ความคิดเห็นที่ 1 แก้ไขเมื่อ 30 มิ.ย. 54 05:43:29 แก้ไขเมื่อ 04 พ.ค. 54 07:57:58 แก้ไขเมื่อ 04 พ.ค. 54 07:52:29 จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 4 พ.ค. 54 02:50:22

ความคิดเห็นที่ 2 ลงบทนี้ช้าไป 1 วันจากที่ตั้งใจจะลงจันทร์เว้นจันทร์ก็เพราะเมื่อวานเกิดเหตุขัดข้องทางเทคนิกนิดหน่อยค่ะ คือไฟล์บทนี้หายค่ะไม่ใช่อะไร คิดว่ากดเซฟแล้ว แต่เปล่าไม่ได้เซฟ พอหาไม่เจอก็แทบกระโดดหน้าต่างตาย แต่คิดได้เสียก่อนว่ากระโดดไปก็ไม่มีผลอะไรในเมื่อหน้าต่างห้องทำงานอยู่ชั้นล่างของตัวอาคาร ก็เลยต้องเอาบทนี้มาทบทวนเพื่อแก้ใหม่อีกรอบก่อนจะโพสต์ได้ ต่อไปจะพยายามลงให้ตรงตามที่ตั้งใจไว้ คือจันทร์เว้นจันทร์เหมือนเดิมค่ะ ขอบคุณทุกๆ คนที่มาอ่านค่ะ  คุณสามปอยหลวง : ขอบคุณสำหรับกิฟต์ค่ะ  คุณ Hermosa : สวัสดีปีใหม่ไทยย้อนหลังค่ะ บทหน้าก็รู้แล้วค่ะว่าท้ายบทก่อนใครเดินมา ขอบคุณสำหรับกิฟต์ด้วยค่ะ  น้องแพรว : จากบทนี้ไปจะเน้นที่เรื่องราวในอดีตมากขึ้นกว่าปัจจุบันค่ะ เพราะคิดว่าถึงตอนนี้ผู้อ่านคงไม่งงแล้วว่าตอนไหนเป็นเวลาช่วงไหน ขอบคุณสำหรับกิฟต์ด้วยค่ะ คุณ Mnemosyne :  ขอบคุณสำหรับกิฟต์ค่ะ น้องนุ้ย (นารีจำศีล) :  เพราะเรื่องราวในอดีตเศร้านี่แหละค่ะน้องนุ้ย ถึงได้สลับกับเรื่องในปัจจุบัน เพราะว่าไปแล้วเรื่องของเจนนิรากับทรอยมีอุปสรรค์น้อยมากค่ะเมื่อเที่ยบกับรุ่นตายายของเจนนิรานะคะ ขอบคุณสำหรับกิฟต์ด้วยค่ะ คุณ scottie : ทรอยสนใจเจนนิราบ้างแล้วค่ะ เป็นแบบถูกสเป็ก แต่ความที่รู้ว่าเจนนิรายกย่องตัวยังไง ก็เลยยังไม่ค่อยกล้าแสดงอะไรที่คิดว่าไม่สมควรออกมาให้เห็นค่ะ ตอนนี้ความสัมพันธ์ก็เลยเป็นแบบเป็นงานเป็นการมากหน่อย  คุณ ravio : ขอบคุณสำหรับกิฟต์ค่ะ  คุณ littlevalvie : บทหน้าก็รู้ค่ะว่าใครที่เข้ามาในที่ทำงานของเจนนิราเวลาค่ำแบบนั้น แถมกลายเป็นคนที่เจนนิรายิ่งสงสัยหนักขึ้นไปอีก ขอบคุณสำหรับกิฟต์ด้วยค่ะ  คุณ GTW : บางทีลิฟต์อาจเป็นผู้อยู่เบื้องหลังตัวจริงเสียงจริงก็ได้นะคะ ขอบคุณสำหรับกิฟต์ด้วยค่ะ  คุณปิยะรักษ์ : ขอบคุณที่มาอ่านค่ะ ยังคอยนตอยู่นะคะ  คุณ pls cheer up : ขอบคุณสำหรับกิฟต์ค่ะ  น้องเกด (makokchor) : ขอบคุณที่ดูคำผิดให้ค่ะ แก้ในต้นฉบับแล้วค่ะ ขอบคุณสำหรับกิฟต์ด้วยนะคะ  คุณยุ้ย (Friday Story) : ขอบคุณสำหรับคำว่าอีเมล์ค่ะ เดี๋ยวไปแก้ในต้นฉบับค่ะ ขอบคุณสำหรับกิฟต์ด้วยค่ะ  น้องมิ้ม (รพิชา) : ขอบคุณสำหรับกิฟต์ค่ะ  คุณบุหงาบาหยัน : ขอบคุณสำหรับกิฟต์ค่ะ  คุณนิชนันท์ : ขอบคุณสำหรับกิฟต์ค่ะ กำลังตามอ่าน มนต์พรายใจ อยู่นะคะ จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 4 พ.ค. 54 03:13:14

