ความคิดเห็นที่ 1 กว่าภารกิจทั้งหมดจะสำเร็จลุล่วงก็กินเวลาเกือบชั่วโมง มาธวีเองที่ไม่เคยแม้แต่เลี้ยงน้องหรือเลี้ยงหลานมาก่อนเลยค่อย ๆ ล้มตัวลงนอนแผ่หราบนพื้นห้องอย่างหมดแรง หญิงสาวใช้พลังงานสะสมที่เหลือในร่างกายทั้งหมดปลุกปล้ำและพยายามยัดขวดนมเข้าปากเด็กน้อย และกล่อมให้หลับได้ ในที่สุด นึกแค้นปัณฑ์ธรอยู่เหมือนกันที่ไม่รู้ว่า ตอนที่เธอพยายามจะเอาลูกของเขาให้อยู่นิ่ง ๆ นั้นหายหัวไปไหนก็ไม่รู้ แต่เพียงครู่เดียวความโกรธของเธอก็ต้องมลายหายไปเป็นปลิดทิ้ง เมื่อกลิ่นอาหารหอมฟุ้งลอยเข้ามาเตะจมูก “ อาหารเช้าเพิ่มพลังงานมาแล้วคร้าบ ” ปัณณฑ์ธรยิ้มแป้น บอกอย่างอารามณ์ดี ก่อนจะยกถาดอาหารเช้าแสนน่ากินมาวางเรียงกันบนโต๊ะ ประกอบไปด้วยข้าวผัดเบคอนสีสันน่ากิน กับซุปแฟง พร้อมทั้งมีไส้กรอกกับไข่ดาวไว้เผื่ออยากจะกินคู่กับข้าวผัด มาธวีมองอาหารเหล่านั้นตาวาว น้ำลายสอ แต่เมื่อนึกเอะใจว่าผู้ชายท่าทางไม่เอาไหนอย่างปัณฑ์ธรนี่น่ะหรือจะเป็นคนทำ เธอจึงแอบหรี่ตามองนักร้องอินดี้หนุ่มรูปงามที่ยืนกอดอกยิ้มแป้นอยู่ “ ทำเองเหรอ ” เธอถามอย่างไม่ไว้ใจ ส่วนฝ่ายนั้นก็พยักหน้าแทนคำตอบ ทำให้มาธวีอดจะพึมพำในใจด้วยความระแวงไม่ได้ “ จะกินได้เร้อ...” แต่ดูเหมือนว่าคนถูกระแวงจะได้ยินเสียงพึมพำนั้น จึงเอ่ยเสียงดัง “ ไม่เชื่อใจเชฟมือหนึ่งอย่างฉันก็ไม่ต้องกิน รู้ไหมว่าฉันน่ะเคยทำงานร้านอาหารสมัยเรียนที่ต่างประเทศ แถมที่โน่นถ้าอยากกินของถูกปากก็ต้องทำกินเองอีก ไอ้เรารึก็อุตส่าห์เห็นว่าเลี้ยงลูกเหนื่อยก็เลยอยากจะช่วยในสิ่งที่ทำได้ ไม่เห็นน้ำใจกันก็ไม่เป็นไร ” ปัณฑ์ธรทำแก้มป่อง ก่อนจะทำท่าเหมือนจะเก็บจาน แต่มาธวี ก็รีบคว้าข้อมือของเขาไว้อย่างรวดเร็ว “ เฮ้ย ๆๆๆ อย่ามาทำเป็นใจน้อย ” หญิงสาวบอก ก่อนจะฉีกยิ้มเอาใจ “ น่ากินขนาดเนี้ย ใครจะไม่อยากกินล่ะจ้ะเพื่อนรัก แต่ขอบอกอะไรอย่างดิ ไอ้ของพวกเนี้ยไม่ใช่น้ำใจที่แกอยากจะให้ฉันหรอกนะ ฉันถือเป็นของตอบแทนมากกว่า ที่ฉันต้องเหนื่อย ต้องหิว มันเป็นเพราะลูกแก ” หญิงสาวบอกอย่างทวงบุญคุณ “ ลูกฉันก็เหมือนลูกแกแหละ....” ปัณฑ์ธรต่อเสียงอ่อย “ มะเหงกสิ ลูกแกก็เป็นแค่หลานฉันเท่านั้นแหละ ขอบอก ” พูดจบมาธวีก็รีบยัดอาหารใส่ปากราวกับอดอยากมานานหลายวัน แต่หญิงสาวก็ไม่ได้ใส่ใจเท่าไหร่ เธอกินขนาดนี้ก็เพื่อทดแทนพลังงานที่เสียไปต่างหาก แต่ในใจของเธอยังคงกังวลว่าถ้ามาธวีคนนี้ไม่รับเลี้ยงเด็กน้อย แล้วเด็กคนนี้จะมีอนาคตอย่างไรเพราะพ่อของเด็กคงไม่ยอมรับเลี้ยงแน่ ๆ  หรือเธอจะแนะนำให้ปัณฑ์ธร เอาเรื่องนี้ไปปรึกษาสิรดนัยดี เผื่อว่าเขาจะคิดหาทางออกได้ดีกว่าเธอสองคน สิรดนัยสะดุ้งหลุดจากภวังค์ของความคิด เมื่อได้ยินเสียงเคาะประตูอย่างสุภาพที่หน้าห้องทำงาน แม้วันนี้จะเป็นวันเสาร์ แต่ผู้จัดการฝ่ายการตลาด ของค่ายเพลงยักษ์ใหญ่ระดับประเทศ ‘Sugary Record’ อย่างเขา ก็ย่อมต้องมาทำงานเป็นธรรมดาอยู่แล้ว ยิ่งปัจจุบัน บิดาผู้เป็นผู้ถือหุ้นใหญ่และเป็นผู้บริหารใหญ่นั้น ไปเที่ยวรอบโลกกับมารดาเลี้ยงของเขาที่นับถือกันเหมือนมารดาจริง ๆ เขาก็ยิ่งต้องทำงานหนักเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า “ เข้ามาได้ครับ ” “ ท่านคะ ดิฉันนำแผนการตลาดของไตรมาสที่สี่มาให้พิจารณาค่ะ ” นฤมล เลขาสาวสวยบอกเขาอย่างสุภาพ ก่อนที่จะค่อยๆเดินนำเอกสาร มาวางไว้บนโต๊ะอย่างเรียบร้อย “ ท่านดูเครียด ๆ นะคะช่วงนี้ ” หญิงสาวเอ่ยทักขึ้น เมื่อเห็นว่าช่วงสองสามวันมานี้เจ้านายดูเครียดมากจริง ๆ และด้วยความเป็นห่วงจึงได้เอ่ยทักขึ้น สิรดนัยละสายตาจากเอกสาร เหลือบตาขึ้นมองลูกน้องคนสนิท “ ผมดูเครียดจนเห็นได้ชัดขนาดนั้นเลยเหรอ ” เขาถามอย่างเป็นกันเอง   ลูกน้องสาวพยักหน้า ก่อนจะยิ้มให้ “ คิ้วขมวดตลอดเวลาเลยล่ะค่ะ ระวังจะมีริ้วรอยก่อนวัยอันควรนะคะท่าน ” นฤมลล้ออย่างเป็นกันเอง และตามที่คาดไว้เจ้านายของเธอยกมือขึ้นจิ้มที่หว่างคิ้ว แล้วนวดเบา ๆ “ สงสัยผมต้องไปสปาบ้างแล้วล่ะ ” เขาบอก ก่อนจะหัวเราะเบา ๆ แม้ว่าในใจยังคงแอบมีเรื่องให้คิดมากมายเหลือเกิน ปัณฑ์ธรเห็นสภาพตัวเองในกระจกบานใหญ่ภายในห้างสรรพสินค้าใกล้ ๆ กับห้องพักของมาธวีอย่างอเนจอนาถใจ เขาไม่คิดว่าชายหนุ่มรูปหล่อและมีเสน่ห์อย่างเขา จะต้องอยู่ในสภาพที่ดูไม่จืดเช่นนี้ตั้งแต่อายุเพียงแค่ 