ความคิดเห็นที่ 1 บทที่ 16 : ขุมนรกโลกันตร์ จากห้องโถงใหญ่ที่เมื่อครู่ประกายแก้ว สกุลสุวรรณได้พบกับนายเหนือแห่งแดนพิศวงผู้ซึ่งเด็กสาวอนุมานเอาเองว่าน่าจะเป็นพญามัจจุราชผู้ดูแลโลกนรก บัดนี้ชายชุดดำไว้หนวดผู้นำทางได้พานักเรียนสาวลัดเลาะมาถึงประตูอีกฟากหนึ่งของกำแพง แก้วพิจารณาโลหะบานประตูจึงพบว่ามันน่าจะทำมาจากเหล็กกล้า และแน่นอน ... ที่หน้าปากประตูก็มีนายทวารอยู่สองคนเช่นเดียวกับประตูทางเข้า “ หลังประตูนี้คือสถานที่ลงทัณฑ์ขุมแรก ” คนนำทางกล่าว “ หมายถึง ‘ นรก ’ ใช่ไหมคะ ? ” แก้วตัดสินใจถามออกไปตรงๆ ชายชุดดำไว้หนวดนิ่งไปเพียงอึดใจก่อนจะตอบคำถามของเธอ “ ถ้าจากมุมมอง จากชื่อเรียกของมนุษย์ ... ก็เป็นเช่นดังที่เจ้าว่า ” เป็นคำตอบที่ยืนยันความคิดของประกายแก้ว นี่เธออยู่ในนรกจริงๆ !? แม้จะทำใจไว้บ้าง แต่กระนั้นเมื่อได้ยินคำตอบชัดๆ เด็กสาวถึงกับรู้สึกวิงเวียนศีรษะคล้ายจะเป็นลม “ ไหวไหม เด็กน้อย ... เจ้าอยากเข้าไปดูข้างในหรือไม่ ” ชุดดำถาม “ ไหว ... ไหวค่ะ ” แก้วแข็งใจตอบ แม้จะหวาดกลัว แต่นี่เป็นประสบการณ์ที่ยากจะได้พบเจอในยามมีชีวิต ดังนั้นเธอจึงไม่ควรปฏิเสธทริปท่องเที่ยวอันแสนวิเศษนี้ ผู้นำทางส่งสัญญาณให้นายประตูเปิดทางเข้า เมื่อบานประตูแง้มออก เขาจึงเดินนำเข้าไปก่อน แก้วเห็นดังนั้นจึงตามเข้าไปติดๆ เด็กสาวรับรู้ว่าตัวเองขาสั่นพอๆกับจังหวะหัวใจ เบื้องหน้า ถัดจากประตูปรากฏเป็นทางเดินเล็กๆที่ทอดยาวลอยอยู่ในอากาศที่สูงจากพื้นราวตึกสามสี่ชั้น ส่วนตรงพื้นด้านล่างลึกลงไปเด็กสาวมองเห็นผู้คนมากมายที่ด้านล่างนั้น ประกายแก้ว สกุลสุวรรณตัวสั่นเทิ้ม ภาพนรกเบื้องล่างเป็นที่น่าสยดสยองพองเกล้ายิ่ง กลุ่มคนในร่างเปลือยเปล่าจำนวนมากกำลังยกพวกเข้าห้ำหั่นพันตู บางครั้งฆ่าฝ่ายตรงข้าม สักพักก็กลับหันมาทำร้ายกันเอง บ้างก็หัวขาด แขนขาขาด ที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะมือ เท้าของกลุ่มคนเหล่านั้นปรากฏใบมีดคมกริบยื่นยาวจากปลายนิ้ว และคมมีดเหล่านั้นได้ถูกนำมาใช้ฟาดฟันกันเอง ที่น่ากลัวยิ่งกว่านั้น เมื่อไรที่กลุ่มคนเริ่มเหนื่อยล้าจนหยุดพักการต่อสู้ ประกายแก้วจะเห็นร่างของคนสวมใส่ชุดเกราะเหล็กสีดำทมิฬปรากฏขึ้นจำนวนนับสิบโดยรอบ ชุดเกราะทุกนายล้วนถืออาวุธเป็นดาบหรือไม่ก็หอก จากนั้นพวกเขาก็จะเริ่มไล่ทำร้ายจนกระทั่งไม่มีใครหลงเหลือ  ! ทว่าความตายหาใช่ความสงบสำหรับคนเหล่านั้นไม่ !? เพียงพักเดียว ร่างที่แยกเป็นส่วนๆกลับเชื่อมต่อติดกันราวกับปาฏิหาริย์ และภาพต่อมาก็คือการเข้าห้ำหั่นกันเองผสมกับชุดเกราะดำที่เข้าร่วมทำร้าย วนไปเวียนมาไม่รู้จักจบสิ้น “ นี่คือสัญชีวมหานรก ... หรือจะเรียกว่า ‘ แดนคืนชีพ ’ ก็ได้ ” เป็นคำกล่าวของผู้นำทาง “ แดนคืนชีพ ? ” เด็กสาวทวนคำ สายตาจ้องจับพื้นเบื้องล่าง แม้ไม่อยากมองภาพการทารุณอันโหดร้าย แต่แก้วจำต้องลืมตามองด้วยเพราะไม่อยากก้าวพลาดจากทางเดินแคบๆจนอาจทำให้หล่นลงไปยังนรกเบื้องล่าง “ ใช่ ... สัญชีวมหานรกแห่งนี้มีไว้สำหรับลงทัณฑ์สัตว์นรกที่เมื่อครั้งยังเป็นคนได้มีจิตใจอาฆาตพยาบาท ลักขโมยทรัพย์สิน หรือทำร้ายผู้อื่นด้วยของมีคม ส่วนพวกที่ใส่ชุดเกราะดำนั่นคือนายนิรยบาลหรือก็คือผู้คุม พวกเขายังทำหน้าที่เป็นผู้ลงโทษไปพร้อมกัน ” นั่นคือคำอธิบาย เด็กสาวผู้มาเยือนค่อยๆลัดเลาะไปตามทางเดินที่คดเคี้ยว ซ้ายบ้าง ขวาบ้าง บางคราวก็ชันขึ้นสูง ขณะที่บางครั้งกับลาดลงจนต้องระมัดระวังไม่ให้ร่วงหล่นลงด้านล่าง แก้วนึกบ่นในใจ นี่ถ้าหากเธอตกลงไปตรงนรกนั่น เธอจะพลอยโดนหางเลขไปด้วยหรือเปล่า “ อีกไกลไหมคะ เดี๋ยวหนูกลับร่างเนื้อไม่ทัน ” เด็กสาวถามด้วยความเป็นห่วง นี่ถ้าหากกลับไม่ทันเช้า เธอมิตายทั้งที่ยังไม่หมดอายุขัยรึ “ ไม่ต้องห่วงหรอกเด็กน้อย กาลเวลาในพิภพนรกนั้นแม้จะมีการนับเดือน นับปีเช่นเดียวกับโลกมนุษย์ แต่ถึงอย่างนั้นห้วงเวลาก็เดินช้ากว่าโลกมนุษย์มากมายนัก ” ชายชุดดำอธิบายระหว่างที่ทั้งสองเดินบนสะพานที่ทอดข้ามเหนือนรกขุมแรก “ อย่างเช่นมหาขุมนรกที่หนึ่งแห่งนี้จะมีระยะเวลาหนึ่งวันนรกเท่ากับเก้าล้านปีมนุษย์ ! ” “ หา ? เก้าล้านปี !? ” ประกายแก้วอุทาน เช่นนั้นวิญญาณที่ต้องตกนรกมิต้องทรมานทรกรรมอย่างไม่มีวันจบสิ้นอย่างนั้นหรือ “ ถูกต้อง และสัตว์นรกในขุมนี้จะมีอายุขัยราวๆห้าร้อยปีนรก ” เป็นคำอธิบายที่ทำให้เด็กสาวไม่สามารถคูณเลขในใจได้ถูกต้อง เนื่องเพราะมันมากมายมหาศาลยิ่ง “ และในนรกขุมที่ลึกลงไปมากกว่านี้ก็จะมีระยะเวลาที่เนิ่นนานมากขึ้นตามลำดับ อย่างเช่นมหานรกขุมที่สองที่เรากำลังจะไป ” ยมทูตไว้หนวดชี้ประตูเหล็กที่เห็นอยู่เบื้องหน้าไม่ห่างออกไป “ น .. นั่นนรกขุมที่สองหรือคะ ? ” เด็กสาวถามขณะที่ทางเดินค่อยๆกว้างมากขึ้นเมื่อใกล้จุดหมายปลายทาง “ ใช่ ... นั่นคือมหานรกขุมที่สอง มีชื่อว่า ‘ แดนเชือกดำ ’ หรือ กาฬสุตตมหานรก ” “ แดนเชือกดำ ? ” เด็กสาวทวนคำ “ ลองเข้าไปดูกันเถอะ ” ว่าแล้วบุรุษชุดดำก็ส่งสัญญาณให้นายทวารผู้เฝ้าเปิดประตูเหล็กอันหนักอึ้ง จากคุณ : Luckard เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 54 08:35:15

ความคิดเห็นที่ 2 ประกายแก้ว สกุลสุวรรณค่อยๆก้าวอย่างระมัดระวัง เธอกลัวว่าหากเป็นเส้นทางที่สูงลิบลิ่วอย่างขุมนรกที่แล้วอาจเกิดอันตรายหากมีการพลัดตก ด้วยเหตุนี้เธอจึงค่อยๆก้าวผ่านประตูอย่างระมัดระวัง ทว่า ... คราวนี้หาใช่ทางเดินลอยฟ้าไม่ หากแต่เป็นทางเดินบนพื้นราบ ! ... นี่เท่ากับว่าเธอจะต้องเดินทางบนพื้น เดินผ่านดงนรกที่กำลังลงโทษวิญญาณโฉดชั่วทั้งหลาย ... เอิ๊กส์ แค่คิดก็จะลมใส่ “ ไหวไหม เด็กน้อย ” ชุดดำหันมาถาม นักเรียนสาวสะบัดศีรษะ เธอพยายามตั้งสติให้มั่นก่อนจะพยักหน้าแสดงให้เห็นว่าเธอยังไหว นี่เป็นโอกาสทองที่ได้มานรกทั้งที่ยังมีชีวิต ไหนๆก็มาถึงนี่แล้ว ก็ต้องขอทัศนศึกษาให้ถึงที่สุด