ความคิดเห็นที่ 3 ผมชอบฉากนี้ที่สุดครับ .......พอหาไม่เจอก็แทบกระโดดหน้าต่างตาย แต่คิดได้เสียก่อนว่ากระโดดไปก็ไม่มีผลอะไรในเมื่อหน้าต่างห้องทำงานอยู่ชั้นล่างของตัวอาคาร....... ^_______^.... จากคุณ : Psycho man เขียนเมื่อ : 4 พ.ค. 54 06:06:00

ความคิดเห็นที่ 4 สวัสดีค่ะ.. เด็กหาย..อย่าให้เศร้ามากนะค่ะ.. จากคุณ : Hermosa เขียนเมื่อ : 4 พ.ค. 54 07:24:31

ความคิดเห็นที่ 5 เซรีนสดใสดีครับฉากนี้ ผมชอบตอนบรรยายที่เธอกระโดดไปมา ทำให้นึกถึงความสดชื่น ร่าเริง จากคุณ : kaburapat เขียนเมื่อ : 4 พ.ค. 54 10:52:18

ความคิดเห็นที่ 6 กำลังจะบอกว่าสั้นจัง แต่พอพี่ไก่บอกว่าไฟล์หายก็เข้าใจอย่างดีเลยค่ะ จากคุณ : thezircon (thezircon) เขียนเมื่อ : 4 พ.ค. 54 10:55:25

ความคิดเห็นที่ 7 เดาว่าเหตุการณ์เด็กหายคราวนี้คงทำให้เอเดนกับเซรี ได้ใกล้ชิดกันยิ่งขึ้น อ่านแล้วไม่แปลกใจเลยค่ะว่าทำไม เซรีถึงได้หลงรักเอเดน สนุกมากค่ะพี่ไก่ รออ่านตอนต่อไปนะคะ ...เข้าใจความรู้สึกไฟล์หายแล้วอยากโดดหน้าต่างเลยค่ะ สำหรับนักเขียน...เรื่องแบบนั้นน่ากลัวจริงๆ ^^ จากคุณ : นุ้ย (นารีจำศีล) เขียนเมื่อ : 4 พ.ค. 54 22:06:14

ความคิดเห็นที่ 8 มาบอกว่าคิดถึงทรายค่า ^^ จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 4 พ.ค. 54 23:59:15

ความคิดเห็นที่ 9 ตอนนี้ไม่มีเรื่องในปัจจุบันเลย แต่เรื่องในอดีตก็สนุกค่ะ เป็นคนไม่ค่อยรู้เรื่องกฏหมาย พออ่านเรื่องของเจนแล้วบางทีก็งงๆ น่ะค่ะ ไม่ใช่คุณกุลธิดาเขียนไม่ดีนะคะ แต่ดิฉันไม่เข้าใจเองค่ะ อ้อ นิดนึงค่ะเซรีวิ่งกระโดดตามลมหมุนๆ ไปตามพื้นที่เป็นหลุมเป็นบ่อหรือเปล่าคะ จากคุณ : บุหงาบาหยัน เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 54 19:01:34

ความคิดเห็นที่ 10 ตอบคุณบุหงาบาหยันก่อนนะคะ ที่เห็นเหมือนกระโดดนั่นเพื่อแสดงให้เห็นว่าเซรียังมีความเป็นเด็กหลงเหลืออยู่บ้างน่ะค่ะ คือกระโดดไล่ตามฝุ่นที่ถูกลมพัดหมุนเป็นวง รู้สึกของไทยจะเรียกลมบ้าหมูหรือเปล่าก็ไม่แน่ใจ คือเซรีแม้จะโตเป็นสาวแล้ว แต่อีกทีก็ยังเหมือนอยู่ในวัยก้ำกึ่งระหว่างเด็กและรุ่นสาว ประกอบกับอยู่แต่ในโลกแคบๆ ในคอนแวนต์ ก็เลยโตเป็นสาวช้ากว่าคนอื่นค่ะ จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 54 23:15:11

