ความคิดเห็นที่ 1 ผังการแต่ง กาพย์ขับไม้ห่อโคลง จากคุณ : ญามี่ เขียนเมื่อ : 29 มี.ค. 54 17:36:33

ความคิดเห็นที่ 2 * ความหวัง ๒ * เย็นยะเยือกลม ...ห่อหุ้มดุจข่ม ...โหมกระหน่ำกาย ท่ามกลางหลากเงา ...ดวงใจ บ่ เร่า ...กลับตรึงตราหมาย อณูมั่นแทรกสาย ...ซึมหวังมากมาย ...ล้วนชื่นหรรษา ปรารถนาชื่นสด ...มาร่ายเรียงบท ...ลำนำพรรณนา เล่าช่วงกาลหมอง ... ผ่านแล้วครรลอง ...สุดสิ้นเวลา สำหรับโหยหา ...ฤ รับเหว่ว้า ...แต่นี้หวั่นไกล ปลูกดอกหวังช่วยให้ ................หอมสุม อวลซ่านแนบใจกุม ..................กอบแจ้ง จากไกลหล่มเคยชุม ................ช้ำชุก กลบหม่นริดรอนแล้ง ...............หลุดซ้อนนภาสวย เหลือเขตมอบชื้นช่วย ...............ชุ่มเกษม คืนค่ำปรับปลื้มเปรม .................ปลอบร้อน ฤดูผันเปลี่ยนเอิบเอม ................เอนอุ่น ทุกรุ่งเช้าเริงต้อน .....................ต่อต้นหวังฝัน หลับอย่างสนิทและฝันพบแต่สิ่งดีๆนะคะ จากคุณ : ญามี่ เขียนเมื่อ : 29 มี.ค. 54 23:06:56

ความคิดเห็นที่ 3 คืนค่ำนักฝัน ..ออกล่ารางวัล...มอบแทนความเหนื่อย ผูกโบว์ชีวิต..ให้กับความคิด..แลเปลื้องความเมื่อย ก่อนคิดปลดเปลือย..อารมณ์ไปเรื่อย..กับฟ้าสีดำ ดอกไม้ในทรวง..ค่อยค่อยบานล่วง...เข้ากล่อมดื่มด่ำ แวะเวียนเยี่ยมกาล...นั่งฟังนิทาน...อย่างซึ้งความซ้ำ บ่เคยหยุดทำ...กับการยิ้มย้ำ...กับจันทร์โสภี คนดีเคยเคลิ้มปรี่......................บ้างไหม ในจิตบอกเล่าอะไร..................ใส่บ้าง อย่ามัวเงียบเหงาไป..................กับโศก ฉันโบกมือไหวข้าง...................ที่นี้รอหนา หมดลมจะพัดล้า........................จากเอง หากตื่นชวนครื้นเครง................อย่าเศร้า เหงามาขู่ให้เกรง........................เร็วด่วน ทวนเร่งร่าเริงเข้า........................ปลอบด้วยกระซิบเบา ฝันดีค่ะพี่มี่ จากคุณ : ฝากซึ้งใส่ฝัน เขียนเมื่อ : 30 มี.ค. 54 00:18:21

ความคิดเห็นที่ 4 กาพย์ขับไม้ห่อโคลง   รอคอยในสิ่ง...เนาแนบแอบอิง...ด้วยใจห่วงยิ่ง หวงเกินจะฝืน....กลางวันกลางคืน....ยังคงเฝ้าติง เกาะกร่อนใจหญิง...บางคราวพาดพิง....ขุ่นเคืองมิวาย แต่มีความหวัง....ในห้วงภวังค์... แม้ว่าเดียวดาย ดวงดาวกระพริบ...พราวพรายระยิบ....เจิดจ้าแสงฉาย ลอยเกลื่อนเรียงราย....วาววับประกาย....ปลอบใจคนคอย คิดถึงจึงส่งถ้อย........................ทวงถาม บอกผ่านดาวดวงงาม.................เด่นฟ้า พราวพรายพร่างวับวาม...............แสงจ่ม แต้มแต่งปลอบใจล้า.....................................หล่อล้อมดวงหทัย เพียงหวัง ใครหนึ่งให้.....................คืนคอน คราวห่าง สุดอาวรณ์.......................ห่วงเฝ้า พะวงรัก แรมรอน...............................ใจเปลี่ยน หวงห่วงอยู่ค่ำเช้า............................................มั่นแท้เพียงเธอ.....   "สุนันยา"   หวัดดีจ้ะน้องมี่ มาร่วมแจมด้วยจ้ะ....ผิดพลาดประการใด แนะนำด้วยนะ ไม่ถนัดอ่ะ... จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 30 มี.ค. 54 09:20:18

ความคิดเห็นที่ 5 สู่ภาษาขวัญ...ความหวังรางวัล......กับเหนื่อยวันวาน เพลงดึกต่างคึก.....สนุกนานชวนนึก....แห่งชื่นชีวัน นั่นแสงจากจันทร์....อำพันเกินกั้น...ท่ามยิ้มต่างโรย โศกสร้อยกำลัง...ค่อยค่อยถอยหลัง....จวนหลับดับโชย อักษรกานท์กล....ขับไล่ล้นท้น.....แห่งมนต์ปรอยโปรย เจ็บผ่าวด่าวโบย..คิดจากกาลโดย...ขาดสิ้นไมตรี จากนี้โลกล้นที่..................แห่งสุข ลดเร่าเฉยเมยทุกข์.............เติบกล้า ค่อยค่อยเลื่อนมนต์สนุก....เข้าอาบ หล้าโลกแช่มช้อยหน้า.......รื่นชื้นกมลหวาน สายกาลดุจซ้อนซ่าน.............กุมหอม พานกลิ่นดอกพะยอม...........ล่องเร้า บุปผาสลัดตรมตรอม............เอนรื่น ใจวาดหวังอย่างเฝ้า...............โอบใกล้เพลินเกษม สวัสดีครับน้องพี่   ค่อยๆจะเข้ารูปบ้างหรือยังครับ อิอิ จากคุณ : เกรียงไกรกวีฝัน เขียนเมื่อ : 30 มี.ค. 54 11:34:44

ความคิดเห็นที่ 6 กับเหงาวันก่อน...ดังบทละคร..ร้อยแล้วขับเคลื่อน ไม่มีอาวรณ์...ไม่มีสลอน...ท่ามดาวล้อมเดือน หมดสิ้นคำเตือน...ระบายแต่เหมือน...แช่มช้อยเนานาน ภาษาวันใหม่....บทหวานสดใส...ต่างพร้อมสานฐาน ติดใบต่อราก...จากปากต่อปาก...ยาวถึงพิมาน ต่างสมัครถักหวาน...ยาวกว่าฝนม่าน...ทั่วฟ้าปฐพี ลาแล้วร้อนเร้าที่...............เคยกอด ลาโลกเศร้าชอบสอด.......กลั่นแกล้ง ลาทีที่ตรมตลอด..............ทุกข์ฝาก ลาสุดหยุดรอยแห้ง..........แห่งฟ้าเคยประทาน เดินในดาวหมื่นล้าน.........ฉายแสง เดินดั่งผึ้งควงแมลง..........แบ่งร้อย น้าหวานหล่นเกินแจง.....จุดหยด รู้แค่ฉ่ำหวานพร้อย..........เพิ่มหล้าหยุดรอน จากคุณ : ขุนพลน้อยโค่วจง เขียนเมื่อ : 30 มี.ค. 54 13:37:50