25 เท่านั้น สองมือพะรุงพะรัง เต็มไปด้วยของใช้เด็กอ่อน เสื้อผ้า ส่วนด้านหน้าก็สะพายกระเป๋าสำหรับอุ้มเด็กใบโต ที่มีเจ้าตัวยุ่งอายุตั้งเกือบสองขวบที่ยังเดินไม่แข็งดิ้นดุ๊กดิ๊กอยู่ติดกับตัวเขา ซึ่งให้ความรู้สึกประหลาดอย่างบอกไม่ถูก แต่ที่แย่ยิ่งกว่าคือไม่ว่าจะไปร้านไหน บูธไหนคนก็จะเข้าใจผิดและทักตลอดว่ามาธวีเป็นภรรยาเขา และเป็นแม่ของเด็กคนนี้อยู่นั่นแหละ แถมยังบอกว่าเหมาะสมกันราวกิ่งทองใบหยก แต่สีหน้าของพวกที่บอกแบบนั้นลับหลังของมาธวีมันไม่เป็นแบบนั้นสักนิด แม้ว่ามาธวีจะไม่ได้ดีใจหรือมีความสุขกับการคิดแบบนั้นของเหล่าพนักงาน แต่เธอก็ยังคงยิ้มให้พวกเธอได้อยู่ มันน่าโมโหแทนจริง ๆ “ ฮัน ” ปัณฑ์ร้องเรียกหญิงสาวตรงหน้าที่กำลังเข็นรถเข็ญเด็กอย่างมีความสุข “ ทำไมแกดูมีความสุขจังวะ ทำอย่างกับมาซื้อของให้ลูกตัวเองอย่างนั้นแหละ ” เขาถองแขนเธอ พลางหรี่ตามอง “ ไม่ใช่ว่าแกแอบชอบฉัน แล้วก็พอมีเรื่องนี้เข้ามา แกก็เลยมีความสุขมาก อารมณ์ประมาณ แค่ฉันได้ทำเรื่องแบบนี้กับเขา แค่นี้ก็มีความสุขแล้ว   อะไรประมาณนั้นหรือเปล่าจ๊ะ ” เขาถามอย่างล้อ ๆ มาธยียิ้มหวาน ก่อนจะตอบ “ เออ ฉันมีความสุขมากกกกก ” หญิงสาวลากเสียงยาว เพราะอยากให้รู้ว่ามีความสุขมากแค่ไหน “ แต่ความสุขของฉันคือการได้ซื้อของน่ารัก ๆ พวกนี้ต่างหากล่ะ ” หญิงสาวชี้ไปที่ของใช้ของเด็กพวกนั้น “ รีบตักตวงเอาไวนะมายฮันนี่ เพราะว่าครั้งนี้อาจจะเป็นครั้งเดียวที่แกได้เลือกซื้อของพวกนี้ ” พูดจบเขาก็หัวเราะอย่างมีความสุข ทำเอาเจ้าตัวเล็ก พลอยหัวเราะเอิ้กอ๊ากไปด้วย ส่งผลให้มาธวีหายโกรธผู้ชายปากมอมซึ่งเป็นพ่อของเด็กได้ในทันที หญิงสาวก้มตัวลง ก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปใกล้เจ้าตัวเล็กและ หอมแก้มฟอดใหญ่อย่างหมั่นเขี้ยว “ ฟู ฟู ” เด็กน้อยชี้หน้ามาธวี ก่อนจะหัวเราะชอบใจ “ บ๊อก บ๊อก ” มาธวีต่อให้อย่างอารมณ์ดี ก่อนจะลูบหัวเหม่งนั้นอ่อนโยน สายตาอันอ่อนโยนของมาธวีที่ทอดมองเด็กน้อยลูกชายของเขาซึ่งอยู่ในกระเป๋าเป้หน้าท้องของปัณฑ์ธรนั้น เขารับรู้มันได้อย่างชัดเจน แต่เขาไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เหมือนกัน ที่สายตาของเขาเผลอมองสำรวจใบหน้าที่แต่งแต้มเครื่องสำอางอ่อนๆ ของมาธวีที่เคลื่อนเข้ามาใกล้เขา ความจริงผู้หญิงคนนี้ก็ไม่ได้หน้าตาจืดชืด ขี้ริ้วหรืออะไรเสียหน่อย ออกจะน่ารักอ่อนวัยกว่าผู้หญิงวัยเดียวกันด้วยซ้ำไป ชายหนุ่มเผลอยิ้มโดยไม่รู้ตัว “ ปัณ !!! ” หญิงสาวตีต้นแขนเขาเบา ๆ “ เป็นอะไรของแก  เรียกตั้งนานไม่ได้ยิน จ้องหน้าฉันอยู่ได้ ” มาธวีขมวดคิ้ว พลางจ้องหน้าเขาอย่างคาดคั้น ปัณฑ์ธรหัวใจเต้นเร็วกว่าปกติ ปากแห้งพูดอะไรไม่ออกเหมือนเด็กที่โดนจับได้ว่าแอบทำความผิด เขาอึกอักอยู่ไม่ถึงสามวิก็พยายามนึกเรื่องที่จะแก้ตัวแล้วดูไม่งี่เง่าที่สุด “ ฉันมองหัวแกอยู่อ่ะ ” เขาตอบ “ ฉันว่าหัวแกมันล้านอยู่หย่อมนึงนะ ” คำตอบของเพื่อนสนิทเล่นเอามาธวีเหวอ “ เฮ้ย ไม่จริงอ่ะ ตรงไหนวะ ” หญิงสาวรีบคุ้ยผมยุ่งเหยิงของตัวเองอย่างรวดเร็ว หน้าตาตกใจสุด ๆ และท่าทางลนลานของเธอทำให้เด็กน้อยหัวเราะ   ปัณฑ์ธรยังคงตีเนียนช่วยขยี้ผมยุ่งเหยิงของเธออีกแรงอย่างสนุกสนาน “ ฟู ฟู ” เด็กชายตบมืออย่างมีความสุข แก้ไขเมื่อ 07 เม.ย. 54 19:42:06 แก้ไขเมื่อ 07 เม.ย. 54 09:56:33 จากคุณ : kibosi เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 54 09:55:34

ความคิดเห็นที่ 2 รถยุโรปสีดำสนิทค่อยจอดเลียบกับฟุตบาทซึ่งเป็นที่ให้จอดรถหน้าคอนโดแห่งหนึ่งซึ่งมีสภาพกลางเก่ากลางใหม่ใจกลางเมือง ซึ่งไม่ไกลจากผับที่ปัณฑ์ธรทำงานอยู่ เมื่อวานนี้เขาแอบสะกดรอยตามปัณฑ์ธรมาจนถึงที่พักของคนรักของน้องชายจนทราบว่าเธออยู่ที่นี่ แม้ว่าเขาจะไม่อยากที่จะทำตัวแบบนี้สักเท่าไรนัก แต่เมื่อความจำเป็นบังคับเขาเองก็ต้องยอมทำ หากปัณฑ์ธรยังอยากที่จะมีอิสระในการเลือกคู่ครองเอง เขาก็ต้องจัดการเรื่องนี้ให้เสร็จตั้งแต่ก่อนที่พ่อแม่จะกลับมาจากต่างประเทศ เพราะไม่ว่าอย่างไรตามพินัยกรรมของคุณปู่ก็บอกไว้ชัดเจนว่า หากปัณฑ์ธรอยากจะได้รับส่วนแบ่งในมรดก เขาก็ต้องแต่งงานตอนอายุ 25 ปี และมีบุตรชายสืบสกุลเท่านั้น ไม่นานนัก สิรดนัยก็เห็นรถแท็กซี่สีชมพู เคลื่อนเข้ามาบริเวณคอนโด ภาพหนุ่มสาวสองคนที่ลงมาจากรถคันนั้นทำให้เขาต้องตกตะลึง ไม่ใช่แค่เพียงพบว่าปัณฑ์ธรและ 'ฮันนี่' ของเขาอยู่ด้วยกันที่นี่จริง ๆ เท่านั้น แต่เด็กตัวน้อยที่อยู่ในกระเป๋าอุ้มเด็กที่หน้าท้องของน้องชายเขา...