ความคิดเห็นที่ 1 บทที่ 10.2 เยซานลืมตาตื่นขึ้นมาก็พบว่าเขานอนอยู่บนพรมขนสัตว์ในกระโจมแห่งหนึ่ง จินปาเองก็นอนอยู่ข้างๆเขานั่นเอง “ฟื้นแล้วรึ พ่อหนุ่ม” ชายชราเจ้าของกระโจมร้องทัก “ที่นี่ที่ไหนกัน ท่านลุง” เยซานถามออกมา “ที่นี่เป็นบ้านข้าเอง ข้าเป็นหมอ เมื่อวานสหายเจ้านำเจ้ามาฝากให้ข้ารักษา พร้อมทั้งทิ้งเงินไว้ให้” ชายชราแสดงทองสามก้อนซึ่งนับเป็นเงินจำนวนมากอยู่ทีเดียว “อ้อ แล้วสหายผู้นั้นไปไหนเสียแล้ว” เยซานถาม “เขาฝากบอกท่านว่า มิต้องกังวล จงรักษาตัวให้หาย เขาแค่คนที่ผ่านมาเท่านั้น อ้อ แล้วยังบอกอีกว่า ขอให้ท่านทั้งสองจงบรรเลงเพลงต่อไป” หมอผู้นั้นตอบ เยซานขมวดคิ้ว มิน่าเป็นได้ แถวนั้นมิใช่ทางผ่าน แถมยังบอกให้ข้าบรรเลงเพลงต่อไป เช่นนี้ ก็แปลว่า ชายสองคนนั้นต้องสะกดรอยพวกข้ามาตั้งแต่แรก พวกเขาเป็นผู้ใดกัน เยซานสังหรณ์ใจอย่างประหลาด เขาล้วงมือเข้าไปภายในเสื้อก็พบว่าสังข์อันเป็นเครื่องรางประจำตัวขององค์นาวังแห่งเทนซินได้อันตรธานไปเสียแล้ว เช่นนี้แล้วมันอย่างไรกันแน่ ชายสองคนนั้นเป็นมิตร หรือ ศัตรู อย่างไรก็ตามตอนนี้ที่สำคัญกว่าคือเขาต้องไปถึงทะเลทรายโดยเร็วที่สุด “ท่านหมอ แผลข้ากับเพื่อนข้าเป็นอย่างไรบ้าง เราสามารถออกเดินทางได้เลยรึไม่” เยซานถามอย่างร้อนใจ “แผลเจ้าทั้งสองตอนนี้เลืือดหยุดไหลแล้ว แต่เจ้าทั้งสองเสียเลือดไปมาก ข้าคิดว่าเจ้าจะเดินทางวันนี้เห็นทีจะไม่ไหว เพราะทางต่อไปจะเริ่มเข้าสู่เขตทะเลทราย ตอนนี้ยิ่งอากาศหนาวนัก ร่างกายเจ้าจะทนไม่ได้ จงพักฟื้นที่นี่สักวันหนึ่งเถิด” ท่านหมอตอบ “อีกอย่าง หมอเทวะสหายข้า ก็จะเดินทางมาถึงในวันนี้ด้วย ข้าอยากให้เขาดูอาการพวกเจ้าสักหน่อย” “ท่านหมอ ช่วยบอกข้าหน่อยเถิด อีกกี่วันจะถึงฤดูพายุทะเลทรายกัน ข้าจำต้องข้ามไปเชงลีก่อนพายุจะมา” เยซานถาม “จากนี้ไปอีกอาทิตย์หนึ่ง จึงจะมีพายุ การเดินทางจากนี่ไปโดยม้าถึงเขตทะเลทรายใช้เวลาราวสามถึงสี่วัน ดังนั้นเจ้าจึงมีเวลาพักฟื้นที่นี่ได้อย่างน้อยสองวัน จงอย่าได้กังวลเลยพ่อหนุ่ม” ท่านหมอตอบ เยซานค่อยเบาใจและหลับไปอีกครั้ง จากคุณ : moonlightsonata เขียนเมื่อ : 2 พ.ค. 54 23:22:57 A:94.36.94.156 X: TicketID:313202

