เจ้าหัวใจ..................ตอนที่ 2 แสนงอน.............by sweetie

ตอนที่ 2  แสนงอน
15.00 น....ณ บ้านคาร์ลตัน
พอรถเลี้ยวเข้าไปจอดที่หน้าคฤหาสน์หลังงามบนเนื้อที่ 4 ไร่ คนที่นั่งอยู่เบาะหลังก็แทบจะรอให้รถจอดสนิทไม่ไหว รีบเปิดประตูลงจากรถแล้ววิ่งไปหาคนที่ยืนรออยู่ที่ประตูหน้าบ้าน ลืมความขุ่นเคืองที่เกิดจากใครบางคนมาก่อนหน้านี้ซะสนิท
“ คิดถึงคุณป๋าที่สุดเลยค่ะ ” พูดพลางหอมแก้มคนที่ยืนรออยู่ทั้งซ้ายและขวาและกอดเอวแน่นพร้อมกับซบที่อกแน่นไม่ยอมปล่อย
“ป๋าก็คิดถึงเจ้าหญิงน้อยเหมือนกันลูก ไหนให้ป๋าดูซิป๋าไม่อยู่แค่ไม่กี่วันรู้สึกเจ้าหญิงน้อยของป๋าจะผอมลงไปหรือเปล่าเนี่ยะ”
“ผอมอะไรค่ะคุณป๋า ลูกพีชอ้วนจะแย่อยู่แล้ว”
“แล้วมีใครขัดใจเจ้าหญิงน้อยของป๋าหรือเปล่า ไหนเล่าให้ป๋าฟังซิ”
“จะมีใครซะอีกละค่ะคุณป๋า ...ถ้าไม่ใช่”
“ใคร...เจคอปเหรอ เขาขัดใจอะไรเจ้าหญิงน้อยของป๋า ไหนเล่าให้ป๋าฟังซิเดี๋ยวป๋าจัดการให้ จะตัดเงินเดือนหรือว่าย้ายให้ไปอยู่สาขาที่เปิดใหม่ที่เมืองไทยดี เจ้าหญิงน้อยว่าดีไหมลูกจะได้ไม่มีใครกล้ามาขัดใจเจ้าหญิงน้อยของป๋าอีก.....หือว่าไง”
“เอ่อ.....................”
“ ลูกพีชว่าไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้มั้งค่ะคุณป๋า   เขาอยากจะทำอะไรก็ช่างเขาเถอะต่อไปนี้ลูกพีชไม่แคร์และไม่ใส่ใจด้วย ”

ปากพูดไปแบบนั้นแต่ใจกลับคิดไปไกลถึงคนต้นเหตุ ...นี่แค่ที่ทำงานอยู่ใกล้ ๆ แค่นี้...ทุกวันนี้ลูกพีชยังแทบจะไม่เจอหน้ากันเลยและจำไม่ได้ด้วยว่าเจอหน้ากันครั้งสุดท้ายที่บ้านวันไหน.......   ถ้าไม่ทำสร้างความวุ่นวายแบบวันนี้อย่าหวังเลยว่าจะเจอหน้าคนใจร้าย
คิด ๆ แล้วมันน่าน้อยใจ เจค คนที่อ่อนโยนกับลูกพีชคนที่เห็นลูกพีชสำคัญกว่าใคร ๆ คนเก่าหายไปไหน.....เพราะทุกวันนี้เจอหน้ากันแต่ละทีไม่หน้าหงิกก็ตีหน้ายักษ์หน้าดุ
.......รู้ตัวบ้างไหมว่าลูกพีชคิดถึงเจคมากขนาดไหน...คนใจร้าย
“ตกลงเจ้าหญิงน้อยไม่ให้ป๋าลงโทษเจคอปแล้วใช่ไหม”