ได้ฟังคำตอบเช่นนั้น มัคคุเทศก์ชุดดำจึงหันกลับพร้อมเดินนำไปอย่างปกติ ประกายแก้วไม่รอช้ารีบสืบฝีเท้าตามติดเพื่อไม่ให้คนนำทางต้องไกลห่าง ไม่อย่างนั้นเกิดหลงทางอยู่ในนรก ... มิแย่รึ ? สองข้างทางที่ทอดผ่านหาได้มีความวุ่นวายหรือรบราฆ่าฟันอย่างแดนคืนชีพที่ผ่านมา ดินแดนเชือกดำนี้กลับเงียบสงบอย่างคาดไม่ถึง “ อ๊ากกกกกกกก ! ” เสียงใครสักคนร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด แก้วรีบหันไปทางต้นเสียง ภาพตรงหน้าชวนให้สยดสยองแกมคลื่นไส้ ร่างมนุษย์ .. หรือที่ชายชุดดำเรียกว่าสัตว์นรก ร่างนั้นกำลังถูกขึงพืดบนแผ่นไม้ ข้างๆมีนายนิรยบาลสองคนในชุดหนังสีดำทมิฬ คนหนึ่งกำลังใช้เชือกดำวัดส่วนต่างๆของร่างกาย เมื่อวัดเสร็จจึงใช้มีดเล็กๆกรีดทำเป็นเครื่องหมายเอาไว้ หลังจากนั้นนายนิรยบาลอีกคนจึงเดินเข้ามาพร้อมขวานขนาดใหญ่ สายตาเย็นชาไร้ความรู้สึกจ้องจับตรงรอยแผลที่เกิดจากมีดเล็กๆซึ่งเป็นเครื่องหมายที่ขีดไว้หลังจากวัดระยะด้วยเชือกดำ “ ไม่ ! ” ประกายแก้วร้องเสียงหลง เธอรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อจากนี้ นายนิรยบาลผู้นั้นจะใช้ขวานใหญ่ลงโทษสัตว์นรกอย่างไร ฉัวะ ! “ อ๊ากกกกกกกก ! ” ขวานแรกฟาดคมลงที่ต้นแขน แน่นอนว่าวิญญาณผู้ทำผิดร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด แก้วรู้ดีว่าความทรมานยังไม่หมดแค่นี้ เด็กสาวเห็นรอยมีดเล็กๆที่บากเป็นเครื่องหมายอยู่หลายที่ ตรงเข่า ต้นขา หัวไหล่ ... และแม้กระทั่งคอ ! ประกายแก้วหลับตาปี๋ ขาสั่นด้วยความกลัว ภาพในนรกทำเอาเธอขวัญหาย นี่แค่นรกขุมที่สองยังขนาดนี้ แล้วขุมหลังๆมิแย่ยิ่งกว่าอีกหรือ “ หลังจากที่สัตว์นรกตายจากการถูกตัดเป็นชิ้นๆ ส่วนที่ขาดก็จะกลับมาต่อติดกันและคืนชีพอีกครั้งเพื่อที่จะถูกลงโทษซ้ำไปซ้ำมาจนกว่าจะหมดสิ้นเวรกรรม ” ชุดดำนำทางอธิบาย ขณะที่แก้วพยายามเดินก้มหน้าอย่างเดียว เด็กสาวไม่คิดที่จะดูการลงโทษวิญญาณดวงอื่นๆในขุมนรกนี้อีก “ วิญญาณในมหานรกขุมที่สองนี้จะมีอายุประมาณหนึ่งพันปี โดยหนึ่งวันในนรกจะเทียบระยะได้กับเวลาในภพมนุษย์ถึง 36 ล้านปี ” “ หา !? ” ประกายแก้วอุทาน เธอมั่นใจแน่นอนว่าชาตินี้จะไม่ขอทำความชั่วเด็ดขาด “ แล้วพวกเขาทำผิดอะไรคะ ถึงได้โดนทรมานมากมายขนาดนี้ ” เด็กสาวถามทั้งๆที่ก้มหน้า “ สัตว์นรกเหล่านี้เป็นวิญญาณของผู้ที่เคยฆ่าหั่นศพผู้อื่น รวมถึงพระเณรที่ประพฤติผิดศีลข้อห้ามในพระพุทธศาสนา ” เมื่อจบคำอธิบาย ทั้งสองจึงเดินผ่านกลางนรกไปเงียบๆ โดยเฉพาะประกายแก้วที่พยายามจะไม่เงยหน้ามองที่อื่นนอกจากชายชุดดำที่เดินนำทาง ... “ เอ้า .. ถึงมหานรกขุมที่สามแล้ว ยังไหวอยู่หรือไม่ ” ยมทูตถาม แก้วค่อยๆเหลือบตาขึ้นมองจึงเห็นประตูเหล็กกล้าที่บัดนี้นายทวารเปิดอ้ารอผู้มาเยือนอยู่ก่อนแล้ว ส่วนคนนำทางไว้หนวดก้าวเข้าไปรออยู่ด้านในเรียบร้อย “ ไหวค่ะ ไหว ” เด็กสาวรีบบอก เธอสืบเท้าตามติดเข้าด้านใน