ความคิดเห็นที่ 1 “นายเชื่อในพรหมลิขิตใช่ไหมล่ะ?” คนถามกำลังมีสีหน้าเคลิบเคลิ้มบอกให้รู้ว่าแอลกอฮอล์ ที่ดื่มเข้าไปเริ่มออกอาการ คีราณ ธราณินทร์ ควงแก้วไวล์ในมือหมุนไปมา “ทำไมอยู่ๆ ถามอย่างนี้ล่ะ?” “เอ๋า!! แกอายุเท่าไรแล้วอคิล จะ 30 แล้วนะ” “เพิ่ง 28 ไปเมื่อ 1 เดือน 12 วันที่แล้ว” คนตอบยังมีสีหน้านิ่งไม่เปลี่ยน เขาไม่ค่อยนำพากับการถามของสหายรักนัก เพราะรู้ว่า คีราณเป็นคนช่างพูด ก็คงหาเรื่องสนทนาไปได้เรื่อยๆ เริ่มจากวิจารณ์สาวๆ ที่เดินเข้า ประตูคลับราตรีแห่งนี้เข้ามา พอไม่เห็นสาวใดหลงมาให้วิจารณ์ทรวดทรงอีก ก็วกเข้าเรื่องคนข้างตัวนี่แหละ “ไม่ต้องบอกละเอียดขนาดนั้นก็ได้เว้ย!!” “ก็ถ้าเดธไลน์ของนายคือ 30 ฉันก็เหลือเวลาอีก 1 ปี 11 เดือน กับ...” “พอๆ ไม่ต้องมานับเลขให้ฟัง เวียนหัว!” “เออ...ลืมไปว่าสมัยเรียนนายตกเลข โทษทีนะ” คนพูดยิ้มเย้ยที่มุมปาก “แกนี่มัน...คนอุตส่าห์เป็นห่วง ก็รู้ๆ กันอยู่คนวิปุลาน่ะ แต่งงานเร็ว ยิ่งคนตระกูลสูง อย่างพวกเรา..เขายิ่งอยากให้แพร่พันธุ์เร็วๆ แล้วอย่างนายน่ะ ถึงคุณสมบัติจะดีไม่เท่าฉัน ต้องไปเป็นทหารตากแดดหน้าดำ ไม่ได้อยู่กับรีสอร์ทสวยๆ งามๆ อย่างฉันก็ตามที...แต่ก็ ไม่น่าหลุดมือพวกแม่สื่อได้นะ พวกนี้น่ะถ้ารู้ว่าบ้านใครมีลูกสาวลูกชายยังไม่แต่งงาน แทบจะไปตามควักตัวมาจากบ้านเลยด้วยซ้ำ” “แล้วนายรอดมาถึงมือลีได้ยังไง?” ลี ที่ว่าเป็นชื่อเล่นของ ท่านหญิงวราลีกานดา ไทวาวัต ดอกฟ้าผู้งดงามซึ่งอคิลเข้าใจว่า หล่อนคงจะหลงผิด หรือไม่ก็ชอบของแปลก เลยยอมลดตัวมาแต่งงานกับเพื่อนรักของเขา แต่ถ้าให้มองในแง่ดีขึ้นมาอีกสักหน่อย เขาว่าผู้หญิงมักชอบผู้ชายตลก...คีราณอยู่ในข่ายนั้น แม้แต่ภามินก็ยังเคยพูดถึงคีราณว่า... ‘เพื่อนพี่คนที่ตลกๆ น่ะเหรอ?’ ลงคนไม่ค่อยคิดอะไรมากมาย เกินไปกว่าว่ามื้อเย็นจะรับประทานอะไรกันดีอย่างน้อยชาย ของเขา ยังลงความเห็นว่าคีราณตลก นั่นแปลว่าหมอนั่นตลกจริงๆ และท่านหญิงวราลีกานดา คงไม่มีรสนิยมผิดปกติแต่อย่างใด หล่อนก็คงแค่ชอบผู้ชายอารมณ์ดีช่างคุยเท่านั้นเอง “ฉันมันคนช่างเลือกเว้ย หัวใจของฉันมีปีกแห่งความอิสระ ดังนั้นไม่มีใครผูกมัดฉันได้หรอก ถ้าฉันไม่ยอมลงบ่วงนั้นเอง” คีราณเปิดแขนกว้างอย่างนักแสดงที่กำลังตอบรับเสียงปรบมือ “ไม่ใช่ว่า...แม่สื่อไม่เอาเหรอ? จำได้ว่าปอปอนายบอกว่า...ถ้าภามินเป็นผู้หญิงคงดีจะได้แต่งๆ กับนายไปซะ ที่บ้านก็ไม่ปวดหัวเรื่องหาคู่ดูตัวให้นายไม่ได้น่ะ” “OK ฉันรู้แล้วว่ะอคิล ว่าทำไมแกขายไม่ออก” คีราณวางแก้วไวล์ลงแล้วหันมาใช้มือสองข้าง ตบไหล่เพื่อน “ยิ่งกว่านั้นดีเท่าไรแล้วไอ้ภามินน้องแกเป็นผู้ชาย อย่างมันน่ะต่อให้เป็นผู้หญิงฉันก็ไม่เอาหรอก ขี้เกียจแปลภาษาวิปุลเป็นวิปุลอีกที ขืนแต่งงานกันแล้วต้องมีล่ามในบ้านด้วยคงประหลาดพิลึก” “นั่นสิ...