ความคิดเห็นที่ 7 เปี่ยมสุขสุนทรีย์....ท่ามฟ้าราตรี....ดื่นดาวไหวพราว ก้าวผ่านความเหงา...ละแล้วความเมา...จากรอนเรื่องราว มองชื่นกลางหาว...คอยนับแสงวาว...ให้ใจเพลิดเพลิน แก่นแท้สิ่งใด...ปรารถนาตามใจ...ฦๅไร้ไห้เหิน เวิ้งวัฏฏะพาน...อาจใช่สำราญ....ยามได้เผชิญ บางคราบังเอิญ...เจอะเจอหมางเมิน...หากใช่เริงคลอ วิญญาณคล้ายล้อมก่อ............ความหวัง หลอมหล่อชื่นกำลัง...............กระจ่างฟ้า ในฝันเคลิบเคลิ้มประทัง.........สุขยิ่ง ฝันตื่นรอยอ่อนล้า...................ดุจสิ้นจากกาย วันนี้ใจพร้อมร่าย....................รสเพลิน ดูดดื่มอารมณ์เชิญ....................ฉ่ำให้ ขมขื่นกลับขวยเขิน.................คราพบ ฤ จบเศร้ามาใกล้.....................กรุ่นนั้นจึงอวล จากคุณ : คืนฝันปีศาจน้อย เขียนเมื่อ : 30 มี.ค. 54 20:07:17

ความคิดเห็นที่ 8 ผ่านสำนึกล้ำ...ผ่านเคลิ้มดื่มด่ำ...สู่ห้วงใฝ่หวัง บนกาลมรรคา...ท่ามแท่นบูชา...สุมซุ่มกำลัง ก่อเกิดแรงพลัง...ในเพลงพรมรั้ง...เหน็ดเหนื่อยปลิดปลิว ลมว่าวเริ่มพัด...น้าวหนาวมารัด.....วิญญาณโบยพลิ้ว โอนอ่อนในไหว... ณ ลมลิ่วไล่...อาวรณ์วางทิว เป็นแนวลายริ้ว...ละสิ้นกราดกริ้ว...ของฝันวันวาน ทิวาวาวสร้อยม่าน.................ผ่านกาล กลบเร่าเผาลนลาน..................ขยับล้ำ ราตรีเกิดอุปทาน......................ทุกข์จาก วันค่ำสิ้นชอกช้ำ.......................ฉ่ำด้วยหมื่นหอม พบแสงสว่างรุดล้อม................หล้าโลก ปัดปล่อยไล่รอยโศก.................กลับย้อน มายาไม่ปล่อยโบก....................บิดเบี่ยง ภาพเที่ยงฉายสุขสะท้อน...........หว่างพร้อมแวดหวัง จากคุณ : สุดสาครท่องสมุทร เขียนเมื่อ : 30 มี.ค. 54 21:45:51

ความคิดเห็นที่ 9 พลิ้วเพลงขลุ่ยครวญ...หวานแทรกรัญจวน...มาทักในจินต์ พาใจท่องเที่ยว...ไปมาหลายเทียว...มอบฟ้าเผื่อดิน ในห้วงสรวงศิลป์...หวังชื่นอาจิณ...อย่าทิ้งคนฝัน แหงนหน้าทักดาว...มองฟ้าสวยพราว...ใจจองปองมั่น ลืมแล้วความเหงา...ลืมแล้วความเศร้า...ยามเห็นแจ่มจันทร์ ลืมโศกอนันต์...ลืมสิ้นรำพัน...วันวานเคยเจอ ดอกหวังพาผ่านเพ้อ................ผ่านเหงา ผ่านสุดเศร้าหมดเงา................หมื่นร้าว ผ่านรอนโศกบรรเทา...............ทุกข์ปวด เอมอิ่มโลกหล้าก้าว.................อย่างร้อยแช่มชวน เดินทางใหม่ไร้ส่วน..................โศกหา ดังเร่งฝึกวิชา..............................ขยับลี้ จากร้อนเร่ารุกอุรา......................มาตระหนัก เป็นร่วมทักชักชี้.........................ดื่นฟ้าดาวไสว จากคุณ : วาดฝันมธุรพจน์ เขียนเมื่อ : 31 มี.ค. 54 12:34:04

ความคิดเห็นที่ 10 คิดถึงประหนึ่งว่า...หมดสิ้นวิชา...จะเคลื่อนย้ายหนี จำเพียงวารพบ...คราเคลิ้มบรรจบ..ได้ต่อวจี ท่ามฟ้าสวยสี...ครามขาวสลับที่...มลังเมลืองงาม ทรงจำอุ่นฉม...แผ่รัญจวนอม...ให้จมคำถาม แม้นเร้นวุ่นวาย...ไม่กล้าเอ่ย,ปราย...กลัวเธอขุ่นตาม ได้แต่เวียนท่าม...ใจร้อนรุ่มร่าม...มองเธอเพ้อลม กดใจไว้ท้วงข่ม...............รักหา แม้นตื่นเต็มนัยน์ตา..........ก็เว้น อยากใกล้แต่สั่นมา...........กระตุกวับ จำนิ่งเพ้อฝากเน้น............กับอ้อนลมลอย รักแล้วเกินเข้าปล่อย.........ใจฝัน หวาดวับคราดวงจันทร์......แจ่มฟ้า นึกถึงใคร่ใครดัน..............ฝากแอบ ใจแทบเต้นหลุดคว้า.........ร่วงแล้วร่วงไกล จากคุณ : ขอฝากแค่ฝัน เขียนเมื่อ : 31 มี.ค. 54 13:15:20

ความคิดเห็นที่ 11 ฟ้าง่วงเหงาเงียบ..ลมสิเย็นเฉียบ...ดอกฝนหล่นบาน หน้าต่างขุ่นมัว...ล้วนไอเกรงกลัว...มาสุมกุมนาน ไยกลัวลนลาน...ฤ ถูกใดผลาญ..จึ่งสั่นมากมาย ดอกฝนทะแยง...ตามลมพัดแรง..หล่นเป็นน้ำสาย. เสียงหวีดผ่านมา..เหมือนใดเรียกหา...ให้หวั่นวุ่นปราย หัวใจกระวาย...คอยครุ่นมลาย...ท่ามฟ้าสีดำ ปรอยใจเพียรร้องร่ำ..................ขาดหวัง หวังซ่อนหรือว่ายัง....................ไม่พร้อม ปล่อยเหงาก่อกำลัง.....................ยึดมั่น ใจหล่นไปแอบอ้อม...................ณ ห้วงใดหนอ เผลอครวญชวนเฝ้าต่อ...............ต้นหวัง โบยเถิดอย่ามัวขัง.......................เขื่อนกั้น ใจนี้จ่อมประทัง.........................ไม่อยู่ รีบรุดมาช่วยปั้น.........................เปลี่ยนให้ชื่นหอม จากคุณ : โลกของหนึ่งคน เขียนเมื่อ : 31 มี.ค. 54 13:39:19

