ความคิดเห็นที่ 1 รีบมารับ ดวงใจ ใครฝากถึง...(โมเมซะงั้น) ถ้อยคำซึ้ง ตรึงติด พิศหวั่นไหว ร้อยลำนำ พร่ำหา ว่าห่วงใย จริงแค่ไหน ใจเอย ที่เผยมา โอ้พระพาย พัดผ่าน วานช่วยถาม ทุกถ้อยงาม มอบให้ จริงไหมหนา กลัวเพียงหว่าน หวานฝาก แล้วจากลา ลืมหมดสิ้น วาจา ไม่มามอง คงต้องช้ำ กำสรวล ครวญโศกเศร้า ไร้ซึ่งเงา เขาเคียง เลี่ยงเกี่ยวข้อง ที่เคยหวาน กลายชืด ฝืดกลอนกรอง ท่วงทำนอง เปลี่ยนผัน สัมพันธ์กลาย คงไม่มี กลอนกล่อม ถนอมรัก คงแปรพรรค เบือนบิด คิดจางหาย คงลืมสิ้น ถิ่นฐาน เมื่อหวานคลาย คงหมดค่า ความหมาย...มิใฝ่ปอง.... สวัสดีค่ะ คุณ หมาหางด้วน... ดีใจค่ะ.... จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 30 เม.ย. 54 22:03:41

ความคิดเห็นที่ 2 อยากแต่งกลอนได้อย่างท่านเจ้าของกระทู้ แต่คงเป็นไปได้ยากจริง ๆ ขอบคุณครับ จากคุณ : ไม้ตะพด เขียนเมื่อ : วันแรงงาน 54 01:19:39

ความคิดเห็นที่ 3 ใครหนอ.....เขาฝากใจ.....ไว้กับฉัน ใครหนอ.....เขายืนยัน .....แม้น้ำเน่า ใครหนอ.....ยังพนอ........พ้อถึงเรา ใครหนอ ....คอยหยอกเย้า.ให้เหงาคลาย .... จากคุณ : ลุงชิกง เขียนเมื่อ : วันแรงงาน 54 09:13:45

ความคิดเห็นที่ 4 โอ้พระพาย พัดผ่าน วานช่วยถาม ทุกถ้อยงาม มอบให้ จริงไหมหนา กลัวเพียงหว่าน หวานฝาก แล้วจากลา ลืมหมดสิ้น วาจา ไม่มามอง ... สุนันยา มิต้องฝาก ลมมา หาคำตอบ ทุกถ้อยมอบ มิ่งขวัญ มิปันสอง อย่ากังวล วาจา เอ่ยมาจอง ทุกลมล่อง จากปาก ยากลืมลง ดำรงค์รัก สลักมั่น มิผันผ่าน มาตรฐาน เป็นหนึ่ง ซึ่งประสงค์ จะกล่าวกลอน กล่อมกัน อย่างบรรจง ความหมายคง คุณค่า ผกางาม ---------------------------------- ไม้ตะพด ที่ยกยอ ปอปั้น เริ่มหวั่นหวาด มิเอื้อมอาจ เอกอุ ครุขาม ละหุหด หมดปัญญา จะหาความ ทีฆะตาม รัสสะด้อย มิค่อยดี มิอาจเป็น แบบแผน หรือแปลนปก ด้วยตระหนก ด้อยวิชา ไร้ราศรี ในถนนนักเขียน วนเวียนมี มากคนที่ ควรเอาอย่าง หนทางกลอน ------------------------------------ ลุงชิกง ใครหนอ เขาทำุลุง จนฟุ้งซ่าน ใครหนอ ทรมาน หักหาญถอน ใครหนอ ทำเศร้า จนร้าวรอน ใครหนอ ลาก่อน ลุงอ่อนใจ จากคุณ : หมาหางด้วน เขียนเมื่อ : วันแรงงาน 54 18:29:49 A:1.47.14.217 X: TicketID:314152

ความคิดเห็นที่ 5 ฝาก   เพลงผ่านเป็นตำนานของคนกล้า ใจ     ส่งมาเป็นพลังว่ายังไหว ให้     ความรักขอตระหนักความห่วงใย กัน     เอาไว้ใจนี้มีให้เธอ มาทักทายนะคะ จากคุณ : กาปอมซ่า เขียนเมื่อ : 2 พ.ค. 54 16:27:57

ความคิดเห็นที่ 6 ขอบคุณครับที่มา รัก...เฮ้ย... ไม่ใช่ ที่มาทักครับ จากคุณ : หมาหางด้วน เขียนเมื่อ : 2 พ.ค. 54 19:46:12 A:115.67.246.19 X: TicketID:314152

ความคิดเห็นที่ 7 นานๆ จะเห็น  กิ้งก่า เขียนกลอนแบบนี้ ซะที เอาไปเลย หนึ่งกิ๊ฟ รู้ตัวหรือเปลา ว่า ไปเฉียดบ่อน้ำตาลบ่อยๆ เริ่มซึมซับแล้วล่ะ...หุหุ จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 2 พ.ค. 54 23:11:59

ความคิดเห็นที่ 8 ใครหนอ  เขาทำลุง  จนฟุ้งซ่าน ใครหนอ  ทรมาน  หักหาญถอน ใครหนอ  ทำเศร้า  จนร้าวรอน ใครหนอ  ลาก่อน  ลุงอ่อนใจ ...............หมาหางด้วน เธอ แต่งแล้ว  นุ่นนุช  สุดอาวรณ์ เธอ เลิกดอน  กล้อนรัก อกหักใช่ เธอ เรยา   ลอกทอง  กลีบส้มใส เธอ สุดท้าย  ขนลุก  ตุ๊กญาณี สวัสดีครับท่านหางด้วน  เพิ่งเห็นครับเพิ่งเห็น จากคุณ : ลุงชิกง เขียนเมื่อ : 3 พ.ค. 54 15:23:30

ความคิดเห็นที่ 9 เสียงใครหนอมาฝากใจให้คิดถึง ใครหนอทำเสียงซึ้งรำพึงฝัน เสียงใครหนอแว่วแว่วมาเพ้อรำพัน เสียงใครกันมาเจื้อยแจ้วแว่วใกล้เรา จะมีรัก ใดใด ไหนสุดซึ้ง ฟังแล้วอึ้ง ซึ้งใจ ในรักเขา คิดเปรียบไป ให้เจ็บจิต คิดซึมเซา โอ้รักเรา....ช่างซบเซา...เงียบเหงาใจ..... สวัสดีค่ะ กลอนเพราะมากมายค่ะ ขอแจมนิดหน่อยนะคะ จากคุณ : กิ่งฟ้า เขียนเมื่อ : 3 พ.ค. 54 21:53:47