คนพิลึกสองคนมาอยู่รวมกันคงไม่ดี” “ไอ้อคิล!!” ชายหนุ่มไม่ตอบ แต่ยิ้มกว้างอวดฟันขาว ซึ่งนานครั้งจะมีใครได้เห็นรอยยิ้มสดใส ของเขาอย่างเต็มที่ “ไม่มีอะไรจะพูดก็หุบปากไปเลยก็ได้นะ” “อย่าโกรธน่า...แต่ตอบฉันมาดีกว่า พักนี้น่ะนายนัดฉันมาสังสรรค์บ่อยเหลือเกินนะ ดีนะที่ฉันเป็นผู้ชายไม่งั้นเมียนายหึงแน่” “เมียฉันไม่ใช่สาว Y เธอไม่คิดมากว่ะ ที่สำคัญลีไม่ใช่คนหึงเรี่ยราดไม่มีสติ” “และนายรายงานเธอทุกครั้งก่อนออกจากบ้านด้วยใช่ไหม? จริงๆ แล้วที่มือถือนี่มีระบบติดตาม เช็คได้ว่าอยู่ที่ไหนด้วยใช่ไหม?” นี่ถ้าไม่ติดว่ากลัวเพื่อนซึ่งขายไม่ค่อยออกจะเสียหล่อ เขาคงจะ ตีศอกใส่มันครึ่งปากครึ่งจมูก จะได้ไม่ปล่อยสุนัขที่ไม่ยังไม่ได้รับการฉีดวัคซีนมาเพ่นพ่าน อย่างนี้เป็นแน่ หลังจากยั่วประสาทกันมาพักใหญ่ อคิลก็รู้สึกอารมณ์ดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด เขามองคีราณ ด้วยสายตาขอบคุณเป็นอย่างยิ่ง หากไม่มีเพื่อนดีๆ อย่างนี้ให้หยอกเล่น ชีวิตคงไร้สีสัน กว่านี้เยอะ “คีราณ นายสารภาพมาเสียดีๆ มาป้วนเปี้ยนอยู่รอบๆ ตัวฉันนี่มีอะไร?” “ป้วนเปี้ยน? ฉันแค่กลัวนายจะเหงาเท่านั้นแหละ ตั้งแต่ฉันแต่งงานไปนายคงไม่ค่อยเหลือเพื่อน แล้วสินะ ไอ้ฉันก็กลัวเพื่อนที่คบกันมาตั้งแต่ขวบเดียวจะเฉาตาย อีกอย่างคนอย่างนายน่ะ ถ้าไม่ได้คุยกับมนุษย์บ่อยๆ หมาในปากจะทำงานหนักขึ้น นี่หวังดีนะถึงได้ชวนมาดื่มน่ะ” “โอ้โฮ...นี่ฉันกำลังติดหนี้บุญคุณนายสินะ” นายทหารหนุ่มเบิกตาค้าง “ใช่สิ! แล้วยังอาจจะต้องติดหนี้บุญคุณเพิ่มด้วย ฉันมีเรื่องเด็ดมาบอก” นั่นอย่างไร... ในที่สุดเพื่อนรักของเขาก็วนเข้าสู่เรื่องที่ต้องการจะพูดจนได้ หลังจากมัวแต่อ้อมโลก กับเล่นไปไหนมาสามวาสองศอกกันอยู่เป็นชั่วโมง “คอขาดบาดตายไหม ?” อคิลนิ่งขรึมขึ้นมาทันที ระยะนี้งานที่เขาทำอยู่ทำให้รู้กระแสคลื่นใต้น้ำ เรื่องร้อนทางการเมืองไม่น้อย บางสิ่งกำลังรอเวลาอยู่เงียบๆ ยิ่งคลื่นลมสงบเท่าใดพายุ จะมาแรงขึ้นเท่านั้น “ก็ไม่เชิง...มันเป็นเรื่องใกล้ตัวนาย น้องนายน่ะ...อยู่ในลิสแม่สื่อแล้ว แว่วมาว่าพวกไคริกา สนใจเจ้าภามิน” “หา?!!!!” เรื่องที่ฟังมาทำเอาเขาอึ้งค้างด้วยความคาดไม่ถึง “แต่...ภามินเพิ่งกลับมาวิปุลา ไม่กี่วันเองนะ ยังไม่ชนอาทิตย์เลยด้วยซ้ำแล้วไหง?” “ก็ฉันบอกแล้ว สมาชิกองค์กรแม่สื่อแห่งวิปุลา ทำงานรวดเร็วเยี่ยง CIA ของ‘เมกาเชียวนะเว้ย!” “นะ...น่ากลัวจริงๆ ด้วย” อคลิเผลออุทานออกมาอีกคน “ใช่ไหมล่ะ?” จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : วันจักรี 54 00:05:15