ความคิดเห็นที่ 11 เข้าใจอารมณ์ไฟล์หายดีค่ะ ยกมือเห็นด้วยกับคุณ Psycho man ว่าชอบฉากนั้นที่สุดเหมือนกัน จากคุณ : littlevalvie เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 54 01:32:51

ความคิดเห็นที่ 12 ยังไม่เคยไฟล์หายครับ แต่เจอ "ปลวก" กินต้นฉบับไปหมดทั้งเรื่องเลยครับ โชคดีที่เป็นแค่เรื่องสั้น เลยได้แต่ทำใจอย่างเดียว จากคุณ : สามปอยหลวง เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 54 08:18:32

ความคิดเห็นที่ 13 คิดเหมือนคุณ Psycho Man กับ คุณ littlevalvie ค่ะ :) ลองเอาโปรแกรม File Recover มาลงดูมั้ยคะ เพราะน้องที่เขาทำวิทยานิพนธ์แล้วไฟล์หายแนะนำมาว่าใช้ได้ จากคุณ : ปิยะรักษ์ เขียนเมื่อ : 6 พ.ค. 54 10:52:56

ความคิดเห็นที่ 14 บทนี้สั้นเพราะไฟล์หายหรือเปล่าคะ กำลังลุ้นว่า เอเดนจะต้องมาช่วยหาเด็กกับเซรีแล้วอาจจะมี ซัมติงอะไร ก็จบซะแล้ว แต่เข้าใจอารมณ์เลยอ่ะค่ะ เกดเคยพิมพ์ๆ งานอยู่ดีๆ แล้วเครื่องก็เป็นอะไรไม่รู้ ค้าง ไม่ทำงานซะงั้น ยังไม่ได้เซฟไฟล์เลย ปุ่มเปิ่มอะไร ก็กดไม่ได้ รีสตาร์ทเครื่องได้อย่างเดียว เปิดเครื่องปุ๊บ ไอ้งานที่พิมพ์มันกู้คืนได้ไม่หมด พิมพ์ให้เหมือนเดิม ก็ทำไม่ได้แล้ว แซดมาก T^T แถมจะหาอะไร ตีหัวตัวเองเลย งี่เง่านัก ไม่ยอมเซฟไฟล์เป็นระยะ แต่เกดแอบขำตอนพี่ไก่บอกว่ากระโดดหน้าต่างไป ก็เท่านั้น เพราะอยู่ชั้นล่างนี่ล่ะ ยังมีอารมณ์ขันนะคะ ^ ^ จากคุณ : makokchor เขียนเมื่อ : 8 พ.ค. 54 18:10:28

ความคิดเห็นที่ 15 ผมไม่เคยมีไฟล์งานเขียนหายครับ เพราะไม่ได้เขียนอะไรมากมายนัก มีแต่ไฟล์รายงานประจำปีหาย บอกได้คำเดียวครับว่านรกเลยครับนั่น ต้องทำกันใหม่อีกหลายคืนทีเดียว เลยคิดว่าอารมณ์คงประมาณ เซ็งบวกเจ็บใจตัวเองสุดๆไปเลยครับ จากคุณ : kaburapat เขียนเมื่อ : 9 พ.ค. 54 10:51:51

ความคิดเห็นที่ 16 เห็นเซรีร่าเริงแล้วไม่อยากอ่านตอนเซรีเศร้าตอนติดคุกเลย หลังจากที่ตกเป็นผู้ต้องหาเซรีคงไม่มีความสุขในชีวิตอีกเลยใช่มั้ยคะ -ปรากฎแก่สายตา ===>ปรากฏ -แธอบอกขอบใจอีกครั้ง ===>เธอ บทที่ 10 -ไล่เรี่ย===>ไล่เลี่ย -สัญญลักษณ์===>สัญลักษณ์ คำอื่นเห็นมีคนอื่นแก้คำผิดให้แล้ว เหลือสองคำนี้ค่ะ จากคุณ : mimny เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 00:22:06