นิยายมันก็แค่....นิยาย บทที่ 39

บทที่ 39
พังทลาย

ครับผมไม่ได้หูฝาดไปมันเป็นประโยคที่ผมไม่เคยเตรียมใจจะได้ยินมันแม้คิดอยู่เหมือนกันว่าอาจเกิดขึ้นได้แต่ก็ไม่รู้ว่าต้องทำตัวยังไงแต่ผมสับสนไปหมดยินดีกับเขาเสียใจกับเรื่องของเราและก็คงไม่อาจไปทวงคืนมา

“แล้วแต้รู้สึกยังไงกับเรื่องนี้”เกดถามต่อครับ

จะพูดยังไงดีผมไม่อยากให้มันเกิดแต่ไม่มีทางไหนที่จะไปแก้ไขมันบอกให้เขาไม่แต่งหรือแล้วยังไงต่อขอร้องให้กลับมาจะไปรับผิดชอบชีวิตเขาได้ไหมอารมณ์และเหตุผลตีกันวุ่นครับ

“ก็เสียใจนะ”

“แล้วแต้คิดว่ามันเป็นข่าวดีหรือข่าวร้ายหละ”

“ข่าวดีสิยินดีกับเขาด้วยมันเป็นข่าวดีแน่นอนแม้ว่ามันจะเป็นข่าวร้ายสำหรับแต้ก็ตาม”

สองอาทิตย์ไปอเมริกาคงเป็นไปไม่ได้แค่จะเข้ายังยากเลยแล้วจะเอาเงินที่ไหนแล้วผมจะลางานยังไงใช่ครับผมพูดไปแบบนั้นแต่ในใจก็อยากไปให้รู้ว่ายังไงกันแน่และคนๆนั้นเป็นใครดีกับทิพย์แค่ไหนแล้วผมจะมีทางไปหยุดเรื่องนี้ได้ไหม

ก็มีเพื่อนๆมาปลอบกันบ้างบางคนกับคำพูดที่ผมพูดไปก็ต้องทำใจยอมรับครับว่ามันเดินมาถึงจุดที่ผมไปแก้อะไรไม่ได้ผมคงบอกได้แค่ว่ายินดี
ตอนนั้นเพลงยินดีของโนโลโก้ออกมาพอดีโดนจนฟังมันทั้งวัน

ก็ไม่มีอะไรนอกจากทำงานหนักขึ้นสนใจแต่งานทำงานทุกวันแล้วก็ไปคลายเครียดตามภาษาชายโสดใช่ครับตอนนี้ทุกอย่างในร่างกายกลับเป็นปกติตั้งแต่ได้บอกว่าเขาเป็นคนที่ผมรักที่สุดการนอนไม่หลับก็ไม่มีแต่ที่เหลือคือความเหงาเพียงอย่างเดียว

รักทิพย์น้อยลงหรือเปล่าก็คงต้องตอบว่าไม่ได้ลดลงแต่ที่ทำก็คือกดดันตัวเองน้อยลงยอมรับความเป็นไปในสิ่งที่เลือกเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นครับ

ผ่านไปจนเลยวันที่ว่าก็ต้องใช้ชีวิตต่อแม้ในใจยังหวังว่ามันไม่ใช้เรื่องจริงชีวิตตัวเองตอนนี้ก็เลยไม่รู้จะเอาไงเงินก็ไม่อยากเก็บอยากใช้ชีวิตไปเรื่อยๆบางครั้งก็เสี่ยงโง่ๆกับคำว่ารักจริงจากปากผู้หญิงบางคนที่เจอไปเรื่อย

แต่ก็ไม่มีใครจริงอย่างบอกซักคนจบตรงที่อยากได้เงินเราทุกที

คงเพราะเราตอนนี้ผมไม่มีอะไรที่เหมือนตอนมหาวิทยาลัยอีกเป็นคนที่ทำแต่งานจนไม่สนใจเรื่องตัวเองแต่ก็ไม่ใช่ว่าไม่เจอคนดีเข้ามาในชีวิตนะครับก็ที่ทำงานพาสไทม์นี้แหละ

