ความคิดเห็นที่ 1 14. ลอบสังหาร (ครึ่งแรก) ดึกสงัด สูงขึ้นไปบนอากาศ ท่ามกลางหมู่เมฆสีดำกลางราตรีหม่นหมองของทุ่งกาลี อีกาตัวใหญ่ยักษ์กระพือปีกช้าๆ อย่างเงียบเชียบ มันบินอยู่สูงเหนือเมฆดำเกินสายตาและกำลังของสัตว์ร้ายใดๆ ที่อยู่บนพื้นจะเอื้อมถึงหรือทำอันตราย  ต่อเมื่อบินเข้าเขตของปราสาทจันทรคราส ปักษบาลที่นั่งกอดอกอยู่บนหลังนกดำจึงส่งสัญญาณแก่นกตนบินทะลุเมฆลงมา ทว่าเหล่าวิหคกาฬที่บินลาดตระเวณอยู่ใกล้ๆ กลับไม่มีผู้ใดชักนกเข้าขวาง ถึงแม้ปักษบาลผู้นั้นจะบังคับอีกาใหญ่ทะยานลงมาด้วยความเร็วสูง แต่ก็ไม่น่าจะรอดพ้นสายตาของเหล่าทหารตะวันตกไปได้ คล้ายกับว่าเขาสามารถกลายร่างเป็นอากาศโดยมนตร์ล่องหนกระนั้น กระทั่งพญากาลงสัมผัสพื้นโดยปราศจากสุ้มเสียงใดๆ ที่กลางลานกว้างหน้าปราสาทจันทรคราส ปักษบาลปริศนาลงมาจากหลังนก แล้วเอ่ยเวทเบาๆ พญากาจึงกระพือปีกทะยานกลับขึ้นไปบนท้องฟ้าก่อนจะลับหาย ส่วนผู้บุกรุกก้าวอาดๆ เรื่อยมาจนถึงชานบันไดล่างของโถงหน้าปราสาท เหล่าทหารของตะวันตกที่ยืนประจำอยู่กลับไม่มีผู้ใดขัดขวางเลย จากนั้นผู้บุกรุกยามวิกาลเงยหน้าขึ้นมองความสูงของอาคาร แล้วเอ่ยเวทสลายร่างตัวเองกลายเป็นเงาแล้วลื่นเลื้อยขึ้นไปบนผนังในแนวดิ่งได้อย่างน่าอัศจรรย์ ฝืนธรรมชาติ เงาสีดำไต่ขึ้นมาจนถึงระเบียงชั้นที่สาม และหายลับไปในเงามืดของอาคาร จากนั้นกินเวลาเพียงครู่เดียวเงาสีดำแบนราบกลับก่อตัวกลายเป็นรูปทรงที่สามารถเคลื่อนไหวและจับต้องได้ ร่างสีดำพรางตัวประหนึ่งภูตผีท่องไปตามทางเดินภายในปราสาท จนกระทั่งปะทะกับกำแพงแก้วที่มองไม่เห็น ผู้บุกรุกจึงแปลงสภาพเป็นเงาอีกครั้งพยายามค้นหาช่องโหว่ของกำแพงเวท เมื่อพบมันเบียดกายแทรกตัวเข้าไปในช่องแตก แม้จะใช้เวลานานและทำให้เงาบางส่วนรุ่งริ่งขาดตอนแต่ในที่สุดผู้บุกรุกก็สามารถเข้ามแดนเข้ามาในเขตที่มีการป้องกันแน่นหนาเมื่อมันผ่านมาแล้วจึงรีบกลับมาสู่ร่างเดิมดูเหมือนว่ามันเองก็ไม่อยากใช้ร่างเงานานเกินไป แสงคบไฟที่จุดอยู่เป็นช่วงๆ สะท้อนร่างของผู้บุกรุกพอให้เป็นชายรูปร่างล่ำสัน แข็งแรง หากทว่าเดินและวิ่งได้อย่างเงียบกริบคล้ายตัวมันไร้น้ำหนัก ผู้บุกรุกรุกเข้าไปในภายในอย่างอาจหาญเพราะปราสาทจันทรคราสถือเป็นปราสาทแห่งตะวันตก เทวะที่เป็นจ้าวผู้ครองปราสาทก็เป็นถึงจอมเทพแห่งศิลาลัย หากว่ามันถูกจับได้คงไม่พ้นทัณฑ์ประหารอย่างแน่แท้ ในทันใดนั้นบังเกิดเสียงกุกกักดังขึ้นที่โถงทางเดินเบื้องหน้า มันรีบเอาตัวแนบไปกับเงาที่ทาบทับบนผนังและกลืนหายไปในความมืดมิดโดยพลัน ผู้ที่มาใหม่แต่งกายคล้ายข้ารับใช้ของปราสาทจันทรคราส เดินถือถาดอาหาร ทว่ากลิ่นโอสถฉุนกึกที่โชยออกมารู้ว่าสิ่งที่อยู่ภายในไหและจอกน้ำไม่ใช่สุรารอบดึก ข้ารับใช้เดินลับหายไปในแยกทางเดิน ผู้บุกรุกขยับออกจากเงามืดและสะกดรอยตามข้ารับใช้นั้นไปติดๆ ข้ารับใช้หยุดยืนอยู่หน้าประตูที่ห้องหนึ่งที่มีทหารรักษาการประจำอยู่สองนาย ทั้งสองถามคำถามแก่ข้ารับใช้ เมื่อได้รับคำตอบที่ถูกต้องทั้งสองจึงปล่อยให้เขาเข้าไปภายใน ห้องแรกเป็นห้องนั่งเล่นขนาดไม่ใหญ่ไม่โตนัก มีโต๊ะเล็กๆ วางอยู่กลางห้อง ผนังด้านหนึ่งเป็นตู้ใส่ของและชั้นหนังสือ ผนังด้านตรงข้ามเป็นช่องหน้าต่าง ในห้องนั้นมีประตูอีกสองบานเชื่อมต่อไปอีกสองห้องคือห้องพักส่วนตัวกับห้องเก็บของเล็กๆ ข้ารับใช้วางโถใส่โอสถลงบนโต๊ะกลาง ทำท่าจะจากไปเนื่องจากหมดหน้าที่แล้ว แต่สุดท้ายเหมือนเจ้าตัวจะเปลี่ยนใจ เขาพลิกถ้วยเปล่าและเทโอสถสีข้นลงไปในถ้วยยา จากนั้นจึงเดินถือทั้งถาดไปที่หนึ่งในสองประตูนั้น “นายน้อย...ท่านตื่นอยู่หรือไม่ขอรับ? ได้เวลาดื่มโอสถแล้วนะขอรับ” จากคุณ : run saya เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 54 21:38:36

ความคิดเห็นที่ 2 เมื่อไม่ได้ยินเสียงตอบใด ข้ารับใช้ผู้นั้นจึงขยับประตู เขาประหลาดใจเมื่อพบว่าเจ้าของห้องไม่ได้ลงกลอนหรือลงมนตราเอาไว้แต่อย่างใด แม้ในห้องจะมืดมิดแต่ก็พอจับเงาร่างของผู้ที่กำลังนอนด้วยอาการไข้หนักอยู่ภายใน เพราะเสียงลมหายใจผ่าวร้อนของเขาดังเป็นจังหวะ “นายน้อย ดื่มยาขอรับ” ข้ารับใช้กระซิบ แต่ทว่าร่างที่นอนซมอยู่ก็ยังไม่ลุก เขาเหลือบมองไปที่ลักษณะของโอสถที่วางอยู่บนโต๊ะหัวเตียง จากนั้นกลับยิ้มในเงามืด ทันใดนั้นร่างข้ารับใช้สั่นไหวราวภาพที่สะท้อนบนผิวน้ำเมื่อมันหยุดกระเพื่อมจึงกลับกลายเป็นบุรุษผู้มีนัยน์ตาแฝงแววอำมหิต มือสังหารวางถ้วยยาลงใช้มือหนึ่งขยับผ้าคลุม เงาโลหะของอาวุธมีคมสะท้อนแสงวาววับเมื่อมันกระทบแสงจันทร์ มาริตเทพปริศนากำอาวุธในมือมั่นเงื้อขึ้นเหนือร่างของศิษย์เอกจอมเทพ ทันใดนั้นบังเกิดเงาสีดำวูบประหลาดกระโจนข้ามทางเดิม ผ่านหน้าทหารยาม ประตูห้องถูกทำลายเป็นชิ้นๆ ในพริบตาเดียว ร่างประหลาดพุ่งเข้าไปในห้องขวางทางมาริตเทพในคราบคนรับใช้ เมื่อรู้ตัวว่าถูกจับได้มือสังหารเอ่ยเวทสะเทือนห้องเพื่อฆ่าตนสิ้นชีพพร้อมกับเป้าหมายสังหาร หากทว่ายังไม่ทันที่จะร่ายเวทจบ ตัวมันไหวร่วง เพราะอยู่ๆ ผู้ที่ป่วยด้วยพิษไข้กลับผุดลุกขึ้นตวัดอาวุธในมือซึ่งไม่สามารถมองได้ทันว่าเป็นสิ่งใด เพราะเมื่อเขาชักมือกลับจากเหนือตำแหน่งบนหน้าอกซ้ายของเหยื่อ ร่างมือสังหารก็ดับดิ้นโดยพลัน “เวทแปลงร่างของเจ้า ยังไร้ที่ติเหมือนเดิมเลยนะ เวณิช” เงาสีดำคล้ายภูตผีที่เพิ่งกระโจนเข้ามาทางประตูดังขึ้นในความมืด เวณิชในร่างแปลงของศิษย์เอกจอมเทพร้องหึในลำคอครู่หนึ่งก่อนจะกลับมาอยู่ในร่างคนแคระอย่างเดิม “แต่ก็ยังตบตาเทวกาฬอย่างเจ้าไม่ได้ เมธิน” เมื่อนั้นบังเกิดเสียงฝีเท้าขึ้นที่หน้าประตู ไม่นานนักจอมเทพแห่งศิลาลัยในชุดสามัญไร้ยศศักดิ์พร้อมหน่วยอารักขาก้าวเข้ามาในห้องอย่างรีบเร่งเพื่อตรวจสอบสถานการณ์ เขากวาดตามองเพียงรอบเดียว มีสามร่างอยู่ในห้องนอนเดิมของรามิต