นิยายรักวันวาน ตอนที่ 2{แตกประเด็นจาก W10467833}

ตอนที่ 2
“ร้านนี้อร่อยครับ เป็นร้านประจำของออฟฟิสกรุงเทพฯ
หากไปที่โรงงาน ที่ระยองต้องเป็นอาหารป่าครับ”  ผู้จัดการฝ่ายบุคคลแนะนำ ให้เมย์ฟังอย่างเป็นกันเอง
ที ยกถาดแก้วน้ำมาพร้อมเสริฟให้ทุกคน ซึ่งเขาเป็นสุภาพบุรุษกับเพื่อน ๆ แบบนี้เสมอ
เขาพูดน้อย แต่โดยไม่ได้ตั้งใจ บังเอิญเมย์เงยหน้ามาพบว่า เขามองเธออยู่  ที ยิ้มเขิน ๆ
มันเป็นรอยยิ้มที่ทำให้เขาดูดีขึ้นตั้งเยอะ ดีกว่าหน้าเฉย ๆ ของเขานั่นแหละ

เลิกงานตอนเย็น เมย์กำลังเดินหาสายรถรับ-ส่งพนักงานกลับบ้าน  ได้ยินเสียงบีบแตร “ปิ๊น ปิ๊น”
ที นั่นเอง เขาขับรถมาใกล้ ๆ พร้อมกดกระจกลง ชวนให้เมย์ไปด้วย เขาจะไปส่ง
“ขอบคุณ ค่ะ”  เมย์ยิ้มรับ แล้วเดินขึ้นรถไป พร้อมกับรู้สึกดี คิดว่า “นายตัวโต นี่ก็ใจดีเหมือนกันนะ”
“คุณจะไปที่ไหนครับ” ที ถามอย่างสุภาพ น้ำเสียงนุ่มขึ้นกว่าเมื่อเช้าที่เจอกัน
“ส่งเมย์ ใกล้ ๆ แยกศาลาแดงนี้ก็ได้ค่ะ เดี๋ยวจะขึ้นรถไฟฟ้าต่อไปอีกที”
“ขอโทษครับ คุณเมย์อยู่ที่ไหน เผื่อเป็นทางที่ผมผ่าน” ทียังอาสา อย่างนุ่มนวล
“เมย์อยู่หอพักค่ะ แถว ๆ ฝั่งธนฯ ขึ้นรถไฟฟ้าไป แป๊บเดียวก็ถึง ขอบคุณมากค่ะ”
“คุณที ล่ะคะจะไปที่ไหน”
“ผมพักอยู่กับเพื่อน แถว ๆ คลองเตยครับ ยังไม่ได้หาหอพักอะไร เพราะหลังจากอบรมเสร็จ ผู้จัดการให้ไปประจำอยู่ที่โรงงานระยองครับ” ทั้งคู่ นั่งเงียบ กันต่อไปจนใกล้สถานีรถไฟฟ้า
เมย์ลงรถไป พร้อมกับคิดในใจว่า “จะไม่ได้ทำงานกับนายตัวโต นี่หรอกหรือ”
ระหว่างทาง เอริ์น เพื่อนซี้ ก็โทรมาหา “ทำงานวันแรกเป็นไงยะ คนสวย มีหนุ่ม ๆ มาปิ๊งหรือยัง”
“บ้าเหรอ ชั้นไปทำงานนะยะ ไม่ได้ไปโฆษณา จะได้มีใครมาปิ๊ง”
เอริ์น “อ้าว ก็ไอ้หนุ่มตัวโต ที่เจอกันเมื่อวานล่ะ เขาทำงานที่เดียวกับเธอไม่ใช่เหรอ”
เมย์ “อืม เขาชื่อที เป็นรองผู้จัดการฝ่ายบุคคล เดี๋ยวเขาก็ไปทำที่ระยองแล้ว”
เอริ์น “แหม ๆ ๆ ทำเสียงละห้อยเชียว เพื่อนฉัน วันเดียวรู้แล้วว่าเขาจะไปไหนมาไหน ... แล้วบอกว่า เขาไม่น่ารัก”
เมย์ “ไม่ใช่อย่างนั้น... พอดีวันนี้เขามาส่งเราขึ้นรถไฟฟ้า ก็เลยได้คุยกัน นี่อย่ามาแซวได้ไหม เขาไม่ได้คิดอะไรสักหน่อยย่ะ”

แต่กว่าที่เมย์จะกลับถึงหอพัก ก็เผลอนึกถึงรอยยิ้มของทีไประหว่างทาง โดยไม่ทันได้รู้ตัวเลยว่าแอบนึกถึงเขาไปตั้งแต่เมื่อไหร่