ความคิดเห็นที่ 12 ลมโชยชื่นทรวง...แดดเต้นล้ำดวง...เข้าทาบแมกไม้ นั่นเมฆมองไกล..คลับคล้ายร่ำไร...ประสมหรือไม่ คงคิดในใจ...กับปล่อยฝนไหล...มาสู่หล้าเรา แดดออกบอกอุ่น...บางคราวทำวุ่น...ไม่อุ่นกลับเหงา หรือแดดเกเร...คอยท่องคอยเตร่.......ร้องเพลงเบาเบา ท่ามหนาวโชว์เท่...สมทบทะเล...มาแกล้งขัดขวาง ให้ดอกหวังสิ้นร่าง....................สอนทาง หมกสุขเหลือเงาจาง..................แค่นั้น ใจเหมือนขาดตาราง..................เปิดใฝ่ ฝันเอย หลับสลดใกล้ถึงขั้น..................หลุดเศร้ารวมหมอง จับลมหมุนด่วนจ้อง...................ลัดมา แดดอุ่นตื่นตามถลา....................หล่นหน้า รีบเร่งเปล่งแสงหนา..................มาอวด พาดอกหวังลอยช้า.....................แช่มช้อยลงพัน จากคุณ : รสรวยริน เขียนเมื่อ : 31 มี.ค. 54 14:08:29

ความคิดเห็นที่ 13 ดั่งกระจกใส...ถูกฝุ่นซัดใส่...หมองมัวเกินเห็น ใจเหงาเพิ่งเก็บ...ยังหลากรอยเล็บ...รางรางที่เป็น มากล้วนลำเค็ญ...มากถ้อยประเด็น..ให้เจนหนทาง ลงมือปลูกหวัง...ยังด้อยกำลัง...เกินเดินทางกว้าง หากใยเบาเบา...พร้อมโกบอุ้มเนา...ให้พร้อมทุกย่าง จึ่งหยุดครวญคราง...แล้วเริ่มสะสาง..สนิมเหงาเร็วไว ปล่อยเหงาทิ้งรกใกล้....................เก่าทาง เดินใหม่หวังเส้นวาง....................หว่างชื้น เหงาหงอยเงียบระวาง...................แลหยุด ผูกใหม่ตรงต้นครื้น......................ค่ำให้สมหวัง แต่งแต้มโลกร่ายครั้ง....................ดื่นดาว มองฝั่งฟ้าเพริศพราว....................ลบร้อน ใจอบอุ่นแนวยาว..........................ตามฟาก ฟ้าเฮย ชื่นฉ่ำหวังใหม่ป้อน......................ปรี่ปลื้มทันใจ จากคุณ : แก้วกลมกลม เขียนเมื่อ : 31 มี.ค. 54 14:52:39

ความคิดเห็นที่ 14 ดอกไม้ในทุ่ง...กลิ่นหอมเกินปรุง...ผสมเสมือน หัวใจผ่านร่าย...ผูกวางความหมาย...ช่างสนิทตราเตือน ให้โลกลืมเลือน...ในความขมเยือน..มายิ้มปรีดา เริงร่าตะวัน...มามอบของขวัญ..กับครามท้องฟ้า ดูนั่นผีเสื้อ...มามองมาเกื้อ...ตามลมท่องช้า สร้างโลกหรรษา...ยามใครชายตา..ต่างพร้อมยินดี แมกไม้ไกวแกว่งชี้.............ชวนชม โบกกลิ่นอวลพลอยพรม.....ตื่นเย้า เสียงไพรแฉกแยกลม..........กลมกล่อม ในโสตซึ้งรื่นเร้า..................เริ่มค้นหาเสียง เมียงใกล้ไกลค้นเยี่ยง............สวาทสวรรค์ หลงกลิ่น,เพลงสัมพันธ์.........ป่าให้ ใจจมจ่อเรียกขวัญ..................หวังฝาก สุข,ชื่น,หวังมาใกล้................กอดแล้วบ่คืน จากคุณ : เกรียงไกรกวีฝัน เขียนเมื่อ : 31 มี.ค. 54 15:25:27

ความคิดเห็นที่ 15 บทเพลงแสนหวาน...เพลินโสตสำราญ...อยู่กับชื่นสรร กรองกานท์ลำนำ...จับใจไปจำ...ในจันทร์คืนฝัน พจนารำพัน..ถึงถิ่นสรวงสวรรค์...ร้องเริงเกรียวกราว หมื่นเพลงพร้อมกล่อม...จัดรอยชวนถนอม...ปักษาเรียงยาว หลับพร้อมหูฟัง...หลงลืมเมื่อยหลัง...นิ่งตามหมื่นดาว หล้าฟ้าแสงพราว...ย้ายที่ครั้งคราว...ก่อนระยับจับจอง ฟ้าสริมหวังสร้างกล่อง...............รอสุข โปรยปล่อยชื่นให้ลุก..................แย่งคว้า หล้าหาวต่างเพียบสนุก...............เก็บรส ชื่นเอย ใจเบิกบานเกินท้า.......................ทอดทิ้งความหวัง ต้นหวังเติบฟื้นพรั่ง......................ปฐพี คับคั่งลีลาศสี................................สดห้อม ชนเริ่มผ่านวิถี...............................หอบชื่น สบายซับแต่แนวล้อม....................สว่างพร้อยมิเหงา แก้ไขเมื่อ 31 มี.ค. 54 16:05:52 จากคุณ : พระรามหัดท่องเน็ท เขียนเมื่อ : 31 มี.ค. 54 16:04:35

ความคิดเห็นที่ 16 วอมแสงแห่งกวี...อำไพมากมี...ให้ชมยามร่าย อกอุ่นหรรษา.....สราญเต็มท่า...ให้ทาบฝั่งหมาย รู้งามรำบาย...รอหวานกระหาย...ประชุมร่วมทาง บทพจน์รสหวัง...ก่อสร้างกำลัง...ให้ฉ่ำมุมกว้าง แสงพริบใช่ด้อย...ขาดคนเฝ้าคอย...สนับสนุนวาง ขอแค่อย่าขวาง...ลำนำเหม่อหมาง..ยามจิตระบม เดินทางต่อด้วยบ่ม...............บทกลอน เป็นเพื่อนยามใจจร..............จากคล้อย หากเหนื่อยมากหลับนอน....เสียก่อน เดินต่อยามพร้อมร้อย............ร่างถ้อยอีกหน เหงาหนาวยากท่วมล้น.............หากลบ ยามทุกข์ห่างกระทบ.................ถูกบ้าง ใจก็ชื่นพานพบ.........................ได้บ่อย แค่ปรับเปลี่ยนอ้างว้าง................ยากหุ้มกุมนาน จากคุณ : เมืองมานะ เขียนเมื่อ : 31 มี.ค. 54 16:31:39