หนึ่งดับชีพไปแล้วโดยฝีมือของอดีตสายลับของจ้าวปราสาทจันทรคราส ส่วนอีกหนึ่งที่บุกรุกเข้ามาในยามวิกาลยังซ่อนร่างอยู่ในเงามืด เงาสีดำยืนพรางกายนิ่งอยู่ที่มืด แม้สีหน้าของจอมเทพแห่งศิลาลัยจะยังคงความเรียบเฉย แต่ดวงตาของเขากำลังเปล่งประกายความฉงนฉงาย “กำแพงเวทของปราสาทข้ากั้นเหล่ามาริตเทพไม่ได้เลยงั้นหรือ?” เมื่อได้ยินเสียงเรียกนาม ร่างสีดำจึงยอมเคลื่อนไหวเผยกายเข้ามาในแสงสว่าง และเดินตรงเข้าหาโลกาธิบดี ยามนั้นเหล่าเทวรักษ์จึงรีบรุดมาป้องกันนายเหนือหัว แต่ทว่าวิษณุวัติกลับดุเสียงดัง “พวกเจ้าถอยไป! หลีกทางให้กับนิลบาล ผู้นำสาส์นของสภาอาวุโส” เมื่อสิ้นคำสั่งของจอมรัตติกาล ผู้นำสาส์นจึงทำความเคารพวิษณุวัติโดยการคุกเข่าลงข้างหนึ่งกับพื้นจรดกำปั้นลงข้างลำตัว “ข้าเมธินแห่งตะวันตก ขออภัยที่ข้าเดินทางมาเชิญจ้าวแดนตะวันตกล่าช้า” วิษณุวัติส่งเสียงสูงในลำคอ “ใครว่ากันเล่า? มาถูกเวลาเลยต่างหาก” เมธินไม่ตอบรับต่อถ้อยคำประชดของฝ่ายตรงข้าม พลันยื่นสาส์นฉบับหนึ่งแก่โลกาธิบดีพร้อมรายงาน “เหล่าเทพอาวุโสที่วิหารดำ รับทราบเจตจำนงของท่านแล้ว จึงส่งข้ามาพร้อมกับสาส์นฉบับนี้ขอรับ” จอมเทพปลดผนึกอ่านความในสาส์นทันทีคล้ายตัวเขาเองก็กำลังรอคำตอบอยู่อย่างใจจดจ่อเช่นกัน เพียงการกวาดตามองรอบเดียว จึงกล่าวถามอย่างสงสัย จากคุณ : run saya เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 54 21:40:57

ความคิดเห็นที่ 3 “ทำไมถึงต้องให้ข้าและรามิตเดินทางไปยังวิหารดำ ยังเรียกประชุมเทพรัตติกาลมากขนาดนี้ด้วย?” “เรื่องนี้เป็นมติจากสภาอาวุโส ข้าเป็นเพียงผู้นำสาส์นคงไม่อาจไขข้อกระจ่างให้ท่านได้ขอรับ” เมธินเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย วิษณุวัติเหลือบตามองไปยังนิลบาล ก่อนจะเอ่ยด้วยท่าทีที่อ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด ดวงตาของเขามองผ่านเมธินไปยังอีกร่างหนึ่งที่ถูกย้ายไปซ่อนในที่ที่ปลอดภัยอย่างทันท่วงที แต่... “รออีกสักสองวันได้หรือไม่?” ดวงตาสีดำแข็งกร้าวไร้แววของเมธินเหลือบขึ้นมองโลกาธิบดี นิลบาลไม่ตอบรับหรือถามว่ากระไรเพียงแต่ผงกศีรษะแรงๆ ทีหนึ่ง ***** “รามิตเป็นอย่างไรบ้าง?” วิษณุวัติถาม “ยังหลับอยู่ขอรับ” จากนั้นภิษัชจึงปิดประตูงับเข้าหากันเบาๆ และเดินออกมาจากห้องนั้น เมื่อไม่กี่วันมานี้เองที่วิษณุวัติสั่งให้ย้ายห้องพักของศิษย์เอกออกมาจากหอนอนของปราสาทจันทรคราสมายังปีกด้านซ้ายของตัวปราสาทหลักด้วยเหตุผลด้านความปลอดภัยเพราะบริเวณที่ตั้งห้องเดิมของรามิตนั้นอยู่ในจุดที่ยากแก่การคุ้มกันและยังมีผู้คนมากมายเดินเข้าออกทำให้ยากต่อการควบคุม “โชคดีที่นายท่านคาดการณ์ได้อย่างแม่นยำ” เทพเวชรักษ์กล่าว ส่วนเมธินชะเง้อมองไปที่ประตูห้อง วิษณุวัติจึงพูดดักเอาไว้ก่อนเหมือนกับคะเนความคิดของนิลบาลได้ “ข้ารู้ว่าเจ้าคงอยากมอบสาส์นให้ทัณฑธรแห่งตะวันตกด้วยตนเอง แต่เจ้าก็เห็นแล้วว่าวันนี้คงไม่สะดวกนัก น่าจะเป็นการดี...