ปริศนารักแชงกรีลา บทที่ 9
|
 |
ink ค่ะ
บทนำ+บทที่ 1
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10441570/W10441570.html
บทที่ 2+3
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10441625/W10441625.html
บทที่ 4
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10443028/W10443028.html
บทที่ 5
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10453158/W10453158.html
บทที่ 6
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10471460/W10471460.html
บทที่ 7
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10482242/W10482242.html
link ในเด็กดี
http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=700238
ขอบคุณค คุณ makokchor ที่ โพสท์ link ให้บทที่แล้วนะคะ
บทที่ 8.1
“ท่านทูตเทนซิน วันนี้เป็นยังไงบ้างขอรับ” ก้องเดินเข้ามาพร้อมทั้งเอ่ยขึ้นเสียงของเขาทำให้เยซานปล่อยมือของรินออก พร้อมทั้งรินขยับตัวออกมา
“ ข้าดีขึ้นมากจนเกือบเป็นปกติแล้วท่านหมอ ต้องขอบคุณท่านมาก” เยซานกล่าวขึ้น เขาไม่แน่ใจว่าหมอหลวงผู้นี้ทันได้เห็นเขาจับมือรินเชนหรือไม่ สีหน้าช่างเรียบเฉยนัก เดาความรู้สึกไม่ออก แต่เมื่อเรื่องมาถึงขั้นนี้แล้วเขาคงต้องจัดการโดยเร็วที่สุด
“ถ้าเช่นนั้นข้าต้องขอตรวจร่างกายท่านนะขอรับ” ก้องพูด หลังจากตรวจร่างกายเยซาน ก้องก็อัศจรรย์ใจเป็นอย่างยิ่ง น่าประหลาดใจนักชายผู้นี้ไม่ใช่มนุษย์หรือ ไรคนปกติต้องใช้เวลาอย่างน้อยสามวันถึงจะดีขึ้นเกือบเป็นปกติแต่ชายผู้นี้ใช้เวลาเพียงวันเดียวเท่านั้น
“อาการท่านดีมากขึ้นจริงๆ เกือบเป็นปกติ แต่ข้าคิดว่าอย่างน้อยท่านควรกินยาต่อให้ครบห้าวันไม่เช่นนั้นโรคอาจจะกลับมาได้” ก้องเอ่ยขึ้น
“ถ้าเช่นนั้นท่านจงจัดยาให้ข้าเถิด อ้อ ท่านจงดูจินปาให้ข้าด้วยว่าเขาแข็งแรงพร้อมเดินทางรึไม่” เยซานเอ่ยขึ้น ก้องเข้าไปตรวจชายหนุ่มหน้าสวยก็พบว่าอาการเขาหายเกือบเป็นปกติเฉกเช่นเดียวกับเจ้านายนั่นเอง
“ขอบคุณท่านมาก หมอหลวง ข้าคงต้องรบกวนท่านจัดยาให้ข้ากับจินปาด้วย เราคงออกเดินทางภายในวันนี้”
“ขอรับ” ก้องรับคำก่อนจะเดินออกไป
“เดี๋ยวก่อน ข้ามีเรื่องสำคัญจะต้องคุยกับท่าน” เยซานเอ่ยขึ้น ก้องหันหน้ากลับมา
“ เชิญท่านว่ามาเถอะ ท่านทูต”
“ ขอฮูหยินท่านให้เราเถอะ” เยซานพูดออกมา เขามองหน้าหมอหลวงน่าประหลาดชายผู้นั้นสีหน้านิ่งประดุจคาดการณ์ไว้อยู่แล้ว
“ท่านทูต ท่านรู้หรือไม่ว่าท่านพูดอะไร หรือท่านจำมิได้เสียแล้วกับกฎระเบียบของลัทธิเชนที่ชาวเทนซินนับถือยิ่งนัก” ก้องพูดน้ำเสียงเยียบเย็น
“เราย่อมรู้ตัวเราดี ท่านหมอหลวง แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นท่านรู้หรือไม่ว่าฮูหยินท่านเมื่อครั้งอดีตนั้นเป็นฮูหยินเรามาก่อน เมื่อเป็นเช่นนั้นคงถือว่าข้าผิดมิได้” เยซานพูดด้วยน้ำเสียงดังก้องชัดเจนแววตามาดมั่น
