ความคิดเห็นที่ 1 กวีที่กลั่น จากใจที่แกร่ง จะมีแรงปรารถนา พากระหวัด จึงไหลรื่นชื่นชมโสมนัส อย่างบัญญัติแห่งสรวงสวรรค์ดล ดูรอบข้างช่างหวานปานน้ำอ้อย ก็สอดสร้อยร้อยไหลในทุกหน สัมผัสนอก ในนานา ก็น่ายล กลิ่นสุคนธ์ อ้างไป เหมือนได้เชย ครั้นพอรส หอมฆาน ผ่านไปแล้ว เพลงก็แผ่ว พลางขาดหาย ไปเฉยเฉย บรรณบท จดจาร ก็ผ่านเลย จะลงเอย อย่างไร ไม่อาจหวัง กวีที่กลั่น จากใจที่กรอบ เนื่องเพราะบอบช้ำกมลแต่หนหลัง ไม่อาจเอ่ย ใดได้ ว่าพ่ายพัง จมในวัง น้ำตา แทบจาบัลย์ ลองเรียบเรียง เพียงถ้อยที่กร่อยกร่อน มาเป็นกลอน รักร้าง กลางความฝัน เอาน้ำตา แทนหมึก ผนึกจำนรรจ์ เอาแรงบั่น รักเบี่ยง เป็นเสียงคลอ สมทบเสียง สะอื้นไห้ เอาไว้ขับ ส่งสดับ ด้วยกมล คนที่ท้อ รองรับ ไว้ด้วยเหงา เอาให้พอ เพื่อตัดพ้อ ผู้จากไป ในกวี หากรัก มันทำลาย ความหมายลง ขอเธอจง คงไว้ ในสิ่งที่ เธอรักและ ตั้งใจ ทำให้ดี เพราะเธอมี บทกวี ที่ ควรรัก จากคุณ : greeny pony เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 54 22:49:27

ความคิดเห็นที่ 2 อย่าเพิ่งหลบ  ซบซ่อน  อย่าอ่อนล้า ชูกำปั้น    ขึ้นเย้ยฟ้า    ข้าสู้เหวย ปัญหาแค่   จิ๊บๆ     สู้เสบย ปากกัดเอย   ตีนถีบ   เห็นกลีบบัว อันเหนื่อยล้า  เมื่อหนัก  ก็พักบ้าง ให้ละวาง   ที่แลเห็น   เป็นเรื่องมั่ว ลำดับเรื่อง  เปรื่องปราด  ไม่ขลาดกลัว สู้ชัวร์ๆ    หน้าเปื้อนยิ้ม  ปริ่มอกตรม. แก้ไขเมื่อ 17 เม.ย. 54 23:37:37 จากคุณ : ลมหัวด้วน เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 54 23:12:58

ความคิดเห็นที่ 3 ไม่อาจเขียน กลอนหวาน สานเสนาะ ด้วยไม่เหมาะ เคียงหมาย ดั่งใจฝัน เขียนได้แต่ กลอนเหงา เพราะร้าวราน จะร้อยกานท์ คำไหน ไม่ตรึงทรวง....................................... สุนันยา แม้นว่าเหงา เศร้าโศก วิโยคย้ำ แม้นบางคำ พร่ำวน บ่นห่วงหวง แม้นซ้ำๆ ย้ำถาม ความทั้งปวง บางบทช่วง พ่วงสะอื้น กลืนน้ำตา มองเมียงเห็น เด่นชัด จรัสถ้อย ที่เรียงร้อย พลอยเผย เอ่ยภาษา อักษรสาส์น ผ่านผัน จำนรรจา .. สุนันยา .. พาซึ้ง ถึงความนัย เห็นความสุข ซุกซ่อน กลอนกานท์ขับ อักษรซับ ประทับจิต เชยชิดใกล้ เหงา .. เศร้า .. ตรม .. พรมหว่าน กานท์พิไล สุขหัวใจ ได้ร้อย ถ้อยความเรียง ......................................... เกสรผกา แม้นตัวอักษรจะเหงา .. เศร้า ..   แต่หนุ่ยมองเห็นความสุข ที่ซุกซ่อนอยู่ในตัวอักษรเหล่านั้นค่ะ มีความสุขมากๆนะคะ ..    จะได้อ่านกลอนพี่สุฯทุกวันไง จากคุณ : เกสรผกา เขียนเมื่อ : 18 เม.ย. 54 01:51:54

