อเดินต่อไป พวกเขายังคงสนุกสนานอยู่กับเสียงเพลงอินดี้ทำนองแปลกประหลาดบนเวทีที่ดังก้อง ดื่มเหล้าเคล้านารีข้างกายกันราวกับไม่กลัวผิดศีลธรรม มาธวีไม่ใช่คนธรรมะธรรมโมแต่เธอไม่อยากจะยุ่งเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้อีกหลังจากที่เธอเห็นตัวอย่างไม่ดีมากมายตั้งแต่สมัยเรียน ดูแต่เธอเถอะ คราวที่แล้วที่ดื่มเข้าไปก็นำพาเรื่องซวย ๆ มาให้ทันทีเหมือนกรรมติดจรวด หญิงสาวถอนหายใจเหนื่อยหน่ายกับการต้องตะโกนขอทางกับคนมากมายพวกนี้ที่เขาไม่เห็นหัวเธอสักนิด จึงตัดสินใจเดินชนทุกสิ่งที่ขวางหน้าโดยไม่สนใจใคร  กลิ่นควันบุหรี่ที่ลอยคละคลุ้งไปหมดทั้งทั่วบริเวณเริ่มหนักข้อขึ้นทำให้มาธวีนิ่วหน้า หญิงสาวยกมือขึ้นปิดจมูกเพื่อหวังว่าจะช่วยบรรเทาอาการมึนหัวและความเหม็นที่เธอเกลียดนักเกลียดหนานี้ได้ แต่ดูท่าว่ามันจะไม่เป็นผล ร่างเล็กยังรู้สึกถึงกลิ่นบุหรี่พวกนั้นได้อยู่ เมื่อเดินมาถึงบริเวณที่ผู้คนค่อนข้างบางตา ร่างบางเขย่งเท้าเพื่อมองลงไปยังเวทีแสดงดนตรีเบื้องล่าง เธอเห็นปัณฑ์ธรในชุดเสื้อกล้ามสีเทากับกางเกงขาเดฟ(จนขาลีบเหมือนตั๊กแตน) กำลังแหกปากร้องเพลงอยู่กับเพื่อน ๆ ในวงอย่างเมามัน พอมาธวีเห็นการแสดงบนเวทีของปัณฑ์ธรแล้วก็อดจะยอมรับไม่ได้ว่าเขาช่างมีเสน่ห์เหลือเกินเมื่ออยู่บนเวทีนั่น ดวงตากลมโตเป็นประกายอย่างมีความสุข และเส้นผมยาวประบ่าที่เปียกเหงื่อประปรายนั้นชวนใจเต้นไม่น้อย แต่ก็ไม่เท่ากับรอยยิ้มหวานชวนฝัน หญิงสาวหัวเราะเบา ๆ ในใจ นี่ล่ะมั้ง ที่ทำให้ฉันตกหลุมรักแกตั้งแต่แรกเห็น แต่ก็เท่านั้นแหละนะ พอฉันได้รู้จักแก ฉันก็ตัดใจจากแกได้ทันทีเลย !! มาธวีพยายามที่จะเดินไปให้ใกล้เวทีที่สุดเพื่อที่จะได้ส่งสัญญาณเพื่อเรียกปัณฑ์ธร และขอกุญแจบ้านของเธอมา เพื่อที่จะได้กลับไปนอนหลับให้สบายและสงบสุขที่สุดก่อนที่เพื่อนรักที่หนีออกจากบ้านมาพึ่งใบบุญของเธอจะกลับมา แต่ดูเหมือนว่าเรื่องที่เธอคิดมันจะไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ เพราะไม่เห็นทีท่าว่าเพื่อนชายของเธอจะมองเห็นเลยสักนิด ยิ่งมาธวีเป็นคนตัวเล็กอยู่แล้ว ยิ่งจะเป็นที่สังเกตได้ยากเข้าไปใหญ่ จนเมื่อจบการแสดง มาธวีจึงรีบวิ่งลัดเลาะผู้คนเพื่อไปประชิดตัวปัณฑ์ธร และเอากุญแจให้เร็วที่สุด แต่แล้ว....