ถ้าเราไม่ไปรบกวนเขาในตอนนี้” นิลบาลแห่งวิหารดำหรี่ตาลงพลางใช้ความคิด ในที่สุดเขาจึงยอมพยักหน้าช้าๆ และตัดสินใจเก็บสาส์นสีดำที่ต้องส่งมอบให้ทัณฑธรแห่งตะวันตกไว้กับตัว “กลัวว่าข้าจะไม่มอบมันให้กับรามิตหรือ?” วิษณุวัติเอ่ยถามเมื่อเห็นท่าทีระวังตนของผู้แทนจากคณะวิหารดำ “ข้อนั้นข้าน้อยมิได้กังวลหรอกขอรับ” เมธินโต้ตอบ “เพียงแต่ข้าต้องมอบให้ถึงมือของทัณฑธรแห่งตะวันตกเท่านั้น” จากนั้นเขาจึงเดินตามโลกาธิบดีมาตามระเบียงใหญ่และกว้างขวางของปราสาทจันทรคราสผิดกับระเบียงแคบๆ และปิดทึบของอาคารเดิมอย่างลิบลับ ชั่วจังหวะหนึ่งเมธินหันหลังมองอย่างนึกเสียดายที่ไม่มีโอกาสได้เห็นทัณฑธรแห่งตะวันตกด้วยตาตนเอง ทว่าทันใดนั้นเขาชะงักครู่หนึ่งพลางนึกพิศวงในใจ หากข้าจำไม่ผิด เจ้าของห้องเดิมนั่น... ในคราแรกเขารู้สึกแตกตื่น แต่ทว่านิลบาลไม่ผลีผลามสรุปความเอาเอง จากนั้นเมธินจึงเอ่ยถามหลังจากเดินพ้นระเบียงโล่งของปราสาทตะวันตกและเข้าสู่บริเวณห้องโถงใหญ่โดยมีเวณิชและภิษัชเดินตามมาด้านหลัง “นายน้อยเป็นอย่างนี้มานานเท่าไหร่แล้วขอรับ?” “สองสามวันแรกที่มาถึงน่ะ ไม่แย่แบบนี้หรอก” วิษณุวัติออกเดินนำช้าๆ ทั้งสามจึงไม่ได้เห็นสีหน้าของจอมเทพ “แต่พออาทิตย์ถัดมา อาการก็ทรุดลง แต่ตลอดหนึ่งเดือนมานี่บางวันก็ดี บางวันก็...ไม่ดี” “เพราะ...พิษนาคาหรือ?” เมธินคาดเดา “ไม่ใช่หรอกขอรับ” คราวนี้เทพเวชรักษ์เป็นผู้ตอบ ครั้นพอเมธินถามต่อว่าเป็นสาเหตุใดแน่ ภิษัชก็มีอาการอ้ำอึ้งพลางเหลือบมองเจ้าของปราสาทแบบกล้าๆ กลัวๆ จากคุณ : run saya เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 54 21:43:20

ความคิดเห็นที่ 4 “เจ้าไม่รู้จริงๆ หรือแกล้งถามกันแน่ เมธิน” จู่ๆ วิษณุวัติหันหลังกลับ เสียงย้อนถามของจอมเทพนั้นลั่นก้องไปทั่วห้องโถงใหญ่ แล้วจ้องเขม็งไปที่นิลบาล ทั้งขบวนหยุดกึก ในคราแรกเมธินมีสีหน้างงงวยเนื่องจากไม่สามารถจับต้นสายปลายเหตุได้ แต่ต่อมาสีหน้าของเขากลับซีดเผือดและมีอาการตื่นตระหนกอย่างเห็นได้ชัด เขาหันกลับไปมองตำแหน่งที่ตั้งห้องพักของทัณฑธรแห่งตะวันตกอีกครั้ง พลันโพล่งขึ้นอย่างตกใจ “ทัณฑธรแห่งตะวันตก...รามิต...นายน้อย...ไม่ใช่ ไม่ใช่ บุตรของท่านหรือขอรับ” “ข้าไม่เคยอภิเษกกับเทพีที่ไหน แล้วจะมีทายาทได้อย่างไร?” วิษณุวัติกล่าวด้วยน้ำเสียงเคือง “แต่...เพราะท่านร่างสาส์นด้วยตนเอง...พวกข้าและเทพอาวุโสคิดว่า...” “คิดว่ารามิตเป็นทายาทลับๆ ของข้าใช่ไหม? ฮึ! มิน่าล่ะ” “แล้วนายน้อย...?” เมธินถามเสียงแห้ง “หรือ...