ผ่านไปในความเป็นเธอ บทนำ

ผ่านไปในความเป็นเธอ
         

                   บท 1

เกือบสี่ปีมาแล้ว ชีวิตผมมีอันได้ตกไปอยู่ในวงเวียนราตรี
หลังจากไม่ได้กล้ำกรายเข้าสถานราตรีมาเกือบยี่สิบปี

ค่ำวันหนึ่งปลายสิงหาคม 2550 ซึ่งถือเป็นคืนเปลี่ยน-
ชีวิตผมอย่างรุนแรง

จากชีวิตที่เรียบง่ายไปสู่ชีวิตที่วุ่นวาย-
กับตัวเอง โดยเฉพาะเรื่องของความเป็นเธอ

ก่อนใกล้ค่ำของวันนั้น เบื่อ ผมเบื่อ ต้องอยู่โยง
ในห้างฯ  โรงแรม ที่ผมคุ้นเคย

อีกอย่างก่อนหน้าวันที่สิบ จะว่าไปก็ไม่ได้รู้สึกอะไรนัก-
หนา
แต่พอถึงวันนั้น อกผมเหมือนโดนปะทุขึ้นมา

ระยะเวลาหลายวันขนาดนั้น ถ้ามีอะไรทำแล้วเปลี่ยนไป-
เรื่อยๆก็คงดี แต่เผอิญผมเป็นคนขี้เบื่อกับสถานที่เดิมๆ
กิจกรรมเดิมๆ

เช้ามาไปนั่งกินกาแฟที่ร้านกาแฟสัญลักษณ์ดำเขียวใน-
ห้างฯ กลางสี่แยกปทุมวัน ตกบ่ายหาของกิน  ไม่พ้นใน-
ห้างฯนั้นเหมือนกัน ทั้งๆที่ราคาของกินแต่ละร้านนั้นแพง-
แสนแพง

หลังบ่ายต้นๆถ้าไม่กลับไปนั่งร้านกาแฟร้านรอบเช้าต่อ
ก็ลงไปนั่งในร้านกาแฟยี่ห้อเดียวกันที่อยู่ในห้างฯที่มี-
ทางเชื่อมกันกับห้างแรก ไม่ก็ไปนั่งอีกร้านของยี่ห้อนั้น
แต่เป็นอีกสาขาหนี่ง

ผมนี่บ้าร้านกาแฟร้านนี้ซะจริง จนเพื่อนสนิทหลายๆคน-
ออกปากว่า ไปติดอะไรในร้านนั้นนัก คนขายรึกาแฟ  

ถ้าเบื่อนั่งในร้านสาขาล่าสุดนี้ มักจะออกไปเดินภาย-
ในบริเวณห้างฯที่อยู่ถัดมาจากสองห้างนั้น

ห้างฯนี้เป็นห้างฯใหญ่กลางสยามสแควร์ ส่วนใหญ่แล้ว-
ที่เข้าไปในห้างฯนั้นบริเวณที่ไปคือ ซุปเปอร์มาร์เก็ต
เพราะช่วงนั้นงานหลักของผม ผมเป็นพ่อบ้านให้กับครอบครัว

ในแต่ละวันของสิบวัน วันๆ วนเวียน อยู่ในพื้นที่เหล่านั้น
แคบบ้างกว้างบ้างว่ากันไป

แต่มีร้านอยู่ร้านหนึ่งที่ช่วยผมได้มากทำให้แต่ละวันไม่น่าเบื่อ
ร้านนั้นคือร้านดนตรีที่อยู่ในห้างฯที่ร้านกาแฟร้านแรกตั้งอยู่