เธอก็ต้องเหยียบเบรกแทบไม่ทัน เมื่อพบว่าใครอีกคน ก็มารอพบปัณฑ์ธรเช่นกัน สิรดนัยเดินนำผู้เป็นน้องชายมายังด้านหลังของผับแห่งนี้ ซึ่งมีลักษณะเป็นตรอกแคบ ๆ เหม็นกลิ่นปัสสาวะจนผู้ชายเจ้าระเบียบและรักความสะอาดอย่างเขาต้องนิ่วหน้าอย่างนึกรังเกียจ หากแต่สถานที่นี้ก็เป็นสถานที่ที่เหมาะสมกับการคุยธุระสำคัญ ซึ่งมีความเป็นส่วนตัวกับน้องชาย โดยหารู้ไม่ว่ามีใครอีกคนที่แอบตามมาเงียบ ๆ “ พี่มาดักรอผมอีกแล้ว ” ปัณฑ์ธรเอ่ย ก่อนจะเสยผมเปียก ๆ ของเขาอย่างนึกรำคาญ “ พี่มีเรื่องสำคัญจะพูดกับแก ” สิรดนัยบอกอย่างใจเย็น พยายามข่มอารมณ์ตัวเองไม่ให้โมโหกับท่าทีเหมือนไม่สนใจ และรอยยิ้มกวน ๆ ของผู้เป็นน้องชาย “ เมื่อวานพี่ก็พูดเรื่องนั้นกับผมไปแล้วนิครับ ยังมีอะไรอีกล่ะ ” มาธวีที่แอบดูอยู่พึมพำในใจ นึกอยากจะรู้เหมือนกันว่าเรื่องที่พูดกันเมื่อวาน น่าจะเป็นสาเหตุให้ ปัณฑ์ธรเพื่อนรักต้องหนีออกจากบ้านพร้อมกับบาดแผลเล็กๆที่มุมปากนั่นก็เป็นได้ แต่จะพูดก็พูดเถอะ พอหญิงสาวเห็นท่าทางกวนบาทาของนักร้องหนุ่มแล้วก็อดจะอยากกระทืบไม่ได้ ดูก็รู้ว่าเขาจงใจที่จะกวนบาทาพี่เขามากขนาดไหน ถ้าเป็นเธอ เธอคงจะกระโดนถีบหน้าสวย ๆ ของน้องชายตัวแสบอย่างปัณฑ์ธรไปแล้ว ไม่ปล่อยให้มันลอยหน้าลอยตากวนอยู่แบบนี้หรอก แต่สิรดนัยกลับยังยืนนิ่งราวกับหินผาสูงตระหง่าน ไม่หวั่นไหวกับแรงยั่วยุใด ๆ แถมโพสท่าเหมือนพระเอกซีรีย์ ยืนได้มุม ปลายเท้าทั้งสองข้างทำมุมสี่สิบห้าองศา มือทั้งสองข้างล้วงกระเป๋า หล่อมากเลยค่า !!!! “ แกไปอยู่ที่ไหน ” ผู้เป็นพี่ชายถามอย่างใจเย็นอีกครั้ง “ ไม่ยอมกลับบ้านเพราะทะเลาะกับพี่ ทำตัวเป็นเด็ก ๆ คิดว่าเรื่องแค่นี่พี่สืบไม่รู้เหรอว่าแกไปพักกับใคร ที่ไหน ” “ ให้ตายพี่ก็หาไม่พบหรอกครับ ” เขาบอกอย่างมั่นใจ “ ผมไปพักกับคนรักของผม ผู้หญิงคนนี้ไม่มีใครรู้จัก ผมไม่เคยควงเธอไปโชว์ที่ไหน ” สิรดนัยกัดริมฝีปาก คิ้วขมวดมุ่น “ ถ้าแกยังไม่คิดจริงจัง ก็อย่าไปเกาะเธออยู่ ออกมาเสียเถอะ เธอจะเสียชื่อเสียงเปล่า ๆ ถ้าใครเห็นเข้าคนที่เสียหายก็คือผู้หญิงคนนั้นนะ ” “ ผมจริงจังกับเธอครับ ” เขาบอก สีหน้าแสดงว่าไม่โกหกสักนิด อีกคนที่แอบฟังเรื่องนี้อยู่อยากจะกรีดร้องออกมาให้โลกได้รับรู้ถึงความอึดอัด อัดอั้นตันใจอย่างที่สุดของตัวเอง หากแต่ทำเช่นนั้นไม่ได้ จึงทำได้เพียงแค่กัดแขนเสื้อของตัวเองไว้เพื่อระงับสติ “ หมายถึง..นายจะแต่งงงานกับผู้หญิงคนนี้...