และเมื่อนั้นจึงพบว่าตัวเองกำลังยืนอยู่บนสันเขาแคบๆ ลึกลงไปด้านล่างเป็นหุบเหวที่ทอดขนานยาวกับสันเขาที่เธอกำลังยืนอยู่ ประกายแก้วเพ่งมองลงด้านล่าง เด็กสาวเห็นในหุบเหวลึกนั้นปรากฏร่างมนุษย์จำนวนมาก “ นั่นคือวิญญาณผู้ที่ตกนรกอย่างนั้นหรือคะ ? ” แก้วถาม เธอสังเกตเห็นว่าจำนวนร่างที่รอลงทัณฑ์นั้นมีมากมายจนเต็มหุบเหวลึก “ ถูกต้อง ทั้งหมดที่เห็นคือสัตว์นรกที่รอการลงทัณฑ์ พวกนี้สมัยเป็นคนเคยทุบตีผู้อื่น เคยนอกใจคนรัก รวมไปถึงพวกที่ขืนใจลูกเมียชาวบ้าน ” “ สำหรับชื่อของมหานรกขุมที่สามนี้ก็คือ ‘ สังฆาตมหานรก ’ หรืออาจจะเรียกว่า ... ” ชายชุดดำอธิบายแต่ยังไม่ทันจบเด็กสาวพลันได้ยินเสียงแผ่นดินสะเทือนเลื่อนลั่น ครืนนนนนนนน ! “ เหวอออออ !! ... กรี๊ดดดดดดด !! ” เสียงสัตว์นรกร้องโหยหวนด้วยตระหนักถึงภัยที่กำลังเผชิญ ประกายแก้วผู้อยู่บนสันเขาที่สูงกว่าสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน หินยักษ์กลมเกลี้ยงขนาดใหญ่กำลังกลิ้งมาตามทางในหุบเหว ! ขนาดของมันใหญ่พอดีกับช่องทางเดิน เช่นนั้นแล้วจึงไม่มีสัตว์นรกตนไหนสามารถหลบหินยักษ์ที่กลิ้งบดขยี้ได้พ้น “ อ๊ากกกกกก ! ” เสียงโหยหวนด้วยความเจ็บปวดดังลั่นจากหุบเหว สัตว์นรกนับหมื่นแสนที่แออัดอยู่เบื้องล่างถูกทับจนแบนจากหินยักษ์ที่กลิ้งผ่านอย่างช้าๆ แม้พวกมันจะพยายามตะเกียกตะกายหนีแต่ก็ไม่มีทางรอดพ้นด้วยสองข้างเป็นหน้าผาอันสูงชัน ครั้นจะหนีไปด้านหน้าหรือด้านหลังต่างก็ติดเหล่าสัตว์นรกด้วยกันเอง และเพียงครู่เดียวที่หินผากลิ้งผ่านไป บริเวณที่แก้วยืนอยู่ก็เงียบเป็นปลิดทิ้ง เบื้องล่างมีเพียงร่างที่จมกองเลือด แหลกเละจนจำเค้าโครงเดิมแทบไม่ได้ “ อีกชื่อของขุมนรกนี้ก็คือ ‘ แดนภูเขาบด ’ ” ช่างเป็นชื่อที่ตรงประเด็นดีแท้ และเพียงแค่อึดใจเดียว เศษเนื้อของสัตว์นรกค่อยๆไหลมารวมกันอีกครั้ง เพียงครู่เดียวช่องทางในหุบเหวจึงคลาคล่ำไปด้วยเหล่าวิญญาณหลงผิด และแน่นอนเด็กสาวรู้ดีว่าจะเกิดอะไรต่อไป ครืนนนนนนนน !! เสียงกลิ้งของหินยักษ์กลับมาอีกครั้ง มันคงทำร้ายร่างสัตว์นรกจนแหลกเหลวก่อนที่จะฟื้นคืนชีพใหม่เพื่อโดนลงทัณฑ์อย่างไม่รู้จบสิ้น “ อายุสัตว์นรกเหล่านี้จะประมาณสองพันปีนรก และหนึ่งวันในนรกจะเท่ากับ 144 ล้านปีในโลกมนุษย์ ” เป็นคำอธิบายที่ทำให้เด็กสาวรู้ว่าการลงโทษมีวันจบสิ้น ... แต่มันช่างเนินนานเสียเหลือเกิน ... จากคุณ : Luckard เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 54 08:36:28

