|
บทที่ 2 ดินเนอร์มื้อแรก
ห้องรับแขกในบ้านกลางทำเป็นแอ่งกลมลึกลงไปเกือบครึ่งเมตร มีเก้าอี้นวมสีขาววางตามแนวโค้งของกำแพง เว้นไว้แค่สองจุดที่เป็นบันได้ขึ้นลง ทั้งพื้นและบันไดปูด้วยพรมสีเลือดหมู ที่ใจกลางห้องรับแขกมีโต๊ะรับแขกรูปไข่เตี้ยๆทำด้วยกระจกใส ใสชนิดที่ว่า หากไม่มีรางแก้วที่ตกแต่งด้วยหินและทรายสีขาว และกระบองเพชรต้นเล็กๆวางไว้กลางโต๊ะรับแขกก็อาจมีใครเดินชนได้ และแม้จะตกแต่งจนหรูขนาดนี้ ก็มีใครบ้างคนเรียกสถานที่แห่งนี้ว่า บ่อกบ
อาณาเขตเดินอย่างระโหยโรยแรงเข้ามาในบ่อกบ เขามาช้าไปเกือบยี่สิบนาที เพราะตัดสินใจอาบน้ำหลังจากที่จัดของมาตลอดบ่าย เมื่อมาถึงก็ต้องชะงักเมื่อเห็นว่ามีคนมาถึงก่อนหน้าเขาเพียงคนเดียว วรรณจันทร์ เธอไม่เพียงแต่จะมาถึงก่อน แต่ยังดึงเก้าอี้นวมออกมาทำเป็นเก้าอี้ยาวแล้วกึ่งนั่งกึ่งนอนเล่นเนตผ่านโน้ตบุ้คเครื่องเล็กในมืออย่างสบายใจ อาณาเขตรู้สึกผิดน้อยลงนิดหน่อยเมื่อเห็นคนรอไม่มีท่าทีจะเดือดร้อน
มานานแล้วหรือจันทร์ คงเป็นเพราะเขารู้จักวรรณจันทร์ตอนที่อยู่ที่กรุงเทพ อาณาเขตจึงใช้ภาษาไทยกลางกับวรรณจันทร์โดยตลอด ไม่เคยหลุดภาษาอีสานหรือคำเมืองเหมือนกับที่คุยกับคนอื่นๆเลย
ค่ะ พอวางสาย จันทร์ก็มาเลย ขี้เกียจฟังพี่มุกบ่น วรรณจันทร์ไม่ละสายตาจากหน้าเวบที่กำลังอ่าน อาณาเขตเลยนั่งลงบ้าง เขาเหลียวไปเหลียวมาสักพักก็ไม่มีใครมาเพิ่มสักที รวมทั้งตัวคนที่โทรตามแถมยังเร่งคนอื่นอย่างมุกล้อมด้วย
พี่ไม่ยักรู้ว่าบ้านนี้ต่อเนตแล้ว อาณาเขตชวนคุย
เปล่าค่ะ ไม่มี จันทร์แอบใช้ของคอนโดหน้าปากซอย แล้ววรรณจันทร์ก็ท่องเนตต่อไปไม่แม้แต่จะเงยหน้ามามองคู่สนทนา อาณาเขตจึงโล่งใจเป็นอย่างมากที่ในที่สุดคนสั่งระดมพลก็เดินทางมาถึงเสียที
ล้อม เรียกชาวบ้านมาแต่ไก่โห่แต่ตัวเองกลับมาสายเชียวนะ อาณาเขตไม่มีเกรงใจเพื่อนในวัยเด็กอยู่แล้ว