เป็นความบังเอิญที่ผมพอเล่นเครื่องดนตรีได้บ้าง บางชิ้นเล่น-
ได้เต็มเพลง บางชิ้นเล่นได้ กระท่อนกระแท่น แต่ที่กระท่อน-
กระแท่นนั้น ถ้าได้กลับมาซ้อมคงเล่นได้ดีกว่าตอนนี้ จะว่า-
ไปอาจเป็นคำคุยของผมก็ได้เพราะทุกวันนี้ผมค่อนข้างยุ่งกับ-
งานที่ทำจนเวลาหมดไปเร็วมากแต่ละวัน

เวลาที่ผมอยู่ในร้านดนตรี ไม่มากไม่น้อย  บางวัน 10 นาที
บางวันเป็นชั่วโมงเลยก็มี ขึ้นอยู่กับวันนั้นๆว่ามีคนในร้านมาก-
น้อยขนาดไหน ถ้าลูกค้ามาก ผมมักอยู่ไม่นาน ส่วนตอนที่-
ลูกค้าน้อยๆ ผมอยู่นาน นานจนเล่นกลองได้จบเพลง สามสี่-
เพลง นี่ถ้าเจ้าของร้านมาเห็นเข้าคงว่าหมอนี่เห็นร้านนี้เป็น-
ห้องซ้อมดนตรีรึไง แต่เผอิญผมสนิทกับผู้จัดการของร้านเลย-
ได้เล่นตลอด

มีอีกที่ที่เป็นร้านเหมือนกัน หากผมเบื่อฝั่งที่เป็นห้าง

ฝั่งตรงข้ามกันมีร้านข้าวมันไก่โกตา อยู่ตรงข้ามศูนย์หนังสือ-
จุฬาฯ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเหตุใด ผมไปคุ้นเคยกับเถ้าแก่เนี๊ยะ-
ของร้านนี้ที่มีถึงสามคนเข้า เลยมีที่ให้ไปคุยได้ บางวันก็กิน-
ข้าวด้วย ข้าวมันไก่ร้านนี้อร่อยมาก ไม่เลี่ยน ไม่มัน ไม่เค็ม

พอวันเวลาในวันนั้นๆผ่านไปในช่วงเช้าจรดค่ำ ที่สุดฟ้ามืดลง
ก็ถึงเวลาหาอาหารมื้อค่ำให้กับตัวเอง และที่แห่งนั้นคือ
โรงแรมอินเตอร์คอนท์ อย่าคิดว่าผมรสนิยมหรูนะครับ
เพราะผมกินอาหารในราคาลด 50 % ถ้าไม่ได้กินราคา-
นี้ผมไม่ควักกระเป๋าแน่

หนึ่งถึงสิบวันผ่านไป ชีวิตผมเป็นไปตามนั้น เข้าวันที่สิบ-
เท่านั้นเอง อกผมมันร้อนรุ่มบอกไม่ถูก

ในวันสุดท้ายนี้เอง จุดหักเหของชีวิตผมได้เริ่มต้นขึ้น-
โดยได้เข้าไปในความเป็นเธอ เธอที่มีความหลากหลาย

เธอคนแรกคือสาว ร่างสูง หุ่นเซ็กซี่สมส่วน ตา-
คมกลมโต จมูกมีสันแบบสาวเปอร์เซีย และอะไรอีกมากมาย
ในตัวเธอที่เร้าความสนใจชายหนุ่ม ไม่หนุ่ม แล้วแต่ใครจะชอบ
รูปลักษณ์แบบเธอ ส่วนผมนั้นสารภาพเลยว่าที่มีโอกาสได้รู้จัก
เธอเพราะผมเป็นคนนำเธอเข้ามาสู่ชีวิตผมเอง

ไม่ได้มีใครชักนำเข้าไปในความเป็นเธอเหล่านั้นเลย เรียกได้-
ว่างานนี่ทำตัวเองแท้ๆ

แก้ไขเมื่อ 24 เม.ย. 54 09:04:39

แก้ไขเมื่อ 24 เม.ย. 54 07:41:13

จากคุณ	: นับ-พา
เขียนเมื่อ	: 24 เม.ย. 54 07:04:10