บทส่งท้าย.. สายธารของหัวใจ
ท่าอากาศยานของสนามบินระหว่างประเทศมีโอกาสให้ธาราได้กลับมาเยือนมันอีกครั้งหลังจากที่เมื่อปีก่อนเธอได้มาที่นี่เพื่อรับใครบางคนแต่กลับถูกเขาคนนั้นปฏิเสธการพาไปส่งถึงบ้านโดยสิ้นเชิง มาวันนี้หญิงสาวได้กลับมาที่นี่อีกครั้งโดยมีคนๆ นั้นเคียงคู่มากับเธอด้วย หากไม่ได้มารับใคร แต่เธอกับกวินภพมาส่งกันติยา เพื่อนสาวแสนดีของธาราที่กำลังจะข้ามน้ำข้ามทะเลไปเรียนต่อต่างประเทศ
เราก็ดีใจหรอกนะที่ต้นน้ำมาส่ง แต่ทำไมต้องพาเขามาด้วยเล่า..
กันติยาบุ้ยใบ้ไปยังร่างสูงที่ยืนถัดจากบรรดาญาติใกล้ชิดที่พากันมาส่งเธอ เพื่อนสาวคนดีของธาราไม่ได้อาจหาญพูดราวกับไม่ชอบใจที่เห็นหน้ากวินภพต่อหน้าเจ้าตัวหรอก หญิงสาวดึงเพื่อนมาคุยด้วยแค่สองคนห่างจากคนอื่นๆ จนแน่ใจว่าพวกเขาไม่ได้ยินสิ่งที่เธอพูดแน่นอนแล้วต่างหาก
อุ๋มน่ะ คุณกวินเป็นสามีเรานะ ธาราว่ายิ้มๆ ขำที่เห็นคนเป็นเพื่อนขมวดคิ้วชนกัน ริมฝีปากงอนเชิด ดูก็รู้ยังคงเหลือวี่แววความไม่พอใจที่กวินภพลงเอยกับเธอแทนที่จะเป็นปารัชคนที่หญิงสาวคอยลุ้นคอยเชียร์มาตลอด
ไม่ต้องประกาศหรอก เรารู้ เชอะ..สามีต้นน้ำคนนี้มีดีตรงไหนกัน ทิ้งให้ต้นน้ำร้องไห้เสียใจอยู่ตั้งหลายวัน เป็นเรา เราไม่ลงทุนไปรับเขาอย่างที่ต้นน้ำทำหรอก กันติยาอดไม่ได้ที่จะพูดเหน็บอีกฝ่าย รู้อยู่หรอกว่าทั้งหมดนั่นเป็นเพราะเพื่อนเธอรักเขามาก ถ้ากวินภพไม่แสดงให้เห็นว่ารักเพื่อนเธอมากเหมือนกัน กันติยาก็ไม่อยากปล่อยเพื่อนให้เขาหรอก
จ้าๆ เดี๋ยวเราพาคุณกวินไปแล้ว อุ๋มไม่ต้องทนเจอหน้าเขานานหรอก ถึงคนเป็นเพื่อนจะว่ากระทบ ธาราก็ไม่นึกโกรธอะไร เพราะรู้ดีว่ากันติยารักและเป็นห่วงเธอที่สุด ต่อให้หญิงสาวไม่เต็มใจเรื่องเธอกับกวินภพ กันติยาก็ยังอาสาเป็นเพื่อนเจ้าสาวให้ ลึกๆ แล้วก็ยินดีกับเธอมากนั่นแหละ
หึ.. เราต่างหากที่เป็นฝ่ายกำลังจะไป ต้นน้ำจะได้อยู่สวีทกับเขาไม่มีเราค่อยขัดแข้งขัดขาล่ะไม่ว่า
เพื่อนสาวของธาราไม่วายพูดเหน็บ ซ้ำยังเขวี้ยงค้อนแถมมาให้ จนเธออดจะหัวเราะขึ้นมาอีกไม่ได้ ก่อนจะเตือนกันติยาเมื่อใกล้เวลาขึ้นเครื่องแล้ว จะได้เวลาแล้วนี่อุ๋ม รีบไปขึ้นเครื่องเถอะ
อือ..ฮึ.. พยักหน้ารับคำ กันติยาก็เดินกลับเข้าไปหาแม่กับพี่สาวพี่เขยอีกครั้ง ล่ำลาคนเป็นแม่เสร็จก็คว้ากระเป๋าใบเล็กที่ไว้ใส่ข้าวของติดตัวขึ้นมาถือ ไม่วายที่จะหันรีหันขวางมองหาใครบางคนที่แม้กระทั่งวันสุดท้ายในเมืองไทย เขายังไม่คิดจะมาส่งเธอ
คนใจดำ.. เพื่อนจะไปยังไม่ยอมมาส่ง เสียแรงที่คอยช่วยเรื่องต้นน้ำมาตลอด รู้อย่างนี้เธอจะไม่ยอมเป็นแม่สื่อแม่ชักเด็ดขาด..
