ความคิดเห็นที่ 1 ตอนที่ 5.2 “พ่อค้าคนนั้น ชื่นชมรินใหญ่เลยนะครับ” ก้องเล่าเมื่อเดินออกมาจากร้านขายเสื้อผ้่า “ชื่นชมเหรอคะ” รินขมวดคิ้วอย่างสงสัย “เขาชมว่า เอ่อ รินสวยนะครับ” ชายหนุ่มพูดออกมาไม่แน่ใจว่าตัวเองควรจะพูดดีหรือไม่ เกรงเธอจะเข้าใจผิดว่าเขาพูดชมซะเอง “เอ้อ ขอบคุณค่ะ” เธอพอรู้สึกบ้างถึงสายตาคมกล้าของพ่อค้าผู้นั้นที่จ้องมองเธอ แต่พอคำพูดออกมาจากปากก้องก็ทำให้เธอรู้สึกเขินอายเล็กน้อย “รินได้สังเกตไหมครับ ว่าพ่อค้าคนนั้นหน้าตาไม่เหมือนชาวลามูทั่วไป” ก้องพยายามเปลี่ยนเรื่องเพื่อลดบรรยากาศประดักประเดิดนี้ “ค่ะ จมูกโด่งมากเหมือนฝรั่งเลยค่ะ” รินตอบ “พี่คิดว่า เขาน่าจะเป็นลูกผสมซูลูนะครับ” ก้องพูด และอธิบายต่อเมื่อเห็นรินทำหน้างง “ ที่ดินแดนแชงกรีลานี่ประกอบด้วย 5 แคว้นครับ ลามู ซูลู เชงลี เทนซิน และ บารัน ในจำนวนนี้ชาวซูลูจะมีหน้าตาและวัฒนธรรมต่างออกไปมากที่สุด ตัวสูง จมูกโด่ง ตาลึก เหมือนพวกยุโรปน่ะครับ” “อ๋อ พี่ก็เลยคิดว่าพ่อค้าคนนั้นเป็นลูกผสมซูลูใช่มั้ยคะ” “ครับ” ก้องพยักหน้า "ลามูจะเป็นดินแดนที่มีลูกผสมทางเชื้อชาติเยอะที่สุด เมื่อเทียบกับแคว้นอื่น รู้มั้ยครับว่าทำไม” “เพราะนโยบายเสรีนิยมเปิดประเทศคล้ายๆอเมริกาเหรอคะ” รินตอบ “ เข้าใจคิดครับ แต่ตรงข้ามนโยบายของลามูค่อนข้างปิดประเทศด้วยซ้ำ จำกัดคนต่างชาติเข้าออก หากจะมาอยู่ต้องทำการขออนุมัติจากพระแม่เจ้า” ก้องตอบ “พระแม่เจ้า” รินทวนคำ “โอเคครับ งั้นพี่อธิบายยาวเลยแล้วกัน" แล้วก้องจึงเริ่มเล่าตำนานของลามูให้รินฟัง เมื่อประมาณ 150 ปีก่อน มีตำนานเล่าว่าลามูเป็นประเทศที่มีกองทัพเข้มแข็งที่สุดในแชงกรีลานี้ องค์กษัตริย์กระหายสงครามและความเป็นใหญ่ต้องการรวบอำนาจเป็นหนึ่งเดียวจึง เริ่มรุกรานประเทศเพื่อนบ้านทั้งซูลูและเชงลี และสามารถตียึดไปถึงเมืองหลวงของซูลูได้ กษัตริย์ซูลูต้องลี้ภัยไปอยู่เชงลี จากนั้นจึงทำการรุกต่อไปยังเชงลียึดหัวเมืองทางใต้ได้เกือบทั้งหมด กองทัพ พันธมิตรจึงเกิดขึ้นด้วยเกรงภัยจะถึงตัว เทนซินและบารันที่ไม่มีพรมแดนติดกับลามูก็กระโดดมาร่วมสงครามด้วย ทำให้โฉมหน้าของการรบเปลี่ยนไป สงครามดำเนินอยู่ยาวนานกว่ายี่สิบปีเสียไพร่พลผู้คนล้มตายเป็นจำนวนมาก ในที่สุดโดยการนำของกษัตริย์เทนซินในยุคนั้นที่เชี่ยวชาญในการรบ ก็สามารถตีโต้กลับจนกระทั่งเข้ามายึดลามูได้ ชายแดนลามูที่ติดกับเชงลีนั้นเป็นทะเลทรายกว้างใหญ่ไพศาล เพราะฉะนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะยกทัพฝ่าทะเลทรายเข้ามาแต่กองทัพ พันธมิตรก็ทำสำเร็จ เมืองหลวงลามูในอดีตอยู่ในโอเอซิสใหญ่ท่ามกลาง ทะเลทรายไม่ใช่เมืองหลวงปัจจุบัน วิถีชาวทะเลทรายนั้นเป็นนักรบไม่เคยยอมแพ้ใคร ดังนั้นชาวลามูจึงสู้ตายเพื่อรักษาเมืองไว้และปฏิเสธสนธิสัญญาสงบศึก ผลคือพลเมืองชายล้มตายแทบจะหมดเมือง เหลือเพียงผู้หญิง เด็ก และคนชรา จากนั้นเมืองหลวงลามูจึงถูกย้ายมาทางเหนือที่อยู่ปัจจุบันนี้โดยการฟื้นฟู ของวีรสตรีสี่คนในตอนนั้น นับแต่นั้นมาแคว้นลามูก็ถูกปกครองโดยสตรีที่เรียกว่าพระแม่เจ้า “ แล้วลามูต้องตกเป็นเมืองขึ้นรึเปล่าคะ” รินถาม “ ไม่ครับ พี่คิดว่าทางกองทัพพันธมิตรคงจะเห็นว่าลามูแทบจะสิ้นชาติอยู่แล้ว จากการศึก ผู้ชายแทบจะไม่เหลืออยู่ในเมืองจึงปล่อยให้ปกครองตนเอง ผลจากสงครามครานั้นทำให้ลามูหวาดกลัวสงครามและปิดประเทศ จำกัดชาวต่างชาติเข้าออก ไม่อนุญาตให้แต่งงานกับชาวต่างชาติโดยไม่ได้รับการพิจารณาจากเจ้าเมือง” “เอ๊ะ แล้วทำไมถึงมีลูกผสมเยอะได้เหรอคะ หรือว่าทหารชนะสงครามข่มขืนผู้หญิงลามู” รินถาม “ดินแดนส่วนใหญ่ในแชงกรีลานี้นับถือลัทธิเชนซึ่งคล้ายๆศาสนาพุทธของเรา ข้อห้ามที่สำคัญอย่างหนึ่งคือห้ามผิดผัวผิดเมียครับ เพราะฉะนั้นกองทัพที่ถูกนำโดยกษัตริย์เทนซินที่เป็นดินแดนที่นับถือลัทธิเชน เคร่งครัดที่สุดไม่น่าจะทำเรื่องแบบนี้นะครับ” ก้องอธิบายจากความเข้าใจของเขา “พี่เล่าต่อนะครับ จากนโยบายปิดประเทศรวมทั้งประชากรผู้ชายในลามูที่ต่ำมาก ทำให้เกิดปัญหาอัตราการเพิ่มขึ้นของประชากร” “เลยอนุญาตให้ผู้ชายมีเมียได้หลายคนเหรอคะ” รินถาม “ก็ไม่เชิงครับ ลามูนิยมมีผัวเดียวเมียเดียวถ้าแต่งงานแล้ว แต่ถ้าหากยังไม่แต่งงานก็ไม่ผิด ดังนั้นจึงมีเด็กกำเนิดขึ้นจากมารดามากมายที่มีบิดาคนเดียวกัน แต่กลับกันคือ เด็กเหล่านี้จะถูกเลี้ยงโดยสิทธิขาดของฝ่ายมารดา โดยบิดาไม่มีสิทธิรู้เห็น” ก้องเล่าต่อ “อย่างนี้มันก็เหมือน เอ่อ พ่อพันธุ์สิคะ” รินพูดออกมา ชายหนุ่มพยักหน้า “ดังนั้นเรื่องนี้ก็รวมไปถึงชาวต่างชาติด้วย ทำให้มีเด็กลูกผสมลามูมากมาย ที่ไม่เคยเห็นหน้าพ่อ ชาวลามูส่วนใหญ่เคยชินกับวิถีชีวิตที่เติบโตกับมารดาโดยไม่รู้จักบิดา มีเพียงชนชั้นสูง คหบดี เชื้อพระวงศ์ที่นิยมการแต่งงานครับ” “แล้วยังสืบทอดมาจนถึงทุกวันนี้เหรอคะ” รินถามพร้อมเลิกคิ้วสูง “ ครับ” ก้องพยักหน้า จากคุณ : moonlightsonata เขียนเมื่อ : 16 เม.ย. 54 17:55:59 A:94.36.100.117 X: TicketID:313202