ความคิดเห็นที่ 2 “แล้วตระกูลไคริกา ต้องการตัวภามินไปทำไม?” “ไอ้โง่ก็เพิ่งบอกไปหยกๆ ว่าแพร่พันธุ์ ภามินน่ะถ้ามันหุบปากเงียบๆ ชาติตระกูล การศึกษา หน้าตาแต๋วๆ นั่นอีก แค่นี้มันก็เป็นพ่อพันธุ์ที่ป็อปปูล่าแล้ว” “พ่อพันธุ์....” นายทหารหนุ่มยกมือขึ้นลูบหน้าตนเอง ด้วยความกลัดกลุ้มกับคำเปรียบเปรย ของเพื่อนรัก ทว่าคีราณเข้าใจไปว่าโรครักน้องของเพื่อนกำลังกำเริบ “ฉันไม่ค่อยชอบการดูตัวนัก ชาติตระกูลมันก็แค่ป้ายแขวนคอเราเท่านั้นว่ามาจากบ้านไหน แต่นิสัยใจคอต้องศึกษากันไปก่อน ไม่ใช่เรื่องที่จะมาตัดสินใจกันง่ายๆ แล้วยิ่ง...ภามินมัน...” “อยู่กัน 3 วัน ยัยคนที่จะดูตัวด้วยก็วิ่งไปจ้างล่ามแล้วใช่ไหม?” หนนี้นายทหารหนุ่มไม่ปฏิเสธ เขาพยักหน้ารับแต่โดยดี “เดี๋ยวนี้มันก็พูดรู้เรื่องขึ้นเยอะแล้วนา...แต่มันเป็นพวกชอบพูดค้างๆ รอให้ถาม ต้องซักไปเรื่อยๆ คนไม่ชินก็เหนื่อยหน่อย” เพลย์บอยหนุ่มจากตระกูลธราณินทร์ฟังแล้วเบ้ปากทันที อคิลรักน้องมาก..แม้จะไม่ใช่ คนแสดงออกเก่งนัก แต่เรื่องนี้คนซื่อบื้อเท่านั้นที่ดูไม่ออก แม้ว่าโรครักน้องของเพื่อน จะไม่อาการหนักเท่าพลเอกภัณฑิลผู้เป็นบิดาก็ตามที เขาจำได้ว่าเคยสุมหัวนินทา บิดาของเพื่อน “ตั้งแต่น้องนายไปเรียนเมืองนอกนี่ ปอปอนายดู..เอ่อ จะ...อื้มไปนะ” อย่างไรก็ตามคีราณ มีมารยาทพอที่จะไม่ใช้ถ้อยคำแผลงๆ ที่คิดขึ้นมากับบิดาของเพื่อน ซึ่งเขาเคารพประหนึ่ง บิดาตนเอง “อืม...ภามินมันก็รำคาญปอปอ” “ทำไมรึ?” “ก็ไม่มีอะไร แค่โรค ‘ป๊ะป๋านีโม่’ กำเริบน่ะ เลยโทรไปหามันทุกวัน...แล้วตอนที่ไปเยี่ยมที่นั่นก็ ขนสบู่ ยาสระผม ผ้าปูที่นอน ของแต่งบ้าน ที่จะทำให้มันนึกถึงวิปุลาได้ทุกชนิดไปให้น่ะ” “ป๊ะป๋านีโม่” เป็นฉายาลับหลังที่ทั้งคู่แอบตั้งขึ้น เมื่อโรควิตกกังวลเกี่ยวกับบุตรชาย คนเล็กของพลเอกภัณฑิลทำงาน ท่านจะเริ่มบ่นทุกๆ อย่างแล้วจินตนาการไปในทางเลวร้าย ถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้นกับภามินต่างๆ นานา เช่นเดียวกับพ่อปลาการ์ตูนตัวน้อยในการ์ตูนเรื่องนีโม่ ที่เคยมาฉายในวิปุลาแล้วทำเงินถล่มทลาย ทั้งสองมองว่าพ่อปลาตัวนั้นช่างมีอาการเหมือน บิดาของภามินอะไรเช่นนี้ ตั้งแต่เสียใจเรื่องภรรยาตาย บุตรยังเล็ก เลี้ยงดูประคบประหงม จนนีโม่เบื่อ เจ้านีโม่ภามินของเขาก็เช่นกัน เกิดความเครียดกับการเอาใจใส่มากเกินไป ของบิดา