|
นางฟ้า
ปีกทั้งสองข้างบนหลังของเธอขยับขึ้นลงเบาๆ
ขนละเอียดสีขาวพลิ้วไหวไปตามแรงกระพือ
ผมจ้องดวงตาคู่นั้นไม่กระพริบ ดวงตาหม่นหมองคลอด้วยหยาดน้ำซึ่งบดบังความสดใสไปจนหมดสิ้น
ใจเต้นแรงผิดไปจากปกติ ผมขมวดคิ้วจนรู้สึกหน่วงที่หัวตา มืออันชื้นแฉะกำแน่นเข้า
มือเธอประสานอยู่กับอกราวกับต้องการจะวิงวอนสิ่งที่มองไม่เห็น
ผมดำขลับสยายตามแรงลม...
......................................................
วันที่อากาศอบอุ่น ฟ้าโปร่งสดใสยิ่งกว่าวันไหนๆ
ปีกขาวกางออกเต็มท้องฟ้า ปล่อยขนเงางามนั้นลอยไปตามแรงลม
เธอล่องลอยมาจากบนฟากฟ้า
ราวฝันไป...
รัศมีเรืองรองรอบกายทำให้ผมไม่อาจละสายตาไปจากเธอ
ดวงตากลมโตที่มีประกายแห่งความสดใส รอยยิ้มที่ติดตรึงใจตั้งแต่แรกเห็น
และตั้งแต่วันนั้น ทุกสิ่งก็เปลี่ยนแปลงไป
......................................................
โซ่ตรวนดำสนิทในมือของผม
มันส่งผ่านความรู้สึกอันบอกไม่ถูกออกมายังผมซึ่งกำมันอยู่
ทั้งแข็งกร้าวและเย็นชืด
เธอมองสิ่งที่อยู่ในมือของผม ก้าวเข้ามาหา
ผมก้มหน้าหลบตา ความรู้สึกอันผสมปนเปผลักดันกันอยู่ข้างใน
......................................................
อาจเป็นสายลมแห่งรักที่พัดพาเธอมาในวันนั้น
มือเล็กนั้นอบอุ่นได้อย่างน่าประหลาด
เธอกุมมือผมและโบยบินไปด้วยกันบนฟ้ากว้าง
วันที่ผมได้สัมผัสกับสิ่งใหม่อันน่าตื่นตา
ท้องฟ้ากว้างใหญ่ถึงเพียงนี้นี่เอง ทุ่งนาสวยงามถึงขนาดนี้นี่เอง
ราวกับสายลมทั้งมวลโอบอุ้มเราทั้งสองไว้
ผมรับรู้ได้
หัวใจที่อยู่ในร่างเล็กบางนั้นส่งผ่านความรักอันยิ่งใหญ่มาถึง...
......................................................
ราวกับไม่มีสิ่งใดกล้าเคลื่อนไหว เสียงนกร้อง เสียงเสียดสีของต้นไม้ใบหญ้า เสียงลมพัด หรือแม้แต่เสียงลมหายใจ
ทุกสิ่งนิ่งเงียบ
ถ้าเพียงแต่คุณจะห้ามฉัน
ผมมองลึกไปยังดวงตาวิงวอนของเธอ มือยิ่งกำสิ่งที่ถืออยู่แน่นยิ่งขึ้นจนรู้สึกเจ็บ
เธอสืบเท้าเข้ามาหา ใกล้จนใจผมสั่นมากยิ่งขึ้น
เพียงคุณรั้งฉันไว้ ขอเพียงคุณพูดออกมาเท่านั้น
เธอยื่นมือมาจับมือผมไว้ สัมผัสอบอุ่นที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลงไปเลย
และเพียงเท่านั้นความลังเลก็หายไปจนหมดสิ้น
โซ่ตรวนทิ้งตัวลงกับพื้น หากแต่เสียงกลับแผ่วเบาราวไร้น้ำหนักก่อนจะจางหายไป
ไปเถอะครับ
ผมสบตาเธอ เผยยิ้มให้เธอ ถึงแม้จะไม่ธรรมชาติอยู่บ้างแต่ผมรู้สึกว่าต้องทำ
หยาดน้ำที่ปริ่มอยู่พลันรินไหลไล้พวงแก้มใส
คุณเห็นมั้ย ปีกบนหลังของคุณ มันพร้อมจะพาคุณไปที่ไหนก็ได้ตามใจปรารถนา
แม้จะพยายามแล้วแต่น้ำเสียงก็ยังคงสั่นเครือ
ถึงแม้วันนี้โซ่ตรวนอันเย็นชาของผมจะฉุดรั้งคุณไว้ได้ แต่สุดท้ายแล้วความแข็งกระด้างของมันก็จะทำให้คุณเจ็บเข้าสักวัน
เสียงสะอื้นไห้แผ่วเบาบ่งบอกถึงความเสียใจได้เป็นอย่างดี ผมยืนมือเช็ดน้ำตาบนแก้มของเธอ
อย่าให้รักของผมเป็นสิ่งที่คอยขัดขวางคุณเลย
ผมรั้งร่างเล็กมากอดแนบอก ร่างกายสั่นสะท้าน
ไปเถอะครับ สยายปีกออกให้เต็มที่และโบยบินไปตามที่ใจปรารถนา
......................................................
หากเป็นสายลมแห่งรักที่พัดพาเธอมาในวันนั้น
ก็คงจะเป็นสายลมแห่งความพลัดพรากกระมังที่นำพาให้เธอจากไป
หากแต่ ความรัก ความอาทร สิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่ไม่ว่าสิ่งไหนก็ไม่อาจเอาไปจากผมได้
หากความรักของเธอคือความอบอุ่น
ความเสียสละก็คงเป็นสิ่งเดียวที่ผมทำให้เธอได้สำหรับความรักของผม
วันที่เธอได้กางปีกโบยบิน ขนนกแห่งอิสระที่ผมได้เห็น
ดวงตา รอยยิ้ม เสียงใส ทุกสิ่งทุกอย่างยังคงเก็บอยู่ในนี้
กับสิ่งเล็กๆ ในอกที่เธอได้สอนให้ผมได้รู้ว่ามันยิ่งใหญ่ได้ถึงเพียงใด
...นางฟ้าของผม...
ขอบคุณแรงบันดาลใจจากชายคนหนึ่งครับ ^^
แก้ไขเมื่อ 18 เม.ย. 54 23:11:23
แก้ไขเมื่อ 18 เม.ย. 54 23:05:57
| จากคุณ |
:
KTHc   
|
| เขียนเมื่อ |
:
18 เม.ย. 54 22:38:07
|
|
|
| 
นางฟ้า