“คุณป๋าไม่ต้องไปยุ่งกับเขาดีกว่าค่ะ.....ลูกพีชไม่อยากสนใจเดี๋ยวเขาจะหาว่าลูกพีชเป็นเด็กขี้ฟ้องอีก...... ลูกพีชไม่ยุ่งด้วยแล้ว และคุณป๋าก็ไม่ต้องไปยุ่งด้วยและห้ามเอ่ยถึงคน ๆ นี้ให้ลูกพีชได้ยินอีก เพราะลูกพีชไม่ชอบแล้ว”  สาวน้อยตาหวานพูดไปพร้อมกับมองหน้าบิดาไปใจหนึ่งก็อดคิดป็นห่วงคนใจร้ายไม่ได้ กลัวบิดาตนเองจะไปแกล้งเขาอย่างที่พูด...และยิ่งถ้าเขาต้องไปอยู่ไกล ๆ ....แล้วแบบนั้นลูกพีชจะทำยังไงล่ะ.....ไม่ได้ ๆๆๆๆ
โอ้ยยยยยย.....ยัยลูกพีชจะไปคิดเป็นห่วงคนใจร้ายแบบนั้นทำไม ป่านนี้คงไปถึงไหนต่อไหนกับยัยนมปลอมนั่นแล้วล่ะซิ.......ไม่คิด ๆๆๆๆๆ ลูกพีชบอกตัวเองและเผลอส่ายหัวตัวเองไปด้วยไป.....ทำให้คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าสงสัยในพฤติกรรมของลูกสาวตัวเอง
“เจ้าหญิงน้อยเป็นอะไรลูก...ส่ายหัวทำไม หรือว่าปวดหัว ” พูดไปพร้อมกับเอามืออังที่หน้าผากของคนตัวเล็กที่ยืนอยู่ตรงหน้า
“ตัวก็ไม่ร้อนนี่นาป๋าว่าไปหาหมอให้เขาตรวจดูดีกว่าไหมลูก….หือว่าไง”
“ลูกพีชไม่เป็นอะไรหรอกค่ะคุณป๋า ...แค่คิดอะไรเพลิน ๆ นิดหน่อยค่ะ”  พอพูดเสร็จก็หันมากอดผู้เป็นพ่ออย่างประจบ
คนเป็นพ่อกอดตอบและคิดในใจ เขาเลี้ยงของเขามาทำไมเขาจะไม่รู้ว่าลูกสาวตัวน้อยของเขารู้สึกอย่างไรกับไอ้คนที่เป็นสาเหตุที่ทำให้ลูกสาวตัวน้อยของเขาต้องเศร้าหมองไม่ร่าเริงเหมือนเมื่อก่อน....คิดแล้วก็รู้สึกขัดเคืองในหัวใจไอ้เจ้านั้นก็ไม่รู้อะไรของมันนักหนา เก่งกล้าสารพัดแต่กับอ่อนหัดกับเรื่องผู้หญิง ไอ้ครั้นจะบอกมันไปว่าอยากจะยกลูกสาวตัว
น้อยให้มันดูแลจะแย่ มันก็เป็นการเสียเหลี่ยมอดีตมาเฟียใหญ่ไปซะเปล่า ๆ ....อีกอย่างลูกสาวเขาก็ใช่ว่าจะน่าตาน่าเกลียดกลับตรงกันข้าม
ริชต์  คาร์ลตัน คิดในใจ ในเมื่อมันโง่นัก ก็ปล่อยให้มันโง่ต่อไปดูซิมันจะทนได้ซักแค่ไหนแค่มันอ้าปากเขาก็เห็นทะลุไปถึงใส้ถึงพุงมันแล้ว...ไอ้ลูกชาย เขาจะดีใจด้วยซ้ำถ้ามันกล้าเดินเข้ามาบอกว่าชอบลูกสาวเขา ๆ แถมจะยกให้แบบไม่มีเงื่อนไขซะด้วยซ้ำ........
ต้องหาแรงมากระตุ้นมันซะหน่อยท่าจะดี......เอาให้มันทุรนทุรายแค่เบาะ ๆ โทษฐานที่มันกล้ามาดูถูกสิงห์เฒ่าอย่างเขา หึหึหึ....