ความคิดเห็นที่ 4 สุนันยายังดีนะ ที่อารมณ์จินต์สูญสิ้นหาย เพราะว่า ลูกลิงน่ะ อารมณ์เสียตั้งแต่คืนวานแล้ว เนี่ย คิดแล้วยิ่งหงุดหงิด จู่ ๆ ก็มีขี้หมาลอยมาแปะตรงหน้า บ่นแค่นี้แหล่ะ บ่นไปก็ทำอะไรไม่ได้ ใครจะไปเชื่อลิง ? เนอะ จากคุณ : จังงัง เขียนเมื่อ : 18 เม.ย. 54 12:38:48

ความคิดเห็นที่ 5 กลอนเพราะมากค่ะคุณสุนันยา มาอ่านอย่างเคยค่ะ ชอบมาก ขอบคุณที่แต่งกลอนซึ้งๆ มาให้อ่านนะคะ จากคุณ : นุ้ย (นารีจำศีล) เขียนเมื่อ : 18 เม.ย. 54 14:34:25

ความคิดเห็นที่ 6 ก่อนอื่น ต้องขอโทษคุณหนุ่ย ( ความคิดเห็นที่ 3) พอดี พี่มาอ่านย้ำ เจอความผิดพลาด ของเสียงสัมผัส เป็น สระ เสียงสั้น กับเสียงยาวค่ะ พี่ก็เลย มาแก้ไข  บทที่คุณ หนุ่ยยกมาต่อ พอดีค่ะ ไม่ว่ากันนะคะ เพื่อความสละสลวย ของบทกวี... (คุณหนุ่ยไม่ต้องแก้ไขนะคะ เก็บไว้ แบบนั้นแหละค่ะ  เพราะเป็นความรู้สึก ที่พี่อยากเขียนอย่างนั้น จนลืมนึกถึงสัมผัส) ไม่อาจเขียน กลอนหวาน สานเสนาะ ด้วยไม่เหมาะ เคียงหมาย ดั่งใจ"ฝัน" เขียนได้แต่ กลอนเหงา เพราะร้าว"ราน" จะร้อยกานท์ คำไหน ไม่ตรึงทรวง... ... แก้ไขเมื่อ 18 เม.ย. 54 14:53:27 จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 18 เม.ย. 54 14:52:50

ความคิดเห็นที่ 7 กลั่นร้อยกรอง แม้ห้วงจินต์ สูญสิ้นหาย แม้เดียวดาย มิชะลอ ขอพร่ำเพ้อ แม้รู้ตัว มิอาจกลับ เคียงคู่เธอ ขอเพียงเฝ้า ละเมอ เพ้อร่ำไป ด้วยดวงจิต ปรีเปรม เกษมศานต์ ลิขิตกานท์ ร้อยเรียงคำ มิคร้ามไหว ทุกบทตอน แทรกซอน สื่อความนัย หวังเพียงให้ ใครคนนั้น ได้อ่านเจอ... จากคุณ : comicclubs เขียนเมื่อ : 18 เม.ย. 54 15:21:11

ความคิดเห็นที่ 8 จินตนา  ถูกทำลาย  ไปหมดสิ้น เคยถวิล  เหมือนไร้  สิ่งใส่เสริม ที่ว่าห่วง  คลับคล้าย  ไม่คงเดิม ใจก็เริ่ม  ถดถอย  ล่องลอยลา...................สุนันยา มือกวี   ชั้นดี   พาหุรัด พรายประทัด  จารุ   บุเวหา สาส์นประโยค  งามรักษ์  อักษรา สุนันยา  ราชญี  ศรีกานท์กลอน จากคุณ : ลุงชิกง เขียนเมื่อ : 18 เม.ย. 54 16:30:59

ความคิดเห็นที่ 9 หยิบดินสอเตรียมไว้ตั้งใจขียน สู้พากเพียรตามกฏบทแบบผัง กลับนึกหวั่นพรั่นค่อนยอกย้อนกรัง จะประดังทับถมจนจมใจ ลานชลาอารมณ์เคยพรมฝัน ต้องแปรผันจนปากเหมือนยากไข เอื้อนมาอึ้งตรึงพจน์กำสรดใด จะเท่าในอุราของข้าฯนี้ กำแพงขวางเขื่อนธารกันดารแห้ง เหมือนจิตแล้งจินตนาพร่าศักดิ์ศรี เคยดินชุ่มชอุ่มพร่างข้างนที ก็สิ้นดีด้วยแดดที่แผดพราย เงื้อมเงาไม้ใต้ต้นใบหล่นโกร๋น ลิงทะโมนรอรางให้สางสาย แอบน้ำตาค่าต่ำเขาย่ำกราย ฤๅร้อยพ่ายคือเรา..เศร้าเหลือเกิน! จากคุณ : ลิงหงุดหงิด (จังงัง) เขียนเมื่อ : 18 เม.ย. 54 18:59:30

