PANTIP.COM : W10450954 PSYCHO HELL (จอมใจอเวจี 6).........ความรักความหลัง [นิยาย]

PSYCHO HELL (จอมใจอเวจี 6).........ความรักความหลัง

ตอนที่แล้ว
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10443255/W10443255.html

-----------

ไนท์ และเฟรี่ ข้ามแม่น้ำแห่งความตาย มายังดินแดนของปีศาจขาว
แต่กลับได้รับการต้อนรับดีเกินคาด
เฟรี่ได้รับเชิญไปทานอาหารเที่ยง
ในขณะไนท์หายหน้าไป

-----------

“ลองอาหารจานโปรดนี้ดูก่อน อร่อยนะ”

กับคำพูดง่ายๆสั้นๆ แต่พอนางฟ้าตกสวรรค์มองแล้วต้องตาค้างประสาทลั่นครืนปะทุเป็นไฟพะเนียง สมองดูเหมือนว่าจะหยุดทำงานไปชั่วขณะ

อาหารในจานแรกที่เปิดคือ ศีรษะของไนท์ วางอยู่ท่ามกลางผักมากมาย

+++

เฟรี่ร้องกรี้ดสุดเสียง ลุกขึ้นยืนจนเก้าอี้ล้มโครมครามถอยออกไปด้านหลังอย่างตกใจสุดขีดกับภาพซึ่งไม่ทันคาดคิดเอาไว้สายตาเหมือนถูกตอกตรึงให้จ้องมองค้างคาอยู่เช่นนั้น

ปีศาจขาวกลับมาท่าทางสงบนิ่งจนเหลือเชื่อ สักพักก็หยิบตะเกียบคู่หนึ่งยื่นปราดออกไปเคาะเบา ๆ บนศีรษะของไนท์ ทันใดนั้นเองภาพเบื้องหน้าพลันสลายไป กลับกลายเป็นผักกองหนึ่งอยู่บนจาน

นางฟ้าตกสวรรค์ปากอ้าตาค้างไปแล้ว

เหตุการณ์ข้างหน้าเหมือนหลุดออกมาจากฝันร้าย แต่ทำให้ยังอกสั่นขวัญแขวน แม้ว่าในจานตอนนี้จะเป็นเพียงผักหลายชนิดเท่านั้น ไม่ใช่ศีรษะของคนแต่อย่างไร

ปีศาจสาวเจ้าของตึกผู้ลึกลับเหมือนกำลังมองหน้าแขกผู้มาเยือนแล้วยิ้มเล็กน้อย พูดช้าๆด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า

“ไม่มีอะไร เป็นเพียงการทักทายเล็กๆน้อยๆเท่านั้น”

“ทักทายอะไรกัน...”

เฟรี่เริ่มได้สติและเริ่มรู้ว่าตัวเองตกเป็นเหยื่อของการล้อเล่นรุนแรงสะเทือนขวัญ

“เอาหัวคนมาวางในจานแบบนี้ไม่ตกใจตายก็บุญแล้ว”

“ไม่ตกใจตายก็บาปแล้วต่างหาก” ปีศาจขาวว่า

“สำคัญว่านั่นไม่ใช่หัวของใครทั้งนั้น เจ้าคิดไปเองแท้ๆ อย่าไปเชื่อทุกสิ่งทุกอย่างที่เจ้ามองเห็นสิ อย่าลืมว่าตอนนี้เราอยู่ในดินแดนขอบอเวจี สังคมวัฒนธรรมของดินแดนแห่งนี้ย่อมผิดแผกแตกต่างออกไปจากที่เคยชิน ตั้งสติ ทำใจให้สงบ บางทีจะเห็นความจริง”

“ไม่มีความจริงอะไรทั้งนั้น”

อีกฝ่ายสวนกลับด้วยน้ำเสียงบ่งบอกถึงอารมณ์เดือดพล่านภายใน ไม่ได้สนใจว่าคู่สนทนาจะเป็นจอมปีศาจสาวผู้มีกำลังฝีมือร้ายกาจขนาดไหนเพียงไร

“ที่นี่มีแต่ความหลอกลวงไม่จริงใจเสแสร้ง ข้าไม่อยู่ด้วยแล้ว”

พูดจบก็ทำท่าจะหันหลังกลับ แต่ประโยคต่อมาของฝ่ายตรงกันข้ามทำให้ต้องหยุดชะงัก

“จะไปไหน..คิดหรือว่าออกจากห้องนี้ไปแล้วจะรู้ว่าจะเดินทางไปไหนต่อ”

นั่นสิ....ออกจากที่นี่แล้วจะไปไหนต่อ โลกแห่งนี้เป็นดินแดนไม่คุ้นเคยแม้แต่นิดเดียว แต่ไม่มีทางเสียล่ะจะยอมแพ้ง่ายๆ

“ไม่รู้ล่ะ ยังไงก็จะไป”

“ท่าทางเจ้าดื้อและเอาแต่ใจพอสมควรเลยนะ”

“นั่นมันเรื่องของข้า ไม่เกี่ยวอะไรกับท่าน ข้าจะไป จะไป จะไป”

ปีศาจสาวนั่งฟังแล้วมุมปากมีรอยยิ้มเล็กน้อย นางฟ้าตกสวรรค์คนนี้ท่าทางเอาแต่ใจจริงๆ

