ความคิดเห็นที่ 1 บทที่ 12 : กระซิบสั่งตาย แม้ที่ผ่านมาชีวิตของประกายแก้ว สกุลสุวรรณจะเผชิญเรื่องตื่นเต้นระคนสยองขวัญมากมายอย่างน่าผิดสังเกต ตั้งแต่ผีเด็กกุมารทองที่ขี่หลังชายชุดขาวบนขบวนหาเสียง อาถรรพ์ซากบ้านพักผีสิงของโรงพยาบาลที่เธอไปดูงาน ไหนจะยังต้องเจอผีในห้องพักพยาบาลทั้งที่เป็นเวลากลางวันแสกๆ แถมยังตบท้ายด้วยวิญญาณคนเป็นของทารกในครรภ์ที่ขอความช่วยเหลือเพื่อให้รอดจากการถูกทำแท้ง ... ซึ่งแน่นอนว่าเด็กสาวช่วยไว้ไม่สำเร็จ กระนั้นเธอก็ยังดีใจที่มีส่วนทำให้วิญญาณทารกไม่ถูกพันธนาการด้วยห่วงโซ่กรรมจนต้องอาฆาตพยาบาทมารดาผู้เป็นนักศึกษาใจแตก แม้จะตื่นเต้น แม้จะหวาดหวั่น ทว่าฝันร้ายย่อมมีวันจบสิ้น บัดนี้ประกายแก้วรู้สึกโล่งใจที่กลับคืนสู่ชีวิตประจำวันอีกครั้ง เด็กสาวจัดแจงทำบุญ ถวายสังฆทานเป็นที่เรียบร้อย โดยแรกเริ่มเดิมทีนั้นแก้วตั้งใจถวายให้เพียงแค่สองวิญญาณ แต่สุดท้ายก็ต้องไปซื้อเครื่องสังฆทานมาเพิ่มอีกหนึ่งชุด ... สำหรับวิญญาณเด็กน้อยที่ไม่มีโอกาสแม้แต่จะเกิดเป็นมนุษย์ บัดนี้ หลังจากถวายสังฆทานเสร็จ วันเวลาก็เคลื่อนคล้อยผ่านมาได้ราวสองสามอาทิตย์ ดูเหมือนช่วงนี้เรื่องประสบการณ์เห็นผีแปลกๆของเธอจะลดหายลงไปโดยสิ้นเชิง ทั้งนี้แก้วและเพื่อนๆก็มัวแต่ยุ่งทั้งเรื่องการทำโครงงาน รวมถึงรายงานประจำภาคเรียน ไหนจะมีเรื่องการเตรียมตัวสอบเข้าสู่รั้วมหาวิทยาลัยที่กำลังงวดเข้าใกล้ทุกขณะ โดยเฉพาะเด็กสาวที่ตั้งใจจะเรียนต่อคณะแพทยศาสตร์ นับว่าต้องเพิ่มความขยันเป็นเท่าตัว จะว่าไปแล้วก็มีเพื่อนๆอีกหลายคนที่ตั้งใจจะเรียนต่อคณะแพทย์ ... ทั้งยายมิ้นท์ เพื่อนซี้ ไหนจะยายส้มเช้งที่ยังลังเลอยู่ นอกนั้นเป็นคนอื่นๆที่เธอไม่ค่อยสนิทอีกราวสามสี่คนที่จะสอบเข้าคณะแพทย์ฯเหมือนกัน แต่หากจะว่าไป ตัวเก็งอันดับหนึ่งของห้องก็คงหนีไม่พ้นยายจิ ... ‘ จิราพร ’ ที่สอบทีไร เป็นต้องได้อันดับที่หนึ่งเสยทุกครั้ง แถมครอบครัวของจิราพรเองก็มีชื่อเสียงและฐานะดี ส่วนตัวเธอคงต้องใช้ความขยันผสานความพยายามเพื่อให้สอบติดให้ได้ ประกายแก้ว สกุลสุวรรณคิดเรื่องอนาคตเพลินๆ เผลอแผล็บเดียวรถแดงก็มาส่งถึงปากทางเข้าโรงเรียนมัธยม ‘ ลานนาวิทยาลัย ’ แล้ว เด็กสาวลงจากรถก่อนจะอ้อมไปจ่ายเงินตรงหน้าต่างข้างคนขับ “ โรงเรียนน้องมีอะไรเหรอ ดูสิ ” คนขับถามพลางบุ้ยใบ้ไปทางโรงเรียน เด็กสาวมองไปทางทิศที่คนขับบอก เลยจากปากทางที่กำลังยืนอยู่เข้าไปไม่ไกลนักจะสามารถมองเห็นประตูหน้าของโรงเรียนได้ บัดนี้เป็นเวลาเจ็ดโมงกว่า ซึ่งปกตินักเรียน ครู อาจารย์ก็จะคลาคล่ำเป็นปกติทุกวัน ... แต่ก็ไม่ควรจะมีคนยืนแออัดกันมากมายขนาดนี้ ! ที่สำคัญตรงถนนหน้าโรงเรียนมีรถตำรวจ รถพยาบาลจอดเปิดไฟฉุกเฉินอีกด้วย !? ประกายแก้วรู้สึกใจหวิวๆพิกล ชีวิตประจำวันอันปกติสุขกำลังจะแปรเปลี่ยนอีกแล้วหรือ ? เดี๋ยวนี้เหตุร้าย สถานการณ์ไม่ดีมักเกิดที่โรงเรียนและรอบตัวเธอบ่อยๆ แก้วรีบสืบเท้าตรงไปยังโรงเรียน เด็กสาวเบียดฝ่าผู้คนที่เรียกว่า ‘ ไทยมุง ’ เข้าไปถึงประตูหน้าจนได้ “ หนู ... รีบเข้าไปดูเพื่อนเร็ว บางทีหนูอาจช่วยได้ ” แว่วเสียงใครบางคนจากกลุ่มไทยมุง “ คะ ? ” แก้วหันไปตามเสียง และก็ได้เห็นใครคนหนึ่งยืนพิงที่เสาข้างประตู ผู้ชายอายุราวสักห้าสิบกว่าๆ การแต่งกายอยู่ในชุดขุนศึกสมัยโบราณ ประกายแก้วจำได้ดีว่าเป็นคุณลุงที่มาเตือนเธอให้รีบกลับบ้านในครั้งที่ต้องเผชิญหน้ากับเปรตปริศนา ทว่าที่แตกต่างจากคราวก่อน ... บัดนี้วิญญาณทหารหาญกลับดูอ่อนแรงและอิดโรยยิ่งนัก ! ที่ข้อมือ ที่แขน ขา ตลอดจนลำตัวของนายทหารถูกตรึงมัดแน่นด้วยโซ่สีดำ !? และแต่ละข้อของโซ่ที่พัวพันรัดรึงนั้นปรากฏอักขระขอมแปลกๆที่เรืองแสงสีเหลืองแกมเขียว ? ลักษณะคล้ายกับอักขระที่เธอเคยเห็นที่หน้าผากของวิญญาณร้ายที่ฆ่าครูฝึกสอน รวมถึงที่ปรากฏตรงหน้าผากของผีเปรตที่บุกรุกเข้าเขตโรงเรียน เปรตที่มีคนเลี้ยง ? เธอยังจำคำบอกเล่าของนายทหารเจ้าที่ได้ อักขระขอมที่เห็น ... กับเปรตที่มีคนเลี้ยง หรือเรื่องร้ายแรงที่เกิดในโรงเรียน ... มีใครบางคนวางแผนชักใยอยู่เบื้องหลัง !? “ หนูรีบไป ... ” น้ำเสียงแหบแห้งทว่าเร่งเร้าจากวิญญาณนายทหารผู้ถูกพันธนาการ ได้ยินเช่นนั้น ประกายแก้วจึงรีบวิ่งเข้าไปด้านใน แต่ปรากฏว่ายิ่งเข้าใกล้จุดเกิดเหตุมากขึ้นเท่าใด ปริมาณคนที่ยืนเบียดเสียดกันก็ยิ่งเยอะมากขึ้นเท่านั้น “ เกิดอะไรขึ้นน่ะ ? ” ประกายแก้วถามเมื่อพบว่าบุคคลที่ยืนอยู่เบื้องหน้าคือนายพยนต์ เพื่อนร่วมห้องนักกีฬาฟุตบอล “ แก้วดูเอาเองสิ ” คำตอบจากพยนต์ เด็กหนุ่มแทบไม่หันมามองเพื่อนเสียด้วยซ้ำ เด็กสาวสังเกตเห็นว่าสายตาพยนต์จับจ้องไปเบื้องหน้า ทิศทางเงยขึ้นเล็กน้อย และนั่นทำให้เธอมองตามด้วยสัญชาตญาณ ตึกอำนวยการที่อยู่ด้านหน้า ที่พื้นซีเมนต์เบื้องล่างเต็มไปด้วยผู้คนที่กำลังมุงดูบางอย่าง ทุกคนล้วนเงยหน้าแหงนมองขึ้นทิศด้านบนของตัวตึก และเมื่อประกายแก้วมองตามสายตาเหล่านั้นขึ้นไป ใครคนหนึ่งกำลังยืนอยู่บนดาดฟ้า ... หนำซ้ำยังยืนอยู่นอกรั้ว ! ร่างนั้นอยู่ในชุดนักเรียนหญิง และร่างนั้นเป็นคนที่เด็กสาวรู้จัก ! “ จิราพร ? ” แก้วครางออกมา คนที่ยืนอยู่ที่ชั้นดาดฟ้าของอาคารอำนวยการคือเพื่อนร่วมห้องของเธอ ! ยายจิ ... หรือจิราพรผู้ซึ่งมีความรู้ ความฉลาดดีเยี่ยม