เขาคือบุตรของวิชชยุทธ์ผู้ล่วงลับหรือขอรับ!” เมธินร้องอย่างตกใจ จากนั้นนิลบาลเร่งฝีเท้าจนเกือบจะล้ำหน้าโลกาธิบดี แต่ยังยั้งตัวเอาไว้ได้ “ท่านจอมเทพ แม้ตอนนี้ทางสภาอาวุโสยังไม่ทราบเรื่อง แต่ท่านจะปิดบังไปได้นานเท่าใดกัน?” วิษณุวัติถึงกับต้องหันมองไปทางอื่น ความจริงเขาเองก็ไม่อยากเปิดเผยฐานะที่แท้จริงของศิษย์ตน หากไม่มีเรื่องไมยราญเข้ามาเกี่ยวข้อง เขาไม่ต้องการให้ชะตาของเด็กคนนี้ต้องข้องแวะอันใดเกี่ยวกับเทพรัตติกาลมากไปกว่านี้ เมื่อเห็นเรื่องที่สนทนาอาจต้องพัวพันกับกิจการภายในของตะวันตก จอมเทพจึงบอกให้เมธินไปคุยในห้องอักษรของปราสาทจันทรคราสแทน ข้างฝ่ายท่านภิษัชเองก็ไม่ได้อยากรู้เรื่องของฝ่ายรัตติกาล เขาจึงเป็นฝ่ายปลีกตัวออกไปเองอย่างรู้มารยาท ***** ครั้นเมื่อเทพตะวันตกอยู่ด้วยกันทั้งหมด เมธินจึงเริ่มก่อนโดยไม่คำนึงว่าอีกฝ่ายจะเป็นถึงโลกาธิบดี “ท่านจอมเทพ ท่านคิดจะกวนน้ำให้ขุ่นหรือเป็นตั้งตนเป็นศัตรูกับกองทัพเทวกาฬไปตลอดกาลหรือเช่นไรขอรับ? หากท่านอารญาผู้ครองปราสาทเกตุดารารู้เข้าว่าทายาทของวิชชยุทธ์ยังมีชีวิตอยู่ล่ะก็” “ท่าน! ท่านวิชชยุทธ์” วิษณุวัติปรามเมื่อได้ยินเมธินไม่ยอมเรียกสรรพนามนำหน้า “ถึงอย่างไร วิชชยุทธ์ยังเป็นน้องชายข้า หากพวกเจ้ายังให้ความเคารพแลภักดีต่อข้าก็ต้องให้เขาเหมือนกัน” “แม้เขาจะกระทำความผิดอย่างใหญ่หลวงต่อตะวันตกหรือ?” เมธินพูดแทรกขึ้นมา จนทำให้เวณิชต้องกระแอมไอเตือน ซึ่งได้ผลทำให้อดีตเทวกาฬสงบสติอารมณ์ลง “ประทานอภัยให้ข้าเถิดขอรับ แต่ว่าเรื่องนี้...ข้าจะปล่อยให้ท่านทำตามใจไม่ได้จริงๆ” “เช่นนั้นเจ้าอาจจะไม่มีสิทธิได้เดินออกไปจากจันทรคราสอย่างผู้มีชีวิต” วิษณุวัติโต้ตอบทันควัน “เชิญท่านจงปลิดชีพข้าเสียบัดนี้ เพราะข้าจะไม่มีวันเปลี่ยนความตั้งใจแน่” ความเงียบปกคลุมห้องนั้นอยู่ครู่หนึ่ง แม้จะตระหนักว่าโทสะของจอมเทพแห่งศิลาลัยร้ายกาจนัก หากเมธินก็ไม่ได้หยุดตัวเองเลย “โลหิตที่บัดนี้ยังคงไม่เหือดแห้ง หลายชีวิตต้องดับดิ้น เทวะที่ยิ่งใหญ่สายตระกูลหนึ่งต้องล่มสลาย ทำให้แดนตะวันตกเต็มไปด้วยกำแพงแห่งความร้าวฉาน เกลียดชัง อาลัยอาวรณ์แต่ในซากปรักหักพัง โหยหาแต่อดีตที่ไม่มีทางคืนมาไม่เคยสนใจสิ่งสำคัญกว่าที่อยู่เคียงกาย นั่นคือผลลัพธ์ทั้งหมดที่ข้ารู้เมื่อวิชชยุทธ์ทรยศและต่อต้านท่านกับพวกเราทั้งหมด” “วิชชยุทธ์ไม่เคยทรยศข้า!” วิษณุวัติถึงกับตวาดลั่น จากคุณ : run saya เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 54 21:46:39

ความคิดเห็นที่ 5 “ไม่เคยทรยศท่านงั้นหรือ?” เมธินส่ายศีรษะ “ท่านจอมเทพ แล้วใครกันเล่าที่หาญกล้าท้าทายและดูแคลนท่านต่อหน้าปวงเทพแห่งศิลาลัย จนทำให้ตะวันตกได้รับความอับอายอย่างไม่มีสิ่งใดมาทดแทนได้” บัดนั้นโลกาธิบดีพลันทุบโต๊ะดังเปรี้ยง แต่เมธินไม่ใช่เทพรัตติกาลในสังกัดศิลาลัยหรือกระทั่งจันทรคราสหรือเกตุดารา เขาเป็นเอกเทศ เป็นนิลบาลเพียงผู้เดียวที่มีพาหนะเป็นพญากา เป็นอิสระที่จะทำงานให้กับจ้าวเทพผู้ใดก็ได้ เขาจึงไม่จำเป็นต้องตกอยู่ใต้คำสั่งจ้าวปราสาทตะวันตก “หากรามิตเป็นบุตรของวิชชยุทธ์ ดังนั้นพละมนตราของเขาย่อมต่างไปจากเรา ดังนี้แม้จะมีพละเวทมากเท่าใดก็ไม่มีคุณสมบัติพอที่จะเป็นเทพรัตติกาล อย่าว่าถึงตำแหน่งทัณฑธรแห่งตะวันตกเลย” เมธินพูดตามตรง “รามิตผ่านฎีกาที่สุสานผาบั่นเศียรอย่างสมบูรณ์ เจ้าไม่มีสิทธิคัดค้านได้” วิษณุวัติโต้ตอบ “ข้าไม่ได้หมายความว่ารามิตไม่ใช่ชาวเทวะขอรับ ตรงกันข้าม...