“ แต่ลูกพีชไม่มีอะไรจะคุย”   “จะเอาอะไรอีก ก็ลูกพีชขอโทษแล้วยังไม่พอใจอีกเหรอ” คนตัวเล็กพูดพร้อมกับหันหลังและเดินออกไป แต่ถูกคนตัวใหญ่กว่าดึงแขนไว้
“ จะไปไหน  กลับบ้านเดี๋ยวนี้ ”
“ลูกพีช ไม่กลับ” “และก็ปล่อยแขนลูกพีชได้แล้ว” คนตัวเล็กพูดพร้อมกับพยายามบิดข้อมือตัวเองให้หลุดจากมือคนตัวโต
จะไปไหนก็ไปไม่ต้องมาสนใจลูกพีชเลย  หรือว่ายังไม่พอใจจะดุจะว่าอะไรลูกพีชอีก ก็เอาซิเชิญเลย ลูกพีชเป็นคนไม่ดีอยู่แล้วนี่ เป็นเด็กไม่รู้จักโต ถ้ามันน่าเบื่อขนาดนั้นเจคก็ไม่ต้องมายุ่งหรือมาสนใจกับลูกพีชเลย ....คนตัวเล็กพูดไปพร้อมกับพยายามแกะมือหนาออกจากข้อมือตัวเอง
ปล่อยซิ...บอกให้ปล่อย เกลียดเค้ามาก็ไม่ต้องมายุ่งกับเค้าเลย จะจับเค้าไว้ทำไม ปล่อยซิปล่อยลูกพีชเดี๋ยวนี้นะ....ปล่อย ...แต่คนตัวโตหาได้สนใจไม่
“ฉันบอกให้เธอกลับบ้านลูกพีช หรือว่าเธอจะลองดีกับฉัน แค่นี้มันยังไม่พอใช่ไหม เมื่อไหร่เธอจะเลิกทำตัวไร้สาระ เที่ยวระรานคนอื่นเขาไปทั่วแบบนี้..ห๊า ?? บอกตรง ๆ นะฉันเบื่อเต็มทนแล้ว ”
“ เบื่อเหรอ นี่เจคเบื่อลูกพีชเหรอ ” คนตัวเล็กหยุดดิ้นและหันมาหน้ามองคนตัวโตน้ำตารื้อ พร้อมกับหันหน้าหนีไม่ยอมมองหน้า.....ถ้าเบื่อนักก็ปล่อยซิ จะมายืนจับเค้าไว้ทำไมล่ะ
แค่เห็นน้ำตาคนร่างน้อยตรงหน้าก็ทำให้คนตัวโตสะท้านในใจ อยากจะดึงเข้ามากอดแล้วปลอบโยนเหมือนตอนยัยตัวร้ายของเขาเป็นเด็ก ๆ


“ ฉันก็ไม่อยากยุ่งกับเธอนักหรอกนะ ถ้าบังเอิญเธอไม่ใช่ลูกสาวของนายนะอย่าหวังเลยว่าฉันจะมาเสียเวลากับเรื่องไร้สาระที่เด็กไม่รู้จักโตอย่างเธอทำอยู่ทุกวันนี้ ฉันสาบานไว้เลยนะว่านี่เป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันจะทำแบบนี้จำเอาไว้ด้วย” ให้ตายเถอะเจคสะบถในใจ...เขาต้องแพ้น้ำตาใจตัวร้ายทุกทีซิน่า...แต่ไม่รู้ทำไมปากมันดันพูดไปทั้งที่ใจมันไม่คิดแบบนั้นเลย
“ เข้าใจล่ะที่ต้องวุ่นวายกับลูกพีชอยู่ทุกวันนี้ก็เพราะว่าลูกพีชเป็นลูกคุณป๋าใช่ไหม ? ” คนตัวเล็กพูดไปและพยายามกัดริมฝีปากเพื่อกลั้นเสียงสะอื้น ...แต่น้ำตาเจ้ากรรมมันกลับยิ่งไหลลงเต็มหน้า......
