สู่ห้วงสิเน่หา บทที่ 1 (ต่อ)

พอเขียนเสร็จเมื่อสักครู่นี้ ก็รีบลงเลยครับ ฝากติดตามผลงาน และช่วยติ-ชมด้วยนะครับ จะได้นำไปปรับปรุงแก้ไข

บทนำ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10491916/W10491916.html
บทที่ 1 (ครึ่งแรก) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10498629/W10498629.html

.......................

ชั้นแรก ติระรู้สึกชื่นชอบภาพเขียนนี้เป็นอันมาก แต่ยิ่งมอง จาก ‘ความชอบ’ ก็แปรเปลี่ยนเป็น ‘ลุ่มหลง’ ราวกับว่ารูปภาพนี้มีมนต์กำกับ…

“ชอบใช่ไหม…” มณฑปถามขึ้น

“ฉันเคยเห็นผู้หญิงคนนี้…”

อีกฝ่ายขมวดคิ้วมุ่น

“ที่ไหนวะ”

“ฝัน…” ติระตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ไม่แสดงความรู้สึกใด “ในฝัน”

ฝ่ายนั้นก็หัวเราะอย่างไม่เชื่อถือ

“เฮ้ย!” ติระอุทานขึ้น เมื่อรู้สึกว่าริมฝีปากบางของผู้หญิงในรูปภาพแย้มยิ้มให้กับเขา แต่เมื่อกะพริบตา แล้วมองดูอีกครั้งหนึ่ง มันก็เป็นเพียงรอยยิ้มบางๆ เช่นเดิม

“อะไร?” ผู้เป็นสหายถามอย่างประหลาดใจ แต่ติระก็ส่ายหน้าเป็นเชิงปฏิเสธ

“เปล่า…” จากนั้นก็ถามต่อว่า “ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร แกไปรู้จักเขาได้ยังไง”

“ฉันจะไปรู้จักได้ยังไงวะ…ฉันวาดจากจินตนาการของฉัน” บุรุษหนุ่มโป้ปด แต่ยังคงจดจำเหตุการณ์ประหลาดที่เกิดขึ้นเมื่อไม่กี่วันมานี้ได้แม่นยำ

คืนนั้น เวลาประมาณหนึ่งนาฬิกาเศษ ฟากฟ้าสีทะมึนมืดแจ่มกระจ่างด้วยแสงนวลตาของพระจันทร์ หน้าต่างกระจกถูกเปิดไว้ เพราะมิได้เปิดเครื่องปรับอากาศ สายลมบางเบาพลิ้วแผ่วเข้ามาภายในห้อง ทำให้มณฑปรู้สึกสบาย ไม่ร้อน ไม่หนาว หากมิได้ทำให้บุรุษหนุ่มหลุดพ้นจากภาวะสมองตื้อตัน คิดไม่ออกว่าจะเริ่มต้นเช่นใดกับการเขียนภาพในหัวข้อที่ติระ ติณรักษ์กำหนดมา

ย่าฉันชอบอ่านวรรณคดี แกช่วยวาดผู้หญิงสวยๆ เหมือนนางเอกวรรณคดีให้หน่อยนะ เอาแบบสวยสง่าไม่เหมือนใคร…

ไม่ใช่เรื่องยาก หากจะวาดผู้หญิงในอุดมคติของผู้ชายขึ้นมาสักคนหนึ่ง แต่วันเวลาผ่านมาหลายวันแล้ว ก็ไม่ได้รับแรงบันดาลใจใดเลยจากการค้นคว้าข้อมูลต่างๆ ราวกับมีบางสิ่งกำลังปิดกั้นความคิดของเขาอยู่

ผู้หญิง…ที่สวย แบบ…ไม่เหมือนใคร บุรุษหนุ่มครุ่นคิด

ครั้นแล้ว ประสาทการฟังก็สัมผัสเข้ากับสรรพสำเนียงบางอย่างที่แว่วมาจากชั้นล่าง มันคล้ายกับเสียงหัวร่อต่อกระซิกของผู้หญิง หากมิได้ชัดเจนนัก