ความคิดเห็นที่ 10 ลองเรียบเรียง เพียงถ้อยที่กร่อยกร่อน มาเป็นกลอน รักร้าง กลางความฝัน เอาน้ำตา แทนหมึก ผนึกจำนรรจ์ เอาแรงบั่น รักเบี่ยง เป็นเสียงคลอ สมทบเสียง สะอื้นไห้ เอาไว้ขับ ส่งสดับ ด้วยกมล คนที่ท้อ รองรับ ไว้ด้วยเหงา เอาให้พอ เพื่อตัดพ้อ ผู้จากไป ในกวี หากรัก มันทำลาย ความหมายลง ขอเธอจง คงไว้ ในสิ่งที่ เธอรักและ ตั้งใจ ทำให้ดี เพราะเธอมี บทกวี ที่ ควรรัก.................... greeny pony. ขอขอบคุณ ทุกคำพร่ำสั่งสอน ทุกบทตอน ถึงแก่น ดูแน่นหนัก ขอขอบคุณ น้ำใจ มาทายทัก ช่วยสลัก อักษร ตอนร้าวราน แม้นดูเหมือน ห่างเหิน จนเกินที่ แต่ยังมี กรองร้อย คอยสื่อสาร ทุกสำนวน ชวนซึ้ง ถึงดวงมาน อักษรกานท์ พี่ชาย มอบหมายมา มีบางคราว ขื่นขม ระทมหนัก มันสุดหัก ใจฝืน สะอื้นหา จินตนา พาลสูญ ไม่หนุนพา ใจอ่อนล้า รารอน ต้องนอนซม คิดค้นคำ อย่างไร ไม่ปรากฏ เหมือนกบฏต่อต้าน ให้กานท์ขม ไม่ซ่านซึ้ง กลอนหวาน ผ่านอารมณ์ มีแต่กลอน ระทม พร่างพรมมา ยามสูญสิ้น จินตนา ภาษศิลป์ ดุจพังภินท์ เส้นสาย ลายภาษา เหมือนโซ่ตรวน ตรึงไว้ ในอุรา เที่ยวค้นหา คำหวาน เหมือนผ่านลอย อยากจะร้อย เรียงรส บทสัมผัส ให้เด่นชัด ไกลห่าง เส้นทางหงอย แต่กลับกลาย เป็นเศร้า ที่เฝ้าคอย ให้เอ่ยถ้อย วลี มีน้ำตา............ สวัสดีค่ะ คุณ greeny pony นานๆครั้งจะเห็น คุณ มาที่ห้องกวี ดีใจ ที่ มาแจม กลอนสุค่ะ ขอบคุณมากๆนะคะ แก้ไขเมื่อ 18 เม.ย. 54 19:35:55 จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 18 เม.ย. 54 19:34:13

ความคิดเห็นที่ 11 **ทั้งทั้งที่ คำนึง ถึงเสมอ ครั้นเจอะเจอ คลับคล้าย กลายแปลกหน้า จึงจำใจ หลีกลี้ หนีสุดตา เพราะขาดศิลป์ จินตนา จะฝ่าฟัน..................................คุณสุ. **ก็เป็นบ้าง  บางครั้ง  ช่างเซาซบ ไม่อาจพบ  สบนัยน์  ดั่งใจฝัน ดั่งกำแพง  ขวางกลาง  ระหว่างกัน ฝากรำพัน  นี้ไป   ให้ถึงเธอ **สุ.จะหลบ  หลีกลี้  แลหนีหน้า คงไม่มา  ว่ากลอน   อักษรสรร แต่ละบาท  มหัศ   อัศจรรย์ รวมจำนรรจ์  เป็นบท  ช่างงดงาม        สวัสดีครับคุณ สุ. ตั้งแต่ปลายเดือนที่แล้วชีพจรลงเท้าครับ  หลายเรื่องราว คิดถึงกวีทุกท่าน วันนี้เข้ามาแย่งเด็กเล่นเนตครับ จากคุณ : ตาเป๋า เขียนเมื่อ : 18 เม.ย. 54 19:43:34

ความคิดเห็นที่ 12 อารมณ์กวีไม่มีชั่งกิโลขาย เกิดจากภายในใจที่สั่งสม แรงบันดาลเป็นบันไดให้อารมณ์ ผสานผสมจินตนาพาล่องลอย ฯลฯ อารมณ์จินต์สูญหายละลายบ้าง ชีวิตนี้มีหลายทางให้สร้างสรรค์ เมื่อไม่พร้อมถนอมใจ..ใช่ทางตัน คงสักวันหวนคืนอย่างรื่นรมย์ จากคุณ : ลำน้ำ C เขียนเมื่อ : 18 เม.ย. 54 21:11:38

