|
กาลครังหนึ่ง มีหมีแพนด้าแม่ลูกคู่หนึ่ง อาศัยอยู่ในป่าไผ่ ซึ่งในทุกๆวันกิจวัตรประจำวันของแม่ลูกคู่นี้ก็คือ การกิน นอน และเล่นไปวันๆ เท่านั้น แพนด้าน้อย รู้สึกว่าชีวิตของเขาช่างน่าเบื่อ ซ้ำซาก จำเจ และไม่มีสีสันเอาซะเลย
เขาเบื่อทุกครั้งเวลาเจอกับเพื่อนสัตว์ตัวอื่นๆ ทุกตัวล้วนแต่หัวเราะเยาะเขา หลายตัวมักจะล้อเลียนแพนด้าน้อยว่าเมื่อคืน นอนไม่พอหรือไง หรือไม่ก็ เมื่อคืนนอนไม่หลับหรือ ซึ่งตอนแรกๆ แพนด้าน้อย ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมพวกเพื่อนๆ ถึงถามและหัวเราะอย่างนั้น จนอยู่มาวันหนึ่ง เขาก็พอจะรู้คำตอบ เมื่อได้เห็นเงาตัวเองในลำธารเล็กๆ
และเบื่อทุกครั้งเวลาที่เห็นตัวเองในรูปถ่าย เวลาที่เพื่อนสัตว์ถ่ายรูปกัน ตัวเขามักคล้ายภาพเก่าๆ เพราะมีแต่สีขาวดำเท่านั้น ในขณะที่เพื่อนตัวอื่นๆ สีสันสดใส งดงาม
อยู่มาวันหนึ่งแพนด้าน้อยได้ยินเพื่อนๆร่ำลือกันว่า ในป่าลึกมีเทวดาอยู่องค์หนึ่งที่สิงสถิตอยู่ในใจกลางป่าสามารถขอพรให้สมปรารถนาได้ แพนด้าน้อยจึงตัดสินใจออกเดินทางไปในป่าลึกทันที เพื่อหวังที่จะทำให้ความฝันเป็นจริงทันที
ในระหว่างการเดินทางนั้น อยู่ๆ เทวดาก็ปรากฏตัวขึ้นอย่างไม่คาดคิดมาก่อน พร้อมกับถามว่า
สวัสดี แพนด้าน้อย เราได้ยินมาว่า เจ้ากำลังจะเดินทางไปหาเรารึ มีเรื่องอะไรให้เราช่วยอย่างนั้นหรือ
ข้าน้อยมาเพื่ออยากให้ท่านเทวดาให้พรสักสามข้อครับ แพนด้าน้อยตอบด้วยสายตามุ่งมั่น
พรอะไร ว่ามา... เทวดายืนกอดอกคอยรับฟังด้วยแววตาเมตตา
ข้อหนึ่ง ข้าน้อยอยากให้รอยดำรอบดวงตา หายไปครับ
เอาอย่างนั้นรึ ทำไมถึงอยากให้มันหายไปละ เทวดาถามด้วยความแปลกใจ
ก็เพราะ รอยดำๆนี่แหละครับที่เพื่อนๆของข้าน้อยมักจะล้อว่านอนไม่พอบ้าง ไม่ได้นอนบ้าง
ถ้าอย่างนั้นก็ ได้เลย
ปิ๊งงงงงงง..เมื่อเทวดาร่ายมนต์เสร็จ..แพนด้าน้อยก็รีบวิ่งไปที่ลำธารเล็กๆ ที่อยู่ใกล้ๆ แถวนั้นเพื่อดูเงาของตัวเองทันที เมื่อเห็นว่า รอยดำรอบดวงตาหายไปแล้ว มันดีใจจนกระโดดโลดเต้นไปมา พร้อมกับร้องตะโกนอย่างดีใจว่า เย้..... จนเทวดาส่ายหน้าด้วยความรำคาญแล้วพูดต่ออีกว่า
แล้วข้อที่สองล่ะ เจ้าอยากได้อะไร
อ้อ จริงด้วย...ข้าน้อยดีใจเพลินไปหน่อย ส่วนอีกข้อนั้น...ข้าน้อยขอให้ตัวของข้าน้อยจากที่มันเป็นสีขาวดำ ให้เป็นสีสันฉูดฉาด
เทวดาได้ยินดังนั้นรู้สึกแปลกใจไม่น้อย แล้วถามขึ้นว่า เจ้าแน่ใจแล้วรึ ที่จะให้เราทำเช่นนั้น
แน่ซะอีกกว่าแน่อีกครับ ข้าน้อยอยากให้ตัวเอง มีสีสันมานานแล้วครับ ชีวิตจะได้มีสีสันกับเขาสักที เวลาถ่ายรูปก็จะได้ไม่เป็นขาวดำอยู่ตัวเดียว
ในเมื่อเจ้าต้องการเช่นนั้น เราก็จะให้เจ้าได้สมปรารถนา เมื่อพูดจบ เทวดาก็ร่ายมนต์งึมๆงำๆอีกครั้ง
พลันตัวของเจ้าแพนด้าน้อย ก็กลายเป็นสีสันสดใสขึ้นมาทันที ดูไปดูมาคล้ายสีของอมยิ้มหรือลูกกวาดเลยทีเดียว เขาหมุนตัวไปมา พร้อมกับหัวเราะเสียงดังลั่น แล้วก็เต้นระบำวิ่งไปทางโน้นที ทางนี้ที เมื่อความฝันเป็นจริงแล้ว แพนด้าน้อยก็ลาเทวดา แล้วมุ่งหน้ากลับไปที่ป่าไผ่เพื่อที่จะอวดเพื่อนสัตว์ทั้งหลายทันที จนลืมไปว่าตนยังไม่ได้ขอพรข้อที่สาม
