Lemon Sherbet รักเปรี้ยวจี๊ดสุดขีดหัวใจ (บทนำ,บทที่ 1)
|
 |
ชะเเว้บมาคุยกันหน่อย สำหรับนิยายเรื่องนี้โนดราม่าค่ะ แหะๆ เป็นนิยายรักใสๆ วัยรุ่นวัยเรียน ออกแนวฮาๆ ไม่พาเครียดเเน่นอน สำหรับใครที่อยากจะอารมณ์ดีอ่านไปยิ้มไป ก็ยินดีต้อนรับสู่นิยายของเรานะคะ ^^
ขอบคุณมากค่ะ ^/\^
Lemon Sherbet รักเปรี้ยวจี๊ดสุดขีดหัวใจ
บทนำ
กรี๊ดดดๆๆๆ
-_-++
ขงจื้อ ภาษาไทยมีเรียกกันหลายชื่อ เช่น ขงฟู่จื่อ ขงจื่อ ข่งชิว ชื่อรองคือ จ้งหนี เป็นนักคิดและนักปรัชญาสังคมที่มีชื่อเสียงของจีน คำสอนของขงจื๊อนั้น ฝังรากอิท...
อ๊ายย ชั้นไม่ยอมๆๆๆ
=O=;;
... ธิพลลึกลงไปในสังคมเอเชียตะวันออกมาเป็นเวลาถึง 20 ศตวรรษ หลักปรัชญาของขงจื๊อนั้นเน้นเกี่ยวกับศีลธรรมส่วนตัว และศีลธรรมในการปกครอง ความถูกต้องเหมาะ...
แก๊ มันทำกับฉันแบบนั้นได้ยังไง ฮือๆๆ
TOT
... สมของความสัมพันธ์ในสังคม ความยุติธรรมและบริสุทธิ์ใจศาสตร์สี่แขนง ที่ขงจื๊อวางรากฐานไว้ ได้แก่ วัฒนธรรม ความประพฤติ ความจงรักภักดี และความ...
เว้ย พอที!!!
/TOT\ สีหน้าของทั้งสองคนที่โดนขัดว่าฉันทำอะไรผิด
อะไรกันนักกันหนาฮึยัยเชอร์เบท แกจะแหกปากร้องหาสวรรค์วิมานอะไรไม่ทราบ รู้ไหมว่าฉันหนวกหูกับเสียงร้องดั่งแมวขี้ไม่ออกของแกเอามากๆ ส่วนเธอยัยหมวยหลิงลี่จะมาขยันท่องตำราอะไรเอาตอนนี้เนี่ย นี่มันเวลาพักนะยะ ช่วยผ่อนคลายนิดนึงได้ไหม โอ๊ยยย นี่ฉันประสาทจะแตกตายเพราะมีเพื่อนแบบพวกเธอสองคนนี่แหละ
ซูซี่เพื่อนชายตัวสูงแต่หัวใจนะยะบ่นออกมายืดยาวก่อนจะเอามือทึ้งหัวตัวเองเหมือนเป็นคนบ้า ฉันกับหลิงลี่จึงได้แต่หันมามองหน้ากันอย่างงงๆ แต่คนละอารมณ์กัน
ฮือๆๆ ซูซี่แกไม่เข้าใจช้าน แกไม่รู้หรอกว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับฉันบ้าง
ฉันยังคงแหกปากโวยวายต่อไปอย่างไม่สนใจท่าทางหมดอาลัยของซูซี่
แต่พรุ่งนี้เรามีพรีเซ็นต์วิชาปรัชญานะ ฉันก็ต้องอ่านไว้สิ
หลิงลี่หมวยน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มกับทรงผมยาวๆ ที่ดัดปลายเป็นลอนน้อยๆ พร้อมกับจับมัดลวกๆ เป็นจุกกลมๆ อยู่กลางหัวทำให้ดูเซอร์อย่างไม่ได้ตั้งใจ และแว่นตากรอบดำหนาเตอะที่ใส่อยู่บนหน้าอย่างเด็กเนิร์ดผู้คงแก่เรียนส่งเสียงเล็กๆ ออกมาก่อนจะก้มหน้าอ่านหนังสือเล่มหนาในมือต่อไป
อ้าวเหรอ นี่ฉันลืมไปเลยนะเนี่ย งั้นเธอก็อ่านไปละกัน จำให้แม่นๆ ด้วยนะอย่าให้กลุ่มเราโดนหักคะแนนล่ะ
ยัยซูซี่พูดอย่างเห็นแก่ตัวสุดๆ พร้อมกับหันมามองหน้าฉันต่อ
แปดหลักการพื้นฐานในการเรียนรู้ ได้แก่ สำรวจตรวจสอบ ขยายพรมแดนความรู้ จริงใจ แก้ไขดัดแปลงตน บ่มความรู้ ประพฤติตามกฎบ้านเมือง ประเทศต้องได้รับการดูแล นำความสงบสุขมาสู่...