ความคิดเห็นที่ 13 เขียนกลอนรัก ทักทาย กลับกลายว่า ไปให้ท่า ชายชาญ สำราญสม เขียนกลอนเศร้า ร้าวราน ดั่งซานซม กลายเป็นอ้อน พกลม หลอกต้มใคร จะเขียนกลอนท่องเที่ยว เพื่อเกี่ยวเก็บ เท่าปลายเล็บ ไม่รู้ อยู่แห่งไหน ชีวิตอยู่ (ห้อง) สี่เหลี่ยม เจียมกายใจ แต่งกลอนได้ ด้วยศิลป์ จินตนา........ สวัสดีค่ะคุณลม สุว่า ที่ไหน ก็คงไม่เหมาะ ให้สุ ได้หลบซบซ่อน เหมือนห้องกวีนี้หรอกค่ะ.. ขอบคุณนะคะ.. ... แก้ไขเมื่อ 19 เม.ย. 54 08:24:29 จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 18 เม.ย. 54 21:37:57

ความคิดเห็นที่ 14 แม้นว่าเหงา เศร้าโศก วิโยคย้ำ แม้นบางคำ พร่ำวน บ่นห่วงหวง แม้นซ้ำๆ ย้ำถาม ความทั้งปวง บางบทช่วง พ่วงสะอื้น กลืนน้ำตา มองเมียงเห็น เด่นชัด จรัสถ้อย ที่เรียงร้อย พลอยเผย เอ่ยภาษา อักษรสาส์น ผ่านผัน จำนรรจา .. สุนันยา .. พาซึ้ง ถึงความนัย เห็นความสุข ซุกซ่อน กลอนกานท์ขับ อักษรซับ ประทับจิต เชยชิดใกล้ เหงา .. เศร้า .. ตรม .. พรมหว่าน กานท์พิไล สุขหัวใจ ได้ร้อย ถ้อยความเรียง ......................................... เกสรผกา ช่วงความเศร้า ยาวนัก ยากบอกกล่าว ร้อยเรื่องราว ร้าวรอน กลอนไร้เสียง สอดสัมผัส นอกใน อยู่ใกล้เคียง เป็นแค่เพียง พจน์พร่ำ สุดกล้ำกลืน ลำนำร้อย บรรเลง บทเพลงเหงา ยวนหยอกเย้า  เคล้าไป ด้วยใจฝืน สะอื้นซ้ำ ช้ำใจ ในวันคืน ไร้สุขชื่น ดุจกวี ที่รำพัน แต่รักยัง หยั่งราก จากใจนี้ เป็นแรงที่ เสริมใส่ ความใฝ่ฝัน แม้โศกเศร้า เหงาทรวง ห้วงจาบัลย์ ยังรำพัน เป็นวลี  ที่เดียวดาย......... สวัสดีค่ะคุณหนุ่ย ขบคุณมากค่ะ...ไม่ต้องห่วงนะคะ คุณหนุ่ยคงต้องทนอ่าน บทกวี เหงาๆของพี่ไปอีกนานค่ะ อย่าเพิ่งหมดความอดทนละกัน..อิอิ.. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 54 08:52:46

ความคิดเห็นที่ 15 อารมณ์จินต์ สิ้นหาย ใจสะทก สงสัยตก หมกโคลน หล่นใต้ถุน ลงกะได ไปหา ข้าหัวซุน ช่างมืดมน จนหัวหมุน ลุ้นไม่มี ตกตอนไหน ไม่ว่า ยังหาเห็น ตกตอนเย็น มืดค่ำ ดำมิดมี๋ ขอไฟฉาย ส่องหา ช่วยข้าที อารมณ์ศิลป์ จินต์กวี อย่าหนีไกล .............................................................. สวัสดีทุกๆท่านขอรับกระโผ้มมมมมมม เอาไฟฉายส่องหาป่าว? พี่สุนันยา อิอิ  (แถมถ่านให้ด้วยเผื่อไฟหมด) จากคุณ : เสกคาถา เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 54 12:32:53