ความคิดเห็นที่ 3 เวลาผ่านไปครู่ใหญ่ ทั้งแก้วและยมทูตก็บรรลุถึงประตูเหล็กกล้าที่มีไว้แบ่งเขตแดนนรกภูมิ เมื่อนักเรียนสาวก้าวเข้าไป คราวนี้จึงพบว่าตนเองอยู่กลางทางเดินกว้างใหญ่อันทำมาจากคอนกรีต สองข้างถูกขนาบด้วยสระน้ำขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยดอกบัวใหญ่น้อยสีสันสดสวย โดยที่บางดอกมีขนาดใหญ่เท่าตัวคน ! ดูแล้วนรกขุมนี้ท่าทางไม่ค่อยน่ากลัวสักเท่าไร “ ทางซ้ายของเรามีชื่อว่า ‘ แดนคร่ำครวญ ... หรือ โรรุวมหานรก ’ มีไว้สำหรับคนที่เคยจุดไฟเผาสัตว์ ปล้น จี้ แอบเป็นชู้กับสามีภรรยาผู้อื่น รวมถึงพวกโกหกปลิ้นปล้อน ” “ ส่วนทางขวาคือ ‘ แดนร่ำร้อง ... หรือมหาโรรุวนรก ’ สำหรับคนที่เคยฆ่าสัตว์ตัดชีวิต ไม่ว่าจะเป็นสัตว์เล็กหรือใหญ่ก็ตาม รวมไปถึงพวกฉกชิงวิ่งราวด้วย เจ้าเห็นไหมว่าแดนทางขวานี้จะมีจำนวนดอกบัวที่มากกว่าทางด้านซ้าย ” ประกายแก้วมองตามคำอธิบายก็เห็นเป็นเช่นนั้นจริง และหลังจากที่มองดีๆเด็กสาวจึงเห็นสิ่งอื่นนอกจากดอกบัวในสระน้ำ นั่นคือร่างของสัตว์นรกกำลังดำผุดดำว่ายเป็นจำนวนมากมายนับไม่ถ้วน ! พริบตานั้นดอกบัวสวยงามทั้งหมดพลันลุกพรึ่บด้วยเปลวพระเพลิงสีแดงเข้ม ... มันคือไฟนรก ! ไฟกรดเหล่านั้นปะทุพวยพุ่งออกจากกลีบดอก ลูกไฟที่ลอยขึ้นสู่อากาศวกกลับลงสู่เบื้องล่างยังผลให้สัตว์นรกทั้งหลายร้องโอดโอยด้วยความเจ็บปวด ผิวหนังพุพองขาดวิ่น กลิ่นเนื้อไหม้คละคลุ้งไปทั่วทั้งบริเวณ ทว่าเหตุการณ์ยังไม่จบเพียงแค่นี้ สัตว์นรกสองขุมซ้ายขวายังเหลือรอดอยู่อีกมาก บางทีอาจเป็นเพราะร่างทั้งหลายแช่อยู่ในสระน้ำที่อาจทุเลาเปลวเพลิง ... แต่ทันใดนั้น ดอกบัวสวยงามกลับอ้ากลีบบานจนสุด ประกายแก้วเห็นชัดว่าขอบกลีบทั้งหมดวาววับด้วยคมโลหะ ! เด็กสาวยกมือขึ้นปิดตาทันที เธอรู้ว่าสิ่งใดจะเกิดขึ้นต่อจากนี้ ใช่ ! ดอกบัวทั้งหมดต่างร่อนกลีบดอกฉวัดเฉวียนเข้าตัดร่างสัตว์นรกจนขาดเป็นชิ้นๆ และคราวนี้เองที่ไม่มีร่างไหนที่หลงเหลือชีวิต “ สำหรับสัตว์นรกในโรรุวมหานรกจะมีอายุ 4,000 ปี โดยหนึ่งวันนรกจะยาวนานเท่ากับ 576 ล้านปีมนุษย์ ส่วนมหาโรรุวมหานรกนั้น หนึ่งวันนรกจะยาวนานถึง 2,304 ล้านปี โดยสัตว์นรกในขุมนี้จะต้องเสวยกรรมโดยเฉลี่ยแล้วประมาณ 8,000 ปีนรก ” เสร็จสิ้นคำอธิบาย ยมทูตนำทางจึงพาเด็กสาวเดินตรงไปตามทางที่ทอดผ่านระหว่างสองมหานรกดอกบัว แน่นอนว่าประกายแก้วได้เห็นเหมือนเช่นนรกขุมที่ผ่านมา นั่นคือเมื่อเหล่าสัตว์นรกได้ตายจนสิ้น ร่างแหลกเหลวของพวกมันต่างเชื่อมต่อและฟื้นคืนชีพเพื่อรอรับกรรมครั้งต่อๆไปไม่รู้จักจบสิ้น ... ทั้งสองก้าวมาตามทางจนกระทั่งบรรลุถึงประตูเหล็กหนาหนักอันจะนำไปสู่มหานรกขุมต่อไป ประกายแก้วเริ่มรู้สึกวิงเวียนมากขึ้น แม้เธอจะพยายามหลับตา แม้จะพยายามเดินให้เร็ว เดินอย่างไม่สนใจภาพการทารุณอันโหดร้ายที่อยู่รายรอบทุกฝีก้าว แต่กระนั้นเธอก็ไม่อาจหลับตาได้ตลอดเวลาเนื่องเพราะต้องพยายามเร่งฝีเท้าให้ทันการก้าวเดินของยมทูต “ เด็กน้อย ... หากไม่ไหวจงบอกเราเถิด เจ้าจะได้กลับสู่โลกมนุษย์โดยพลัน ” ยมทูตถามอาการอีกครั้ง นักเรียนสาวฝืนยิ้มแห้งๆ ใครล่ะจะยอมปล่อยโอกาสที่มีเพียงครั้งหนึ่งในชีวิต “ ยังไหวค่ะ ถ้าจะกรุณาช่วยเดินช้าลงอีกนิดค่ะ ” ชุดดำผู้นำทางไม่ตอบว่าอย่างไร