อยู่ในห้องจตุจักรมานาน วันนี้ออกมาเที่ยวค่ะ ลองอ่านดูนะคะ ให้ชื่อว่า "รู้สึกผิด"
ทุก ๆ ครั้งที่ฉันคิดถึงเธอ
ทั้งรอยยิ้มที่เจอกับสายตาเธอคู่นั้น
ได้จุดประกายมโนภาพในความฝัน
มันหลอมรวมกันเป็นความหวังในหัวใจ
.....................................
ฉันหลงรักคนที่ไม่ควรรัก
ฉันรู้จักความรักที่เป็นไปไม่ได้
กำแพงบางอย่างที่ยากจะทำลาย
คอยกั้นเราไว้ ให้ห่างกัน
.............................
นึกโทษฟ้าที่ส่งเธอมาในวันนั้น
ทำให้ฉันต้องปวดใจในวันนี้ะ
อยากขอฟ้าเอาเธอกลับไปเสียที
จะได้มีที่ว่างให้ทำใจ
.................................
ถึงแม้รักเธอมากสักเพียงไหน
ถ้าต้องทำร้ายใครให้สับสน
ฉันขอเดินจากไปเพียงหนึ่งคน
ยอมจำนนต่อชะตาจากฟ้าดิน
รู้สึกผิด