มุกล้อมไม่เพียงไม่ขอโทษ แต่ยังกวาดตามองไปรอบๆ ยายรินยังไม่มาอีกหรือนี่ ว่าแล้วก็เดินไปคว้าโทรศัพท์สายในต่อไปที่บ้านของธารระรินทันที ริน ใจคอจะให้พี่รอถึงกี่โมงจ๊ะ อาณาเขตมองการเจรจาฝ่ายเดียวของมุกล้อมอย่างอึ้งๆ โดยเฉพาะเมื่อเจ้าหล่อนสามารถตำหนิธารระรินได้อย่างคล่องแคล่วราวกับมานั่งรออยู่เป็นชั่วโมง พอวางสาย มุกล้อมก็ให้คำอธิบาย นัดยายรินน่ะ ต้องเผื่อเวลาให้หล่อนโอ้เอ้สักครึ่งชั่วโมง เพราะฉะนั้น นายผา จำไว้ด้วยว่า ถ้านัดไหนมียายริน ฉันบอกว่าห้าโมง แปลว่าห้าโมงครึ่ง เข้าใจ๋
อาณาเขตก้มมองนาฬิกาตัวเอง ตอนนี้ห้าโมงยี่สิบห้า เขาพยักหน้า อ๋อ ที่แท้เธอมาก่อนเวลาตั้งห้านาที
มุกล้อมไม่เพียงไม่สะทกสะท้านกับการประชดประชัน เธอยังพยักหน้าแล้วเดินนวยนาดลงบ่อกบไปนั่งข้างวรรณจันทร์
วรรณจันทร์ พรุ่งนี้เธอไปต่อเนตที่ห้องพี่ให้ด้วยสิ มุกล้อมวานน้องเสียงอ่อนเสียงหวาน
ค่าเนตหารสี่คน คนละสามร้อยต่อเดือน เร้าเตอร์จันทร์มีของเก่ามาด้วยแล้วไม่ต้องหาร ถ้าตกลงจะจัดการให้ วรรณจันทร์ยังไม่เงยหน้าจากโน้ตบุ้คของตัวเองเหมือนเดิม
งก ไหนๆเธอก็เสียเงินต่อเนตแล้ว ให้พี่ให้เชื้อใช้ฟรีไม่ได้หรือ มุกล้อมชักงอน
ผิด หนึ่ง จันทร์ยังไม่ได้เสียเงินต่อเนต สอง พี่มุกเป็นลูกของเพื่อนของแม่จันทร์ เราไม่ใช่พี่น้องกัน คนพูดไม่แม้แต่จะหันหน้ามามอง
พอได้ยินคำตอบ มุกล้อมก็ชะงักกึก เชิดหน้าขึ้นเล็ก ทำท่าจะค้อนแต่ก็ไม่ค้อน ได้แต่ทำปากขมุบขมิบ อาณาเขตแอบขำกับการเจรจาของสองสาว จอมบงการอย่างล้อม มาเจอเนิร์ดอย่างวรรณจันทร์ ก็หาทางไปไม่เป็นเหมือนกันแฮะ
มาแล้วค่า ธารระรินรายงานตัวเสียงแจ้วเมื่อมาถึง พอทุกคนเห็นหน้าเธอก็รู้ทันทีว่าทำไมช้านัก ธารระรินไม่เพียงแต่อาบน้ำแต่งตัวหลังจากจัดของเสร็จแล้วเท่านั้น เธอยังเซตผมแต่งหน้าพรมน้ำหอมเรียบร้อยราวกับจะออกไปงานกลางคืนที่ไหน
จะออกไปไหนหรือริน ดอกเตอร์อาณาเขตถามอย่างอดไม่ได้
พี่ผาก็ รินก็แต่งตัวของรินแบบนี้แหละ แต่วันนี้เราย้ายเข้ามาอยู่ด้วยกันเป็นวันแรก ออกไปฉลองก็ดีเหมือนกันนะคะ ธารระรินชักชวนราวกับมีเป้าหมายอยู่ในใจ
มุกล้อมเด้งตัวขึ้นมาท่าเอนพิงพนักทันที เธอเหลียวซ้ายแลขวาก่อนจะกระซิบถาม เจ้าป้ากับพี่คำออนอยู่ไหน
