He says : กำไรชีวิต
อากาศยามเช้าสะอาดบริสุทธิ์ เวลาสูดลมหายใจเข้าปอด ผมก็รับรู้ได้ถึงความมีชีวิตชีวา กระตุ้นให้ประสาทการทำงานตื่นตัว สดชื่นสดใส
โชคดีที่บ้านผมซึ่งปลูกสร้างมาตั้งแต่รุ่นพ่อแม่อยู่บริเวณชานเมือง แม้ถนนหนทางจะทยอยกันเพิ่มมากขึ้นและกินพื้นที่ลามออกนอกเมืองมาเรื่อยๆ บริเวณที่ตั้งของบ้านก็ยังไม่ถูกสภาพอากาศที่เต็มไปด้วยมลพิษจากควันรถยนต์ทำลายลงไปมากนัก ซึ่งอาจเป็นเพราะรอบๆ บ้านผมเต็มไปด้วยต้นไม้ยืนต้นเป็นจำนวนมาก กว่ามลพิษพวกนั้นจะผ่านเข้ามา ต้นไม้พวกนี้ก็กรองอากาศดีๆ ให้ผมกับทุกๆ คนในบ้านไปเยอะแล้ว
กลับจากจ๊อกกิ๊งรอบหมู่บ้าน ออกกำลังกายยามเช้าไม่ได้เหนื่อยนอกจากจะทำให้ร่างกายกระฉับกระเฉงคล่องตัว ผมก็ผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าและพาคุณแม่ไปซื้อของทำกับข้าวที่ตลาด
บล็อกโคลี่ผัดกุ้ง.. เธอชอบแบบผักนิ่มๆ น้ำขลุกขลิก
ต้มยำเห็ดรวมน้ำใสๆ ไม่ต้องใส่เนื้อสัตว์ ซดน้ำคล่องๆ คอไม่เผ็ดมากก็เรียกน้ำย่อยได้ดี..
ไข่เจียวโหระพาอีกสักอย่างดีไหมนะ ซับน้ำมันออกให้นานๆ หน่อย จะได้ไม่บ่นมากว่าน้ำมันเยอะกลัวจะอ้วน แต่แหม.. กินโหระพาที่หอมยั่วขนาดนั้น ผมเห็นเธอก็ตักกินเอร็ดอร่อยเสียทุกครั้ง
น้ำผักผลไม้รวมที่ชอบอ้อนว่าไม่มีใครคั้นให้กินได้อร่อยเท่าที่ผมทำให้ ลงทุนซื้อเครื่องปั่นคั้นกากทิ้งไว้ที่บ้านเมื่อหลายเดือนก่อน ผักผลไม้สดๆ ตั้งหลายอย่างเอาไปด้วยแล้วกันนะ
ข้าวของที่ซื้อเข้าบ้านสักแค่ไหน ผมไม่รู้หรอก รู้แต่ว่าพอขนกลับมาใส่ที่รถ มันก็พะรุงพะรังเต็มไม้เต็มมือ แม่ผมมองเห็นก็ส่ายหัวไปยิ้มไป รู้ดีทีเดียวว่าลูกชายอย่างผมจะขนไปที่ไหน แถมยังแอบแซวว่าเมื่อไหร่ผมจะได้ย้ายคนชอบกินกับข้าวฝีมือผมมาที่บ้านกับท่านเสียที เผื่อท่านจะได้กินอาหารอร่อยๆ ในวันหยุดพักผ่อนแบบนี้บ้าง
แหม.. ไม่ใช่ผมเป็นลูกอกตัญญูไม่ทำกับข้าวให้แม่แท้ๆ กินแต่ไปทำให้คนอื่นนะ ผมก็ทำให้ท่านได้ทุกวันนั่นแหละ หากท่านจะร้องขอ แต่กับเธอมันก็แค่วันที่รู้ว่าเธอได้หยุดพักอยู่กับบ้านแน่นอนแล้วเท่านั้น เขาถึงมีโอกาสพิเศษดีๆ แบบนี้
อ๊ะ.. ไม่ได้สิ โทรไปถามให้แน่ชัดดีกว่าว่าวันนี้เธอไม่ต้องแวะเข้าไปที่ทำงานอะไรอีก
เสียงโทรศัพท์รับแล้ว งัวเงียเชียว แต่ผมชอบจัง
ยังไม่ตื่นอีกหรือครับ สายแล้วน้า.. ไม่อยากลุกขึ้นมารับอากาศบริสุทธิ์ยามเช้าเป็นรางวัลชีวิตแบบผมหรือไงครับ
ต้นไม้บ้านผมแข่งกันออกดอกหอมฟุ้งไปทั่ว ถ้าเจ้าของเสียงงัวเงียตอนนี้มาได้กลิ่นความสดชื่นที่ผมได้รับ จะอยากตื่นเช้าๆ มาสูดอากาศบริสุทธิ์บ้างไหมนะ ซึ่งก็ต้องมาอยู่ที่นี่ล่ะนะ
ผมยิ้มกับความคิดตัวเองอีกแล้ว..
