Character Captor ตอนที่ 3

ตอนที่ 1 - 2
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10375710/W10375710.html

-----------------

ตอนที่ 3 ห้องพัก

“กฏนั่นก็คือ ผู้ที่แปลงร่างเป็นคาแรคเตอร์ สายร่างสิ่งมีชีวิต ครั้งแรก จะไม่สามารถกลายคืนร่างเดิมได้จนกว่าครบ 30 วันน่ะ”สิ่งที่เด็กสาวผมดำพูดทำให้ชายผู้กลายเป็นสาวน้อยยืนอึ้งไปซักครู่ นึง

“ว่าไงนะ ทำไมน่ะ”ฮิโระเริ่มตกใจขึ้นมาอีกครั้งนึง

“ช่วยไม่ได้นี่นา นี่เป็นกฎที่ใครๆก็เลี่ยงชะตากรรมนี้ไม่พ้นเลยซักคนเลยนะ”

“ยัง ดีกว่าคนที่ได้ร่างคาแรคเตอร์ที่ไม่ใช่มนุษย์อย่าง เซนเทอร์(คนครึ่งม้า) เมอร์แมน(มนุษย์ปลา) การูด้า(ครุฑ)หรือตัวประหลาดมากกว่านี้นะ”สิ่งที่เด็กสาวผมดำที่พูดมาชวนทำ ให้ชายในคราบสาวน้อยรู้สึกชวนน่าขนลุกมากกว่าเดิม

“ขอเตือนอยู่ อย่างนึงนะ  ถ้านายคิดจะฝืนพยายามเปลี่ยนร่างเดิมแล้วล่ะก็... เดี๋ยวได้กลายเป็นสาวน้อยเวทมนต์ตลอดชีวิตแน่นอนนะ”หญิงสาวเริ่มทำสายตาที่ น่ากลัวออกมา จนทำให้ชายผู้กลายเป็นสาวน้อยไม่กล้าขัดกับเธอคนนั้น

“แล้วก็อีกอย่างนึงของพวกคาแรคเตอร์ แคปเตอร์น่ะจะได้ออฟชั่นพิเศษเฉพาะคนด้วยนะ”คำพูดของเด็กสาวผมสีดำทำให้ฮิโระเริ่มสนใจขึ้นมา

“ออฟชั่นเฉพาะ?”ฮิโระเริ่มสงสัยขึ้นมา

“ออฟชั่นเฉพาะของนายน่าจะเป็นออฟชั่นสลับเพศ เป็นของหายากเหมือนกันนะเนี่ย”เธอรู้สึกประดับใจขึ้นมา

“เพราะส่วนใหญ่คาแรคเตอร์ แคปเตอร์ส่วนมากเปลี่ยนร่างคาแร็กเตอร์ตรงกับเพศของตัวเองน่ะสิ”เด็กสาวผมดำก็ค่อยๆอธิบายไป

“แล้ว ฉันจะทำยังไงดีต่อเนี่ย...”ชายในคราบสาวน้อยไม่รู้สึกดีใจด้วย เพราะว่า...ต่อไปนี้ภายใน 30 วัน เขาจะทำยังไงดีต่อ...ทั้งเรื่องทางโรงเรียน ทางบ้าน และเรื่องอื่นๆอีกมากมาย ทำให้ฮิโระใช้ชีวิตลำบากมากขึ้นเพราะร่างกายที่ไม่คุ้นเคย แถมอยู่ในร่างสาวน้อยอีกต่างหาก

“ไม่เป็นไรหรอกน่า นายไม่ได้เป็นร่างคาแรคเตอร์ถาวรนะ”เธอก็ปลอบใจกับชายในคราบสาวน้อยที่กำลังอมทุกข์อยู่

ในขณะที่ทั้งฮิโระและเด็กสาวผมดำทั้ง 2 คนกำลังคุยกันอยู่นั่นเอง......

“เฮ้ ฮิโระอยู่ไหนเนี่ย!!”

“ช่วยตอบได้ที!!”