จนต้องหาทางย้ายตนเองไปเรียนเมืองนอก เพราะต้องการเป็นอิสระจากความรัก อันน่าอึดอัดนี้ ด้วยการสอบชิงทุนโดยปิดบังพลเอกภัณฑิลเอาไว้จนเรื่องเรียบร้อยแล้ว ค่อยบอกกล่าว “ห่ะ? ของใช้น่ะซื้อที่นั่นก็ได้นี่ขนไปทำไม?” “ปอปอกลัวมันโฮมซิค แต่กลายเป็นว่าภามินมันเครียดตึ๊บ หาว่าปอปอไปหลอกหลอนมัน จนมันเผลอนึกว่าวิปุลาเป็นรัฐหนึ่งของอเมริกา ปอปอถึงมาหามันได้บ่อยขนาดนี้” คีราณ จำได้ว่าตอนนั้นเขาหัวเราะท้องคัดท้องแข็ง นึกสีหน้าของภามินออกเลยว่าเป็นอย่างไร แล้วคราวนี้เล่า...เขาจะได้เห็นไอ้รูปหล่อหน้าแต๋วนั่น มันจะทำหน้าอย่างไรกันนะ หากรู้เรื่อง การดูตัวนี้เข้าล่ะก็ แค่คิดขึ้นมาเพลย์บอยหนุ่มก็รู้สึกเป็นสุขเสียแล้ว เขาไม่ได้เกลียดชัง น้อยชายของเพื่อนเลยแม้แต่น้อย เพียงแต่เขาก็เหมือนผู้ชายทั่วไปนั่นแหละ ไม่มีใครชอบ คนที่หล่อกว่าตนเองหรอก ‘ขอโทษนะไอ้น้อง...ความหมั่นไส้มันห้ามกันไม่ได้น่ะภามิน แต่นี่ฉันเป็นห่วงแกแล้วนะถึงได้ เอาเรื่องมาบอกพี่ชายแกน่ะ’ คีราณกระหยิ่มยิ้มย่องกับความคิดในใจไป พร้อมๆ กับสนทนา กับพี่ชายของภามินต่ออย่างออกรสออกชาติ “เอาเป็นว่า...ฉันสงสารสาวไคริกาคนนั้นจริงๆ ที่ต้องมาดูตัวกับภามิน” คีราณยักไหล่ แล้วทอดถอนใจประหนึ่งคีตกวีกำลังร่ายบทกวีอันไพเราะออกมา “นี่ทางเรายังไม่รู้เรื่องอะไรเลย ยังไม่ได้รับปากสักหน่อยว่าจะไปดูตัว” แม้อคิลจะกล่าวเช่นนั้น แต่คู่สนทนากลับหัวเราะด้วยความมั่นอกมั่นใจ “ไม่มีทาง...ภามินมันต้องเข้าพิธีดูตัวแน่ๆ” “ทำไมล่ะ?” “เพราะว่างานนี้...‘ชามีโสมาภา ไคริกา’ เป็นคนจัดการเอง!” อ่านต่อตอนหน้าค่ะ ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ย้อนอ่านตอนก่อนๆ ได้ตามลิ๊งค์นี้เลยค่ะ บทนำ+ บรรพที่ 1  http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10315410/W10315410.html บรรพที่ 2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10338519/W10338519.html บรรพที่ 3 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10365816/W10365816.html บรรพที่ 4 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10392622/W10392622.html แต่อ่านล่วงหน้าได้ในบล็อกค่ะ จะลงเร็วกว่า 1 ตอนค่ะ แก้ไขเมื่อ 06 เม.ย. 54 01:54:59 จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : วันจักรี 54 00:10:28