“ ก็ดีเหมือนกันที่บอก ต่อไปลูกพีชจะได้รู้ไว้ว่าที่เจคหายหน้าไปและไม่ยอมกลับบ้านเพราะเบื่อและก็รำคาญลูกพีช แต่จำไว้เลยนะว่าต่อจากนี้ไปเจคไม่ต้องมายุ่งหรือมาสนใจกับลูกพีชอีกลูกพีชจะทำอะไรก็ไม่ต้องมาสนใจเพราะลูกพีชก็เบื่อและก็รำคาญเจคเหมือนกัน...และที่สำคัญลูกพีชเกลียด ๆๆๆๆ เจค ได้ยินไหมว่าลูกพีชเกลียดเจค ..ฮือ ๆๆๆๆ.....”
“ ก็ดี ” ฉันจะได้สบายใจ .....ปากพูดไปแต่ทำไมใจมันเจ็บปวดกับคำว่าเกลียดของคนตัวเล็กตรงหน้าที่พูดออกมา
“ แต่ตอนนี้เธอต้องกลับบ้าน ฉันจะให้โทนี่ไปส่ง ” คนตัวโตกำลังจะหันไปเรียกคนสนิทก็พอดีได้ยินเสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นมาเสียก่อน .....จึงเอามือล้วงโทรศัพท์เครื่องเล็กที่อยู่ในกระเป๋าเสื้อออกมา ...ด้วยมือข้างเดียวและอีกข้างยังจับแขนคนตัวเล็กที่ยืนสะอื้นอยู่ตรงหน้า....ให้ตายเถอะแค่เห็นเบอร์ที่โชว์ในโทรศัพท์เขาแทบไม่อยากจะรับเลย ...
“ ครับนาย” แม้จะยังสะอื้นอยู่แต่หูก็ยังคอยฟังว่าใครโทรศัพท์มาหาเขา ...แต่ถ้าเจคพูดแบบนี้คงจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากคุณป๋า ...สงสัยคุณป๋าคงโทรมาจากมอสโคมั้งเพราะว่ากำหนดคุณป๋าจะกลับอีกสองวันนี้นา คนร่างเล็กคิดในใจ....


“ ว่าไงเจคอป  เรียบร้อยแล้วใช่ไหม” ปลายสายในโทรศัพท์ถามว่า
“ แล้วนายคิดว่ายังไงละครับ ผมไม่ต้องบอกก็คงจะรู้แล้วมั้ง ”
“ อืม …ฉันก็รู้แล้วน่ามันไม่เกินความสามารถของนายอยู่แล้วนี่ โดยเฉพาะเรื่องไหนที่มันเกี่ยวกับเจ้าหญิงน้อย ฉันพูดถูกไหมล่ะเจคอป 55555” คนปลายสายพูดไปหัวเราะไป มันตลกตรงไหนเนี่ยะ ก็ใช่นะซินายไม่ได้มาเจอฤทธิ์ยัยตัวเล็กตรงหน้าเหมือนเค้านี่ ..รับรองคงต้องกินยาลดความดันวันละร้อยเม็ดเลยมั้ง......แต่ก็ไม่แน่เฒ่าเจ้าเล่ห์เจอลูกอ้อนยัยตัวร้ายเข้าหน่อยขี้คร้านจะตามใจทุกอย่าง....ไม่เคยชนะยัยตัวเล็กตรงหน้าได้เลยซักครั้งให้ตายเถอะ...พอกันทั้งพ่อทั้งลูก
“ เจ้าหญิงน้อยอยู่ตรงนั้นหรือเปล่า ฉันขอคุยด้วยหน่อย” คนปลายสายพูด
เพราะมัวแต่ก้มหน้าซ่อนน้ำตา เลยไม่ได้มองว่าคนตัวโตยื่นโทรศัพท์มาตรงหน้า