ความคิดเห็นที่ 17 แว่วคีตากวี...ใส่รสเติมสี...ให้เปล่งสดใส บ้างเหลาลดเหลี่ยม....บ้างทดรสเยี่ยม...แต้มแต่งทอไสว ใส่ฝันใส่ไฟ.....สว่างประชันไป...ในห้วงกานท์กรอง เขียนได้ดื่มด่ำ...แซมเศร้าครวญคร่ำ...เจ็บจิตทำนอง จะสอดจะอ้อน...จะเตือนจะต้อน...ลิขิตทันปอง ใช่หมั่นเขียนท่อง...ควรจำควรจ้อง...ลีลาร่ายเหนือ อย่าพูดเลยจากเรื้อ..................วิธี กลอนเกิดใหม่มากมี................ศึกซ้อน เรียน,เขียน,จดเน้นดี.................เก็บคิด บางอย่างสอนแทรกสะท้อน.....วาดเวิ้งทะแยงไหว พานผ่านแล้วจดใช้...................ไม่แปร ดีนั่นแค่วนแล............................แบบพื้น หากปรับสักนิดกระแส...............พลันเปลี่ยน กลอนรสใหม่มาฟื้น....................แย่งพร้อมรอเขียน จากคุณ : ขวดแก้วสีฟ้า เขียนเมื่อ : 31 มี.ค. 54 17:15:42

ความคิดเห็นที่ 18 ซึ้งทรวงห่วงฝัน...ในช่วงคืนวัน...จำพรากจากกัน สายลมพลิ้วพราย....ฝนหลั่งโปรยปราย....ดวงใจอย่าผัน รักเอยเคยมั่น....ชั่วนิจนิรันดร์....จดจำฝังใจ สายใยสายรัก....เสลาสลัก....ฝากเคียงแนบนัย รอยจุมพิตยัง....ตรึงติดภวังค์....ในห้วงหทัย อ้อมอกอุ่นไอ....ประคองกอดไว้....อย่าได้เปลี่ยนแปร ยังคงคอยรักแท้...........................คืนใจ อกอุ่นกรุ่นละไม..........................แนบเนื้อ คลอเคียงคู่หวามไหว....................เปรมจิต เชยชิดไออุ่นเอื้อ............................โอบไว้เพียงทรวง หวงรักหวังสู่ห้อง..........................รวงรัง ดังก่อนเราสองยัง............................ร่วมซ้อน ด้วยรักผูกพันฝัง...............................ดวงจิต เชยชื่นแล ออดอ้อน..........................หยอกเย้าเคียงเขนย... สวัสดีค่ะทุกคน กลับมาบอกว่า กิ๊ฟ หมดไป นานแล้ว  ไม่ได้มอบให้ใคร และ ขอบคุณ ทุก กิ๊ฟ ทุกกำลังใจที่ให้นะคะ... แก้ไขเมื่อ 31 มี.ค. 54 18:36:59 จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 31 มี.ค. 54 17:25:29

ความคิดเห็นที่ 19 พี่มี่คะ   แขลองเขียนหลายรอบแล้ว  มันวกไปวนมาอยู่ค่ะ ขอขัดเกลาก่อนนะคะ  แล้วจะส่งมาให้พี่มี่ตรวจ พี่ๆทุกคน คงไม่อารมณ์เสียนะคะ แก้ไขเมื่อ 31 มี.ค. 54 19:40:49 จากคุณ : พลอยแข เขียนเมื่อ : 31 มี.ค. 54 19:40:27

ความคิดเห็นที่ 20 * กาพย์ขับไม้ห่อโคลง * ตอน ความหวัง ๓ ฝนพรำซ้ำเหงา ...ดอกเงียบแผ่วเข้า ...บรรเลงอ้อนออด มองฟ้าผ่านฟอง ...ม่านเคล้าละออง ...ตรึงตื่นตามตลอด ดอกฝนร่นพลอด ...อ้อยส้อยตามกอด ...ระอาคลี่กระจาย เสน่หาเลื่อนถอย ...บ่ ซึ้งคล้ำปรอย ...เอ้กาพรางกาย อิดออดสอดเบา ...งำเงอะเลอะเย้า ...รำคาญล้ำขยาย พาจิตวุ่นวาย ...หลงมนต์ระบาย ...วาดวุ้งเกลียดฝน หลายตรึกลึกห่างพ้น ................เพลินพบ ฝนซัดจัดใจจบ ...........................จากเฝ้า ดอกหวังผูกเหงาสลบ ................หลุดวิเวก มองม่านฝนแผ่วเย้า .....................เยี่ยงเย้ยเลยถาม หมองฝนประโลมคล้องล่าม ........แลเฉย ใจปรับเมินเติมระเหย ..................หัดแล้ง ใจจับดอกหวังเผย ........................ผันผ่าน ผจงนา สิ้นโศกครอบใจแจ้ง ....................จ่อมเคล้าครวญขึง *  ไม่ว่าพรุ่งนี้จะมีอะไรเกิดขึ้น  วันนี้กินให้อิ่มนอนให้หลับสนิท อิอิ เก็บแรงไว้ต่อสู้เหตุการณ์วันต่อไปนะคะ * กิ๊ฟมี่ก็หมดแล้ว รอพรุ่งนี้ก่อนนะคะ พี่.เพื่อนทุกคน ถึงน้องแข กาพย์นี้เหมือนกาพย์สุรางคนางค์28หรือ32ค่ะ แค่เพิ่มอีกวรรค ถ้าเขียนแค่กาพย์จึงมีชื่อว่า กาพย์สุรางคนางค์36ค่ะ ยึดหลักตามหลักกาพย์28 ที่น้องเขียน ก็เข้าใจง่ายค่ะ จากคุณ : ญามี่ เขียนเมื่อ : 31 มี.ค. 54 20:32:21

ความคิดเห็นที่ 21 วอมวับขับแสง ..... สอดรับตำแหน่ง ..... หนึ่งนั้นเด่นสกาว ราตรีหม่นมิด ..... สาดส่องสะกิด ..... ทอแสงวับวาว แจ่มจ้านวลขาว ..... บอกเล่าเรื่องราว ..... จันทร์แขผ่องเพ็ญ เด่นในเงามืด ..... แม้นมิผูกยึด ..... อวดแสงที่เห็น ดาราล้อมรอบ ..... รายล้อมคลุมครอบ ..... ขับหนาวคลายเย็น คืนนี้ลอยเด่น ..... เพราะมิเคยเว้น ..... เวียนขับ ขึ้น ... แรม ... ยามเจ้ามาจ้าแจ่ม .......................... แรมผลัด พลอยห่างดังลมพัด ....................... ล่องเร้น ข้างขึ้นเด่นเห็นชัด ......................... นวลผ่อง ส่องสว่างมิว่างเว้น ......................... เจิดจ้านภาพราย เป็นแผ่นทองปิดท้าย ...................... ฐานพระ อวดเด่นบางคราละ ......................... ห่างครึ้ม เวียนวนส่งแสงคละ ......................... มืดกระจ่าง ดีเด่นแอบเป็นปลื้ม ..........................อยู่แม้นเดียวดาย บอกพี่มี่อย่างไม่อายเลยค่ะ  ว่าใช้เวลาตั้ง 2 วัน ขัดเกลาแล้ว   ก้อเลยได้ตามที่เห็นนี้น่ะค่ะ    พี่ๆทุกคนคงไม่ว่านะคะที่ใช้เวลาเกินควร ### ส่งโพสท์มาแล้ว ถึงเห็นที่พี่มี่ทักทายค่ะ  ขอบคุณมากค่ะ สำหรับคำแนะนำ แก้ไขเมื่อ 31 มี.ค. 54 20:42:43 จากคุณ : พลอยแข เขียนเมื่อ : 31 มี.ค. 54 20:40:13