ข้าออกจะทึ่งในความสามารถของเด็กหนุ่มผู้นี้ หากเหตุการณ์ต่างๆ ที่ข้ารับรู้มาทั้งหมดนั้นเป็นความจริง แต่...อย่างที่ข้าบอก นี่ไม่ใช่ข้อพิสูจน์ว่าเขาสามารถดำรงสถานะเป็นเทวะแห่งตะวันตกได้ ถึงแม้เขาจะเป็นศิษย์เอกจอมเทพหรือ...” จากนั้นเขาเว้นวรรคนิดหนึ่ง และกล่าวต่อหน้าโลกาธิบดีโดยไร้ซึ่งอาการเกรงกลัว “...หรือแม้แต่น้องชายของท่าน...วิชชยุทธ์ผู้ล่วงลับ ก็ยังไม่ได้รับเข้าสู่วงศ์ตะวันตกกระทั่งเขาสิ้นลมหายใจ!” บัดนั้นเหมือนมีใครเอาเชื้อเพลิงราดลงบนกองฟืนที่ดูภายนอกคล้ายจะดับมอดแล้ว หากที่จริงในส่วนลึกที่สุดมันยังคงคุกรุ่นและเผาไหม้อยู่ตลอดเวลา จอมเทพโต้ออกมาในฉับพลัน “ห้ามเจ้าพูดถึงวิชชยุทธ์!” หากนิลบาลแห่งรัตติกาลยังคงนิ่งเฉย ไม่กริ่งเกรงต่อฤทธิ์เดชของฝ่ายตรงข้ามแม้แต่น้อย คล้ายกับเขาเคยเผชิญหน้ากับภาวะการณ์แบบนี้มานับไม่ถ้วน “นี่เป็นเพียงความเห็นส่วนตัวของข้า แต่อย่างไรก็ตามข้ายังคงยืนยันว่าเรื่องนี้ท่านไม่ควรตัดสินใจเพียงลำพัง” เมธินกล่าวโดยไม่อ้อมค้อมเสียเวลา “แต่ควรเห็นให้เปิดสภาชุมนุมเทพรัตติกาลทั้งหมดเพื่อให้มีมติเห็นชอบดังที่สภาอาวุโสเสนอมา อีกทั้งการมอบตำแหน่งทัณฑธรให้บุตรของวิชชยุทธ์ในเวลานี้ ข้าคิดว่ายังไม่ใช่เวลาที่เหมาะสมนัก ที่สำคัญ รามิตไม่ใช่ตัวแทนน้องชายท่าน ผู้ถือครองคทาแห่งแดนรัตติกาลไม่สมควรถูกนำมาเป็นเรื่องส่วนตัวเพียงเพราะท่านต้องการไถ่โทษแก่น้องชายผู้ล่วงลับ” “เงียบ!” เมื่อสิ้นเสียงตวาดของวิษณุวัติ กายของจอมเทพสั่นระริกด้วยความโกรธ “สภาต่ำช้านั่น! อย่าหวังว่าจะให้ข้าจะกลับเหยียบมันอีก! พวกมันจ้องแต่จะทำลายข้า ส่งรามิตให้พวกมันตัดสินหรือ? มันก็ไม่ผิดกับการโยนเชือกให้พวกมันเอาไปคล้องคอเขา เจ้าคิดว่าข้าโง่พอที่จะทำเช่นนั้นหรือ?” เมธินถอนหายใจ เมื่อเห็นว่าไร้ประโยชน์ที่จะเจรจาต่อ จากนั้นเขาลุกขึ้น ทำความเคารพต่อโลกาธิบดี แล้วจึงหยิบหมวกปีกกว้างออกมามาสวม “อย่ากังวลกับความเห็นของข้า ข้าเป็นเพียงนิลบาล เกิดเรื่องใหญ่โตขนาดนี้ทางสภาอาวุโสคงไม่ยอมอยู่เฉยแน่ ระหว่างนี้ข้าจะเก็บเรื่องของรามิตเป็นความลับ ข้าจะกลับมาในอีกสองวันข้างหน้า และเมื่อถึงเวลาหวังว่าพวกท่านคงพร้อมออกเดินทางไปยังสภารัตติกาล” ผู้นำสาส์นของสภาสูงกล่าวทิ้งท้าย ขณะที่มองจ้าวแดนตะวันตกหายใจแรงด้วยความโกรธ จากนั้นเขาหันหลังกลับ และกำลังจะเดินออกไปที่ประตู วิษณุวัติกลับตั้งคำถาม “ข้าเคยคิดว่าเจ้ากับวิชชยุทธ์เป็นสหายกันเสียอีก” เมธินชะงักฝีเท้า