“อ้าว....นายเค้าอยากคุยด้วย” คนตัวโตพูด ให้ตายเถอะเขาไม่อยากเห็นน้ำตายัวตัวร้ายเลยคิดแล้วอยากจะตบปากตัวเอง เค้าไม่อยากทำให้คนตรงหน้าต้องเสียน้ำตาเลยแม้แต่หยดเดียว....คนตัวเล็กมองโทรศัพท์พร้อมกับยื่นมือไปรับและพูดเบา ๆ
“ ค่ะคุณป๋า ”
“ ค่ะ ลูกพีชสบายดีค่ะ”
“ คิดถึงค่ะ” “ ได้ค่ะ”
“ ลูกพีชคดถึงคุณป๋า มากที่สุดเลยค่ะ” “ ค่ะ”
คนตัวเล็กพูดแค่นั้นก็ยื่นโทรศัพท์ให้คนตัวโตตรงหน้า โดยไม่ยอมสบตาและไม่พูดอะไร
“ฉันจะให้โทนี่ไปส่งที่บ้าน”

พูดบอกคนตรงหน้าพร้อมกับหันไปพยักหน้าเรียกลูกน้องคนสนิทที่ยืนอยู่ไม่ห่าง พร้อมกับสั่งว่า “ โทนี่ พาคุณหนูไปส่งบ้าน แล้วให้ใครก็ได้มาเอารถฉันกลับไปที่คอนโด”
“ ได้ครับนาย ” แล้วนายไม่กลับไปพร้อมคุณหนูเหรอครับ
“ ไม่ล่ะ ฉันมีนัดกับ ชีคมันซูร์ บิน ซาเยดนี่ก็เลยเวลานัดมาเป็นชั่วโมงแล้ว เดี๋ยวฉันจะไปกับอาเฉิน...นายไปส่งคุณหนูและตามฉันไปที่โรงแรมกอร์ลิ่ง (Goring Hotel) ก็แล้วกัน”
ยังสั่งลูกน้องคนสนิทไม่เรียบร้อย  เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีกพอกดรับไปเท่านั้น ก็ต้องสะดุ้งและหลุบสายตาลงมองคนตรงหน้า พร้อมกับพูดเสียงเบา ๆ “ เดี๋ยวผมโทรกลับครับเจน” ….แค่ได้ยินชื่อว่าใครโทรมาคนคนตรงหน้าก็เม้มปากแน่น และสะบัดแขนหลุดจากมือหนาและก็หันหลังเดินลงบันได้ไป.....เป็นเหตุทำให้คนลูกน้องคนสนิทของเขาต้องวิ่งตามเพื่อพาไปยังรถที่จอดอยู่และขับไปส่งบ้าน
พอมองคนที่เดินหันหลังไปจนลับตาแล้วจึงหันกลับมาหาลูกน้องคนสนิทอีกคนแล้วพยักหน้า “ ไปกันเถอะอาเฉิน เสียเวลามากแล้ว นายโทรไปบอกเลขาซีคหรือยังว่าเราจะไปสาย”
“ อ๋อ...เรียบร้อยแล้วครับนาย ” คนเป็นลูกน้องตอบเจ้านายพร้อมกับมองหน้าเห็นเจ้านายพยักหน้าและไม่พูดอะไรก็เดินนำไปที่ลาดจอดรถ
พอขึ้นมานั่งบนรถและขับออกไป อาเฉินก็สังเกตเห็นนายถอนหายใจเป็นสิบ ๆ ครั้งเห็นจะได้....แทบสะดุ้งเมื่อคนเป็นนายถามขึ้นมาขณะที่เขาเหลือบตามองผ่านกระจกหลังพอดี
“ มองหน้าฉันทำไมอาเฉิน มีอะไรผิดปกติเหรอ ”
“ ไม่มีอะไรผิดปกติหรอกครับนาย แค่แปลกใจว่านายมีอะไรกลุ้มใจนักหนาเห็นถอนหายใจเป็นสิบ ๆ ครั้งเห็นจะได้ เครียดเรื่องคุณหนูเหรอครับ”  
“ คุณหนูนะโกรธง่ายหายเร็ว นายก้รู้นี่ครับว่าจะต้องง้อยังไงจริงไหมครับ ”