“ท่านมีอันใดกันมายืนยันว่าฮูหยินข้าเคยเป็นฮูหยินท่านรึท่านทูต” ก้องเอ่ยขึ้น คำพูดของก้องทำให้เยซานนิ่งไป “นอกจากนี้ข้าเองก็ได้คุยกับคนสนิทของท่านทราบว่าฮูหยินท่านนั้นได้เสียชีวิตไปเมื่อห้าปีก่อนแล้ว เช่นนี้แล้วท่านจะกล่าวว่าฮูหยินข้าเป็นผีงั้นรึ” ก้องพูดต่อ
“เหลวไหล ฮูหยินเรายังไม่ตาย หากนางตายจริงต้องมีคนพบศพนาง” เยซานกล่าวโต้ตอบด้วยเสียงอันดัง
“เรื่องนั้นข้ามิอาจรู้ได้ แต่สิ่งที่รู้สิ่งที่เห็น ท่านจงดูนางเถิด ข้ายืนยันได้ว่านางมิเคยเหยียบแผ่นดินเทนซิน นางมาจากดินแดนที่แสนไกล พูดภาษาซารานมิได้ เช่นนี้แล้วนางจะเป็นฮูหยินท่านได้อีกรึ” ก้องพูดพร้อมผายมือมาทางริน
“หรือท่านจะถามนางเองก็ได้ว่านางเคยรู้จักท่านรึไม่”
“เรื่องนั้น…” เยซานเหมือนอับจนคำพูด
“ ข้ารู้ว่าท่านเสียใจที่ฮูหยินท่านจมน้ำตาย แต่ท่านๆจงดูดีๆเถอะ นางใช่รินเชนของท่านจริงหรือ หรือว่านางเป็นหญิงหน้าคล้ายรินเชนเท่านั้น” ก้องเอ่ยย้ำ
เยซานดูเหมือนจะอ่อนลง เขานึกถึงภาพรินเชนในความทรงจำ นึกถึงสิ่งที่รินทำกับเขาซึ่งถ้าเป็นรินเชนแล้วไม่น่าจะทำ นึกถึงท่าทางไม่เข้าใจภาษาซารานของเธอโดยมิได้เสแสร้ง จริงซิ สิ่งนั้น ถ้านางมีก็แปลว่านางเป็นรินเชนของข้าแน่ๆ
“ข้ามีสิ่งหนึ่งที่อยากพิสูจน์” เยซานเอ่ยขึ้น
“ว่ามาเถอะท่านราชทูต” ก้องตอบ
“ถ้าหากเป็นรินเชนของข้าจริงนางจะต้องมีรอยปานที่ขาอ่อนด้านขวาเป็นปื้นเหมือนนิ้วสามนิ้ว” เยซานเอ่ยขึ้น
“ถ้าหากนางยอมเปิดให้ท่านดูและนางไม่มีปานที่ว่า ท่านจะยอมรับหรือไม่ว่านางไม่ใช่รินเชน และจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับนางอีก” ก้องถาม
“ข้าให้คำสัตย์เป็นเช่นนั้น หากนางมิใช่รินเชนของข้า ก็มิใช่ธุระที่ข้าจะยุ่งกับฮูหยินของใคร” เยซานตอบเสียงหนักแน่น
ก้องหันไปอธิบายเรื่องทั้งหมดให้รินฟัง เขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่ารินมีปานที่ว่าหรือไม่ หากเธอเกิดมีขึ้นมาเรื่องมันคงจะยุ่งน่าดู รินฟังเขาอธิบายแล้วจึงหยิบมีดปอกผลไม้ที่อยู่แถวนั้นขึ้นมา แล้วถลกกระโปรงยาวของเธอขึ้น
“แคว่ก” เสียงกางเกงตัวในตัวที่เป็นเหมือนถุงน่องหนาของเธอถูกฉีกให้ขาดหลังจากใช้มีดกรีด ต้นขาขาวนวลเนียนปราศจากริ้วรอยไฝฝ้าราคีใดๆปรากฎโฉมให้เห็น
“ เอ้า ดูซะให้เต็มตานะคะ ท่านทูต ฉันหลังให้ดูด้วย จะได้หมดเรื่องกันซักที” รินพูดเป็นภาษาไทยพร้อมหมุนตัวหนึ่งรอบ
ก้องลอบกลืนน้ำลายก่อนจะเอื้อมมือขยับกระโปรงของเธอลงมาปิด เขานึกโล่งใจที่เธอไม่มีปานนั้น
ทูตแห่งเทนซินนิ่งไป ทั้งที่เขาคิดว่าเจอเธอแล้วแต่เขาเข้าใจผิดรึนี่ หรือว่ารินเชนตายไปแล้วจริงๆ ไม่ คิ้วเข้มของเขาขมวดมุ่น นัยน์ตาท้อแท้และผิดหวัง ทันใดนั้นเขาก็โค้งคำนับลง
“ข้าต้องขออภัยต่อท่านหมอหลวงและฮูหยินเป็นอย่างมากที่ข้าล่วงเกินไป ท่านหมอหลวงอย่าห่วง ข้าจะรีบออกเดินทางให้เร็วที่สุดและไม่รบกวนฮูหยินอีกต่อไป”
| จากคุณ |
:
moonlightsonata
|
| เขียนเมื่อ |
:
30 เม.ย. 54 17:11:50
A:94.36.95.236 X: TicketID:313202
|
|
|
| 