ตอบกลับอย่างไม่แยแส “ข้าไม่เคยมีสหายเป็นผู้ทรยศต่อตะวันตก” “นั่นคือสาเหตุที่เจ้าเลิกเป็นเทวกาฬสินะ” ผู้เป็นแขกรัตติกาลไม่ยอมตอบ กลับโค้งกายทำความเคารพก่อนจะเดินถอยหลังจากไป “จะให้สะกดรอยตามไปไหมขอรับ?” เวณิชเอ่ยขึ้น หลังจากที่เมธินออกจากห้องไปแล้ว หากวิษณุวัติกลับส่ายศีรษะ ***** คุยกันท้ายบท: เฮียวิษฯ รับภาระเต็มที่เลยงานนี้ ส่วนพระเอกเราจะเป็นอย่างไร ทัพเทวกาฬและปราสาทเกตุดาราจะนำปัญหาใดมาให้ ต้องตามอ่านต่อไปค่ะ (ดูสิ ใครจะจับได้บ้าง) ปล. ตอนหน้ามีตัวประหลาดอีกประเภทหนึ่งนำเสนอ (นอกจากร่างหยึยๆ ของเมธิน) เราชอบมาก จากคุณ : run saya เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 54 21:51:22

ความคิดเห็นที่ 6 แหม ป๋า ไม่เคยมีเทวีต้องทำเป็นเคือง กริๆ ตอนนี้ตามเก็บค่า มีอีกหลายทู้เลย แซงคิวนะเนี่ย จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 54 23:51:05

ความคิดเห็นที่ 7 รอตัวประหลาดที่จะมาในตอนหน้าครับ เมธิน นิ่งมาก ขณะ วิษณุวัติ ออกอาการเจอยู่บ้าง เวณิช โผล่มา ทำให้บรรยากาศเก่า ๆ กลับมาได้พอสมควรเลยเชียว สงสัยฉากส่งยา คนรับใช้ตั้งใจจะมาส่งยาจริงหรือครับ เพราะเหมือนไม่รู้ว่ารามิตไปอยู่ที่อื่นแล้ว และหลังจากเกิดเรื่องคนใช้ตัวจริงหายไปไหนครับ จากคุณ : GTW เขียนเมื่อ : 24 เม.ย. 54 07:10:13

ความคิดเห็นที่ 8 ขอให้ปัญหาที่กำลังประสบอยู่ ห่างหายไปครับ ความเครียดทำให้สมองหดปัญญาปิด อย่าเครียดครับ สวัสดี จากคุณ : ชัดเจนน้องนาง เขียนเมื่อ : 24 เม.ย. 54 14:49:33

ความคิดเห็นที่ 9 แง่ม เจอขาดๆ เกินๆ แต่ง่วงเกินจะไล่สายตาอีกรอบ... เช่น ความเห็นที่ 5 อย่าหวังว่าจะให้ข้าจะกลับไปเหยียบ จะ...ซ้ำ กลัวป๋าเส้นเลือดในสมองแตกตายชะมัด โมโหได้โมโหดี เมธินก็ตรงแท้ ไม่เอาน้ำเย็นเข้าลูบเลย เดินออกจากห้องแล้วเมธินคงต้องเอาผ้าออกมาเช็ดหน้า ป๋าตะเบ็งเสียงจนน้ำลายกระเด็นแน่ๆ แล้วป๋าจะเคืองทำไม แค่มีคนสงสัยว่ามีลูก แหมๆ ผู้ชายวัยทองนี่ จิตใจบอบบางจริงๆ (แซวเล่นน้า อย่าฆ่าเค้า) จากคุณ : ซาลาสซา เขียนเมื่อ : 24 เม.ย. 54 15:35:44

ความคิดเห็นที่ 10 แวะมาคุยเนอะ, คุณ scottie: ขอบคุณมากค่ะ, ส่วนที่ป๋าเคืองนั้นเป็นเพราะแกเป็นคนมี space ส่วนตัวสูงไม่ชอบให้ใครมายุ่งย่ามกับเรื่อง 'ของฉัน'  หรือกล่าวพาดพิงเรื่องส่วนตัวของแกไม่ว่าจะเป็นเรื่องจริงหรือไม่จริงก็ตามค่ะ (รู้สาเหตุใหญ่ที่แกเป็นโสดแล้วซี...หึ..