-__-++
โลก.... ฉันว่าฉันอ่านในใจก็ได้เนอะ
น่าสงสารจริงๆ หมวยน้อยของเรา
เอาล่ะ ส่วนเธอยัยเชอร์เบท ที่คร่ำครวญอยู่ตั้งนานเนี่ยเป็นอะไร ช่วยแจ้งแถลงไขมาให้ฉันเข้าใจหน่อยซิ
ในที่สุดนาย เอ้ย เธอก็หันมาสนใจฉันซะทีสินะยัยซูซี่ ฉันจึงสูดหายใจเข้าลึกๆ และพยายามทำอารมณ์ให้คงที่จะได้ไม่ปรี๊ดแตกขึ้นมาอีกรอบ
แกไม่เข้าใจช้าน ฮืออ TOT
แต่ก็สายไปซะแล้ว
โอ๊ย! ยัยนี่นี่ พูดออกมาซะสิฮะ ฉันรอฟังอยู่
ซูซี่แกรู้มั้ย...
ไม่รู้
อย่าเพิ่งขัดสิ ฮือ... แกรู้มั้ยว่าเมื่อวานฉันไปเจออะไรมา
ทำไม? แกไปเจออะไรถึงได้มาโวยวายแบบนี้ หรือว่าแฟนเก่าควงแฟนใหม่มาเย้ยเหรอ
แกรู้ได้ไง O_O
จริงเหรอเนี่ย ฉันแค่เดานะ
แงงงๆๆๆ มันแค้น มันแค้นอยู่ในอกอะแก๊ มันสองคนควงกันมาเย้ยฉันทั้งที่ไอ้ผู้ชายเฮงซวยนั่นมันเพิ่งจะเลิกกับฉันไปได้ห้าเดือนเองนะ
ฉันทุบโต๊ะลงไปอย่างแรงด้วยความโมโหและแค้นจัด อูย... เจ็บมือ TOT
แล้วยังไง เค้าจะไปมีแฟนใหม่มันก็ช่างเค้าสิ หรือว่าแกยังรักแฟนเก่าแกอยู่ถึงได้มานั่งเวิ่นเว้ออยู่แบบนี้
อย่ามาพูดอะไรที่เป็นไปไม่ได้แบบนั้นนะ สิ่งที่ฉันรู้สึกตอนนี้ก็คือฉันแค้นมันต่างหากเล่า กรี๊ดๆ
โกรธคือโง่ โมโหคือบ้านะเชอร์เบท
หลิงลี่เงยขึ้นจากหนังสือเล่มหนามาพูดกับฉัน ถ้าจะพูดแบบนี้ฉันว่าเงียบไปเลยจะดีกว่าไหมหมวยน้อย
แต่ตอนนี้ฉันบ้าอย่างเดียวไม่ได้โง่ย่ะ
จะไปแค้นเค้าทำไม หมอนั่นไปดีแล้วก็ปล่อยเค้าไปสิยะ ถ้าเป็นฉันนะคงจะบอกเลิกแกตั้งแต่สองอาทิตย์แรกที่คบกันแล้ว ไม่รู้ว่าโปเซียร์ทนคบกับแกไปได้ยังไงตั้งสองปี นี่ขนาดเป็นแค่เพื่อนกันฉันยังแทบจะทนแกไม่ไหวเลย
อะไรยะยัยซูซี่ ฉันมันไม่ดีตรงไหน
ก็นิสัยแกทั้งเจ้าอารมณ์ ขี้โมโห ขี้หงุดหงิด หวิดจะเป็นกระทิงไปหลายรอบแล้ว ไหนจะอาการขึ้นๆ ลงๆ เหมือนกระทงหลงทางนี่อีก ถ้าแกดีจริงโปเซียร์จะเลิกกับแกทำไมฮะ
ฉันเป็นคนบอกเลิกหมอนั่นเองต่างหากเล่า
แล้วจะไปบอกเลิกกับเค้าด้วยเหตุผลแค่นั้นเนี่ยนะ
แกไม่มาเป็นฉัน แกไม่รู้หรอกว่าตอนนั้นฉันรู้สึกยังไง
พอนึกถึงวันที่ฉันกับไอ้บ้าโปเซียร์นั่นทะเลาะกันจนถึงขั้นแตกหัก เพราะว่าฉันไปเจอเขากับ... ฮึ่ย ไม่อยากจะพูด อารมณ์เสีย
หูย ฉันไม่อยากเป็นแกหรอกย่ะ นิสัยเสีย ใช้แต่อารมณ์แถมยังเอาแต่ใจล่ะก็ที่หนึ่ง โปเซียร์นี่ก็ประสาทนะที่คบกับผีบ้าอย่างแกมาได้ตั้งนาน
กรี๊ดดๆๆๆ แกเป็นเพื่อนฉันหรือเปล่าเนี่ยยัยซูซี่
พอๆๆๆ อย่ามากรี๊ดใส่หูฉัน กระเทยสุดสวยล่ะปวดเฮด
ว่าแล้วก็หันไปคว้าแก้วน้ำส้มขึ้นมาดื่มด้วยท่าทางนางเอกสุดๆ จนฉันยังต้องอาย
แต่เรื่องนี้ฉันไม่ยอมนะแก มันเป็นอะไรที่แค้นมาก แกไม่รู้หรอกว่าทั้งแฟนเก่าและแฟนใหม่ของแฟนเก่ามันร้ายกาจขนาดไหน แกต้องช่วยฉันนะซูซี่ ฉันรู้ว่าแกต้องช่วยฉันได้แน่ๆ
จะพูดให้งงทำไมเนี่ย ไหนเล่ามาซิ
ก็คือว่าเมื่อวานนี้เนี่ย...
1
แค้นฝังหุ่น
เมื่อวานนี้เวลา 11.38 a.m. ณ ห้างสรรพสินค้า The M
เนื่องจากว่าเพื่อนซี้ทั้งสองคนไม่ว่างมาเดินเล่นเป็นเพื่อนกัน เพราะหลิงลี่หมวยน้อยของเราต้องรีบไปศาลเจ้ากับอาม่าและซูซี่เพื่อนสาวสุดสวยก็ต้องรีบไปทำสวย สงสัยจะไปปรึกษาหมอเรื่องเสริมนมล่ะมั้ง ฉันก็เลยต้องมาเดินสวย
ชิลๆ อยู่คนเดียวเนี่ยแหละ
ในขณะที่กำลังเดินอยู่เพลินๆ จู่ๆ ก็มีคนมาเดินชนกระแทกกับฉันเข้าจนเซไปด้านหลังสามก้าวแทบเกือบหงายหลังตกส้นสูงแต่ดีที่ว่าไอ้คนที่เดินชนมันคว้าแขนฉันไว้ได้ ไม่งั้นคงได้ลงไปนอนหน้าแหกอยู่ที่พื้นให้ได้อายกันไปถึงวงศ์ตระกูลแหงๆ แต่พอตั้งสติได้กะว่าจะหันไปด่ามันซะหน่อย ฉันกลับต้องชะงักอ้าปากค้างกลางอากาศซะอย่างนั้น และฝ่ายตรงข้ามก็คงมีอาการไม่ต่างกันเท่าไรนักเพราะเห็นยืนทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกอยู่นั่นแหละ
ซวยชะมัด... ดันมาเจอแฟนเก่าซะได้!!
เอ่อ... โทษที
โปเซียร์พูดก่อนจะก้มลงเก็บของที่หล่นอยู่บนพื้นส่งให้ฉัน ซึ่งก็เพียงแค่พยักหน้าและรับของมาเท่านั้นก่อนจะรีบเดินออกมา แต่ว่าไอ้บ้านั่นก็ดันเรียกเอาไว้ซะก่อน
จะไปแล้วเหรอเชอร์เบท
แล้วนายจะให้ฉันอยู่ทำซากอะไรล่ะยะ
อืม
หือ? ทั้งสองคนรู้จักกันด้วยเหรอ
ยิ่งกว่ารู้จักซะอีกย่ะ
ผู้หญิงหน้าตาสวยเฉี่ยวคนหนึ่งที่กำลังควงแขนโปเซียร์เอ่ยขึ้นและมองมาทางเรา เอ๊ะ ใช้คำว่า เรา ไม่ได้สิ ต้องบอกว่ามองมาทางฉันและแฟนของหล่อนน่าจะดีกว่านะ
อ๋อ นี่เชอร์เบทแฟนเก่าฉันเอง
!!!
นี่คือประโยคที่ควรจะแนะนำตัวหรือไงเนี่ยฮะ ฉันถลึงตามองโปเซียร์อย่างตกใจที่กล้าพูดอะไรแบบนั้นออกมาต่อหน้าแฟนใหม่ที่กำลังจ้องฉันตาเขม็งเลยล่ะ
สวัสดีค่ะ ฉันชื่อแป้งโกะ เป็นแฟนใหม่ของโปเซียร์ ^^
ยัยแป้งร่อนนั่นพูดด้วยท่าทางยิ้มๆ เชิดๆ แต่คำว่าแฟนใหม่นั่นกระแทกเข้าที่หน้าผากฉันเต็มๆ และมีเหรอที่ผู้หญิงแรงๆ แต่มั่นใจอย่างฉันจะยอมอยู่เฉย ฉันเชิดหน้าและแสร้งยิ้มกลับไปแล้วหันไปพูดกับโปเซียร์แทน
แฟนใหม่เหรอ สวยดีนะ
ขอบคุณที่ชมนะคะ ^^
ฉันประชดย่ะ ชิๆ
คบกันนานหรือยังล่ะ
ก็ไม่นานเท่าไรหรอกนะ แต่ก็คงจะนานกว่าคบกับเธอล่ะมั้ง
=O=
กรี๊ดๆๆๆ ไอ้โปเซียร์มันหักหน้าฉันต่อหน้าแฟนใหม่ ซึ่งยัยนั่นก็ถึงกับหัวเราะพรืดออกมาอย่างไม่ปิดบังจนน้ำลายแทบจะพุ่งใส่เบ้าตาฉันอยู่แล้ว ฮึ่ย เย็นไว้ๆๆ
เหรอ แล้วจะเลิกกันเมื่อไรล่ะ
นี่เธอ!!
เมื่อไรไม่รู้ แต่คงไม่เร็วๆ นี้หรอก อย่างน้อยก็น่าจะนานกว่าเธออีกนั่นแหละ
โปเซียร์ทำไมนายพูดแบบนี้เนี่ยฮะ
คำพูดของโปเซียร์ทำเอายัยแป้งร่อนเต้นเป็นเจ้าเข้าทันที ส่วนหมอนั่นก็เพียงแค่ทำหน้าเบื่อๆ และหันมาพูดกับฉันต่อ
แล้วนี่มาคนเดียวหรือไง
เรื่องของฉัน
ที่มาคนเดียวเนี่ยเพราะยังหาใครไม่ได้หรือว่ายังไม่ลืมฉันกันแน่ล่ะ
หน็อยๆๆๆ หลงตัวเองมากไปแล้วย่ะ ฉันตวัดสายตาไปมองหน้าโปเซียร์อย่างไม่พอใจ
พอดีแฟนฉันไม่ว่าง ฉันก็เลยต้องมาคนเดียวต่างหาก
นี่เธอมีแฟนใหม่แล้วเหรอ
มีกับผีน่ะสิ ฉันโม้เว้ย
ฉันเพียงแค่ยักไหล่ให้กับคำถามนั่นอย่างไม่ใส่ใจกับท่าทางตกใจของโปเซียร์ ชิ คิดว่าฉันจะร้องห่มร้องไห้เสียใจเพราะลืมนายไม่ได้จนไม่มีทางหาใครใหม่หรือไง คิดผิดแล้วย่ะ (ทั้งที่เมื่อก่อนมันก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ นั่นแหละ)
เอ๊ะ แล้วนี่โปเซียร์จะไปสนใจอะไรล่ะ กับแค่แฟนเก่า
ถึงจะเป็นแฟนเก่าแล้วไง ยังไงฉันก็มาก่อนเธอนะยะยัยแป้งร่อน (ไม่เกี่ยว)
ไม่ได้สนใจอะไรหรอกน่า ฉันก็แค่ถามดูเพราะคิดว่าคงจะไม่มีใครทนยัยนี่ได้ก็แค่นั้น
ไอ้.... -__-;;
งั้นเราไปกันเถอะ แป้งโกะเบื่อจะตายอยู่แล้ว
อืม ไปสิ
บ๊ายบายนะคะ แฟนเก่า ของโปเซียร์
แล้วปีศาจสองคนนั่นก็เดินเฉิดฉายผ่านไป ฉันได้แต่ยืนตัวสั่นเหมือนว่ากำลังยืนอยู่ขั้วโลกเหนือที่อากาศติดลบแต่ภายในร่างกายกลับร้อนระอุมากกว่าหมื่นองศาฟาเรนไฮต์ซะอีก อยากจะกรี๊ดดังๆ ให้ลั่นห้างเพราะที่โดนเย้ยขนาดนั้นแต่กลับทำอะไรไม่ได้ ฮึ่ยๆๆๆ เย็นไว้ยัยเชอร์เบท คิดซะว่าเสียงนกเสียงกามาหาอาหารก็แล้วกัน แต่ถ้าทุกคนคิดว่าเรื่องมัน
จะจบแค่นั่นล่ะก็ ขอบอกว่าคิดผิด
พอทำอะไรไม่ได้ฉันก็เลยเดินเข้ามาสงบสติอารมณ์ในห้องน้ำ ได้ล้างหน้าล้างตาซะหน่อยหวังว่าอารมณ์คงจะดี
ขึ้นล่ะนะ แต่มันกลับไม่เป็นอย่างที่คิดนี่สิ เมื่อเจอโจทย์เก่ามายืนมองหน้าฉันผ่านกระจกเงาอยู่ข้างๆ
ยัยนี่มาสิงอยู่ในส้วมตั้งแต่เมื่อไรกัน
^_^
-__-;;
^O^
โรคจิตหรือเปล่าถึงได้ยืนยิ้มอยู่ได้ เมื่อกี้แทบจะกระโดดตบกันอยู่แล้วนะ ฉันกระพริบตามองยัยนั่นนิดหนึ่งก่อนจะทำเป็นไม่สนใจและเดินผ่านหลังไป แต่มีเหรอที่ยัยนั่นจะจบง่ายๆ
ถามอะไรหน่อยสิ
อะไร
เธอเป็นแฟนกับโปเซียร์มานานเท่าไรแล้วน่ะ
ถามทำไม
เปล๊า เรื่องของแฟนฉัน ฉันก็แค่อยากรู้น่ะ แต่ก็พอจะรู้น่ะนะว่ามันก็คงไม่ได้สำคัญอะไรนักอยู่แล้ว
ฉันมองยัยแป้งร่อนด้วยหางตาอย่างไม่ชอบใจเท่าไรนัก นี่เธอต้องการจะสื่ออะไรไม่ทราบยะเนี่ย ฉันว่าก็อยู่ดีๆ เฉยๆ แล้วนะ ทำไมยังไม่ยอมจบซะทีเนี่ย
หึ! เธอมันก็เป็นได้แค่ของเก่าๆ ที่เค้าไม่เอานั่นแหละ!!
..!!!
กลับมาสู่ปัจจุบันฉันแค้นเธอ
กรี๊ดดๆๆๆ ฉันไม่ยอมนะๆ
เอ่อ... พอเล่าจบแต่ทำไมกลับกลายเป็นว่ายัยซูซี่ของขึ้นแทนฉันไปแล้วล่ะ ฉันก็รีบแย่งหนังสือที่หลิงลี่อ่านอยู่มาปิดหน้า เพราะคนอื่นๆ เริ่มมองกันมาที่กลุ่มเราเพราะเสียงแปดหลอดของยัยซูซี่นี่แหละ ถ้าทุกคนจินตนาการเสียงของยัยซูซี่ไม่ออกก็ขอให้นึกถึงเสียงของเจ้มดแดง ในรายการแฉแต่ตอนบ่ายนั่นแหละ เหมือนกันเด๊ะเลย
นี่ยัยซูซี่ แกช่วยเบาๆ หน่อยได้ไหม ฉันอายคน
จะมาอายอะไรกันตอนนี้ฮะ ทีตอนแกแหกปากน่ะไม่เห็นอาย
แต่เสียงฉันเบากว่าแกนะ
นี่แกยอมมันไปได้ยังไง มันมาเยาะเย้ยกันขนาดนี้แล้วเนี่ย ทั้งผู้หญิงผู้ชายเลวพอกันทั้งคู่เลย ถ้าเป็นฉันนะป่านนี้ยัยแป้งเปียกอะไรนั่นได้ลงไปอยู่ในถังส้วมแล้ว พูดแล้วแค้นๆๆ
เค้าชื่อแป้งร่อน
แป้งโกะไม่ใช่เหรอเชอร์เบท
อาหมวยน้อยแก้ให้ถูกต้องก่อนจะหันไปปลอบซูซี่ที่ใกล้จะอกแตกตาย
ยุบหนอ พองหนอ -_-
หน้าอกเธอที่ยุบกับพุงเธอที่กำลังพองใช่ไหมยัยหมวย
ง่า~ ฉันก็แค่หวังดีนะ TOT
ไม่ต้องการย่ะ แบร่ :p
ผิดเวลาไปนิดนึงนะหมวยน้อย
ตกลงฉันหรือแกที่เป็นแฟนเก่าโปเซียร์กันแน่ ถึงได้เดือดร้อนซะขนาดนี้ฮะซูซี่
หมอนั่นก็หล่อดีไม่ใช่เหรอ
นี่แกแอบชอบแฟนฉันงั้นเหรอ TOT
แฟนเก่าย่ะ
ไม่ต้องย้ำได้ไหมเนี่ย ไม่ได้ร้องขอเลย ฮือๆ
ไม่รู้ล่ะ ตอนนี้ฉันแค้นจนแทบจะกระอักเลือดตายอยู่แล้ว แกต้องช่วยฉันนะซูซี่ ฉันไม่ยอมให้ยัยนั่นมาเย้ยฉันฝ่ายเดียวหรอก เอ๊ะ! นั่นจั่นเจานี่นา จั่นเจาๆ ทางนี้
ฉันที่กำลังขอร้องซูซี่ให้ช่วยแต่สายตาก็เหลือบไปเห็นจั่นเจาหนุ่มสุดหล่อ หน้าตาเกาหลีหล่อตี๋อินเทรน ที่มีโลกส่วนตัวสูงกำลังเดินผ่านมาทางนี้พอดี จะบอกอะไรให้อีกอย่างนะ หมอนี่เป็นเพื่อนสนิทกับแฟนเก่าฉันล่ะ
จั่นเจาเดินมาหยุดตรงหน้าก่อนจะปรายตาตี่ๆ นั่นมองมาทางพวกเราก่อนจะไปหยุดอยู่ที่... ยัยหมวยน้อย ส่วนยัยซูซี่ที่พอเจอผู้ชายหล่อๆ แล้วก็จัดการสะกิดแขนฉันใหญ่เลย พร้อมกับกระทืบเท้าใต้โต๊ะเบาๆ แรดกว่านี้ไม่มีอีกแล้วค่ะ >O<
เธอจะเรียกทำไมเสียงดังเนี่ยฮะ ฉันอายคน =_=
ทำไมล่ะ ชื่อนายน่ารักดีออก คิกๆ
อย่าเอาคำนั้นมาใช้กับฉันเลยเหอะ ขอร้อง
สงสัยตอนแม่นายท้องคงชอบดูเปาบุ้นจิ้นแน่ๆ เลย แต่ในเรื่องจั่นเจาก็หล่อจริงๆ นั่นแหละ ที่ฉันดูท่านเปาแห่งศาลไคฟงก็เพราะมีองครักษ์จั่นเจาเป็นแรงดึงดูด >O<
หือ? นี่นายตัดผมใหม่เหรอ ปกติมันยาวกว่านี้นา
คิดว่าฉันอยากจะตัดมันนักหรือไง -_-;;
อ้าวแล้ว....
ไปถามยัยซิ้มเพื่อนเธอเอาเองสิ
TOT
จั่นเจาตอบด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจก่อนจะเดินจากไป ทิ้งไว้แต่ความไม่เข้าใจที่เกิดขึ้น อะไรของเขาน่ะ
มีอะไรกันเหรอหลิงลี่ เธอไปอะไรๆ กับหมอนั่นตั้งแต่เมื่อไรกัน
บ้าเหรอ ไม่มีอะไรทั้งนั้นแหละ เค้าคงจะโมโหหิวล่ะมั้ง
ฉันว่าไม่น่าจะเกี่ยวกันนะ -_-;; มาเรื่องของเราต่อดีกว่ายัยซู...
*O*
เฮ้! ยัยนี่ จั่นเจาเดินไปถึงสุไหงโก-ลกแล้วแกยังน้ำลายไหลไม่หยุดอีกเรอะ เลิกกรี๊ดกร๊าดได้แล้วย่ะ
หล่อม้ากกก
มันฟังฉันอยู่บ้างไหมเนี่ย
นายสมศักดิ์!!
ซูซี่ย่ะ
ทีอย่างนี้ล่ะรีบแก้โดยเร็วเลยนะ เพียงแค่ฉันเรียกชื่อจริงตามบัตรประชาชนแค่นั้นเอง
มันก็ชื่อเดียวกันนั่นแหละน่า
ถ้าเรียกชื่อจริงฉันอีกครั้งเดียวฉันจะไม่ช่วยแกแก้แค้นแน่
กรี๊ด แสดงว่าแกจะช่วยฉันแล้วใช่ไหม
เยส!! ถึงแม้ว่าแกจะสวยกว่าฉันแต่ก็จะถือซะว่าทำบุญก็แล้วกันน่ะนะ
ฉันโผเข้าไปเกาะแขนซูซี่อย่างดีใจ แต่ก็ต้องเสียอารมณ์เพราะหมวยน้อยของเราอีกแล้ว
ทำไมไม่รู้จักปล่อยวางซะบ้างล่ะเชอร์เบท ต่างคนต่างอยู่เถอะนะอย่าไปจองเวรกันเลย บาปกรรมเปล่าๆ เหมือนดั่งสุภาษิตจีนที่ว่า...
ซินเจียยู่อี่ ซินนี้ฮวดช้ายย~
และก็คำคมของโปรตุเกสที่ว่า...
$)&@_*$*)$*&Q*@(*$)#@
-__-;;
ฉันกับยัยซูซี่จีบปากจีบคอต่อสุภาษิตให้อย่างคล้องจองและก็ทำไม้ทำมือประกอบท่าเหมือนนางเอกงิ้วที่ท้ายตลาดก่อนจะประสานเสียงหัวเราะกันออกมาดังลั่น ทำเอายัยหมวยหน้าบูดเสียเซลฟ์ไปเลย
ฉันลืมบอกอะไรไปอีกแล้วใช่ไหมว่าหลิงลี่หมวยน้อยเพื่อนรักเนี่ย มีงานอดิเรกคืออ่านหนังสือธรรมมะและนั่งสมาธิ ทุกวันพระเธอจะไปวัดทำบุญและถ้ามีเวลาว่างมากพอก็จะไปถือศีลหลายวันเลยล่ะ นี่ฉันมีเพื่อนเป็นแม่ชีหรือเปล่าก็ไม่รู้แฮะ
นี่! ถ้าแกอยากแก้แค้นนะยัยเชอร์เบท แกก็ไปควงแฟนที่แกบอกไปเย้ยสองคนนั้นสิ ง่ายจะตาย
โอ๊ย ถ้าฉันมีอย่างที่ว่าจริงๆ แกคิดว่าฉันจะมานั่งทึ้งหัวตัวเองอยู่แบบนี้เหรอยะ
หมายความว่า...
ใช่ ฉันโม้ต่างหากเล่า TOT
ตายแล้วยัยเชอร์เบท พูดอะไรทำไมไม่คิดฮะ ถ้าโปเซียร์มารู้ทีหลังว่าแกยังไม่มีแฟนมันคงจะหัวเราะแกไปอีกสามชาติครึ่งแน่ๆ
ก็ตอนนั้นฉันโมโหนี่นา เรื่องอะไรจะยอมให้หมอนั่นหลงตัวเองแบบนั้นกันล่ะ
แล้วมันจริงหรือเปล่าล่ะที่แกยังลืมเค้าไม่ได้
ฉันลืมไปแล้วย่ะ ไม่มีอะไรน่าจดจำเลยสักนิด
แกยังไม่ลืม
ลืมไปแล้ว!
ยังไม่ลืม
บอกว่าลืมไปแล้วๆๆ
เออ แกลืมแล้วก็ได้
ฉันยังไม่ลืม
นี่แกพูดเองนะ -_-;;
ยัยบ้านี่พาฉันเคลิ้มตามไปได้ไงเนี่ย ฮ่วย
อย่างนี้เค้าเรียกว่า ไม่โกรธ ไม่เกลียด แต่จำทุกรายละเอียดที่มันทำกับฉัน ต่างหากเล่า พอๆๆ ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องเลย ตกลงจะให้ฉันทำยังไงดี
ซูซี่หันมามองหน้าฉันด้วยสายตาเบื่อๆ และถอนหายใจออกมาเสียงดังพรืด ก่อนจะนั่งเท้าคางมองนู่นมองนี่เหมือนกำลังจะใช้ความคิด แต่ความจริงฉันว่าแกแอบเหล่ผู้ชายโต๊ะข้างๆ มากกว่าล่ะมั้ง รู้ทันหรอกย่ะ
ถ้าแกจะหาคนไปเย้ยน่ะ ก็ต้องหาคนที่ดีกว่าหมอนั่นทุกอย่าง มันจะได้เจ็บใจไงที่แกหาได้ดีกว่า
จะมีเหรอแบบนั้นอะ
ประวัติหมอนั่นดีเลิศนักเหรอไงฮะถึงได้บอกว่าไม่มี ไหนแกลองบอกคุณสมบัติของโปเซียร์มาซิ
หมอนั่นหล่อ
ต้องเติมคำว่า มาก เข้าไปด้วยย่ะ
แล้วก็รวย
ดูจากรถที่ขับก็พอรู้น่ะนะ
เรียนเก่ง กีฬาเด่น กิจกรรมเป็นเลิศ รักเด็ก ชอบเลี้ยงสัตว์ ให้เงินขอทาน อนุรักษ์ธรรมชาติ และมาในมาดพระเอก
นี่ถ้าแฟนเก่าแกเลิศขนาดนี้ แกยังเลิกกับมันอีกเหรอ
ฉันบอกแล้วไงถ้าใครมาเจอแบบฉันก็รับไม่ได้หรอก
แต่สิ่งที่เห็นอาจจะไม่ใช่สิ่งที่คิดก็ได้นะเชอร์เบท
-__-;;
ฉันปรายตาไปมองหลิงลี่ที่พูดแทรกขึ้นมาจนทำให้ยัยนั่นถึงกับสะดุ้งและรีบก้มหน้าอ่านหนังสือต่อไปทันที ส่วนยัยซูซี่ก็ได้แต่นั่งกลอกตาไปมาอย่างเซ็งๆ
ในเมื่อสิ่งที่ฉันเห็นมันคือความจริง ใครจะทำไมล่ะ เชอะ
อุ๊ย! นั่นๆๆ แกดูนั่นสิ
ฉันเลิกคิ้วอย่างแปลกใจที่จู่ๆ ยัยซูซี่ก็เนื้อเต้นระริกระรี้เหมือนปลากระดี่โดนน้ำร้อนลวกเขย่าแขนฉันแล้วชี้ไป
ทางด้านหลัง ที่มี...
ถังขยะเปียกนั่นเนี่ยนะ
ยัยบ้า ฉันจะให้แกดูถังขยะไปเพื่ออะไรฮะ ฉันชี้ให้แกดูตรงนู้นต่างหากเล่า
ฉันหันไปมองอีกครั้งก็พบกับตัวต้นเหตุที่กำลังยืนคุยอยู่กับเพื่อนๆ ของเขา เพียงแค่นั้นก็ทำให้ยัยซูซี่เนื้อเต้นได้แล้ว เก็บอาการหน่อยสิเพื่อน
พี่โชน!
ฮะ! มาริโอ้มาที่มหาลัยเราเหรอซูซี่
คนนี้หล่อกว่ามาริโอ้อีกย่ะยัยหมวย
ฉันว่าเธอนั่งเฉยๆ จะดีที่สุดนะหลิงลี่ ท่าทางคงจะดูหนังมากไปหน่อย
นั่นพี่โชนที่เป็นประธานนักศึกษาของที่นี่ยังไงล่ะ จากประวัติเท่าที่ฉันรู้เนี่ยนะ นอกจากพี่เค้าจะหล่อไม่แพ้
โปเซียร์แล้ว อย่างอื่นก็ไม่ได้ด้อยไปกว่ากันเลย ไม่ว่าจะเป็นฐานะทางบ้าน การเรียน กีฬา กิจกรรม แถมนิสัยนะก็ดี๊ดี ใจเย็น สุขุม รอบคอบ สุภาพ และก็แม๊นแมน สุภาพบุรุษม้ากมาก ถ้าแกบอกว่าโปเซียร์ของแกเป็นพระเอกล่ะก็นะ ฉันก็คิดว่าพี่โชนคงได้ตำแหน่งเจ้าชายไปครองแน่นอน
ฉันนั่งเท้าคางฟังซูซี่ร่ายกาพย์ยานีว่าด้วยเรื่องประวัติส่วนตัวของพี่โชนมาอย่างละเอียดเหมือนกับว่าตัวเองไปสิงอยู่ใต้ท้องรถของพี่เขาอย่างนั้นแหละ
หมอนั่นไม่ใช่ของฉันย่ะ แล้วนี่มาร่ายเรื่องของพี่โชนให้ฉันฟังทำไม
นี่แกจะซื่อบื้อไปจนถึงวันโลกแตกเลยหรือไงฮะ พูดมาขนาดนี้แล้วยังไม่เข้าใจอีก
=O=;; หนูทำอะไรผิด
ฉันก็จะให้แกใช้พี่โชนเป็นเครื่องมือแก้แค้นยังไงล่ะ
เฮ้ย!! แกจะบ้าเหรอ คนอย่างพี่โชนจะมาสนใจอะไรกับผู้หญิงธรรมดาอย่างฉันกัน
พี่โชนเค้าไม่เกี่ยวอะไรด้วยเลยนะสมศักด์ เอ้ย ซูซี่ เธอไม่ควรดึงพี่เค้าเข้ามาเกี่ยวนะ ตัวเองทำบาปไม่พอยังจะ
ดึงคนอื่นมาร่วมด้วยหรือไงกัน
ยัยหมวย นี่เธอด่าฉันเรอะ!
ฉันไม่ได้ด่านะ ก็แค่เตือนเธอเฉยๆ คบคนพาล พาลพาไปหาผิด คบบัณฑิต บัณฑิตพาไปหาผล เธอเลือกเอาก็แล้วกันนะเชอร์เบทว่าจะคบกับคนพาลหรือบัณฑิต
ยัยหลิงลี่เธอกำลังหลอกด่าซูซี่อยู่สินะ แต่ยัยซูซี่กลับยักไหล่อย่างไม่สนใจกับธรรมมะสอนใจนั่น อย่าคิดว่าพวกฉันจะโกรธหรือโมโหอะไรกับคำพูดแดกดันของหลิงลี่หรอกนะ เพราะฉันชินแล้วล่ะ ถ้าจะเอาตรงๆ ก็คือมันด้านแล้วนั่นเอง
งั้นแกก็เลือกเอาแล้วกันนะยัยเชอร์เบท ว่าแกจะเลือกคนพาลอย่างฉันที่สามารถทำให้แกแก้แค้นได้อย่างสะใจ หรือว่าจะไปคบบัณฑิตแม่ชีอย่างยัยหลิงลี่ที่จะชวนแกไปวัดแล้วก็ยุบหนอพองหนอให้แกลืมไปว่าถูกเยาะเย้ยอะไรเอาไว้บ้าง
ฉันนิ่งคิด อืม... ที่ซูซี่พูดมาก็มีเหตุผลนะ ตอนนี้จิตใจฉันมันว้าวุ่นไม่ปกติเอามากๆ เพราะมีอะไรมารบกวนอยู่บ่อยๆ เพราะฉะนั้นฉันควรจะต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อให้ความรู้สึกนี้มันหายไปใช่ไหม ฉันฉีกยิ้มกว้างก่อนจะหันไปมองเพื่อนรักทั้งสองคนที่จ้องฉันตาแป๋วอย่างรอคำตอบ
ฉันตัดสินใจแล้วว่าคนดีๆ อย่างฉันเนี่ยควรจะเลือกอะไร
จะไปวัดกับฉันใช่ไหม
ฉันจะไปทัวร์นรกกับยัยซูซี่ต่างหากล่ะ
TOT
เยส!! ฉันช่วยแกได้อยู่แล้วล่ะย่ะ
ซูซี่กับฉันตีมือกับอย่างชอบใจโดยตัดหลิงลี่ออกไปจากสารบบชั่วคราว
แกมีแผนแล้วงั้นเหรอ
แน่นอน ไม่มีคำว่า เป็นไปไม่ได้ ในพจนานุกรมของซูซี่หรอกย่ะ
ฉันควรจะเชื่อแกดีไหมเนี่ย
แล้วแกมีฉันไว้ทำอะไรยะ
ก็ไว้สร้างปัญหาไง โอ๊ย ตีแขนฉันทำไมอ่า TOT
ฉันเบ้หน้าพลางลูบที่ต้นแขนตัวเองไปมา ยัยบ้านี่ลืมไปแล้วหรือไงว่าตัวเองยังอยู่ในร่างของผู้ชาย ฟาดมาทีนี่เหมือนกับถูกงวงช้างฟาดเลยนะ
ทำเป็นพูดดีไป แกลืมสโลแกนของฉันไปแล้วหรือไง
ไม่ลืมหรอก ไอ้ที่ว่า นายสมศักดิ์ หลอนนมย้อย ผู้ชายต้องถอยไปไกลๆ น่ะเหรอ
กรี๊ดๆๆ หยาบคายที่สุด ไม่ใช่อันนั้นย่ะ มันคือ ซูซี่เซ็กซี่ซู่ซ่า สวยเต็มร้อย ผู้ชายต้องชะม้อยตาแล
ไอ้ชะม้อยตาแลเนี่ยมันเป็นยังไงใครก็ได้ช่วยทำให้ฉันดูหน่อยได้ไหม ยัยซูซี่พูดออกมาด้วยความมั่นใจพร้อมกับสะบัดบ๊อบให้อีกทีหนึ่ง ฉันแอบเบ้ปากออกมาเล็กน้อยอย่างหมั่นไส้ กระเทยอะไรมั่นใจจริงๆ
แล้วตกลงว่าแผนแกเป็นยังไงไหนว่ามาซิ
แน่นอนว่าซูซี่จัดให้ได้อยู่แล้ว
จัดอะไร
จัด จั๊ด จา ดา ดั๊ด จัด จา จ๊า ด่า ดั๊ด วู้ ^O^
-__-;;
ไปสมัครเป็นแดนซ์เซอร์ของพี่ไอซ์เลยดีมั้ย
เอาหูมานี่
ฉันกับหลิงลี่มองหน้ากันก่อนที่เราสองคนจะเขยิบเข้าไปใกล้ๆ ซูซี่ที่ทำท่าลึกลับเหมือนกับกำลังประชุมวางแผนล่อซื้อยาบ้า
กระซิบๆๆๆ
หือ? แน่ใจเหรอว่าจะได้ผล
ว่าแล้วยัยซูซี่ก็ชูสองนิ้วขึ้นมาพร้อมกับพยักหน้าอย่างมั่นใจให้กับแผนอันชาญฉลาดของตัวเอง นี่ฉันชักไม่แน่ใจกับแผนของแกซะแล้วสิ
(( โปรดติดตามตอนต่อไป ))
| จากคุณ |
:
Muxing 
|
| เขียนเมื่อ |
:
17 เม.ย. 54 13:11:56
|
|
|
|
