ความคิดเห็นที่ 1     “พูดทีละคนคร้าบนักเรียน...อ่า...ตะโกนแข่งกันแบบนี้ ครูฟังไม่ออกหรอกว่าพวกเธอจะเสนอใคร พูดทีละโค๊นนน” อาจารย์พาทีแสร้งร้องถามไปอย่างนั้น เขามั่นใจเหลือเกินว่าตัวเองเหมาะสมที่สุดทุกด้าน ผิดกับนายแบบตัวจริงซึ่งนักเรียนหญิงเกือบทุกคนตั้งใจจะเอ่ยชื่อเขาพร้อมกัน ที่บัดนี้ไม่ได้ใส่ใจกับอะไรเลย      มนุษย์ต่างดาวที่ฟุบหน้าลงกับโต๊ะส่งเสียงกรนแผ่วเบา ใบหน้าหล่อราวเทพบุตรแลดูเป็นเทพบุตรเหมือนจริงมากกว่ายามตื่น ชูการ์เหลือบมอง สัตว์ประหลาดต่างดาวข้างตัว รู้สึกได้ทันทีว่าหัวใจเต้นผิดจังหวะ     นักเรียนหญิงเกือบทั้งชมรมตะโกนเสนอชื่อนายเอเลี่ยนให้เป็นนายแบบอย่างเอาเป็นเอาตาย คงมีชูการ์เท่านั้นที่นั่งสงบปาก หากไม่รู้เพราะอะไร เมื่อได้ยินเสียงผู้หญิงคนอื่นเรียกชื่อธาม นอกจากใจเธอจะเต้นผิดจังหวะแล้วยังรู้สึกเจ็บ ๆ คัน ๆ หงุดหงิดในอกบอกไม่ถูก ชมรมศิลปะที่มีจำนวนสมาชิกหญิงมากกว่าชายนั้น ชูการ์เชื่อขนมกินได้เลยว่านายแบบ portrait ต้องเป็นธาม     “...การ์.....”     ริมฝีปากกระจับของมนุษย์ต่างดาวบ่นขมุบขมิบ ชูการ์หันไปเขม้นมอง ก่อนเผลอลากสายตาบนแนวคิ้วเข้ม บนเปลือกตาที่ปิดสนิท หากจู่ ๆ เจ้าเอเลี่ยนหลับก็มุ่นหว่างคิ้วแล้วคลายออก ริมฝีปากบ่นขมุบขมิบอีก     “..ชูการ์...ชูการ์...”     ใบหน้าคนถูกละเมอชื่อขึ้นสี สองแก้มร้อนผ่าวคล้ายมีไอร้อนแผ่ออกจากใต้ผิวหนัง     “...ชูการ์...งี่เง่า...” ธามละเมออีก หนำซ้ำคราวนี้พูดเสร็จก็บิดริมฝีปากโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้ม     “ละเมอด่ากันนี่หว่าไอ้เอเลี่ยนบ้าอำมหิต” ชูการ์โวยเบาๆ กัดฟันกรอด พลางนึกว่าที่ตัวเองแก้มร้อนน่าจะเพราะตนรู้ก่อนว่าเอเลี่ยนจะด่า ไอร้อนคงเป็นการแสดงอารมณ์เดือดปุด ๆ จากหัวใจสินะ ระบบร่างกายมนุษย์นี่ช่างน่าทึ่ง ชูการ์มองธามสลับสัญญากับตัวเองว่าจะแอบเก็บดอกเบี้ยความแค้นเจ้าเอเลี่ยนให้ได้ ก็ไหน ๆ มนุษย์ต่างดาวอุตส่าห์มานอนให้แกล้งข้าง ๆ     “เอาล่ะ...เมื่อมติเป็นเอกฉันท์ซะขนาดนี้ อาจารย์พาทีขอแต่งตั้งนักเรียนชื่อธามเป็น..เอ่อ...