ความคิดเห็นที่ 22 กิฟหมด มาใหม่ ไม่หมด แทนที่ แทนทด บทใหม่ จากคุณ : แสงแรก ประดับดิน เขียนเมื่อ : 1 เม.ย. 54 09:53:12

ความคิดเห็นที่ 23 ดอกหวังบอบเบา ...เฉิดฉมพริ้มเพรา ...ท่ามเมฆร่ายลอย สะพานท้องฟ้า ...เกี่ยววนไปมา ...ล้อมดอกหวังคอย อย่าเผลอเด็ดบ่อย ...ดอกงามเหลือน้อย ...โลกจะภิรมย์ ดอกหวังเติบโต ...ท่ามแรงลมโล้ ...ช่างพาสุขสม ดอกเหงาหายหัก ...ไม่คิดล้อมรักษ์ ...หรือก่อขื่นขม ลาแล้วอารมณ์ ...รอเก็บเจ็บจม ...เลิกแล้วเลิกนาน ดอกหวังไสวจ้องผ่าน................บันเทิง พาจิตจับร่าเริง............................ปลดร้อน วาดฝันห่างเปลวเพลิง.................มาพบ คืนค่ำจันทร์งามต้อน...................รับด้วยแสงสวย โลกเหมือนลาเจ็บม้วย..................อีกหน ไกลก่อน้ำตาลน............................หล่นไว้ ในใจซับแต่ยล..............................ความสุข เรื่องทุกข์ปลดรอให้.....................หักล้มตามลม จากคุณ : ฝากซึ้งใส่ฝัน เขียนเมื่อ : 1 เม.ย. 54 14:34:36

ความคิดเห็นที่ 24 หนูมี่และผองเพื่อนคะ พี่นาถมัวแต่ไม่สบาย วันนี้มาให้กำลังใจน้องๆ ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักน้อง "รสรวยริน"...ท่าจะหอมจัง น้อง "เมืองมานะ" ...ท่าจะขยันมาก น้อง "ฝากซึ้งใส่ฝัน"...คงหลับฝันดีทุกวัน ค่ะ ขอบคุณในน้ำใจของน้องๆ ทุกคนนะคะ สบายดี แล้วจะมาใหม่ค่ะ ขอให้ทุกคนแข็งแรง สมองแจ่มใส เขียนงานได้ยอดเยี่ยมเร็วไวไม่มีติดขัดนะคะ จากคุณ : พี่นาถ (sirivinit) เขียนเมื่อ : 1 เม.ย. 54 17:40:27

ความคิดเห็นที่ 25 * กาพย์ขับไม้ห่อโคลง * ตอน ความหวัง ๔ เมียงฟ้าคลี่พรม ...ปุยเมฆตามลม ...มาจอดเพดาน สีครามทาบทา ...แปรเปลี่ยนท้องฟ้า ...สดใสประสาน สว่างพร่างลาน ...ทอชัดพิมาน ...วันใหม่เริ่มฉาย ใบไม้เรียงเพลง ...จัดแจงบรรเลง ...กล่อมหล้าทอดหมาย บางวิหคขยับ ...ค่อยค่อยเงี่ยสดับ ...ก่อนทิ้งเดียวดาย โลดเต้นตามสาย ...คีตาส่งพราย ...เชิญชวนร่ายเหิน ดอกหวังวาดวุ้งเกริ่น ....................กรายหา แสงรุ่งปรุงนัยน์ตา ........................แต่งแคว้น งดงามก่อศรัทธา ...........................ธรรมชาติ แปลงเปลี่ยนผลัดงามแม้น ............หมื่นไท้ยากเหมือน ภาพงามยังร้อยเคลื่อน ....................ควบคลุม จรดค่ำแปรแต่งมุม ..........................มอบให้ นภายามเปลี่ยนแพรสุม ...................สีใหม่ จินต์จ่อมตามสีได้ ............................ดุจคล้อยเงาถวิล หลับฝันดีค่ะพี่,เพื่อนทุกคน จากคุณ : ญามี่ เขียนเมื่อ : 1 เม.ย. 54 21:22:40

ความคิดเห็นที่ 26 เมื่อดอกหวังบาน ...เริ่มเปิดตำนาน ...ระเริงระบาย สัมผัสกลิ่นฉม ...หลงในดอมดม ...หมดเชิงระคาย พจนากานท์หมาย ...เข้าจินต์คลับคล้าย ...ละมุนกรุ่นอวล เย็นลมยามดึก ...เดี่ยวเดินพานึก ...อิ่มสุขใช่ครวญ แมกไม้ส่ายเสียด ...ดุจแล่นมาเบียด ...อึกทึกเชิญชวน ถ้อยความเรียงล้วน ...หวิวหวามรัญจวน ...ลืมสิ้นหยาดขม ดึกดาวเริ่มเข้าห่ม...................มืดนภา รอยง่วงแวะเวียนมา...............ส่งห้อม คิดถึงกลับไปหา.....................คนหนึ่ง หวังฝากฝันให้ล้อม...............บอกด้วยห่วงใย ยามจากกันคิดให้....................เขาทราบ คนหนึ่งยังจำภาพ....................ชัดแจ้ง ถึงคราคู่เคียงซาบ.....................ซึ้งก่อ หวานนั่นผูกจิตแกล้ง...............ไม่คล้อยใจฝัน จากคุณ : แก้วกลมกลม เขียนเมื่อ : 1 เม.ย. 54 21:50:32

ความคิดเห็นที่ 27 ความคิดเดินทาง....ตามใจอ้างว้าง....แต่หวังยังรอ แม้นท้อยังเทียว...คอยใจถูกเหนี่ยว...ให้ช้ำชะลอ แต่มั่นเดินต่อ...ไม่กลัวเกรงง้อ...เหงามาร่วมทาง สักวันข้างหน้า...ต้องซึ้งอุรา......จากมั่นที่สร้าง ลืมตาเติมหวัง...เพื่อเป็นพลัง...คอยยืนเคียงข้าง ไม่คิดถอยวาง...หรือกลัวขมขวาง...จะเดินตรงไป ปริศนาหวังสร้างใหม่................บัญชา หลุดผ่านขมเวลา........................ผ่านแล้ ในฝันใฝ่มอบมา..........................ให้มุ่ง ตรงสู่ข้างหน้าแม้........................หมอกล้อมก็ตาม สักวันต้องได้ท่าม.........................ตั้งใจ ลำบากจะห่างไกล........................บ่คล้อย เพียรบากบั่นเดินไป......................ดีกว่า หน้านั่นหวังใหม่พร้อย..................อยู่คล้ายให้หา จากคุณ : ขวดแก้วสีฟ้า เขียนเมื่อ : 1 เม.ย. 54 22:39:33

