|
16
สิบนิ้วและสองมือ
ไม่นาน หมอก็มา...
แต่กรณีของปั้นเมฆ หมอไม่สามารถรักษากลางทุ่งนาได้ มีทางเดียวคือต้องรีบนำส่งโรงพยาบาลให้เร็วที่สุด พวกเขาช่วยกันประคองปั้นเมฆขึ้นรถกระบะแล้วขับจากไป
พอเหตุการณ์ระทึกขวัญผ่านพ้น คนที่ไม่ได้ตามเขาไปโรงพยาบาลต่างพากันหันมารุมล้อมมุงดูฉัน เหมือนเด็กเห็นขนมหวาน ดีใจเหลือประมาณที่ได้เปลี่ยนพาดหัวข่าวจากเรื่องนิ้วหลุดสุดสยอง มาเป็นข่าวคาวซุบซิบ เม้ามันปากกว่าเป็นไหนๆ
ช่วยไม่ได้จริงๆ ที่สายตาของชาวบ้านจะมองฉันอย่างงั้น... พวกเขาเจอฉันในร่างหญิงสาวครั้งแรกก็ใส่เสื้อยืดอาบเลือดของปั้นเมฆเพียงตัวเดียว ถึงจะปิดมิดชิดไม่โป๊อะไร แต่ก็เห็นว่าไม่ได้นุ่งกระโปรงหรือกางเกง ดูส่อนัย แบบนั้น สุดๆ แถมตอนที่พวกเขาพาหมอมา ยังเห็นฉันนั่งกอดเขาไว้แนบอกอีกต่างหาก
ที่เค้าลือกัน ก็เป็นความจริงน่ะสิ ว่าไอ้เมฆคว้าเอาหมวยที่ไหนก็ไม่รู้มานอนกกในยุ้งข้าว
เย้ย...นอนกกเลยเร๊อะ? แล้วใจคอพ่อแม่พี่น้องจะเม้ากันต่อหน้าต่อตาแบบนี้เลยรึไง ฟังเสียงซุบซิบที่ดังสนั่นนั้นแล้ว แต่ละคำจัดจ้านจนฉันแสบร้อนไปหมด
ยังเด็กอยู่ทั้งคู่เลย ไอ้เมฆมันจะสิบเจ็ดอยู่อีกไม่กี่วันนี้แล้ว แต่เด็กที่มันเอามาทำเมียนี่สิ ไม่รู้จะถึงสิบห้ารึเปล่า
โอ... หน้าฉันดูเหมือนไม่ถึงสิบห้าเลยรึ? งั้นฉันก็ไม่เห็นต้องห่วงกลัวชาวบ้านหาว่าเป็นยัยแก่กินเด็กกรุบๆ แล้วสิ
เฮ่อ... ปากยังไม่ทันสิ้นกลิ่นน้ำนมทั้งคู่เลย เอากันแล้ว
ย๊างงงงงง ยังค่ะ ยังไม่ได้เอาอะไรเล้ย ...โธ่
ไม่รู้ลูกสาวบ้านไหน ไม่เคยเห็นหน้า ผิวขาวจั๊วะ ไม่น่าเลย... คงหลงเสน่ห์ไอ้เมฆมันหล่อล่ะสิ เลยหนีพ่อหนีแม่หอบเอาไข่แดงมาให้มันเจาะถึงนี่
ย๊างงงงงง ยังค่ะ มันยังไม่ได้เจาะอะไรเล้ย... โฮๆๆ
ตัวนิดเดียวแค่นี้ ยังไม่ทันเป็นสาวเลย นมยังไม่ขึ้นด้วยซ้ำ ไม่รู้จะรีบเสียตัวทำไม ...เวรกรรมๆ
อ๊าก... มาว่าเค้านมไม่ขึ้น เจ็บใจ๊
"เพิ่งจะมาห่วงอะไรเด็กมันเสียสาวเอาป่านนี้ เหอๆ โดนไอ้เมฆมันทำจนคล่องไปถึงไหนๆ แล้ว แต่ที่น่าห่วงน่ะ ถ้าเกิดป่องขึ้นมาจะว่าไง...
