ความคิดเห็นที่ 1 ระหว่างสามวันนั้นทุกคนบนเรือใช้เวลาหมดไปกับการเตรียมปรับสภาพร่างกายให้พร้อมกับอากาศที่เบาบางบนพื้นภพและอุณหภูมิที่อุ่นกว่าโลกใต้สมุทร แต่ละคนต้องเตรียมตัวอยู่ในห้องปรับความกดอากาศที่จะค่อยๆลดลงเรื่อยๆตามโปรแกรมที่ตั้งไว้ เช่นเดียวกับอุณหภูมิที่จะค่อยอุ่นขึ้นเรื่อยๆ เพื่อให้ร่างกายเกิดความเคยชิน พวกเขาต้องหายใจเอาออกซิเจนความเข้มข้นสูงเข้าไปเพื่อเตรียมร่างกายให้พร้อมที่จะเผชิญกับสภาวะอากาศที่เปลี่ยนแปลง กัปตันอัซซูร์เองนั้นเครียดไม่น้อยทีเดียวเนื่องจากเขาถูกขอให้มาขับยานนี้โดยเฉพาะ รวมทั้งองค์ราชาเองก็ได้ฝากฝังเขาไว้ให้ดูแลเจ้าหญิงน้อยเป็นอย่างดีในการขึ้นสู่พื้นพิภพเป็นครั้งแรก เขาได้แต่หวังว่าเจ้าหญิงจะไม่ซนจนเกินไปและทำให้เกิดเรื่องนอกเหนือการควบคุม ตัวเขาเองในฐานะที่อยู่หน่วยนาวิกโยธินทำให้มีโอกาสมาเยือนพิภพบ่อยครั้ง แต่เขาชอบที่จะแหวกว่ายอยู่เหนือผิวน้ำ สูดอากาศบริสุทธิ์ รับแสงแดด มากเสียยิ่งกว่าการเดินบนพื้นพิภพ อัซซูร์ค่อยๆชะลอจอดยานอควอซัสลำนี้ไว้ในซอกหลืบถ้ำเล็กๆแห่งหนึ่งบริเวณใต้ผิวน้ำ ทุกครั้งที่พวกมนุษย์เห็นยานอควอซัสนี้ก็มักจะตกใจนึกว่าเป็นฉลามยักษ์ทุกทีไป แต่บางรายก็มาหยุดยืนดูอยู่ จนเขาต้องแกล้งทำเป็นงาบเหยื่อเล่นๆเบาเพื่อให้ชาวพิภพผู้นั้นไปไกลจากเรือ เขาสวมครีบพิเศษของเขาที่เป็นลักษณะเหมือนหางปลาวาฬสีดำสนิท แล้วว่ายทะยานขึ้นสู่ผิวน้ำก่อนเป็นคนแรก ก่อนจะโบกมือส่งสัญญาณให้เจ้าหญิงน้อยตามมา “ว้าว” เจ้าหญิงน้อยทรงอุทานออกมา เมื่อศีรษะพระองค์โผล่ขึ้นมาเหนือน้ำ แสงแดดอันร้อนแรงทำให้พระองค์ที่ไม่ชินกับแสงต้องหยีตา “นั่นมันท้องฟ้า แล้วก็ พระอาทิตย์ที่เราเคยเห็นในรูปวาดนี่นา” เจ้าหญิงทรงร้องออกมาอย่างตื่นเต้น พร้อมทั้งทรงหมุนรอบตัวเองราวกับจะเต้นระบำ เจ้าหญิงทรงดำผุดดำว่ายอย่างมีความสุขอยู่เป็นชั่วโมงแล้วจึงหันมาถามกัปตันอัซซูร์ “พี่อัซซูร์ ใยข้าไม่เห็นมนุษย์ชาวพิภพเลยล่ะ” “ตอนนี้เราอยู่กลางมหาสมุทร ไม่มีมนุษย์คนไหนจะกล้ามาว่ายน้ำเช่นเราชาวมาเรหรอก พะยะค่ะ เจ้าหญิง” “เอ๊ะ ก็ข้าบอกแล้วว่า ขึ้นมาพื้นพิภพก็ไม่มีเจ้าหญิงแล้วไง พี่อัซซูร์ อยู่บนนี้เราเท่ากัน” เจ้าหญิงทรงประท้วง “กระหม่อมมิอาจเอื้อมพะยะค่ะ” “เอาล่ะ ข้าขี้เกียจเถียงกับท่านแล้ว