แววตา -เจ็บปวด – ว่างเปล่า- ช่องว่างระหว่างเรา ...และน้ำในตา

ฉันมองเข้าไปในดวงตาเธอ มันช่างว่างเปล่า
ใบหน้าฉันแผ่วร้อน ..ฉันเจ็บปวด
จำเก็บความรู้สึกฝืนทน กล้ำกลืน  
แววตาเธอ แววตาฉันดูช่างแตกต่าง
... เหมือนแฝงความนัยซ่อนอะไรอยู่..

เธอมองผ่านหน้าฉันไป คอยมองหา
ใครสักคน  สักคนที่เข้ามาเติมเต็มเธอ
มาบอก “ว่าจะรัก เธอคนเดียวตลอดไป”
เธอยิ่งคิด คิด แล้วยิ่งปวดเจ็บ ..ที่ใจ..
เพราะเธอพบกับความว่างเปล่า ..เหมือนฉัน

นอกกระจกใสๆนั้น คู่รัก คู่แล้วคู่เล่าเดินผ่านไป
เธอเหม่อมอง เฝ้าดู  พึมพา “ทำไม ฉันไม่สมหวังในรักบ้าง”  
แต่ฉันตั้งใจ จ้องหน้าเธอ พึมพา “ดีแล้ว ..มีเธออยู่ตรงนี้ ขอแค่นี้พอ”


ฉันพยายาม บอกให้เธอเข้าใจ และทำใจ
เธอพยายาม บอกฉันว่า “ไม่อาจเข้าใจ เพราะฉันกำลังเจ็บ”
ฉันตั้งใจบอกเธอว่า “อย่าคิดเลย …แล้วความเจ็บจะผ่านไป”
เธอไม่ตั้งใจฟัง คิดว่ามันคงยากที่จะผ่าน..เธออยากฟังเสียงความเจ็บ..

เพียงชั่วขณะ เธอและฉัน ..หันหน้ามามองกัน..
“เนิ่นนานแล้ว กับความสัมพันธ์ เยื่อใยแห่งมิตรภาพ  อันอบอุ่น
ส่งผ่าน เราทั้งสอง รอยยิ้มบางๆ เสียงหัวเราะใสๆ ..
พร้อมเข้าใจในสิ่งที่เป็นอยู่  .. กับช่องว่างระหว่างเรา
..และมันจะเป็นอย่างนี้ โดยไม่มีจุดสิ้นสุด ”

เราโบกมือ ลาจาก ต่างเข้าใจ และไม่รู้เมื่อไหร่จะเจอกันอีก
ณ ช่วงเวลาเดียวกัน..
เธอแหงนหน้ามองท้องฟ้า พยายามสะกดกลั้นน้ำในตาเธอไม่ให้ไหล
ฉันเหม่อมองดวงไฟ นำทาง ผ่านทีละดวง ทีละดวง แสงไฟวันนี้
ช่างแตกต่าง จากวันก่อนๆ  เพราะแสงสะท้อนกำลังหยอกล้อ
อยู่กับน้ำในตาฉัน ..

(จำไว้เธอไม่ได้เจ็บ ..อยู่คนเดียว)......................
 กำลังรอพิจารณาในนิตยสารฉบับหนึ่งอยู่ค่ะ ^ ^ เลยอยากเอามาให้เพื่อนฝากมุมมอง  เคยเจอเรื่องเศร้าที่ทำให้เราเขียนอะไรไม่รู้ตัว พอย้อนกลับมาอ่าน เราเขียนแบบนี้หรือเนี้ย ^ ^

จากคุณ	: เจ้าหยอยน้อย
เขียนเมื่อ	: 16 เม.ย. 54 01:07:24