ไอ้เมฆก็น่าตีจริงๆ เป็นเด็กดีมาตลอด ไม่น่ามาดีแตกเพราะติดหญิงเลย ถ้าพ่อแม่เค้าเอาเรื่องขึ้นมาล่ะก็ มันแย่แน่ หาเหามาใส่กบาลพ่อแม่มันแท้ๆ
เห็นใจเมฆมันหน่อยน่า มีเด็กผู้หญิงตัวนิ่มๆ ขาวๆ ยอมมาให้มันฟันเองนี่หว่า ยิ่งหนุ่มวัยนี้กำลังกลัดมัน พอได้ลิ้มรสสาวเข้าก็ติดใจ ไม่คิดหน้าคิดหลังอะไรแล้ว
และอื่นๆ อีกมากมาย ฉันแทบจะจมน้ำลายตาย โดนเค้าพูดกันคนละปากคนละหลายคำ มีแต่ดีๆ ทั้งนั้น สิ่งศักดิ์สิทธิ์เจ้าขา หนูขอโทษ หนูสัญญาค่ะว่าต่อไปนี้ จะไม่อ่านคอลัมภ์ซุบซิบแอบถ่ายดาราพวกนั้นอีกแล้ว บาปกรรมมันตามทันเห็นๆ
พวกชาวบ้านรุมซักฉันจนไม่รู้จะทำยังไง ทั้งยังพยายามจับฉันไปหาพ่อแม่ปั้นเมฆที่ตามลูกชายไปโรงพยาบาลด้วยความหวังดี แต่ฉันไม่พร้อมจะปรากฎตัวให้ใครๆ เห็นในลักษณะนี้ เสื้อผ้าไม่เรียบร้อย (กางเกงในก็ไม่ได้ใส่ ถึงจะไม่มีใครรู้ แต่มันโล่งหวิวๆ ไม่มั่นใจยังไงอยู่) มันเหมือนประจานกันชัดๆ
สุดท้าย... ฉันเลยตัดสินใจหนี ทั้งที่ฉันไม่อยากทิ้งปั้นเมฆไปในตอนนี้เลย แต่มันจำเป็น รอจนได้จังหวะเหมาะ พอพวกเขาเผลอ ฉันก็แอบเข้าไปในยุ้งข้าวแล้วกระโดดลงกระพ้อมกลับมิติปัจจุบันชั่วคราว หวังว่า ถ้าฉันหายหน้าไปสักพัก อะไรๆ ทางนี้จะดีขึ้น
ขอโทษนะปั้นเมฆ แล้วฉันจะรีบกลับมา
ป้าจี้!
แว๊ก ทับบี้จ๋า อย่ากระโดดขบหัวป้าจี้น้า
เปล่าเลย ตาทัพพีไม่ได้ขบหัวฉัน เขากระโดดเข้ามากอดฉันต่างหาก
ป้าจี้ หายไปไหนมาตั้งเกือบสิบวัน ทัพพ์... ทัพพ์ตามหาแทบตาย กลุ้มใจมากเลยรู้มั๊ย
เห็นท่าทางเป็นห่วงเป็นใยของเขาแล้ว ฉันก็ไม่อาจใจร้ายพอจะใช้ข้ออ้างที่เตรียมไว้ หรือแม้แต่ขุดคุ้ยเรื่องน่าอายในอดีตของเขาออกมาได้แม้แต่คำเดียว
ป้า...ขอโทษ วันนี้ฉันต้องพูดคำคำนี้กับคนที่ฉันรักตั้งหลายครั้ง
ไม่รู้ว่า เป็นเพราะฉันรู้สึกเสียใจจริงๆ หรือเพราะฉันเจอกับอะไรร้ายๆ มามากไปพอเจออ้อมอกอุ่นๆ ของตาทัพพีก็เลยระเบิดร้องไห้โฮออกมา พอเห็นน้ำตาของฉัน เขาก็ไม่ซักไม่ถามอะไรอีก แค่โยกตัวปลอบฉันช้าๆ ตบหลังฉันเบาๆ จนหยุดสะอื้น