ถ้าอย่างงั้นเราว่ายไปใกล้ฝั่งที่มีคนดีมั้ย พี่อัซซูร์ ข้าอยากเห็นพื้นพิภพ อยากเห็นผู้คนชาวพิภพจะแย่แล้ว” “ถ้าเช่นนั้นต้องรอให้พระอาทิตย์อัสดงก่อนพะยะค่ะ ยามนั้นก็จะมืดพอที่จะอำพรางครีบหางของพวกเราได้ แต่ระหว่างนี้เจ้าหญิงจะว่ายไปทางตะวันตกเพื่อให้เข้าใกล้ฝั่งก่อนก็ได้พยะค่ะ” อัซซูร์ตอบ หลังจากนั้นเจ้าหญิงจึงค่อยว่ายไปเรื่อยๆร้องรำทำเพลง และเล่นกับนกนางนวลที่บินมาอย่างสนุกสนาน เจ้าหญิงทรงยืนมองพระอาทิตย์ตกดินยามเย็นอย่างอัศจรรย์ใจ “พื้นพิภพช่างสวยอะไรเช่นนี้ ข้าแทบจะทนไม่ไหวที่จะไปดูแล้วนะ พี่อัซซูร์” แต่ทว่าหลังอาทิตย์ลับขอบฟ้าไปไม่ทันไร ก็บังเกิดฟ้าแลบและฟ้าร้องดังเลื่อนลั่น ดูเหมือนลมมรสุมอย่างรุนแรงกำลังจะพัดมา เจ้าหญิงน้อยเงยหน้ามองอย่างอัศจรรย์ ฟ้าแลบและฟ้าร้องเป็นเช่นนี้เองเหรอ อาอีกหน่อยข้าก็จะได้สัมผัสฝนแล้วซินะ เจ้าหญิงทรงคิดอย่างตื่นเต้น กัปตันอัซซูร์ยังคงว่ายนำเจ้าหญิงไปเรื่อยๆ ที่บริิเวณท้องทะเลไกลออกไปนั้นหากมองด้วยสายตามนุษย์ปกติก็คงเห็นเป็นเพียงจุดดำสนิทแต่ทว่าในสายตาชองชาวสมุทรทั้งสองที่มีความสามารถในการส่งสัญญาณคลื่นเสียงความถี่สูงออกไป เพื่อให้มันสะท้อนภาพกลับมาเป็นวัตถุและอาศัยดอปปเปลอร์เอฟเฟคท์บอกระยะใกล้ไกลนั้น ภาพที่ถูกประมวลจากจอประสาทตาของทั้งคู่ก็คือภาพที่เกิดจากการรวมของจุดหลายจุดเป็นภาพเรือที่เห็นเป็นสีแดงสองลำจอดอยู่ไม่ห่างกันนัก ภาพที่เห็นเป็นสีแดงบอกได้ว่าเรือนั้นได้มุ่งหน้าไปด้านที่ไปไกลจากพวกเขา “พี่อัซซูร์ ข้างหน้านั่น เรือนี่นา ใช่เรือของชาวพิภพรึเปล่าคะ เรารีบไปดูกันเถอะ ข้าอยากเห็นชาวพิภพจะแย่อยู่แล้ว” เจ้าหญิงน้อยทำท่าจะว่ายไป แต่ข้อมือของนางก็โดนอัซซูร์ดึงเอาไว้ “อย่าเพิ่งรีบร้อนไปพะยะค่ะ เจ้าหญิง ขอหม่อมฉันเช็คอะไรบางอย่างก่อน” อัซซูร์พูด พร้อมหยิบแว่นตาที่ดูคล้ายแว่นตานักประดาน้ำขึ้นมา เมื่อเขาสวมมันลงไปมันก็ช่วยปรับภาพที่เห็นนั้นจากสองมิติเป็นสามมิติ และขยายภาพให้เห็นใหญ่ขึ้น “นั่นมัน” อัซซูร์พูดเมื่อเห็นภาพนั่นชัดขึ้น "อะไรเหรอพี่อัซซูร์ ขอข้าดูบ้าง" เจ้าหญิงน้อยไม่รอให้อัซซูร์อนุญาตก็หยิบแว่นนั้นไปใส่ ภาพที่นัยน์ตาคู่งามนั้นเห็นก็คือ เปลวเพลิงสว่างวาบจากเรือลำหนึ่งก่อนจะได้ยินเสียงดัง “ปัง” กึกก้อง และส่งผลให้เกิดการลุกไหม้ของเปลวเพลิงที่เรืออีกลำหนึ่ง หากทว่าโชคดีนักที่สายฝนเทลงมาอย่างหนักทำให้เปลวไฟนั้นดับไปอย่างรวดเร็ว ฉับพลันเพียงชั่วพริบตาก็ดูเหมือนจะมีเงามืดทะมึนเหนือเรือทั้งสองลำ ใช่แล้วมันคือพายุที่รุนแรงนั่นเอง เรือใบทั้งสองลำพลิกคว่ำจากกระแสลมที่รุนแรง คลื่นสูงซัดเรือทั้งสองให้อับปาง เรือแตกกระจายเป็นเสี่ยงๆ ส่วนใหญ่ของเรือจมลงสู่ผืนน้ำ “แย่แล้ว เรารีบไปช่วยพวกเขากันเถอะ พี่อัซซูร์” เจ้าหญิงน้อยเอ่ยขึ้น พร้อมส่งแว่นให้อัซซูร์ดู “รอซักครู่ให้กระหม่อมตรวจสอบก่อนพะยะค่ะ เจ้าหญิง” อัซซูร์เอ่ยขึ้นหลังจากเห็นภาพนั้น “โอ๊ย พี่อัซซูร์จะทดสอบอะไรอีก พี่บอกข้าเองไม่ใช่เหรอว่าชาวพิภพไม่ได้ว่ายน้ำได้อย่างปลาเหมือนเรา ไม่สามารถหายใจในน้ำได้ ขืนรอช้า พวกเขาจะตายหมดพอดี” เจ้าหญิงน้อยเอ่ยขึ้นอย่างพระทัยร้อน “ก่อนจะเป็นห่วงพวกเขา สมควรห่วงตัวเราเองก่อนพะยะค่ะ เจ้าหญิง” อัซซูร์หยิบอุปกรณ์ชนิดหนึ่งลักษณะเป็นแท่งยาวทรงกระบอก เมื่อเขากดปุ่มปลายแหลมของมันก็ยื่นออกมา ชายหนุ่มจุ่มมันลงไปในน้ำและแช่ไว้ แถบสีแดงสว่างวาบก็กะพริบขึ้น “ เจ้าหญิงทรงเห็นเปลวเพลิงจากปืนใหญ่นั่นใช่มั้ย พะยะค่ะ สิ่งนั้นทำให้กระแสน้ำร้อนขึ้น รวมทั้งปลดปล่อยสารเคมีปนเปื้อนมากับน้ำ” “กระหม่อมเพิ่งได้คุยกับเพื่อนที่เป็นจิตแพทย์คนหนึ่ง เขาบอกว่า ในช่วงห้าปีมานี้เขาพบคนไข้ถึง 15 รายที่ได้รับผลกระทบจากการแหวกว่ายเข้าไปยังบริเวณที่มีระดับสารเคมีสูง อย่างเช่น โรงงานทอผ้าที่ชาวพิภพเริ่มเข้าสู่ยุคปฏิวัติอุตสาหกรรมหันมาใช้เครื่องกลจักรไอน้ำ หรือ บริเวณที่มีการใช้ปืนใหญ่และมีเปลวเพลิงเช่นนี้ คนไข้แต่ละคนก็จะมีอาการประหลาดหลังจากกลับจากพื้นพิภพ บางคนมีอาการพฤติกรรมเปลี่ยนแปลง เซื่องซึมและหลับเองโดยไม่รู้ตัวตลอดเวลา บางคนมีอาการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมก้าวร้าว บางคนมีพฤติกรรมหมกมุ่นทางกามรมณ์จนต้องมาปรึกษา บทความของเขาเพิ่งตีพิมพ์ในวารสาร Scienza เมื่อไม่นานมานี้ ตอนนี้ทางกระทรวงสาธารณสุขก็อาจจะออกประกาศเตือนชาวมาเรเร็วๆนี้” วารสาร Scienza ที่อัซซูร์กล่าวถึงนั้นเป็นวารสารที่ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางในแวดวงการแพทย์และวิทยาศาสตร์ “ตอนนี้ระดับสารปรอทยังสูงนัก เราคงต้องรอให้แถบเปลี่ยนเป็นสีเขียวก่อนพะยะค่ะ” อัซซูร์ตอบยาวเหยียด ถึงแม้เจ้าหญิงน้อยจะยังเป็นเด็กสาวอายุเพียงสิบแปดปี แต่เขาก็ปรารถนาให้เธอให้ความสนใจกับบ้านเมืองมากกว่านี้ มากกว่าจะเอาแต่เที่ยวเล่นสนุกไปวันๆ เมื่อเทียบกับเจ้าหญิงทริสเตผู้เป็นรัชทายาทที่เขาแสนจะชื่นชมในพระปรีชานั้นยังห่างไกลนัก เจ้าหญิงน้อยไม่ได้รู้ตัวว่าคนข้างตัวคิดอย่างไร ทรงมองแถบสีนั่นอย่างแน่วแน่ เมื่อไหร่จะเขียวซักที ข้าเกรงว่าชาวพื้นพิภพจะตายเสียหมด จากคุณ : moonlightsonata เขียนเมื่อ : 3 พ.ค. 54 02:34:08 A:94.36.94.156 X: TicketID:313202

ความคิดเห็นที่ 2 เวลาผ่านไปประมาณเกือบสองชั่วโมงสีเขียวจึงสว่างวาบขึ้น เจ้าหญิงรีบถลันว่ายไปข้างหน้าอย่างไม่รีรอ อัซซูร์ตามมาติดๆ และผู้ติดตามอีกแปดคน ชาวสมุทรทั้งสิบรีบแหวกว่ายไปยังจุดที่เรือล่มนั้น พวกเขาทั้งดำไปดูใต้ท้องทะเลและบนผิวน้ำกลับไม่พบผู้รอดชีวิตแม้คนเดียว เจ้าหญิงน้อยว่ายไปไกลขึ้นจากรัศมีของเรืออับปาง คลื่นเสียงสะท้อนกลับบ่งบอกเธอว่ามีวัตถุหนึ่งกำลังเคลื่อนเข้าหา เจ้าหญิงรีบว่ายไปยังวัตถุนั้น ชายชาวพิภพผู้หนึ่งเกาะกาบเรือเล็กที่แตกไว้ มือของเขาร่วงผล็อยลงไปในน้ำ เจ้าหญิงน้อยรีบว่ายลงไปใต้น้ำและรับร่างของชายหนุ่มไว้ พร้อมส่งสัญญาณบอกชาวสมุทรที่เหลือ จากนั้นจึงว่ายพาชายผู้รอดชีวิตเพียงคนเดียวเข้าสู่ฝั่ง แสงจันทร์วันเพ็ญสาดส่องให้เห็นชายหนุ่มผมยาวสีน้ำตาลเข้มที่หยักศกยาวระลำคอ ใบหน้านั้นช่างหล่อเหลาคมคายสมชายชาตรี เรียวหนวดงามเหนือริมฝีปากขับความเป็นชายของเขาให้โดดเด่นขึ้น ความรู้สึกประหลาดก่อเกิดในตัวเจ้าหญิงน้อยโดยมิรู้ตัว “เจ้าหญิง ข้าว่าเรารีบไปก่อนที่จะมีชาวพิภพมาเห็นดีกว่า” เสียงอัซซูร์ปลุกนางให้ตื่นจากภวังค์ “พี่อัซซูร์ ข้าอยากอยู่จนแน่ใจว่าเขาฟื้นขึ้นมาก่อนได้หรือไม่” เจ้าหญิงวอนขอ นางอยากเห็นว่าเมื่อชายผู้นี้ลืมตา เขาจะเป็นเช่นไร ชายชาวพิภพคนแรกที่นางได้พบ สักครู่หนึ่งชายชาวพื้นพิภพลืมตาขึ้นช้าๆ ภาพที่เขาเห็นคือหญิงสาวผมสีเงินยวงใบหน้างดงามหมดจด ดวงตาสีน้ำทะเลลึกของนางเป็นประกายวาวหวาน ริมฝีปากนั้นดูแย้มยิ้มอย่างดีใจ อา นี่มัน สวรรค์หรือ นรก ข้าถูกนางไซเรนผู้แสนจะงดงามล่อลวงเสียแล้วกระมัง