ครูควรจะเรียกนายแบบหรือนางแบบฮึ ชื่อนี้ผู้หญิงใช่หรือเปล่า ? ”     สิ้นเสียงประกาศเชิงถาม เสียงกรี๊ดสลบตบหม้อแตกก็กระหึ่มไปทั้งห้อง เคราะห์ยังดีที่ชั้นล่างของตึกมีชมรมศิลปะอยู่เพียงชมรมเดียว ชูการ์เบ้ปากใส่นายเอเลี่ยนที่หลับพริ้มกลางเสียงกรีดร้องจนน่าหมั่นไส้ เขาทำหลับฟี้อยู่ได้ทั้งที่เสียงกรี๊ดยิ่งกว่าเสียงจุดปะทัดห้าร้อยลูก...     อาจเนื่องมาจากความหมั่นไส้ บวกกับค่าดอกเบี้ยความแค้นนิดหน่อย ชูการ์เลยอาศัยช่วงเวลาสาวกรี๊ดเสียงดัง ๆ นี่แหละแก้แค้นเอเลี่ยนสุดหล่อของทุกคน เธอแอบยื่นมือบิดเนื้อมนุษย์ต่างดาวเต็มแรง เอเลี่ยนธามสะดุ้งโหยง ชันตัวขึ้นพลางยกมือถูแขนฝั่งที่โดนหยิกเต็มแรง สีหน้าบ่งบอกว่าเจ็บ     “เธอหยิกฉัน...หยิกฉันทำไมฮึยัยเตี้ย” ธามขึงตา ถูมือกับแขนไม่หยุด     “เปล๊า..ทำไมนายถึงคิดว่าเป็นฉัน ฉันทำที่ไหน ! ” ชูการ์ยืดไหล่โชว์สองแขนที่เพิ่งยกมากอดไว้หลวม ๆ  เอเลี่ยนทำหน้าเหมือนรู้ ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันใหญ่ หลับตาค้อนแล้วยื่นหลักฐานบังคับให้เธอทัศนาเอง ไม่พอเขายังเอานิ้วมาจิ้ม ใกล้รอยจ้ำแดงบนผิวขาว ชี้ชัดให้ผู้ร้ายแต่ปากแข็งหน้าซื่อยอมรับผิดซะ     เพียงหลักฐาน...ไม่ใช่เทปลับหรือคลิปหลุดที่จะบอกที่มาที่ไปตัวเองได้ เจ้าหนี้ความแค้นอย่างชูการ์เลยยิ้มหวาน ลอยหน้า บอกไม่รู้ ธามจึงแทบลุกเป็นไฟด้วยความโกรธ     “ธามนี่เป็นผู้ชาย...อ้อ....แบบนี้ครูคงต้องเรียกเค้าว่านายแบบ เอ คนไหนชื่อธามกันคร้าบ ลุกขึ้นยืนโชว์ตัวที โชว์หน้าหน่อย ดูซิว่าหล่อสูสีอาจารย์พาทีหรือเปล่า”     นายแบบซึ่งอาจารย์พาทีหวังให้หล่อน้อยกว่าตน ตอนนี้สนแต่จะต้อนยัยตาแป๋วข้าง ๆ จนมุมให้ได้     “สารภาพมานะ”     “ไม่ได้ทำอะไรผิดเลยไม่คิดสารภาพ”     “เธอหยิกฉันทำไมชูการ์ ยัยเตี้ยอย่างเธอกล้าท้าอำนาจมืดกับฉันงั้นเรอะ ฮึ่ย ทำมาเล่นลิ้น”     “ฉันเหรอจะทำอะไร มีแต่นายแหละที่ตอนนี้ทำสาว ๆ ชมรมศิลปะเพี้ยนไปหมดแล้ว นายยืนขึ้นโชว์ตัวซะสิ ได้ยินรึเปล่าว่าอาจารย์ฝึกสอนเค้ากำลังเรียกชื่อนาย”     “ฉัน ? ”     “คนนี้เองใช่ไหม เอ้าลุกขึ้นทีสิครับนายธาม” อาจารย์ฝึกสอนเดินเข้ามาตบโต๊ะ ธามงงไม่หายแต่ก็ลุกตามคำบอก “ลุกแล้วช่วยเดินไปโชว์ตัวหน้าชั้นด้วย ตื่นเต้นสิเรา...เป็นนายแบบกิตติมศักดิ์ หึหึ อาจารย์ให้สิทธิ์พิเศษนายแบบไม่ต้องลำบากส่งงานชิ้นนี้ คนอื่นบังคับส่ง เช็คชื่อด้วย”     อาจารย์พาทีดันไหล่ธามไปหยุดหน้าชั้น ก่อนออกคำสั่ง “เอ้า...