ทัพพ์ไม่รู้ว่าป้าไปทำอะไรที่ไหนมา ป้าไม่อยากบอก ทัพพ์ก็ไม่ถามล่ะ ทัพพีเป็นคนฉลาดและเข้าใจฉันที่สุด ...เขารู้ว่าคาดคั้นไปก็ไม่มีประโยชน์ ป้าจี้ของเขาเป็นตัวของตัวเองสูง ชอบทำอะไรพิศดารไม่เหมือนชาวบ้านอยู่แล้ว เรื่องที่ฉันหายตัวไป เขาไม่ได้บอกใครในครอบครัวเลย เพราะกลัวเรื่องจะบานปลายใหญ่โต แค่โทรหลอกถามทุกคนจนแน่ใจว่าฉันไม่ได้หนีกลับไปมุดอยู่ส่วนไหนของบ้านมาลีวงศ์วัฒนาพานิชกิจเจริญแล้วให้เพื่อนที่เป็นตำรวจช่วยตามหา
ทัพพ์ยังเชื่อว่า ยังไงๆ ป้าจี้ก็ต้องกลับมา
วันหลังป้าห้ามหายไปแบบนี้อีกนะ ขอร้องล่ะ ทัพพ์จะขาดใจให้ได้
โธ่ หนูทัพพี แล้วอย่างงี้ ป้าจี้ควรทำยังไงดีหนอ?
นำทัพพ์ไม่เปิดโอกาสให้ฉันได้มุดกระพ้อมข้าวกลับไปหาปั้นเมฆง่ายๆ ถึงเขาจะยอมให้ฉันนอนในยุ้งข้าวบ้านของฉันตามคำขอร้อง แต่กลับส่งคนที่ฉันคิดไม่ถึงมาก่อนมานอนกับฉัน... ยัยแม่มดข้าวขวัญนั่นเอง!
ชีอีสคัมแบ๊ก!
ที่ไม่น่าเป็นไปได้ แต่ก็เป็นจนได้ คือ ชียังควงคุณพลในฐานะคู่สวีทสุกหวานเหมือนเดิมทุกประการ! หรือเหตุการณ์ที่ฉันเห็นในร้านแมคดอเน่านั้นคือความฝัน? ถ้ามันเป็นความจริง ทำไมคุณพลยังไม่เลิกกับยัยแม่มดอีก? หรือเขาไม่เชื่อนายนักสืบคนนั้น?
คนอย่างคุณพล หญิงสาวของเขาต้องไฮโซเท่านั้น ตอนนี้เขาก็รู้แล้วว่ายัยแม่มดไม่ได้มีชาติกำเนิดสูงส่งอะไร เป็นแค่ลูกสาวชาวนาธรรมดาๆ เพียงแต่มีวุฒิการศึกษาเยี่ยม หน้าที่การงานยอด เอ...หรือว่าคุณพลสืบมาได้ว่าแม่ของคุณข้าวขวัญเป็นไฮโซจริงๆ เลยรับชีได้ ลูกครึ่งไฮโซกับชาวนาเหรอ? เหอๆ ตลกน่า อย่างกับในนิยาย
แต่ถึงจะมีเชื้อไฮโซก็เหอะ อย่าลืมว่ายังมีอีกเรื่องนะ... คุณพลคงไม่สนประวัติเรื่องผู้ชายของยัยแม่มด เพราะรู้อยู่แล้วว่าชีโชกโชนขนาดไหน ต่อให้ชีจะเป็นคุณโสจริงๆ ก็เหอะ ยังไม่เท่ากับคดีข่มขืนนั่น คนอีโก้สูงอย่างคุณพลต้องรับไม่ได้แน่นอน ผู้หญิงที่เคยมีอะไรกับนำทัพพ์ น้องชายบุญธรรมขาเป๋ของเขาเอง ซึ่งลึกๆ แล้ว... ฉันว่าคุณพลไม่ได้เห็นตาทัพพีเป็นน้องสักเท่าไหร่ แค่เด็กที่แม่ของเขาเก็บมาเลี้ยงแก้เคล็ด คนละเกรดกับผู้ชายสมบูรณ์แบบอย่างเขา
หรือว่า คดีนี้ไม่ใช่เรื่องจริง? แต่นายนักสืบก็มีหลักฐานยืนยันนี่นา คิดๆ ดูแล้ว โอกาสเป็นเรื่องจริง มีสูงมาก ถ้ายัยแม่มดเป็นลูกลุงสิบ จะลูกเลี้ยงหรือลูกในไส้ก็ลุงสิบเลี้ยงมา ส่วนตาทัพพีก็รู้จักกับลุงสิบ ก็เป็นไปได้ที่ทั้งสองจะรู้จักกัน แต่ทำอีท่าไหนหว่าถึงมีคดีข่มขืนได้? ...ฉันอยากถามตาทัพพีใจจะขาด ได้แต่ห้ามตัวเอง ไม่พูดออกไป สงสารหลานชาย เรื่องพรรค์นี้ ควรปล่อยให้เป็นอดีตไป ขุดคุ้ยขึ้นมาฝ่ายผู้เสียหายก็มีแต่อับอาย