สักพักก็ตามมาด้วยเสียงกุกกักคล้ายกับใครสักหนึ่งกำลังรื้อค้นข้าวของ ซึ่งต้นเสียงนั้นมาจากชั้นล่างเช่นกัน

ด้วยความสงสัย และเกรงว่าอาจจะเป็นหัวขโมย มณฑปจึงตัดสินใจเดินลงมาข้างล่าง เมื่อก้าวเท้าข้ามพ้นบันไดขั้นสุดท้าย เสียงหัวเราะดังกล่าวก็แว่วมาอีกครั้ง ทำให้รู้ว่าเสียงนั้นดังมาจากห้องหนังสือ บุรุษค่อยย่องเข้าไป เมื่อยืนอยู่หน้ากรอบประตูห้อง ที่ไม่มีบานประตูแล้ว เขาก็เห็นเงาของผู้หญิงกำลังถือหนังสือเล่มหนึ่งอยู่ และเคลื่อนไหวไปมาใกล้กับชุดโต๊ะไม้สำหรับนั่งอ่านหนังสือ ก่อนที่หนังสือจะหล่นลงกระทบกับกระจกบนโต๊ะ

บุรุษหนุ่มจึงรีบเอื้อมมือไปตะปบสวิตซ์ไฟบนผนังห้อง ทำให้แสงจากดวงไฟที่ฝังกับเพดานส่องสว่าง แต่ไม่ปรากฏว่ามีสิ่งมีชีวิตใดอยู่ภายในห้องนี้

มณฑปรีบตรงเข้าไปคว้าหนังสือที่ ‘เงา’ นั้นทำตกหล่น มันเป็นหนังสือเกี่ยวกับวิชาชีพแพทย์เล่มเก่าๆ ของผู้เป็นบิดา ด้วยสัญชาตญาณ เขามั่นใจว่ามีบางสิ่งกำลังรอคอยเขาอยู่ ครั้นเปิดแต่ละหน้ากระดาษ บุรุษหนุ่มก็พบภาพถ่ายขาวดำของสตรีที่เขานำมาเป็นต้นแบบภาพเขียนนี้

บุรุษหนุ่มเริ่มต้นร่างภาพ จนแล้วเสร็จตอนประมาณใกล้รุ่ง แต่ด้วยความอ่อนเพลียจึงผล็อยหลับไปบนโซฟาภายในห้องนั้น และฝันว่าผู้หญิงในภาพถ่ายคนนั้นพูดคุยกับเขา

คุณวาดรูปฉันได้เหมือนฉันจริงๆ ฉันชอบ…เพื่อนคุณ ก็คงชอบเหมือนกัน…

“ราคาตามที่ตกลงกันนะ” ติระเอ่ยขึ้น หลังจากอีกฝ่ายนิ่งไปสักพัก

ศิลปินหนุ่มก็พยักหน้าตอบรับ ขณะที่จิตใจยังคงยุ่งเหยิงด้วยความคิดต่างๆ

ติระเคยเห็นผู้หญิงคนนี้ในความฝันเช่นเดียวกับเขา

หล่อนเป็นใคร กำลังต้องการสิ่งใด ทำไมหล่อนจึงสร้างเรื่องราวแปลกประหลาดเหนือธรรมชาติ เกินกว่าจะอธิบายได้ที่นำพาให้เขาได้มาพบรูปถ่ายของหล่อน จนได้นำมาเป็นต้นแบบของภาพเขียนสีน้ำมันที่ติระจะซื้อไป

สายตาของบุรุษหนุ่มทั้งสองต่างก็จับจ้องที่รูปภาพเบื้องหน้าอย่างใคร่ครวญ

ก่อนที่มณฑปจะทำลายความเงียบลง

“ฉันว่าเราลงไปข้างล่างดีกว่า"

แก้ไขเมื่อ 29 เม.ย. 54 00:43:15

แก้ไขเมื่อ 29 เม.ย. 54 00:33:31

จากคุณ	: พุ่มพุทธรักษา
เขียนเมื่อ	: 28 เม.ย. 54 22:18:06