เชิญนายแบบกิตติมศักดิ์ถอดเสื้อออกแต่ไม่ต้องถอดกางเกงนะจ้ะ อาจารย์อยากให้ฝึกวาดบอดี้ จะได้เรียนกายวิภาคกันไปในคราวเดียว เปลือยแค่ท่อนบนเท่านั้น”     ธามผงกหน้าหงึกหงักท่ามกลางเสียงกรี๊ดดดดชนิดทะลุทะลวงกระดูกค้อนทั่งโกลน “ว่าแต่...เอาจริงเหรอครับเรื่องถอดเสื้อนี่...ผมว่า...”     อาจารย์พาทีทำหน้าตาราวเข้าใจธามทะลุปรุโปร่ง เขาส่ายหน้าเล็กน้อย คลี่ยิ้ม มือตบไหล่ลูกศิษย์ที่แอบเรียกในใจว่า “เจ้ามือใหม่เอ๊ย” พลางกระซิบว่า “ตื่นเต้นสิเรา หึ อาจารย์เองก็เคยมาแล้วเคยมาก่อน เคยผ่านจุดนี้มาเหมือนกัน การถูกเพื่อน ๆ โหวตให้เราทำหน้าที่อวดหุ่นเท่นี่น้า...มันทั้งน่าอายและน่าภูมิใจ”       เสียงกรี๊ดถล่มทลายยังมีเป็นห่าฝนไม่หยุด อาจารย์ฝึกสอนยิ้มเก๊กราวกับหลงคิดว่าตนนั้นชื่อเจษฎาภรณ์พยักหน้าให้นายแบบมือใหม่ ธามทำหน้าครุ่นคิด ถอนใจยาวแล้วปลดกระดุมเสื้อทุกเม็ด ถอดเสื้อแสงตามคำขอ เผยรูปร่างท่อนบนสมส่วน ดูดีระหว่างไม่ผอมเก้งก้างแต่ก็ไม่เต็มไปด้วยมัดกล้าม นักเรียนหญิงทั้งหลายกรี๊ดสนั่นตามเคย และต่างแหงนหน้าจ้องนายแบบชนิดเลนส์ซูมตาแทบถลน     “กรี๊ดดดดดด...เท่น่าซบมาก ๆ ๆ ๆ ”     “นอกจากหล่อยังหุ่นดีอีก คนอาไร๊ แก...ฉันจะเป็นลมมั้ย หัวใจ ๆ มันเต้นแรงจังเลย” เสียงแหลมกรี๊ดดังมาจากฝั่งขวามือนายแบบ portrait มือใหม่ ก่อนสาวหน้ากลมทรงผมมารุโกะนั่งแถวกลางหลังชูการ์จะตะโกนสั่งธามให้มาเอาหัวใจเธอไปบดขยี้ นายแบบได้ยินก็ทอดถอนใจเล็ก ๆ  ก่อนตั้งใจคลี่ยิ้มหวานหยดชนิดขยี้สายตาคนมอง เสียงกรี๊ดดังสนั่นอีกระลอกตามคาด หากธามยังไม่พึงพอใจ เพราะคนที่เขาหวังให้มองกลับก้มหน้าก้มตาเล่น OX ในสมุดคนเดียวซะนี่     “เพลาเสียงกรี๊ดลงหน่อยนะครับ...ได้ไหมครับ” อาจารย์มือใหม่ออกคำสั่งเหล่านักเรียนสาวคลั่งรัก หลังสังเกตเห็นผงปูนร่วงกราวลงมา ผนังทาสีเขียวด่างเป็นดวงหย่อม ๆ  พาทีเริ่มเสียวว่าไอ้ผนังเพดานอาจพังลงมาก็ได้ “เพลาเสียงลงหน่อย ไม่งั้นครูยกเลิกงานชิ้นนี้กับบอกให้นายแบบใส่เสื้อจริง ๆ นะ” จากคุณ : citrus_tree เขียนเมื่อ : 24 เม.ย. 54 20:53:30