งั้น ทำไมคุณพลไม่เลิกกับยัยแม่มด... หรือเขารักจริง? มีด้วยเหรอ รักจริงของคุณพล??? ถ้าให้เดา ฉันว่า ต้องมีเรื่องของผลประโยชน์อะไรสักอย่างมาเกี่ยวข้องแน่ๆ
มาคราวนี้ คุณพลไม่ได้มากับยัยแม่มดสองคนเท่านั้น แต่ยังมีฝรั่งตามมาด้วยสามสี่คน ถึงพวกเขาไม่ได้มาค้างอย่างคู่ฮันนี่มูน แต่ก็ไปเช้าเย็นกลับเกือบทุกวัน
คุณพลเปลี่ยนอาชีพ พาทัวร์ฝรั่งมาเที่ยวเหรอ?
ไม่ใช่ทัวร์ฝรั่งหรอกป้า เค้าเป็นผู้เชี่ยวชาญจากบรรษัทข้ามชาติที่จะควบรวมกิจการกับทรูฟู๊ต ทัพพีบอกด้วยสีหน้าหนักอก
โห... แล้วเค้ามาทำไมอ่ะ?
เค้าจะมาขอพบลุงสิบ
อ่า... ลุงสิบ? พบลุงสิบเพื่ออะไรเหรอ? อย่าบอกนะว่า ใช้ฝรั่งมาขอลูกสาวแทนที่จะเป็นท่านเจ้าสัวกับคุณหญิงไพลิน
เพื่อขอซื้อโรงเรียนชาวนา เหอๆ ไม่ใช่มาขอลูกสาวจริงๆ ด้วย อ๊ะ เดี๋ยวก่อน อะไรนะ ซื้อโรงเรียนชาวนา?
ซื้อเอาไปทำอะไร? อันนี้ฉันเดาไม่ถูกจริงๆ แต่เรื่องที่ฉันเดาไม่ผิดก็มี...เขายังคบกับยัยแม่มดเพื่อผลประโยชน์จริงๆ
สองคืนแล้วที่ฉันต้องนอนกับแม่มดในบ้านหลังน้อยๆ น่าสยองขนาดไหนคิดดู ...ถึงตับ หัวใจ ปอดและไส้ฉันยังอยู่ครบดี แต่ที่น่าแค้นคือ ชียึดเตียงนุ่มนิ่มของฉันไปหน้าตาเฉย ...แล้วทำเป็นใจดีหันมาบอกว่า
ปกติฉันถือตัวนะ... เออ ไม่ต้องบอก ฉันก็รู้
...ฉันไม่นอนร่วมเตียงกับใคร... แหม ฉันอยากจะถามชีจริงๆ ว่า แล้วเวลาฟาดฟันกับหนุ่มๆ พวกนั้น ชีทำยังไงของชี ของอย่างงั้นมันทำข้ามเตียงได้ด้วยเหรอฟะ
...แต่ฉัน อนุญาต ให้เธอขึ้นมานอนบนเตียงเดียวกันก็ได้
พูดซะเป็นเกียรติอย่างสูงจริงๆ
ไม่มีทาง! เพื่อรักษาเครื่องในเอาไว้ ฉันยอมนอนถุงนอนดีกว่า ฉันฝึกนอนเบาะบางๆ บนพื้นแข็งๆ ในโลกอดีตมาจนชินแล้ว ที่นอนไม่หลับน่ะ เพราะคิดถึงใครบางคนที่เคยนอนกอดฉันคนนั้นต่างหาก ไม่รู้ป่านนี้จะเป็นยังไง กลับไปคราวนี้ ยังมีนิ้วก้อยอยู่รึเปล่าน้อ จะงอนฉันขนาดไหนก็ไม่รู้ แล้วนาอินทรีย์ที่ฉันสอนนั่นล่ะ จะได้ผลเป็นยังไงน้อ เฮ่อ...