งั้นสิ  ” ชายหนุ่มสังเกตได้ ว่าน้องชายของตัวเองมีท่าทีแปลกไปเมื่อเขาถามถึงระดับความจริงจังระหว่างปัณฑ์ธรกับผู้หญิงคนนั้น แต่เพียงครู่เดียวนักร้องอินดี้หนุ่มก็เงยหน้าขึ้น สบตากับพี่ชายอีกครั้ง หากแต่ครั้งนี้แววตากลับดูลอกแล่ก และไม่มั่นใจ “ อนาคตที่ไกลขนาดนั้น ผมยังไม่คิดครับ ผมอยากให้เราค่อยเริ่มสร้างฐานให้มั่นคงก่อน ตอนนี้ผมยังไม่มีงานประจำที่แน่นอน ตำแหน่งที่มีในบริษัทก็เป็นแค่ตำแหน่งเปล่าๆที่ผมไม่ได้เข้าไปทำ งานผมก็ไม่เคยหาเองนอกจากงานดนตรีพวกนี้ ผมยังไม่อยากให้ใครมาเดือดร้อนไปกับผมหรอกครับ ” คำพูดดูดีมีหลักการของเขา ทำให้มาธวีรู้สึกอยากอาเจียน :-)ลงตับจริง ๆ “ แต่ถ้าแกยอมทำตามคำสั่งของพี่ แกก็จะพร้อมทุกอย่างนะปัณ แกจะมีงาน มีเงิน มีตำแหน่ง มีผู้หญิงที่พร้อมจะเป็นคู่คิดกับแกและชีวิตของแกก็จะยิ่งเจริญยิ่งขึ้น เมื่อได้เลือกเดินตามทางที่พ่อแม่ปูไว้ให้ ” “ มันตลกสิ้นดี ” ปัณฑ์ธรตอบกลับแทบจะทันทีที่สิรดนัยพูดจบ “ ผมไม่ยอมให้ใครมาออกแบบชีวิตให้แบบพี่หรอกครับ ก่อนจะสั่งผมให้ตกลงแต่งงานกับคนที่พ่อแม่เลือกให้ พี่ก็ทำให้ผมดูก่อนสิครับ แต่งงานกับยายเดือนตามที่ตกลงกันไว้ แล้วผมจะรอดูว่าชีวิตของพี่จะประสบความสำเร็จตามที่พ่อแม่บอกหรือเปล่า ” มาธวียกมือขึ้นปิดปากอย่างตกใจ เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นจริงบนโลกใบนี้ด้วยเหรอ “ พี่กับเดือน เราต่างกันเกินไป ” เขาบอก “ อีกอย่างนึง เดือนยังเด็กมาก ส่วนพี่ก็อายุขนาดนี้แล้ว มันอาจจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงเมื่อใครสักคนอาจจะเจอคนที่ถูกใจกว่า และอายุเหมาะสมกันมากกว่า แล้วเหตุผลสำคัญคือพี่มีความรับผิดชอบแล้ว มั่นคงแล้ว แต่แกยังทำตัวแบบนี้ พ่อแม่เลยอยากให้แกแต่งก่อน ” จากคุณ : kibosi เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 54 09:07:16

ความคิดเห็นที่ 2 ปัณฑ์ธรนึกโมโหบิดามารดา ที่กำลังท่องเที่ยวทั่วโลกกันอยู่อย่างมีความสุขเสียจริง “ ผมเองก็อยากจะหาใครสักคนที่ผมถูกใจเหมือนกันนะครับ พี่คงเข้าใจ ” พูดจบ ปัณฑ์ธรก็หมุนตัวกลับเพื่อที่จะเข้าไปร้องเพลงต่อ หากแต่เขาต้องชะงัก เมื่อพี่ชายของเขาได้เอ่ยถามขึ้น “ ผู้หญิงคนนั้น คือ ‘ฮันนี่’ ของนาย ที่พี่เจอเขาวันนั้นใช่ไหม ” ปัณฑ์เบิกตากว้างอย่างตกใจ ขณะที่มาธวีที่แอบฟังอยู่แทบจะหัวใจหยุดเต้น “ ถ้าว่างก็พาผู้หญิงคนนั้นมาคุยกับพี่ก็ดีเหมือนกันนะ เผื่อพี่จะช่วยพูดกับพ่อแม่ให้ถ้าเธอเป็นคนดีจริง ๆ ” ถ้าใครได้ยินคำพูดนี้ของสิรดนัยก็ต้องรู้สึกชื่นชมในตัวเขา