จู่ๆ มีเสียง 2 คนโผล่ออกมาในกลางความมืดเขตก่อสร้างกำลังเดินเข้ามาหาทางเด็กสาวผมดำและฮิ โระอยู่ จนทำให้ 1 ในตุ๊กตาที่มาพร้อมกับเด็กสาวผมดำเข้าแทรกการสนทนา

“เฮ้จอ ย 2 คนนั่นใกล้มาถึงแล้วนะ รีบไปกันเถอะ”เจ้าตุ๊กตาหน้าสี่เหลี่ยมกำลังเตือนกับเด็กสาว ทำให้ฮิโระคิดว่าน่าจะเป็นเพื่อนที่มาพร้อมกับฮิโระ คือ เก็งคิ คาซาเมะ ที่โดนลูกหลงจากลำแสงจากฝีมือโอเมก้า

“รู้แล้วน่าคีปเปอร์ แต่ว่าร่างฉันในตอนนี้ไม่ใช่จอยซะหน่อยนะ”เด็กสาวตอบกลับทันที แสดงว่าร่างที่ฮิโระเห็นก่อนหน้านั้นเป็นร่างคาแรคเตอร์ของเธอคนนั้นชื่อว่า “จอย”

“ฉันจะไปหาทั้ง 2 คนก่อนเผื่อหาทางช่วย...อ่ะ”ชายในคราบสาวน้อยก็วิ่งออกไป แต่ว่ามีอะไรบางอย่างฉุดแขนของฮิโระไว้ทำให้วิ่งไปหา เก็งคิ คาซาเมะ ไม่ได้เขาก็ค่อยๆหันไปทางเด็กสาวผมดำ

“เดี๋ยวก่อนสิ... แล้วนายน่ะจะอธิบาย 2 คนนั่นยังไงล่ะ”เด็กสาวก็จับมือของชายในคราบสาวน้อยไว้ สายตาของเธอบ่งบอกได้ว่าโกรธมากเลยล่ะ

“ถึง ไม่มีกฎว่าถ้ามีคนรู้ตัวจริงของคาแรคเตอร์ แคปเตอร์จะทำให้คนนั้นติดอยู่ร่างคาแรคเตอร์ตลอดกาลก็เถอะ”ซึ่งคำพูดนี้ทำ ให้ฮิโระรู้สึกเสียวสันหลังขนลุกขึ้นมา เด็กสาวผมก็อาศัยใช้จังหวะนั่นหาทางหนีทันที เพราะถ้ามีคนมาเจอเดี๋ยวเกิดเรื่องยุ่งยากเพิ่มเข้ามาอีก

“เมอร์มิวด้า เปิดประตูได้เลย”เด็กสาวผมออกคำสั่งกับเจ้าตุ๊กตาหน้าสามเหลี่ยมไป

“รับ ทราบ...”เสียงของเจ้าตุ๊กตาหน้าสามเหลี่ยมฟังดูเหมือนไม่เต็มใจ แต่ก็ทำตามคำสั่งของเด็กสาวผมดำ ใบหน้าของเมอร์มิวด้าเปล่งแสงเหมือนกับโอเมก้า

จู่ๆมีเส้นสีเขียวกำลังวาดกลางอากาศจนกลายเป็นรูปสามเหลี่ยมสีเขียวมีขนาดประมาณคนสามารถเดินเข้าไปได้ ทำให้ฮิโระตกใจขึ้นมา

“ไป ล่ะนะ”เด็กสาวผมดำเหวี่ยงร่างของชายในคราบสาวน้อยเข้าไปในประตูสามเหลี่ยม ที่ไม่น่าไว้ใจนั่น และเธอคนนั้นเองก็เข้าไปในประตูสามเหลี่ยมพร้อมกัน

ทาง เก็งคิ กับ คาซาเมะ เห็นช่วงจังหวะที่เด็กสาวทั้ง 2 คนกำลังเข้าประตูแสงสีเขียวสามเหลี่ยมนั่นพอดี พอทั้ง 2 คนนั่นเข้าไปประตูสีเขียวสามเหลี่ยมหายไปทันที