“ถ้าข้าเป็นเจ้า ข้าจะนั่งลงก่อน”

สาวรับใช้ซึ่งยืนอยู่อย่างสำรวมนอบน้อมข้างประตุมองแล้วพยักหน้ายิ้มเหมือนจะบอกว่าให้ทำตามคำแนะนำของเจ้าบ้าน สีหน้าท่าทางเป็นมิตรของคนรับใช้ทำให้อารมณ์เดือดของเฟรี่ค่อยลดลง เดินกลับไปหยิบเก้าอี้ตั้งขึ้น ก่อนนั่งลง แต่ไม่วายทำตาขวางอย่างไม่พอใจ

“เปิดอีกถาดไหม”

เจ้าของบ้านเอาตะเกียบชี้บอก คู่กรณียิ้มแค่นๆ

“คราวนี้จะเป็นหัวของใครอีกล่ะ”

“อาจจะเป็นหัวของเจ้าก็เป็นได้ ว่าไง ไม่อยากเปิดดูหรือ”

น้ำเสียงนั้นมีแววท้าทายอยู่ในที เป็นน้ำเสียงฟังแล้วขวนให้โมโหอย่างบอกไม่ถูก เฟรี่กัดริมฝีปาก รู้สึกว่านัยน์ตาสีขาวจัดจ้านั้นเหมือนกำลังจ้องมองอยู่ แบบนี้เรื่องอะไรจะยอมแพ้ ถึงจะกลัวและระทึกเพียงไรก็ยอมไม่ได้แล้ว

ในที่สุดก็เอื้อมมือไปจับหูของฝาครอบ หลับหูหลับตาเปิดฝาออกโดยไม่ยอมมอง

“เป็นอะไรไป” หูแว่วเสียงถากถาง

“หลับตาเปิดแบบนั้นจะรู้เรื่องอะไร ดูให้ดีสิว่าคราวนี้เป็นหัวของใคร”

ค่อยๆหรี่ตาอย่างช้าๆ และมีชั้นเชิงให้สายตาปรับภาพทีละนิด เห็นอะไรท่าทางไม่ดีจะได้รีบหลับตา ถ้าเป็นหัวของใครต่อใครอย่างน้อยก็พอตั้งหลักได้ เพราะรู้ว่ามันไม่จริง ถ้าตั้งสติให้ดีก็พอจะรับมือได้

ไม่มีหัวของใคร

ที่วางอยู่ในจานเป็นผักหลายชนิด

ยิ้มออกมาได้ แถมยังมีการหันไปมองเจ้าของบ้านแล้วแยกเขี้ยวฉีกยิ้มให้แบบกวนๆเหมือนจะบอกว่า เห็นไหม ไม่มีอะไรน่ากลัวสักหน่อย

“ก็แค่ผักธรรมดา”

“ใช่ ผักธรรมดา ปกติข้าทานผักเป็นประจำ”

“อ๋อ...ทานมังสวิรัติ”

“จะเรียกว่าอะไรก็ช่างเถอะ ความจริงก็คือข้าไม่ทานเนื้อทุกชนิด”

“อ้าว...”

หญิงสาวร้องเสียงสูงแบบไม่เชื่อ
“ท่านเป็นปีศาจตามหลักสากลก็ต้องกินเนื้อสดๆดิบๆ ดื่มเลือดเป็นอาหาร ไม่ใช่หรือ”

“ใครบอกเจ้าแบบนั้น”

“คนบ้าๆใส่หน้ากากบ้าๆนั่น”

“ไนท์”

ใช่”

เฟรี่พยักหน้ารับ นึกภาพคนบ้ากับหน้ากากบ้าๆเดินหายลับไปต่อหน้าต่อตาแบบนั้น คิดแล้วแค้นเหลือเกิน คนบ้าอะไรไม่มีมรรยาทเลยสักนิด

“เจ้าเชื่อเขา”

“ข้าไม่เชื่อใครทั้งนั้น”

“แล้วตามเขามาทำไม”

ปีศาจขาวยังคงถามต่อไปเรื่อยๆ แขกผู้มาเยือนทำหน้าบอกบาปไม่รับแล้วพุดอย่างไม่พอใจว่า

“ข้าไม่รู้จะทำอย่างไรนี่นา ข้าไม่มีทางเลือกก็ต้องเลือกทางที่พอมีอยู่เท่านั้น แม้ว่าทางเลือกนั้นจะไม่เข้าท่าอะไรเลยก็ตาม”

“ทางเลือกไม่เข้าท่าหรือ”

“แน่นอน”

ปีศาจสาวหัวเราะในลำคอ ยกตะเกียบทำท่าบอกเป็นการเชิญชวนให้ลองกินอาหารเบื้องหน้าแล้วเปลี่ยนเรื่องคุย

“เจ้าไม่ลองกินดู ผักที่นี่อร่อยนะ หรือว่าเจ้าจะกินเนื้อ ข้าจะให้คนครัวจัดทำมาให้”

“ไม่ต้องแล้ว ข้ากินผักได้”

หญิงสาวรีบบอก ไม่แน่ใจว่าเนื้อที่ว่าจะเป็นเนื้ออะไร บางทีอาจจะเป็นเนื้อปีศาจอสุรกายย่างไฟหรือทอดกรอบมาก็เป็นได้ หรืออาจเป็นเนื้อดิบๆฉ่ำเลือดแบบนั้นใครจะไปกินลงคอ

ผักเรียงรายบนจานดูแล้วไม่คุ้นเคยเลยสักนิด สมัยเรียนแน่ใจว่าวิชาพฤกศาสตร์ของเธอทำคะแนนได้ดี แต่พืชพักพวกนี้ไม่คุ้นหน้าค่าตาเอาเสียเลย

ลองเขี่ยๆดูสองสามสี่ครั้ง จะเป็นเนื้อปลอมตัวเป็นผักมาไหมนะ..