เจ้าป้าโดนเจ้าลุงตามตัวให้ไปกาลาดินเนอร์ที่ไหนสักที่ เลยออกไปร้านทำผมตั้งแต่สี่โมงแล้ว และได้ยินว่า เอื้องๆอะไรสักอย่างจะออกดอก เจ้าลุงเลยจะไปที่ไร่บนดอยต่อทันที รับรองได้ว่าเจ้าป้าจะไม่ได้มาแถวนี้อีกหลายวัน เพราะทางไปไร่มันขึ้นเขาลงเขา พี่เอกไม่อนุญาตให้เจ้าป้าขับรถลงดอยเองอย่างเด็ดขาด ส่วนคำออน กำลังรออ้ายป๋องมารับกลับบ้านไปตอนหกโมงเย็น วรรณจันทร์รายงานอย่างครบถ้วนโดยไม่ละสายตาจากหน้าจออย่างเคย
อาณาเขตหลุดปากทันที นี่แอบเก็บข้อมูลทุกเม็ดเลยรึ
ไม่ได้แอบเก็บข้อมูล แค่มานั่งอยู่ตรงนี้ตอนห้าโมงเย็นตามเวลานัด ถ้าทุกคนมาตรงเวลา พี่คำออนก็คงบอกให้ทุกคนรู้เหมือนที่บอกจันทร์ เสียงวรรณจันทร์ยังคงเรียบเสียจนคนฟังต้องหันไปมองหน้ากันเองว่า นี่พวกตูกำลังโดนมันด่าที่มาสายกันทุกคนหรือเปล่าหว่า
งั้นก็ออกไปข้างนอก เพราะมุกหิว และเรื่องที่จะประชุมให้.. มุกล้อมบุ้ยใบ้ไปทางหลังบ้าน ซึ่งเป็นที่ที่คำออนน่าจะนั่งดูทีวีรอแฟนมารับอยู่ ก่อนจะพูดต่อ รู้ไม่ได้เด็ดขาด
งั้นไปร้านอาหารญี่ปุ่นกันนะ หนูอยากกิน ธารระรินชวนอย่างตือรือร้นก่อนจะหันไปโฆษณากับอาณาเขตที่ไม่คุ้นเคยกับเชียงใหม่มากที่สุด พี่ผา ร้านนี้นะ น่าไปมากเลย เป็นบุพเฟ่ต์แต่เราสามารถเลือกของดิบให้เขาไปทำได้ อยากกินอะไร ก็สั่งอันนั้น แล้วเขาทำอร่อยมากเลยนะคะ รวมค่าน้ำแล้วไม่เกินสี่ร้อยบาทต่อคนหรอก
เหรอครับ อาณาเขตชักจะงงงๆ ที่สาวเอวบางร่างน้อยอย่างธารระรินเป็นคนชวนไปกินบุพเฟต์ ปกติสาวๆเขาต้องไดเอทกันไม่ใช่หรือ ถ้าเป็นไอ้ล้อมชวนไปกินหมูกะทะเขาจะไม่แปลกใจเลย
จะไปร้านโมโม่ล่ะสิ งั้นไปด้วย ฉันชอบ มุกล้อมสนับสนุนอย่างไม่ลังเล เรื่องกินหล่อนไม่มีเกี่ยง
อาณาเขตเลยหันไปถามคนที่นั่งเงียบอยู่ น้องจันทร์ล่ะ
โอ้ย ไม่ต้องไปถามเจ้าจันทร์หรอก ร้านไหนมันก็ไปทั้งนั้นแหละ มุกล้อมพูดแทรก จนวรรณจันทร์เงยหน้ามามอง
ก็มีบ้างเหมือนกันค่ะ ที่จันทร์ไม่ไป
แต่ถ้าพี่จันทร์ไม่เข้าร้านไหนนะคะ พี่ผาห้ามเข้าเด็ดขาด ถ้ากินเข้าไป อาจถึงตายได้ ธารระรินเตือนอาณาเขตด้วยสีหน้าจริงจังเสียจนคำว่า ลิ้นจรเข้และกระเพาะเหล็กมันชักจะลอยวนๆอยู่บนหัววรรณจันทร์ดูชอบกล
โอเค งั้นไปกัน เอารถคันไหนไปดี เอาไปคันเดียวพอจะได้ประหยัดน้ำมัน อาณาเขตถาม