ดูท่า ยัยแม่มดก็นอนไม่หลับเหมือนกัน สองคืนแรก...ฉันได้ยินเสียงชีพลิกตัวไปมากระสับกระส่ายทั้งคืน ทำให้ฉันไม่กล้าแม้แต่จะคิดหนีลงกระพ้อม ได้แต่นอนนิ่งแกล้งหลับจนหลับไปจริงๆ ตอนเกือบสว่าง
แต่คืนที่สามนี่สิ ยัยแม่มดนอนๆ อยู่ก็ลุกออกไปข้างนอก นับเป็นโอกาสดีสุดๆ ที่ฉันจะได้ไปเจอปั้นเมฆแล้ว แต่เสียงพูดคุยกันของชายหญิงที่ระเบียงหน้าบ้านทำให้ฉันไม่สามารถตัดใจกระโดดกระพ้อมหนีไปตอนนี้ได้
แป๊บนึงนะปั้นเมฆ ขอเวลาพี่นางฟ้าอีกประเดี๋ยว
ใครหนอ มาจู๋จี๋อะไรกันบ้านฉันดึกดื่นอย่างงี้ ฝ่ายหญิงน่ะ ยัยแม่มดอยู่แล้วไม่ต้องสงสัย แต่ฝ่ายชายนี่สิ ...จะมีชายใดมาหายัยแม่มดถึงนี่ตอนนี้ ฮีช่างกล้า นอกจากตาทัพพีที่คงโดนชีปู้ยี่ปู้ยำจนไม่มีอะไรจะเสีย ฉันก็คิดถึงคนอื่นๆ ไม่ออกเลย คุณชายอย่างคุณพลน่ะเหรอ เหอๆ ป่านนี้หลับสบายไปถึงไหนแล้ว
ฉันเปล่าน้า ไม่ได้อยากแอบดูฉากดูดวิญญาณเลยจริงๆ นะคะ อ่า... ไม่ได้อยากรู้เรื่องชาวบ้านด้วยค่ะ แต่แหม... ขอหน่อยเหอะ ธรรมชาติของมนุษย์ปกติเจอเหตุการณ์อย่างงี้ก็ต้องเอาตาไปส่องที่รอยแยกประตูเป็นธรรมดา หุหุ...
เอ๊ะ ไม่ใช่ตาทัพพีเหรอนี่ ถึงฝ่ายชายจะหันหลังให้ประตู แต่ฉันจำได้แม่น เพราะเขาดูโดดเด่นไม่เหมือนใคร ...ชายปริศนาร่างสูงหุ่นแมนคนนั้นนั่นเอง จริงด้วย... ลืมไปได้ยังไง มีนายคนนี้อีกคนที่ฉันเคยเห็นเขาพรอดรักกับยัยแม่มดหน้าด้านๆ บนบ้านตาทัพพี แล้วยังชวนยัยชีไปนอนด้วย นี่ก็เอาอีกแล้วเหรอ?