อนาคตเธอใฝ่ฝันอยากเรียนต่อในคณะแพทยศาสตร์ซึ่งใครต่อใครก็มั่นใจว่าเธอต้องสอบผ่านอย่างแน่นอน แล้วนี่มันเกิดอะไรขึ้น !? “ ยายจิทำอะไรอยู่บนนั้น ? ” แก้วถามพยนต์ ซึ่งแท้จริงคำตอบก็อยู่ในใจของเด็กสาวแล้ว เพียงแต่เธอไม่อยากให้มันเป็นจริงตามที่คาด “ เราก็ไม่แน่ใจ แต่ได้ยินตำรวจเขาคุยกัน รู้สึกว่าอยู่ดีๆก็มีคนเห็นจิราพรยืนอยู่บนดาดฟ้าแล้ว ” นายพยนต์ตอบ “ บางทีจิราพรอาจจะแอบขึ้นไปคนเดียว เพราะปกติเธอเป็นคนมาเช้า ” ประกายแก้วออกความเห็นขณะที่สายตาเฝ้าดูสถานการณ์ตรงหน้า ที่สนามริมตึก พ่อแม่ของจิราพรรวมถึงตำรวจ นักจิตวิทยากำลังเจรจาด้วยโทรโข่งเพื่อเกลี้ยกล่อมยายจิให้ใจเย็นๆ และขอร้องให้ถอยห่างจากริมขอบของดาดฟ้า “ เราได้ยินคนเขาพูดกันว่าจิราพรอาจจะเครียดเรื่องพ่อ ” พยนต์คุยต่อระหว่างที่ลุ้นภาวนาให้การเกลี้ยกล่อมเจรจาสัมฤทธิ์ผล “ เรื่องพ่อ ? ” แก้วทวนคำ “ ใช่ ... พ่อของจิราพรเป็นคนสนิทของนายภูวดล ตัวเต็งในบรรดาผู้สมัครรับเลือกตั้งสภาเขตคราวนี้ยังไงล่ะ ... จะว่าเป็นหัวคะแนนก็ยังได้ ” เด็กสาวรู้สึกตงิดใจขึ้นมาแวบหนึ่ง ภาพรถหาเสียงของนายสมเดชที่เธอเจออยู่ครั้งสองครั้ง ชายชราชุดขาวผู้มีผีกุมารทองขี่คอได้ร่วมอยู่ในขบวน ? ถึงตอนนี้ประกายแก้วรู้สึกว่าเรื่องราวทั้งหมดมันชักจะยังไงๆ ... ชักจะเกี่ยวเนื่องสัมพันธ์กันแปลกๆ “ เขาลือกันว่านายภูวดลใช้งานพ่อของจิราพรมากเกินไป จนถึงขั้นไม่ได้กลับบ้าน แต่นั่นไม่เท่ากับการบังคับให้ทำเรื่องผิดๆอย่างเช่นการซื้อเสียง ” พยนต์กระซิบกระซาบยืดยาวตามที่เขาได้ยินจากคนอื่น “ จริงหรือ ? ” ประกายแก้วถามอย่างไม่ค่อยเชื่อข่าวลือ ด้วยเพราะแม้เธอไม่สนิทสนมกับจิราพร แต่เท่าที่ดูยายจิไม่น่าจะเป็นคนอ่อนแอมากขนาดนั้น “ เราก็ฟังเขาพูดๆกัน ส่วนตัว เท่าที่ได้เคยคุยกับจิ เราก็ไม่คิดว่าจิจะอ่อนแอถึงขั้นคิดสั้นด้วยสาเหตุเพียงแค่นั้น ” พยนต์ตอบขรึมๆ แก้ไขเมื่อ 07 เม.ย. 54 11:25:22 จากคุณ : Luckard เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 54 10:06:49

ความคิดเห็นที่ 2 ก่อนที่การสนทนาจะดำเนินต่อเนื่อง เสียงไทยมุงก็อื้ออึงขึ้นทันใด แก้วกับพยนต์จึงจดจ่อจ้องมองไปที่ร่างของจิราพรบนดาดฟ้า “ อย่า ! ... อย่านะลูกแม่ ! ” เสียงกรีดร้องจากหญิงวัยกลางคนทางด้านล่าง น่าจะเป็นมารดา นักเรียนสาวนาม ‘ จิราพร ’ ที่อยู่บนดาดฟ้าค่อยๆขยับกายเข้าชิดริมขอบปูนมากขึ้น ปลายเท้าทั้งสองข้างยื่นพ้นขอบออกมาแล้ว พริบตานั้น ! ประกายแก้วรู้สึกปวดจี๊ดที่ศีรษะ เด็กสาวได้เห็นบางสิ่งที่ไม่น่าจะมีจริงได้ มีใครบางคนอยู่กับจิราพรบนดาดฟ้า !? ประกายแก้วขยี้ตาครั้งหนึ่ง