ความคิดเห็นที่ 2 บทที่ 10.3 “นี่ไงล่ะ ท่านหมอเทวะ คนไข้สองคนนี้ที่ข้าอยากให้ท่านดูสักหน่อย” เสียงหมอเจ้าของกระโจมพูดขึ้น ทำให้เยซานลืมตาขึ้นมอง ชายร่างสูงผอม ใบหน้าเรียว จมูกค่อนข้างโด่ง ผิวไม่ขาวจัดมากนัก นัยน์ตาเรียวยาวมีแววสุขุม ริมฝีปากบางค่อนข้างกว้างแย้มยิ้มอย่างอารมณ์ดี ใบหน้านี้มันหมอหลวงนารันนี่นา “ท่านทูต” หมอนารันอุทานออกมาอย่างตกใจเมื่อเห็นเขา “หึ ข้าต้องเป็นคนไข้ของท่านอีกแล้วซินะ ท่านหมอ” เยซานพูดออกมา “แต่ครานี้ ท่านคงไม่ร้องขอผู้ดูแลพิเศษจากข้าอีกละมัง” หมอนารันพูดยิ้มๆ แต่การสัพยอกของเขาก็ทำเอาเยซานอึ้งไป “ข้าคงมิอาจรบกวนฮูหยินท่านถึงเพียงนั้น” เยซานตอบ “อ้าว นี่เจ้าสองคนรู้จักกันแล้วรึ งั้นดีแล้วข้าจะได้ไม่ต้องแนะนำ” หมอเจ้าของกระโจมเอ่ยขึ้น หมอนารันมิได้ตอบอะไร แต่เดินมาดูอาการเขาแทน “ข้าขอตรวจแผลท่านหน่อยเถิด” “พี่ มีอะไรให้ช่วยมั้ยคะ เอ้อ ครับ” เสียงพูดภาษาชนเผ่าดังมาจากหนุ่มน้อยหน้าใสตัวเล็กที่เดินตามหลังหมอนารันมา ใบหน้าขาวใสกระจ่างดวงตากลมโตคิ้วเข้ม จะดูอย่างไร ก็รินเชนนี่นา ไม่ใช่ซิ นางผู้หน้าเหมือนรินเชน ฮูหยินของท่านหมอ อ้อ นี่ท่านหมอคงเกรงว่าแต่งหญิงจะมีภัยกระมังจึงจับแต่งเป็นชายเสีย “ท่านทูต” เสียงอุทานของรินเชนในคราบเด็กหนุ่มดังขึ้นอย่างลืมตัว เมื่อเห็นหน้าเขา “อ้าว เจ้าก็รู้จักกับเขาด้วยรึ เจ้าหนู” เสียงหมออาวุโสเอ่ยขึ้น รินพึ่งนึกได้ว่าตัวเองไม่ควรแสดงท่าทางว่ารู้จักเยซาน เมื่อหันมามองดูเยซานแล้วก็ดูไม่มีท่าทีจะจำได้จึงโล่งใจ รินจึงไม่ได้ตอบอะไร “เจ้าหนูนี่คงเคยเห็นข้า ตอนข้าล้มป่วยคราก่อนที่ท่านหมอนารันช่วยรักษาไว้” เยซานตอบให้แทน “ เจ้าชื่ออะไรรึ หน้าเจ้าดูคุ้นๆอย่างประหลาด” เยซานแกล้งถาม “ท่านเข้าใจถูกแล้ว ท่านเยซาน คราก่อนนั้น เจ้าหนูนี่ก็ช่วยข้าปรุงยา และดูแลท่านด้วย ท่านจึงรู้สึกคุ้นหน้ามันกระมัง เจ้าหนูนี่ชื่อว่า ชูลัน เป็นผู้ช่วยข้า เอ้อ เป็นชาวชนเผ่าน่ะ มันจึงพูดภาษาซารานมิได้” หมอนารันรีบตอบแทนริน “เช่นนั้นเองรึ” เยซานทวนคำและจงใจมองหน้ารินอย่างพินิจพิจารณา รินรีบก้มหน้างุดด้วยเกรงว่าเขาจะจำได้ “จริงซิ ท่านหมอเทวะ ท่านเองก็จะเดินทางเข้าทะเลทรายเช่นกันใช่หรือไม่ ในเมื่อรู้จักกันแล้ว เหตุใดจึงไม่ไปพร้อมกัน เผื่อเจอโจรทะเลทรายจะได้ช่วยเหลือกันได้” ท่านหมอเจ้าของกระโจมเสนอขึ้น ทั้งหมอนารันและเยซานต่างนิ่งเงียบไปชั่วครู่หนึ่ง และเป็นเยซานที่ตอบขึ้นมาก่อน “เป็นความคิดที่ดีท่านหมอ แต่ข้ามีธุระบางอย่างต้องทำก่อน เห็นทีจะร่วมทางไปกับท่านหมอนารันมิได้” เยซานเลือกที่จะปฏิเสธด้วยเหตุผลหลายประการ ประการหลักคือ เขามิอาจรู้ได้ว่า