Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
[ซีรีส์พระจันทร์] นิมิตแสงจันทร์ - บรรพที่ 6 ติดต่อทีมงาน

บรรพที่ 6

 

ผิวเนียนเรียบนวลกระจ่างเกินกว่าจะเป็นผิวพรรณของบุรุษ กับแพขนตายาวที่พริ้มลงมา
ยามเปลือกตาหลับสนิท  แล้วยังริมฝีปากบางที่เผยอเล็กน้อยชวนจุมพิต ยามเจ้าที่เจ้าตัว
หลับใหล  หากหนุ่มรูปงามราวเจ้าชายในเทพนิยายนี้ไม่ใช่น้องชายของเขา อคิลคงไม่
อารมณ์เสีย เจ้าบ้านั่นจะหลับหรือจะตื่นก็ไม่ใช่ปัญหาของเขา  แต่บังเอิญ...คนเจ้าปัญหา
คนนี้ดันชื่อ ภามิน ชลันธีร์ ไปเสียได้


“มันหลับไปนานเท่าไรแล้วป้า” ใบหน้าคมคายขมวดคิ้วเข้มนั่นเข้าหากัน  พร้อมๆ กับที่เอ่ยปาก
ถามป้าบารวัณแม่บ้าน  ซึ่งเป็นเลี้ยงทั้งสองพี่น้องมาตั้งแต่ชามีดามิสายังมีชีวิตอยู่


“สองวันแล้วค่ะ  ป้าถึงต้องโทรตามคุณหนูใหญ่มาไงคะ” พอได้รับโทรศัพท์นายทหารหนุ่ม
ก็รีบลางานกลับมาทันที


“สองวัน!! ให้ตายสิมันหลับตั้งแต่คืนนั้นจนป่านนี้เลยเหรอ” เขาหมายถึงคืนที่น้องชาย
เล่าความฝันที่ทำให้ภามินต้องบินกลับมาบ้านเกิด  พลันนึกตำหนิตนเองว่าสองวันนี้
ไม่ได้สนใจน้องเลย 


“คืนไหนนะคะคุณหนู”


“จะคืนไหนก็ช่างเถอะ แต่นี่ป้า เลิกเรียกผมว่าคุณหนูสักที  ผมจะสามสิบอยู่อีกไม่กี่ปีนี้แล้วนะ”


“อ๊ะ..ค่ะ ค่ะ ป้าขอโทษค่ะ เชวาอคิล” ถูกเรียกว่าเชวาชายหนุ่มไม่ได้ต้องการให้เรียกยกย่อง
เขาแบบนั้น  แต่ก็ยังดีกว่าปล่อยให้เรียกคุณหนูเหมือนเมื่อครั้งยังเป็นเด็กน้อย


“เท่าที่ดู...มันยังไม่ตายนะป้า” ว่าแล้วก็สอดนิ้วมือยาวของตนอังไปที่จมูกโด่งเป็นสันของน้องชาย


“แล้วทำไมไม่ตื่นล่ะคะ  ป้าล่ะกลัว...”


“ป้าลองปลุกหรือยังล่ะ?”


“ปลุกแล้วค่ะ  แต่เธอไม่รู้สึกตัวเลย ป้าเลยว่าจะเรียกรถพยาบาล ก็เลยโทรบอกเชวาก่อน”


เชวาหนุ่มฟังแล้วก็สูดลมหายใจเข้าปอดแรงๆ เขารู้ดีว่าป้าบารวัณกลัวสิ่งใด  เขาเคยเห็น
เหตุกาณ์นี้มาแล้วครั้งหนึ่งตอนไปรับศพมารดา  แม้ในวันจัดงานศพมารดาผู้งดงาม
ก็ยังดูประหนึ่งนอนหลับใหลไปเท่านั้น  อคิลคิดว่าหากเจ้าหญิงนิทรามีตัวตนจริงคงจะ
เหมือนมามาของเขา  ทว่าแม้บิดาจะจูบลาเป็นครั้งสุดท้ายแล้วก็ตาม มารดาก็
ไม่ฟื้นตื่นขึ้นมาอีกเลย 


นิทานเรื่องนั้นโกหก! เจ้าหญิงนิทราเป็นเรื่องหลอกเด็กเท่านั้น!! แล้วไอ้บ้าภามินยังจะนอน
ทำตัวเป็นเจ้าชายนิทราต่อหน้าเขาอีกงั้นเหรอ?


