นิยายมันก็แค่....นิยาย บทที่ 15

บทที่ 15
เพื่อน
ปี 3 เทอม 1 เป็นอะไรที่ไม่ค่อยมีอะไรมากแต่ก็มีเรื่องเล็กๆที่เกิดเรื่อยๆคือเพื่อนๆเริ่มที่จะพยายามให้ผมกับทิพย์คุยกันอย่างครั้งหนึ่งเท่งชวนผมไปนั่งที่อ่างแก้วที่เป็นอ่างเก็บน้ำของมหาวิทยาลัยแต่พอไปถึงก็พบว่าทิพย์ไปด้วยก็ไปนั่งเล่นกีตาร์ร้องเพลงกันแต่ก็ไม่เป็นผลนอกจากนั้นเพื่อนๆก็เริ่มมากดดันผมอีกรอบด้วยเหตุผลว่า

“ไม่คิดเหรอว่าทำไมทิพย์มันไม่ไปเรียนที่ๆสอบเอ็นฯได้”

ช่วงนั้นเริ่มมีโปรแกรมสำหรับแชดเข้ามาจริงๆเริ่มมีกันมาตั้งแต่ก่อนเข้ามหาลัย แล้วแต่สำหรับผมชอบอ่านคนจากหน้ามากกว่าเพราะผมไม่ค่อยเชื่ออะไรที่เป็นรูปแบบนี้แต่ก็เกิดปัญหาขึ้นเพราะเพื่อนผมคือปอ

ปอเลิกกับแฟนเพราะแฟนที่ชื่อหนึ่งรู้สึกว่าตัวเองด้อยกว่าปอด้วยเหตุที่ปอเรียนเก่งอีกทั้งหนึ่งพอมาเรียนฝั่งคณะก็เริ่มไปคบกับคนในเมเจอร์เดียวกันทำให้ผมต้องไปช่วยปลอบเพราะเพื่อนกัน

แต่ปัญหามันไม่จบเพราะโปรแกรมสำหรับแชดนี่หละคืออ้อยเพื่อนผมอีกคนคุณเธอมีแฟนอยู่แล้วแต่อยู่ห่างกันแล้วบังเอิญอ้อยไปเจอหนุ่มคนหนึ่งในห้องแชดแล้วติดต่อคุยกัน

ช่วงปิดเทอมปอไม่ได้กลับบ้านแล้วบังเอิญไปกับคนที่อ้อยคุยด้วยแล้วไปรับไปส่งกันแล้วมาเจอกับอ้อยพอดีที่หน้าหอ อ้อยเลยโกรธปอหาว่าไปแย่งแฟน

เหตุการณ์ก็เลยยาวไปจนเปิดเทอมไม่มีใครคุยด้วยกับปอมีแต่ผมที่คิดว่ามันไร้สาระเพราะอ้อยเองมีแฟนอยู่แล้วซึ่งไม่ใช่คนนี้แล้วอ้อยก็ไม่ได้จริงจังกับคนนี้ด้วยเลยเข้าไปคุยกับอ้อยเรื่อยอยู่คนเดียวจนเพื่อนๆคิดได้กัน

แต่ผมก็ทำไปโดยลืมนึกไปว่าแล้วทิพย์จะเข้าใจยังไงเพราะหลังจากนั้นเพื่อนก็เข้าใจแต่ดูเหมือนมันจะไม่จบตรงนั้นเพราะกลายเป็นมีน้องที่เรียนด้วยกับทิพย์บางคนไม่ชอบปอเอามากๆ

แต่ที่แน่ๆหลังนั้นปอก็กลายเป็นเพื่อนสนิทผมไปอีกคนเพราะแม้ว่าเรื่องจะจบไปแล้วแต่เพราะตั้งแต่เข้าเรียนปอเอาแต่เรียนไม่ทำกิจกรรมใดๆเลยจึงมีแต่รุ่นพี่คนสองคนกับผมที่คุยด้วยจนดูสนิทแต่กับผมเพื่อนก็คือเพื่อนครับไม่มีอะไรเกิน

เรื่องเรียนตอนนี้ก็เรียนพร้อมกับทิพย์แทบจะทุกคลาสจนมีวันหนึ่งที่ทิพย์ไปเปลี่ยนคอนแทคเลนส์เลยต้องใส่แว่นตาเป็นกรอบสีชมพูเงาผมว่าเหมาะและน่ารักดีแต่ตอนที่เรียนมันทำให้ผมรู้สึกว่าต้องตั้งใจเรียนเหมือนกันจึงไม่ได้จะค่อยมองในวันที่ทิพย์ใส่

วันรุ่งขึ้นก็ไม่ใส่อีกแต่ผมก็ได้แต่คิดว่าจริงๆก็เหมาะนะสวยดีแต่ทำไมไม่ใส่อีกแต่ก็การเรียนที่มาเข้าเจอกันบ่อยนั้นเองทำให้เจอกันบ่อยแต่ผมก็มักจะอยู่อีกฟากของห้องโดยตลอด
จนวันหนึ่งที่ทำให้ผมเจ็บยิ่งกว่าโดนตบหน้าก็คือวันที่ทดลองโหลดฟิล์มใส่อุปกรณ์การถ่ายภาพรังสีด้วยเหตุที่ว่าฟิล์มห้ามถูกแสงจึงต้องมีห้องเก็บเฉพาะและห้องเก็บและเปลี่ยนอุปกรณ์ของมหาวิทยาลัยเป็นห้องมืดแบบมีประตู 2 ชั้น