ทางข้างหน้าจักมีใครรอลอบสังหารเขาอยู่รึไม่ มิควรที่จะดึงผู้อื่นมาเดือดร้อน อีกประการหนึ่งนั้น เขามิต้องการเห็นหน้าหญิงที่เหมือนรินเชนอีก ไม่ว่านางจะอยู่ในคราบหญิงหรือชายก็ตาม การเห็นหน้านางรังแต่จะสร้างความปวดร้าวให้เขา ถึงแม้นางจะมิใช่รินเชน แต่การเห็นใบหน้าที่เหมือนรินเชนเช่นนั้นใกล้ชิดกับชายอื่นมันก็ทำให้เขารู้สึกขัดเคืองมิใช่น้อย “น่าเสียดายนัก ที่เรามิได้ร่วมทางกันท่านทูต แต่หากจะพูดจริงๆแล้ว ข้ากับท่านก็ร่วมทางกันเพียงช่วงแรกเท่านั้น เพราะท่านต้องมุ่งออกจากลามูไปยังเชงลีซึ่งเป็นทางตะวันตกเฉียงใต้ ส่วนข้านั้นมุ่งไปยังโอเอซิสซึ่งเป็นทางตะวันตกค่อนไปทางเหนือ” ก้องตอบ พร้อมลอบถอนหายใจอย่างโล่งอก เขาเกรงว่าหากเดินทางร่วมกันเยซานจะจับได้ว่ารินเป็นหญิง รวมทั้งไม่แน่ใจว่าเยซานวางมือเรื่องรินแล้วจริงหรือไม่ จากคุณ : moonlightsonata เขียนเมื่อ : 2 พ.ค. 54 23:25:52 A:94.36.94.156 X: TicketID:313202

ความคิดเห็นที่ 3 บทนำ+บทที่ 1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10441570/W10441570.html บทที่ 2+3 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10441625/W10441625.html บทที่ 4 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10443028/W10443028.html บทที่ 5 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10453158/W10453158.html บทที่ 6 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10471460/W10471460.html บทที่ 7 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10482242/W10482242.html บทที่ 8 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10491341/W10491341.html บทที่ 9 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10505759/W10505759.html link ในเด็กดี http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=700238 จากคุณ : กัตตาเปอร์ชา (amlee) เขียนเมื่อ : 3 พ.ค. 54 15:53:29

ความคิดเห็นที่ 4 มาอ่านค่ะ อยู่ตจว. จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 4 พ.ค. 54 22:27:45

ความคิดเห็นที่ 5 ขอบคุณ คุณ amlee สำหรับ link นะคะ ขอบคุณ คุณ scottie ที่ตามอ่านเป็นกำลังใจให้ตลอดค่ะ มีอะไรติชมบอกได้เลยนะคะ จากคุณ : moonlightsonata เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 54 04:10:56 A:94.36.119.167 X: TicketID:313202