ความคิดเห็นที่ 2     คำขู่ของพาทีเป็นผล นักเรียนสาวเก็บปากชะงัก ห้องเงียบกริบ ห้องชมรมศิลปะรวมทั้งตึกชมรมได้กลับเข้าสู่ความสงบอีกครั้ง อาจารย์มือใหม่ถอนใจเฮือก...และเหมือนจะเริ่มยอมรับว่าเสน่ห์ตนสู้ธามไม่ได้จริง ๆ     “เฮ้อออ...อ...อ....ดีมากครับ...ทุกคนดีมากเลย” พาทีถอนใจยาวอีกยก จึงหันไปเปิดประเด็นสนทนากับเจ้าเด็กนายแบบ เพราะใจหนึ่งคิดอยากเอาใจนักเรียนหญิงที่อุตส่าห์กรี๊ดนายแบบวาดภาพคอแทบแตก เสียงกรี๊ดดังสนั่นที่เขานึกว่าเป็นของตนชั่วครู่ และทำให้พาทีรู้สึกดีจริง ๆ อีกใจคือถามเพื่อตัวเอง จะบอกเพื่อตัวเองเลยคงไม่ถูก คงต้องพูดว่าเพื่อมัดกล้ามที่จะก่อกำเนิดขึ้นมาในอนาคต พาทียอมรับว่าอิจฉากล้ามเด็กนั่น เขาเลยจะถามวิธีฝึกจากคู่แข่ง ถามมันแล้วกลับไปออกกำลังให้ชนะ คาดไว้ต่ำ ๆ ว่าพลังกล้ามเนื้อพาทีจะต้องมากกว่าหรือเท่ากับจาคอบ แบล็ค     “กล้ามเนื้อส่วนต่าง ๆ ของนายแบบอย่างหัวไหล่ กล้ามเนื้อแขนกับกล้ามเนื้ออก ดู...เอ่อ..ค่อนข้างดูดีมากเลยนะ ไม่มากเท่าพวกนักกล้ามแต่ไม่แห้งจ๋องอย่างเด็กม.ปลายทั่วไป อาจารย์ถามหน่อยเถอะ ห้ามปิดนะว่าเธอไปฟิตเนสสัปดาห์ละกี่ครั้ง มีโค้ชรึเปล่า ส่วนใหญ่เล่นเครื่องไหน...เผื่อเจ้าพวกนักเรียนชายจ๋องกรอดในห้องมันจะได้หัดเอาอย่างเธอมั่ง”     “ฟิตเนส ? ” ฟังคำถามจบนายแบบก็เลิกคิ้ว ทำหน้าราวกับเพิ่งเคยได้ยินคำว่า ‘ฟิตเนส’ หนแรก “ฟิต...อ๋อ...อาจารย์หมายถึงตารางการออกกำลังประจำวันของผมใช่ไหมครับ เอ่อ จริงแล้วผมพูดตรง ๆ ว่าชอบขี้เกียจออกกำลังอยู่เรื่อย เป็นพ่อกับพี่ผมแหละที่ชอบเคี่ยวเข็ญให้ทำโน่นนี่”     “อือฮึ อะไรบ้างล่ะ บอกมาสิอาจารย์จะได้จด..เอ๊ย...เพื่อนคนอื่นเราจะได้เก็บเอาไปใช้” อาจารย์มือใหม่สะดุดตาแผลเป็นนูน ยาวประมาณคืบเศษบนลำตัวฝั่งซ้ายนายแบบ จึงพลั้งปากถาม “นี่รอยอะไร ?”     ในห้องเริ่มมีเสียงซุบซิบ เสียงอุทานเบา ๆ จับใจความได้ว่า...แค่มองธามเปลือยอกก็แทบบ้า ยังจะมามีแผลเป็นเหมือนพวกพระเอกกรำศึกอีก เท่เกินไปแล้ว....     ธามเสยผมหล่นปรกหน้า แล้วตอบคำถามที่ตัวเขาก็ไม่รู้ว่าอาจารย์ฝึกสอนจะอยากรู้ไปทำไม     “รอยตรงนี้มาจากผมพลาดระหว่างฝึกดาบ ผมไม่ถนัดใช้ของมีคมต่อสู้น่ะครับ เล่นกันด้วยมือเปล่าสะใจกว่า” ข้อหลังเขาหมายถึงการปล่อยมนตราระเบิดตูมตามมันกว่าจับดาบ     “ดาบเรอะ ?” อาจารย์คนสัมภาษณ์เลิกคิ้ว     “ครับ ก็ของมีคมพวกดาบ ธนู หอก ทวนหรือแม้แต่ใช้กิ่งไม้แทนอาวุธผมก็ได้ฝึกมาทั้งหมด เสียแต่ฝีมือไม่ได้เรื่อง”     จบคำสัมภาษณ์พิเศษ เหล่านักเรียนหญิงต่างร้องฮือส่งเสียงกรี๊ดขึ้นมาอีกหน อาจารย์ฝึกสอนสะดุ้งโหยง ยกมือตบกบาลตัวเองทีหนึ่ง บอก...