ความคิดเห็นที่ 3 ขอเม้าท์หน่อย ตอนนี้เป็นตอนที่เจ้าแก้วเขียนเองเสียน้ำตาเองค่ะ  นึกภาพแล้วเศร้าตาม สงสารเด็กเล็กๆ และนี่เองเป็นที่มาที่ทำให้ภามินเป็นคนสื่อสารไม่ค่อยดีนัก ปกติก็คิดเร็วอยู่แล้ว เลยพูดอะไรกระโดดๆ แต่พอมาเจอเหตุการณ์ช็อค เข้าอีก ก็เลยมีปัญหาด้านการสื่อสารไปเลยน่ะค่ะ แถมขี้อ้อน(เป็นชนวน ให้คนอ่านจิ้น Y ) แล้วพอตัดกลับมาที่ปัจจุบัน รู้สึกอารมณ์มันคนละฟิลกันเลย คีราณตอนอยู่ ในเรื่องของตัวเอง(ลางรักจันทร์ลิขิต) แล้วอาจจะไม่ติงต๊องเท่านี้ก็ได้นะคะ แต่เรื่องนี้บทมันอำนวยให้ต๊องง่ะ  แต่เจ้าแก้วชอบคีราณมากเลยค่ะบ้าดี   หนุ่มหล่อในนิยายหาง่ายแต่หล่อแล้วบ้าหายากค่ะ นิมิตแสงจันทร์เลยกลายเป็น นิยายรวมหนุ่มนิสัยประหลาดๆ สักหน่อย (สนอง need คนเขียนที่ชอบของแปลก ) ถีอเสียว่านิยายเรื่องนี้ เป็นนิยายทางเลือก สำหรับคนเบื่อพระเอกหล่อเหลา อุปนิสัยสมเป็นพระเอ๊ก..พระเอก ก็แล้วกันค่ะ ปล.แต่ยังไงก็ชอบคนหล่ออยู่ดี ต๊องแค่ไหนก็ขอให้หล่อเป็นใช้ได้ คุยกับคนอ่าน =FriEnDiY= : ตอนนี้มาต่อแล้วค่ะ อัพเดทเรื่องต่อจากตอนที่แล้ว Setakan : ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ scottie : อคิลโตขึ้นจะเป็นพันตรีประจักษ์ค่ะ ลูนาติก : ขอบคุณที่เข้ามาอ่านอีกค่ะ อมกิฟไปนะคะ pantee : ภามินซนน่ะค่ะ แม่นึกว่านอนป่วย ได้ยินว่ามามาจะไปเที่ยว เลยไปซุกในรถด้วย เรียกว่าป่วยไม่เจียมค่ะ ซึ่งว่าจะเฉลยตรงนี้ท้ายๆ เรื่องน่ะค่ะ นารีจำศีล : ไม่ Y เชื่อกันหน่อยจิ makokchor : อาจจะน้ำตาไหลกับตอนนี้ก็ได้นะคะ เจ้าแก้วก็ เหมือนกัน Friday Story : รออีกแป๊บเดี๋ยวภามินจะทวงตำแหน่งพระเอกคืนมา กุลธิดา : คุณไก่สบายดีไหมคะ? ช่วงนี้เมืองไทยอากาศบ้าๆ บอๆ มากเลยค่ะ สายลมที่พริ้วไหว : น้องข้าวสวย สวยเสมอค่ะ บ้ายอด้วยค่ะ Tyra : มาต่อแล้วค่ะ Argent : ชอบชามีดามิสาเหมือนกันค่ะ เธอเข้มแข็งและมีอารมณ์ขัน อมราวตี : ชามียังอยู่ในใจทุกคนในครอบครัวค่ะ ขอบคุณสำหรับทุกกิฟนะคะ แก้ไขเมื่อ 06 เม.ย. 54 00:23:54 แก้ไขเมื่อ 06 เม.ย. 54 00:15:52 แก้ไขเมื่อ 06 เม.ย. 54 00:15:19 จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : วันจักรี 54 00:14:50