แต่เมื่อเห็นอีกฝ่ายเหมือนจ้องมองอยู่แบบกึ่งเชิญชวนกึ่งท้าทาย ก็ตัดสินใจเอาตะเกียบคีบผักขึ้นมาชิ้นหนึ่ง กลั้นใจกัดฟันใส่ปาก หลับหูหลับตาเคี้ยวดูแบบเตรียมพร้อมจะถ่มทิ้งทันทีถ้าเห็นท่าไม่ดี

แต่แล้วก็ทำตาวาวเป็นประกายอย่างไม่เชื่อ เรียนกว่าอ้าปากค้างพักหนึ่งก็ว่าได้ ในที่สุดก็ยิ้มและหัวเราะออกมาเสียงใสก่อนบอกอย่างตื่นเต้นว่า

“อะไรกัน ผักนี้อร่อยมากเลย ไม่น่าเชื่อว่าจะมีของแบบนี้”

“ในโลกของเจ้าไม่มีพักแบบนี้เลยหรือ”

“ไม่มี”

เฟรี่สั่นหน้าตอบ แล้วเริ่มใช้ตะเกียบคีบฝักในจานเข้าปาก ลืมเรื่องตื่นเต้นตกใจในตอนแรกไปจนหมดสิ้น

“ในโลกของข้าไม่มีผักอะไรอร่อยแบบนี้ ว่าแต่กินมากๆจะเป็นอะไรไหมนี่”

“วางใจได้”

ปีศาจเจ้าบ้านบอก ใบหน้าปรากฏรอยยิ้มอยู่เล็กน้อยกับอาการของแขกผู้มาเยือนซึ่งเปลี่ยนอารมณ์ได้ง่ายเหลือเกิน

“ถึงที่นี่จะเป็นโลกของปีศาจแต่การรับรองแขกผู้มาเยียนของเราไม่มีเล่ห์เหลี่ยมแอบแฝงอยู่แน่นอน ไม่มีการวางยา ไม่มีการปรุงสารพิษอะไรทั้งนั้นไว้ใจได้ และผักพวกนี้มันดีต่อสุขภาพด้วยนะ”

“ฟังแบบนี้ค่อยยังชั่ว”

เฟรี่ยิ้มไปพูดไปกินไป

“กินแล้วไม่อ้วนด้วย พลังงานต่ำทำให้อิ่ม ตำราบอกว่าโลกของปีศาจมีแต่สิ่งของไม่ดี เห็นท่ากลับไปจะต้องเขียนหนังสือร้องเรียนเบื้องบนเสียแล้วว่าเนื้อหาหนังสือมันผิดพลาดไปหมด”

คราวนี้เจ้าบ้านสาวฟังจนหัวเราะออกมาเป็นครั้งแรก ก่อนถามว่า

“เจ้าจะร้องเรียนใคร”

“ไม่รู้เหมือนกัน”

ตอบแบบหน้าตาเฉย กินต่อไปแบบไม่ยอมหยุดไม่ต้องเกรงใจเจ้าบ้าน อยากเชิญมากินดีนัก กินเสียให้เข็ดการสนทนาหยุดไปครู่หนึ่งจนเฟรี่เงยหน้าขึ้นมาจากจาน เอามือลูบท้องเป็นทีบอกว่าอิ่มกินไม่ไหวแล้ว สาวรับใช้นำแก้วน้ำมาวางให้ทันใจ หญิงสาวยกดื่มแบบไม่สงสัยระแวงอะไรอีก เพราะถ้าจะโดนวางยาจริงๆ คงโดนตั้งแต่กินผักมายกใหญ่แล้ว

“ขอบใจท่านมากสำหรับอาหารมื้อเที่ยง”

บอกอย่างยิ้มแย้มและเป็นกันเองมากขึ้น ภาพอันน่ากลัวของปีศาจขาวผู้โหดร้ายคลุ้มคลั่งค่อยๆเลือนหายไป สตรีซึ่งนั่งข้างหน้ารูปลักษณ์ภายนอกแม้จะดูน่ากลัวโดยเฉพาะนัยน์ตาสีขาวจัดจ้าในขอบตาสีดำ แต่พอยิ้มแย้มออกมาก็ดูอบอุ่นและเป็นมิตรไม่น่ากลัวอะไรมากมายอย่างที่คิด

“ข้าดีใจที่เจ้าชอบ”

“ว่าแต่ท่านท่าทางจะมีเรื่องจะคุยกับข้านะ”

หญิงสาวตั้งข้อสังเกต พอท้องอิ่มอารมณ์ก็เริ่มดี แม้ยังจะไม่ทายถึงอนาคตของตนเองในภายภาคหน้าได้ก็ตาม

“ก็ไม่เชิง”