ความคิดเห็นที่ 2 ตอนที่ 5.3 จากเลคเชอร์ประวัติศาสตร์ลามูอันยาวนาน ก้องจึงบอกรินว่าเขาจะแวะไปที่ร้านขายยาและร้านขายอานม้าซึ่งคงจะนาน ถ้าหากเธออยากเดินดูรอบๆหรือจะกลับไปที่กระโจมก็ได้ รินจึงตัดสินใจที่จะเดินต่อให้ทั่ว รินเดินมองนู่นมองนี่ไปเรื่อยๆ สายตาเธอมองไปที่ร้านขายเครื่องประดับผมหน้าตาสวยงามที่อยู่ฝั่งตรงข้ามจึง ไม่ทันมองและสะดุดเท้าใครคนหนึ่งท่ามกลางผู้คนที่ขวักไขว่เซถลาล้มลง อ้อมแขนของชายคนหนึ่งโอบอุ้มเธอไว้จากด้านหลัง “ขอบคุณมากค่ะ” รินกล่าวขอบคุณโดยไม่ได้หันหน้าไปมองแล้วรีบผละออกจากอ้อมแขนนั้นโดยเร็ว จังหวะรีบร้อนนั้นทำให้หมวกใบยักษ์ของพี่ก้องที่ครอบหน้ารินเกือบครึ่งหน้า ร่วงหล่นออกมาโดยไม่รู้ตัว หญิงสาวพี่ึงนึกได้ว่าก่อนหน้านี้พูดเป็นภาษาไทยเขาอาจจะไม่เข้าใจ จึงหันหน้าไปยิ้มให้ชายผู้นั้นก่อนยกมือสองข้างประสานกันข้างหนึ่งกำข้าง หนึ่งแบคล้ายท่าที่เคยเห็นในหนังจีนแล้วเดินจากไป “จินปา เจ้าเห็นเหมือนที่ข้าเห็นหรือไม่” ชายร่างสูงท่าทางสง่างามที่ซ่อนใบหน้าภายใต้เงาหมวกปีกกว้างเอ่ยขึ้น “ขอรับ ท่านเยซาน” ชายหนุ่มร่างสูงอีกคนที่มีใบหน้างดงามราวอิสตรีตอบด้วยท่าทางนอบน้อมเกรงใจ “รินเชน นางคือ รินเชนไม่ผิดแน่ แต่ทำไมนางแต่งกายประหลาดนัก” ชายเจ้าของใบหน้าขาวคมคายค้ิวเข้มมีไรเคราจางๆภายใต้หมวกพูดพร้อมกับมองหมวก ที่หญิงสาวทำตกไว้ในมือ “เรารีบตามนางไปกันเถอะ” เยซานพูดแล้วรีบเดินตามไปยังทิศทางที่หญิงผู้นั้นหายตัวไปท่ามกลางฝูงชนที่หนาแน่น จากคุณ : moonlightsonata เขียนเมื่อ : 16 เม.ย. 54 17:57:58 A:94.36.100.117 X: TicketID:313202

ความคิดเห็นที่ 3 ตอนที่ 5.4 “ข้าไม่อยากเชื่อ ทำไมเราจึงตามตัวนางไม่เจอ” เสียงพูดขึ้นจากชายที่นั่งอยู่บนพื้นของกระโจมที่พักนักเดินทางในมุมหนึ่ง ที่จัดเป็นโต๊ะเล็กนั่งกับพื้นสำหรับแขกนั่งรับประทานอาหาร “ผู้คนเยอะนัก ท่านเยซาน ข้าเชื่อว่าท่านรินเชนยังไม่ได้เดินทางไปไหน