ความคิดเห็นที่ 28 เมื่อยามสนธยา...หัวใจอ่อนล้า...คล้ายคล้ายหล่นหาย ยากเวียนค้นทั่ว...ประตูแลรั้ว...มองหาวุ่นวาย หรือหลงลงสาย..อารมณ์ตาลาย...หมดรถกลับมา ใจดุจกระตุก...เหมือนใครมาปลุก...โดยไร้รูปหน้า กระสับกระส่าย....ทะเลที่ชาย...ดังใครกวักหา ครวญโหยเหว่ว้า...ภาพไกลนัยน์ตา...รอนรอนในใจ คุ้งโค้งนั่นซ้อนใฝ่................ใดหนอ อกเร่าเวียนถักทอ.................ต่อรู้ ใครคนหนึ่งนั่งรอ.................ที่นั่น ภาพมืดแล้วใจสู้.....................วุ่นค้นแต่ถาม เดือนดาวลอยล่องข้าม.............มาฉาย ยิ้มไล่ส่งมาชาย.......................ดั่งย้ำ ใครคนนั่นฝากขยาย...............ใดนะ ใจร่ำเฝ้านึกซ้ำ.........................ไม่ร้างนัยหวัง จากคุณ : วาดฝันมธุรพจน์ เขียนเมื่อ : 1 เม.ย. 54 23:04:46

ความคิดเห็นที่ 29 ดึกแล้วหัวใจ...เถิดนะหลับใหล...อย่าคอยร้อนลน เก็บจิตให้นิ่ง...อย่ามัวประวิง...คอยเหม่อสับสน เก็บอย่างอดทน...พร้อมปลอบกมล...สักวันเขาคืน แม้จันทร์แค่เสี้ยว...ยังคอยมองเหลียว...ขมนั้นถ้ากลืน ไม่มีทางเลือน...บอกตนคอยเตือน...มั่นแล้วต้องยืน ความหวังเป็นอื่น...เพราะใจไม่ฝืน...น้ำตาจึงนอง อย่าท้อต่อคร่ำจ้อง...............รังแก ปักจิตนำความแล................บ่ายหน้า อดทนนิ่งกระแส..................จะเปลี่ยน ตรมทุกข์ไม่นานถ้า.............มั่นแล้วเดินไป ในโลกคนแพ้ไม่...................ต้องกลัว สร้างจิตเต็มพลังตัว...............ฝ่าได้ อย่าหวั่นภาพหมองมัว...........ชวนเชื่อ หวังอย่างพร้อมฝ่าให้.............รอดพ้นขื่นขม จากคุณ : ขอฝากแค่ฝัน เขียนเมื่อ : 1 เม.ย. 54 23:32:42

ความคิดเห็นที่ 30 วาดห้วงปลดเหงา....ปลดความโศกเศร้า...ปลดไปจากใจ เก็บเพียงความหมาย...ในฝันมากมาย...หมื่นหอมมาใกล้ เก็บแล้วร่ำไร...คอยแต้มเติมไฟ...ให้สว่างเรืองรอง ยิ่งดึกยิ่งชัด...เห็นฟ้าวาวจัด...........ตราตรึงคิดต้อง อยากนั่งเคลียคลอ..ใครคนที่รอ...คอยเหม่อคอยมอง ใจดังจะจ้อง...คอยเรียกคอยร้อง..คนที่ใจหวัง ดื่นดาวพาคล้อยฝั่ง................หวังหวาน มองเหม่อดุจจับจาร................กล่อมหล้า หวามในนึกดวงมาน...............พาลชื่น สุขดุจได้ไขว่คว้า...................แนบเนื้อเอื้อคะนึง หวังเพลินพบหมื่นซึ้ง...............สุมทรวง เร่าเร่าใจแหนหวง.....................เก็บไว้ มองจันทร์เด่นดังดวง................เอมอิ่ม ยิ้มชื่นรอชวนใกล้.....................กอดฟ้ากอดนาน จากคุณ : รสรวยริน เขียนเมื่อ : 2 เม.ย. 54 01:19:17

ความคิดเห็นที่ 31 จากหวังฝั่งถนน  ที่มากผู้คน  ยืนเบียดรอข้าม คนซ้ายดูเหงา ก้มหน้าเดินเศร้า แม้นเสื้อสีคราม สดใสไม่ตาม มาสร้างนิยาม  คึกครื้นประชุม คนขวาที่แล  สองตาท้อแท้  เห็นกลุ้มรวมกลุ่ม คงคิดถึงข้าว  และหน้าซีดขาว  ของเด็กที่กุม อยากกินข้าวนุ่ม พ่อจ๋าน้องอุ้ม หิวข้าวตาลาย หิวโหยยามร้องร่าย           มนต์มา สิ้นสุดหมดปัญญา            ขัดแก้ หิวเติมแต่งศรัทธา            กินมั่น แม้นขาดกินท้อแท้           ตื่นเข้ามรณา หลายคนลอบทิ้งท่า           เพราะหิว ลืมชั่วเดินตัวปลิว               เลิกเฟ้น บ้างติดเหนื่อยหยุดฉิว         ก็มาก หิวจึ่งใหญ่ยากเน้น             จะล้อมตรองดี จากคุณ : ขุนพลน้อยโค่วจง เขียนเมื่อ : 2 เม.ย. 54 16:05:43

ความคิดเห็นที่ 32 ออดอ้อนพลอดเพลง...ความหวานบรรเลง....ให้ฟ้างดงาม รินหว่างอุรา...ด้วยชื่นหรรษา...แม้ฟ้าไร้คราม ทุกข้อคำถาม...ไม่ต้องตอบตาม...ก็รู้ซึ้งมี ไหวเพลงมากล่อม...ใจเริ่มแหนห้อม...ด้วยดื่มด่ำวจี ราวมีรั้วชิด...ให้จำพินิจ...ภาษามาลี ปลุกร้อยพาณี...และถักท่วงที...สมหวังดื่มหวาน หล่อเลี้ยงหวานเคลิ้มซ่าน............กรุ่นอวล สัมผัสมวลคำนวณ......................เด่นแจ้ง หอมไม้ใฝ่ใจหวน.......................มาทัก เพลงกล่อมมิเคยแย้ง...................หากพร้อมจะรอ คืนวันสานสร้างต่อ.....................ภาษา ลมรสหอมบุปผา.......................นับล้าน มาโชยกลิ่นทาบทา....................ใจชื่น เอมอิ่มไปทุกบ้าน......................กับถ้อยร้อยหอม จากคุณ : เกรียงไกรกวีฝัน เขียนเมื่อ : 2 เม.ย. 54 21:16:03