ความคิดเห็นที่ 16 *** ฟังว่า......อารมณ์จินต์ สูญสิ้นหาย บทกวีมอดมลาย.....กลาย ผ่าน ผัน ด้วยหนักหน่วง ผ่านห้วง...ช่วง วาร วัน รอน ร้าว ลึก หวั่น หวั่น และ พรั่น พรึง เอาน้ำตา จารจด....รดกระดาษ แต้มความหวังพลั้งพลาด....ราดอักษร เติมความเศร้าพังภินท์....หลั่ง ริน รอน ปะติปะต่อเป็นบทกลอน....รอน ร้าว ทรวง จึง...กลอนเหงา โศลกเศร้า....เคล้ารู้สึก จากก้นบึ้ง ส่วนลึก.........ผนึก ช้ำ แล้วหล่อหลอม เกาะเกี่ยว......เพียงเสี้ยวคำ เป็นพยางค์ ยอก ย้ำ.......จำนรรจา . . . . ให้คนจร หมอนหมิ่น......ไร้ถิ่นพัก ได้ชะโลม รสรักษ์.......ซึ่งอักษร วัก...ดื่มกิน กลิ่นเศร้า....เคล้าบทกลอน พอประทัง อุทร.....วันอ่อนใจ *** พอดีเดินผ่านทาง ได้กลิ่นความเศร้า ล่อง โชย หิวโหยเหลือเกิน ขอประทังความเศร้าด้วยสักนิด นำผลไม้มาแลกเปลื่ยนตอบแทนบทกลอนซึ่งได้เสพ หวังให้ จขกท คลายโศกโดยเร็วพลัน Photographer by : หอมเจียม (RTB) จากคุณ : หอมเจียว (RTB) เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 54 13:27:02

ความคิดเห็นที่ 17 หวัดดีจ้ะ ลูกลิง รู้ว่าเป็น ขี้หมา ก็ อย่าจับมันดิ เอาน้ำสาด ออกไปซะ... ... จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 54 14:30:22

ความคิดเห็นที่ 18 สวัสดีค่ะ คุณนุ้ย ขอบคุณนะคะ ที่ตามอ่าน ผลงาน อยู่เสมอ ติ บ้างก็ได้ค่ะ สุจะได้ ปรับปรุง ข้อบกพร่อง.. .. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 54 14:32:03

ความคิดเห็นที่ 19 กำแพงขวางเขื่อนธารกันดารแห้ง เหมือนจิตแล้งจินตนาพร่าศักดิ์ศรี เคยดินชุ่มชอุ่มพร่างข้างนที ก็สิ้นดีด้วยแดดที่แผดพราย เงื้อมเงาไม้ใต้ต้นใบหล่นโกร๋น ลิงทะโมนรอรางให้สางสาย แอบน้ำตาค่าต่ำเขาย่ำกราย ฤๅร้อยพ่ายคือเรา..เศร้าเหลือเกิน! ....................จังงัง นานานครั้ง ลิงซน จะบ่นเศร้า เคยแต่เย้า หยอกมา พาสุเขิน ไงสดับ กับถ้อย หงอบเผชิญ ไม่อาจเมิน เพื่อนหมอง นองน้ำตา ใครเขาหยาม ทำเจ็บ อย่าเก็บกด ระบายปลด ที่เพื่อน ไม่เบือนหน้า ยินดีรับ ปรับทุกขฺ จุกอุรา สุนันยา รอรับ ประคับประคอง......... ระบายมาให้หมดๆเลยนะลูกลิง หลังไมค์ก็ได้.. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 54 15:56:40

ความคิดเห็นที่ 20 เรื่องหลังไมค์ไม่อยากจะฝากถ้อย เกรงหลุดถ้อยหยามเหยียดเสียดสีถม ด้วยไม่อยากบานปลายหลายคารม ทุกพล่ามขรม .. ลิงขอลบ มิจดจำ ช่างมันเถอะ ลิงน่ะจะตายวันตายพรุ่งก็ยังไม่รู้เลย คนเราน่ะ ถ้าไม่เชื่อใจกัน หากถูกเขย่าหน่อยก็คลอน แต่ถ้าเชื่อใจกันแล้ว ถึงถูกเขย่าอย่างไร ก็ย่อมไม่คลอน ทำไงได้ หูใครหูมัน ใจใครใจมัน .. อย่างที่คุณสุนันยาชอบร้อง ".. คนที่ไม่ใช่แฟน ทำแทนก็ไม่ได้ .." โอ้ .. ลิงเพิ่งจะเข้าใจก็วันนี้แหล่ะ เพราะว่าโง่จนเคยชินน่ะ จากคุณ : ลิงโง่ (จังงัง) เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 54 21:56:40