ความคิดเห็นที่ 4 ชามีโสมาภา สำคัญมากเหรอค่ะ จากคุณ : Tyra เขียนเมื่อ : วันจักรี 54 02:56:23

ความคิดเห็นที่ 5 มาตามค่ะ จากคุณ : =FriEnDiY= เขียนเมื่อ : วันจักรี 54 03:16:18

ความคิดเห็นที่ 6 อย่างนี้จะบอกว่างานเข้าภามิน หรืองานเข้าสาวไคริกาคนนั้นดีคะนี่ แต่ไอซ์เอาว่าชามีโสมาภาคนนั้นคงรู้อะไรดี ๆ แหงเลยถึงได้ถูกโหงวเฮ้งกับพ่อหนุ่มหน้าหวานอย่างภามินได้ ว่าแต่...สมาคมแม่สื่อแห่งวิปุลา...ฮ่า ๆ ๆ อยู่แถวไหนคะ ไอซ์จะไปจ้างวานให้กระชากตัวอคิลออกจากบ้านมาให้ไอซ์ที จากคุณ : Argent เขียนเมื่อ : วันจักรี 54 11:32:24

ความคิดเห็นที่ 7 อ้าว อคิล จะเปลี่ยนมา Y กับคีราณแทนแล้วเหรอ รอลุ้นพิธีดูตัวจ้า... จากคุณ : Friday Story เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 54 00:10:01

ความคิดเห็นที่ 8 Y วอดเหรอคะ? จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 54 21:27:30

ความคิดเห็นที่ 9 อยากรู้เหมือนกันว่าสาวไหนจะทนภามินได้นะ จากคุณ : makokchor เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 54 16:22:14

ความคิดเห็นที่ 10 ก็เลยรู้ว่าอีกเรื่องไม่มีพลิคล็อค เพราะแต่งงานกัน ที่จริง น่าจะทะยอยลงทีละเรื่องนะเนี่ย จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 9 เม.ย. 54 16:39:05

ความคิดเห็นที่ 11 จากคุณ : kaburapat เขียนเมื่อ : 11 เม.ย. 54 14:27:17

ความคิดเห็นที่ 12 ตอนนี้ทำให้เสียน้ำตาจริงๆด้วย ยิ่งเป็นพวกบ่อน้ำตาตื้นกะเรื่องเศร้าๆซึ้งๆ เจ้าแก้วใจร้ายเกินไปแล้ว แต่คีราณนี่ต๊องดีจริงๆชอบมีความสุขบนความวุ่นวายของคนอื่นจริ๊ง ดูท่าแล้วคนแบบนี้น่าจะเกลียมัว (กลัวเมีย 555) ต้องคอยติดตามการดูตัวของภามินว่าจะราบรื่นหรือวายป่วง หุหุหุ จากคุณ : สายลมที่พริ้วไหว เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 54 22:35:50

ความคิดเห็นที่ 13 ตอนใหม่มาแล้วค่ะ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10465503/W10465503.html จากคุณ : แก้วกังไส เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 54 23:40:33