ไว้พรุ่งนี้ข้าจะออกตามหานางตั้งแต่ตะวันขึ้น” ชายหนุ่มใบหน้างดงามราวอิสตรีที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียง นอบน้อม “อย่างน้อย ข้าก็มีสิ่งนี้พิสูจน์ว่าข้าไม่ได้ฝันไป เป็นนางจริงๆ” เยซานพูดพร้อมกับดูหมวกในมือ “รวมทั้งเจ้าเองก็เห็นพร้อมๆกับข้าเช่นเดียวกัน จินปา หากเจออีกครั้งข้าจะไม่ยอมปล่อยนางจากอ้อมกอดนี้เป็นแน่” นัยน์ตาคมภายใต้คิ้วที่เข้มจัดนั้นบ่งบอกถึงความรักและผูกพันอย่างลึกซึ้ง “ขอรับ” จินปาได้แต่คาดหวังว่าวันพรุ่งนี้จะตามนางผู้นั้นพบ เพื่อที่ความทุกข์ระทมที่ผ่านมาของเจ้านายอันเป็นที่รักของเขาจะได้เบาบางลง บ้าง คนทั้งคู่ไม่ได้รู้สึกตัวว่าพวกเขาถูกนัยน์ตาสีน้ำเงินเข้มจนเกือบดำของชายไว้ หนวดเครารุงรังจมูกโด่งเป็นสันผู้หนึ่งลอบสังเกตอยู่จากโต๊ะอีกด้านหนึ่งของ กระโจม จากคุณ : moonlightsonata เขียนเมื่อ : 16 เม.ย. 54 17:59:25 A:94.36.100.117 X: TicketID:313202

ความคิดเห็นที่ 4 ตอนที่ 5.5 “โอ๊ย ข้าปวดมาก ไม่ไหวแล้ว” เสียงร้องของหญิงใกล้คลอดนางหนึ่งดังขึ้นในกระโจม “แม่นาง ใจเย็นๆนะ ตอนนี้ปากมดลูกเปิดเต็มที่แล้ว จงสูดลมหายใจเข้าให้เต็มที่ แล้วกลั้นไว้ แล้วค่อยๆเบ่งออกมาเถอะ ข้ากับโอวาลอยู่ตรงนี้แล้ว รอช่วยเจ้าและลูกอยู่” ก้องซึ่งนั่งอยู่บริเวณปลายเท้าของหญิงผู้ นั้นเอ่ยขึ้น ถัดจากเขาไปเพียงเล็กน้อยเป็นโอวาล และ ถัดไปอีกคือรินที่เฝ้ามองสถานการณ์อย่างตื่นเต้น หญิงใกล้คลอดเมื่อได้ยินเสียงอันอ่อนโยนของหมอนารันก็สงบลงบ้าง “เอาล่ะ เจ้าจงเตรียมพร้อมที่จะเบ่งอีกครั้งนะ หายใจเข้า กลั้นใจ เอ้า เอาเลย เบ่ง” นรัญญ์เอ่ย เมื่อเขารู้สึกได้ถึงการแข็งเกร็งและบีบตัวของมดลูกของเธอ หญิงสาวทำตาม “อื๊...” พร้อมกับเบ่ง “ดีมาก อย่างงั้น เอ้า พักก่อนนะ เอาล่ะ เริ่มใหม่อีกครั้งเอาเลยเบ่งเต็มที่” “อ๊ึ...” เสียงเชียร์เบ่งจากโอวาลดังมาเพื่อช่วยเหลือ “ดีมาก หัวลูกเจ้าเริ่มโผล่มาแล้วนะ อดทนอีกหน่อย เจ้าจะได้เห็นหน้าลูกแล้ว เอ้า พร้อมแล้วเบ่งได้” ก้องพูดหลังจากเขาเริ่มเห็นศีรษะเด็กโผล่มาบริเวณช่องคลอด “อึ๊... โอ๊ย ข้าไม่ไหวแล้ว” หญิงใกล้คลอดร้องออกมาอย่างหมดแรง ความเจ็บปวดที่แสนทรมาน เธอพยายามเบ่งเต็มที่แล้ว แต่ทำอย่างไรก็ดูเหมือนไม่เพียงพอซักที เมื่อไหร่ความทรมานนี้จะสิ้นสุดซักที ก้องพยายามให้กำลังใจและเชียร์เบ่งหญิงใกล้คลอดผู้นี้อย่างเต็มที่ แต่ดูเหมือนว่าหญิงผู้นี้จะไม่มีแรงเบ่งแม้แต่น้อย ศีรษะทารกยังคงโผล่อยู่ตรงปากช่องคลอดไม่ยอมขยับ เมื่อเหตุการณ์เป็นซ้ำๆอยู่เช่นนี้ผ่านไปสองชั่วโมงแล้วทำให้ก้องเหงื่อตก ในสภาวะเช่นนี้ เขาไม่มีเครื่องสำหรับมอนิเตอร์สัญญาณชีพทารกแต่อย่างใด ก้องถอนหายใจเมื่อคิดว่าเขาจำเป็นต้องเสี่ยงเพื่อใช้สิ่งนั้นแลกกับชีวิตของทารกน้อย ชายหนุ่มตัดสินใจหยิบเครื่องมือที่เขาได้ขอให้ช่างตีเหล็กฝีมือดีทำให้ตามแบบ ที่เขาวาดให้ตั้งแต่หกเดือนก่อนซึ่งเขาเพิ่งจะได้มันมาเร็วๆนี้ มันคือฟอร์เซ็ปส์ช่วยคลอดที่มีลักษณะเป็นด้ามยาวและมีความโค้งลึกลงไปเข้า กับรูปศีรษะเด็ก “แม่ นาง ข้าเห็นทีต้องใช้เครื่องมือช่วยดึงเด็กออกมา หากปล่อยไว้นานคงจะไม่ดีกับลูกเจ้าเป็นแน่ ต่อไปนี้เจ้าจงตั้งใจฟังข้าให้ดีและทำตามที่ข้าบอกนะ” ก้องเอ่ยกับหญิงเจ้าของครรภ์ “ค่ะ ท่านหมอ” เสียงนางตอบรับอย่างเหนื่อยอ่อน “โอวาล เตรียมมีดและผ้า แล้วก็จุกยางพร้อมแล้วใช่หรือไม่” “ค่ะ ท่านหมอ” โอวาลตอบรับ “ริน เดี๋ยวพอเด็กคลอด รินรีบเอาผ้านั่นมาเช็ดตัวเด็กแล้วก็ห่อตัวเด็กไว้นะ” รินเบิกตากว้างแล้วพยักหน้ารับ “ค่ะ” จากคุณ : moonlightsonata เขียนเมื่อ : 16 เม.ย. 54 18:08:35 A:94.36.100.117 X: TicketID:313202

ความคิดเห็นที่ 5 ตอนที่ 5.6 หมอนารันอธิบายถึงการฉีดยาชาระงับความเจ็บปวดและเริ่มทำการบล็อคเส้นประสาทพู เดนดัล ตัวยาชานี้เขาได้มาจากหมอยาจากทะเลทรายนั่นเอง จากนั้นนรัญญ์จึงกรีดมีดลงไปบริเวณหนังด้านนอกช่องคลอดเพื่อเปิดทางให้กว้าง ขึ้นก่อนจะสอดฟอร์เซปทีละข้างจับตามความโค้งศีรษะของทารกแล้วจึงล็อคด้ามฟ อร์เซปส์ ชายหนุ่มคลำปุ่มศีรษะทารกเพื่อให้แน่ใจว่าอยู่ในแนวหน้าหลัง ก้องเริ่มออกแรงดึง พร้อมทั้งให้มารดาออกแรงช่วยเบ่ง เขาเริ่มออกแรงดึงครั้งที่หนึ่ง ยังไม่ได้ เบาไป ชายหนุ่มเพิ่มแรงในการดึงมากขึ้นในครั้งที่สอง เอาหละ หัวเด็กเริ่มขยับออกมามากขึ้น ครั้งที่สามนั่น ก้องเพิ่มแรงดึงมากขึ้นอีกนิด "ผลุบ" และแล้วในที่สุดศีรษะเจ้าทารกน้อยก็โผล่พ้นปากช่องคลอดออกมา "ฟู่" ก้องผ่อนลมหายใจออกมาอย่างโล่งอก ชายหนุ่มวางฟอร์เซปส์แล้วจึงช่วยทำคลอดไหล่และลำตัวที่ตามมาอย่างไม่ยากเย็น นัก โอวาลช่วยหยิบจุกยางที่เขาทำขึ้นมาเอง เพื่อดูดน้ำลายและน้ำคร่ำแม่ที่อยู่ในปากทารก