ความคิดเห็นที่ 21 **สุ.จะหลบ  หลีกลี้  แลหนีหน้า คงไม่มา  ว่ากลอน   อักษรสรร แต่ละบาท  มหัศ   อัศจรรย์ รวมจำนรรจ์  เป็นบท  ช่างงดงาม...............คุณเป๋า สุแอบหลบ ซบเงา เพียงคราวครั้ง ไม่หยุดยั้ง เขียนกลอน เพื่ออ้อนถาม รักมากมาย ยังอยู่ คูนิยาม ด้วยความงาม อักษร ป้อนวจี แต่คงเป็น บทเหงา เฝ้าเรียงร้อย ด้วยน้ำถ้อย อ่อนล้า ดั่งครานี้ สำนวนหวาน คงยาก จักได้มี คงไม่หนี ไปไหน จากใจตน สุคงหนีไปไหนรไม่ได้แล้วค่ะคุณเป๋า..อิอิ ไง ก็ ทนๆอ่านกลอนเหงาไปก่อนนะคะ จะพยายาม เค้นกลอนหวานให้ได้ บ้างค่ะ.. ขอบคุณนะคะ (รักษาสุขภาพด้วยนะ) จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 54 11:01:50

ความคิดเห็นที่ 22 เจ้ากล่อมซึ้ง ตรึงทรวง ทุกห้วงชั้น เรียงเรียบขั้น ของคำ ช่างนำผล อ่านแล้วติด ทรงจำ นำกมล หวานท่วมท้น เกินกว่า มาบรรยาย หวานอยู่แล้วครับ เข้ากับหน้าตา คนหวานแต่งกลอนหวาน จากคุณ : หมาหางด้วน เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 54 11:48:02 A:111.84.167.175 X: TicketID:314152

ความคิดเห็นที่ 23 อารมณ์จินต์สูญหายละลายบ้าง ชีวิตนี้มีหลายทางให้สร้างสรรค์ เมื่อไม่พร้อมถนอมใจ..ใช่ทางตัน คงสักวันหวนคืนอย่างรื่นรมย์ .........................พี่ดีเจ สาส์นอักษร แสนซึ้ง ตรึงในจิต ด้วยน้ำมิตร ลิขิตคำ นำสุขสม ปลอบขวัญให้ คะนึง ถึงคำคม ยามขื่นขม ตรมแต้ม ฉุดแย้มคืน ว่าไม่นาน กานท์กวิน ที่สิ้นหาย ย้อนคืนลาย ดั่งเดิม ได้เสริมชื่น ด้วยตัวเรา หมายมั่น ผ่านกล้ำกลืน อารมณ์ชื่น คืนกลับ เพื่อลับคม.... ขอบคุณ ค่ะพี่ดีเจ.. .. แก้ไขเมื่อ 20 เม.ย. 54 14:42:54 จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 54 14:41:48

ความคิดเห็นที่ 24 สวัสดีจ้ะ น้องแตง สงสัย พี่ตาลาย..ข้าง น้องแตง กับลุงชิกง มาเชยเลย ขอโทษนะจ๊ะ..ไม่ได้ตั้งใจจริงๆจ้ะ ด้วยดวงจิต ปรีเปรม เกษมศานต์ ลิขิตกานท์ ร้อยเรียงคำ มิคร้ามไหว ทุกบทตอน แทรกซอน สื่อความนัย หวังเพียงให้ ใครคนนั้น ได้อ่านเจอ.............. comicclubs(น้องแตง) เข้าใจถึง ซึ่งบท พจน์อักษร ดุจเว้าวอน ซ่อนนัย ไว้เสมอ แอบเร้นเงา คราวหม่น เข้าปนเปรอ เพื่อใครหนึ่ง อ่านเจอ คำเธอครวญ ร้อยเรียงคำ ย้ำอยู่ ไม่รู้จาก เป็นถ้อยฝาก พร่างพรม คราวลมหวน สานสลัก ถักทอ ท้อรัญจวญ คนเรรวน เคยเย้า คงเข้าใจ...(นะจ๊ะแตงชัย) .. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 54 15:07:57

ความคิดเห็นที่ 25 สวัสดีค่ะ คุณลุงชิ สุกราบขอโทษ จริงๆค่ะ ไม่ได้ ตั้งใจ ข้ามไปเลย มึน จริงๆนะเนีย ...เฮ้อ.. มือกวี   ชั้นดี   พาหุรัด พรายประทัด  จารุ   บุเวหา สาส์นประโยค  งามรักษ์  อักษรา สุนันยา  ราชญี  ศรีกานท์กลอน ....................ลุงชิกง ยกย่องกั มากไป ให้ขัดเขิน แค่เขียนเพลิน ลายรักษ์ สาส์นอักษร ด้วยดวงใจ ตราตรึง ซึ้งแน่นอน รักกานท์กลอน ที่ตกผลึก ห้วงลึกนัย... ขอบคุณ มากค่ะ..ลุงชิ .. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 54 15:13:28