วันนั้นผมก็เข้าออกห้องซักพักจนมีน้องคนหนึ่งที่ค่อนข้างจะละเอียดจนช้าเลยทำให้ผมไปติดอยู่ตรงห้องกลางเพราะน้องที่ว่ายังเปลี่ยนอุปกรณ์ไม่เสร็จแล้วล็อคไม่ให้เข้าเพราะกลัวประตูเปิดพร้อมกันผมเลยต้องยืนอยู่ตรงนั้นซักพักทิพย์ก็เดินเข้ามาด้วยอารมณ์เพลินๆพอเห็นผมอยู่ในนั้นก็ร้องกรี๊ดด้วยความตกใจตัวไม่เป็นไรหรอกครับแต่ความรู้สึกมันไปหมดแล้วแทบจะทรุดลงไปนั่งตรงนั้นและในใจคิดแต่ผมน่ารังเกียจขนาดนั้นหรือ

ในความจริงที่หลายๆคนไม่รู้คือแทบทุกอาทิตย์ผมได้แต่รอให้มันถึงวันจันทร์เพื่อให้ได้เจอทิพย์ที่ห้องเรียนวันเสาร์อาทิตย์ก็ได้แต่นอนให้มันหมดวันหรือไม่ก็ไปขับมอร์เตอร์ไซด์รอบคูเมืองเล่นคนเดียวพอวันไหนเจอของดีๆอย่างดอกไม้สวยๆก็จะซื้อแล้วเอาไปให้เกตเพราะรู้ว่าเกตอยู่กับทิพย์ยังไงคงได้เห็นด้วยกัน


พูดถึงเพื่อนกุ้งคนที่ผมเคยชอบก็กลายเป็นเพื่อนผมไปโดยปริยายมีปัญหามีอะไรก็โทรปรึกษากันเหมือนเพื่อนสนิทแต่ข่าวที่ได้คือไปคบกับเพื่อนในกลุ่มผมสมัยเรียนมัธยมปลายที่เพิ่งเลิกกับแฟนที่คบกันมาตั้งแต่ตอนมัธยมปลาย

ก็เลยเหมือนชีวิตสบายใจขึ้นแต่ผมก็กังวลว่าเพื่อนจะเลิกกันอีกเพราะผมไปโทรให้เกิดความไม่ไว้ใจกันจึงค่อยๆลดความถี่ในการโทรลงมาจนเดือนหนึ่งโทรประมาน 1 หรือ 2 ครั้ง

แต่ที่เป็นกังวลในตอนนี้คือเพื่อนผมเองเริ่มที่จะคิดว่าผมเป็นเกย์นี่แหละครับคือจริงๆเคยสงสัยตัวเองไหมขอบอกว่าเคยครับเพราะตอนมัธยมปลายมีเพื่อนในกลุ่มคนหนึ่งที่สนิทกันมากไปมีแฟนแล้วรู้สึกไม่พอใจมากเพราะเพื่อนเริ่มไปกับแฟนมากกว่าเรา

ตอนนั้นบอกเลยว่างงตัวเองแต่คิดว่าไม่เป็นเพราะไม่อยากมีอะไรกับมันแค่ไม่พอใจที่เพื่อนที่เคยสนุกกันมากมันต้องแยกกันไปอยู่

ที่สงสัยผมในต้อนนี้ก็ ชิว รูมเมทผมเนี่ยแหละนินทากับเพื่อนคนอื่นลับหลังจะบอกว่าเสียใจมาก

ชิวบอก”ขอโทษด้วยจริงๆแต่แกจะทำอะไรกูแทนก็ได้นะเดียวกูหันหลังให้”

ผมก็ถีบไป 1 ทีพร้อมกับบอกว่า

“กูไม่ใช่เกย์นะจะได้อยากทำแก”

เพื่อนๆผมในรุ่นก็ยังพยายามให้ผมแทบทุกทางให้ผมไปคุยดีๆกับทิพย์เพราะไม่อยากให้ทะเลาะกันแต่สำหรับผมสิ่งที่กลัวในตอนนั้นพูดไปแล้วคงไม่มีใครสบายใจและทิพย์คงไม่ยอมไปแน่ๆหากได้รู้เรื่องทั้งหมด

แต่สิ่งที่บอกเพื่อนๆได้คงเป็นเรื่องที่จริงๆผมเคยฝันว่าผมแต่งงานกับทิพย์ให้เพื่อนฟังแล้วก็บอกไปว่า

“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทิพย์โกรธอะไร”

แก้ไขเมื่อ 28 มี.ค. 54 19:08:01

จากคุณ	: Peera Ler
เขียนเมื่อ	: 28 มี.ค. 54 18:55:45