เขาหันไปสั่งการให้นายประตูเปิดบานเหล็กกล้าเพื่อที่จะนำอาคันตุกะของพญามัจจุราชให้ได้ทัศนาบรรยากาศภายใน ประกายแก้วร้อนวูบทั่วทั้งร่างตั้งแต่วินาทีแรกที่ประตูถูกเปิด มันคือไอร้อนจากเพลิงนรกที่โชติช่วงอยู่สองฝั่งถนน ลักษณะของนรกที่กำลังจะเดินเข้าไปถูกวางแบบแปลนคล้ายคลึงกับสองมหานรกที่แล้ว ต่างกันเพียงเมื่อครู่เป็นสระน้ำดอกบัวเลือด ... แต่ที่นี่คือนรกไฟกรด ! เพลิงอัคคีจำนวนมากกำลังคุกรุ่นสลับปะทุจากหลุมบ่อไฟที่มีนับพันนับหมื่นหลุม นั่นคือที่มาของแหล่งความร้อนที่แม้แต่เหล็กยังอาจหลอมละลาย “ โอยยยยยย ... ช่วยด้วย ... อ๊ากกกกกก !! ” เสียงร่ำร้องทรมานโหยหวนจากสองฝั่งถนน ด้านหนึ่งเหล่ามัจจุราชกำลังใช้เหล็กแหลมเสียบเข้าที่ก้นของสัตว์นรก เสียบทั้งที่ยังเป็นๆ ! และแม้เสียงร้องโอดครวญขอความช่วยเหลือผสานความเจ็บปวดจะดังต่อเนื่อง ทว่าผู้ลงทัณฑ์หาได้สนใจไม่ พวกเขายังทำหน้าที่อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง เหล็กแหลมยาวเหล่านั้นค่อยๆแทงขยับเข้าทีละน้อย จนกระทั่งมันเสียบทะลุออกทางปาก จากนั้นผู้คุมแห่งแดนนรกก็จะนำวิญญาณชั่วเหล่านั้นไปย่างสดๆกับไฟกรดที่ลุกโชติช่วงจากหลุมพระเพลิง กลิ่นเนื้อไหม้คละคลุ้งชวนให้เด็กสาวรู้สึกคลื่นเหียนจนต้องรีบหลับตาให้พ้นจากภาพชวนสะอิดสะเอียน หลังจากเนื้อสัตว์นรกถูกย่างจนไหม้เกรียม เหล่าผู้คุมก็จะโยนเนื้อพวกนั้นให้เหล่าสุนัขนรกกิน ... แน่นอนว่าหลังจากนั้นเศษกระดูกที่เหลือจากสุนัขกินก็จะค่อยๆปรากฏร่างสัตว์นรกอีกครั้งเป็นการคืนชีพเพื่อรับโทษทัณฑ์จนกว่าวิญญาณชั่วจะชดใช้กรรมจนหมดสิ้น “ นี่คือ ‘ แดนเร่าร้อน ... หรือ ตาปนมหานรก ’ อันเป็นที่สำหรับลงโทษสัตว์นรกที่ตอนเป็นมนุษย์เคยเผาที่อยู่อาศัยผู้อื่น เผาที่สาธารณะ อายุของสัตว์นรกในขุมนี้จะมีอายุราว 16,000 ปี โดยหนึ่งวันในนรกจะมีระยะเวลาเท่ากับ 9,216 ล้านปีในโลกมนุษย์ ” นั่นเป็นตัวเลขที่มหาศาลราวกับนิรันดร์กาล “ ส่วนอีกด้านของฝั่งถนนเป็นอีกขุมนรก ชื่อของนรกขุมนี้คือ ‘ แดนร้อนทรมาน ... หรือ มหาตาปนมหานรก ’ มีไว้สำหรับสัตว์นรกที่เคยเผาคนทั้งเป็น คนที่มีความเชื่อผิดๆ เช่น เชื่อว่าทำดีไม่ได้ดี ทำชั่วไม่ได้ชั่ว หรือไปเชื่อว่าพ่อแม่ไม่ใช่คนที่มีบุญคุณกับเรา โดยระยะเวลาในการลงทัณฑ์จะเท่ากับครึ่งอันตรกัป ” คำอธิบายของยมทูตทำให้ประกายแก้วต้องมองอีกฝั่งของถนนอันมีชื่อว่าแดนร้อนทรมาน พื้นดินมหานรกขุมนี้ระอุไปด้วยถ่านไฟ เปลวเพลิงปะทุเป็นจุดๆ บางครั้งมีเพียงแค่คุกรุ่นเป็นถ่านแดงๆ ทว่าบางจังหวะพวยพุ่งด้วยเปลวจากนรก สัตว์นรกจำนวนมากที่อยู่บริเวณนั้นไม่อาจรู้หรือกำหนดได้ว่าเพลิงกรดจะพุ่งจากตรงไหนและเมื่อไร เท่านั้นยังไม่พอ สักพักหนึ่งมีผู้คุมนับพันคนเดินถือหอกออกมาจากด้านหนึ่ง สัตว์นรกที่รู้ชะตากรรมต่างพากันวิ่งหนี ที่วิ่งไม่ทันก็โดนหอกดาบไล่ฟัน ไล่แทง จนสุดท้ายต้องพยายามวิ่งไปในทางเดียวกัน “ พวกนั้นถูกไล่ต้อน ? ” เด็กสาวพูดกับตัวเอง