 |

เมื่อพวกเขาทั้งสองกลับเข้ามาในวอร์ดอีกครั้ง ระหว่างเดินผ่านหน้าเคาน์เตอร์พยาบาล หมอกั๋วอี้เสียนก็แจ้งความประสงค์เรื่องที่ขอให้เอาเลือดไปให้กับคนป่วยห้อง 236 อีกครั้ง พยาบาลคนที่เอา เลือดจะเข้าไปให้เมื่อสักครู่ ชะโงกมองไปทางข้างหลังของพวกเขา อดถามไม่ได้
อ้าว..แล้วคนไข้ล่ะคะ เธอไม่ได้ออกไปกับพวกคุณหรอกหรือ ?
อะไรนะ ?
เมื่อตะกี้ฉันจะเข้าไปวัดไข้ แต่ไม่เห็นคนไข้อยู่ในห้องน่ะค่ะ ก็เลยนึกว่าออกไปกับพวกคุณ
อู๋เจ้าหมิงยืนฟังอย่างงงๆ เพราะไม่เข้าใจภาษาที่ทั้งหมดคุยกัน
เกิดเรื่องอะไรขึ้นหรือ ?
หลิงหลิงหายตัวไป
หา...อะไรนะ ?
คนไข้หาย... ทุกคนจึงแยกย้ายกันตามหาทั่ววอร์ด ตามห้องต่างๆตามระเบียงตึกใกล้ๆ ผ่านไป กว่าสิบห้านาที ก็ยังหาไม่เจอ อู๋เจ้าหมิงกลับไปที่ห้องอีกครั้ง เห็นหมอกั๋วอี้เสียนยืนมองกระป๋องใส่น้ำออก ซิเจนที่ยังตีพองปุดๆอย่างครุ่นคิด
หาเธอเจอมั้ย ?
เฮอะ.. ถ้าเจอ นายก็คงเห็นเธอนอนอยู่บนเตียงแล้ว..
ก็ไหนบอกว่าอาการเธอสาหัส ..แล้วนี่ยังมีแรงเดินออกไปข้างนอกได้ยังไง ?
นั่นสินะ...เธอคงไม่มีแรงเดินออกไปได้ไกล.. นอกเสียจาก...
หมอกั๋วอี้เสียนพึมพำถึงตอนนี้พลันฉุกใจคิด อู๋เจ้าหมิงก็ราวกับนึกบางอย่างขึ้นมาได้พร้อมกัน ใบหน้าคมคายถึงกับซีดเผือด ในหัวใจรู้สึกเย็นเฉียบราวกับปกคลุมด้วยน้ำแข็ง
ทั้งสองไม่มีใครพูดอะไรอีก หมอกั๋วอี้เสียนโบกมือไปข้างหน้าเบาๆ เรียกพลังจากผลึกไตรคอสมิค สีน้ำเงินในตลัสคอสมิค เปิดประตูมิติตำแหน่งขึ้นเบื้องหน้าทันที เมื่อพยาบาลผลักประตูเข้ามาในห้องเพื่อ รายงานเรื่องที่ยังหาไม่เจอคนไข้ ร่างสูงทั้งสองก็ได้ลับหายเข้าไปในเงามืดแห่งทวารมิติไปเสียก่อน ...
 .
== จบตอนที่ 9 โปรดติดตาม ตอนต่อไป ==
คำขอบคุณ
- ขอบคุณทุกกิฟต์จากกระทู้ที่แล้วนะคะ :: GTW, ravio, wor_lek
- ขอบคุณทุกคอมเม้นค์ รวมไปถึงนักอ่านเงาทุกท่านค่ะ ^_^
ตอบคอมเม้นต์ค่ะ
คุณ : GTW :: แหะๆ เจตนาให้บรรยากาศมันเปลี่ยนน่ะค่ะ อยากทดลองเขียนแบบ 2-3 เรื่องที่เดินเรื่องไปพร้อมกัน ดังนั้นอาจจะเห็นบรรยากาศสลับไปมา ผิดพลาดหรืองุนงงอย่างไร บอกกล่าวแนะนำได้นะคะ ^^''
คุณ : กุลธิดา :: 555 เหตุผลสำคัญที่สุด มี่ใส่ฉากเบาๆไว้ ก็เพื่อนักอ่านที่ไม่คุ้นชิน จะได้ปรับตัวน่ะค่ะ
คุณ : scottie :: โอ้ เก่งมากเลย ตามมาทันละ ^^
 .
จากคุณ |
:
ธีตภากร
|
เขียนเมื่อ |
:
27 มี.ค. 54 02:09:22
|
|
|
|
 |