มองไปรอบสนามบินก็ไม่เห็นแม้แต่วี่แวว รู้แน่ชัดว่าปารัชไม่มาส่งเธอ กันติยาก็โบกมือลาเพื่อนและครอบครัวอีกครั้ง ก่อนจะตรงไปยังประตูทางเข้าสายการบินที่ตนเองจะอาศัยไปยังประเทศที่จะไปศึกษาต่อระดับปริญญาโท ไม่ทันได้นึกเลยว่าคล้อยหลังไปได้ไม่กี่นาที ชายหนุ่มที่เพิ่งถูกกล่าวหาในใจกำลังกะหืดกะหอบวิ่งเข้ามาในอาคารผู้โดยสาร อยู่นั่นเอง
อ้าวปา.. ทำไมเพิ่งมาถึง อุ๋มเพิ่งจะขึ้นเครื่องไปเดี๋ยวนี้เอง ธาราหันมาเห็นเพื่อน ก็อดต่อว่าไม่ได้ ตอนนี้เธอกับปารัชคุยกันได้อย่างเพื่อนสนิทดังเดิม เขาไม่มีทีท่าจะคิดกับเธอเกินเพื่อนให้กวินภพเกิดความรู้สึกไม่พอใจอะไรอีก แล้วกระเป๋าสะพายอะไรน่ะ ปาจะไปไหนหรือ
เห็นอีกฝ่ายสะพายกระเป๋า รวมไปถึงการแต่งกาย ปารัชดูไม่เหมือนคนที่กำลังจะมาส่งเพื่อนเดินทางมากเท่ากับว่าเขากำลังจะเดินทางเอง
ผมเพิ่งตรวจหนังสือเดินทางเสร็จน่ะ อุ๋มคงยังอยู่ที่หน้าเกทหรือไม่ก็เข้าเกทไปแล้ว งั้นผมไปก่อนนะต้นน้ำ เดี๋ยวไม่ทันอุ๋ม ปารัชได้ยินประกาศเรียกผู้โดยสารสายการบินที่เขาและกันติยากำลังจะอาศัยเดินทางไปเมื่อสักครู่ คิดว่าเพื่อนของเขาอาจจะยังไม่ทันขึ้นเครื่อง แต่ถึงจะขึ้นเครื่องไปแล้ว เขาก็สามารถหาอีกฝ่ายเจอได้อยู่ดี
เอ๊ะ! หมายความว่ายังไงนะปา ปาจะไปเรียนต่อที่อเมริกาเหมือนกันหรือ คนที่ได้ยินประโยคคำพูดของเพื่อนถึงกับแปลกใจ ธาราไม่รู้มาก่อนว่าปารัชก็จะไปเรียนต่อเช่นกัน
ครับ ผมยื่นใบลาออกจากที่ทำงานไปตั้งแต่สองเดือนที่แล้ว แต่ต้องเคลียร์งานทั้งหมดให้เสร็จก่อนที่คนใหม่จะมารับช่วง มันยุ่งๆ ผมเลยลืมเล่าให้ต้นน้ำฟัง อ๊ะ.. สายแล้ว เดี๋ยวผมขึ้นเครื่องไม่ทัน ยังไงผมจะโทรหา หรือไม่ก็เมล์มาคุยกับต้นน้ำแล้วกันนะ ผมลานะครับคุณกวิน ยกข้อมือขึ้นดูนาฬิกาเพราะกลัวว่าตนเองจะสาย จึงตัดบทขอลาคนเป็นเพื่อนกับอดีตคู่แข่งหัวใจ จากนั้นก็รีบไปไหว้ลาบรรดาญาติของเพื่อนสาวอีกคนที่เขากำลังจะเดินเข้าประตูเครื่องบินไปหาซึ่งมาส่งโดยไม่ปล่อยให้ใครตั้งคำถามซักด้วยความสงสัยอีก ปารัชก็รีบตรงไปยังทางขึ้นเครื่อง ไม่เหลียวกลับมามองใครอีกเลย
เพื่อนเธอแปลกๆ นะต้นน้ำ
กวินภพยืนมองเฉยอยู่เป็นนาน ตอนกำลังจะเดินทางกลับออกจากสนามบินภายหลังจากร่ำลาคนที่มาส่งกันติยาทั้งหมดเรียบร้อยแล้ว เขาจึงอดเอ่ยปากกับผู้เป็นภรรยาไม่ได้ กับกันติยาเขาพอเข้าใจว่าอีกฝ่ายยังไม่ค่อยพอใจตัวเขาเท่าไหร่ แต่ส่วนปารัชนี่ซิ พฤติกรรมแปลกๆ ของเจ้าตัว ทำให้เขางงงันกระทั่งลืมว่าเคยหึงหวงธารากับอีกฝ่ายไปเลย
ไม่รู้สิคะ แต่ถ้าน้ำคิดไม่ผิด ปาน่าจะรู้สึกอะไรพิเศษกับอุ๋มเสียแล้วล่ะมั้งคะ แต่จะจริงหรือเปล่า เราก็คงต้องรอดูกันต่อไปนั่นแหละค่ะ ธาราว่าพลางหัวเราะ เรื่องของหัวใจ บางทีมันอาจจะเป็นจุดไต้ตำตอก็ได้ ใครจะไปรู้ น้ำว่าเราสองคนรีบไปกันเถอะค่ะ เดี๋ยวรถติด จะไปสายนะคะ
ก่อนจะเปลี่ยนเรื่อง ชักชวนกวินภพที่แม้จะยังคงมีสีหน้าแปลกใจสงสัยอยู่ ให้ไปนึกถึงเรื่องอื่นที่เธอกับเขาตั้งใจจะทำกันในวันนี้หลังจากที่เสร็จธุระส่งคนเป็นเพื่อนของหญิงสาวแล้ว
อืม.. ชายหนุ่มจึงพยักหน้ารับคำ ก่อนจะคว้าแขนผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นภรรยาขึ้นมาคล้องกับแขนเขา เดินควงกันออกไปด้วยสีหน้าที่เปี่ยมสุข..
..
<มีต่อค่ะ>
สายธารแห่งหัวใจ บทส่งท้าย.. สายธารของหัวใจ <ในที่สุดก็จบแล้วค่า จุดพลุฉลอง เย้...>
ความรู้สึกตอนรู้ว่าเรื่องที่ปลุกปล้ำมานานจบลงในที่สุดนี่เป็นความรู้สึกที่ดีมากเลยนะคะ