“ตะกี้ฉันตาฝาดหรือ เปล่า คาซาเมะ”ชายผมรีเจ้นท์กำลังอึ้งกับภาพที่น่าเหลือเชื่อต่อหน้าทั้งเก็งคิ กับ คาซาเมะ คือ เด็กสาว 2 คนเข้าไปในแสงสีเขียวทรงสามเหลี่ยมเข้าไป จากนั้นแสงนั่นก็หายไปทันที ถ้าเอาไปอธิบายคนอื่นๆคงไม่เชื่อ ถ้าไม่ได้เห็นกับตาตัวเอง

“เมื่อตะกี้ 2 คนนั่นเข้าไปในประตูนั่นแล้วหายไป”ชายสวมแว่นก็ตะลึงไม่แพ้กับชายผมรีเจ้นท์

“แต่ว่าเด็กผู้หญิง 2 คนน่ารักจังเนอะ”ใบหน้าของชายสวมแว่นเริ่มเคลิ้มออกมา เพราะเด็กสาวทั้ง 2 คนน่ารัก

“นั่น สิ.. เอ๊ย!!นี่ไม่ใช่เวลามาตบมุขตอนนี้ซะหน่อย”เก็งคิเกือบคล้องตามคาซาเมะ แถมใช้มือตบหัวเพื่อเรียกสติของคาซาเมะกลับคืนอีกครั้งนึง

“จริงด้วย!! รีบไปหาต่อเถอะ”คาซาเมะรู้สึกตัว จากนั้นก็วิ่งไปหาฮิโระพร้อมกับเก็งคิต่อไป

***

พอ เวลาผ่านไปซักพักหนึ่ง ตาของชายในคราบสาวน้อยค่อยๆเปิดออกมาสิ่งที่เห็นเป็นอย่างแรกคือ ประตูสีขาวที่อยู่ด้านหน้า มีป้ายบนประตูเขียนไว้ว่า ”753” ที่ข้างประตู...ฮิโระเห็นป้ายชื่อนามสกุลไว้ว่า “วาตานาชิ” เริ่มรู้สึกตัวว่า สถานที่แห่งนี้ต้องเป็นห้องแมนชั่นซักที่นึงแน่

“ที่นี่มัน...”

“ห้อง พักฉันเอง”เด็กสาวผมดำก็เปิดประตูออกมา ภาพที่เห็นคือห้องขนาด 3LDK มีห้องรับแขกตามสไตล์ทั่วๆไป ประดับด้วยโซฟาสีแดง โทรทัศน์ขนาด 25 นิ้ว และชั้นวางหนังสือ พอเดินเข้าไปก็พบห้องครัวด้านซ้าย และ ห้องน้ำกับห้องนอนด้านขวา เป็นสไตล์แบบเรียบง่ายธรรมดา

“จะให้ฉันมา พักที่นี่น่ะเหรอ”ฮิโระลองคิดทบทวนดู ถ้ากลับบ้านในร่างสาวน้อยแบบนี้คงเข้าบ้านไม่ได้ เพราะที่บ้านมียูโนะอยู่ด้วย ถ้านอนอยู่คนเดียวคงไม่มีปัญหา ตัวเขาเองจะหาที่นอนที่อื่นไม่ได้ด้วย

“ใช่น่ะสิ ยังไงนายเองก็คงกลับบ้านไม่ได้อยู่แล้วนี่”

“เสื้อ ผ้าของนายเปลี่ยนเป็นตอนปกติแล้วนะ”เด็กสาวชี้ไปยังร่างของชายในคราบสาวน้อย ฮิโระตอบสนองมองดูตัวทันทีคิดว่าจะได้ใส่เครื่องแบบเดิมก่อนที่เป็นร่าง ปรากฏว่าเครื่องแบบของเขาจากชุดโกธิคโลลิต้ากลายเป็นเครื่องแบบนักเรียนรูป แบบกะลาสีขาวน้ำเงิน มีเสื้อคลุมลวดลายสีเขียวสวมทับใส่หัวไหล่อีกชั้นนึง กระโปรงสีน้ำเงินสั้นถึงต้นขา สวมรองเท้าผ้าใบสีขาว