ปีศาจเจ้าบ้านวางตะเกียงลงเช่นกัน หันไปหยิบน้ำมาดื่มช้าๆไม่รีบร้อนจะพูดจะคุย แขกผู้มาเยือนต่างหากท่าทางอยากพูดอยยากคุยอยากรู้อยากเห็นมากกว่า

“ข้าคิดว่าบางทีเจ้าอาจจะรู้จักใครบางคน”

ในที่สุดปีศาจขาวก็เริ่มต้นสนทนา

“คนๆนั้นอยู่ในโลกของเจ้า บางทีเจ้าอาจจะช่วยข้าได้ ข้าเพียงอยากรู้ข่าวของคนๆนั้น ไม่มีอะไรนอกเหนือไปจากนี้”

เฟรี่สงบปากสงบคำฟังอย่างตั้งใจ ถึงจะเป็นคนเจ้าอารมณ์เอาแต่ใจไม่ค่อยมีเหตุผลแต่ก็รู้ว่าอะไรควรไม่ควรไม่ใช่จะเอาแต่อารมณ์ไม่ลืมหูไม่ลืมตา

“ข้ามีภาพและมีชื่อของเขาด้วย”

บอกพลางยื่นมือออกมา ส่งกระดาษเล็กๆใบหนึ่งให้ เฟรี่รับมาพลิกดูอย่างสนใจ นั่นเป็นภาพของบุรุษวัยกลางคนอายุอานามประมาณไม่ได้แต่คงใกล้เคียงกับเจ้าบ้านสาวคนนี้ ด้านหลังมีลายมือหวัดๆเขียนคำสั้นๆ

“มารอส”

กึ่งเอ่ยกึ่งถามเมื่ออ่านชื่อนั้นออกมา

“ใช่..นั่นชื่อของเขาล่ะ”

“เขาเป็นใครกัน”

เฟรี่ถามแม้จะเริ่มเดาออกแล้วว่าคนๆนี้เกี่ยวข้องกับปีศาจสาวคนนี้ได้อย่างไร

“เขาเป็นคนรัก..ไม่สิ เป็นอดีตคนรักของข้ามากกว่า”

นั่นไง... เป็นอย่างที่คิดจริงๆ ปีศาจสาวผู้นี้มีเรื่องราวลึกลับซับซ้อนมากกว่าที่คาดคิดไว้จริงๆ ไปๆมาๆกลับกลายเป็นตำนานความรักข้ามมิติไปแล้ว

“นานมาแล้วพวกเราเคยพบกันนอกมิติ”

ปีศาจสาวเล่าความหลัง

“เจ้าก็คงไม่เชื่อว่าความรักมันไม่มีขอบเขตไม่มีอะไรจะมาห้ามมาขัดขวางได้ถ้าคิดจะรักใครสักคนแต่ไม่ว่าความรักนั้นจะยิ่งใหญ่มั่นคงมากมายเพียงไรสุดท้ายก็ถูกความจริงดึงให้ห่างจากกัน เขาจำเป็นต้องกลับโลกของเขา ข้าจำใจกลับโลกของข้า หลังจากนั้นเราไม่เคยพบกัน”

แววตาของเฟรี่เริ่มมีประกายความเห็นอกเห็นใจขึ้นมาทีละน้อย

ความรักความจริงเป็นสิ่งมีมนตร์ขลังมีอาถรรพ์พิสดาร อยู่นอกเหนือเหตุผลและตรรกศาสตร์ใดๆ แต่นั่นล่ะมีอำนาจอันไม่อาจสลัดได้ของมัน คนมีความรักจะต้องเตรียมใจเตรียมกาย รับมือกับอีกด้านหนึ่งของความรักเช่นกัน จะเลือกรับรู้เพียงความหวานชื่นรอยยิ้มโดยไม่ยอมรับความทุกข์และหยาดน้ำตาไม่ได้

“ข้าไม่รู้จักเขา”

เฟรี่บอกช้าๆ ขณะสายตายังจ้องมองภาพในมืออย่างใคร่ครวญ

“แต่ไม่ยากหรอกถ้าข้ากลับไปได้ ข้าจะตามหาจนพบแล้วจะหาทางติดต่อกลับมายังท่านเอง ดังนั้นท่านต้องหาทางส่งข้ากลับให้ได้”

“เรื่องนี้ไม่ใช่หน้าที่ของข้าสักหน่อย”

“อ้าว...งั้นข้าจะกลับได้ยังไง ใครจะตามหาข่าวคนรักของท่านให้”

“เจ้ามีคนนำทางอยู่แล้ว”

ปีศาจสาวบอกยิ้มๆ คนฟังทำหน้าไม่เข้าใจ อีกฝ่ายพูดอะไรอีกปล่อยให้คิดเอง ในที่สุดธิดาตกสวรรค์ก็พอจะเข้าใจว่าหมายถึงอะไร

“ถ้าจะหมายถึงคนบ้าๆกับหน้ากากบ้าๆนั้น เขาหนีไปแล้ว ป่านนี้ไปถึงไหนแล้วไม่รู้”

พูดถึงคนบ้าๆ หน้ากากๆ บ้าๆ นั้นอารมณ์พลอยขุ่นมัวขึ้นมาอีกเล็กน้อยถึงปานกลาง ทั้งแค้นทั้งโมโห