สามารถอธิบายทุกอย่างได้ดี ว่าเขาต้องจัดการอะไรบางอย่างให้เป็นเรื่องเป็นราว “ เดือนเรียนจบแล้วนะคะ ” เสียงตะคอกใส่โทรศัพท์ของเด็กสาวซึ่งเป็นผู้โดยสารมาในรถโดยสารส่วนบุคคลทำให้คนขับรถอดจะสนใจไม่ได้ แม้ว่ารู้ว่ามันไม่ควรแต่มันก็น่าสนใจ “ เดือนเอาใบปริญญามาให้ทางบ้านได้แล้ว อายุก็ครบ 20 แล้ว ทำไมเดือนจะย้ายมาที่นี่ไม่ได้คะ ” เด็กสาวนิ่วหน้า จนหน้าสวย ๆ น่ารักน่าเอ็นดู ของเธอดูไม่น่าเอ็นดูเท่าที่ควร “ มันไม่สำคัญหรอกค่ะ ว่าเดือนจะหมั้นกับใครไว้ แต่คนที่เดือนรัก และพอใจคือพี่ปัณ ” เด็กสาวบอกก่อนจะตัดสายทิ้งอย่างนึกรำคาญ และอยากตัดไฟแต่ต้นลม เพ็ญนีต์มองออกไปนอกหน้าต่าง เธอเดินทางจากบ้านเกิดที่ต่างจังหวัดและเข้ามายังกรุงเทพเพื่อที่จะทำตามความรู้สึกของตัวเองที่อยากทำมานานตั้งแต่เด็ก คือการได้เข้ามาอยู่ที่บ้านหลังนั้น ไม่ว่าอย่างไรเสียเธอก็ต้องพยายามเปลี่ยนใจคุณลุงคุณป้าให้ได้ และสำคัญกว่าการเปลี่ยนใจผู้ใหญ่ เธอต้องเอาหัวใจของปัณฑ์ธร มาเป็นของเธอให้ได้ ไม่ว่าอย่างไรเธอก็ไม่มีทางที่จะยอมแต่งงานกับผู้ชายที่ทั้งดุ เครียด ไม่น่ารัก คิดว่าคนอื่นเป็นเด็กอยู่เรื่อย แถมไม่เคยใจดีกับเธอเลยสักครั้ง อย่างสิรดนัยอย่างเด็ดขาด !!! “ น้าคะ จอดรถที่บ้านหลังข้างหน้านี้เลยค่ะ ” เด็กสาวบอกอย่างหนักแน่น จากคุณ : kibosi เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 54 09:59:15

ความคิดเห็นที่ 3 ขำ ลูกฉันก็เหมือนลูกแกแหละ ฮ่าๆ จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 10 เม.ย. 54 01:02:40

ความคิดเห็นที่ 4 แม่เด็กเก่งอ่ะ ตามเจอด้วย จากคุณ : :::อาราเร่::: เขียนเมื่อ : 11 เม.ย. 54 22:17:11

ความคิดเห็นที่ 5 ไม่ได้เก่งค่า แต่เพราะเป็นนิยาย เลยตามเจอ 555+ จากคุณ : kibosi เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 54 19:50:03