“ สู่รู้นะนายอาเฉิน  ฉันว่าเอาเวลาที่นายคอยแอบมองฉัน หันไปสนใจรถบนถนนจะดีมากนะเพราะฉันสายมากแล้ว นายเข้าใจไหม”
“ คร๊าบบบบ เจ้านายผมก็แค่เป็นห่วง คนเราถ้าจิตใจห่อเหี่ยวมันฟ้องออกมาที่หน้าตานะครับ เดี๋ยวท่านซีคชีคมันซูร์ บิน ซาเยด จะตกใจเปล่า ๆ ”  ที่เขากล้าต่อปากต่อคำกับคนที่นั่งหน้าบึ้งและลอบถอนหายใจอยู่ข้างหลัง ก็เพราะเขารู้ดีว่าเจ้านายเขาเป็นคนไม่ถือตัวและอยู่ด้วยกันมานายจึงรู้ว่าเวลาไหนควรพูด และเวลาไหนไม่ควรพูด....และคิดว่าเวลานี้แหละสมควรพูดมากที่สุด....แหย่คนปากแข็งนี่มันก็สนุกดีพิลึก....อาเฉินคิดในใจ
“ ฉันรู้ตัวฉันดี ว่าฉันจะทำตัวทำหน้ายังไง นายไม่ต้องมาสอนฉันแค่กังวลเรื่องงานนิดหน่อยไม่ได้คิดเรื่องยัยตัวร้ายจะงอนหรือไม่งอนอย่างที่นายเข้าใจ และฉันก็ไม่ได้สนใจตรงนั้นด้วยจะบอกให้  เด็กนิสัยเอาแต่ใจแบบนั้นฉันไม่เก็บเอาคิดให้รกสมองฉันหรอก”
คนเป็นลูกน้องได้แต่อมยิ้ม...และคิดในใจ....โธ่เอ๋ย..ไม่สนใจงั้นเหรอ ก็ใครเล่ายอมทิ้งงานทุกอย่างที่ทำ....แค่รู้ว่ายัยตัวร้ายของเจ้านายมีปัญหารีบบึ่งไปทั้นทีไม่สนใจแม้กระทั่ง
ความปลอดภัยของตัวเอง....ทิ้งให้ลูกน้องตาดำ ๆ แบบเขากับโทนี่ต้องวิ่งตาม...ครั้งนี้ครั้งที่ร้อยแปดแล้วมั้ง....แบบนี้เหรอที่เขาเรียกว่าไม่สนใจ ....คนปากแข็ง
“ ยิ้มอะไรอาเฉิน”
“ เปล่าครับเจ้านาย ผมก็แค่อารมณ์ดี คนมันมีความสุขยิ้มไม่ได้หรือไงครับ ” ผมไม่ได้มีเรื่องเครียดเหมือนเจ้านายนี่ครับ....ว่าแต่ว่าคุณหนูนะไม่ใช่เด็กแล้วนะครับเจ้านายยิ่งโตก็ยิ่งสวยสงสัยนายใหญ่จะต้องพกปืนไว้คอยกันหนุ่ม ๆ แน่ ๆ เลย...นายว่าจริงไหมครับ ”
“ อาเฉิน” ถ้าพูดมากอีกฉันจะตัดเงินเดือนนายเดือนนี้ 30%
ถึงนายไม่บอกฉันก็รู้อยู่แล้วว่ายัยตัวร้ายของฉันน่ารักขนาดไหนอาเฉิน.....น่ารักจนฉันไม่อยากจะอยู่ใกล้ไม่อยากพบไม่อยากเจอ......แต่ทำไมเธอต้องคอยสร้างปัญหาให้ฉันไปอยู่ใกล้ ๆ เธออยู่เรื่อยเลย...หือ

ฉันจะทำยังได้ดี “ ลูกพีช ” ฉันจะจัดการกับความรู้สึกของฉันแบบนี้ยังไง ฉันไม่มั่นใจว่าฉันจะรู้สึกกับผู้หญิงคนไหนในโลกนี้เหมือนอย่างที่ฉันรู้สึกกับเธอได้อีก
“ ลูกพีช ”  คนตัวโตได้แต่คิดในใจ

จากคุณ	: PKSLE
เขียนเมื่อ	: 2 เม.ย. 54 08:08:23