“เขาไม่ได้หนีเจ้าไปสักหน่อย เขาหาที่พักรักษาตัวเท่านั้น คนบ้าๆนั้นบาดเจ็บจวนเจียนตาย หากนิสัยอันไม่ยอมให้ใครยุ่งยากลำบากใจเลยหลบไปหาที่เงียบๆ เท่านั้น ไม่ต้องห่วง เขาหนีไปไหนไม่ได้ ข้าจับเขาตรึงไว้กับผนังถ้ำแล้ว”

จากคุณ : GTW

เขียนเมื่อ : วันเถลิงศก 54 21:02:39

ความคิดเห็นที่ 1

<ต่อ>

“ท่านว่าอะไรนะ”

เฟรี่ร้องถามเสียงดังอย่างลืมตัว คู่สนทนาหัวเราะเบาๆก่อนบอกว่า

“ตอนนี้เขาหนีไปไหนไม่ได้ ถูกเสียบติดกับผนังเหมือนผีเสื้อถูกเข็มหมุดตอกตรึงรับรองดิ้นไม่หลุด”

“ท่านทำอะไรกันแน่”

“ไม่ต้องกังวล ข้ารักษาเขาในแบบฉบับของข้าเท่านั้น”

หญิงสาวฟังแล้วทำหน้าครุ่นคิด แล้วยื่นรูปภาพในมือคืนให้เจ้าของ แต่อีกฝ่ายส่ายหน้าปฏิเสธบอกว่า

“เจ้าเก็บเอาไว้ เป็นแนวทางในการตามหาเขา”

“ไม่จำเป็นหรอก ข้าจำได้ และมีวิธีเก็บข้อมูลในแบบฉบับของข้า ภาพนี้เป็นสิ่งสำคัญของท่าน ท่านเก็บเอาไว้เถอะ”

การสนทนายังคงมีต่อไป ท่าทางเฟรี่เริ่มกระวนกระวายจนอีกฝ่ายสังเกตได้ ในที่สุดปีศาจขาวเป็นคนลุกขึ้นก่อนและบอกยิ้มๆว่า

“วันนี้เจ้าไปพักผ่อนได้ ยังมีอาหารเย็นรออยู่ พรุ่งนี้ค่อยเดินทางต่อไป”

ว่าพลางหันไปพยักหน้าให้คนรับใช้ แต่หญิงสาวยังลังเลอะไรบางอย่าง เจ้าบ้านไม่สนใจ เห็นว่าพูดคุยกันพอแล้วหันหลังทำท่าจะเดินออกไปทางประตูอีกบาน

“เดี๋ยวสิ..ยังคุยกันไม่จบเลย”

“มีอะไรอีก”

ปีศาจขาวหันมาเลิกคิ้วถามทำหน้าสงสัย ไม่เข้าใจ

เฟรี่ทำตาเขียวแล้วถามอ้อมแอ้มว่า

“แล้วไนท์อยู่ไหน”

“นึกว่าเรื่องอะไร เจ้าเดินออกประตูหน้า เลี้ยวซ้ายตรงไปจะจบถนนเล็กสายหนึ่ง เลี้ยวซ้ายอีกครั้งตัดผ่านแนวป่าและเชิงเขาจะพบถ้ำแห่งหนึ่ง เขาถูกตรึงหมดสภาพอยู่ในนั้น อาจตายไปแล้วก็ได้ ใครจะไปรู้”

“ข้าไม่ได้สนใจเป็นห่วงอะไรมากมายอย่าเข้าใจผิด” รีบอธิบายเพื่อความเข้าใจอันดีงาม

“ข้าเพียงต้องพึ่งพาเขาออกจากที่นี่เท่านั้น ข้ามีคนรักแล้ว”

“ข้ารู้น่า ไม่ต้องอธิบาย”

ว่าแล้วปีศาจสาวเจ้าบ้านก็ขอตัวเดินเลี้ยวหายลับไป ทิ้งให้เฟรี่ยืนงงๆ ...อะไรกัน...พวกนี้ จะไปจะมาก็ไปๆมาๆ เอาดื้อๆ หน้าตาเฉยแบบไม่ให้ตั้งตัว สาวรับใช้อีกสองคนออกจากห้องครัวมาช่วยกันเก็บโต๊ะอาหาร คงพึ่งพาไม่ได้

ใจอยากไปนอนพักผ่อน แต่เท้ากลับก้าวออกมาหน้าตึก อยากดูสภาพคนบ้าๆ ถูกตรึงอยู่กับผนังจะได้นั่งหัวเราะใส่หน้าให้สาแก่ใจ โอกาสแบบนี้หาง่ายได้ที่ไหน

หลังจากเดินเดินเส้นทางเล็กๆ ตัดผ่านป่าโปร่งทิวทัศน์งดงามไปยังหน้าผาสูง ก็เห็นแห่งหนึ่งอยู่จริงๆ ปีศาจหน้ากากจะต้องคุ้นเคยกับสถานที่แห่งนี้เป็นอย่างดี นี่เป็นเรื่องที่ไม่ได้ถามปีศาจขาวว่าเพราะอะไร เรื่องนี้มีที่มาอย่างไร แต่ช่างเถอะ ไปดูหน้าคนบ้าๆ นั้นดีกว่ าอยากหัวเราะใส่หน้าจนอดใจไม่ไหวแล้ว