บางทีการมองขึ้นด้านบนอันเป็นที่แจ้งอาจทำให้สายตาพร่ามัวหรือมองเห็นสิ่งต่างๆผิดเพี้ยนไป ทว่า ... เธอยังคงเห็นเหมือนเช่นคราวแรก !? มันคือเงาร่างสีดำ ผมเผ้ากระเซอะกระเซิงรุงรัง ! ร่างนั้นเกาะติดอยู่กับด้านหลังของจิราพรในลักษณะประชิด ใบหน้าดำมืดลึกลับใกล้กับจิราพรในลักษณะแก้มชนแก้ม ! “ เหวอ ! ” ประกายแก้วร้องลั่น เด็กสาวถอยเซจนเกือบล้ม ภาพที่ปรากฏช่างน่าพรั่นพรึงยิ่ง บัดนี้เบื้องหน้าคลองจักษุ ปรากฏวิญญาณร้ายสีดำทมิฬเกาะติดอยู่ที่หลังจิราพรเพื่อนร่วมห้อง หนำซ้ำตอนนี้ดูเหมือนเพื่อนของเธอกำลังกระทำการอะไรแปลกๆ อย่างเช่น ... กระโดดลงมาจากดาดฟ้า !? “ ใจเย็นๆแก้ว เดี๋ยวตำรวจ พ่อแม่ของจิก็เกลี้ยกล่อมให้ลงมาเองนั่นแหละ ” พยนต์ที่เข้าประคองแก้วไม่ให้เป็นลมคอยพูดปลอบประโลม เด็กสาวเองก็รู้ดีว่าแม้แต่พยนต์ก็คงหวั่นไหวไม่น้อย ‘ กระโดดลงไป ฮิๆๆ ’ บัดนั้นคลับคล้ายโสตสัมผัสพลันแว่วยินเสียงใครบางคน ประกายแก้วมองซ้ายขวา ไม่มีใครพูดแน่นอน สถานการณ์เป็นตายเช่นนี้คงไม่มีใครอุตริพูดเล่นเป็นแน่ หันไปมองทางพยนต์ก็ไม่เห็นมีปฏิกิริยาว่าได้ยินเสียงประหลาดที่ว่า ‘ กระโดดลงไปสิ เจ้าจะได้พ้นทุกข์ ฮิๆๆๆๆ ’ แว่วสำเนียงอีกครั้ง คราวนี้แก้วมั่นใจเหลือเกินว่าต้นเสียงนั้นมาจากที่ใด มาจากดาดฟ้า ! จากเงาดำทะมึนที่เกาะอยู่บนหลังของจิราพร ! ประกายแก้วเงยหน้าขึ้นไปมอง และเธอก็เห็นได้ชัด ปิศาจร้ายกำลังยื่นใบหน้าจากทางด้านหลัง ริมฝีปากของมันกำลังกระซิบข้อความบางอย่างกับจิราพรผู้ราวกับตกอยู่ในมนต์สะกด จิราพรที่เลื่อนลอยค่อยๆขยับเท้า จากเดิมที่ชิดขอบของดาดฟ้า บัดนี้เท้าข้างหนึ่งยื่นหลุดพ้นขอบ ! “ กรี๊ดดดดดด !! ” เสียงมารดาของจิราพรกรีดร้องลั่น ไม่ต่างไปจากไทยมุงนับสิบที่ร้องตะโกนโหวกเหวก หลายคนเป็นลมร่วงต่อหน้าต่อตา “ อย่า ! จิราพรอย่าโดด !! ” แก้วตะโกนลั่น แม้จะอยู่ไกลแต่เด็กสาวหวังว่าเสียงของเธอจะดังไปถึงโสตประสาทของเพื่อนร่วมชั้น ‘ ก้าวเท้าลงไป ! กระโดดลงไป !! ’ เสียงกระซิบสั่งการจากร่างดำ ราวกับฝันร้าย จิราพรผู้เป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียน จิราพรผู้เป็นเด็กเรียนดี ครอบครัว ฐานะก็ไม่มีปัญหา ทว่าในที่สุดยายจิก็ก้าวขาลงมาจากดาดฟ้า ! “ กรี๊ดดดดด ! เฮ้ย ! ว้าย ! ” เสียงอุทานผสมปนเปฟังไม่ได้ศัพท์ในจังหวะนั้น ทว่าหูของแก้วกลับได้ยินเสียงหัวเราะชอบใจของปิศาจร้าย ร่างในชุดนักเรียนของจิราพรลอยละลิ่วตามกฎแรงโน้มถ่วง เพียงชั่วพริบตาร่างเด็กสาวมัธยมก็กระแทกพื้นอย่างแรง บรรดาหมอพยาบาลและทีมกู้ภัยเป็นกลุ่มที่ได้สติก่อน ทั้งหมดต่างก็กรูเข้าไปหาร่างของจิราพร