ความคิดเห็นที่ 33 เดือนเป็นเพื่อนฟ้า...เมื่อมืดคลุมตา...ทอฟ้าวับวอม เจิดจ้าลอยล่อง..ตามแสงสาดจอง..กับแดนที่ห้อม พาใจรุมล้อม...ดมชื่นความหอม...จากไม้มากพรรณ เมื่อขอบฟ้าคล้ำ...ดวงดาวลอยนำ...ถึงตำแหน่งมั่น ทิศเหนือก็มี...ใต้นั้นพราวสี...ให้เห็นมากพลัน จันทราลอยทัน...เข้าชิดเคียงครัน...เพื่อร่ายระบำ หวังราตรีเด่นล้ำ...................ทุกคืน อย่าปิดมืดเกินยืน.................เยี่ยมฟ้า มีแสงสว่างไสวกลืน............รอยดึก ทุกค่ำงามชวนคว้า..............ยื่นเอื้อมหยิบดาว ระยิบประกายพริบน้าว.............ใจชม หลงดื่นดาวเพลินพรม...............แห่งห้วง ปลอบใจหวั่นจางจม..................หล้าโลก หวังใหม่ใหม่พาท้วง..................ทุกข์นั้นจากไป จากคุณ : คืนฝันปีศาจน้อย เขียนเมื่อ : 2 เม.ย. 54 21:47:52

ความคิดเห็นที่ 34 ในความคิดถึง...ซ่อนแววซาบซึ้ง...ปนปลื้มเติมหวัง ทุกวันจารจด...ถ้วนทวนรอยรส...ด้วยใจเปี่ยมพลัง สีสรรกำลัง..ทอทิศฝากรัง...ซ่อนหวามเวียนรอ ว่างโล่งไร้เหงา..แม้มืดมาเฝ้า...ยังวอมแสงส่อ ประกายรักมุ่ง...ตรงมาตามปรุง...ด้วยหวังฝากทอ ทุกครั้งมองหอ...แว่วเสียงใครคลอ...จวนแล้วจวนมา รอบนหวังร้อยค่า..........................คราคอย ใจอุ่นอ้อยส้อยลอย.......................แวะย้ำ เถอะนะอีกเดี๋ยวพลอย..................พบชื่น รอก่อนดอกหวังซ้ำ......................ส่งให้ใจสราญ บางค่ำคืนตื่นต้าน.........................ใจถาม ใครหนึ่งส่งนิยาม.........................บอกแจ้ง ใจคนฟากนี้ตาม...........................มากล่อม นอนเอย หลับเถิดไม่มีแห้ง........................ห่างได้กับถวิล จากคุณ : ขวดแก้วสีฟ้า เขียนเมื่อ : 2 เม.ย. 54 22:08:45

ความคิดเห็นที่ 35 ดอกหวังพาฝัน...ถึงเช้ามีตะวัน...ยังหอมมิคลาย แรงบันดาลใจ...พาหวังยิ่งใหญ่..ไม่กลัววุ่นวาย หมดท้อต่อหมาย...พร้อมมั่นแม้ชาย...ยังเหลือบเห็นสม ร้อยถ้อยบนหวัง...เขียนพจน์เติมพลัง...สร้างสุขอารมณ์ ทุกทางขาดหวั่น...ใจพร้อมยืนยัน...ไม่กลัวหกล้ม ยังเพียรหาญห่ม...มอบแรงระดม...ปลุกดอกหวังมา มอบใจไปไขว่คว้า......................ดอกหวัง สุมสู่สุดกำลัง..............................ต่อสู้ ไม่มีหวั่นพะว้าพะวัง...................อาจคลาด มีแค่มิติรู้.....................................หว่างเฝ้าต้องเห็น ปลูกดอกหวังไม่เร้น....................หนีหาย แม้เหนื่อยแทบสิ้นมลาย...............บ่คล้อย ยังรอภักดิ์ในประกาย...................สุขมอบ วันหนึ่งหวังบานร้อย....................รื่นเคลิ้มจะมอง จากคุณ : แก้วกลมกลม เขียนเมื่อ : 2 เม.ย. 54 22:42:20

ความคิดเห็นที่ 36 แค่ความรู้สึก....จากใจส่วนลึก....อยากรักหนึ่งคน แบ่งเบาความเหงา...ช่วยลบความเศร้า...เติมหวังทุกหน ขอรักผ่านบน....ให้สมตามกมล...เทพเจ้าช่วยที เฝ้าถนอมรักฉัน...บางวันโศกศัลย์....แทบเบนวิถี แต่หน้าเขานั้น....มีมนต์มากอนันต์...จำต้องรอรี ลาแล้วลาที...ยังไม่เคยหนี...อยากเคียงข้างเธอ เจอะครั้งในจิตเพ้อ.....................หลงละเมอ เกินหนึ่งครั้งที่เบลอ...................เที่ยวค้น หากบ่อยกว่าหนึ่งเผลอ...............คิดใฝ่  ถึงเอย จากแรกเจอมาล้น......................ท่วมด้วยคิดถึง ผ่านมาผ่านแล้วครึ่ง.....................ที่คิด มามากเกินดันจิต........................จากจ้อง รักคอยป่วนในพิศ-......................วาสนั่น ใจเอ่ยยากแท้ต้อง........................เบี่ยงเว้นเปลี่ยนหวัง จากคุณ : ฝากซึ้งใส่ฝัน เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 54 15:11:46

ความคิดเห็นที่ 37 นิยามซาบซึ้ง...สะพานคำนึง....คือหวังบทใหม่ แสงตะวันวาว...บอกร้อยเรื่องราว...ขณะลมไหว ขอบฟ้าละมุนละไม...ในห้วงแห่งใจ...ดอกหวังเบิกบาน บานพร้อมซ่านหอม...มอบชื่นยินยอม....ประสมประสาน สวนทิพย์สิ้นหนาว...มีแสงแพรวพราว...บรรเลงเพลงพาน ประสงค์เนิ่นนาน...ด้วยมนต์ฉ่ำหวาน...กับหวังนิรันดร์ ความหวังใหม่นั่นสั่น................เวหา บอกเล่าถึงวิชา..........................ซึ่งสะท้อน ในเรืองรุ่งมรรคา......................ผลสุข ต้องแต่งด้วยจิตอ้อน.................สดช้อยเสริมหวัง ดอกหวังโปรยชัดครั้ง.................เฝ้าดู พานเคราะห์พินิจครู.....................สั่งบ้าง หลายทางร่ายรอยปู......................พรางศึก ษานา หวังมั่นต้องผ่านร้าง......................อย่างได้สมผล จากคุณ : เมืองมานะ เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 54 15:57:54

ความคิดเห็นที่ 38 * กาพย์ขับไม้ห่อโคลง * ตอน ความหวัง ๕ กอบเก็จประกายหวัง ...หฤหรรษ์รั้ง ...ทรวงผ่องเรืองไร หวังบานดอกออก ...รับน้ำค้างบอก ...ชื่นลึกหลืบใจ เกสรแก้วใส ...ส่องฟ้าแพรวไกว ...สร้างยิ้มโชติมาน วาดพร่างพราวหวัง ...แว่วกังสดาลฟัง ...แซมร้าวประสาน บทเพลงวิมานแก้ว ...เวียนผ่านมิแล้ว ...โชยฉ่ำนับนาน ก่อนผูกนิทาน ...ฝาก ณ ลำธาร ...ที่ดอกหวังไสว ร้อยดอกหวังส่งให้ .......................ห่างโศก หมายส่งผลโบยโบก.......................บั่นเศร้า ลิขิตร่ายกานท์โกรก ........................กล่อมโลก เชลงกาพย์แต้มเติมเข้า .....................ขัดอ้อยส้อยเหิน โสฬสเพลงเบื้องเกริ่น ......................กุมสนอง กานท์วิจิตรผูกประคอง ....................คณะร้อง ประดิษฐ์ประดอยแต่ง,แตะ,ตรอง ......เติมทิพย์  เวทย์เฮย หวังดอกเหนือทะยานพ้อง ................เพิ่มหล้า,สรวงหอม สวัสดีค่ะ พี่,เพื่อน เย็นนี้ทานข้าวให้อร่อยก่อนพักผ่อนนะคะ จากคุณ : ญามี่ เขียนเมื่อ : 3 เม.ย. 54 20:17:50