การหาตัวไนท์ได้ไม่ยากนักเพราะมีข้อมูลเกินพอ ปีศาจหน้ากากขาวไร้อารมณ์ถูกตรึงอยู่กับผนังจริงๆ โดยวัตถุโปร่งใสปักตรึงราวตัวเม่น คอพับลงเหมือนไม่ได้สติ

นี่หรือการรักษาตามแบบฉบับของปีศาจแบบนี้มันทรมานกันมากกว่า

หญิงสาวใจหายวาบ เป็นอะไรไปใครจะนำทาง

วิ่งปราดเข้าไปจับแขนเขย่าไปมาร้องเรียกชื่อเสียงดัง ไนท์ร้องโอ๊ย.. แล้วสะดุ้งลืมตาขึ้นมาทันที ถามเสียงขุ่น

“ทำอะไรของเจ้า”

“อ้าว..ข้านึกว่าเจ้าตายแล้ว” ทำตาโตมองหน้า

“ข้ายังตายไม่ลงคอ แต่ถ้าจับแขนข้าเขย่าแบบนี้ มันทำให้ข้าเจ็บรู้ไหม”

“ไม่รู้”

ตอบเสียงสะบัด
“ใครจะไปรู้ว่าเจ้าจะเจ็บปางตายแบบนี้ อยากถูกเสียบแบบนี้ต่อไปก็ตามใจ ไม่ยุ่งด้วยแล้ว ไปดีกว่า”

“เดี๋ยวสิ ช่วยข้าก่อน”

ปีศาจหนุ่มห้ามรีบร้องห้ามเมื่อเห็นอีกฝ่ายทำท่าจะหันหลังเดินกลับไปทางปากถ้ำ คนถูกเรียกไม่สนใจเดินต่อไป แต่แล้วก็หยุดอยู่ปากถ้ำ หันกลับไปมอง

สภาพของไนท์ตอนนี้หมดสภาพจริงๆ และคงดิ้นหลุดออกมาเองไม่ได้ นอกจากจะมีคนช่วย

เฟรี่เดินกลับมา หยุดอยู่ห่างๆ แล้วถามว่า

“เจ้ารู้สึกอย่างไร”

“สบายดีมาก”

“ยังปากดีเหมือนเดิม แบบนี้ยังมีหน้ามาบอกว่าสบายดีอีก”

“แล้วเจ้าคิดว่าข้าสบายดีหรือไง เป็นแบบนี้”

“ไม่รู้สิ เจ้าอาจชอบก็ได้ ก็เจ้าเป็นปีศาจนี่ ใครจะไปรู้ว่าพวกปีศาจอาจจะชอบแบบนี้ก็เป็นได้”

“กรรม..”
คนฟังส่ายหน้าพึมพำ

“ให้ข้าช่วยดึงเข็มนี่ออกไหม”

“ใส่บาตรนี่ต้องถามพระไหม”
อีกฝ่ายย้อนมาอย่างฟังแล้วกวนอารมณ์เป็นที่สุด ฟังแล้วทั้งน่าโมโหและน่าหัวเราะไปในคราเดียวกัน ปางตายแบบนี้ยังมีหน้ากวนประสาทชาวบ้านอีก

“นี่ไม่ใช่ใส่บาตร” หญิงสาวยังไม่ยอมช่วย

“แต่เป็นผีเสื้อถูกปักไว้กับผนังเท่านั้น ว่าแต่ข้าจะช่วยแต่ขอให้เจ้าถอดหน้ากากได้ไหม”

“ไม่ได้หรอก มันเป็นกฎ และไม่มีใครถอดหน้ากากนี่ออกได้ ถ้าไม่กลับไปยังดินแดนของข้าเสียก่อน”

“ซิส์....ข้าไม่อยากรู้นักหรอก”

“ตกลงจะช่วยหรือไม่ช่วย”

“ขอร้องอ้อนวอนข้าก่อนสิ”

เฟรี่ยิ้มกริ่ม บอกอย่างเป็นต่อ ตอนนี้ตัวเองอยู่ในฐานะเหนือกว่าจะต้องใช้โอกาสเวลานี้ให้เป็นประโยชน์ที่สุด

“แม่คุณทูนหัวผู้งดงามในสามโลก โลกนี้และโลกหน้า สาวสวยผู้สวยงามปางตายสุดดิ้นฤดีแด ได้โปรดช่วยข้าน้อยออกไปที พ่ะย่ะค่ะ”

“คนบ้า..!!”

เฟรี่ร้องเสียงดังจับแขนคนกวนประสามเขย่าอย่างแรง คนห้อยผนังร้องโอ๊ย..อีกครั้งแล้วคอพับคออ่อนไปทันที

หญิงสาวใจหายวาบ เอาอีกแล้ว .. ลืมนึกไปว่าจับต้องรุนแรงไม่ได้ แต่ปากคอแบบนี้ใครจะไปทนได้ พอเห็นอาการคอพับคออ่อนแบบนี้ก็ใจหาย รู้ว่าไม่ได้เป็นการเสแสร้ง ไม่มีคนมาต่อปากต่อคำอีกแล้ว

<จบบทที่ 6
โปรดติดตามตอนต่อไป>

จากคุณ : GTW

เขียนเมื่อ : วันเถลิงศก 54 21:04:59

ความคิดเห็นที่ 2

คุณ : NUAOFFYHU

ครั้งนี้กันท่าก่อนใครเลยนะครับ
ยินดีด้วยเลย
^__^...