ที่เขาช่างใจกว้างเหลือเกิน แต่ถ้าใครมาอยู่ในสถานการณ์เดียวกับมาธวี ต้องรู้สึกว่า บางที ความใจดีของใครบางคน ก็สามารถทำร้ายใครอีกคนหนึ่งได้เหมือนกัน มาธวีรีบสาวเท้าตามร่างสูงในชุดกางเกงขาเดฟตั๊กแตนที่เดินจ้ำอ้าวราวกับจะรีบไปตามสมบัติที่หายไปอย่างไรอย่างนั้น และดูเหมือนเขาจะเดินตัวตรงแหน่ว กำมือแน่นเหมือนคนกำลังโกรธเป็นฟืนเป็นไฟอีกด้วย แต่หญิงสาวหาได้สนใจเรื่องอารมณ์ของเขาไม่ ตอนนี้เธอสนก็แต่อารมณ์ของตัวเองที่กำลังเดือดปุด ๆ อยู่ต่างหาก ว่าต้องมีใครสักคนหนึ่งที่ต้องรับผิดชอบกับเรื่องนี้ และแน่นอนว่ามันต้องเป็นไอ้บ้าขาเดฟที่เดินอยู่ข้างหน้าเธอแน่ หญิงสาวจึงได้แต่เฝ้าจนปัณฑ์ธรแสดงดนตรีจบ จนกระทั่งเขาเก็บของเรียบร้อย และออกมาจากผับเพื่อที่จะกลับบ้าน(ของเธอ)นั่นแหละ เธอจึงได้แสดงตัวให้เขาเห็น “ ปัณฑ์ธร ” เจ้าของชื่อทำตาโต และตกใจสุดขีด เมื่อเห็นว่าเพื่อนสาวคนสนิทที่เขาไปขออาศัยพึ่งใบบุญ บัดนี้มายืนจังก้า เท้าสะเอวขวางหน้าเขาอยู่ แถมจ้องเขาด้วยท่าทางอาฆาตพยาบาทสุดฤทธิ์ ก่อนที่ร่างบางจะค่อย ๆ ก้าวเท้าเข้ามาหาเขาช้า ๆ “ แกสร้างเรื่องอีกแล้ว ” หญิงสาวเขย่งเท้าขึ้น ก่อนจะใช้นิ้วชี้จิ้มหน้าผากมนของ ปัณฑ์ธรแรง ๆ “ เรื่อง...เรื่องอะไรของแกวะ ” ปัณฑ์ธรถามเสียงแผ่ว สายตาหลุกหลิก เหมือนพยายามจะปกปิดอะไรบางอย่าง “ แกบอกพี่แดน ว่าฉันเป็นคนรักของแกได้ไง อย่างนี้ฉันก็เสียหายสิ จะไปเสนอตัวให้พี่ของแกก็ไม่ได้แล้วใช่ไหม ” ปัณฑ์ธรขวมดคิ้ว ก่อนจะแค่นหัวเราะ และมองเพื่อนสนิทด้วยสายตาเหยียดหยามราวกับเธอเป็นแค่ตัวบุ้งแสนอัปลักษณ์ “ ขี้เหร่ นมแบน ตัวเตี้ยเรี่ยดิน แถมซีดเป็นมันแกวอย่างแก ต่อให้ฉันไม่บอกพี่แดนว่าแกเป็น ‘ฮันนี่’ ของฉัน แกก็จีบพี่แดนไม่ติดหรอกโว้ย พี่ผมหล่อ แล้วก็เลือกนะครับคุ๊ณ ” มาธวีอยากจะกรี๊ดให้แกนโลกเปลี่ยนทางหมุน ให้ตายเถอะเธอไม่เคยคิดเลยว่าการไปเรียนต่างประเทศเพื่อยกระดับความรู้ของเพื่อนเธอคนนี้ จะไม่ได้ยกแค่ระดับความรู้(ซึ่งไม่แน่ใจว่ายกได้แค่ไหน) แต่มันยังยกระดับความป๋า(หมาก)ของเพื่อนเธอไปอีกหลายระดับ ไม่น่าเชื่อเลยว่าผู้ชายหน้าหวาน ๆ หล่อขั้นเทพ เจิดเกินบรรยายอย่างปัณฑ์ธรจะสามารถบรรยายลักษณะของตัวเธอได้แย่จนเห็นภาพขนาดนี้ “ แกมัน...” มาธวีง้างมือขึ้นเหมือนอยากจะต่อย ส่วนคนโดนขู่ทำร้ายก็ไม่มีทีท่าเกรงกลัวสักนิด ก็ใครมันจะไปกลัวล่ะหมัดเล็ก ๆ แบบนี้ นอกจากไม่กลัวแล้วยังอยากยั่วให้โกรธมากขึ้นไปอีก