ไม่นานนัก เจ้าทารกน้อยเริ่มร้องไห้จ้า และใบหน้าจากสีอมม่วงก็เริ่มกลับมาแดง อุแว้ เสียงร้องของทารกนั้นเองก็ทำให้มารดาน้ำตาไหลริน “ลูกแม่” ก้องรับผ้ามาห่อตัวทารกน้อย พร้อมหยิบมีดมาตัดสายสะดือ ชายหนุ่มเฝ้ามองทารกน้อยในอ้อมกอดที่ค่อยๆตัวแดงขึ้น ปลายมือปลายเท้าแดงขึ้น และร้องไห้จ้าอย่างพอใจ เขาสำรวจดูแล้วทารกน้อยอายุครบเทอมและสมบูรณ์ดีทุกอย่าง เว้นเสียแต่บริเวณศีรษะและใบหน้ามีรอยช้ำจากการใช้ฟอร์เซปส์ ก้องเช็คดูกะโหลกศีรษะอย่างละเอียดเพื่อดูว่ามีรอยแตกหักหรือไม่ จากนั้นเขาจึงส่งเด็กให้โอวาลให้อุ้มไปให้แม่ดู เขาเดินไปตรวจจับ ชีพจรมารดาอีกข้างหนึ่งพบว่าชีพจรยังเต้นเป็นปกติดีอยู่ แล้วจึงวนกลับมาทำคลอดรก จากนั้นจึงเย็บปิดแผลทั้งไหมและเข็มเย็บก็มาจากความต้องการอย่างแรงกล้าของ เขา กับการพยายามหาวัสดุที่เหมาะแก่การใช้สำหรับเป็นไหมเย็บแผล รวมทั้งช่างตีเหล็กที่ยอมทำเข็มเย็บแผลให้เขาเป็นพิเศษอีกด้วยสิ่งเหล่านี้ ล้วนแล้วแต่ใช้เวลาสองปีกว่ากว่าเขาจะได้มันมา “นี่ดูซิ เจ้าได้ลูกชายนะดีใจมั้ย” เสียงโอวาลพูดกับแม่เด็กปนกับเสียงร้องไห้ของมารดาด้วยความดีใจ นางอุ้มลูกน้อยไว้ในอ้อมกอด “แม่นางรอยช้ำที่บนใบหน้า และศีรษะของลูกท่านเมื่อนานไปจะหายไปเอง อย่าได้กังวล” ก้องรีบอธิบายด้วยเกรงว่านางจะเป็นกังวล “โอวาล ถ้านางพร้อมแล้วให้นางให้นมบุตรได้เลยนะ” ชายหนุ่มบอกโอวาล เจ้าเด็กน้อยอ้าปากงับหัวนมมารดาข้างหนึ่งแล้วเริ่มทำท่าดูด ส่วนมืออีกข้างก็วางทาบไว้บนหน้าอกมารดานั่นเอง รินยืนดูภาพมารดาให้นมบุตรด้วยความรู้สึกที่แสนจะประทับใจ น้ำตาซึมออกมานิดๆ “ท่านหมอคะ” มารดาเด็กเอ่ยขึ้น “มีอะไรรึ แม่นาง เจ้าเจ็บแผลหรือ" ก้องถาม “มิได้ค่ะท่านหมอ ข้าอยากจะถามท่านว่า ถ้าข้าจะตั้งชื่อลูกตามชื่อ ท่านหมอว่า นารันได้หรือไม่” มารดาเด็กเอ่ยด้วยแววตาปีติ "ข้าขอบคุณท่านหมอจริงๆค่ะ หากไม่ได้ท่าน ลูกข้าคงไม่รอด" นางเอ่ยพร้อมทั้งน้ำตาคลอปริ่มในดวงตา "เรื่องลูกของท่านที่จะมีชื่อตามข้านั้นเป็นเกียรติแกข้านัก คำขอบคุณของแม่นางนั้นดูจะมากเกินไป ข้าเพียงทำหน้าที่ของข้าเท่านั้น เพียงเห็นท่านและลูกคลอดออกมาได้อย่างปลอดภัยนั่นคือความพึงใจสูงสุดของข้า ในฐานะหมอ" ก้องตอบจากความรู้สึกแท้จริงของเขา เขาดีใจที่การตัดสินใจของเขาในวันนี้ช่วยให้ทารกน้อยรอดออกมาได้อย่างปลอดภัย การใช้ฟอร์เซ็ปส์ก็เหมือนดาบสองคม หากเกิดผิดพลาดขึ้นผลกระทบที่มีต่อเด็กและมารดานั้นก็รุนแรงมิใช่น้อย จากคุณ : moonlightsonata เขียนเมื่อ : 16 เม.ย. 54 18:10:59 A:94.36.100.117 X: TicketID:313202