ทีกลับมาถึงหอพักของพี่แอ๊ด เพื่อนรุ่นพี่ ก็ตระเตรียมของ และชวนกันออกไปกินข้าว
แอ๊ด “เฮ้ย ได้ยินว่าเลขาใหม่ คุณทามุระ น่ารักนี่หว่า เป็นไงวะ พี่เห็นไกล ๆ เมื่อกลางวันนี้”
ที “ก็น่ารักดีพี่ เมื่อกี้เพิ่งไปส่งเขามา”
แอ๊ด “เฮ้ย ไวเว้ย ไอ้น้องพี่ มันต้องอย่างนี้”
ที “ไม่ใช่อย่างที่พี่คิดครับ พอดีผมผ่านตรงที่เขาขึ้นรถไฟฟ้า เขาชื่อเมย์ครับพี่ น่ารักแบบนี้คงมีคนชอบเยอะน่ะ เผลอ ๆ จะมีแฟนแล้วมั้ง”
แอ๊ด “อย่ากลัว อย่ากลัว ไอ้น้อง เอ็งทำงานที่เดียวกับเขา มันใกล้ชิดอยู่แล้ว เป็นต่อคนอื่นตั้งเยอะ”
ที “ที่ไหนได้ล่ะพี่ สัปดาห์หน้านี้ ก็ต้องไปประจำที่ระยองแล้ว  คงนาน ๆ จะได้กลับกรุงเทพฯ แหละครับ”
กลับไปพักที่หอคืนนี้ ทีนึกถึงแต่สาวน้อยหน้าใส น้ำเสียงหวาน ๆ  รอยยิ้มน่ารักของเมย์  รู้สึกตัวกลับว่าตัวเอง“ประหลาดจริงเรา จะนึกทำไม เจอเขาวันเดียวเอง”

การอบรมพนักงานใหม่ผ่านมาจนถึงวันที่ 5 วันสุดท้าย พอดี
คุณทามุระ และผู้จัดการฝ่ายบุคคลต้องไปประชุมที่ โรงงานระยอง เมย์ต้องตามคุณทามุระไปด้วยตามหน้าที่ของเลขา
ทีก็ต้องไปพอดี เพราะเขาต้องไปประจำอยู่ที่นั่นตามคำสั่ง
กว่าจะประชุมเลิกก็เป็นเวลาเกือบ 1 ทุ่ม คุณทามุระ เชิญให้ทุกคนทานอาหารเย็นด้วยกันที่โรงแรม ริมทะเล ต้องขับรถไกลออกมาจากโรงงาน แต่ก็เป็นเพราะทุกคนได้หยุดวันเสาร์-อาทิตย์ สุดสัปดาห์อยู่แล้ว จึงดื่ม กิน กันไปเกือบ 5 ทุ่ม
พอแยกย้ายกัน ที จึงรีบมาถามเมย์ว่า จะไปยังไง จะไปไหนเขาอาสาจะไปส่งให้ ด้วยท่าทีกระตือรือร้น และเป็นห่วงอยู่พอสมควร
เมย์ อดยิ้มกับความน่ารัก และความเป็นสุภาพบุรุษของเขาไม่ได้ “เมย์เช่าหอพัก รวมอยู่กับเพื่อน ที่เรียน ป.โทค่ะ เราเรียนกันที่วิทยาเขตชลบุรี”  เดี๋ยวเพื่อนจะมารับค่ะ ขอบคุณมาก
ที อดคิดไม่ได้ว่า คงเป็นเพื่อนชายของเมย์ “นั่นไงล่ะ คนน่ารักแบบนี้ ยังไง ๆ เขาก็มีแฟนแล้ว”
สักครู่ รถเก๋งคันใหญ่ คนขับหน้าตาตี๋ ๆ ดูดีมีฐานะ ก็เปิดประตูลงมาทักทายกับเมย์อย่างคุ้นเคย และรับขึ้นรถไป
เมย์ “ย้ง เอริ์น ยุ้ย และเพื่อน ๆ เรารออยู่ไหนเหรอ”
ย้ง “อ๋อ ไอ้พวกนั้น มันเล่นไพ่อยู่ที่หอเราน่ะ แหม ก็หอพวกคุณหญิง น่ะเราเข้าไปได้ซะที่ไหนกันล่ หอหญิงนี่คร๊าบ”
ย้งเป็นทั้งเพื่อนร่วมแก๊งตั้งแต่ม.ปลาย และเป็นแฟนกับเอริ์น เพื่อนสนิทของเมย์

ทีกลับไปหอพักใหม่ของเขาที่ระยอง คืนนี้นอนไม่หลับ ไม่รู้ว่าไม่คุ้นหอใหม่ หรือว่า... เพราะคิดถึงสาวน้อยหน้าใส ที่เปิดประตูรถขึ้นไปกับไอ้หนุ่มตี๋กันนะ

จากคุณ	: ให้เพียงเธอหมดใจ
เขียนเมื่อ	: 21 เม.ย. 54 10:02:43