ขณะที่พ่อแม่ของยายจิต่างพากันเป็นลมไปพร้อมๆกัน ในขณะที่ทุกคนพากันวิ่งไปมุงดูจิราพรที่ตกจากที่สูง ประกายแก้วกลับมองขึ้นไปยังจุดที่เพื่อนร่วมห้องกระโดดลงมา ที่ตรงนั้น ... มันยังอยู่ !? ปิศาจตัวดำๆ ผมเผ้ากระเซิงยังยืนอยู่ตรงนั้น ! เด็กสาวเห็นมันกำลังยืนหัวเราะด้วยความสะใจ ‘ ฮิๆๆ ฮ่าๆๆ ตายเสีย ! ตายเพื่อแผนการของนายข้า !! ’ ประกายแก้วได้ยินคำพูดของมันอย่างชัดเจน พริบตานั้น ! ราวกับวิญญาณร้ายสามารถรับรู้การเฝ้ามอง มันหยุดการหัวเราะโดยพลัน ปิศาจผมกระเซิงหันขวับมามองทางแก้วทันที ‘ เด็กน้อย ... เห็นฉันรึ !? ’ สำเนียงก้องอยู่ในหูนักเรียนสาว คราวนี้ ประกายแก้ว สกุลสุวรรณ เห็นหน้าวิญญาณร้ายอย่างชัดเจน มันเป็นผีผู้หญิงวัยกลางคน ดวงหน้าดำคล้ำบิดเบี้ยวด้วยความเกรี้ยวโกรธ ผมเผ้ากระเซิงรุงรังเหมือนเช่นที่เห็นในทีแรก ริมฝีปากผีร้ายซีดเซียวเหี่ยวย่นราวกับคนที่ไม่มีโลหิตในร่างกาย และที่เห็นชัด ... เด็กสาวนึกสงสัยอยู่ครามครัน ด้วยเพราะระยะห่างนั้นไม่น่ามองเห็น แต่เธอก็สามารถมองเห็นได้ มันคืออักขระขอมแปลกๆที่สักอยู่ตรงหน้าผากปิศาจร้าย ! อักขระพิลึกๆนี้เด็กสาวเคยเห็นมาหลายครั้งแล้ว ทั้งปิศาจที่ทำร้ายครูรตี ผีเปรตที่เจอในโรงเรียน ... หรือบางทีเรื่องทั้งหมดอาจโยงใยเกี่ยวพันกันจริงๆ ?     ประกายแก้วรีบหลบสายตาจากผีร้ายบนยอดตึก เด็กสาวเฉไฉเดินปะปนไปกับกลุ่มไทยมุง เธอทำทีเดินเข้าไปดูร่างจิราพรที่ไม่รู้ว่าอาการสาหัสเพียงไหน พอได้จังหวะเด็กสาวจึงรีบแยกตัวหลบเข้าตึกในทันที ประกายแก้วไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้าขึ้นไปดูผีร้ายบนยอดตึกอีกครั้ง จากคุณ : Luckard เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 54 10:09:01

ความคิดเห็นที่ 3 ความวุ่นวายในยามเช้าผ่านพ้นไป ครู – นักเรียนต่างไม่เป็นอันเรียนอันสอน กว่าจะเข้าที่เข้าทางก็เป็นช่วงคาบสุดท้ายก่อนพักกลางวัน อาจารย์ที่มาสอนแทนครูศรีสุดาที่ตามติดไปดูอาการลูกศิษย์ที่โรงพยาบาลบอกข่าวของจิราพรกับทุกคนในห้อง “ จิราพรเสียชีวิตแล้ว ” คำกล่าวเพียงสั้นๆ แม้ทุกคนจะทำใจไว้ก่อน แต่หลายๆคนรวมทั้งแก้วก็ไม่อาจสะกดกลั้นน้ำตามิให้รินไหลได้ “ แก้ว ... ที่แก้วเล่าน่ะจริงๆเหรอ ? ” มิ้นท์ ศศิรัตน์กระซิบถามหลังจากได้รับฟังเรื่องราวทั้งหมด “ จริงสิ ดวงตาของแก้วไม่น่าฝาดหรือมองผิดไปได้ แก้วเห็นผีร้ายตัวนั้นเกาะติดอยู่กับหลังยายจิ หนำซ้ำยังได้ยินผีตัวนั้นกระซิบสั่งให้ยายจิกระโดดลงจากตึก ” เด็กสาวเจ้าของเนตรมหัศจรรย์พูดพลางปาดน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม เธอไม่เคยมีประสบการณ์ที่คนรู้จักต้องมาเสียชีวิตกะทันหัน “ แล้วผีตัวนั้นจะทำไปเพื่ออะไร ? ความแค้นส่วนตัวก็ไม่น่าใช่ ? ” ศศิรัตน์พยายามหาข้อสันนิษฐาน “ แก้วก็คิดอย่างนั้น โดยเฉพาะคำพูดของมัน ... มันจงใจทำให้จิราพรตายตามแผนการของเจ้านาย ... ไม่รู้หมายความว่ายังไง ? แต่ที่แน่ๆผีตัวดำนั่นมี ‘ เจ้านาย ’ ”     ทันทีที่พูดประโยคดังกล่าวจบ ประกายแก้วพลันนึกเชื่อมโยงเหตุการณ์ได้ทันควัน นายทหารวิญญาณเจ้าที่เคยบอกว่าเปรตที่เธอเคยเห็นเป็นเปรตที่มีคนเลี้ยง หนำซ้ำอักขระขอมแปลกๆที่หน้าผากของทั้งเปรต ... ทั้งผีตัวดำก็มีอักขระลักษณะคล้ายๆกันเสียด้วย หรือวิญญาณปิศาจมี ‘ เจ้านาย ’ คนเดียวกัน ... ใครกันที่กำลังวางแผนชั่วร้าย ? เย็นวันนั้น ประกายแก้วได้เห็นข่าวทางโทรทัศน์ระหว่างมื้ออาหารเย็น ภาพข่าวได้ถูกถ่ายทอดตั้งแต่ก่อนที่จิราพรจะกระโดด ... จนไปถึงเสียชีวิตที่โรงพยาบาล “ เพื่อนในห้องของแก้วเหรอ ? ” วาสนาผู้เป็นมารดาถาม “ ค่ะ ” เด็กสาวตอบเพียงสั้นๆ ด้วยเพราะสายตากำลังจ้องจับอยู่ที่จอแก้วสี่เหลี่ยมเบื้องหน้า เด็กสาวพึ่งรับรู้ได้ว่าเธอสามารถมองเห็นสิ่งลึกลับผ่านทางโทรทัศน์ ซึ่งก็คือเงาดำอันเป็นวิญญาณร้ายที่เกาะติดหลังจิราพร ! ... แต่ดูเหมือนไม่ว่าจะเป็นภาพจริงหรือภาพในจอ นอกจากเธอแล้วคนอื่นๆก็ไม่อาจมองเห็นได้ “ เพื่อนแก้วเขาเครียดมากเลยเหรอจ๊ะ ” มารดาถามเรื่อยๆ ส่วนบิดาของประกายแก้วยังไม่กลับจากทำงาน “ ก็ไม่นี่คะ ถึงยายจิจะเป็นคนเงียบๆ แต่ก็ไม่น่ามีปัญหารุนแรง เรียนดีอีกต่างหากค่ะ ” แก้วตอบตามความเห็นของตน “ แต่อาจจะเครียดเรื่องพ่อก็ได้นี่จ๊ะ ” วาสนาพูดพลางพยักหน้าบุ้ยใบ้ไปทางจอทีวี ภาพผู้ประกาศข่าวชื่อดังกำลังพยายามสรุปเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น มีการสันนิษฐานว่าบิดาของผู้ตายนั้นเป็นหัวคะแนนของนายภูวดล ตัวเก็งในบรรดาผู้สมัครรับเลือกตั้งผู้ว่าราชการจังหวัดเชียงใหม่ บางทีการทำงานหนักของบิดาอาจยังผลให้ผู้ตายเกิดความเครียดจากการที่ต้องขาดความรัก ความเอาใจใส่ ... จนสุดท้ายเมื่อปัญหารุมเร้าบวกกับความเครียดจากการเตรียมสอบเข้ามหาวิทยาลัย ทั้งหมดจึงผลักดันให้ผู้ตายตัดสินใจกระทำอัตวินิบาตกรรม ... ผู้ประกาศข่าวพยายามสรุปเหตุการณ์ราวกับสามารถรู้ทุกอย่างได้ด้วยตนเอง ประกายแก้วรู้สึกอิ่มอาหารในทันที เด็กสาวยังจำภาพสยดสยองตอนที่เพื่อนร่วมห้องลอยละลิ่วตกลงจากตึกเรียนได้ แก้วผะอืดผะอมจนต้องขออนุญาตคุณแม่เพื่อเก็บถ้วยชามไปล้างและรีบขึ้นห้องนอนเพื่ออ่านหนังสือทันที เช้าวันนั้น เด็กสาวตื่นแต่เช้าด้วยความรู้สึกสดชื่นขึ้นบ้าง