หึ...) คุณ GTW: งานนี้แกต้องรนแน่ๆ ค่ะ เพราะเดิมพันสูง และยังมีผลต่อคนอื่น ลำพังตัวแกคนเดียวที่เคยเกรียนๆ นั้นไม่เท่าไหร่เพราะอย่างมากแกก็ยืดอกรับคนเดียว ไม่เคยแคร์ชาวบ้านอยู่แล้ว ฉากส่งยา? (นึกถึงยาที่หมายถึงยาเสพพ์ติดแฮะ) คิดอยู่แล้วค่ะว่าต้องมีคนสงสัยอันเนื่องมาจากการบรรยายรวบรัดของเรา อธิบายแบบง่ายๆ คือ คนรับใช้ที่ถูกเวณิชฆ่าตายนั้น คือ มือสังหารที่่ปลอมมาในคราบคนรับใช้ค่ะ ซึ่งพวกมาริตเทพหรือเทพสังหารด้วยกันบางครั้งจะดูออก (แล้วแต่ระดับฝีมือว่าเนียนแค่ไหน) ทำให้เมธินที่ลอบเข้ามาแบบประสงค์ดีแต่ดันทำตัวลึกลับเหมือนประสงค์ร้ายจึงรู้ว่านี่คือมาริตเทพแปลงตัวมาจึงลอบติดตามไปเพื่อช่วยนะคะ แต่สรุปว่าป๋าอ่านเกมส์ท้้งหมดออกก่อนจึงสั่งให้เวณิชไปนอนล่อ (อย่าคิดลึก) ซ้อนแผนแล้วสั่งให้ฆ่าทิ้งเสียเลยหากจำเป็น เหอ...เหอ...บังอาจมาลอบทำร้ายศิษย์ตู (แอบโหด) คุณชัดเจนฯ: รับทราบเจ้าค่ะ คุณ ซาลาสซา: อูย...ขนาดง่วงๆ นะคะยังโดนจนได้ แต่ต่อมาขำกลิ้งเลยค่ะ, ภาพเมธินควักผ้าเช็ดหน้านี่ขำจริงๆ เอาไปทำเป็นการ์ตูนสี่ช่องจบแบบฮาๆ ได้เลย (ได้อารมณ์ด้วย) ใช่ค่ะ เฮียวิษฯ นี่เอาใจยากจริงๆ เน้อ... แก้ไขเมื่อ 24 เม.ย. 54 16:31:42 จากคุณ : run saya เขียนเมื่อ : 24 เม.ย. 54 16:26:04

ความคิดเห็นที่ 11 ป๋าวิษฯต้องโกรธสิคุณซาลาสซา ไม่งั้นเดี๋ยวไทรา เข้าใจผิด เหอๆ จากคุณ : ลูนาติก เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 54 11:48:03

ความคิดเห็นที่ 12 ตามมาเก็บเรียบร้อย ดูเหมือนสายบังคับบัญชาฝั่งตะวันตก มันดูลักลั่นกันจังเลยครับ ป๋านายกเราคุมกำลังกองทัพอยู่นอกสภาหรือไรกัน ว่าแต่คงมีฉากฉะกันในสภาด้วยใช่ไหมครับนี่ อ้อ ระวังป๋าแกจะเส้นเลือดในสมองแตกเอาด้วยนะครับ จากคุณ : zoi เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 54 15:48:37

ความคิดเห็นที่ 13 แวะมาคุยต่อค่ะ, คุณ ลูนาติก: เอ๊ะ อันนั้นก็เหตุผลหนึ่งค่ะ (แม้ไทราจะไม่มีบทในตอนนี้ก็ตาม) คุณ zoi: ขอบคุณมากค่ะที่แวะมาทั้งๆ ที่งานยุ่ง, ว่าแต่จะรู้ทันไปถึงไหนเนี่ยยยย เรื่องกิจการภายในของเทพตะวันตกนั้น หากท่านเป็นนักอ่านหัวแข็งไม่ยอมตามคนเขียนง่ายๆ จะสงสัยว่าปราสาทจันทรคราสนั้นไม่มี 'กองทัพเทพ' ที่เป็นแบบ...อืม...เทพรัตติกาลเป็นร้อยๆ เอาไว้เบ่ง (แต่ทางตะวันออกมีนะ) มีแต่ กองพลอาสาสมัคร กับ หน่วยอารักขา ซึ่งเป็นพลอาณัติที่เข้ามาสวามิภักดิ์วิษณุวัติเองด้วยเกรงบารมีป๋าหรือยินยอมพร้อมใจมาจริงก็ตาม ซึ่งเป็นเรื่องที่คนเขียนก็เกรงๆ อยู่ว่าจะมีใครตั้งคำถามหรือไม่ ซึ่งเป็นคุณตึ๋นี่เอง เป็นคนแรก...เย้...เย้... แต่ตอนนี้ป่าเป็นจอมเทพแล้ว จะบัญชากองทัพศิลาลัยได้ตามตำแหน่งค่ะ (แต่ป๋าไม่ค่อบชอบใช้), ส่วนเรื่องกองทัพนอกสภาในตะวันตกนั้น เอาเป็นว่า...ต้องอ่านต่อค่ะ ฉากฉะกันในสภา <<< ยิ่งกว่า 'ฉะ' กันอีกค่ะ (ขอบคุณที่ให้โฆษณาแฝง) ปล. ป๋าไม่เลือดแตกตายหรอกค่ะ, คนอื่นไม่แน่ จากคุณ : run saya เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 54 19:03:34

ความคิดเห็นที่ 14 อะ ลืมไปเลย คุณลูนาติก ว่าป๋ากำลังหลอกเด็ก ต้องสยบข่าวลือ จากคุณ : ซาลาสซา เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 54 00:18:39