บรรพที่ 6
ผิวเนียนเรียบนวลกระจ่างเกินกว่าจะเป็นผิวพรรณของบุรุษ กับแพขนตายาวที่พริ้มลงมา
ยามเปลือกตาหลับสนิท แล้วยังริมฝีปากบางที่เผยอเล็กน้อยชวนจุมพิต ยามเจ้าที่เจ้าตัว
หลับใหล หากหนุ่มรูปงามราวเจ้าชายในเทพนิยายนี้ไม่ใช่น้องชายของเขา อคิลคงไม่
อารมณ์เสีย เจ้าบ้านั่นจะหลับหรือจะตื่นก็ไม่ใช่ปัญหาของเขา แต่บังเอิญ...คนเจ้าปัญหา
คนนี้ดันชื่อ ภามิน ชลันธีร์ ไปเสียได้
มันหลับไปนานเท่าไรแล้วป้า ใบหน้าคมคายขมวดคิ้วเข้มนั่นเข้าหากัน พร้อมๆ กับที่เอ่ยปาก
ถามป้าบารวัณแม่บ้าน ซึ่งเป็นเลี้ยงทั้งสองพี่น้องมาตั้งแต่ชามีดามิสายังมีชีวิตอยู่
สองวันแล้วค่ะ ป้าถึงต้องโทรตามคุณหนูใหญ่มาไงคะ พอได้รับโทรศัพท์นายทหารหนุ่ม
ก็รีบลางานกลับมาทันที
สองวัน!! ให้ตายสิมันหลับตั้งแต่คืนนั้นจนป่านนี้เลยเหรอ เขาหมายถึงคืนที่น้องชาย
เล่าความฝันที่ทำให้ภามินต้องบินกลับมาบ้านเกิด พลันนึกตำหนิตนเองว่าสองวันนี้
ไม่ได้สนใจน้องเลย
คืนไหนนะคะคุณหนู
จะคืนไหนก็ช่างเถอะ แต่นี่ป้า เลิกเรียกผมว่าคุณหนูสักที ผมจะสามสิบอยู่อีกไม่กี่ปีนี้แล้วนะ
อ๊ะ..ค่ะ ค่ะ ป้าขอโทษค่ะ เชวาอคิล ถูกเรียกว่าเชวาชายหนุ่มไม่ได้ต้องการให้เรียกยกย่อง
เขาแบบนั้น แต่ก็ยังดีกว่าปล่อยให้เรียกคุณหนูเหมือนเมื่อครั้งยังเป็นเด็กน้อย
เท่าที่ดู...มันยังไม่ตายนะป้า ว่าแล้วก็สอดนิ้วมือยาวของตนอังไปที่จมูกโด่งเป็นสันของน้องชาย
แล้วทำไมไม่ตื่นล่ะคะ ป้าล่ะกลัว...
ป้าลองปลุกหรือยังล่ะ?
ปลุกแล้วค่ะ แต่เธอไม่รู้สึกตัวเลย ป้าเลยว่าจะเรียกรถพยาบาล ก็เลยโทรบอกเชวาก่อน
เชวาหนุ่มฟังแล้วก็สูดลมหายใจเข้าปอดแรงๆ เขารู้ดีว่าป้าบารวัณกลัวสิ่งใด เขาเคยเห็น
เหตุกาณ์นี้มาแล้วครั้งหนึ่งตอนไปรับศพมารดา แม้ในวันจัดงานศพมารดาผู้งดงาม
ก็ยังดูประหนึ่งนอนหลับใหลไปเท่านั้น อคิลคิดว่าหากเจ้าหญิงนิทรามีตัวตนจริงคงจะ
เหมือนมามาของเขา ทว่าแม้บิดาจะจูบลาเป็นครั้งสุดท้ายแล้วก็ตาม มารดาก็
ไม่ฟื้นตื่นขึ้นมาอีกเลย
นิทานเรื่องนั้นโกหก! เจ้าหญิงนิทราเป็นเรื่องหลอกเด็กเท่านั้น!! แล้วไอ้บ้าภามินยังจะนอน
ทำตัวเป็นเจ้าชายนิทราต่อหน้าเขาอีกงั้นเหรอ?
เมื่อคิดได้ดังนั้นชายหนุ่มก็เอื้อมมือหนึ่งไปกระชากคอเสื้อของน้องชายโดยแรง จนร่างนั้น
ลอยขึ้นจากที่นอนตามแรงกระชากหากไม่มีทีท่าจะรู้สึกตัว แล้วฝ่ามือหนาอีกข้างก็
บรรจงตบลงไปกับแก้มนวลนั่น ครั้งแล้วครั้งเล่า เร็วระรัวชนิดว่าป้าบารวัณเห็นแล้ว
ต้องอุทานออกมา
เชวา...เบาๆ ค่ะเดี๋ยวตายพอดี
ถ้าไม่ฟื้นมันก็ตายเหมือนกันแหละ เขาไม่ว่างเว้นการออกแรงระหว่างตอบป้าเลย รวมๆ
แล้วอคิลอาจจะตบน้องไปด้วยความเร็วหนึ่งวินาทีต่อครั้ง เป็นจำนวนเกือบยี่สิบครั้งเห็นจะได้
โอ้ยยยยยยย เจ็บเฟ้ย!!!? จะฆ่ากันหรือไง! แต่...คนโดนตบไปแล้วสิบเจ็ดครั้งก็เพิ่งจะรู้สึกตัว
นายตบฉันทำไมนี่? ฉันนอนอยู่ๆ ดีนะเว้ย! คนเป็นน้องมองดูรอบตัวด้วยความงงงวย
ก่อนจะหันมาทางป้าบารวัณซึ่งยืนอยู่ข้างอคิล
ป้า..ดูสิ พี่รังแกผม ภามินยกฝ่ามือสองข้างขึ้นปิดหน้าซึ่งบัดนี้แดงก่ำไปทั่ว แล้วหันไป
ฟ้องแม่บ้านทันที
แล้วใครใช้ให้นอนข้ามวันข้ามคืนขนาดนี้หา? เรียกดีๆ แล้วไม่ตื่นนี่หว่า
อ้าว...เหรอ? แล้วฉันหลับไปนานมากเหรอ?
ยังจะมาถามอีก ไอ้น้องเวร!
2 วันแล้วค่ะคุณหนูภามิน จนป้าจะเรียกรถพยาบาลอยู่แล้วเชียว
ปัดโธ่เอ้ย...แค่ 2 วันเอง นึกว่าทำลายสถิติเดิมเสียอีก เจ้าชาย(เกือบ)นิทรา ตื่นขึ้นมา
ก็บ่นอุบอิบไม่ได้ทุกข์ร้อนอย่างคนปลุก
ทำลายสถิติเดิม? ประโยคนี้ทำเอาคนฟังพากันงงเป็นไก่ตาแตก
อืม...ตอนอยู่ที่โน่นทำแลปด์ไม่นอนหลายคืนไปหน่อย พอหลับทียาวไปสี่วันเลย คำเฉลยนั้น
ไม่ได้ทำให้ใครในที่นั้นรู้สึกดีขึ้นเลยแม้แต่น้อย
นี่แกเป็นมนุษย์หรือเปล่าหา? อคิลเค้นเสียงถามด้วยความเย็นชา บอกให้รู้ว่าโทสะยังไม่
คลายตัวลง จนป้าบารวัณต้องเป็นฝ่ายตัดบท