ความคิดเห็นที่ 26 อารมณ์จินต์ สิ้นหาย ใจสะทก สงสัยตก หมกโคลน หล่นใต้ถุน ลงกะได ไปหา ข้าหัวซุน ช่างมืดมน จนหัวหมุน ลุ้นไม่มี ตกตอนไหน ไม่ว่า ยังหาเห็น ตกตอนเย็น มืดค่ำ ดำมิดมี๋ ขอไฟฉาย ส่องหา ช่วยข้าที อารมณ์ศิลป์ จินต์กวี อย่าหนีไกล.......................เสกคาถา อารมร์ศิลป์ สิ้นหาย ไปเพียงครู่ ช่วยกันกู่ ไม่นาน หันกลับได้ คงฝังอยู่ ในเลือด ไม่เหือดไป เส้นเลือดใหญ่ ยังดี ไม่มีเลือน ไม่ต้องใช้ ไฟส่อง ก็มองเห็น ในเหลือบเร้น เส้นใย มิคล้ายเคลื่อน กวีร้อย คอยปรับ ขยับเตือน ว่าอย่าเลือน อย่าร้าง อย่าห่างจินต์......... ขอบใจมากจ้ะเสก... .. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 54 15:25:49

ความคิดเห็นที่ 27 ให้คนจร หมอนหมิ่น......ไร้ถิ่นพัก ได้ชะโลม รสรักษ์.......ซึ่งอักษร วัก...ดื่มกิน กลิ่นเศร้า....เคล้าบทกลอน พอประทัง อุทร.....วันอ่อนใจ....................คุณหอมเจียว (RTB) รวยระริน กลิ่นกรุ่น อบอ่นนัก คนผ่านทาง ทายทัก ฝากคำไว้ ด้วยอักษร กลอนซึ้ง ตรึงหทัย ชื่นกระไร ใจนี้ มิลืมลง กลอนคนเหงา เศร้าสร้อย ที่ร้อยผ่าน ด้วยเหตุการณ์ เดินทาง ระหว่างหลง ไม่รู้ซ้าย หรือขวา พางุนงง จะเดินตรง ยังหวั่นเป็น เส้นทางตัน ได้แต่เดิน วกวน จนท้อถอย อาการเริ่ม เหงาหงอย พลอยโศกศัลย์ ลิขิตถ้อย กลืนกล้ำ ช้ำจาบัลย์ ร้อยรำพัน...สุดเศร้า (เป็น)เจ้าประจำ....ดังนี้แหละค่ะ ขอบคุณ สำหรับผลไม้ นะคะ น่าทาน ทั้งนั้นเลยค่ะ... จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 54 15:43:42

ความคิดเห็นที่ 28 หวัดดีอีกครั้งจ้ะลูกลิง ทำใจได้ก็ดีแล้วแหละ แค่งาน กับ สุขภาพ ก็แย่แล้ว ดูแลตัวเอง สนใจตัวเอง ดีกว่านะ... ผ่านแล้วผ่านเลยไปอย่าได้สน คำของคน ยากปลด กำหนดได้ เลิกสนคำ คนป่วน ชวนช้ำใจ หาความสุข สดใส ให้ตัวเอง...ดีกว่าเน๊อะ.. .. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 54 15:48:20

ความคิดเห็นที่ 29 เจ้ากล่อมซึ้ง ตรึงทรวง ทุกห้วงชั้น เรียงเรียบขั้น ของคำ ช่างนำผล อ่านแล้วติด ทรงจำ นำกมล หวานท่วมท้น เกินกว่า มาบรรยาย..............คุณหมาหางด้วน (ทำไมใช้ชื่อนี้ล่ะ) หวานมากมาย อย่างนั้น เชียวหรือนี่ เขียนกี่ที่ เหมือนขม ตรมไม่หาย สลักกานท์ แต่ละครั้ง ช่างเดียวดาย สื่อความหมาย หม่นหมอง ครองระทม... .... ขอบคุณมากค่ะ.... จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 54 16:08:46