ไม่น่าเลย...เขาไม่น่าปากไม่ดีถามเลย...เขาอุตส่าห์ทำให้ยัยแตรรถพวกนี้เงียบเสียงได้แล้วแท้ ๆ       “กรี๊ดดดดด....อ๊ายยยยยย...เท่ได้อีกค่า !!!! ”     “เท่เกินไปแล้วเจ้าชายกุหลาบฟ้าขา....โปรดมาเฉือนหัวใจพวกเราไปทีสิค๊า....กรี๊ดดดด”     “นักเรียนคร้าบ !!!” พาทีหันซ้ายขวาส่งเสียงปรามนักเรียน หากคราวนี้กลับไม่มีคนสนใจคำเตือน คำขู่ หรือแม้พาทีจะงัดไม้เด็ดให้ธามใส่เสื้อ “ขอร้องอย่ากรี๊ดเลย ไม่งั้นอาจารย์จะให้นายแบบสวมเสื้อ...อา...เอ่อ..ฟังกันมั่งสิ หัดเกรงอกเกรงใจชมรมใกล้เคียงบ้าง เกรงใจอาจารย์ เกรงใจเพื่อนนักเรียนชาย เกรงใจนาย..เหวออ”     และแล้วชมรมศิลปะจึงกระโจนเข้าสู่คำว่าอลหม่าน เมื่อเหล่านักเรียนสาว ๆ (เว้นชูการ์) ลุกฮือขึ้นจากโต๊ะ อาวุธในมือคือโทรศัพท์มือถือบุกเข้าประชิดตัวนายแบบ กดมือถือแชะ แชะ แชะ สลับกรี๊ดสุดเสียง เพื่อภาพเจ้าชายกุหลาบสีฟ้าเปลือยท่อนบนอันล้ำค่า     “นักเรี๊ยนนนน....หยู๊ดดด.....!!! ” เสียงตะเบ็งของอาจารย์หน้าใหม่ค่อย ๆ กลืนหายไปในดีเปรสชั่นซึ่งพวกเด็กผู้ชายเรียกลับหลังว่าดีเปรสชั่นเสน่หา...ก็ไอ้ท่อนบนล้ำค่าเป็นเดิมพัน ในความยุ่งเหยิงนั้น แม้เสียงนายแบบเองยังถูกกลืนไปในฝูงชน     “คนโว้ยไม่ใช่หมีแพนด้า...ถ่ายอยู่ได้ ถ้าอาจารย์ยังบอกผู้หญิงพวกนี้ให้หยุดไม่ได้ ผมจะลาออกจากชมรมจริง ๆ นะ โอ๊ย...”     “ได้ยินกันรึเปล่า” อาจารย์ฝึกสอนตะโกนขึ้นมาอีก และอาจเป็นเฮือกสุดท้าย “ได้ยินนายแบบพูดหรือเปล่า กลับไปนั่งที่เดี๋ยว...ปล่อย...อย่ามาจับนี่อาจารย์เองไม่ใช้นายแบบ...ว๊าก...โอ๊ย...อย่าเบียด ๆ แสงแฟลชใครเข้าตา นี่อาจารย์พวกเธอกับเพื่อนชมรมนะไม่ใช่สัตว์ในสวนสัตว์ นักเรียนหญิงทุกคน....กรุณาอยู่ในความสงบบบบ”     ดีเปรสชั่นความรัก เสน่หาและฟิโรโมนร้อนแรงของเจ้าชายกุหลาบฟ้าพ่วงด้วยอาจารย์ฝึกสอนศิลปะ ส่อเค้าบานปลายเป็นพายุลูกใหญ่ โต๊ะเก้าอี้แถวหน้าระเนระนาดเป็นหน้ากลองด้วยพลังหญิง ทำเอาพวกผู้ชายแถวหน้าขวัญผวา เรียงตัวถอยฉากออกมาก่อนถูกลูกหลง รวมถึงกลุ่มของสีฝุ่น     “เจอผู้หญิงประหลาดเข้าให้แล้ว กิ๊ว ๆ ๆ ว่าไงคร้าบน้องชูการ์คนประหลาด”     ชูการ์ที่ก้มหน้าเล่น OX