“ไม่ใช่อย่างที่ พูดไว้นี่!!!”ฮิโระเริ่มหน้าแดงเป็นมะเขือแดงขึ้นมา จากนั้นเอาแขนมาปิดกระโปรงไว้ จู่ๆฮิโระเริ่มรู้สึกตัวแปลกอีกครั้งนึง

“เดี๋ยว สิ...อะไรน่ะ ปฏิกิริยาเมื่อตะกี้แล้วก็ก่อนหน้านั้นด้วย”เขาเริ่มสงสัยกับอารมณ์ของตัว เอง ถ้าปกติฮิโระไม่ใช่คนขี้อายขนาดนั้นเลย

“ลืมบอกเรื่องนึง... ในขณะที่นายอยู่ร่างคาแรคเตอร์น่ะ จะมีนิสัยดั้งเดิมของตัวละครเข้ามาผสมกับนิสัยของเจ้าของร่างไปอย่างมั่ว ซั่วสลับไปมาราวกับคนสองบุคลิก ระวังจะกลายเป็นนิสัยคาแรคเตอร์โดยสมบูรณ์ด้วยล่ะ”คำพูดนี้ทำให้ฮิโระรู้สึก ขนลุกขึ้นมาอีกครั้งนึง ถ้าหากเป็นอย่างนี้ไปเรื่อยๆแล้วล่ะก็...นิสัยของฮิโระกลายเป็นเด็กผู้หญิง เต็มตัวแน่น่อน

“วิธีแก้มีแค่คอยควบคุมตั้งสติให้ดีๆเท่านั้นเองน่ะ”ฮิโระเริ่มทำตามที่เด็กสาวผมดำพูดทันที อาการของเขาเริ่มดีขึ้นมา

“สาว น้อยเวทมนต์สามารถเปลี่ยนกลับคืนร่างเดิมได้อยู่แล้ว ไม่ใช่หมายถึงได้เสื้อผ้าของนายตอนร่างเดิมกลับมาซะหน่อย”เด็กสาวผมดำที่ อยู่อีกห้องนึงห่างออกไปกำลังถอดเครื่องแบบนักเรียนออกมา จากนั้นก็โยนออกไป

“คาแรคเตอร์คนนี้เป็นคนญี่ปุ่นสินะ...”

“อ่ะจริงสิ...ฉันยังไม่ได้ถามชื่อจริงและชื่อคาแรคเตอร์ของนายเลยนะ”เด็กสาวผมดำก็เดินเข้าห้องนอนไปก่อน เพื่อเข้าไปเปลี่ยนเสื้อฟ้า

“ชื่อนั่นต้องถามด้วยเรอะ”ฮิโระก็นึกออกในช่วงที่ทบทวนความทรงจำของร่างคาแรคเตอร์ของตัวเอง

“ก็ ต้องบอกสิ ฉันยังไม่ได้เรียกชื่อนายเลยนะ ฉันชื่อ วาตานาชิ ฟูมิโยะ”เธอเริ่มแนะนำตัวเองขึ้นมา จากนั้นก็เปิดประตูเข้าไปหาชายในคราบสาวน้อยเพื่อไปคุยต่อ

“ฉันชื่อ มิซึริ ฮิโระ ส่วนร่างคาแร็คเตอร์ชื่อว่า... เฮ้ย!!!”ชายในคราบสาวน้อยตกใจถอยออกห่างๆทันที ที่อยู่ตรงหน้าเป็นเด็กสาวผมดำที่ยืนอยู่ในสภาพแบบสวมผ้าเช็ดตัวผืนเดียว อย่างเปิดเผย แถมเธอยังไม่รู้สึกอายกับคนที่อยู่ตรงหน้าของเธออีกต่างหาก ถึงฮิโระอยู่ในร่างของสาวน้อยเช่นเดียวกับฟูมิโยะ แต่ภายในจิตใจของเขายังเป็นผู้ชายอยู่ดี ถึงเขาจะเคยชินอยู่กับยูโนะน้องสาวก็เถอะ

“มิซึริ... หรือว่านายจะเป็นพี่ชายของมิซึริ ยูโนะ ที่อยู่ห้องเดียวกับฉันใช่หรือเปล่า”ฟูมิโยะนึกออกเรื่องนึงขึ้นมา เพราะฮิโระคิดว่าชุดนักเรียนม.ต้นของเธอเป็นเครื่องแบบโรงเรียน ”สุซาสึกิ” แบบเดียวกับยูโนะ น้องสาวฮิโระ