เพราะเวลาที่เห็นหน้าของมาธวีเวลาโกรธ แก้มจะป่อง ๆ คิ้วขมวด ๆ ตลกจนอดแหย่ไม่ไหวจริง ๆ “ หล่อบาดใจใช่ป่ะล่ะ ” เขาเติมให้ พลางยกแขนขึ้นกอดคอหญิงสาวอย่างสนิทสนม แม้ว่าคนในอ้อมแขนจะพยายามต่อสู้ดิ้นรนอย่างไรก็ตาม  “ วันนี้มารับฉันถึงที่นี่ เพราะทนคิดถึงไม่ไหวอ่ะดิ ” มาธวีเบ้ปาก ก่อนจะตอบประชดประชัน “ คิดถึงมากกกก เพราะฉันเข้าบ้านไม่ได้ แกเอากุญแจฉันมานี่ยะ ” “ เฮ้ย เปล่า ฉันวางไว้ใต้กระถางหน้าห้อง ก็เขียนบอกในจดหมายแล้วนิ ” เขาบอกหน้าตาจริงจัง ก่อนจะหัวเราะเพื่อนของตัวเองเบา ๆ “ โง่หว่ะ ” ปัณฑ์ธรบอกเสียงกลั้วหัวเราะ ก่อนจะขยี้ผมหยิกยุ่งเหยิงของเพื่อนเล่นอย่างหมั่นเขี้ยว ในขณะที่เจ้าของหัวกัดฟันกรอดอย่างนึกแค้นใจ และสาปแช่งมันอยู่ในใจไม่ให้รู้ตัว พร้อม ๆ กับเดินเคียงคู่กันไปตามถนนของกรุงเทพฯยามราตรี           ในสายตาของคนนอกอย่างสิรดนัย ที่แม้จะไม่ได้ยินสิ่งที่สองคนนั้นพูดกันแต่กิริยาที่ทางและการแสดงออกของคนทั้งคู่ก็ดูเหมือนคู่รักวัยรุ่นธรรมดาทั่วไปที่หยอกล้อกันสนุกสนานน่ารักน่าเอ็นดู ผู้เป็นพี่ชายเหยียดยิ้มบาง ๆ เมื่อนึกถึงรอยยิ้มที่มีความสุขของน้องชาย เขาเองก็อยากให้คนที่เขารักทุกคนมีความสุข ถ้าสิ่งใดที่จะไม่ทำให้ปัณฑ์ธรต้องเสียใจหรือเจ็บปวดเขาก็อยากจะทำ เพราะฉะนั้น อะไรที่เขาควรที่จะทำก่อนที่พ่อกับแม่จะกลับมาจากท่องเที่ยวแล้วจะสามารถทำให้ทุกคนมีความสุขได้ เขาก็ควรจะทำ ใช่ไหม ?? มาธวีและปัณฑ์ธรเดินเคียงคู่กันไปตามแนวระเบียงของคอนโดขนาดกลางย่านใจกลางเมือง ที่แม้ว่าลักษณะทางกายภาพและบรรยากาศโดยรอบจะไม่ดีมากนักแต่เมื่อเทียบกับทำเลที่ตั้ง และราคาที่คนชั้นกลางระดับล่างอย่างมาธวีจะเป็นเจ้าของได้ก็ถือว่าเหมาะสม หญิงสาวหรี่ตามองกล่องห่อกระดาษสีชมพูลายจุดแสนน่ารักที่วางอยู่หน้าห้องตัวเองอย่างแปลกใจ ก่อนจะสะกิดเพื่อนหนุ่มที่กำลังเพลิดเพลินกับการฟังMP3 ไม่สนใจโลกภายนอกให้ช่วยกันดู จนกระทั่งเมื่อทั้งคู่เดินเข้าไปใกล้ ข้อกังขาที่เคยมีมาก็ได้มลายหายไป เมื่อทั้งคู่ได้เห็นว่า ‘ของขวัญ’ ปริศนาที่อยู่ในกล่องนั้นมันคืออะไร และจดหมายที่แนบมาก็ของขวัญชิ้นโตที่นอนขดตัวหายใจสม่ำเสมอก็ช่วยไขข้อสงสัยได้ว่า ทำไมกล่องนี้จึงมาอยู่ที่ตรงนี้ จากคุณ : kibosi เขียนเมื่อ : 23 มี.ค. 54 09:08:34

ความคิดเห็นที่ 3 สิรดนัยเอามาให้หรือ จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 26 มี.ค. 54 15:46:48