คนเดียวในสมุดเพราะเห็นเอเลี่ยนเปลือยร่างสยองแล้วอกข้างซ้ายมันเกิดอาการเต้นตูมตาม เหลือบมองเจ้าของเสียงแซวกึ่งทักทายซึ่งเป็นรุ่นพี่ตัวสูง ผิวค่อนไปทางคล้ำ ใบหน้าคม คิ้วเข้ม แต่อุปนิสัยน่ารัก ซี้ปึ๊ก ๆ ของพี่ฝุ่นนั่งลงบนเก้าอี้ว่างตัวหนึ่งถัดจากแถวนั่งของชูการ์ หันหลังให้กระดานดำ ยิ้มแฉ่งให้เธอ     “พี่ก็หลงนึกว่า ผู้หญิงทั้งโลกจะหลงเสน่ห์เจ้าชายกุหลาบสองดอกหมดทุกคนซะอีก ดีที่โลกนี้ยังมีน้องชูการ์อีกคน”     “พี่อ้นกำลังชมใช่ไหมคะ...หรือว่าด่า แบบว่าหาว่าชูการ์เป็นอิฐเป็นปูนเลยไม่สนไม่โหวกเหวกเพราะเสน่ห์เกินห้ามจายของเอ...เอ๊ย...เจ้าชายธาม”       อ้นพูดกลั้วหัวเราะ “ชมสิ...แหม...คนเค้าออกดีใจ ชูการ์ยังมาปรักปรำว่าด่าอีก ไงอะ เรากำลังเล่นOX อยู่เหรอ ให้พี่อ้นเล่นด้วยคนได้ป่าว”     “เอาสิ พี่อ้นจะเป็นโอหรือเอ็กซ์ล่ะ” ชูการ์เลื่อนสมุดที่ใช้เล่นเกมส์มาไว้กลางโต๊ะโดยไม่ใส่ใจเสียงโหยหวนขอชีวิตจากหน้าชั้น     “ยะ....ยะ....อย่าจ้าบบบ....นักเรียนหญิงช่วยเอามือออกจากระดุมด้วย”     “พี่ถนัดร่างวงกลมอยู่แล้ว งั้นเอาเอ็กซ์ดีกว่า ชูการ์อยากวาดรูปสวยต้องหัดวาดวงกลมไว้นะ”     “สรุปพี่อ้นจะใช้....”     ชูการ์กำลังตั้งใจจะถามกลับ หากเสียงคล้ายกำปั้นทุบประตูอย่างแรง พร้อมกับคำทักทายดังขึ้นก่อน     “ขอโทษนะ....ฉันมาขัดจังหวะสนุกใช่หรือเปล่า” จากคุณ : citrus_tree เขียนเมื่อ : 24 เม.ย. 54 20:59:17

ความคิดเห็นที่ 3     “หะ....หวา....เจ้าแม่พุดเดิ้ลมา ซวยแล้วล่ะชูการ์”     “ว่าไงนะคะพี่อ้น” ชูการ์มองตามพี่อ้นไปที่อาจารย์หญิงใบหน้าแหลมเสี้ยม ทรงผมแปลก คนนั่งฝั่งตรงข้ามเผลอเรียกออกมาว่า ‘เจ้าแม่พุดเดิ้ล’ ดวงตาค่อนข้างโตแต่ปลายเฉียงขึ้นบนของอาจารย์หญิงคนนั้นกราดไปทั่วทั้งห้อง กล่าวคือถ้าแววตาเข้มดุนั้นเป็นปืน ทุกคนน่าจะซี๊แหงคาห้องเรียบร้อย     “ชมรมที่อยู่ชั้นสองกับชั้นสาม...อ้อ...ชมรมที่อยู่ชั้นสี่ด้วย พากันโทรไปร้องเรียนฝ่ายปกครองซะสายแทบไหม้ บอกว่าชมรมศิลปะชั้นล่างส่งเสียงดังขนาดทำให้ตึกถล่มได้ ครูถึงเดินมาดูและไม่คิดว่าจะได้พบการกระทำบัดสีบัดเถลิงอย่างยิ่งที่นี่!”     เหล่านักเรียนหญิงใช้เวลาไวปานวอกกลับไปนั่งที่ ดังนั้นกลุ่มเด็กผู้ชายรวมถึงพี่ฝุ่นพี่อ้นจึงปลอดภัยพอจะกลับไปนั่งที่เก่า พี่อ้นหนุ่มผิวคล้ำโบกมือให้ชูการ์ก่อนจาก เธอยิ้มแล้วหันกลับไปมองหน้าชั้น อาจารย์หญิงคนเดิมกรี๊ดเสียงดัง      “นะ...