เขาหลับตาลงเมื่อลืมตาขึ้นอีกครั้งนางไซเรนที่เขาเห็นก็ได้อันตรธานไปเสียแล้ว เขาพยายามจะขยับตัวแต่ทว่าความเจ็บปวดของแผลที่โดนแทงบริเวณสีข้างด้านซ้ายทำให้เขาลุกไม่ถนัดนัก ชายหนุ่มทุบมือลงพื้นอย่างขัดใจ แล้วทิ้งตัวลงนอนอีกครั้งเขาหลับตาลงเพื่อกล้ำกลืนความเจ็บปวด เสียงฝีเท้าซอยถี่ๆเหมือนฝีเท้าของอิสตรีปลุกเขาให้ตื่น ชายหนุ่มลืมตาขึ้นมามองก็เห็นร่างกลมกลึงสมส่วนของหญิงสาวผู้มีใบหน้างดงามจมูกเชิดรั้น และริมฝีปากอิิ่มเต็มของนางช่างดูเย้ายวน เรือนผมสีแดงของนางปล่อยยาวสยายเป็นเกลียว “ท่านเป็นอย่างไรบ้างคะ” เสียงหวานใสของนางถามขึ้น “เจ้าช่วยข้าไว้งั้นรึ” ชายหนุ่มถาม หญิงสาวมีสีหน้าครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งจึงตอบว่า “จะว่ายังงั้นก็ได้มั้งคะ” รอยยิ้มอันแสนหวานของนาง พร้อมดวงตาอันสุกสกาวยั่วเย้าทำให้หัวใจเขากระตุกวูบ “ท่านพอเดินไหวมั้ยคะ ข้าจะพยุงท่านเข้าไปในบ้าน” ชายหนุ่มพยักหน้า แล้วหญิงงามผู้ทรงสเน่ห์ก็พาเขาเดินไปยังบ้านพักของนาง จากคุณ : moonlightsonata เขียนเมื่อ : 3 พ.ค. 54 02:36:15 A:94.36.94.156 X: TicketID:313202

ความคิดเห็นที่ 3 จะเป็น little mermaid หรือเปล่า? (รูปจากเน็ต) จากคุณ : เซโก้4 เขียนเมื่อ : 3 พ.ค. 54 08:13:23

ความคิดเห็นที่ 4 ตอนนี้จงใจเขียนล้อ little mermaid เลยค่ะ แต่ตอนไปเนี่ย... กำลังคิดว่าควรให้เด็กอ่านได้ดีมั้ยเนี่ย จากคุณ : moonlightsonata เขียนเมื่อ : 3 พ.ค. 54 11:03:13 A:217.202.153.52 X: TicketID:313202

ความคิดเห็นที่ 5 เด็กอ่านไม่ได้ไม่เป็นไร แต่ผู้ใหญ่รออ่านอยู่นะคะ ตอนนี้ถึงจะบอกว่าเหมือนแอเรียล แต่หนมจีนก็ชอบที่ใส่องค์ประกอบเล็กๆน้อยลงไป พวกปรับความดันอากาศ สารปรอท ทำให้มันกลืน จนเป็นนิยายของคุณเองเลยค่ะ แถม รอซักครู่ให้กระหม่อมตรวจสอบก่อน>>> สักครู่ จากคุณ : หนมจีน เขียนเมื่อ : 3 พ.ค. 54 11:48:33 A:202.142.216.87 X: TicketID:063710

ความคิดเห็นที่ 6 ว้าว คุณหนมจีน น่ารักจังเลยค่ะ จุ๊บๆ เดี๋ยวตอนหน้าเป็นตอนให้ผู้ใหญ่อ่านแล้วค่า 555 ขอบคุณที่ช่วยแก้คำผิดให้ด้วยนะคะ :) จากคุณ : moonlightsonata เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 54 04:12:40 A:94.36.119.167 X: TicketID:313202