“ใช่แล้วล่ะ แต่ว่าเธอคิดจะทำอะไรน่ะ...”ฮิโระตอบกลับ และเริ่มตัวสั่นๆขึ้นมา เพราะใบหน้าของฟูมิโยะเริ่มยิ้มขึ้นมาอย่างน่ากลัว แถมมีออร่าแปลกๆโผล่ออกมาจากตัวเธออีก ทำให้ฮิโระรู้สึกสังหรณ์ไม่ดีขึ้นมา

“เวลาดึกป่านนี้น่ะ ถ้าเด็กผู้หญิงไม่ได้อาบน้ำล่ะก็เดี๋ยวสกปรกนะ”ฟูมิโยะก็ขยับมือ

“ไม่ เป็นไรเดี๋ยวอาบน้ำเอ..”ฮิโระหยุดชะงักทันที เพราะเขาเองลืมเรื่องสำคัญอย่างนึงคือ ร่างกายของเขากลายเป็นสาวน้อย แล้วเขาจะอาบน้ำด้วยร่างกายแบบนี้ได้ไง

“เดี๋ยวฉันจะจัดการให้เอง”ฟูมิโยะวิ่งเข้ากระโจนใส่ฮิโระทันที จนทำให้ร่างของฮิโระล้มลงไป

ว๊ากกกกกกกกกก!!!!!

“นั่น ไงหมอนั่นเจอธาตุแท้ของจอยจนได้ ถ้าเจอคาแรคเตอร์แคปเตอร์คนอื่นคงไม่เจอแบบนี้หรอกนะ...”เมอร์มิวด้ามองไป ทางที่เด็กสาวทั้ง 2 คน สิ่งที่เห็นคือฮิโระกำลังโดนฟูมิโยะจับถอดเสื้อผ้าของเขาแถมแรงของฟูมิโยะ ไม่แพ้พวกผู้ชาย ทำให้ฮิโระขัดขืนต่อต้านไม่ได้

“นั่นสิ”ทั้งโอเมก้ากับคีปเปอร์ก็ตอบพร้อมกัน ส่วนเอ็กคาลิเบอร์ก็ยืนอยู่เงียบๆ

ทั้ง ฮิโระและฟูมิโยะก็อาบน้ำด้วยกัน ฮิโระอายมากๆที่อาบน้ำพร้อมกับเด็กผู้หญิงแบบนี้ แถมร่างกายเป็นเด็กผู้หญิงด้วยเช่นกัน ฮิโระก็นั่งแช่น้ำอย่างเดียว แต่ก็โดนฟูมิโยะลากเข้ามาสระผมและถูกสบู่ให้ เพราะฮิโระไม่กล้าถูกสบู่ให้กับร่างกายของตนเองไม่ได้เลย

หลังจากที่ ทั้งคู่อาบน้ำจนเสร็จแล้ว ฮิโระสวมชุดนอนของฟูมิโยะขนาดตัวพอดีกับร่างเด็กสาวของฮิโระ ชุดลายลายหมี ส่วนฟูมิโยะก็สวมชุดนอนของตัวเองเช่นกัน

“นี่ฉันเป็นเจ้าบ่าวไม่ได้แล้ว...”ฮิโระเริ่มเศร้าขึ้นมา เพราะร่างกายของเขาถูกสิ่งที่เกินคำบรรยายของเขาได้

“ไม่เป็นไรหรอกน่า เดี๋ยวก็ชินไปเองแหละน่า”

“พรุ่งนี้น่ะ เดี๋ยวฉันจะจัดการเรื่องโรงเรียนให้”

“จะให้นายเข้ามาที่โรงเรียนฉันที่แหละ”

เหลือเวลา 29 วัน 22 ชั่วโมง 5 นาที ก่อนที่ร่างกายของฮิโระกลับคืนร่างเดิม

จากคุณ	: herosan
เขียนเมื่อ	: 30 มี.ค. 54 13:51:28