ความคิดเห็นที่ 6 เพิ่มจะเปิดเข้ามาอ่านคับ คุณ จขกท บนนำกับตอนแรก อ่านไม่ได้คับบ เป็นกำลังใจให้เจ้าของกระทู้นะคับ จากคุณ : pipatchat เขียนเมื่อ : 16 เม.ย. 54 18:13:34

ความคิดเห็นที่ 7 ขอบคุณ คุณ pipatchat นะคะ :) ลองโพสท์ใหม่นะคะ บทนำ+ บทที่ 1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10441570/W10441570.html จากคุณ : moonlightsonata เขียนเมื่อ : 16 เม.ย. 54 18:17:29 A:94.36.100.117 X: TicketID:313202

ความคิดเห็นที่ 8 ทำ link ให้ค่ะ บทนำ+บทที่ 1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10441570/W10441570.html บทที่ 2+3 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10441625/W10441625.html บทที่ 4 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10443028/W10443028.html link ในเด็กดี http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=700238 แต่ยังไงก็เห็นด้วยกับหลายๆ เสียงว่าสมัครเป็นสมาชิกดีกว่าค่ะ เพราะมันมีผลต่อการแก้ไขลบกระทู้หรือข้อความที่เราโพสต์ด้วย จากคุณ : makokchor เขียนเมื่อ : 16 เม.ย. 54 23:17:35

ความคิดเห็นที่ 9 อ่านไปถึงตอนสุดท้ายในเด็กดีแล้วครับ มาเจิมชื่อที่นี่ให้อีกครั้ง anidjang จากคุณ : doctorwar เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 54 00:09:27

ความคิดเห็นที่ 10 ขอบคุณ คุณ makokchor สำหรับ link ที่ทำให้มากเลยค่ะ เรื่องสมัครสมาชิกคือ บัตรประชาชนยังเป็นบัตรเหลืองอยู่เลยอะค่ะ ขอบคุณ คุณ anidjang ที่ติดตามนะคะ :) จากคุณ : moonlightsonata เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 54 18:28:46 A:94.36.100.117 X: TicketID:313202

ความคิดเห็นที่ 11 เค้าใช้เลขที่บัตรประชาชนนี่อ่ะ... เกี่ยวยังไงกะบัตรเขียวบัตรเหลือง จากคุณ : SONG982 เขียนเมื่อ : 18 เม.ย. 54 12:15:17

ความคิดเห็นที่ 12 มาตามเก็บค่ะ จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 54 23:21:06