อ๋อ
คุณนูย้ายบ้านเหรอครับ
ท่าทางหนักแย่นะนั่น :)

+++++++++

คุณ : กำไลสีขาว

ปีศาจขาวในเรื่อง ก็เพี้ยนๆ เหมือนกันนะครับ
รู้สึกตัวละครกับคนเขียน พอๆกัน
^^....

********

คุณ : Setakan

ท่าทางจะหายยาวจริง ๆ นะครับ คราวนี้

********

คุณ : กุลธิดา (kdunagin)

นั่นนะสิครับ ท่าทางเฟรี่ต้องเปลี่ยนบริษัทใหม่แล้ว
บริษัทนี้สัญญาณไม่ดีเลย^__^..

********

คุณ : NUAOFFYHUB

สวัสดีอีกครั้งครับคุณนู
เห็นถือยาสระผมไปเล่นน้ำสงกรานต์ด้วยนี่นา
^__^..

********

คุณ : แพรวดาว

คนชอบหาเรื่องผิดตรงไหนหรือ อืมม์
นั่นสิเนอะ
แต่บางทีไม่ต้องหา เรื่องก็มาเองก็ได้นะครับ ฮี่ๆๆ
^^...
สงกรานต์นี้อยุ่บ้านครับ เลยไม่โดนสาดน้ำ
และไม่ได้ประแป้งใคร ^^..เสียดายๆ

********

คุณ : เซโก้4

อ๋ะ
มีนะครับ มีนางฟ้าขาว นางฟ้าดำ อะไรแบบนี้ด้วย
จริงๆนา
เพราะแนวคิดคือทุกพื้นที่อยู่ในระดับเดียวกันทั้งนั้น
ไม่ได้มีใครสูงหรือต่ำกว่าใคร ^_^...

*******

คุณ : จันทร์พันฝัน

เดี๋ยวจะเข้าไปแก้ไขเลยนะครับ
ขอบคุณมากๆ
ตอนนี้คงหายยุ่งขึ้นบ้างแล้วนะครับ

*******

คุณ : kaburapat
ขอบตุณที่มาเยือนนะครับ ^^

*****
ขอบคุณกิีฟงามๆของคุณ

: Setakan, kdunagin, npuiy, รุริกะ, แพรวดาว, จันทร์พันฝัน

มากๆๆๆครับ

^^..........

แก้ไขเมื่อ 16 เม.ย. 54 15:40:13

จากคุณ : GTW

เขียนเมื่อ : วันเถลิงศก 54 21:06:19

ความคิดเห็นที่ 3

กันที่

จากคุณ : แพรวดาว

เขียนเมื่อ : วันเถลิงศก 54 21:14:48

ความคิดเห็นที่ 4

ตกลงว่าแดนปิศาจจะมีปิศาจเลวๆ อยู่บ้างมั้ยคะเนี่ย

เท่าที่อ่านมายังไม่เห็นปิศาจสักตัว

นอกจากแค่ชื่อที่ใช้เรียกเท่านั้นเอง

(เป็นคำชมนะนี่ อิ อิ อิ)

จากคุณ : กำไลสีขาว

เขียนเมื่อ : วันเถลิงศก 54 22:07:14

ความคิดเห็นที่ 5

มาจองที่ กันท่า จองท่ากันที่ไม่ทัน ขี้แง

จากคุณ : NUAOFFYHUB

เขียนเมื่อ : วันเถลิงศก 54 22:45:47

ความคิดเห็นที่ 6

ขยันจริงครับ

จากคุณ : kaburapat

เขียนเมื่อ : วันเถลิงศก 54 23:01:14

ความคิดเห็นที่ 7

moonstar

จากคุณ : แพรวดาว

เขียนเมื่อ : 16 เม.ย. 54 00:12:29

ความคิดเห็นที่ 8

morning kaaaaaaaa ^_____^

จากคุณ : แพรวดาว

เขียนเมื่อ : 16 เม.ย. 54 06:12:56

ความคิดเห็นที่ 9

ตามมาสาดน้ำอีกค่ะ ขันสาดน้ำ
(ยังเล่นไม่เลิก 555)

อรุณสวัสดิ์ค่า คุณแพรวดาว คุณกำไลสีขาว น้องนู
อย่าเพิ่งหนีไปไหนน้า...
พรุ่งนี้จะพาไปเที่ยวงานก่อกองทรายที่บางแสนกันค่ะ :D

ปล. แล้วไนท์ที่สลบไป เฟรี่ต้องมอร์นิ่งคิสให้ตื่นมั้ยคะ
ถามเรื่องนิยายน้า............ คิคิ ^^

จากคุณ : รุริกะ

เขียนเมื่อ : 16 เม.ย. 54 07:34:26

ความคิดเห็นที่ 10

^
ถ้าเป้นแบบนั้นไนท์ไม่ฟื้นแน่เลย ตายคาที่
^^

จากคุณ : GTW

เขียนเมื่อ : 16 เม.ย. 54 07:39:11

ความคิดเห็นที่ 11

Morning ค่ะ วันนี้นอนยาวเลยเชียว

จากคุณ : NUAOFFYHUB

เขียนเมื่อ : 16 เม.ย. 54 10:06:28

ความคิดเห็นที่ 12

อุกิ๊วววว

เป็นใครมาเห็นก็กรี๊ดล่ะเจ้าค่ะ แหมๆๆๆ เล่นต้อนรับแบบวิธีนี้ กึ๋ย

จากคุณ : หนูอิน (อินทรายุธ)