นอกจากตาส่องแล้ว ฉันยังมีหูเอาไว้แนบผนังสำหรับแอบฟังด้วยนะคะ คราวนี้ พวกเขาอยู่ใกล้ประตูนิดเดียว เพราะระเบียงยุ้งข้าวแคบกว่าชานบ้านตาทัพพีมาก ฉันจึงได้ยินบทสนทนาอย่างชัดเจน เป็นบทสนทนาที่ฉันไม่คิดว่าจะได้ยินจากชายหญิงที่กำลังพรอดรักกันยามค่ำคืนเลย
นี่ยังไม่เข้าใจอีกเหรอขวัญ
หัวใจของเกษตรอินทรีย์ คือทำการเพาะปลูกตามวิถีของธรรมชาติ คน สัตว์ และพืชหลากหลายพันธุ์ พึ่งพาอาศัยกัน ชายคนนั้นพูดจาช้าแต่ชัดถ้อยชัดคำด้วยเสียงทุ้มต่ำที่กังวาลหนักแน่นชวนให้เกิดความศรัทธาที่อธิบายไม่ถูก
ที่เราสอนให้ชาวนาทำน้ำหมักจุลินทรีย์ไปใช้ปรับปรุงดิน คัดเมล็ดดีเก็บไว้เพื่อใช้ปลูกปีในต่อๆ ไป ก็เพื่อให้เขาลดต้นทุน พึ่งพาตัวเอง เป็นเจ้านายตัวเอง ถ้าเราส่งเสริมให้พวกเขาซื้อปุ๋ยอินทรีย์มียี่ห้อ ซื้อเมล็ดพันธุ์มียี่ห้อ แล้วขายผลิตภัณฑ์กลับไปให้เจ้าของยี่ห้อ มันจะไปมีประโยชน์อะไร? ก็เหมือนชาวนาเป็นลูกจ้างบริษัทนั่นแหละ แย่กว่าอีก เพราะชาวนาต้องรับความเสี่ยงเองทั้งหมด
... ยัยแม่มดเงียบไปเลย
ขวัญก็รู้... พ่อไม่สนใจตำแหน่งอะไรที่เขาเสนอมาหรอก ฉันได้ยินประโยคนั้นเต็มๆ หูแล้วถึงกับช๊อค!
อะไรนะ พ่อเหรอ? อย่าบอกนะว่า เขาคือ โอ... ไม่จริงใช่มั๊ย? เขาคือ ลุงสิบ เหรอนั่น!!!
พ่อไม่ขายโรงเรียนนี้แน่นอน! ฉันได้ยินเขาพูดคำแทนตัวเองว่าพ่ออีกครั้งอย่าชัดเจน งั้นก็แปลว่า ใช่แล้วล่ะ ...เขาคือลุงสิบจริงๆ!
กรี๊ด...ด ฉันรีบคว้าหมอนมาเอาหน้าคว่ำแล้วปล่อยเสียงกรีดร้องสนั่นโดยไม่ให้เสียงลอดออกมา ทำไมลุงของตาทัพพีหุ่นแมนคอตๆ แบบนั้น ไหนว่าอายุมากแล้วไง?
แต่... จะว่าไป ฉันก็ไม่เคยเห็นหน้าลุงสิบชัดๆ เลยสักที ถึงมาดเขายังได้ อกผายไหล่ผึ่ง แต่หน้าเขาอาจจะเหี่ยวย่นตกกระแล้วก็ได้นี่นา อืม...สังเกตเสียงที่เขาพูดมา ถึงจะทุ้มนุ่ม แต่ก็ไม่ใช่เสียงหนุ่มๆ ล่ะ มิน่า ถึงได้ฟังแล้วชวนให้ศรัทธา สาธุ... สวัสดีค่ะ ลุงสิบขา ขอบคุณนะคะที่ยกยุ้งข้าวให้หนูทำบ้าน เหอๆ
ใจจริงฉันอยากออกไปทักทายคุณลุง เห็นหน้าแกตัวเป็นๆ มานานแล้ว แต่ที่ผ่านมา ฉันก็มัวใจจดจ่อกับเรื่องของปั้นเมฆ เลยคลาดกันไปคลาดกันมา คืนนี้ แกมาอยู่แค่ปลายจมูก แต่ฉันรู้สึกว่าบรรยากาศซีเครียด ไม่เหมาะแก่การเสนอหน้าออกไปตอนนี้