เมื่อคิดได้ดังนั้นชายหนุ่มก็เอื้อมมือหนึ่งไปกระชากคอเสื้อของน้องชายโดยแรง จนร่างนั้น
ลอยขึ้นจากที่นอนตามแรงกระชากหากไม่มีทีท่าจะรู้สึกตัว  แล้วฝ่ามือหนาอีกข้างก็
บรรจงตบลงไปกับแก้มนวลนั่น ครั้งแล้วครั้งเล่า  เร็วระรัวชนิดว่าป้าบารวัณเห็นแล้ว
ต้องอุทานออกมา


“เชวา...เบาๆ ค่ะเดี๋ยวตายพอดี”


“ถ้าไม่ฟื้นมันก็ตายเหมือนกันแหละ” เขาไม่ว่างเว้นการออกแรงระหว่างตอบป้าเลย รวมๆ
แล้วอคิลอาจจะตบน้องไปด้วยความเร็วหนึ่งวินาทีต่อครั้ง เป็นจำนวนเกือบยี่สิบครั้งเห็นจะได้


“โอ้ยยยยยยย  เจ็บเฟ้ย!!!? จะฆ่ากันหรือไง!” แต่...คนโดนตบไปแล้วสิบเจ็ดครั้งก็เพิ่งจะรู้สึกตัว


“นายตบฉันทำไมนี่? ฉันนอนอยู่ๆ ดีนะเว้ย!” คนเป็นน้องมองดูรอบตัวด้วยความงงงวย
ก่อนจะหันมาทางป้าบารวัณซึ่งยืนอยู่ข้างอคิล


”ป้า..ดูสิ พี่รังแกผม” ภามินยกฝ่ามือสองข้างขึ้นปิดหน้าซึ่งบัดนี้แดงก่ำไปทั่ว  แล้วหันไป
ฟ้องแม่บ้านทันที


“แล้วใครใช้ให้นอนข้ามวันข้ามคืนขนาดนี้หา? เรียกดีๆ แล้วไม่ตื่นนี่หว่า”


“อ้าว...เหรอ? แล้วฉันหลับไปนานมากเหรอ?”


“ยังจะมาถามอีก ไอ้น้องเวร!”


“2 วันแล้วค่ะคุณหนูภามิน  จนป้าจะเรียกรถพยาบาลอยู่แล้วเชียว”


“ปัดโธ่เอ้ย...แค่ 2 วันเอง นึกว่าทำลายสถิติเดิมเสียอีก” เจ้าชาย(เกือบ)นิทรา ตื่นขึ้นมา
ก็บ่นอุบอิบไม่ได้ทุกข์ร้อนอย่างคนปลุก


“ทำลายสถิติเดิม?” ประโยคนี้ทำเอาคนฟังพากันงงเป็นไก่ตาแตก


“อืม...ตอนอยู่ที่โน่นทำแลปด์ไม่นอนหลายคืนไปหน่อย พอหลับทียาวไปสี่วันเลย” คำเฉลยนั้น
ไม่ได้ทำให้ใครในที่นั้นรู้สึกดีขึ้นเลยแม้แต่น้อย


“นี่แกเป็นมนุษย์หรือเปล่าหา?” อคิลเค้นเสียงถามด้วยความเย็นชา  บอกให้รู้ว่าโทสะยังไม่
คลายตัวลง จนป้าบารวัณต้องเป็นฝ่ายตัดบท

 

จากคุณ : แก้วกังไส
เขียนเมื่อ : 19 เม.ย. 54 23:39:25




ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com