นี่มันอะไรกัน ! ”     ดวงตาอาจารย์หญิงฝ่ายปกครองเบิกกว้างตะลึงพรึงเพริด “ตะ...ตาเถรตกใต้ถุน...อัปลักษณ์ที่สุด นี่ห้องเรียนนะยะไม่ใช่ที่เสพเมถุน”     หน้ากระดานเหมือนมีโชว์พิเศษโดยผู้ชายสองคนที่ยืนเก้ ๆ กัง ๆ  คนหนึ่งสวมเสื้อกางเกงเรียบร้อยมิดชิด ส่วนอีกคนนั้น...เอ่อ...เสื้อขาวถูกแบะโชว์อกเปลือย กระดุมทุกเม็ดคงถูกตะกุยเลยอยู่ในสภาพร่องแร่ง แขนเสื้อข้างหนึ่งขาดลงมาคาที่ข้อศอก ขอบกางเกงย้วยเกือบหลุดสะโพกโชว์บ๊อกเซอร์ลายผลเชอร์รี่จุ๋มจิ๋ม ซิปหน้ากางเกงตัวนั้นน่าจะหมดสภาพความเป็นซิปไปตลอดชีพ ใบหน้าหนุ่มนักโชว์ซีดจัด แววตาไม่เพียงหวาดระแวงเท่านั้น ยังฉายชัดความหวาดกลัวอีกด้วย เหตุผลอาจเพราะรอยลิปสติกสีชมพูที่เปรอะทั้งแก้มสองข้าง หน้าผากและใต้คาง     “วิตถาร ๆ ที่สุด... เห็นทีฉันคงต้องส่งอาจารย์ฝึกสอนประพฤติชั่ว ๆ อย่างเธอกลับมหาวิทยาลัย ฉะ..ฉันจะรายงานเรื่องนี้กับอาจารย์ชวาล อาจารย์นิเทศมหาวิทยาลัยต้นสังกัดเธอ รายงานท่านผู้อำนวยการว่าโรงเรียนเราจะไม่รับนักศึกษาจากภาควิชาเดียวกับเธออีก ละ...และ....คณบดีเป็นพี่เขยชั้น ! ”     “ผะ...ผะ...ผ้ม...” พาทียกมือรวบเสื้อ รวบกางเกง น้ำมูกน้ำตาหลั่งไหล “อะจารย์ครับ...คือ...ผ้ม...”     “ขออนุญาตอธิบายเรื่องราวทั้งหมดครับอาจารย์โสภา” ธามในชุดเสื้อกางเกงเรียบร้อยยกมือขึ้น โสภามองศิษย์หัวจดเท้าแล้วพยักหน้ายอมให้ขยายความ     “อาจารย์พาทีไม่ได้ชวนนักเรียนเล่นวิตถารหรอกครับ ชมรมเราแค่กำลังจะวาด portrait กัน วาดรูปโดยใช้คนจริงเป็นแบบน่ะครับ เผอิญผมได้รับโหวตเป็นแบบ พอกำลังจะวาด ผมถอดเสื้อ ห้องเลยวุ่นวายขึ้นมา”     “แล้วถอดทำไม ? ” เสียงอาจารย์โสภาสุดเฮี๊ยบฟังดุ แต่อ่อนลงกว่าเมื่อครู่     “อาจารย์เค้ากะจะสอนกายวิภาคไปพร้อมกับดรออิ้งน่ะครับ” ธามเล่าความจริง อาจารย์มือใหม่ซับน้ำตาเสร็จก็พยักหน้าหงึกหงัก “ผมว่า...ทั้งอาจารย์ฝึกสอนทั้งผมต่างตกใจกับเรื่องนี้เหมือนกัน ๆ อาจารย์ท่านดีครับ ช่วยกันผมออกจากนักเรียนหญิงเต็มที่ มีสภาพอย่างนี้เพราะปกป้องลูกศิษย์...”     “นะ...นักเรียนหญิงครับอาจารย์โสภา...ฮือออ...