เมื่อคืนเธอคิดเรื่องราวต่างๆวกวนไปมา แต่ในที่สุดเด็กสาวก็หลับสนิทจนถึงเช้า แก้วแต่งตัวชุดนักเรียนเสร็จสรรพจึงลงมาที่โต๊ะอาหารด้านล่าง พ่อกับแม่กำลังรับประทานอาหารพร้อมกับการดูข่าวรับอรุณ “ นั่งสิลูก กินข้าวเช้าด้วยกัน ” บิดาเรียกบุตรสาว “ ค่ะ ” แก้วเดินไปตักข้าวก่อนจะเดินมานั่งที่เก้าอี้ประจำตัว ทว่าเด็กสาวถึงกับอ้าปากค้าง สายตาหยุดจ้องจับที่ภาพในจอโทรทัศน์เบื้องหน้า ภาพข่าวกำลังรายงานเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืน ภาพในจอเป็นสถานที่ที่คุ้นเคย ... จังหวัดเชียงใหม่ บริเวณคูเมืองนั่นเอง ? ในภาพข่าวอันเป็นคลิปนั้นปรากฏมีชายคนหนึ่งที่ต้นไม้ใหญ่ข้างคูเมือง เขากำลังปีนอยู่บนกิ่งใหญ่ของลำต้น ที่สำคัญ ... ที่ลำคอถูกพันบ่วงด้วยเชือกเส้นใหญ่ ปลายอีกข้างมัดแน่นติดกับกิ่งที่กำลังเหยียบยืน “ อย่าๆ ! ” เสียงใครต่อใครหลายคนตะโกนห้าม ประกายแก้วเห็นได้ชัด เงาดำๆที่ด้านหลังของชายคนนั้น !? แม้ร่มพฤกษาจะทำให้สังเกตเห็นได้ยาก ทว่าเธอก็มั่นใจว่าต้องใช่ ‘ มัน ’ อย่างแน่นอน มันคือผีร้ายตัวเดียวกับที่เกาะหลังจิราพร !? ปิศาจร้ายผมเผ้ารุงรังตัวนั้น มันยื่นศีรษะเข้ามาใกล้หูของชายบนต้นไม้ มันกระซิบกระซาบอะไรสักอย่าง ... มันเป็นคำพูดที่ประกายแก้วสามารถคาดเดาได้ เนื่องเพราะหลังจากนั้นเพียงแค่วินาทีเดียว ชายคนนั้นได้กระโดดลงมาจากกิ่งไม้ ! เชือกที่มัดลำคอจึงกระชากตามหลักแรงโน้มถ่วง ... และนั่นยังผลให้กระดูกคอท่อนที่สองหักทันที ! ภาพตัดมาที่พิธีกรข่าวที่กำลังวิพากษ์วิจารณ์ถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ชายผู้ตายเป็นคนขับรถผู้ใกล้ชิดกับนายภูวดล ผู้สมัครรับเลือกตั้งผู้ว่าราชการจังหวัดเชียงใหม่ ... ถึงตอนนี้เรื่องทั้งหมดกำลังถูกโยงเข้ากับการตายของจิราพรเพื่อนร่วมห้อง ยังไม่ทันไรปรากฏว่ามีข่าวด่วนแทรกเข้ามา ภาพถูกตัดไปยังที่เกิดเหตุอันเป็นบ้านเช่า ผู้หญิงคนหนึ่งกำลังตกอยู่ในอาการคลุ้มคลั่ง เธอใช้มือปิดหูวิ่งไปมาในห้องของตัวเอง บรรดาเจ้าหน้าที่มูลนิธิฯ พยาบาลหรือแม้แต่ตำรวจก็ไม่อาจเข้าช่วยได้ นั่นเพราะหญิงคนนั้นถือปืนอยู่ในมือ !? “ อย่ามายุ่งกับฉัน ! ไปๆ ! ” หญิงสาวร้องลั่นพลางใช้มือปัดป่ายไปทางทิศด้านหลัง ประกายแก้วเห็นชัดเจนด้วยดวงเนตรของเธอ ด้านหลังของผู้หญิงปรากฏเงาร่างสีดำ ! มันกำลังเกาะติดหลังพร้อมกระซิบกระซาบอยู่ข้างหูหญิงเคราะห์ร้าย !? สุดจะทานทน ! ในที่สุดหญิงสาวจึงยกปืนขึ้นจ่อศีรษะตัวเอง ! ภาพถูกตัดอย่างทันควัน พิธีกรข่าวเล่าว่าแท้จริงภาพเมื่อครู่มิใช่รายการสดเสียทีเดียว หากแต่เป็นภาพจากคลิปมือถือที่ถ่ายเมื่อราวๆหนึ่งชั่วโมงก่อน “ หญิงคลุ้มคลั่งที่ท่านผู้ชมได้เห็นเมื่อครู่ ใช้ปืนของสามียิงศีรษะของตัวเองจนเสียชีวิตในที่เกิดเหตุ ” พิธีกรอ่านข้อมูลจากกระดาษในมือ “ ผู้ตายชื่อนางรวีรินทร์ เป็นภรรยาของนายภูวนาท ... ซึ่งคุณภูวนาทเป็นน้องชายของคุณภูวดลผู้สมัครผู้ว่าราชการจังหวัดเชียงใหม่ ” “ เอาล่ะครับ ผมได้รับรายงานว่าช่วงสายๆหรือไม่ก็บ่ายๆ ทางตำรวจอาจจะเชิญคุณภูวดลเข้าไปให้ข้อมูลสักเล็กน้อย เนื่องเพราะเหตุการณ์ฆ่าตัวตายต่อเนื่องในช่วงนี้เกิดขึ้นกับบุคคลที่อยู่รอบตัวของคุณภูวดลทั้งสิ้น ” พิธีกรสรุปข้อมูล ภาพข่าวเช้าถูกตัดไปยังโฆษณา ประกายแก้วเสร็จสรรพอาหารเช้า เด็กสาวหยิบกระเป๋าเตรียมตัวไปโรงเรียน วันนี้คงเป็นอีกวันที่ทั่วทั้งโรงเรียน ไม่ว่าจะครูหรือนักเรียนคงจะพูดคุยวิเคราะห์กันถึงแต่เรื่องคดีการฆ่าตัวตายต่อเนื่อง ทว่า ... มีเพียงประกายแก้วเท่านั้นที่รู้ความจริง ! อัตวินิบาตกรรมต่อเนื่อง มีผีร้ายอยู่เบื้องหลัง !? ... ผีร้ายที่มีอักขระขอมลงยันต์ในลักษณะเดียวกับปิศาจตัวอื่นๆที่ได้พบเจอ เด็กสาวเดินทางจากบ้านเพื่อขึ้นรถแดงไปโรงเรียน เธอพยายามคิดวิเคราะห์เรื่องที่เกิดขึ้น ด้วยเหตุนี้แก้วจึงไม่ทันสังเกต ... ทั้งที่สามารถมองเห็น ใครคนหนึ่งกำลังเฝ้ามองเธอ ... ชายชุดดำ !? (โปรดติดตามตอนต่อไป) จากคุณ : Luckard เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 54 10:10:58

ความคิดเห็นที่ 4 อืม จากคุณ : คน ไกลบ้าน เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 54 10:42:58

ความคิดเห็นที่ 5 .....หุ....หุ.... แค่ชื่อตอนก็น่ากลัวแล้ว... มาทักคุณหมอก่อนนะจ๊ะ... แต่ไม่กล้าอ่านตอนกลางคืนแย้วววว ไว้พระอาทิตย์ขึ้น....ข้าน้อยจะมาอ่านนะเจ้าค่ะ... เสิร์ฟข้าวแช่....รับหน้าร้อนจ้า ให้กิ๊บไม่ขึ้น...พรุ่งนี้มากดใหม่นะจ๊ะ จากคุณ : กาปอมซ่า เขียนเมื่อ : 7 เม.ย. 54 22:51:16

ความคิดเห็นที่ 6 เพิ่งดูหนังอินโดนีเชีย เรื่องคนเลี้ยงผีไว้ใช้งาน..เนื้อเรื่องคือให้ผีที่เลี้ยงไปกระซิบหลอนให้คนทำร้ายคนอื่น ขอโทษ คุณเจ้าของกระทู้         ส่งลิงค์ให้เพื่อนอ่าน เขาบอกว่าคอมเมนท์มีคำผิดเลยเข้ามาแก้ใขคำเขียนผิดค่ะ แก้ไขเมื่อ 10 เม.ย. 54 06:33:45 จากคุณ : Hermosa เขียนเมื่อ : 8 เม.ย. 54 15:10:29

ความคิดเห็นที่ 7 เกินตัวไปแล้วหรือเปล่า หาพระๆ จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 10 เม.ย. 54 01:27:32

ความคิดเห็นที่ 8 อัพเดตจ้า http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10448160/W10448160.html จากคุณ : Luckard เขียนเมื่อ : วันเนา 54 19:47:56