เมื่อเดินทางมาถึงป่าไผ้ แพนดาน้อยได้เจอกับบรรดาเพื่อนสัตว์ของเขาอยู่หลายตัว แต่ทุกตัวจำเขาไม่ได้เลย มิหนำซ้ำเขายังโดนข้อหาว่าแอบอ้างเป็นแพนด้าน้อย เพื่อที่จะเข้ามาอยู่ป่าไผ่แห่งนี้ แพนด้าน้อยพยายามที่จะอธิบายให้สัตว์ทุกๆตัวฟัง แต่ไม่มีใครที่จะฟังเขา ทุกตัวกลับพากันขับไล่เขาออกจากป่า เมื่อแพนด้าน้อยเห็นท่าไม่ดี เขาจึงรีบวิ่งหนีเอาตัวรอด หลังจากนั้นจึงค่อยๆเดินทางไปยังบ้านตัวเอง
เมื่อเห็นแม่แพนด้ากำลังง่วนอยู่กับการเก็บยอดไผ่อยู่จึงเข้าไปแล้วเรียกเบาๆว่า
แม่ครับ... แม่ครับ ผมกลับมาแล้วครับ แม่จำผมได้ไหมครับ
มาหาใครหรือคะ แพนด้าน้อยไม่อยู่ค่ะ
แต่แม้แต่แม่แพนด้าก็จำแพนด้าน้อยไม่ได้เลย แม้ว่าเขาจะอธิบายให้ความจริงให้ฟังสักกี่ครั้งก็ตาม
เมื่อเห็นว่าแม่จำตนไม่ได้จริงๆ แพนด้าน้อยก็แอบเสียใจ แต่ก็ยังยืนยันว่าตนเป็นแพนด้าน้อยจริงๆ แต่แม่แพนด้าก็ไม่มีทางที่จะเชื่อ เพราะในป่ามีการหลอกลวงกันอยู่มากมาย โดยคิดว่าหมาป่าคงแปลงกายมาหลอกลวงเพื่อหวังจะกินตนและแพนด้าน้อย จึงขับไล่ออกจากบ้าน และป่าวประกาศให้สัตว์ทั้งหลายในป่าช่วยกันขับไล่สัตว์ตัวนี้ออกจากป่าด้วย
เมื่อแพนด้าน้อยโดนสัตว์ในป่าขับไล่ออกมา จึงต้องระเหเร่ร่อนอย่างไม่มีที่ไป ไม่มียอดไผ่ให้กิน ไม่มีน้ำให้ดื่ม ไม่มีต้นไม้ให้หลบฝน เรี่ยวแรงของแพนด้าน้อยกำลังจะหมดไป เขารู้สึกว่าตัวเองกำลังจะตายลงในไม่ช้า ลมหายใจกำลังรวยริน
ในขณะที่สติสัมปชัญญะของแพนด้าน้อยกำลังจะหมดลง ทันใดนั้นเอง เทวดาองค์เดิมก็ปรากฎตัวขึ้น
สวัสดี อีกครั้ง แพนด้าน้อย เจ้ามีอะไรให้เราช่วยไหม
แพนด้าน้อยค่อยๆ รวบรวมพละกำลังที่มี ค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาดู พร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้งว่า
ท่านเทวดา ช่วยด้วย ข้าน้อยกำลังจะตาย
เอาละ จงฟังเราให้ดี คราวที่แล้ว เจ้าลืมขอพรข้อที่สาม ดังนั้นที่เรามาวันนี้ เราจะให้เจ้าขอพรได้อีกหนึ่งข้อ เจ้าอยากได้อะไร
เมื่อได้ยินดังนั้น แพนด้าน้อยค่อยๆ รวบรวมพละกำลังอีกครั้ง และพูดขึ้นว่า
ท่านเทวดา ข้า..ข้าน้อยขอให้ข้าน้อยกลับไปเป็นอย่างเดิม กลับไปหมีเป็นแพนด้าที่มีรอยดำรอบดวงตา ลำตัวไม่มีสีสัน มีแต่ขาวดำเหมือนเดิม และข้าน้อย จะพอใจในสิ่งที่ตัวเองมี ช่วยข้าน้อยด้วยยยยย เมื่อพูดจบแพนด้าน้อยก็สลบไปอย่างไม่รู้ตัว
แพนด้าน้อยหลับไปนานเท่าไหร่ก็ไม่มีใครรู้ เมื่อตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองไม่หิว และกระหายแล้ว แถมยังมีแรงที่จะลุกขึ้นเดินไปมา สดใสมีชีวิตชีวามากกว่าเดิม พร้อมทั้งสังเกตุว่าตัวเองกลับไปเป็นหมีแพนด้าผู้มีรอยคล้ำรอบตาดำ และตัวเป็นสีขาวดำเหมือนอย่างเดิมแล้ว หลังจากนั้นแพนด้าน้อยก็กลับไปอยู่กับแม่แพนด้า และเพื่อนสัตว์ต่างๆที่ป่าไผ่ดังเดิม ใช้ชีวิตและทำตัวให้มีความสุขกับชีวิตในทุกๆวัน
| จากคุณ |
:
นางสาวปิ๊ดโตะ  
|
| เขียนเมื่อ |
:
30 เม.ย. 54 22:53:24
|
|
|
|
ความฝันของแพนด้าน้อย