ฮือออ...” อาจารย์พาทีร่ำไห้กระซิก ๆ ดูน่าเวทนา แม้กับคนรอดตัวมาด้วยมนตราแบบธาม เขาจึงอดไม่ได้จริง ๆ ที่จะถามหาความรับผิดชอบจากคนทำ ไม่มีอาจารย์ฝึกสอนเขาก็อาจตกอยู่ในสภาพทุเรศทุรังนี้     “อาจารย์อยากรู้รายละเอียดมากกว่านี้คงต้องถามนักเรียนหญิงคนก่อเหตุ ไม่ใช่ผมหรืออาจารย์ฝึกสอนครับ” ธามกระตุ้นความสนใจอาจารย์โสภา     “นักเรียนหญิงทั้งฝูงครับ...ฮือออ...รุมกอด รุมถ่ายรูปผมอยู่คนเดียว หะ หอมแก้มผมด้วย ฮือออ รู้ครับว่าตัวเองเป็นคนหน้าตาดี แต่แบบนี้มัน...ฮือออ...ขืนรู้ถึงหูอาจารย์นิเทศมีหวังฮากันทั้งภาควิชาแน่ ขอร้องล่ะครับ อาจารย์โสภาอย่าได้บอกเรื่องนี้กับใครเลย ผมอายครับ กับอาจารย์ชวาลน่ะพอได้ อาจารย์นิเทศบอกไม่ได้ ท่านคณบดีที่เป็นพี่เขยอาจารย์ก็ขอร้องอย่าไปบอกไปเล่านะครับ ฮือ ๆ ” อาจารย์ฝึกสอนยกเนคไทเปรอะขึ้นสั่งน้ำมูกอีกดังพรืด อาจารย์ฝ่ายปกครองสุดเฮี๊ยบถอนใจเฮือก แววตาอ่อนลงมาก     “โตขนาดเป็นอาจารย์ฝึกสอนอย่ามาสะอึกสะอื้นหน้าชั้น อายนักเรียนมันบ้างนักศึกษาพาที เอาล่ะ...เอาเป็นว่าฉันเข้าใจ...จะพยายามเข้าใจนะ ไม่ต้องร้องไห้” ปลอบแล้วส่งทิชชู่ซองพลาสติกให้ อาจารย์มือใหม่รับซองทิชชูมาปุ๊บก็ซับน้ำมูกพรืดโดยไม่แกะห่อ ฝ่ายปกครองสุดเฮี๊ยบพะอืดพะอมอย่างขำปนสังเวช วิเคราะห์อาจารย์มือใหม่ในใจ...เอ๋อแบบนี้สิ เด็กมันถึงได้แกล้งเอา     “วันนี้....” อาจารย์โสภาประกาศ หลังพิจารณาแล้วว่าไล่เบี้ยหาคนผิดคงไม่มีประโยชน์ไปกว่าสอนให้ทุกคนรับผิดชอบร่วมกัน “...ครูยังจะไม่เอาความใคร ถ้ามีหนสอง ไม่ว่าเรื่องจะเกิดเพราะนักเรียนหญิงหรือชายก็จะให้ร่วมรับผิดกันหมด โดยทำทัณฑ์บนทุกคนและยุบชมรมศิลปะซะ”     สมาชิกชมรมศิลปะทุกคนเว้นธามกลืนน้ำลายเอื๊อก หายใจหายคอไม่ทั่วท้อง     “อย่าลืมนะ !  ถ้ามีคนร้องเรียนอีกยุบชมรมแน่นอน อ้อ...แล้วนายแบบกรุณาสวมเสื้อแสงซะ จะปลอดภัยกับชมรมมากกว่ารู้ไหม” ::ต่ออีกครึ่งตอนอาทิตย์หน้าค่ะ:: และแล้ว... ตัวละครที่คนลงเรื่องชอบที่สุดก็โผล่มาแล้ว!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! อาจารย์พาทีนั่นเอง อ่านไปขำทุกที... ฮ่าๆๆๆๆ จากคุณ : citrus_tree เขียนเมื่อ : 24 เม.ย. 54 21:03:46

ความคิดเห็นที่ 4 เอาอย่างนี้เลยเรอะ จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 27 เม.ย. 54 18:28:47