ความคิดเห็นที่ 30 เจ้ากล่อมซึ้ง ตรึงทรวง ทุกห้วงชั้น เรียงเรียบ ขั้น ของคำ ช่างนำผล อ่านแล้วติด ทรงจำ นำกมล หวานท่วมท้น เกินกว่า มาบรรยาย..............คุณหมาหางด้วน (ทำไมใช้ชื่อนี้ล่ะ) หวานมาก มาย อย่างนั้น เชียวหรือนี่ เขียนกี่ที่ เหมือนขม ตรมไม่หาย สลัก กานท์ แต่ละครั้ง ช่างเดียวดาย สื่อความหมาย หม่นหมอง ครองระทม... สุนันยา ให้เข้ากับ ชีวี ที่ไร้เพื่อน จึงเป็นเหมือน หมาหางด้วน ทุกส่วนสม มีชื่ออื่น หมื่นคำ ก็ล้ำคม สบอารมณ์ ชื่อนี้ ดังที่มา ---------------------------- มิใช่แกล้ง เยินยอ ต่อล่อเล่น ได้มองเห็น มากมาย ทัง้ซ้ายขวา เปิดหน้ากลอน หนึ่งนั้น สุนัันยา แว่วหวานมา ปลอบโลม กระโจมใจ ชิมน้ำอ้อย หมื่นตัน มิหวานเท่า รวบรวมเอา ผึ้งป่า สักห้าไห น้ำตาลทราย รวมหมด เต็มรถไฟ สู้มิได้ ความหวาน ผลงานกลอน สัมผัสลิ้น สิ้นแล้ว พลันแจวจืด หวานย่อมชืด ชวนชิม ย่อมถิ่มถอน สัมผัสใจ ฝังลึก นึดอาวรณ์ อ่านแล้วอ่อน ระทวย เจ้ารวยริน จากคุณ : หมาหางด้วน เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 54 21:09:06 A:111.84.223.49 X: TicketID:314152

ความคิดเห็นที่ 31 ให้เข้ากับ ชีวี ที่ไร้เพื่อน จึงเป็นเหมือน หมาหางด้วน ทุกส่วนสม มีชื่ออื่น หมื่นคำ ก็ล้ำคม สบอารมณ์ ชื่อนี้ ดังที่มา .............................คุณหมาหางด้วน สุนันยา..นี่ไง หนึ่งในเพื่อน เมื่อมาเยือน เยี่ยมอยู่ คงรู้ค่า ล็อคอินเลย เผยย้ำ ที่ตามมา จะรอท่า ต้อนรับ ร่วมขับกลอน เรานั้นรู้ จักกัน ผ่านกานท์ไหน คงต้องใช่ ดังจิต คิดสังหรณ์ วลีหวาน ผ่านย้ำ พร่ำอาทร เคยออดอ้อน อักษร ผ่านกลอนกานท์ (หวานอยู่แล้วครับ เข้ากับหน้าตา คนหวานแต่งกลอนหวาน............คุณหมาหางด้วน ) "มิใช่แกล้ง เยินยอ ต่อล่อเล่น".................คุณ หมาหางด้วน หากแม้เป็น ดั่งถ้อย ที่ร้อยขาน จะซ่อนปม อยู่ไย ให้ยาวนาน มาต่อกานท์ หวานชื่น ไม่ขื่นใจ   "ชิมน้ำอ้อย หมื่นตัน มิหวานเท่า".............. คุณ หมาหางด้วน ช่างหยอกเย้า คำคม พรมพริ้วไหว กระไรหนอ ช่างเทียบ เปรียบเปรยไป อ่านแล้วเคลิ้ม หวั่นไหว ในคำกลอน "สัมผัสลิ้น สิ้นแล้ว พลันแจวจืด"................คุณ หมาหางด้วน หวานกลายชืด หวนไห้ หทัยหลอน เพราะไร้คน ต่อถ้อย ร้อยสุนทร จะเขียนกลอน  อ้อนหวาน ยิ่งหวั่นใจ... ขอบคุณมากค่ะ ที่กลับ มา ต่อกลอนอีก... ดีใจมากค่ะ.. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 54 09:43:37

ความคิดเห็นที่ 32 "อารมณ์จินต์ สูญสิ้นหาย"   ดวงจินต์เอยอย่าสิ้น  ส่งหวัง คุณค่าคำคมขลัง         คิดซึ้ง สายใจประดุจดัง         ดวงเนตร มณีนา ส่องประกายใสก้นบึ้ง    สว่างห้วงหทัยเกษม แก้ไขเมื่อ 26 เม.ย. 54 23:46:59 จากคุณ : พนมวัลย์ (พนมวัลย์) เขียนเมื่อ : 26 เม.ย. 54 23:45:56

ความคิดเห็นที่ 33 ดวงจินต์ คราวอ่อนล้า....................ราแรง สูญเสื่อม คำหวานแปลง.................เปรียบได้ รินร่ำฉ่ำฝืนแฝง............................เพียงหว่าน สักช่วง เวลาไร้.............................จิตร้อยคำคม... สวัสดีค่ะคุณพนมวัลย์ หายไปนานมากเลยนะคะ ขอบคุณมากค่ะ ที่แวะมาเยี่ยม... จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 54 09:12:08