โรงเรียนชาวนา เป็นความตั้งใจของพ่อ... ชาวนาคนหนึ่งที่ เคยผิดพลาด เคยล้มเหลวจนสิ้นเนื้อประดาตัวมาก่อน เหมือนชาวนาอีกหลายๆ คน... แต่พ่อโชคดีที่มีแม่คอยเป็นกำลังใจ บอกให้พ่อใช้ทุนที่แม่ให้มา...สิบนิ้วและสองมือนี้จนพึ่งพาตัวเองได้ ก็อยากถ่ายทอดให้ชาวนาคนอื่นๆ ด้วย
เป็นเพราะเสียงทุ้มกังวาลน่าเลื่อมใสนั่นหรือเปล่า ทำให้ฉันรู้สึกว่าคำพูดของเขาช่างกินใจจริงๆ มิน่าเล่าตาทัพพีถึงได้เคารพรักลุงสิบนักหนา คุณย่าแม่ลุงสิบก็น่ารักจริงๆ รู้จักสอนลูกชาย ...เฮ่อ...ไม่น่ามาเป็นย่ากับพ่อของยัยแม่มดเลย สงสัยจะไม่ใช่ลูกแท้ๆ จริงๆ ด้วย ยัยแม่มดไม่เห็นได้พันธุ์กรรมดีมีปณิธานอุดมการณ์สูงส่งเหมือนพ่อของชีเลยนิ
พ่อรู้ว่าขวัญอยากช่วยพ่อ อยากทำให้อะไรให้เกิดกระแสการเปลี่ยนแปลงที่ยิ่งใหญ่ อยากให้ชาวนาชาวไร่เลิกใช้สารเคมี ...แต่ต้องไม่ใช่วิธีนี้
... ยัยแม่มดยังคงเงียบ เถียงไม่ออกเลย
พ่อคิดว่า ยักษ์ใหญ่อย่างทีเอฟทรูฟู๊ตไม่มีวันมาสนใจอะไรองค์กรอิสระเล็กๆ กระจอกๆ ของเราหรอก เรื่องนี้ต้องมีเบื้องหลังอะไรสักอย่าง ถ้าลูกจะช่วยพ่อจริงๆ ละก็
แอบฟังมาถึงตอนนี้ ฉันก็บอกตัวเองว่าควรจะพอได้แล้ว ตอนนี้โอกาสอำนวยต้องรีบฉวยเอาไว้ ไม่งั้นอย่าหวังว่าจะได้กลับไปหาปั้นเมฆ
ลึกๆ แล้ว ฉันก็ไม่อยากจากตาทัพพีไปเลย ยิ่งรู้แล้วว่าเขาเป็นห่วงขนาดไหนเวลาที่ฉันหายไป
แต่ถึงยังไง ฉันไปอยู่ทางโน้นนานเป็นเดือนๆ สำหรับตาทัพพีก็แค่ ป้าจี้หายไหนไปเป็นวัน...หรืออย่างมากก็หลายวัน แต่สามวันที่ฉันจากปั้นเมฆมา ไม่รู้เขาต้องเฝ้าคอยฉันกี่เดือน... คิดแค่นี้ ใจฉันก็ร้อนๆ กระวนกระวาย ทั้งคิดถึง ทั้งห่วงใย...
ระหว่างที่ฉันหนีมานี่ จะมีอะไรเกิดขึ้นกับเขาบ้างก็ไม่รู้ ทั้งพี่นางฟ้าและเจ้าชมพูหายจากเขาไปหมดเวลาที่เขาบาดเจ็บแบบนั้น แล้วยังปล่อยให้เขารับหน้ากับชาวบ้านตอบคำถามเรื่องของเราคนเดียวด้วย
ทับบี้น้อย ป้าจี้ขอโทษนะ ป้าจำเป็นต้องไปจริงๆ
| จากคุณ |
:
Acciacatura 
|
| เขียนเมื่อ |
:
8 เม.ย. 54 12:24:00
|
|
|
|
*I*I*I*I*I*I*I*I*I* ข้าวของขวัญ ...สัญญา *I*I*I*I*I*I*I*I*I* ...16... สิบนิ้วและสองมือ