ไม่เอารถรินนะคะ รินจัดของจนเมื่อยไปหมดแล้ว ไม่อยากขับรถอีก คนชวนเลี่ยงไม่ยอมขับรถเสียแล้ว
โธ่เอ๊ย นึกว่าจะได้นั่งป้ายแดงเสียหน่อย แต่ก็เข้าใจ ของของฉันแค่คันรถเดียว ป่านนี้ยังจัดไม่เสร็จเลย ยายรินขนมาตั้งสามคันรถจะไม่เหนื่อยได้ยังไง ผา เอารถเธอออก มุกล้อมพูดราวกับสั่งอีกฝ่ายได้
จะดีหรือ อาณาเขตทำหน้าปูเลี่ยนๆ เขาจะบอกสาวๆอย่างไรดีว่า ตอนนี่ขนของจากยโสมาเชียงใหม่นี่ เขาเอาแจ่วบองกับปลาแดกของโปรดวางไว้ที่ที่นั่งตอนหลัง ถึงแม่จะซีลภาชนะอย่างดีและเขาเปิดหน้าต่างรถทิ้งไว้ตั้งแต่บ่าย แต่กลิ่นมันก็ยังไม่น่าจะหมด
ดีสิ เอารถกะบะไปจะได้ซื้อของด้วย แถวร้านมีห้างตราดอกบัวด้วยนี่ วรรณจันทร์พับโน้ตบุ้คเตรียมออกเดินทางในทันใด
ถ้าพี่ผาเหนื่อยก็ให้พี่จันทร์ขับก็ได้นะคะ มีกระเป๋ามาใบเดียว ไม่เหนื่อยหรอก ธารระรินเสนอเสียงแจ้วด้วยความหวังดี
อย่า มุกล้อมร้องเสียงหลง จนทุกคนหันไปมอง ยายรินแกไม่รู้หรือว่าไอ้จันทร์มันยังไม่ไปสอบใบขับขี่เพราะอะไร
อ้าว พี่จันทร์ยังไม่ไปสอบใบขับขี่อีกหรือคะ พี่จันทร์ขับเก่งออก ตอนถอยเข้าซองยากๆ รินยังต้องให้พี่จันทร์ช่วยถอยให้เลย ธารระรินทำตาโตถามเสียงใส ไม่อยากจะเชื่อข้อมูลของมุกล้อม
โอ๊ย เรื่องอย่างถอยเข้าถอยออกมันทำได้หมดแหละ มันทำไม่ได้เรื่องเดียว ขับไปข้างหน้าให้มันตรงๆ มุกล้อมแฉเอาดื้อๆ แถคนโดนแฉก็ไม่มีท่าทีจะโกรธ กลับยิ้มรับเป็นการยืนยันเสียอย่างนั้น
พี่ขับให้ได้ แต่รถพี่มีกลิ่นนิดหน่อย ถ้าพวกเราทนไหวก็เอา อาณาเขตเลยจนมุม ต้องสารภาพเรื่องกลิ่นแบบเขินๆ และแม้ว่ามุกล้อมกับธารระรินจะยืนยันว่าไม่เป็นไร แต่พอไปถึงรถ แค่เปิดประตูออกมา มุกล้อมก็เสียสละคว้ากุญแจจากกระเป๋าของธารระรินส่งให้อาณาเขต เอารถยายรินไป แต่นายขับ ไม่ต้องถามถึงอีกสองสาว พวกเธอวิ่งไปตั้งหลักข้างรถป้ายแดงคันงามของน้องเล็กทันทีที่ได้ยิน
----------------------------------------------------
| จากคุณ |
:
Deckard 
|
| เขียนเมื่อ |
:
24 มี.ค. 54 09:37:39
|
|
|
|
โสด อิน เดอะ ซิตี้ (เคิ้น ตี้เวียงเจียงใหม่..เจ้า) บทที่ 2