ใครจะคิดว่าผมบ้าไหมเนี่ย
คำพูดแก้ตัวตามลอดออกมาในสาย ผมไม่ว่าอะไรนอกจากบอกให้เธอเตรียมตัวแล้วผมจะเข้าไปทำอาหารให้กิน แล้วผมก็ตัดสาย นึกถึงใบหน้าที่ติดจะงงๆ บ้างเล็กน้อยเนื่องจากเจ้าตัวอาจยังไม่ตื่นดีนัก แต่ผมรู้ดีล่ะ ว่าเธอต้องรีบเตรียมตัวรอการไปของผมเป็นแน่
แต่อืม.. ผมให้เวลาเธออีกหน่อยดีกว่า เธอจะได้ไม่ต้องรีบร้อนอะไรมาก
ตื่นเช้าที่เป็นกำไรชีวิตของผมทุกๆ วันอยู่แล้ว ยิ่งได้ตื่นขึ้นมาแล้วคอยปลุกใครบ้างคนซึ่งชีวิตการทำงานที่ทำให้การใช้ชีวิตตื่นเช้านอนเร็วแบบใครอื่นเป็นไปได้ยาก หญิงสาวซึ่งมีวิถีชีวิตแบบสังคมเมืองเต็มเปี่ยมซึ่งดูตรงกันข้ามกับผมโดยสิ้นเชิงนั้น มันก็เป็นความสุขของผมไปอีกแบบ เป็นกำไรชีวิตที่ผมได้รับเพิ่มขึ้นหรือเปล่าก็ไม่รู้สินะ ในเมื่อการใช้ชีวิตที่ไม่เหมือนกันเลยของเรานั้น กลับมาผสมกลมกลืนเข้ากันได้อย่างไม่น่าเชื่อแบบนี้
..................
เขียนต่อเนื่องกันเลยนะคะ รวมใช้เวลาไปประมาณสี่สิบห้านาทีได้ (นานอ่า..)
ขอบคุณคุณนีมี่อีกครั้งนะคะ สำหรับการคิดหัวข้อโปรเจค อารมณ์มึนๆ หลังจากกลับจากทำงานเลยได้ระบายความเครียดไปในตัวเลยค่ะ
ปล. อารมณ์โอตาคุของชายหนุ่มที่หลงสาวในอนิเมะหรือเกมส์นี่ เหมือนหรือคล้ายๆ สาวน้อย(และไม่น้อย)แถวนี้ หลงหนุ่มๆ ในนิยายหรือเปล่าคะเนี่ย แบบนึกถึงตัวเองเวลาวาดภาพพระเอกนิยายที่เพอร์เฟคเลยอ่ะค่ะ อิอิ
ปล. อีกครั้ง เขียนหัวข้อผิด แก้ไขพิมพ์ผิดถูกหลายครั้งแล้วอ่ะค่ะ สงสัยจะง่วงจัด เบลอแล้ว งือ..
แก้ไขเมื่อ 20 เม.ย. 54 01:31:50
แก้ไขเมื่อ 20 เม.ย. 54 01:29:40