ตัวเธอที่อยู่ในวงนอกมองเห็นได้ชัดว่ากลุ่มสัตว์นรกกำลังโดนต้อนไปในทิศทางเดียวกัน ระหว่างวิ่งก็ต้องถูกคมหอกคมดาบ สัตว์นรกหลายรายถูกเพลิงกรดที่พวยพุ่งจากพื้นเผาจนไหม้เกรียม พวกที่เหลือก็ต้องวิ่งทั้งที่เท้าเปล่าลุกไหม้ด้วยถ่านไฟบนพื้น “ ทางนั้นมีภูเขา ? ” ประกายแก้วมองไปที่ปลายทางที่สัตว์นรกถูกต้อน ... มันคือภูเขาขนาดย่อม ! ทว่าพื้นผิวภูเขานั้นหาใช่ต้นไม้ใบหญ้าอย่างเช่นเมืองมนุษย์ หากแต่มันคือถ่านไฟและเพลิงกรดที่ลุกโชติช่วง ลาวาเพลิงที่ไหลจากปากปล่องด้านบนหลอมละลายร่างของผู้หลงผิดจนไม่เหลือแม้แต่ซาก แน่นอน ... สำหรับนรกขุมนี้ ความตายเพียงหนึ่งครั้งหาใช่จุดสิ้นสุด พริบตาเดียวหลังจากสิ้นชีวิต ที่พื้นราบอันเป็นถ่านแดงร้อนค่อยๆขยับนูนขึ้นคล้ายกับมีร่างที่ถูกฝังอยู่ข้างใต้ ... ใช่ ! มันคือเหล่าสัตว์นรกที่ฟื้นคืนชีพจากการลงทัณฑ์ ... คืนชีพเพื่อรับการลงโทษอีกครั้ง ... และอีกครั้ง ระยะเวลายาวนานจนเกือบเทียบเท่านิรันดร จากคุณ : Luckard เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 54 08:37:28

ความคิดเห็นที่ 4 ประกายแก้วเร่งฝีเท้าเพื่อให้พ้นจากมหานรกขุมนี้โดยเร็วที่สุด เธอนับนิ้วดูจึงพบว่าผ่านมาแล้วถึงเจ็ดขุม เหลืออีกเพียงขุมสุดท้ายที่โทษทัณฑ์ร้ายกาจรุนแรงที่สุดเท่านั้น ... เด็กสาวไม่อยากคิดภาพความโหดร้ายที่จะต้องพบเจอ ขนาดนรกเพลิงกรดที่กำลังเดินผ่านยังทารุณขนาดนี้ แล้วขุมสุดท้ายล่ะจะขนาดไหน ? ทว่าระหว่างที่กำลังเดินนั้น พลัน ! ความร้อนได้มลายหายไปเป็นปลิดทิ้ง ! “ เกิดอะไรขึ้น ? ” แก้วอุทานด้วยความงุนงง บัดนี้รอบกายที่ทีแรกเต็มไปด้วยความร้อนและเปลวอัคคีสีแดงฉาน บัดนี้กลับแปรเปลี่ยนเป็นสีเขียวแกมครามและเย็นฉ่ำ เหล่าสัตว์นรกที่ดิ้นรนร้อนทรมานจึงสามารถสงบนิ่งและผ่อนคลายลงได้ ส่วนเหล่าผู้คุมทั้งหมดล้วนทรุดตัวลงนั่งคุกเข่าลงกับพื้น “ พวกเราก็คุกเข่าลงด้วยเถิด ” ยมทูตนำทางทรุดตัวลงนั่งคุกเข่าพร้อมพนมมือ นั่นทำให้เด็กสาวทำตามอย่าง ในความเย็นฉ่ำ เบื้องหน้าปรากฏประกายแสงสีทองเรืองรอง ทั้งแก้ว ทั้งยมทูตและเหล่าผู้คุม ตลอดจนบรรดาสัตว์นรกต่างพากันมองไปทางประกายแสงนั้น พระธุดงค์ !? ภิกษุรูปหนึ่งในพุทธศาสนากำลังดำเนินผ่านทางนรกเปลวเพลิงที่บัดนี้หาได้มีความร้อนไม่ ทุกย่างก้าวที่ผ่านพ้นปรากฏบุปผาสวยงามงอกขึ้นส่งกลิ่นหอมรัญจวนชวนให้ผ่อนคลาย เมื่อท่านเดินผ่านตรงไหน เหล่าผู้คุมและสัตว์นรกต่างพากันก้มลงกราบแทบเท้าของภิกษุ “ ท่านคือพระอรหันต์ผู้มาโปรดสัตว์นรก ” ชายชุดดำบอกเรียบๆ ตอนนี้ทั้งแก้วทั้งยมทูตนั่งคุกเข่าพนมมือ “ บางครั้ง นานๆทีก็จะมีพระอรหันต์ลงมายังนรกบ้าง ขณะที่ท่านลงมาโปรดสัตว์ นรกขุมต่างๆก็จะหยุดการลงโทษไว้ชั่วคราว พื้นดินที่ร้อนรุ่มก็จะเปลี่ยนเป็นเย็นสบาย ”  ชุดดำอธิบาย ประกายแก้วมองยังภิกษุอรหันต์ก็พบว่าท่านยังเดินตรงเข้ามาทางเธอ ตรงเข้ามา ... ใกล้มากขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งหยุดต่อหน้าเธอ ยมทูตไว้หนวดก้มลงกราบแทบเท้าอรหันตภิกษุ นักเรียนสาวรีบทำตามบ้าง กราบเสร็จแก้วจึงเงยหน้าขึ้นมอง และก็ได้พบกับใบหน้าสงบนิ่งของภิกษุ ดูเหมือนจะมีรอยยิ้มละไมน้อยๆบนใบหน้าด้วย “ โยมประกายแก้ว ” เป็นสำเนียงแรกจากพระผู้โปรดสัตว์ เด็กสาวรู้สึกงงงันด้วยไม่รู้ว่าเหตุใดพระคุณเจ้าจึงสามารถรู้ชื่อเธอ “ คะ ? ” “ โยมผู้สามารถติดต่อกับโลกต่างภพผ่านดวงเนตร ... โยมจงรักษากาย รักษาใจไว้ให้ดี ” “ รักษากาย ... รักษาใจ ? ” เด็กสาวทวนคำ อรหันตภิกษุยิ้มอย่างอ่อนโยน ก่อนท่านจะให้คำตอบแก่สาวแก้ว “ รักษากายหมายถึงรักษาให้ตนเองอยู่รอดปลอดภัย รอดพ้นจากภยันตราย ... ส่วนรักษาใจหมายถึงรักษาจิตใจตนเองให้มุ่งมั่นทำแต่ความดี ปฏิบัติอยู่ในศีลในธรรม ” เป็นคำสอนของภิกษุก่อนที่ท่านจะก้าวเดินต่อไป ประกายแก้วพร้อมยมทูตนำทางก้มลงกราบอีกครั้ง อีกครู่เดียวที่ท่านพระคุณเจ้าเดินพ้นสายตา นรกก็เริ่มระอุด้วยเปลวอัคคีอีกครั้ง เสียงร่ำร้องโหยหวนอันแสดงถึงการลงทัณฑ์ที่เริ่มต้นอีกครั้ง และมันจะวนเวียนไม่รู้จักจบจักสิ้น ตราบนานเท่าเวรกรรมของเหล่าสัตว์นรกจะหมดสิ้น “ เด็กน้อย เราไปต่อกันเถิด ไปยังมหานรกขุมสุดท้าย ... อเวจีมหานรก ” ข้อมูลนรก จากหนังสือ ‘ เปรต อสุรกาย เดรัจฉาน ’ ผู้แต่ง : ว.วิสุทธิสารี จากคุณ : Luckard เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 54 08:38:18

ความคิดเห็นที่ 5 เห็นใจ นายนิรยบาล จัง ต้องทนอยู่ในสถานที่แบบนั้นนานๆ เป็นปอมต้องแย่แน่ๆเลย... คิดถูกแล้วที่มิได้เป็นคุณหมอ...คือกลัวเลือด..กลัวผีด้วย.. ขนาดเกาะเพื่อนไปเรียนวิชานิติเวชที่ ศิริราช...ออกมาก็หน้ามืดแล้วง่ะ มีขนมมาฝากคุณหมอวันหยุดนะคะ..... จากคุณ : กาปอมซ่า เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 54 11:06:35

ความคิดเห็นที่ 6 “ ไม่ต้องห่วงหรอกเด็กน้อย กาลเวลาในพิภพนรกนั้นแม้จะมีการนับเดือน นับปีเช่นเดียวกับโลกมนุษย์ แต่ถึงอย่างนั้นห้วงเวลาก็เดินช้ากว่าโลกมนุษย์มากมายนัก ” ชายชุดดำอธิบายระหว่างที่ทั้งสองเดินบนสะพานที่ทอดข้ามเหนือนรกขุมแรก “ อย่างเช่นมหาขุมนรกที่หนึ่งแห่งนี้จะมีระยะเวลาหนึ่งวันนรกเท่ากับเก้าล้านปีมนุษย์ ! ” 1. อย่างนี้ เขาเรียกว่า เวลาในนรกเดินเร็วกว่าในโลกมนุษย์ 2. เหมือนอ่าน เตภูมิกคถา .. ไตรภูมิพระร่วงเปี้ยบ .. จากคุณ : แมวเหมียวพุงป่อง เขียนเมื่อ : วันฉัตรมงคล 54 15:34:07

ความคิดเห็นที่ 7 งงเรื่องเวลา 1000 ปี นรก = 36 ล้านปีโลก งั้นมาเดินดูแบบนี้ บนโลกคงจะผ่านไป 10 ปีแล้วล่ะ จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 11 พ.ค. 54 22:17:36

ความคิดเห็นที่ 8 อัพเดตครับ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W10550386/W10550386.html#3 จากคุณ : Luckard เขียนเมื่อ : 12 พ.ค. 54 11:40:45