Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
ในนามความรัก ติดต่อทีมงาน

บทต่อเนื่องจาก ซ..ซึ้ง

http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10455920/W10455920.html

ตอนที่๑๔
พระอภัยมณีเรือแตก (ต่อ)

ฝ่ายมหิงข์สิงขรเทวราช
จึงประกาศเล่าตามเนื้อความหลัง
เป็นเรื่องลึกดึกดำบรรพ์อนันตัง
แต่ครั้งตั้งฟ้าทะเลเมรุไกร

นางผีเสื้อแต่ก่อนเป็นก้อนหิน
อยู่กระสินธุ์สมุทรมหาชลาไหล
นางอสูรชาติก่อนได้พรชัย
ถอดดวงใจฝากแฝงแท่งศิลา

แล้วขึ้นจากฟากฝั่งมหรณพ
ไปรุกรบกับพระเพลิงที่เชิงผา
ต้องไฟกรดหมดไหม้ทั้งกายา
ยังแต่ว่าอายุอสรุรินทร์

กับดวงใจไม่ดับไปกลับชาติ
เป็นปีศาจสังหรณ์อยู่ก้อนหิน
ถูกไอน้ำซ้ำได้ไอแผ่นดิน
บันดาลหินนั้นงอกออกทุกที

เป็นหน้าตาขาแข้งอันแรงฤทธิ์
ด้วยพรอิศรารักษ์พระลักษมี
นับอนันต์วันคืนได้หมื่นปี
จึงเป็นผีเสื้อสมุทรผุดทะยาน

ขึ้นต้องแสงอาทิตย์ยิ่งฤทธิ์กล้า
ปราบบรรดาพวกปีศาจด้วยอาจหาญ
ได้เป็นใหญ่ในแม่น้ำอโนมาน
ใครล้างผลาญชีวันไม่บรรลัย

ซึ่งเป่าปี่ผีเสื้อเนื้อเป็นหิน
เพราะสุดสิ้นวาโยอาโปไหล
แม้นเผาจี่ปีศาจด้วยธาตุไฟ
จะคืนไล่กินมนุษย์ปุถุชน ....สุนทรภู่

จะเห็นว่าบรมครูสุนทรภู่สร้างภาพนางยักษ์สวยซึ้งแค่ไหน จากก้อนหินก้อนหนึ่ง เกิดมาเป็นสิ่งมีชีวิต มีอารมณ์ทุกอย่างได้อย่างคน รู้จักรัก หลง หึงหวง เช่นคนด้วย แต่แปลกใจนิดๆว่า ทำไมไม่สร้างพระอภัยที่ดับเบิ้ลเจ้าชู้ตามฮอร์โมนชายทั่วไป ให้มีความเมตตามากกว่านี้สิน่า! ให้นางยักษ์เกิดเป็นคนได้ครั้งเดียว ไม่มีครั้งที่สองอีกเลย ไม่มีคำว่า “ให้อภัย” กับนางดังเช่นสามี-ภรรยาทั่วไป

อ่านแล้วคุณคิดตามฉันไหม? ว่านางยักษ์น่าสงสาร โทษแค่ ลักตัวพระอภัยไปทำหน้าที่สามีแค่8ปี และเฝ้าดูแลเขาด้วยความรักตลอดมา ต้องได้รับการตอบแทนตลอดชั่วกาล ด้วยการกลับกลายเป็นก้อนหินตลอดไป...

.....................................

สงสารเอยไม่รักนางยักษ์บ้าง
ต้องถูกวางเป็นหินไร้สิ้นหวาน
แม้นสุดหล้าฝั่งฟ้าต้องลาปาน
หมดนิทานวันวานทุกยามแล้ว

จากก้อนหินสู่ยักษ์ประจักษ์เข็ญ
ใจไม่เห็นเมตตาภาษาปลอบล้าแผ่ว
มืดหมองหนทางใช่สว่างให้แวว
ไม่มีแว่วเหมือนอภัยตามนัยอิง

อ่านแล้วล่วงความคิดเผลอพิศเขียน
ใจไหวเวียนไม่แคล้ววุ่นแนวหญิง
ฤ เพราะชายคิดสลัดตามสัตย์จริง
จึงทำนิ่งเมตตาไคลคลาเลย

อารมณ์คนหลืบลึกเกินนึกถึง
อ่านแล้วทึ่งทั้งหนาวส่งผ่าวเผย
จิตผู้คนเอกาอ่อนล้าเอย
ยากเฉลยถึงเจตของเขตใจ

อันความรักไพล่พลัดฉวัดเฉวียน
มักแปรเปลี่ยนชื่นชังหว่างหวังไหว
บางคราวเลื่อนวิโยคตามโศกไป
เหมือนเจ็บไข้รู้ร้อนอาวรณ์เวิ้ง

มองก้อนหินจิตไพล่จะไห้หา
เหมือนเวลาหยุดอย่างนิ่งค้างเติ่ง
ลับมิติเปิดลำนำระบำเพลิง
เหมือนจะเพิ่งเห็นนางรุดย่างไป

ร่างใหญ่โตพาพรั่นหวาดหวั่นแท้
สองตาแลเห็นนางอ้างว้างไถ่
พริบตากลายเป็นหินแดนดินไกล
หินก้อนใหญ่นิ่งสนิทแค่คิดละเมอ..


................................

ลาญล้าแหล่งแห่งนามของความรัก
ให้ยึดหลักมั่นคงดีตรงไหน
แล้วฟาดฟันคร่าเข่นดีเช่นใด
ณ ทรวงในรู้เร่าไม่เบามือ

มองฟ้าสูงขึ้นไปถึงในหลืบ
ไม่เกินคืบในใจสิ่งใฝ่ถือ
ร้ายรุนแรงพายุบรรลุลือ
ยากมากระพือแรงรักให้หักกระจาย

มวลธาตุอากาศเว้นที่เร้นรัก
ไม่มีวรรคหวามวอมหยุดล้อมสาย
เถ้าห่วงหวงฟุ้งเผื่อมาเหลือปราย
โรยรินรายเพียงเธอเสมอมา

ในนามรักอำนาจวางวาดไว้
เนานานให้ฉมโชยดุจโดยว่า
ปรารถนาฟูมฟักประจักษ์ตา
เรื่อยฉ่ำช้ามอบสิ้นข้างถิ่นพราว

แม้นวิญญาณ์ช้ำชั้นหลอมหลั่นเศร้า
บรรเลงเบาบนบทร้อยรสด่าว
แต่ใช่สิ้นอำนาจแม้คลาดคราว
ระนาวรักยังประสงค์ดำรงกาล

 
 

จากคุณ : ญามี่
เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 54 23:25:48




ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com