ไม่ได้ไปจีบลูกค้านะครับจริงๆผมก็รู้เรื่องหลักการที่ว่าไม่ควรเอาเพื่อนร่วมงานมาเป็นแฟนแต่คนนี้ผมรู้สึกดีกับเขาจริงอยากมีชีวิตอยู่สร้างครอบครัวกับเขา

ก็ตามอายุหละครับผมไม่ได้ตามหาคนรักอีกแล้วผมหาคู่ชีวิตที่จะอยู่กับผมไปจนแก่เพราะก็รู้ไงๆก็ไม่เลิกรักทิพย์คนๆนี้ชื่อบุ๋มครับเป็นคนจัดว่าสวยแบบไทยๆแต่เป็นแนวกรุงเทพนะแต่ที่ชอบมากๆคงไม่ใช่หน้าตาครับแต่ชอบที่แนวความคิด

บุ๋มตอนที่ผมเข้ามามีแฟนอยู่แล้วผมก็คุยเล่นตามภาษาผมแต่ไปๆมาๆเริ่มทะเลาะกับแฟนครับความต่างหลายๆอย่างแต่ตอนเลิกแฟนบุ๋มก็ขู่จะเล่นงานแม่บุ๋มเท่านั้นหละวีนแตกครับ

บุ๋มเล่าให้ฟังเรื่องครอบครัวเขาบางเรื่องอย่างเช่นพ่อที่เสียไปจริงๆบุ๋มรักพ่อมากๆรักกว่าแม่อีกเพราะแม่จะออกแนวเฮียบดุและพ่อจะออกใจดีคอยปลอบคอยมาคุยเล่น

เคยเล่าให้ฟังตอนสมัยเรียนว่าอ่านหนังสือหนักมาแม่ก็มาคอยกดดันให้ลูกได้เกรดดีๆแต่พ่อเอาผลไม้มาให้ทานแล้วบอกกับบุ๋มว่าเอาน่าอ่านยังไงก็ไม่ได้เป็นหมอหรอกก็เป็นแค่เทคเก่งอยู่ดี

หลังจากพ่อเสียไปบุ๋มเสียใจมากและก็ไปดูดวงหมอดูบอกให้ตั้งศาลบูชาในบ้านเพื่อความปลอดภัยคนในบ้านแล้วมีวันหนึ่งกลับไปศาลมันล้มลงมาบุ๋มบอกว่าร้องไห้เลยเพราะเป็นห่วงแม่มากแต่แม่ก็ไม่สบายเฉยๆ

ก็ตอนนี้คุณเธอทำตัวเหมือนหัวหน้าครอบครัวที่บ้านครับเพราะมาบ่นให้เพราะน้องชายทำตัวไม่รู้จักโตซักที

ก็มีเรื่องฮาๆคือหลังจากนั้นก็เริ่มรู้สึกชอบบุ๋มเริ่มจีบบุ๋มแม้ปอจะเตือนก็ตามว่าบุ๋มไม่ชอบให้เพื่อนร่วมงานมาจีบแต่ก็ชอบก็เลยคุยเรื่อยๆ แต่ผมก็โดนบุ๋มเล่นแรงๆหลายทีครับเอ็ดดังๆกลางสาธารณะชนอยู่เรื่อยครับไม่เข้าใจเหมือนกันอาจไม่ชอบที่ผมไปจีบมั้งแต่พอถึงเวลางานก็ปกติครับคุยกันในแนวคนทำงาน

แต่หลังผมเริ่มล้ากับงานเพราะทำงานแทบจะ 24 ชั่วโมงทุกวัน เคยทำงานไม่ได้พัก 13 วันติดก็มีเพราะควงเวรทำงาน 2 ที่ก็เลยเริ่มมีทำพลาดบ้าง

ต่อมาปอย้ายแผนกครับเพราะมีปัญหาเล็กน้อยในแผนกซึ่งผมไม่มีส่วนเกี่ยวข้องเท่าไหร่บุ๋มก็เลยได้รับหน้าที่จัดเวรแทนพอเปลี่ยนเป็นบุ๋มจัดเวรผมก็ลดลงเกือบครึ่งครับก็เลยงง

จากคุณ	: Peera Ler
เขียนเมื่อ	: 16 เม.ย. 54 20:01:30