เขียนเมื่อ : 16 เม.ย. 54 17:54:30

ความคิดเห็นที่ 13

ไหนๆๆๆ ... มอร์นิ่งคิส????? O__O'
ไม่เห็นมี ... มีแต่ สกายคิก ไนท์เลยตายเลย....อิอิ

คุณรุริกะ ไปก่อกองทรายด้วยค่ะ แต่ตอนดึกๆ นะคะ
เอาเพลงมาประกอบให้ด้วย (เข้ากันมั้ยเนี่ย??? ^______^)

สวัสดีคุณอินด้วยค่า

จากคุณ : แพรวดาว

เขียนเมื่อ : 16 เม.ย. 54 20:48:26

ความคิดเห็นที่ 14

ไนท์กับเฟรี่ เล่นบทพ่อแง่:-)อนต่อแล้ว

จากคุณ : เซโก้4

เขียนเมื่อ : 16 เม.ย. 54 23:21:31

ความคิดเห็นที่ 15

เฟรี่ได้โอกาสแล้ว แกล้งไนท์เสียให้เข็ด
ว้าว ปีศาจสาวมีเรื่องรักฝังใจด้วย ใจสลาย

จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin)

เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 54 06:52:36

ความคิดเห็นที่ 16

กลับมาสวัสดีน้องนู
คุณอิน
คุณแพรวดาว
คุณเซโก้
และคุณกุลธิดา
ด้วยนะคะ =^____^=

แอบย่องมาพาน้องสาว คุณแพรวดาว
และท่านอื่นๆ ไปเดินกินลม ชมกองทรายกันที่ชายหาดบางแสนค่ะ

กระทู้นี้นะคะ :)

http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E10456138/E10456138.html

จากคุณ : รุริกะ

เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 54 18:40:46

ความคิดเห็นที่ 17

สวยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

จากคุณ : NUAOFFYHUB

เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 54 19:43:37

ความคิดเห็นที่ 18

ปีศาจไนท์ กวนได้ใจดีจริงค่ะ
ชอบๆ

จากคุณ : pormare

เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 54 20:30:00

ความคิดเห็นที่ 19

ตามอ่านได้หมดแล้ว...เย้
ไปกินข้าวก่อนนะครับ
วันนี้โชคดีต่อเนื่องจากวันหยุด ไม่มีงานเข้าเลย
ถ้าว่างต่อถึงตอนบ่าย จะพยายามปั่นโดนัทมาแปะตอบแทนนะครับ

จากคุณ : zoi

เขียนเมื่อ : 18 เม.ย. 54 11:53:00

ความคิดเห็นที่ 20

^
^
^
น่าอิจฉาเสียนี่กระไร !!!

ว่างมากก็ปั่นมาแปะซะดีๆ ให้ไวๆ .... ^________^

จากคุณ : แพรวดาว

เขียนเมื่อ : 18 เม.ย. 54 12:33:52

ความคิดเห็นที่ 21

.

จากคุณ : แพรวดาว

เขียนเมื่อ : 18 เม.ย. 54 16:48:44

ความคิดเห็นที่ 22

ง่ำ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ หย่อย

จากคุณ : NUAOFFYHUB

เขียนเมื่อ : 18 เม.ย. 54 21:23:35

ความคิดเห็นที่ 23

^
^
^
จ๊ากกกกกกส์.....คุณนูกัดนิ้ว !!!!

ปล. คุณนู ... เห็นเค้ามั้ย อยู่ข้างหลังอ้ะ ^_____^

จากคุณ : แพรวดาว

เขียนเมื่อ : 18 เม.ย. 54 22:19:32

ความคิดเห็นที่ 24

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
จ้องไปจ้องมาแล้วเหมือนผีเลยค่า ตกใจ หน้าขาวจั๊วะเลย แถมยิ้มอีกต่างหาก

จากคุณ : NUAOFFYHUB

เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 54 20:29:33

ความคิดเห็นที่ 25

ผมกลัว

จากคุณ : GTW

เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 54 20:52:30

ความคิดเห็นที่ 26

^
^
^
กลัวทำไมคะ เค้าไม่เคยหลอกใครซักคน (ยกเว้นคุณนู...กุ๊กๆ กู๋)

ฮ่าๆๆๆ กรี๊ดให้ดังสามบ้านแปดบ้านเลยค่ะคุณนู
เค้าอ่ะ ปีศาจขาวตัวจริงอะไรจริง ดูสิคะมีแต่ตาขาว ไม่มีตาดำเลย

กรี๊ดดดดดดดดดดด...ว่าแล้วก็กลัวเหมือนกันนะ งือออออออ !!!!

จากคุณ : แพรวดาว

เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 54 22:06:28

ความคิดเห็นที่ 27

ผมก็กลัวคุณแพรวดาวครับ ยืนยัน กลัวจนท้องแข็งเลยครับฮ่าๆๆ

เรื่องนี้ผมชอบนางเอกนะ น่ารักดีครับ

จากคุณ : kaburapat

เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 54 11:34:24

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป