Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
ซ..ซึ้ง ติดต่อทีมงาน

สื่อซึ้งสุดโลดเล่นเฉกเช่นล้ำ
รวนเรร่ำเสน่ห์ในวิไลเหลือ
กระหยิ่มยิ้มปรีด์เปรมเกษมเครือ
เหมือนม่านเมื่อคลี่คลายให้ปรายมอง

พานภาพเพียบอำนาจสวาทแสน
ลุ่มหลงแล่นในฝั่งให้นั่งจ้อง
เศร้าสุดเสริมครารักนางยักษ์จอง
ม้วยสนองช่างวาดทอพาดซึ้ง

..........................


ทุกครั้งที่หยิบ พระอภัยมณี ฉบับที่ คุณประเวศน์ หนูจีน วาดภาพประกอบ มาดู เป็นต้องเปิดไปหน้า ๑๓ ดูนางยักษ์นอนตายก่อนทุกที จากภาพจะนั่งนึกย้อนไปถึง พระอภัยมณี ฉบับคำกลอนล้วน ที่บรมครูแต่งชีวิตนางยักษ์ ...ผีเสื้อสมุทร ดำรงชีวิตมาตลอดจนลักพาพระอภัย ไปเป็นสมบัติส่วนตัวชั่วระยะ แปดปี ก่อนกลับมาจ้องภาพนางยักษ์ตอนตายอีกหน

เมื่อมองหน้านางตาย กลับไม่รู้สึกหดหู่ เห็นแค่ความสมัครใจตาย เพราะคนรัก ..ขอใกล้เธอแม้นตายก็ไม่นำพา แค่ชีวาละสิ้นความหงอยเหงา ..ภาพวาดนั้นยามดูจึงซึ้งมากกว่าเศร้า เป็นภาพตายอย่างสมหวัง ไม่ใช่ทรมานกับการสิ้นหวัง..สักนิด


...............................

คิดคล้อยตามความรักนางยักษ์นั่น
แม้นอาสัญไม่คิดสักนิดหนึ่ง
แรงหึงหวงถ่วงนำลืมคำนึง
ชีวันจึงตักษัยท่ามไฟรัก

ความรักงามต้องพ้องทั้งสองฝ่าย
ใช่ถวายวายชีพเร่งรีบหัก
ขับความรักพิศวาสพินาศภักดิ์
ควรตระหนักคุ้มไหมจิตไหม้นี้

แม้นรู้ซึ้งชีวามีค่ามาก
พูดกลับยากคราริรักวิถี
สกลนั้นมากหมายระคายมี
เลิกทันทีพูดได้แต่ใช่ทำ

น้าวนึกไปความรักครั้งชักบ่วง
ควรคิดล่วงนึกไกล ณ ไข้คร่ำ
อย่าลิขิตครรลองทำนองนำ
รอนเข้าย่ำให้หทัยรู้ภัยเอง

เพราะรอนรุกทุกข์ช้ำถึงคร่ำโศก
ให้วิโยคมาทับสิ้นกระฉับกระเฉง
ครวญสารพันบนบานประการเกรง
ยากบรรเลงละสลดระทดท้อ

อ่านนิทานย้อนไปถึงใคร่สื่อ
ความรักถืออัตตาชะล่าก่อ
มีใครบ้างคิดหยุดก็หลุดพอ
มิร้อนรอขมยื่นรีบคืนคลาย..

19-04-2011

มาเล่าความซึ้งต่อค่ะ

ตอนที่๑๔
พระอภัยมณีเรือแตก

.......บรมครูแต่งให้เห็นชัดมาก ยามรักจางไม่ใช่แค่หญิงจะเปลี่ยน ชายต่อให้เคยดี เคยอ่อนแอแค่ไหนก็ทำลายล้างชีวิตกันได้ ดังนางยักษ์ที่หลงรักพระอภัยมาตลอด ๘ ปีลูกนาง(สินสมุท)นางยังรักไม่ถึงครึ่งรักที่มีให้พระอภัย แต่พระอภัยตอบแทนความรักนางด้วยความตาย เนื่องจากนางตามมา
ตลอด เพราะรัก..ยังไม่สิ้นสุด แม้ตัวพระอภัยรอดพ้นอันตรายจากนางยักษ์ได้นานา แต่คนอื่นยากพ้นความตายความลำบากที่นางยักษ์ร่ายมนต์ล้อม..พระอภัยจึงตัดสิน..ปลิดชีวิตนางยักษ์เลย ..ทั้งๆที่จะเลือกเป่าปี่ให้...หลับสักหลายปี(ก็อาจ)ได้...ก็ไม่คิดทำ...เพราะใจสิ้นรักแล้ว!

..แล้วทรงเป่าปี่แก้วให้แจ้วเสียง
สอดสำเนียงนิ้วเอกวิเวกหวาน
พวกโยธีผีสารทั้งนางมาร
ให้เสียวซ่านซับซาบวาบหัวใจ
แต่เพลินฟังนั่งโยกจนโงกหงุบ
ลงหมอบซุบซวนซบสลบไสล
พอเสียงปี่ที่แหบหายลงไป
ก็ขาดใจยักษ์ร้ายวายชีวาฯ....สุนทรภู่

*  ถ้าอ่านจบเรื่องนางยักษ์เพียงแค่นี้ ไหนเลยเราท่านที่อ่านนิทานคำกลอนเรื่องนี้จะซึ้งตามบรมครูท่านได้ อิอิ คอยตามตอนต่อไปนะคะ แล้วจะเห็นอารมณ์กวีเทพของบรมครูท่านนี้ ที่สร้างภาพพจน์
นางยักษ์ที่ร่างกายใหญ่โต กินสัตว์ร้ายๆอย่างจรเข้ยังสบาย รักของนาง..ซึ้งแค่ไหน *

อันความรักง่ายพบประสบเห็น
แต่ขื่นเข็ญรักษามิหนาชื่น
หมื่นสัญญาแม้นจำลำนำกลืน
บทเบือนยื่นขมแทรกสุดแลกรอ
แม้นพิไรร่ำหาภาษาโศก
ใช่จะโบกสะอื้นไห้มิใกล้ก่อ
รักเมื่อพักถักสวาทนิราศพอ
ร้อยก็ต่อเพียงตรมเจียนจมเนา..  ญามี่

แก้ไขเมื่อ 19 เม.ย. 54 12:16:47

 
 

จากคุณ : ญามี่
เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 54 15:37:59




ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com