ความคิดเห็นที่ 39 หวังเอยหวังผล...เรื่องร้ายเลิกดล...ทั้งเบื่อระอา ทุกข์หวั่นเข้าซ้อน...เงาเกรงสลอน...อีกหลากปัญหา แทบสิ้นวิชา...กอบกู้อัตตา....หยัดยืนอีกหน น้ำท่วมรวมภัย...แผ่นดินแทรกนัย...สุดสิ้นอดทน อารมณ์วุ่นวาย...ปริศนามากมาย...เงียบสร้างค่ายกล สอนหัวใจฉงน...หลากภาพแปลบปน...หยุดวังหวังทลาย ไม่แล้วไม่ชัดคล้าย....................ในสุข ทวนเรื่อนบนเบื่อปลุก.............ปวดแท้ หวังเหมือนส่งรอยพลุก-..........พล่านกวด หวังผูกเพียงชื่นแก้...................ดุจไหม้ในหวัง นับวันหวังคล้อยหลั่ง................แต่เจ็บ ชาเหนื่อยซึมปลายเล็บ..............สู่เนื้อ หัวใจกระตุกหน่ายเหน็บ..........ล้าเล่า หวังใหม่อยากมาเกื้อ................รีบด้วยช่วยไว จากคุณ : ขอฝากแค่ฝัน เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 09:48:21

ความคิดเห็นที่ 40 กวีในสับสน...ยากบอกเหตุผล...ให้เข้าถึงใจ บางคราเหมือนหมอง..หลายคราดูคะนอง...ด้วยถ้อยผูกให้ ความนัยเวียนไหว...ให้เชื่อใจไกล...แหล่งหล้าความจริง เผลอหวังล่องลอย....บางวันเป็นบ่อย...ขาดทางให้พิง บางภาพทำยิ้ม...หลายภาพยังพิมพ์...ให้ชื่นยืนนิ่ง ยามมองใจประวิง...ยากให้นัยอิง...ถึงใครบางคน ท่ามหวังมักเที่ยวค้น..................คำตอบ หลายคิดสับสนตอบ..................แตกตั้ง เหมือนหวังชื่นกลับมอบ...........แต่เหนื่อย ไม่อาจสาวหรือรั้ง.....................เปลี่ยนคล้อยปรารถนา หลายครั้งหวังคล้ายพร่า..............เกินแจง อาจตื่นกลัวขาดแรง....................เสกสร้าง บางคราวดั่งวับแสง....................แกล้งส่าย ให้คิดต่างไปบ้าง........................กับพร้อยที่เห็น จากคุณ : พระรามหัดท่องเน็ท เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 16:52:54

ความคิดเห็นที่ 41 ทุกวันกับหวัง...เหมือนเสริมกำลัง....เดินทางต่อไป ในความแช่มชื่น...ช่วยผ่านค่ำคืน...ผ่านความหมองไหม้ ผ่านคลื่นทะเลไกล...ผ่านลมน้อยใหญ่...ไร้ร้าวอย่างเคย ดวงดาวที่เห็น...ช่วยแปรเปลี่ยนเป็น..ทุกสิ่งสิ้นเกย ลมแรงส่งเติม...พายุเหมือนเพิ่ม...โหดร้ายเหมือนเอ่ย รอยหลอนมาเกย...แต่มิแนบเลย...ดังอากาศวาง หวังสร้างทุกสิ่งข้าง....................มั่นหมาย ค่อยค่อยเติบโตชาย....................วับห้วง สอนจิตเริ่มเอียงฉาย...................ในคึก ครื้นเอย หวังหว่างหวานช่วยท้วง.............อย่าคว้างแคว้งหา เพราะหวังสร้างล้นค่า..................โดยนัย ทุกวาดหวังในหทัย......................ตื่นด้วย หลายคราใฝ่ปราศรัย....................กับสื่อ หวังนา เพราะเริ่มใหม่จากม้วย.................จิตช้ำอีกหน จากคุณ : วาดฝันมธุรพจน์ เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 20:49:13

ความคิดเห็นที่ 42 เหมือนหวังดอกบาน....สว่างไสวประสาน...ในห้วงประโลม ตาวันแสงส่อง...โลดแล่นทำนอง.......เพียบพร้อมประโคม แดดดวงล่วงโถม...คิดใคร่กรายโน้ม...ปรารถนาฝากฝัง ดอกพิรุณมา...ทักทายหรรษา...ก่อนช่วยรดมั่ง ดอกหวังจึงซ่าน...แลหอมสราญ...ท่ามฟ้าฝนหลั่ง ระบายเคลิ้มทั้ง...ฉ่ำเย็นภวังค์...สุขดังเริงสวรรค์ ยิ่งกาลผ่านอยากกั้น.....................เขตหวัง ปลูกดอกหวังบานยัง....................โลกสิ้น เป็นหวังช่วยกำลัง.........................ยามเหนื่อย เป็นเพื่อนช่วยพาดิ้น.....................หลุดร้อนเร่ารอน แว่วเสียงคีตรับต้อน........................สุมทรวง ซึ้งซึ่งเพลงหวานหวง......................ฝากเฝ้า ให้ใจอิ่มในปวง................................เปรมรักษ์ ไม่หักหายจากเคล้า...........................เคลื่อนครื้นกุมสนาน จากคุณ : คืนฝันปีศาจน้อย เขียนเมื่อ : 4 เม.ย. 54 21:58:06

ความคิดเห็นที่ 43 ขอขอบคุณ คุณรสรวยริน, ravio, ฝากซึ้งใส่ฝัน, เกรียงไกรกวีฝัน, ขุนพลน้อยโค่วจง, คืนฝันปีศาจน้อย, สุดสาครท่องสมุทร, วาดฝันมธุรพจน์, ขอฝากแค่ฝัน, โลกของหนึ่งคน, แก้วกลมกลม, พระรามหัดท่องเน็ท, เมืองมานะ, ขวดแก้วสีฟ้า, พลอยแข, หนึ่ง [ ๑ ], ร่มไม้เย็น, แสงแรก ประดับดิน, สุนันยา, sirivinit ที่มาแจกกิ๊ฟมี่นะคะ และขอบคุณพี่,เพื่อนที่มาแจมด้วยทุกคน ไปเล่นที่บทใหม่ต่อนะคะ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10419032/W10419032.html#1 จากคุณ : ญามี่ เขียนเมื่อ : 5 เม.ย. 54 12:34:43